Σατιρικός τύπος στην Κεφαλονιά τον 19ο αιώνα: Περί σάτιρας και άλλων “Ζιζανίων”

1

Σατυρικός Τύπος Κεφαλλονιάς

Μια επισκόπηση του σατιρικού τύπου στην Κεφαλονιά κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, μόνο αποσπασματική εικόνα μπορεί να δώσει για την «αποτύπωση» της σατιρικής κεφαλονίτικης ιδιοσυγκρασίας.

Αφ’ ενός, επειδή οι σατιρικές αναφορές δεν περιορίζονται μόνο στον αμιγώς σατιρικό τύπο, αλλά πάντοτε βρίσκουν χώρο και στον πολιτικό τύπο της εποχής. Αφ’ ετέρου, γιατί πέρα από τον τακτικά εκδιδόμενο τύπο στην Κεφαλονιά της εποχής κυκλοφορούν πολλά σατιρικά (και όχι μόνο) μονόφυλλα, ανώνυμα τα περισσότερα, τα οποία έχουν κυρίως πολιτικό περιεχόμενο – είναι ένας τρόπος «αρνητικής διαφήμισης» των υποψηφίων που ανθεί σε περιόδους τοπικών και βουλευτικών εκλογών.

Επιπλέον, η τυπωμένη σάτιρα στο σύνολό της είναι ένα πολύ μικρό (και λόγω της χρονικής απόστασης αποξενωμένο από το φυσικό του περιβάλλον, τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής) κομμάτι του συνόλου της σατιρικής παραγωγής. Ένα μεγάλο μέρος της που παρήχθη προφορικά σε γειτονιές, χωριά και πανηγύρια έχει χαθεί οριστικά.

Στη σημερινή σύντομη παρουσίαση θα επιχειρήσουμε μια περιήγηση σε ορισμένα από τα σατιρικά φύλλα που κυκλοφόρησαν στην Κεφαλονιά από το 1848, οπότε παραχωρήθηκε στους Επτανήσιους από την αγγλική προστασία το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας.

Υπάρχουν δύο ισχυροί πόλοι σε αυτό το διάστημα περίπου μισού αιώνα, που ταυτίζονται με δύο κορυφαίους σατιρικούς λογοτέχνες της Κεφαλονιάς. Ο πρώτος πόλος είναι ο Ανδρέας Λασκαράτος και η εφημερίδα του Ο Λύχνος που μετονομάζεται σε Λυχνιές, εφημερίδα όχι αμιγώς σατιρική, αλλά, όπως χαρακτηρίζεται «οικογενειακή», που κυκλοφορεί με διαλείμματα και εν μέσω πολλών διώξεων από το 1859 έως το 1868 και εκδίδεται σε διάφορες τοποθεσίες κάθε φορά, ανάλογα με τις μετακινήσεις του Λασκαράτου.

Ο Λασκαράτος βέβαια δεν δημοσιεύει τα κείμενά του μόνο στον Λύχνο αλλά και σε πολλά κεφαλληνιακά και αθηναϊκά έντυπα της εποχής του, καθώς και σε αυτοτελείς εκδόσεις και φυλλάδια. Ο Λύχνος όμως είναι βασικό όχημα της σατιρικής πολεμικής του Λασκαράτου: Ο ίδιος, μόνος εναντίον όλων, εκπροσωπεί τη σάτιρα εκείνη που είναι φύσει και θέσει έξω από το σύστημα, που πυροβολεί προς πάσα κατεύθυνση με πρόθεση να αναμορφώσει την κοινωνία.

Ο δεύτερος ισχυρός πόλος εστιάζεται στο τέλος του αιώνα και είναι το γνωστό στους μελετητές της τοπικής ιστορίας Ζιζάνιον, του Γεωργίου Μολφέτα, η μακροβιότερη και πιο πετυχημένη σατιρική εφημερίδα, η οποία κυκλοφορεί από το 1892 έως το 1916. Κυριολεκτικά έργο ζωής για τον Μολφέτα, αφού κυκλοφόρησε όταν ο ποιητής ήταν μόλις 21 ετών και μέχρι τον θάνατό του, το Ζιζάνιον (που κυκλοφορεί και ορισμένα φύλλα με διαφορετική ύλη και τίτλο Το Κόκκινο Ζιζάνιο), είναι στην πραγματικότητα μια σατιρική ορχήστρα από πολλούς Κεφαλονίτες ποιητές της εποχής που παρακολουθούν την επικαιρότητα με έμμετρο και πεζό σατιρικό λόγο – με πρωταγωνιστικό ρόλο στην εφημερίδα στους διαλόγους Γιάννη και Μαρή.

Ο Γεώργιος Μολφέτας, πριν από το Ζιζάνιον, είχε επιχειρήσει να εκδώσει και άλλο ένα σατιρικό έντυπο: Ο Αίσωπος, εφημερίς τερπνή και αστειοτάτη, είχε εκδοθεί στην Αθήνα το 1891, σε πολύ λίγα φύλλα και είναι ο πρόδρομος του Ζιζανίου, ένα χρόνο πριν την κεφαλληνιακή του κυκλοφορία.

Η πολυσυλλεκτικότητα των συνεργατών του Ζιζανίου δείχνει και τον ασφαλέστερο χιουμοριστικό δρόμο που χρησιμοποιεί ο Μολφέτας: Μακριά από την τακτική της επίθεσης, εδώ η σάτιρα γίνεται μέσα στο ίδιο το σύστημα, από ανθρώπους που είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας την οποία στηλιτεύουν. Περισσότερο στρογγυλεμένο, εστέτ και ανώδυνο από την τραχύτητα του Λασκαράτου, το χιούμορ του Ζιζανίου, ωστόσο, δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί, ούτε να αποσυνδεθεί από τον Λασκαράτο ως πρότυπο.

Ανάμεσα στον Λύχνο και το Ζιζάνιον, γνωστά στους περισσότερους ερευνητές, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην Κεφαλονιά κυκλοφορούν και άλλα σατιρικά έντυπα, σχεδόν ολότελα ξεχασμένα και άγνωστα, τα περισσότερα βραχύβια, που δίνουν όμως μια ενδιαφέρουσα διάσταση της δυναμικής που είχε αναπτυχθεί στον τόπο γύρω από την υπόθεση της σάτιρας.

Θα πρέπει να επισημάνουμε εκ προοιμίου ότι σε όλα τα σατιρικά έντυπα κυριαρχεί η ανωνυμογραφία ή ψευδωνυμογραφία, πράγμα που συμβαίνει και στις αθηναϊκές σατιρικές εφημερίδες της εποχής. Ακόμη θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ορισμένα από τα ονόματα που εμφανίζονται στις εφημερίδες αυτές ως υπεύθυνοι έκδοσης είναι ψευδώνυμα που κρύβουν από πίσω τους το όνομα κάποιου άλλου εκδότη.

Η παλαιότερη από αυτές, ήδη από τα χρόνια της αγγλοκρατίας, είναι ο Κυκεών που μετονομάστηκε σε Αποθήκη Διαβόλου και σύντομα σε Διαολαποθήκη, μια ιδιόρρυθμη σατιρική εφημερίδα που εκδίδεται από τον Φερδινάνδο Όδδη από το 1860 ως το 1864. Η εφημερίδα χρησιμοποιεί και έμμετρη και πεζή σάτιρα, σε καθαρεύουσα ελληνική γλώσσα και σε ορισμένες περιπτώσεις και σε ιταλική γλώσσα. Η χρήση της ιταλικής γλώσσας στον σατιρικό τύπο και τα σατιρικά μονόφυλλα γινόταν κυρίως όταν πραγματοποιούνταν στο θέατρο του Αργοστολίου «Ο Κέφαλος» παραστάσεις ιταλικών θεάτρων όπερας, για να σχολιαστούν οι παραστάσεις.

Εκ των συνεργατών της Διαολαποθήκης, καθώς φαίνεται, και ο γνωστός μας Παναγιώτης Πανάς, εκδίδει μια ολόκληρη εφημερίδα την πρωτοχρονιά του 1862 αφιερωμένη στη Διαολαποθήκη. Τίτλος της Ο Λύχνος του Διογένους – είναι ένα παιχνίδι σε μορφή εφημερίδας – μόλις ένα φύλλο της θα κυκλοφορήσει.

Αλλά και μετά την Ένωση δεν έπαψε η ανάγκη των Κεφαλλήνων να εκφραστούν μέσα από τον σατιρικό τύπο.

Πολύ κοντά στην παράδοση του Λασκαράτου, της χρησιμοποίησης δηλαδή του χιούμορ και της σάτιρας για την ανάδειξη κοινωνικών θεμάτων είναι, σε μια περίοδο της κυκλοφορίας της, η Σφήκα, που κυκλοφορεί από το 1867 έως το 1876 με συντάκτη και πάλι τον Παναγιώτη Πανά – ως το 1868, αργότερα η εφημερίδα θα υποστεί πολλές αλλαγές, θα γίνει μέχρι και «δικαστική», ενώ συχνότατα δημοσιεύουν συνεργασίες σ’ αυτήν τόσο ο Πανάς όσο και ο Ανδρέας Λασκαράτος, παρά τις διαφορετικές τους ιδεολογικές καταβολές.

Πολιτική κριτική μέσα από πεζά (αλλά και ποιητικά κείμενα) είναι το περιεχόμενο της Σφήκας, που με την παραμορφωτική ματιά της σάτιρας επιχειρεί να αποκαλύψει την πολιτική πραγματικότητα.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1870 (1876) κυκλοφορεί μία βραχύβια σατιρική εφημερίδα υπό τον τίτλο Γλώσσα, ελάχιστα φύλλα της οποίας σώζονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. Ως εκδότης της αναφέρεται κάποιος Γ. Μεταξάς, όμως ο Ηλίας Τσιτσέλης μας αποκαλύπτει ότι ο πραγματικός εκδότης ήταν ο παιδικός του φίλος Μπάμπης Άννινος.

Η Γλώσσα μάλλον θα αποτύχει, μια και μόλις 5 φύλλα της σώζονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής. Ο Άννινος, ωστόσο, φαίνεται ότι δεν πτοήθηκε από αυτή την αποτυχία: στα τέλη της δεκαετίας αυτής θα μεταβεί στην Αθήνα και θα αρχίσει λαμπρή δημοσιογραφική καριέρα, κάνοντας τα πρώτα του δημοσιογραφικά βήματα σε σατιρικές αθηναϊκές εφημερίδες.

Την Πρωτοχρονιά του 1888 κυκλοφορεί στην Κεφαλονιά άλλη μία σατιρική εφημερίδα, με τον τίτλο Πυξ-Λαξ (με μπουνιές και με κλωτσιές), δεκαπενθήμερη. Τυπώνεται στο τυπογραφείο του Εμπρός, ειδησεογραφικής εφημερίδας της Κεφαλονιάς, και όνομα εκδότη δεν αναφέρεται.

Από τα φύλλα που σώζονται ακόμα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι κυκλοφορούσε τουλάχιστον έως και το 1890. Η πρωτοπορία του Πυξ-Λαξ σε σχέση με τις άλλες σατιρικές εφημερίδες της Κεφαλονιάς είναι η πλούσια εικονογράφησή της με γελοιογραφικές συνθέσεις, συχνά ολοσέλιδες ή δισέλιδες – ας μην ξεχνάμε ότι από την Κεφαλονιά κατάγεται και ο γελοιογράφος Θέμος Άννινος ο οποίος είχε εμπλακεί σε πολλές σατιρικές εφημερίδες των Αθηνών της δεκαετίας του 1880, όπως ο Ασμοδαίος και το Άστυ.

Με τον τίτλο Πυξ-Λαξ κυκλοφορούσε στις αρχές του εικοστού αιώνα εφημερίδα και στην Κύπρο.

Το 1889 ο Β. Γ. Μακρής κυκλοφορεί την εφημερίδα «Η Ψαλλίδα» βασισμένη κυρίως σε πεζά χιουμοριστικά και σατιρικά κείμενα. Ο τίτλος επανεμφανίζεται το 1894 με εκδότη ονόματι Α. Μακρή, χωρίς όμως να έχουμε κανένα στοιχείο για κυκλοφορία της εφημερίδας μετά το 1894.

Το 1890 κυκλοφορεί η «πολιτικοσατυρική» εφημερίδα Ρομφαία, σε εβδομαδιαία βάση, με εκδότη, στα πρώτα φύλλα της τον, και πάλι τον Β. Γ. Μακρή και αργότερα τον Κωνσταντίνο Δαυή Χριστοδουλάτο. Είναι βέβαιο ότι η εφημερίδα κυκλοφόρησε για περίπου 2 χρόνια, καθώς το τελευταίο σωζόμενο φύλλο της χρονολογείται τον Μάρτιο του 1891.

Την ίδια χρονιά (1890) κάνει αισθητή την παρουσία της και άλλη μία σατιρική εφημερίδα, η Κάλπη, με εκδότη τον Γ. Κατσούρη, η οποία κυκλοφορεί ως τον Δεκέμβριο του 1891 και επαμεμφανίζεται μια δεκαετία μετά, το 1902,ως «εφημερίς κοινωνική» με πιο «σοβαρό» περιεχόμενο.

Το 1891 εμφανίζεται ο Κολόμπος, ο (ανώνυμος) εκδότης του οποίου αναφέρει στην έμμετρη αγγελία της εφημερίδας τον καημό του Κεφαλονίτη ερασιτέχνη δημοσιογράφου: «Αφού έγεινε για ψωμί το μάτι μου γαρίδα / και είδα πως στον άμμο χτηώ με της δουλειές που κάνω /έτσι απεφάσισα κι’ εγώ να βγάνω εφημερίδα / προτού της πίνας φίλοι μου στους δρόμος αποθάνω.» Το εγχείρημα βραχυπρόθεσμα φαίνεται πως απέδωσε, αφού ο Κολόμπος κυκλοφόρησε τουλάχιστον για δύο χρόνια (το τελευταίο σωζόμενο φύλλο χρονολογείται τον Ιανουάριο του 1893).

Το 1893 κυκλοφορεί η εφημερίδα Κακόμοιρος με έδρα το Ληξούρι. Σώζεται μόνον ένα φύλλο της, στο οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει υπεύθυνος έκδοσης ή τυπογραφείο. Η εφημερίδα θυμίζει αρκετά το Ζιζάνιον, αφού κεντρικό της θέμα είναι ο σατιρικός διάλογος ανάμεσα στον Γιάννη και το Θοδωρή, ενώ σημειώνει στους τίτλους της το ερασιτεχνικόν του εγχειρήματος «Τον Κακομοίρην φίλοι μου εκτάκτως θα τον βγάζω / όποτε έχω τίποτε νόστιμον να σας βάζω. / Ποιήσεις δεν θα δέχομαι σας λέγω φαναιρά/ εκτός αν συνοδεύωνται με τίποτε ψυλά.» Φαίνεται ότι το ενδιαφέρον των συνδρομητών και των υποψηφίων ποιητών ήταν μικρό και ο τίτλος της εφημερίδας ήταν προφητικός για την τύχη της.

Στο Ληξούρι φαίνεται να επικεντρώνει το ενδιαφέρον της και η εφημερίδα Το Σπαθί, της οποίας διασώζεται μόνον ένα φύλλο, που κυκλοφόρησε το 1893. Ως εκδότης του Σπαθιού αναφέρεται ο Πέτρος Δρακόπουλος. Εδώ έχουμε άλλο πρωταγωνιστικό ντουέτο: Ο Σάββας ο Κορδάτος και ο Γιάννης ο Βαρβάτος. Φαίνεται ότι η επιτυχία του Ζιζανίου, που είχε κυκλοφορήσει μόλις έναν χρόνο πριν, είχε δημιουργήσει τάσεις μιμητισμού σε μια κοινωνία που η σάτιρα και το χιούμορ ήταν στοιχείο της καθημερινότητας.

Αλλά και ο εικοστός αιώνας, στην πρώτη εικοσαετία του οποίου είχε συνεχιστεί η επιτυχία του Ζιζανίου, θα συνεχίσει την παράδοση στον σατιρικό τύπο. Το 1905 θα ιδρυθεί το Τελώνιον του Ανδρέα Σάρλου, η τελευταία μακρόβια σατιρική εφημερίδα της Κεφαλονιάς, αφού θα δίνει το παρών στον τοπικό τύπο για τρεις δεκαετίες, με πρωταγωνιστικό δίδυμο στους διαλόγους τον Γιάννη και τον Μαρή.

Ο Σάτυρος κυκλοφορεί το 1911 από τον δικηγόρο Δημήτριο Σάρλο – στους διαλόγους της πρώτης σελίδας εδώ πρωταγωνιστές είναι ο Σάτυρος και ο Σιληνός. Αλλά ακόμη και όταν λείπει κάποιο σατιρικό έντυπο, πράγμα που θα συμβαίνει όλο και πιο συχνά καθώς προχωράει ο αιώνας, οι σατιρικοί στίχοι θα δημοσιεύονται ακόμα και από αμιγώς ειδησεογραφικές εφημερίδες, όπως η Εληά και Τα Νέα. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να λείπει από τον Κεφαλονίτη το σατιρικό στοιχείο;

Η σύντομη περιήγησή μας στους ευφάνταστους τίτλους των σατιρικών εφημερίδων της Κεφαλονιάς δεν μας επιτρέπει να τις προσεγγίσουμε με πιο πολλές λεπτομέρειες – κάτι τέτοιο άλλωστε απαιτεί επίπονη έρευνα προκειμένου να αποκαλυφθούν όλα τα επίπεδα του χιούμορ και της σάτιρας, κυρίως αναφορικά με το πώς λειτουργούσαν τότε, μια και σήμερα τα ίδια κείμενα δεν μπορούν να παράγουν την ίδια λειτουργία του κωμικού – σατιρικού μέσα σε μια ολότελα άλλη κοινωνία.

Ο σατιρικός τύπος, είτε ασχολούμενος με τοπικά είτε με πανελλήνιας ή διεθνούς εμβέλειας θέματα, είτε εστιάζοντας στην «καλόπιστη κοινωνική κριτική» ή περνώντας πολιτική γραμμή διά της σάτιρας, είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο φαινόμενο, άλλωστε, για όλες τις εποχές.

Η σάτιρα, εκτός από εργαλείο εναντίον του συστήματος, όπως την χρησιμοποίησαν κατά κόρον ο Λασκαράτος και ο Άβλιχος, καμιά φορά μπορεί, λιγότερο ή περισσότερο τεχνηέντως, να λειτουργεί ως βαλβίδα ασφαλείας για το σύστημα, εκτονώνοντας τον θυμό της κοινωνίας σε μια επιφανειακή γελοιοποίηση των πάντων.

Σατιρικός Τύπος Κεφαλλονιάς

Και σήμερα μπορούμε να δούμε αντίστοιχα παραδείγματα, όπως μπορούμε να εντοπίσουμε και στην κεφαλονίτικη σάτιρα. Όμως, ακόμα και στις πιο ανώδυνες για το σύστημα εκδοχές εκείνων των εφημερίδων, δεν μπορούμε να μην διακρίνουμε εκείνη τη λεπτή γραμμή που συνδέει είτε ως επίδραση είτε ως αναφορά είτε ως κληρονομιά όλες αυτές τις εφημερίδες με τον λασκαρατικό λόγο – ουσιαστικά τον ανατρεπτικό δημόσιο κοινωνικό, και ασφαλώς και πολιτικό λόγο.

Μια γραμμή που κατεβαίνει πιο βαθιά διαχρονικά, στην ιδιότυπη και ποικιλόμορφη σχέση του Κεφαλονίτη με τον κωμικό του εαυτό. Έναν εαυτό διπολικό. Λίγο θεϊκό, αλλά και λίγο διαβολικό.

Παρουσιάστηκε στην Ημερίδα για τη σάτιρα του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων

Αργοστόλι, Θέατρο «Ο Κέφαλος», 17-5-2012

Συγγραφέας:Hλίας Τουμασάτος

Πηγή άρθρου: eliaswords.blogspot.gr

Αναδημοσιευση απο : KefaloniaToday.com

Α

Πορος Κεφαλονιας. Ενα ταξιδι στο μυθο.

0

Πόρος

Ο Πόρος είναι μια παραθαλάσσια κωμόπολη που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Τα καταπράσινα τοπία διαδέχονται οι υπέροχες αμμουδιές και δημιουργούν τοπία μοναδικής αισθητικής.

Βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της Κεφαλονιάς, ανήκει διοικητικά στο δήμο Ελειού – Πρόννων και απέχει 14 χλμ. από το Αργοστόλι.

Στην περιοχή του δήμου άκμασε μία από τις τέσσερις αρχαίες πόλεις της Κεφαλλονιάς. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές οι Πρόννοι καταλάμβαναν τη νότια πλευρά του νησιού και ο Πόρος ήταν το λιμάνι τους. Λείψανα της αρχαίας αυτής πόλης έχουν ανασκαφεί σε διάφορες περιοχές του δήμου.

Ο Πόρος είναι μια από τις ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές. Κάθε χρόνο ολοένα και περισσότεροι παραθεριστές τον προτιμούν ως τόπο διαμονής. Κι αυτό γιατί στον Πόρο λειτουργούν σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, πολλές ταβέρνες, καφετέριες, bars και εμπορικά καταστήματα για να κάνετε τα ψώνια σας.

Επιπλέον, η υπέροχη παραλία της περιοχής, που θεωρείται μια από τις καλύτερες του νησιού, προσελκύει τους λάτρεις της κολύμβησης. Είναι μια κοσμική παραλία που το μήκος της ξεπερνά τα 2 χλμ και περιτριγυρίζεται από μικρά απάνεμα λιμανάκια με χρυσαφένιες αμμουδιές και διάφανα γαλάζια νερά.

Επίσης, ο Πόρος παρουσιάζει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στη θέση Μπρούτζι των Τζαννάτων οι ανασκαφές έφεραν στο φως έναν θολωτό τάφο της Μυκηναϊκής περιόδου. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των ανασκαφών που αποδεικνύει ότι η περιοχή κατοικούνταν από το 1400 π.Χ. ο τάφος είναι από τους καλύτερα διατηρημένους στο νησί. Είναι κτισμένος με τετραγωνισμένες πέτρες μεγάλων διαστάσεων και η διάμετρός του φτάνει τα 7 μ. Βρέθηκαν πολλά χρυσά κοσμήματα, χάλκινα εργαλεία και σφραγίδες με διάφορες παραστάσεις.

Θολωτός τάφος Πόρου Κεφαλλονιάς

Στα Τζαννάτα Πόρου Κεφαλονιάς έχει αποκαλυφθεί ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα γνωστός θολωτός τάφος της βορειοδυτικής Ελλάδας. Η γεωγραφική του θέση τον συνδέει εύλογα με την έρευνα σχετικά με τη θέση όπου πρέπει να βρισκόταν η ομηρική Ιθάκη. Ο τάφος είναι θεμελιωμένος στο επικλινές και βραχώδες άνδηρο στο Μπόρζι και έχει προσανατολισμό από Ν προς Β. Το ιδιαίτερα μακρύ και στεγασμένο στόμιό του έχει μήκος 3,35, πλάτος 0,90 – 1 και ύψος 1.90 μ.

Η κορυφή του θόλου βρέθηκε βυθισμένη. Από τη διενεργηθείσα ανασκαφή διαπιστώθηκε ότι κατέρρευσε κατά τα χρόνια της Βενετοκρατίας, όταν ο τάφος χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα. Όπως συμβαίνει συνήθως με τους θολωτούς τάφους, είχε συληθεί ήδη από την αρχαιότητα. Από τα διασωθέντα κτερίσματα συνάγεται ότι η ταφική του χρήση διήρκεσε από τα μυκηναϊκά έως και τα ελληνιστικά χρόνια.

Δεδομένης της διαχρονικής χρήσης του τάφου, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ταφικά έθιμα, καθώς και τα λίγα, αλλά πολύτιμα μικροαντικείμενα – κτερίσματα που έφερε στο φως η ανασκαφική έρευνα.

Ο τάφος έχει διάμετρο 6,80 και σωζόμενο ύψος 3,95 μ. και είναι δομημένος στη θέση άλλου μικρότερου, που είχε καταρρεύσει για άγνωστη αιτία γύρω στο 1350 π.Χ. Το πωρολιθικό υλικό του παλαιότερου μπορεί να το διακρίνει κανείς ενσωματωμένο στο θόλο του νεότερου τάφου.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ταφές σε κτιστές θήκες, θεμελιωμένες σε μεγάλο βάθος κάτω από το δάπεδό του, ενώ ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει λακκοειδής τάφος σε βάθος 4 μ. περίπου, που μάλλον πρέπει να ανήκει στον παλαιότερο, μικρότερο τάφο. Η κεντρική κτιστή θήκη ανήκει στο νεκρό για τον οποίο χτίστηκε ο νεότερος τάφος, ενώ οι ημικατεστραμμένες και χτισμένες από μικρές ασβεστολιθικές λευκές πέτρες θήκες σε άλλους αξιωματούχους της περιοχής, που έζησαν γύρω στο α΄ τέταρτο του 12ου αι. π.Χ.

Κοντά στο θολωτό εντοπίστηκε και ερευνήθηκε άλλος κτιστός τετράπλευρος θαλαμοειδής τάφος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως οστεοφυλάκιο. Το δάπεδό του ήταν επιστρωμένο με λευκά βότσαλα. Οι μακρές πλευρές του συγκλίνουν προς τα άνω, η δε στέγη θα ήταν από μεγάλες πλάκες σε οριζόντια δόμηση. Κατά την έρευνα αποκαλύφθηκαν σκελετικά λείψανα 72 ατόμων, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί με λίγα από τα κτερίσματά τους, όταν κατά τις εργασίες ανέγερσης του νεότερου θολωτού καθαρίστηκε ο χώρος (ανακομιδή).

Από τα κτερίσματα μνημονεύουμε λίγα, αλλά σπουδαία δείγματα κεραμικής, ορισμένα κοσμήματα και τις μοναδικές σε θέματα σφραγίδες.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα του τάφου και η ένταξή του στην υστεροελλαδική ΙΙΙΑ – Β περίοδο (1350 π.Χ.) σηματοδοτούν την ύπαρξη ενός ισχυρού μυκηναϊκού κέντρου, που σχετίζεται πιθανότατα με την ομηρική Ιθάκη.

Συντάκτης

Δρ. Λάζαρος Κολώνας, αρχαιολόγος – Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων ΥΠΠΟ

Αναδημοσιευση απο : Kefaloniatoday.com

Οι Φάροι στην Κεφαλλονιά

23 Ιανουαρίου, 2013 10:45 πμ

 

3

Φάρος Αγ.Θεοδώρων

Ο φάρος των Αγίων Θεοδώρων, το γνωστό Φανάρι, στο Αργοστόλι όπου συγκεντρώνει πολλούς από του τουρίστες.

Ο φάρος αυτός έχει χαρακτηριστεί σαν ένα μνημείο της Κεφαλονιάς.

Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα αλλά και μνημείο της Κεφαλονιάς.

Πρόκειται για έναν παλιό ανεμόμυλο που μετατράπηκε σε ένα κυκλικό κτίσμα δωρικού ρυθμού, με είκοσι κολώνες και στεγάζεται από έναν μικρό πύργο.

Το όνομά του οφείλει στην μικρή εκκλησιά των Αγίων Θεοδώρων, που υπάρχει κοντά σε αυτό.

Χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα (1828 ) από τον J.P.Kennedy, όταν το νησί βρισκόταν υπό την διοίκηση του Άγγλου Καρόλου Νάπιερ. Εγκαινιάστηκε τον Μάϊο του 1829. Είχε πυργίσκο 8μ. και αποτελούσα οικία του φαροφύλακα. Με τους σεισμούς του 1953 καταστράφηκε ολοσχερώς και ξαναχτίστηκε το 1964. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πλέον επισκέψιμα σημεία του νησιού της Κεφαλονιάς.

Ο φάρος του Γερογόμπου.

Ο φάρος του Γερόγομπου με τη δική του ιστορία.

Στη χερσόνησο της Παλικής και στην άκρη του ομώνυμου ακρωτηρίου, σε μικρή απόσταση από το χωριό Χαβριάτα, βρίσκεται ο φάρος του Γερογόμπου. Ο παλαιός χτίστηκε το 1906 όπου και τον ίδιο χρόνο λειτούργησε για πρώτη φορά με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, ως περιστροφικός φάρος ορατός από απόσταση 23ν.μ. Ο πύργος του είχε ύψος 13μ και το εστιακό του ήτανε 58μ. Κατά την αποχώρησή τους από την Κεφαλονιά, οι Γερμανοί ανατίναξαν τον φάρο.

Ο φάρος όπως χτίστηκε  μετά την καταστροφή του από τους Γερμανούς.

Στη θέση του, το 1945 χτίστηκε νέος κυλινδρικός πύργος από μπετόν ύψους 13μ. και κατοικία φαροφυλάκων. Το 1979 ο νέος φάρος ηλεκτροδοτήθηκε ενώ το 1990 μετατράπηκε σε αυτόματο ηλεκτρικό.

Ο φάρος στο Φισκάρδο.

Ένα υπέροχο αξιοθέατο ο παλιός  φάρος στο Φισκάρδο.

Στο πανέμορφο Φισκάρδο και πασίγνωστο λόγω μαντολίνου Κορέλι αλλά και λόγω τόπου καταγωγής του μεγάλου Νίκου Καββαδία, βρίσκεται ο ομώνυμος φάρος. Κατασκευάστηκε το 1892 με κυλινδρικό πύργο και κατοικία φαροφυλάκων. Το ύψος του πύργου είναι 14,2μ. και το εστιακό του 17μ. Και αυτό επίσης κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβηστός.

Εκεί στέκουν πλάι  πλάι  ο παλιός φάρος με τον καινούργιο.

Το 1945 επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο και ως επιτηρούμενος. Με τους σεισμούς του ΄53 καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε. Όμως σύντομα χτίστηκε νέος, με τετράγωνο πύργο ύψους 14,2μ. και κατοικία φαροφυλάκων. Κοντά στον φάρο σώζεται σε καλή κατάσταση ο παλιός  βενετσιάνικος φάρος.

Ο Φάρος των Βαρδιάνων.

Ο φάρος των Βαρδιάνων με τη δική του ιστορία.

Στην είσοδο του κόλπου του Αργοστολίου βρίσκεται η νησίδα Βαρδιάνοι. Πάνω σ΄αυτή υπάρχει ο φάρος που έχει και το όνομά της. Ο φάρος αυτός κατασκευάσθηκε το 1824 από τους Άγγλους για λογαριασμό της Ιόνιας Πολιτείας.

Αποτελείται από κυλινδρικό πύργο και κατοικία φαροφυλάκων. Λειτούργησε με πετρέλαιο από το 1890 μέχρι το 1950 οπότε και αντικαταστάθηκε με πυρσό ασετιλίνης. Με τους σεισμού του ΄53 καταστράφηκε ενώ μόνο ένα τμήμα του επισκευάσθηκε και μειώθηκε το ύψος του σε 8,5μ.

Ο φάρος στη Διχάλια

Ένα μνημείο για την Κεφαλονιά είναι και ο φάρος στο ακρωτήρι Διχάλια.

Τελειώνουμε με τους φάρους της Κεφαλονιάς με μια επίσκεψη στο φάρο που βρίσκεται στο ακρωτήρι Διχάλια, στον κόλπο της Σάμης και πού έχει το όνομά του. Πρωτολειτούργησε με πηγή ενεργείας το πετρέλαιο εκπέμποντας σταθερό σήμα σε απόσταση 7ν.μ. Κατά τη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβηστός.

Επαναλειτούργησε το 1945 με πετρέλαιο και ως επιτηρούμενος. Το 1953 εξοπλίστηκε με αυτόματο πύργο ασετιλίνης.

Πηγή άρθρου: eftanhsa.blogspot.gr/

Αναδημοσιευση απο :  Kefaloniatoday.com

Τζουμερκα. Η μαγεια της φυσης.

Μια χειμερινη αποδραση σενα πανεμορφο βουνο.

ΘΕΜΑ: Διακοπή επίσχεσης εργασίας στην Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Κεφαλονιάς, Ζακύνθου και Ιθάκης

Οι εργαζόμενοι στην Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας Κεφαλονιάς Ζακύνθου και Ιθάκης αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για την διακοπή της επίσχεσης εργασίας που έχει ξεκινήσει από την 01/10/2012 και για την επαναλειτουργία της μονάδας από τις 14/01/2013.

Η επάνοδος μας στην εργασία δεν πραγματοποιείται γιατί ικανοποιήθηκαν οι διεκδικήσεις μας, ή γιατί έχουμε παραιτηθεί από αυτές. Η υποχρηματοδότηση και σταδιακή απαξίωση και υποβάθμιση των δομών ψυχικής υγείας συνεχίζεται, η προοπτική για τη διατήρηση υπηρεσιών υγείας με δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα εκλείπει, οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας περιθωριοποιούνται, οι εργαζόμενοι παραμένουν πολλούς μήνες απλήρωτοι.

Θεωρούμε ότι η επαναλειτουργία της μονάδας θα είναι σημαντική για την προσωρινή της επιβίωση και την αποφυγή άμεσης κατάργησής της. Στόχος μας παραμένει η συνέχιση των συντονισμένων κινητοποιήσεών μας για την ψυχική υγεία, τόσο σε τοπικό, όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο.

Λειτουργώντας με μειωμένο προσωπικό και με αναγκαστικά βραχύχρονο σχεδιασμό θα επιχειρήσουμε την επαναπροσέγγιση και την επανασύνδεση με τους λήπτες των υπηρεσιών μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα και έχουν αυξημένο επίπεδο αναγκών, ενώ νέα αιτήματα θα γίνονται δεκτά κατόπιν προτεραιοποίησης.

Συγκεκριμένα, θα εξυπηρετούνται:

Στην Κεφαλονιά:              - Παιδιά και έφηβοι

-   Ενήλικες με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα και αυξημένο επίπεδο αναγκών

Στην Ιθάκη:                       - Ενήλικες με σοβαρά ψυχιατρικά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα από κλιμάκιο που θα επισκέπτεται το νησί

Στη Ζάκυνθο:                    - Ενήλικες με σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα και   αυξημένο επίπεδο αναγκών

Με αυτό το δελτίο τύπου καλούμε παράλληλα τους φορείς υγείας και πρόνοιας των 3 νησιών, αλλά και την τοπική κοινωνία να συνεχίσουν να είναι δίπλα μας στον αγώνα  που έχουμε ξεκινήσει από τον Ιούνιο του 2011 για την επιβίωση και την αξιοπρεπή λειτουργία της ΚΜΨΥ, αλλά και για δημόσιο, δωρεάν σύστημα Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας για όλους!

Αργοστόλι, 14 Ιανουαρίου 2013

Οι Εργαζόμενοι της ΚΜΨΥ Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Ιθάκης

ΓΙΑΤΙ ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΚΑΡΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΤΟ ΑΛΟΓΟ;

Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΤΖΑΒΙΝΟΥ*

Το να επικαλεστεί κανείς τους κλασσικούς του Μαρξισμού – Λενινισμού, προκειμένου ν’ ασκήσει κριτική στις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., που έχει ως κοσμοθεωρία του τον Μαρξισμό – Λενινισμό, μπορεί να μοιάζει με παράτολμο εγχείρημα. Είναι όμως έτσι;

Για να το διαπιστώσουμε λοιπόν, ας δούμε τι έλεγαν οι κλασσικοί του Μαρξισμού – Λενινισμού για τα φλέγοντα ζητήματα, που μας απασχολούν ακόμη στις μέρες μας.

«Από πολλές δεκάδες χρόνια θα μπορούσε κανείς να διακηρύξει και θα είχε απόλυτο δίκιο, ότι ο καπιταλισμός «ιστορικά έχει ξεπεραστεί», αυτό όμως δε μας απαλλάσσει καθόλου από την ανάγκη να κάνουμε έναν πολύ μακρόχρονο και πολύ επίμονο αγώνα στο έδαφος του καπιταλισμού…… η κλίμακα της παγκόσμιας ιστορίας μετριέται με δεκαετίες. Δέκα ή είκοσι χρόνια νωρίτερα ή αργότερα, από την άποψη της παγκόσμιας ιστορίας είναι μια μικρή λεπτομέρεια, που δε μπορεί να υπολογιστεί ούτε κατά προσέγγιση. Μα γι’ αυτό ακριβώς, στα ζητήματα της πραχτικής πολιτικής, είναι θεωρητικό λάθος, να αναφέρεται κανείς στην παγκόσμια ιστορική κλίμακα, λάθος που χτυπάει από μακριά.» έλεγε ο Λένιν.

Συνεπώς το να επικαλείται κανείς διαρκώς, ότι οι αντικειμενικές συνθήκες για το πέρασμα στην σοσιαλιστική κοινωνία είναι ώριμες, αλλά δεν έχει ακόμα ωριμάσει ο υποκειμενικός παράγοντας, είναι τουλάχιστο αναποτελεσματικό. Το ζητούμενο είναι τι κάνεις πραχτικά στο έδαφος του καπιταλισμού, για να ωριμάσει ο υποκειμενικός παράγοντας.

«…Είμαστε κομμουνιστές (έγραφαν στη διακήρυξή τους οι κομμουνάροι μπλανκιστές), γιατί θέλουμε να φτάσουμε στο σκοπό μας, χωρίς να σταματούμε σε ενδιάμεσους σταθμούς, χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς, που απλώς απομακρύνουν τη μέρα της νίκης και παρατείνουν τη περίοδο της σκλαβιάς».

Είναι αυτονόητος ο συνειρμός και η σύγκριση με την ρήξη, που επιχειρούν οι θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., με την θεωρία των σταδίων για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

«Οι μπλανκιστές, είναι κομμουνιστές γιατί φαντάζονται πως από τη στιγμή που θέλουν να υπερπηδήσουν τους ενδιάμεσους σταθμούς και τους συμβιβασμούς, η υπόθεση είναι έτοιμη και πως αν αυτή η δουλειά αρχίσει αυτές τις μέρες – πράγμα που το πιστεύουν σταθερά – και η εξουσία πέσει στα χέρια τους, μεθαύριο, θα εφαρμοστεί κιόλας ο κομμουνισμός. Αν αυτό δεν μπορεί να το κάνουν αμέσως, αυτό θα πει ότι δεν είναι κομμουνιστές…… Τι παιδική αφέλεια να προβάλλεις την ατομική σου ανυπομονησία σα θεωρητικό επιχείρημα!» Την απάντηση αυτή έδωσε ο Φ. Ένγκελς, ήδη απ’ την δεκαετία του 1870!

«...Να αποκρούσουμε μ’ όλη την αποφασιστικότητα, κάθε συμβιβασμό με τα άλλα κόμματα…… κάθε πολιτική ελιγμών και συνεννόησης» έγραφαν οι γερμανοί αριστεροί στο βιβλιαράκι της Φρανκφούρτης.

Κάθε συνειρμός και σύγκριση, με τις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. είναι σχεδόν αυτόματος.

«Είναι εκπληκτικό, πως με παρόμοιες αντιλήψεις, οι αριστεροί δεν καταδικάζουν το μπολσεβικισμό! Γιατί δεν είναι δυνατόν οι γερμανοί αριστεροί, (και η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.), να μην ξέρουν ότι όλη η ιστορία του μπολσεβικισμού και πριν και ύστερα από την Επανάσταση του Οχτώβρη είναι γεμάτη από περιπτώσεις ελιγμών, συνεννοήσεων, συμβιβασμών με άλλα κόμματα, χωρίς να εξαιρούνται και τα αστικά κόμματα!» απαντά ο ίδιος ο Λένιν!!!

Και συνεχίζει: «Να κάνεις πόλεμο για την ανατροπή της διεθνούς αστικής τάξης, έναν πόλεμο εκατό φορές πιο δύσκολο, πιο μακρόχρονο από τον πιο συνηθισμένο πεισματάρικο πόλεμο ανάμεσα στα κράτη και να παρατιέσαι προκαταβολικά από κάθε ελιγμό, από την εκμετάλλευση των αντιθέσεων συμφερόντων (έστω και προσωρινών) ανάμεσα στους αντιπάλους, να παρατιέσαι από κάθε συμφωνία και συμβιβασμό με τους πιθανούς (έστω και προσωρινούς, ασταθείς και ταλαντευόμενους, υπό όρους) συμμάχους, δεν είναι πράγμα αφάνταστα γελοίο;…… και τέτοιους ανθρώπους με τόσο λίγη συνείδηση και πείρα (πάλι καλά, αν αυτό εξηγιέται με τη νεαρή τους ηλικία: τη νεολαία ο θεός την πρόσταξε να λέει για ένα ορισμένο διάστημα τέτοιες κουταμάρες), μπόρεσαν να τους υποστηρίξουν – αδιάφορο αν αυτό έγινε άμεσα ή έμμεσα, ανοιχτά ή σκεπασμένα, ολοκληρωτικά ή μερικά – ορισμένα μέλη του Ολλανδικού Κομμουνιστικού Κόμματος!!»

Αν προσθέσει κανείς και της σημερινής Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., θα έχει άδικο;;;

«Οι μικροαστοί δημοκράτες (μαζί μ’ αυτούς και οι μενσεβίκοι) ταλαντεύονται αναπόφευκτα ανάμεσα στην αστική τάξη και το προλεταριάτο, ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και το σοβιετικό καθεστώς, ανάμεσα στο ρεφορμισμό και την επαναστατικότητα, ανάμεσα στον φιλεργατισμό και τον φόβο της δικτατορίας του προλεταριάτου κλπ. Η σωστή ταχτική των κομμουνιστών πρέπει να συνίσταται στο να χρησιμοποιούν αυτές τις ταλαντεύσεις και η χρησιμοποίησή αυτών των ταλαντεύσεων απαιτεί υποχωρήσεις απέναντι σε κείνα τα στοιχεία που προσανατολίζονται προς το προλεταριάτο, τη στιγμή που προσανατολίζονται και στο μέτρο που προσανατολίζονται προς το προλεταριάτο – παράλληλα με τον αγώνα ενάντια σε κείνους που στρέφονται προς την αστική τάξη. Σαν αποτέλεσμα αυτής της σωστής ταχτικής, ο μενσεβικισμός αποσυντέθηκε και αποσυντίθεται ολοένα και περισσότερο στη χώρα μας και απομονώνονται οι ηγέτες που επιμένουν στον οπορτουνισμό τους, ενώ στο στρατόπεδό μας περνάν οι καλύτεροι εργάτες, τα καλύτερα στοιχεία από τη μικροαστική δημοκρατία. Αυτό είναι ένα μακροχρόνιο προτσές και με τις βιαστικές αποφάσεις «κανένας συμβιβασμός, κανένας ελιγμός», μπορεί μόνο να ζημιώσει η ενίσχυση της επιρροής του επαναστατικού προλεταριάτου και η αύξηση των δυνάμεών του .»

Τι εφαρμογή βρίσκουν οι παραπάνω θέσεις του Β. Ι. Λένιν στη σημερινή ταχτική και στις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. κι ακόμα περισσότερο, με τις δηλώσεις της Γ.Γ. του στην συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση των θέσεων, όπου ξεκαθάρισε:

«… δεν πάνε να λένε ζήτω η δικτατορία του προλεταριάτου… Όχι, δεν συνεργαζόμαστε μ’ αυτούς. Τελείωσε.», είναι ένα ερώτημα, που το 19^ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε., θα πρέπει να το απαντήσει.

«…λέγαμε επίσημα, εξ ονόματος του Κόμματος, από την Συνδιάσκεψη του Απρίλη 1917 του Κόμματός μας, ότι η αστική δημοκρατία με την Συνταχτική είναι καλύτερη από αυτήν την ίδια τη δημοκρατία χωρίς τη Συνταχτική και η «εργατο – αγροτική» σοβιετική δημοκρατία είναι καλύτερη από κάθε αστικοδημοκρατική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Χωρίς μια τέτοια προσεχτική, λεπτομερειακή, καλομελετημένη και μακρόχρονη προετοιμασία δε θα μπορούσαμε να καταχτήσουμε την νίκη τον Οχτώβρη του 1917, ούτε να διατηρήσουμε αυτή την νίκη.»

Το να εκτιμήσει λοιπόν κανείς, ότι στην σημερινή Ελλάδα η αστική δημοκρατία χωρίς μνημόνια, είναι καλύτερη απ’ αυτή την ίδια με τα μνημόνια, θα είναι υπερβολή, ρεφορμισμός, ρεβιζιονισμός, οπορτουνισμός και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο και διαστρέβλωση των όσων λέει ο Λένιν;;; ή μήπως το να αγνοεί κανείς θελημένα ή αθέλητα, το αυτονόητο, αποτελεί παραχάραξη των αρχών του Μαρξισμού – Λενινισμού;;;

Τέλος, ανεξάρτητα απ’ τα γραφόμενα των κλασσικών, στις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για το 19^ο Συνέδριο του Κόμματος, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κοινής λογικής, συνέχειας και συνέπειας, γιατί πολύ απλά, βάζουν το κάρο (λαϊκή εξουσία, δικτατορία του προλεταριάτου, σοσιαλισμός) μπροστά απ’ το άλογο (λαϊκό κίνημα, προλεταριάτο, εργατική τάξη), που όπως εκτιμούν δεν είναι ακόμη σε θέση να το τραβήξει!

Είναι προφανές, για όποιον έχει έστω και ελάχιστη σχέση με το Μαρξισμό – Λενινισμό, πως οι θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. στο σύνολό τους, εμφανίζουν τα συμπτώματα μιας παιδικής (κατά τον Λένιν) ασθένειας του κομμουνισμού:

τον Αριστερισμό!!!

Μόνο, που το Κ.Κ.Ε. δεν είναι πια παιδάκι…… μετρά 95 χρόνια ιστορίας! Και είναι γνωστό τοις πάσι, ότι κάποιες παιδικές ασθένειες που προσβάλουν ενήλικες, αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά, οδηγούν τον ασθενή σε τραγική και μοιραία κατάληξη!!!

Πηγές:

Θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για το 19^ο Συνέδριο, όπως δημοσιεύτηκαν μαζί με τον Ριζοσπάστη στις 9/12/2012

Συνέντευξη τύπου της Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. για την παρουσίαση των θέσεων της Κ.Ε., Ριζοσπάστης 14/12/2012

Β. Ι. Λένιν «Ο Αριστερισμός παιδική αρρώστια του κομμουνισμού»

Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1979

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

 

 

Αναδημοσιευση απο : iskra.gr

.

Ποιος είναι ο άψητος στη ζωή Παπακωνσταντίνου που απειλεί να τους πάρει όλους μαζί του!

Από τον Βασίλη Μπόνιο
Γύρευε τι ντοκουμέντα από τα βρώμικα νταραβέρια Ελλήνων πολιτικών και τεχνοκρατών που συμμετείχαν και εξακολουθούν να συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα,πρόκειται να βγουν στην επιφάνεια όταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αρχίσει να αισθάνεται στο δέρμα του την καυτή ανάσα του Αραβαντινού.
Το πιο σοκαριστικό πάντως απ΄όλα είναι η εντυπωσιακή έλλειψη ψυχραιμίας ενός ανθρώπου που πήρε στα χέρια του τις τύχες της Οικονομίας της χώρας στην πιο κρίσιμη μεταπολεμικά συγκυρία.
Ο άνθρωπος που πανικοβλήθηκε όταν είδε τις εξαδέλφες του στην λίστα Λαγκάρντ, δεν είχε την ψυχραιμία να διαβάσει με προσοχή όλα τα ονόματα. Αν το έκανε αυτό θα διαπίστωνε ότι στην λίστα υπήρχαν μεγαλοεκδότες, σύζυγοι πολιτικών της ΝΔ, φίλοι και συνεργάτες όλων σχεδόν των πολιτικών ηγετών της χώρας. Όποιος πολιτικός κι αν έπαιρνε στα χέρια του την πρώτη λίστα Λαγκάρντ θα την έθαβε, όπως και έκαναν όλοι τους. Είτε υπήρχαν μέσα τα ονόματα των συγγενών του Παπακωνσταντίνου, είτε όχι.
Μάλιστα εαν ο Παπακωνσταντίνου άφηνε τα ονόματα απείραχτα θα μπορούσε να βγει και από πάνω και να γίνει πρώτος μάγκας ο “Ολλανδός”. Αλλά που τέτοια ψυχραιμία να αφήσει δηλαδή από την πρώτη στιγμή τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά να τα βάλουν με τους Μπομπολαίους για παράδειγμα.
Αλλά είπαμε το αμούστακο παληκάρι έχασε την ψυχραιμία του. Γύρευε λοιπόν τι έχει υπογράψει αυτός και οι διάδοχοί του με τους Τροικανούς.
Σοβαρούς πολιτικούς είχαμε απέναντι στην Τρόικα, ε; Τώρα ψάχνεται να σώσει το τομάρι του!

Ήδη από την Ολλανδία φτάνουν μηνύματα που θέλουν τον Παπακωνσταντίνου να απειλεί ότι θα πάρει πολύ κόσμο μαζί του στις Φυλακές Κορυδαλλού. Πολιτικούς, τεχνοκράτες, εκδότες, επιχειρηματίες, στελέχη του ΣΔΟΕ και πάει λέγοντας. Εκτίμησή μας είναι ότι το πραγματικό πάρτυ τώρα αρχίζει και ευχόμαστε πράγματι οι 3 μουσαντένιοι φραπεδιάρηδες της συγκυβέρνησης να στήσουν Προανακριτική Επιτροπή για τον «Ιπτάμενο Ολλανδό».
Σ΄αυτή την περίπτωση θα βγούνε στη φορά όλα τα ντοκουμέντα των βρώμικων συναλλαγών με την Τρόικα. Θα βγούνε επίσης στη φόρα όλες οι βρώμικες συναλλαγές των ντόπιων νταβατζήδων με τους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας, μια και οΠαπακωνσταντίνου είχε για πολλά χρόνια στην δικαιοδοσία του τον αλανιάρη ΣΔΟΕ και έχει φακέλους που καίνει κορυφαίους πολιτικούς και επιχειρηματίες. Από την στιγμή που θα πατηθεί το κουμπί της Προανακριτικής για τον Παπακωνσταντίνου το πολιτικό σκηνικό θα γίνει Φουκουσίμα. Ειδικά εάν επιχειρήσουν να εμπλέξουν και τον Διώτη στην υπόθεση. «Κούγκι» θα γίνει η πολιτική ζωή του τόπου. Αναρωτιέται κανείς αν οι 3 φραπεδιάρηδες σκέφθηκαν καλά την ιδέα να ρίξουν στον Γεντί Κουλέ τον Κοζανίτη.
Θα ζήσουμε έναν υπέροχα συναρπαστικό χειμώνα με τον Παπακωνσταντίνου να περνάει στην αντεπίθεση διαρρέοντας έγγραφα από το ξεπούλημα στην Τρόικα και τις υπογραφές σε θανατηφόρα συμφωνητικά για τη χώρα μας.
Ζούμε για την στιγμή που η λίστα Λαγκάρντ θα έχει αποτεφρώσει όλο το σάπιο πολιτικό προσωπικό.
Ήδη ο Παπακωνσταντίνου οργανώνεται σε διαρκή επικοινωνία με τους δικηγόρους του, το σύστημα του ΓΑΠ αλλά και ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που θα τον στηρίξει αναγκαστικά για να μην πάρει κι αυτούς μαζί του.
Στις σκοτεινές συναλλαγές των εγχώριων πολιτικών με την Τρόικα έχουν εμπλοκή κορυφαίοι πολιτικοί που σήμερα επιχειρούν φορτώνοντας τα πάντα όλα στον «Ολλανδό» να την βγάλουν καθαρή.
Τρία χρόνια τώρα, οι πρωθυπουργοί,  οι υπουργοί , οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι τεχνοκράτες και διάφορα λαμόγια του συστήματος έδεσαν με τις υπογραφές τους χειροπόδαρα έναν ολόκληρο λαό και να που η ίδια η ζωή τους εκδικείται. Ο Παπακωνσταντίνου που υπήρξε πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης μεταπολεμικής λαίλαπας για την Ελλάδα πρέπει να πληρώσει. Το ίδιο όμως και οι φαύλοι συνεχιστές αυτής της πολιτικής η οποία οδηγεί βαία στην φτωχοποίηση του πληθυσμού δίχως καμία μεταρρύθμιση, καμία αποκρατικοποίηση, κανέναν εκσυγχρονισμό του άθλιου –παρακράτους. Το πως φτάσαμε ως εδώ και ποιοι πολιτικοί και τεχνοκράτες  εμπλέκονται στην εξαθλίωση της χώρας, με τις υπογραφές τους, θα παρελάσουν από μπροστά μας καθώς ο Παπακωνσταντίνου δεν έχει καμία διάθεση να πάει μόνο αυτός στη στενή. Θα πάρει κι άλλους μαζί του το παληκάρι- να είναι καλά ο Φαλτσιάνης που απαλλοτρίωσε τα ονόματα των Ευρωπαίων φοροφυγάδων.
Γύρευε πόσα ντοκουμέντα της εθνικής προδοσίας θα κάνουν την εμφανισή τους σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ καθώς ο «Ολλανδός» έχει άκρες με δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο. Δεν θα πιει μόνος του το πικρό ποτήρι.
Δεν θα γίνει αυτός ο Τσοβόλας του Μνημονίου.
Τα καλύτερα έρχονται. Αρκεί οι 3 φραπεδιαραίοι να επιμείνουν στην πρότασή τους για Προκαταρκτική και στην αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ.
Υπομονή και θα δούμε μέσα στο 2013 όλα τα πολιτικά πτώματα να περνάνε από το ποτάμι…
Η ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ
Η σχέση της καλοντυμένης- γοητευτική για πολλούς και σίγουρα μυστηριώδης- Γαλλίδας επικεφαλής του ΔΝΤΚριστίν Λαγκάρντ με την Ελλάδα της κρίσης είναι σχεδόν μεταφυσική. Δύο λίστες που πέρασαν από τα χέρια της θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία αναφοράς σε όλα τα ντοκυμαντέρ αλλά και τις ταινίες που θα γυρισθούν στο μέλλον για την κρίση που βιώνει η Ευρώπη και την πολύ πιθανή διάλυση της ευρωζώνης. Δεν θα κάνουμε λόγο για το ξέσπασμα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που αχνοφαίνεται στο βάθος, για να μην χαλάσουμε την σκηνή που ακολουθεί.

Mάιος 2009. Στον “Αστέρα Βουλιαγμένης” διεξάγεται η ετήσια σύνοδος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ο τότε τσάρος της Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου πλησιάζει την υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και της δίνει μια κόλλα χαρτί που είχε δανεισθεί από την ρεσεψιόν και πάνω στην οποία είχε γράψει μια λίστα με τα μέτρα που επρόκειτο να πάρει η κυβέρνηση του Καραμανλή για την οικονομία και το ελληνικό χρέος. Σε αντίθεση με την προχειρότητα και την τσαπατσουλιά του Έλληνα υπουργού η λίστα της Λαγκάρντ ήταν σε ηλεκτρονική μορφή και περιείχε κοντά  στα 2.000 ονόματα Ελλήνων φοροφυγάδων. Την παρέλαβε ο διάδοχος του Παπαθανασίου Γιώργος Παπακωνσταντίνου και έκτοτε η τύχη της αγνοείται.

Ένα βράδι εκείνου του Μαίου του ’09 μια παρέα Ελλήνων που παίρνουν μέρος στις εργασίες της Συνόδου της Λέσχης αποτελούμενη από τους Γιάννη Παπαθανασίου, Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννη Στουρνάρα, Γιώργο Αλογοσκούφη και ο Οδυσσέα Κυριακόπουλο αποφάσισαν να καλέσουν και ορισμένους από τους διακεκριμένους ξένους προσκεκλημένους της λέσχης και, όλοι μαζί, να πάνε για φαγητό. Επέλεξαν το «Nobu», το θεωρούμενο ως το καλύτερο γιαπωνέζικο εστιατόριο του κόσμου (και κατά πάσα πιθανότητα το ακριβότερο στην Ελλάδα), το οποίο στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του «Αστέρα»-όπως μας πληροφορεί ο Στέφανος Κασιμάτης-που τότε εργάζονταν ακόμη στο “ΒΗΜΑ”.

Στο βάθος του εστιατορίου είδαν τον μετέπειτα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να δειπνεί με την σύζυγό του Άντα. Η έκπληξή τους τεράστια όχι γιατί δεν περίμεναν από έναν λάτρη της σωστής διατροφής να βρίσκεται ανάμεσά τους αλλά γιατί ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης  είχε ενημερώσει τους ιθύνοντες της Λέσχης οι οποίοι τον είχαν καλέσει να παρευρίσκεται και να μιλήσει ότι θα βρίσκεται στη Κίνα όπου θα πραγματοποιούσε επίσκεψη με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!

Σε αντίθεση με τον χαμένο στον κόσμο του πρώην πρωθυπουργό, ο εκ Κοζάνης τσάρος της Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου τα 3 χρόνια που ακολούθησαν θα έδινε το παρόν με απόλυτη συνέπεια στις Συνόδους τηςΛέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το 2010 στο Sitges νότια της Βαρκελώνης, το 2011στην Ελβετία και το 2012 στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ.

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που εκτιμούσαν πως ο ΓΑΠ θα επιλέξει έναν πιο έμπειρο πολιτικό να του αναθέσει την οικονομία μιας χώρας που λίγους μήνες αργότερα θα έβαζε φωτιά στην Ευρώπη. Διαψεύσθηκαν. Ο Παπανδρέου εθισμένος στον χαοτικό τρόπο σκέψης ανέθεσε σε έναν άπειρο γόνο γνωστής πολιτικής οικογένειας της Κοζάνης την ελληνική οικονομία λίγο πριν εκείνη πέσει στο παγόβουνο. Βέβαια είχε προηγηθεί η αμέριστη βοήθεια του γερμανοτραφή Κώστα Σημίτη στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου, τον οποίο είχε αναγάγει σε σύμβουλο-μαζί με τον Πανταγιά, τον Νεονάκη και άλλους φωστήρες.

Ο Παπακωνσταντίνου έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να σιγουρέψει αυτή τη σύγκρουση. Κι αφού τα κατάφερε συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς εγωπάθειας και ωχαδελφισμού έως πρόσφατα που έγραψε κανονικά την Επιτροπή της Βουλής που τον είχε καλέσει να καταθέσει για την Λίστα Λαγκάρντ και άρχισε ένα αδιόρατο ταξίδι κάπου ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Βρετανία. Φυσικά κανείς δεν τον ενόχλησε. Ούτε καν η κυβέρνηση Σαμαρά τόλμησε να αναφέρει το όνομά του. Μόνο ο Βενιζέλος καταθέτοντας στην επιτροπή της Βουλής, είπε ότι η λίστα που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου περιείχε πάνω πάνω εβραικά ονόματα με αποτέλεσμα να γίνει μύλος με τους Έλληνες Εβραίους οι οποίοι νόμιμα διατηρούν καταθέσεις στο εξωτερικό.
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Ο ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΔΕΗ.
Η σχέση της οικογένειας Παπακωνσταντίνου με το εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα περιγράφεται στο νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα «Μια οικογένεια για όλες τις εποχές», που διατρέχει τη σύγχρονη ελληνική ιστορία από το 1941 μέχρι σήμερα.

Μέσω σπάνιων φωτογραφιών – ντοκουμέντων, ο ιστορικός και δημοσιογράφος Δημοσθένης Κούκουναςπαραθέτει στοιχεία για το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που η οικογένεια Παπακωνσταντίνου και συγκεκριμένα ο Γεώργιος Μ. Παπακωνσταντίνου, είχε αποκτήσει το 1941 σύμφωνα με το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα που του είχε παραχωρήσει ο κατοχικός πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου.

Ο Μακεδόνας πολιτικός Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ως υπουργός Οικονομικών της κατοχικής κυβέρνησης Τσολόκογλου, υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια, που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1919-2000), υιός του Γεώργιου Παπακωνσταντίνου,  υπηρέτησε ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη. Ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη όμως, αδιαφόρησε για την είσπραξη των κατοχικών δανείων.

Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εγγονός του επιχειρηματία που ευνοήθηκε από τον Τσολάκογλου, όταν ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 2009-11 αντί να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.
Το 1958 ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής θα επισκεπτόταν την Πτολεμαίδα για να επιθεωρήσει από κοντά το εκεί εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που η ΔΕΗ είχε αποκτήσει από την οικογένεια Παπακωνσταντίνου.
Ο Μακεδόνας πολιτικός Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών της κατοχικής κυβέρνησης Τσολόκογλου υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια, που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1954 ο Μιχ. Παπακωνσταντίνου τον είχε χαρακτηρίσει ως τη “μεγαλυτέρα ζώσα πολιτική φυσιογνωμία της Ελλάδος” και υπήρξε θερμός οπαδός και συνεργάτης του. Ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη όμως αδιαφόρησε για την είσπραξη των κατοχικών δανείων. Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εγγονός του επιχειρηματία που ευνοήθηκε από τον Τσολάκογλου, όταν ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 2009-11 αντί να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Τρεις γενιές – τρία σκάνδαλα…θα σημειώσει ο Δημοσθένης Κούκουνας στο βιβλίο του.
ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΡΑΞΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Σχετικά πρόσφατα το γερμανικό περιοδικό  «Der Spiegel»  σε ρεπορτάζ αναφέρει μεταξύ άλλων για την περίφημη Λίστα Λαγκάρντ>
Χαρακτηριστική της χαλαρότητας στην αντιμετώπιση των φοροφυγάδων είναι η επονομαζόμενη λίστα Λαγκάρντ. Για μήνες λογιζόταν εξαφανισμένη, ενώ στις αρχές Οκτωβρίου επανεμφανίστηκε. Στο μεταξύ βρίσκεται στον οικονομικό εισαγγελέα. Η λίστα περιλαμβάνει 1991 έλληνες ιδιοκτήτες ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών. Πολλά γνωστά ονόματα της πολιτικής, της οικονομίας και του πολιτισμού λέγεται ότι είναι ανάμεσά τους.

Η ιστορία αυτής της λίστας δείχνει κυρίως την έλλειψη βούλησης των πολιτικών να αλλάξουν κάτι. Τοφθινόπωρο του 2010 η Κριστίν Λαγκάρντ, τότε ακόμη υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, έδωσε στον έλληνα ομόλογό της Γιώργο Παπακωνσταντίνου μία ψηφιοποιημένη λίστα τραπεζικών λογαριασμών με στοιχεία ελλήνων πελατών της τράπεζας HSBC στην Ελβετία, όπου είχε κατατεθεί συνολικά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ.Ενώ το γαλλικό κράτος με τη βοήθεια της λίστας εισέπραξε από τους φοροφυγάδες του μισό δισ. ευρώ και πλέον, το ενδιαφέρον των Ελλήνων να επιχειρήσουν το ίδιο παρέμεινε περιορισμένο.

Μόνο πολλούς μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 2011, ο Παπακωνσταντίνου έδωσε τελικά -μόνο- δέκα ονόματα από τη λίστα στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ. Τότε δεν διαβίβασε όλα τα στοιχεία, επειδή δεν «εμπιστευόταν την Αρχή», δήλωσε ο πρώην υπουργός πριν από λίγες μέρες.

Ο διάδοχός του ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εκτός αυτού μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού. Επί εννέα μήνες ο Βενιζέλος ήταν υπουργός οικονομικών, διαπραγματεύτηκε την απομείωση του χρέους και το δεύτερο πακέτο διάσωσης -και επανειλημμένα διαμαρτυρόταν για το μεγάλο πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

Στο συρτάρι της γραμματέως του υπήρχε όλο αυτό τον καιρό ένα στικ USB με τα ήδη συγκεντρωθέντα στοιχεία ελλήνων φοροφυγάδων: η λίστα Λαγκάρντ. Απλώς έπρεπε να ξεκινήσει κάποιος τις έρευνες. Αλλά ο Βενιζέλος δεν ανέθεσε στο ΣΔΟΕ έρευνες -ούτε ενημέρωσε κανέναν για τα διαθέσιμα στοιχεία. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι η λίστα είχε χαθεί. Μόλις ο νυν υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έμαθε για τα χαμένα στοιχεία και θέλησε να ζητήσει ένα αντίγραφο από το Παρίσι, ο Βενιζέλος θυμήθηκε το στικ στο συρτάρι και το έστειλε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά με ταχυμεταφορά. Όπως είπε, δεν γνώριζε «ότι κανείς εκτός από μένα δεν έχει αντίγραφο».

Εν τω μεταξύ, τόσο ο Βενιζέλος όσο και ο Παπακωνσταντίνου αναγκάστηκαν να δικαιολογηθούν ενώπιον Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Και οι δύο προσπάθησαν να μεταθέσουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Και καλά ο Βενιζέλος φιλοτιμήθηκε και προσήλθε στην Εξεταστική. Ο Παπακωνσταντίνου επέλεξε να περιπλανηθεί ανα τον πλανήτη όταν η Βουλή τον κάλεσε να καταθέσει. Το πιο προκλητικό στην περίπτωσή του δεν είναι ο ίδιος αλλά η αφασία του ελληνικού κράτους. Θα τολμούσε Γερμανός πρώην υπουργός Οικονομικών να εγκαταλείψει την Γερμανία αγνοώντας πρόσκληση της γερμανικής Βουλής; Ούτε με σφαίρες-στην κυριολεξία. Αντίθετα ο άνθρωπος που υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο το οποίο είναι πιθανό να οδηγήσει στην διάλυση της Ευρωζώνης μπήκε σε μια κάψουλα σαν τον Αυστριακό Felix Baumgartner και επιχειρεί να σπάσει κάθε ρεκόρ αφασίας.
ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Σε μία από τις εξομολογήσεις του, ο Μπομπ Τρά, μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα, έδωσε την δική του ανατριχιαστική μαρτυρία για το πως επιλέχθηκε το πετσόκομα μιθών και συντάξεων, μαζί με τα χυδαία χαράτσια που ακολούθησαν.
-Δώσαμε (η Τρόικα) 3 εναλλακτικές στον κ. Παπακωνσταντίνου-άρχισε να διηγείται οΜπομπ Τρα. H πρώτη ήταν να απολυθούν άμεσα 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Ο Παπακωνσταντίνου που τον είχαμε στην άλλη άκρη του ακουστικού μας είπε «περιμένετε να ενημερώσω τον κ. Παπανδρέου». Ήμασταν στη γραμμή όταν μας μετέφερε την κάθετη άρνηση του τότε πρωθυπουργού, «με τίποτε, είναι ψηφοφόροι μας, αυτοί μας στηρίζουν». Η δεύτερη εναλλακτική ήταν να γίνει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση μια καταιγίδα αποκρατικοποιήσεων. Κι αυτό το αρνήθηκε με το ίδιο επιχείρημα «αυτοί μας στηρίζουν». Η τρίτη και τελευταία εναλλακτική ήταν το κόψιμο μισθών και συντάξεων.«Ναι αυτή είναι η καλύτερη λύση…Αυτό να κάνουμε…» μας απάντησαν ομόφωνα οι κ.κ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

Οι συνομιλητές του πάγωσαν. Τον άκουγαν άφωνοι να διηγείται μέσα σε λίγα λεπτά την επιλογή του ολέθρου για έναν ολόκληρο λαό. 
Δύο γόνοι πολιτικών οικογενειών, άψητοι και ανερμάτιστοι στην εξουσία, επέλεξαν με κριτήριο την διατήρηση του κρατικοδίαιτου κομματικού κράτους των συμμοριών του δημοσίου την πιο καταστροφική λύση για την χώρα.
Μας οδήγησαν αλυσοδεμένους στο Μνημόνιο για να μην διαταραχθεί το σαθρό πολιτικό οικοδόμημα της μεταπολίτευσης που βασίζεται στο κομματικό κράτος.
«ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»>ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΑΔΕΛΦΕΣ
Εύλογα ερωτηματικά προκαλούνται από την αινιγματική σιωπή των δυο εξαδέλφων του Γιώργου Παπακωνσταντινου οι οποίες ακόμη δεν έχουν πάρει θέση για την εμπλοκή τους στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Οι δραστήριες δικηγόροι, συγγενείς του πρώην Τσάρου της ελληνικής οικονομίας , με συμμετοχές στα διοικητικά συμβούλια γνωστών εταιρειών είναι κόρες του εκλιπόντος πρώην υπουργού Μιχάλη Παπακωνταντίνου και σύζυγοι επιχειρηματιών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται σε συμβόλαια και μπίζνες εκατομμυρίων.
Αυτό είναι το προφίλ της Ελένης και της Μαρίνας Παπακωνσταντίνου, των δύο ξαδέλφων του πρώην «τσάρου της Οικονομίας» Γιώργου Παπακωνσταντίνου, τα ονόματα των οποίων και των συζύγων τους “σβήστηκαν” από τη λίστα Λαγκάρντ.
Η παρουσία των δυο γυναικών και των συζύγων τους Σ. Σικιαρίδη και Α. Ροσσώνη με τους λογαριασμούς τους στην «αυθεντική» λίστα Λαγκάρντ είναι αυτή που «καίει» τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και προκαλεί μια νέα πολιτική θύελλα στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, η κ. Ελένη Παπακωνσταντίνου, κόρη του Μιχάλη και της Τάσας Παπακωνσταντίνου, 54 χρόνων, είναι δραστήρια δικηγόρος αλλά και μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ). Τη θέση αυτή κατέλαβε τον Φεβρουάριο 2012 αντικαθιστώντας το μέλος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Σπούδασε νομικά στο London School of Economics και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Harvard.
Αφού πρώτα άσκησε για κάποιο διάστημα τη δικηγορία στη Νέα Υόρκη, στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα και μαζί με την αδερφή της Μαρίνα «κληρονόμησαν»το δικηγορικό γραφείο του πατέρα της. Η κυρία Ελένη Παπακωνσταντίνου έχει διατελέσει νομικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών, όπως της Toyota, Philip Morris/Παπαστράτος, Swarowski, μέλος του ΔΣ της KRAFT FOOD HELLAS, μέλος του ΔΣ της S&Β Βιομηχανικά Ορυκτά και μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Εκτός όλων των άλλων δραστηριοτήτων της έχει προωθήσει δράσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων, που είχαν σχέση και με την Παιδεία αλλά και την εξωτερική πολιτική. Μέσω αυτών των δράσεων γνώρισε και τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.
Παντρεύτηκε με τον Συμεών Σικιαρίδη, εξειδικευμένο νομικός στο δίκαιο της εξαγοράς και συγχώνευσης εταιριών.
Η αδελφή της Μαρίνα Παπακωνσταντίνου, 52 χρόνων, είναι επίσης δικηγόρος. Και αυτή έκανε μεταπτυχιακά σε βρετανικό πανεπιστήμιο. Σπούδασε στη Νομική Θράκης παντρεύτηκε με τον πολιτικό μηχανικό Ανδρέα Ροσσώνη. Ο τελευταίος, γόνος αστικής οικογένειας και απόφοιτος του Κολλεγίου, είναι πασίγνωστος στο χώρο των πολεμικών εξοπλισμών, καθώς εδώ και χρόνια αντιπροσωπεύει διάφορα ιταλικά οπλικά συστήματα, κυρίως για το Πολεμικό Ναυτικό (κανόνια και βλήματα Oto Melara).
Στην πάροδο των χρόνων αναπτύσσει φιλική σχέση με το Θόδωρο Ασημακόπουλο, παλιό επικοινωνιολόγο του Φώτη Κουβέλη και από το 2009 σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου.
Σύμφωνα με το εξειδικευμένο site onalert.gr, ο Θ. Ασημακόπουλος αντιπροσωπεύει την Ιταλική αεροναυπηγική εταιρία ALLENIA. Την περίοδο του 2010 επί αναπληρωτού υπουργού Άμυνας Πάνου Μπεγλίτη και Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών Β. Βασιλάκου διεξάγονται σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και της ΑLLENIA για την παραλαβή 12 ιταλικών μεταγωγικών αεροσκαφών C – 27 J που είχε παραγγείλει η Ελλάδα από το 2002. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη παρουσιάζουν διάφορα τεχνικά προβλήματα και η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αρνείται να τα παραλάβει. Ο Β. Βασιλάκος επιβάλει ρήτρες καθυστέρησης και το «ντουέτο» Ασημακόπουλου – Ροσόνη παρασκηνιακώς καταβάλουν προσπάθειες για να μην πληρωθούν οι ρήτρες και να παραληφθούν τα αεροπλάνα από τα οποία πάντως σήμερα πετάει μόνον ένα!
Σε κάθε περίπτωση το 2010 και μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, παρά την οικονομική κρίση, ο A. Ροσσόνης αναπτύσσει εντονότατη δραστηριότητα στο χώρο των εξοπλισμών.
Φέρεται να εμπλέκεται στο σκάνδαλο των υποβρυχίων Type 214, σε ότι αφορά την τελική φάση του (προμήθεια δύο επιπλέον Type 214 τον Σεπτέμβριο του 2010 και τροποποίηση της σύμβασης Neptune II) καθώς σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει το site defencenet.gr ο Α.Ρωσσώνης ήταν μέλος της ομάδας που προώθησε την αναθεώρηση της σύμβασης και εκεί που οι Γερμανοί ήταν να πληρώσουν ρήτρα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, πήραν μέσω του Ισκαντάρ Σάφα, Λιβανέζου ιδιοκτήτη του Σκαραμαγκά και φίλου του, μια …. ακόμα παραγγελία για δύο υποβρύχια! Δηλαδή ενώ η Ελλάδα είχε μπει στο Μνημόνιο, όλοι οι εξοπλισμοί είχαν “παγώσει”, οι Γερμανοί της ThyssenKrupp Marine Systems παρακαλούσαν να μας χαρίσουν δύο υποβρύχια για να κλείσει το θέμα των μιζών και της αποτυχίας του προγράμματος Neptune II , ο κ. Ρωσσώνης (ή Ροσόνης, όπως γράφει η επαγγελματική του κάρτα) φέρεται να μεσολάβησε ώστε να εκταμιευθούν από το υπουργείο Οικονομικών και τον Γ. Παπακωνσταντίνου επιπλέον δαπάνη 480 εκατ. ευρώ για την αποπληρωμή μέρους του προγράμματος των υποβρυχίων…
Την παραίτηση Στουρνάρα ζητούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες
Την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ ζητούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.
Όπως σημειώνει σε δήλωσή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Νότης Μαριάς, ο υπουργός διατηρεί ακόμα στη θέση της την εμπλεκόμενη στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ Ελένη Παπακωνσταντινου, που είναι μέλος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).
Ζητά επίσης την παραίτηση του Τάκη Αθανασόπουλου και του διοικητικού συμβουλίου του ταμείου που την τοποθέτησαν.
TON ΠΑΝΕ “ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ” ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ
Στην πρόταση της ΝΔ, του ΠαΣοΚ και την ΔΗΜΑΡ για την συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής η οποία θα διερευνήσεις εάν προκύπτουν ποινικές ευθύνες για τον πρώην «τσάρο» της Οικονομίας αναφέρεται ακόμα ότι «από την διενέργεια ελέγχου και αντιπαραβολής των ονομάτων των αναφερομένων στο USB (2.059 ηλεκτρονικά αρχεία) με αυτά που περιλαμβάνονται στην αυθεντική λίστα Λαγκάρντ (2.062), προέκυψε ότι από την αρχική λίστα είχαν διαγραφεί τρία ονόματα τα οποία ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου».

Έτσι, με το σκεπτικό αυτό προτείνεται η παραπομπή του για τα αδικήματα της νόθευσης εγγράφου και της παράβασης καθήκοντος, καθώς υπάρχει η «βάσιμη υπόνοια ότι προέβη σε διαγραφή τριών ηλεκτρονικών αρχείων τα οποία ανήκουν σε συγγενικά του πρόσωπα, προσπορίζοντας πιθανώς έτσι στους διαγραφέντες από τη λίστα συγγενείς του ή σε τρίτου, οικονομικό όφελος λόγω της αποφυγής φορολογικού ελέγχου και προκαλώντας ταυτόχρονα αντίστοιχη βλάβη σε βάρος του δημοσίου».

Σημειώνεται, εξάλλου, ότι στα καθήκοντα της επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης (προανακριτική) ανήκει μεταξύ άλλων η διευκρίνιση και του θέματος της παρέλευσης ή μη της αποσβεστικής προθεσμίας που ορίζει το Σύνταγμα, όπως επίσης σε αυτή την επιτροπή «ανήκει και η εκτίμηση εάν η συγκεκριμένη πράξη της νόθευσης εγγράφου που φέρεται να έχει τελέσει, εντάσσεται στον κύκλο των αρμοδιοτήτων του ή εκφεύγει αυτού». Με την επισήμανση αυτή, όπως εκτιμάται, γίνεται προσπάθεια να αφ’ ενός να αποκλειστεί κάθε περιθώριο για επίκληση λόγων παραγραφής κάποιου εκ των αδικημάτων και αφ’ ετέρου δίδεται η δυνατότητα να παραπεμφθεί ο πρώην υπουργός με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου, επειδή όπως έλεγαν αρμόδιες πηγές, η πράξη αυτή δεν έχει σχέση με την υπουργική του ιδιότητα, κυρίως αν αποδειχθεί ότι έγινε για να προσποριστούν οικονομικό όφελος τα εν λόγω συγγενικά του πρόσωπα.
Την πρόταση υπογράφουν συνολικά 71 βουλευτές, εκ των οποίων 36 της ΝΔ (δεν υπογράφει ο Πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαράς)., 22 του ΠαΣοΚ (δεν υπογράφουν οι κκ. Ευ. Βενιζέλος, Γ. Παπανδρέου και Απ. Κακλαμάνηςλόγω της θεσμικής τους ιδιότητας, όπως ειπώθηκε από την Ιπποκράτους) και 13 της ΔΗΜΑΡ (εκτός των κκ. Φ. Κουβέλη όπως και των Οδ. Βουδούρη και Π. Μουτσινάς).
kourdistoportocali

Αναδημοσιευση απο : aienaristeyein.com