Κυριακή 27 Απριλίου 2014


Εισαγγελική έρευνα για τη μαύρη τρύπα στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ

Το ζητούμενο της προκαταρκτικής εξέτασης είναι η διακρίβωση της τυχόν διάπραξης του κακουργήματος της υπεξαίρεσης και ο φορολογικός έλεγχος
Δαπάνες εκατομμυρίων ευρώ γίνονταν δίχως να υπάρχουν νόμιμα παραστατικά 
Aντικείμενο εισαγγελικής έρευνας το σκάνδαλο που είχε αποκαλύψει πριν από περίπου ένα χρόνο η «Εφ.Συν.» με τη «μαύρη τρύπα» στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ, ιδίως κατά τη χρονική περίοδο 2007-2010, οπότε διαπιστώθηκαν οι πιο σοβαρές οικονομικές ατασθαλίες.

Η υπόθεση, αφού πέρασε από τουλάχιστον δύο «βαριά» τμήματα της Eισαγγελίας Αθηνών, τους οικονομικούς εισαγγελείς και την Εισαγγελία Διαφθοράς, διερευνάται ήδη έπειτα από...
παραγγελία εισαγγελέως Πρωτοδικών.

Αφαντο το πόρισμα

Το ζητούμενο της προκαταρκτικής εξέτασης είναι -ευλόγως- η διακρίβωση της τυχόν διάπραξης του κακουργήματος της υπεξαίρεσης καθώς και ο φορολογικός έλεγχος. Για το θέμα έχει κάνει δύο φορές επώνυμη έγγραφη αναφορά-καταγγελία στη Δικαιοσύνη ο νόμιμος ελεγκτής- ορκωτός λογιστής Π.Ν. (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση της «Εφ.Συν.»). Πλην όμως, μέχρι και σήμερα το επίμαχο πόρισμα δεν έχει παραδοθεί στις δικαστικές αρχές, παρά τα αιτήματα που έχουν υποβληθεί.

Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο ζήτημα προκάλεσε αντιπαράθεση μεγατόνων στο ΠΑΣΟΚ μεταξύ Ευάγγελου Βενιζέλου και Γιώργου Παπανδρέου, με την πλευρά τού νυν προέδρου του κόμματος να διαμηνύει αρχικά ότι θα φτάσει την υπόθεση μέχρι τέλους αλλά στην πορεία να κάνει στροφή 180 μοιρών, «κλειδώνοντας» στο συρτάρι το πόρισμα, χάριν διατήρησης των εύθραυστων εσωκομματικών ισορροπιών, αφού τυχόν διασάλευσή τους ίσως είχε σοβαρό αντίκτυπο και στο κυβερνητικό σχήμα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να εξηγηθεί και το γεγονός της καθυστέρησης στην εξέλιξη της δικαστικής έρευνας για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Τον περασμένο Απρίλη με σειρά δημοσιευμάτων η «Εφ.Συν.» έφερε στα φως τα «σημεία και τέρατα» για την οικονομική διαχείριση του ΠΑΣΟΚ, τα οποία περιλαμβάνονται στο πόρισμα που συνέταξαν κατόπιν εντολής της σημερινής ηγεσίας του κόμματος πέντε διεθνούς κύρους ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες ορκωτών λογιστών, και πιο συγκεκριμένα οι Grant Thorton, Ernst and Young, KPMG, Deloitte Touche και PWC Greece. Οι ορκωτοί ελεγκτές είχαν στην κυριολεξία εγκατασταθεί στο κτίριο της οδού Ιπποκράτους προκειμένου να διενεργήσουν εξονυχιστικό έλεγχο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέφερε η εφημερίδα μας, η «μαύρη τρύπα» φέρεται να υπερβαίνει το ιλιγγιώδες ποσόν των 100 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται περίπου 14,5 εκατ., τα οποία υπήρχαν στο αποθεματικό του ΠΑΣΟΚ το 2007 και, για λόγους που δεν έχει καταστεί δυνατόν να εξηγηθούν, έκαναν «φτερά».

Με βάση τα ίδια συνταρακτικά στοιχεία, 500.000 ευρώ εμφανίζονται ως δαπάνες που έχουν εγκριθεί με την υπογραφή του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος, Γιώργου Παπανδρέου. Επίσης, ποσό περίπου 800.000 ευρώ φέρεται να εμφανίζεται στο όνομα του Νίκου Αθανασάκη, διευθυντή την επίμαχη περίοδο του πολιτικού γραφείου του κ. Παπανδρέου και μετέπειτα διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου.

Δαπάνες ύψους 1,5 εκατ. ευρώ αποδίδονται στο όνομα «Καλογεροπούλου», η οποία είχε διατελέσει συνεργάτιδα του Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών και αργότερα μετακόμισε στο γραφείο του πρώην γενικού διευθυντή του ΠΑΣΟΚ Ροβέρτου Σπυρόπουλου, με δικό της γραφείο και αρμοδιότητα τις μετακινήσεις και τις αποστολές του προέδρου και των κομματικών στελεχών.

Για ταξίδια…

Επιπλέον, για την ίδια τριετία, στα 53,5 εκατ. ευρώ ανέρχονται οι δαπάνες προς γνωστό ταξιδιωτικό πρακτορείο με το οποίο συνεργαζόταν το ΠΑΣΟΚ για αποστολές στελεχών του Κινήματος, ενώ εντοπίστηκαν να έχουν εκδοθεί 45.000 αεροπορικά εισιτήρια για μόνο ένα χρόνο. Ολα τα παραπάνω ποσά εμφανίζονται να φέρουν και την υπογραφή του κ. Σπυρόπουλου, διευθυντή σήμερα του ΙΚΑ, που συνυπέγραφε με τη θεσμική ιδιότητα του γενικού διευθυντή.

Το εντυπωσιακό στοιχείο της έρευνας είναι ότι για τις δαπάνες που εντόπισαν οι ορκωτοί λογιστές φέρεται να μην υπάρχουν νόμιμα παραστατικά, καθώς όλες οι υπογραφές έμπαιναν σε ανεπίσημα έγγραφα.

Το ίδιο χρονικό διάστημα βεβαίως, 2007-2010, το ΠΑΣΟΚ συνέχιζε να δανειοδοτείται (με τα περίφημα… θαλασσοδάνεια των κομμάτων), προκειμένου να καλύπτει τις αυξημένες οικονομικές του υποχρεώσεις. Η δε διαφαινόμενη -με βάση το πόρισμα- κατασπατάληση αφορά μια εποχή «γαλαντομίας» εκ μέρους του Κινήματος, κατά την οποία έγινε η μετακόμιση στα πολυτελή γραφεία της Ιπποκράτους με τις υπερβολικές ανέσεις και το γυμναστήριο, αυξήθηκε εντυπωσιακά ο αριθμός των απασχολουμένων στο κόμμα, ενώ το ίδιο γενναιόδωρες ήταν και οι δημοσιογραφικές αποστολές.
……………………………………………………

Υπό εξέλιξη η δικαστική έρευνα

Λίγο μετά τις αποκαλύψεις της «Εφ.Συν.» έγινε η πρώτη καταγγελία στη Δικαιοσύνη, και συγκεκριμένα προς τους τότε οικονομικούς εισαγγελείς, Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη, οι οποίοι όμως αντικαταστάθηκαν τον περασμένο Μάιο από τους Παναγιώτη Αθανασίου και Γαληνό Μπρη.

Η δικογραφία που είχε σχηματιστεί διαβιβάστηκε από τους αποχωρήσαντες οικονομικούς εισαγγελείς, μαζί με ακόμα δεκάδες σοβαρές υποθέσεις, στην Εισαγγελία Διαφθοράς. Από εκεί διαβιβάστηκε αρμοδίως στην Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας, όπου η προϊσταμένη, Παναγιώτα Φάκου, τη χρέωσε προς διερεύνηση στην εισαγγελέα Πρωτοδικών, Καλλιόπη Νταγιάντα.

Η εισαγγελέας αναζήτησε το πόρισμα από την ελεγκτική αρχή (σώμα ορκωτών λογιστών), η οποία απέστειλε μόνο κάποιες εκθέσεις με ελλιπή στοιχεία, επικαλούμενη μάλιστα ως εξήγηση κώλυμα το οποίο προκύπτει από το γεγονός ότι επρόκειτο για έρευνα που είχε παραγγελθεί από ιδιώτη.

Πολύ πρόσφατα, στις 6.4.2014, δόθηκε παραγγελία από την κ. Νταγιάντα στον 24ο πταισματοδίκη της Αθήνας για τη διενέργεια συγκεκριμένων προανακριτικών πράξεων. Η πρώτη πράξη που παραγγέλλεται είναι να ζητηθεί εκ νέου το πόρισμα, ακόμα και από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Λίγες ημέρες όμως αργότερα, στα μέσα του τρέχοντος μήνα, ο καταγγέλλων μη γνωρίζοντας ότι πλέον… το νερό έχει μπει στο αυλάκι, απέστειλε νέα καταγγελία στα γραφεία των οικονομικών εισαγγελέων, κυρίων Αθανασίου και Μπρη, στα γραφεία τους στο ΣΔΟΕ.

Θα γίνει πλέον συσχετισμός με την ήδη σχηματισθείσα δικογραφία και σε εύλογο χρόνο θα κληθούν σε εξέταση οι πρώτοι μάρτυρες.

Της Κατερίνας Κατή από efsyn

Οι Φάροι στην Κεφαλλονιά

Φάρος Αγ.Θεοδώρων
Φάρος Αγ.Θεοδώρων
Ο φάρος των Αγίων Θεοδώρων, το γνωστό Φανάρι, στο Αργοστόλι όπου συγκεντρώνει πολλούς από του τουρίστες.
Ο φάρος αυτός έχει χαρακτηριστεί σαν ένα μνημείο της Κεφαλονιάς.
Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα αλλά και μνημείο της Κεφαλονιάς.
Πρόκειται για έναν παλιό ανεμόμυλο που μετατράπηκε σε ένα κυκλικό κτίσμα δωρικού ρυθμού, με είκοσι κολώνες και στεγάζεται από έναν μικρό πύργο.
Το όνομά του οφείλει στην μικρή εκκλησιά των Αγίων Θεοδώρων, που υπάρχει κοντά σε αυτό.
Α Γ Ι Ο Ι   Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Ι   Kοντινό με κύμα.
Χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα (1828 ) από τον J.P.Kennedy, όταν το νησί βρισκόταν υπό την διοίκηση του Άγγλου Καρόλου Νάπιερ. Εγκαινιάστηκε τον Μάϊο του 1829. Είχε πυργίσκο 8μ. και αποτελούσα οικία του φαροφύλακα. Με τους σεισμούς του 1953 καταστράφηκε ολοσχερώς και ξαναχτίστηκε το 1964. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πλέον επισκέψιμα σημεία του νησιού της Κεφαλονιάς.
Ο φάρος του Γερογόμπου.
Γ Ε Ρ Ο Γ Ο Μ Π Ο Σ    1
Ο φάρος του Γερόγομπου με τη δική του ιστορία.
Στη χερσόνησο της Παλικής και στην άκρη του ομώνυμου ακρωτηρίου, σε μικρή απόσταση από το χωριό Χαβριάτα, βρίσκεται ο φάρος του Γερογόμπου. Ο παλαιός χτίστηκε το 1906 όπου και τον ίδιο χρόνο λειτούργησε για πρώτη φορά με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο, ως περιστροφικός φάρος ορατός από απόσταση 23ν.μ. Ο πύργος του είχε ύψος 13μ και το εστιακό του ήτανε 58μ. Κατά την αποχώρησή τους από την Κεφαλονιά, οι Γερμανοί ανατίναξαν τον φάρο.
Γ Ε Ρ Ο Γ Ο Μ Π Ο Σ   Κ Ε Φ_ 2
Ο φάρος όπως χτίστηκε  μετά την καταστροφή του από τους Γερμανούς.
Στη θέση του, το 1945 χτίστηκε νέος κυλινδρικός πύργος από μπετόν ύψους 13μ. και κατοικία φαροφυλάκων. Το 1979 ο νέος φάρος ηλεκτροδοτήθηκε ενώ το 1990 μετατράπηκε σε αυτόματο ηλεκτρικό.
Ο φάρος στο Φισκάρδο.
Φ Α Ρ Ο Σ   Φ Ι Σ Κ Α Ρ Δ Ο
Ένα υπέροχο αξιοθέατο ο παλιός  φάρος στο Φισκάρδο.
Στο πανέμορφο Φισκάρδο και πασίγνωστο λόγω μαντολίνου Κορέλι αλλά και λόγω τόπου καταγωγής του μεγάλου Νίκου Καββαδία, βρίσκεται ο ομώνυμος φάρος. Κατασκευάστηκε το 1892 με κυλινδρικό πύργο και κατοικία φαροφυλάκων. Το ύψος του πύργου είναι 14,2μ. και το εστιακό του 17μ. Και αυτό επίσης κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβηστός.
Bενετσιάνικος Φάρος
Εκεί στέκουν πλάι  πλάι  ο παλιός φάρος με τον καινούργιο.
Το 1945 επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο και ως επιτηρούμενος. Με τους σεισμούς του ΄53 καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε. Όμως σύντομα χτίστηκε νέος, με τετράγωνο πύργο ύψους 14,2μ. και κατοικία φαροφυλάκων. Κοντά στον φάρο σώζεται σε καλή κατάσταση ο παλιός  βενετσιάνικος φάρος.
Ο Φάρος των Βαρδιάνων.
Β Α Ρ Δ Ι Α Ν Ο Ι
Ο φάρος των Βαρδιάνων με τη δική του ιστορία.
Στην είσοδο του κόλπου του Αργοστολίου βρίσκεται η νησίδα Βαρδιάνοι. Πάνω σ΄αυτή υπάρχει ο φάρος που έχει και το όνομά της. Ο φάρος αυτός κατασκευάσθηκε το 1824 από τους Άγγλους για λογαριασμό της Ιόνιας Πολιτείας.
Αποτελείται από κυλινδρικό πύργο και κατοικία φαροφυλάκων. Λειτούργησε με πετρέλαιο από το 1890 μέχρι το 1950 οπότε και αντικαταστάθηκε με πυρσό ασετιλίνης. Με τους σεισμού του ΄53 καταστράφηκε ενώ μόνο ένα τμήμα του επισκευάσθηκε και μειώθηκε το ύψος του σε 8,5μ.
Ο φάρος στη Διχάλια
Δ Ι Χ Α Λ Ι Α
Ένα μνημείο για την Κεφαλονιά είναι και ο φάρος στο ακρωτήρι Διχάλια.
Τελειώνουμε με τους φάρους της Κεφαλονιάς με μια επίσκεψη στο φάρο που βρίσκεται στο ακρωτήρι Διχάλια, στον κόλπο της Σάμης και πού έχει το όνομά του. Πρωτολειτούργησε με πηγή ενεργείας το πετρέλαιο εκπέμποντας σταθερό σήμα σε απόσταση 7ν.μ. Κατά τη διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε σβηστός.
Επαναλειτούργησε το 1945 με πετρέλαιο και ως επιτηρούμενος. Το 1953 εξοπλίστηκε με αυτόματο πύργο ασετιλίνης.
Πηγή άρθρου: eftanhsa.blogspot.gr/
- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/i-fari-stin-kefallonia-62355.html#sthash.SdbtB9Rq.dpuf

Τρίτη 22 Απριλίου 2014


Από την ανίερη πασοκοσυρροή ετερόκλητου πλήθους ιδεών και τάσεων στην υπερσυγκέντρωση ετερόκλητων ατόμων και αποχτημάτων (κολυμπήθρα του Σιλωάμ της Κουμουνδούρου) ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του προφήτου Ομφαλοσκόπου : "κουτσοί στραβοί στον Άγιο Τσιπρο-ελεήμονα τον Συριζαίον"

"Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

Κάποτε λέγαμε «τα γραπτά μένουν».

Σήμερα επικαλούμαστε και τα βίντεο που είναι αδιάψευστος μάρτυρας των πεπραγμένων μας.
Και στην προκειμένη περίπτωση παραθέτουμε ένα βίντεο του διορισμένου, στο Ευρωκοινοβούλιο, από τον Γιώργο Παπανδρέου, Κρίτωνα Αρσένη που σήμερα βρήκε «θαλπωρή» στην πρόθυμη «αγκαλιά»...
του Σύριζα.

Θα τον ακούσετε, απευθυνόμενος στους τότε ομοϊδεάτες του, να στηρίζει με κάθε τρόπο την μνημονική ταξική πολιτική που οδήγησε στην κοινωνική καταστροφή, στα ερείπια του κοινωνικού κράτους, σε χιλιάδες αυτοκτονίες.

Σήμερα αναβαθμισμένος στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, που διαθέτει η Κουμουνδούρου. αυτός ο ανάλγητος, πορθυρογεννημένος τύπος ζητάει την ψήφο των αριστερών πολιτών.

Η κολυμπήθρα του Σιλωάμ της Κουμουνδούρου στο .. όνομα της "διεύρυνσης"  

Οι καλοί, οι κακοί και οι πασόκοι του ΣΥΡΙΖΑ
Σκιώδη κυβέρνηση προσπαθεί να φτιάξει ο Τσίπρας. Από τις επιλογές των προσώπων που ανέλαβαν χρέη κοινοβουλευτικών εκπροσώπων διασαφηνίζεται ποιες είναι οι τρεις «ομάδες» στο εσωτερικό του κόμματος, οι οποίες και θα καθορίζουν το μείγμα της αντιπολίτευσης
 Ίσως η απάντηση να είναι «Το ΠΑΣΟΚ πέθανε… Ζήτω το νέο ΠΑΣΟΚ!»…

"Κοινωνική Συμφωνία", "Κοινωνία Πρώτα", "Αριστερή Προοπτική" και προσωπικότητες



Του Ανεκδιήγητου

Κάποιοι λένε ότι όλος ο οχετός των βολεμένων κρατικοδίαιτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ «μετανάστευσε» σε μία νύχτα από το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου στο κόμμα της αριστερής εξουσίας, το ΣΥΡΙΖΑ. Πάμε να δούμε, λοιπόν, αν αυτές οι φήμες αληθεύουν!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με διαφορά πρώτο κόμμα στους δημόσιους υπαλλήλους, με 22%, ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι πέμπτο, πίσω ακόμη και από τη Χρυσή Αυγή. Αυτό, με την πρώτη ματιά, σημαίνει πως όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που τόσα χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ –σε σχεδόν όλες τις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις των συνδικαλιστών στο Δημόσιο το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και μία εικοσαετία πρώτη δύναμη με ποσοστά σε πολλές περιπτώσεις άνω του 70%– μετακινούνται και κάνουν πρώτη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε το ίδιο συμβαίνει και με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ;

Οι ΠΑΣΟΚοι που γίνανε ΣΥΡΙΖΑίοι

Συζητιέται έντονα στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού ότι πλέον το κόμμα «προσλαμβάνει» έμπειρους ΠΑΣΟΚους, δοκιμασμένους σε όλα τα μήκη και πλάτη της πολιτικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μεγαλοστελέχη που γνωρίζουν τα κόλπα, αλλά που πάνω από όλα ξέρουν πώς να τιθασεύουν το κομματικό ακροατήριο. Μια ομάδα έμπειρων «αμαρτωλών» πρασινοφρουρών που τώρα πλέον αρχίζουν να αποτελούν τα στελέχη πρώτης γραμμής του Συνασπισμού:
  • Νίκος Κοτζιάς: είναι αυτό που λέμε «πασπαρτού της πολιτικής». Ένας από τους καλύτερους κειμενογράφους και αρθρογράφους στην Ελλάδα, Πανεπιστημιακός, με αντιδικτατορική δράση, στέλεχος του ΚΚΕ, βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη να είναι ο μυστικοσύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου λίγο πριν αναλάβει ο Γ.Α.Π. το υπουργείο Εξωτερικών. Διετέλεσε πρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ και έμεινε δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου μέχρι τη στιγμή που ο Γιώργος υποχώρησε στο Μνημόνιο. Οι κοντινοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου ισχυρίζονται πως ο Νίκος Κοτζιάς είναι ο άνθρωπος που καθοδήγησε τον Γιώργο Παπανδρέου στην προεκλογική περίοδο του 2009 υποστηρίζοντας την πολιτική του «λεφτά υπάρχουν». Αυτοί που ξέρουν καλά το παρασκήνιο λένε πως σήμερα ο κ. Κοτζιάς φέρεται να είναι σύμβουλος του κ. Τσίπρα σε θέματα διεθνούς και οικονομικής πολιτικής.
  • Ευάγγελος Χωραφάς: για πάνω από 25 χρόνια ήταν στέλεχος κορυφής του ΠΑΣΟΚ και σύμβουλος του Άκη Τσοχατζόπουλου. Τα τελευταία δύο χρόνια βρίσκεται στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα.
  • Γιώργος Ραφτόπουλος: πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο οποίος επί Ανδρέα Παπανδρέου έδωσε το δικαίωμα σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ να φτιάξουν την αντι-ΓΣΕΕ με το περίφημο άρθρο 4. Είχε αποτελέσει στόχο της 17Ν –είχε πυροβοληθεί στο κεφάλι και επέζησε– και πρόσφατα προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ.
  • Σπύρος Κοτσιάς: πρώην πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών. Είναι ο γνωστός τύπος του «δώσ’ τα όλα για τον ΟΣΕ». Ήταν από τα πιο σκληρά συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και από τους ανθρώπους που δεν επέτρεψαν να γίνει η παραμικρή κίνηση για να μειωθεί το όργιο σπατάλης στον ΟΣΕ. Να θυμίσουμε ότι ο ΟΣΕ κόστιζε το 2009 1 δισ. ευρώ το χρόνο στο Δημόσιο. Και αυτός είναι σήμερα σύμβουλος του Αλέξη.
  • Παναγιώτης Κουρουμπλής: πρώην βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ και τώρα βουλευτής με το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Έφτιαξε μια ενωτική κίνηση μαζί με άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά στο τέλος μπήκε στο μαντρί του Τσίπρα. Θέλει να έχει τη δική του συνιστώσα, αλλά οι νέοι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ γελάνε.
  • Λούκα Κατσέλη: από το πουθενά έγινε η στενότερη συνεργάτιδα του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος την επέβαλε στο κόμμα με το «έτσι θέλω» και μάλιστα την έκανε και υπουργό. Φίλοι, γνωστοί και εχθροί υποστηρίζουν σε πηγαδάκια ότι η Λούκα Κατσέλη είναι από τους χειρότερους υπουργούς που έχουν περάσει από τη χώρα. Δεν έκανε κυριολεκτικά τίποτα, έλαμψε διά της απουσίας της. Το κόμμα που σύστησε με τον Χάρη Καστανίδη ( βεβαίως) «πάτωσε» στις εκλογές και, όπως όλα δείχνουν, η ίδια στο εξής θα πορεύεται με τον κ. Τσίπρα. Μάλιστα, ο πρόεδρος του Συνασπισμού πρότεινε τον Γεράσιμο Αρσένη, σύζυγο της Λούκας Κστσέλη και για 30 χρόνια υπουργό του ΠΑΣΟΚ, για τη θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτά τα στελέχη που έχουν μεταφερθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δεκάδες τα συνδικαλιστικά στελέχη του ευρύτερου δημόσιου τομέα που πριν από έναν χρόνο «προσκυνούσαν» το ΠΑΣΟΚ και τώρα μετακομίζουν ομαδικώς στο νέο κόμμα εξουσίας, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ερώτημα: ο Αλέξης Τσίπρας με αυτά τα κατακάθια της πολιτικής ζωής θα κυβερνήσει; Με αυτή την καμαρίλα και με αυτά τα κρατικοδίαιτα ερπετά, που εδώ και χρόνια πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού, θα στελεχώσει την κυβέρνησή του;

Από το "Στοχασμός-Πολιτική" μέσω "Σίβυλλα"

Δευτέρα 21 Απριλίου 2014


Γρηγόρης Λαμπράκης: Η «άλλη» 21η Απριλίου

Σήμερα συμπληρώνονται 51 χρόνια από την «άλλη» 21η Απρίλη. Την 21η Απριλίου του 1963, όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη πορεία Ειρήνης, με τον Γρηγόρη Λαμπράκη να ξεδιπλώνει το λάβαρο από τον Τύμβο του Μαραθώνα.
   21 ΑΠΡΙΛΗ 1963, η ώρα είναι 8 το πρωί: Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ο βουλευτής της Αριστεράς, ξεδιπλώνει το λάβαρο της ειρήνης και ξεκινά από τον Τύμβο του Μαραθώνα. Παντού η περιοχή είναι «σπαρμένη» με ασφαλίτες και χωροφύλακες για τη διαφύλαξη «του νόμου και της τάξης». Σύμφωνα με το «νόμο», όπως τον έχει υπαγορεύει η κυβέρνηση Καραμανλή, η μαραθώνια πορεία ειρήνης είναι«παράνομη» και η τέλεσή της έχει απαγορευτεί. Ρητά...
   ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ και παρακρατικοί με πολιτικά έχουν φτάσει στη στροφή της Ραφήνας, για να προστεθούν στις...
τάξεις των χωροφυλάκων. Εκεί ακριβώς ο Λαμπράκης δέχεται το πρώτο χτύπημα. Τραμπούκοι και ένστολοι πέφτουν επάνω του με λύσσα. Ο Λαμπράκης συνεχίζει. Ξεδιπλώνει την αφίσα με το σύνθημα «42 χιλιόμετρα Μαραθώνας - Αθήνα». Και προχωρά...
   ΣΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ, ο Λαμπράκης και οι μαραθωνοδρόμοι που τον συνοδεύουν, αποτίουν φόρο τιμής στον τάφο των πατριωτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς. Οι χωροφύλακες επιτίθενται στους δημοσιογράφους που καλύπτουν την πορεία. Ο Λαμπράκης συνεχίζει...
   ΩΡΑ 10 π.μ.: Οι χωροφύλακες συλλαμβάνουν τους μαραθωνοδρόμους που πορεύονται μαζί με τον Λαμπράκη. Ο βουλευτής συνεχίζει μόνος του. Στο 14ο χιλιόμετρο, 30 χωροφύλακες ορμούν επάνω του. Ο εισαγγελέας αποφαίνεται: «Η πορεία ειρήνης συνιστά αδίκημα εις βαθμόν πλημμελήματος, διωκόμενον επ' αυτοφώρω»! Ο βουλευτής της ΕΔΑ, ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, πέφτει θύμα απαγωγής από ασφαλίτες!
   ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΩΡΕΣ περιπλάνησης οι απαγωγείς του Λαμπράκη τον αφήνουν κάπου στη Ν. Ιωνία. Το τηλεγράφημα που αποστέλλει  ο βουλευτής προς τις εφημερίδες ξεκινά ως εξής: «Πόθος δημοκρατικού λαού μας διά πορείαν Ειρήνης "Μαραθών - Αθήναι" επραγματοποιήθη». Το τηλεγράφημα: «Δυστυχώς διεπίστωσα ότι δημοκρατία δεν υπάρχει εις την Ελλάδα, όταν εκλεκτοί του λαού κυριολεκτικώς καταρρακώνονται».
   Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, μετά και από εκείνη την ημέρα,  είναι πια εξαιρετικά «ενοχλητικός» για το αμερικανόδουλο μετεμφυλιακό κράτος. Η συνέχεια θα δοθεί ένα μήνα αργότερα...

   22 ΜΑΗ 1963: Η επιτροπή Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει εκδήλωση στις 7.30 μ.μ. Ομιλητής ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η τρομοκρατία ξεπερνά κάθε προηγούμενο.Τραμπούκοι και αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση.
   ΩΡΑ 8.20 μ.μ. Ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείο που διαμένει για να φτάσει στο χώρο της εκδήλωσης. Στη διαδρομή, σε μια απόσταση μόλις 80 μέτρων, δέχεται επίθεση από παρακρατικούς. Οι χωροφύλακες παρακολουθούν...
   Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ εισέρχεται στο χώρο της εκδήλωσης. Παρακρατικοί και τραμπούκοι λιθοβολούν το χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία παρακολουθεί...
   Ο ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ διακόπτει την ομιλία του. Καταγγέλλει «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του. Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η Αστυνομία παρακολουθεί...
   ΩΡΑ 10.15 μ.μ. Ο Λαμπράκης κατεβαίνει από την αίθουσα της συγκέντρωσης. Η κυκλοφορία στο δρόμο έχει απαγορευτεί. Παντού ασφαλίτες και χωροφύλακες. Κινείται προς το ξενοδοχείο. Απόσταση 80 μέτρα. Σε απόσταση 8 μέτρων από το βουλευτή ακούγεται το μαρσάρισμα μοτοσικλέτας. Ο οδηγός του τρίκυκλου με σκεπασμένο τον αριθμό, πέφτει πάνω στον Λαμπράκη. Ο συνεργός του στην καρότσα χτυπά το βουλευτή στο κεφάλι. Τον ρίχνουν στην άσφαλτο. Στο σημείο σχηματίζεται μια λίμνη αίματος…
   27 ΜΑΗ 1963Μετά από άνιση μάχη που κράτησε 5 μέρες στην εντατική, , στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της Ειρήνης και της Δημοκρατίας, ο βουλευτής της Αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.
   Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας Ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους...
Νίκος Μπογιόπουλος

Ηλιοβασιλεμα στο Ιονιο.




11.4.1876: Κυριακή του Πάσχα. Διχοστσία ανάμεσα σε Βαλσαμάτα και Φραγκάτα


Άγιος Γεράσιμος
Άγιος Γεράσιμος
Πολεμική ατμόσφαιρα επικρατούσε στα Βαλσαμάτα και στα Φραγκάτα. Φανερή αιτία ήταν θρησκευτικοί λόγοι.
Πραγματική αιτία όμως ήταν λόγοι πολιτικοί. Κοινωνικές διακρίσεις μεταξύ των προνομιούχων κτηνοτρόφων από τα Βαλσαμάτα και των μη προνομιούχων γεωργών των Φραγκάτων.
Ο Αγγελο-Διονύσης Δεμπόνος γράφει για αυτό το γεγονός:
«Περί των διατρεξάντων της 11ης Απριλίου 1876 μεταξύ των χωριών Βαλσαμάτων και Φραγκάτων». Ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Τον αντιγράφω αυτούσιο από την 3200/1420/21 Απρ. 1876 αναφορά του Νομάρχη Κεφαλλονιάς Κων. Δημητριάδη στο Υπουργείο Εσωτερικών. Πρόκειται για τη διαπίστωση μιας διχοστασίας με φαινομενικά θρησκευτικά κίνητρα ανάμεσα σε δυο γειτονικά χωριά, για την διεκδίκηση ενός προνομίου θρησκευτικού, που παρολίγο να καταλήξει σε ένοπλη σύρραξη.
«… εδώ και πολλούς χρόνους οι εδώ χωρικοί Βαλσαμάδες, οπού κάθε χρόνο την ημέρα της Λαμπρής παίρνουν την Ανάστασή τους και τον θρόνο τους και τον πηγαίνουν εις την Μονή του Αγίου Γερασίμου και την ερχομένη Κυριακή κατεβαίνουν όλοι οι χωρικοί Βαλσαμάδες και όλοι οι άνθρωποι της περιοχής συνάζονται και από άλλες περιοχές και παίρνουν τον θρόνο τους οι Βαλσαμάδες και τον επάγουν εις το χωρίον τους…» (2).
Η εκδήλωση αυτή κατέληγε σε λαϊκό πανηγύρι και σύμφωνα με τα επικρατούντα έθιμα δεν έλειπαν οι πυροβολισμοί και για το λόγο αυτό η επαγρύπνηση της αστυνομίας.
Γειτονικό προς τα Βαλσαμάτα είναι το χωριό Φραγκάτα που με το ορεινό Απανωχώρι, τα Τρωγιαννάτα και τους γύρω οικισμούς με πληθυσμό, τα χρόνια εκείνα 3.250 κατοίκους, συνέθεταν τον Δήμο Ομαλών με έδρα τα Βαλσαμάτα. Οι κάτοικοι των Βαλσαμάτων, ορεσίβιοι, στην πλειονότητα κτηνοτρόφοι, βρίσκονται σε μόνιμη αντιδικία με τους Φραγκάδες που, εγκατεστημένοι στις ομαλές πλαγιές του βουνού, ήταν γεωργοί. Ο κάμπος με τα πηγάδια και τις εγκαταστάσεις του αποτελεί μοναστηριακή περιουσία από δωρεές και κληροδοσίες στην Μονή του Αγίου Γερασίμου. Στο πλείστο του δουλεύεται από Φραγκάδες, ενώ οι ράχες και τα οροπέδια, αποτελούσαν το βασίλειο των Βαλσαμάδων. Ουσιαστικά τα δυο χωριά αποτελούσαν μια ευρύτερη οικογένεια, τόσο πλησιόχωρα κτισμένα και με τους κατοίκους τους εργάτες της ίδιας μοναστηριακής περιουσίας.
Μέσα όμως στον ιερό χώρο της Νέας Ιερουσαλήμ θέριευε η προαιώνια έχθρα των καλλιεργητών προς τους κτηνοτρόφους. Γιατί, όχι λίγες φορές τα κοπάδια των ορεινών αφάνιζαν την παραγωγή της πεδιάδας και συχνά τα ξεστρατισμένα ζωντανά των τσοπάνηδων Βαλσαμάδων, αντί να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους, γινόντανε από τους καλλιεργητές Φραγκάδες, θυσία στο βωμό της πείνας. Αυτή η διμέτωπη πάλη … ανάγκαζε τα δυο αντιμαχόμενα γειτονικά χωριά να χρησιμοποιήσουν από την απειλή μέχρι τη θεία επίκληση.
Αυτή τη φορά οι Φραγκάδες, αποτόλμησαν το αποφασιστικό βήμα. Να σπάσουν το προνόμιο των Βαλσαμάδων, ακριβώς γιατί ένοιωθαν πως σαν προνόμιο τους στερούσε ένα δικαίωμα. Κι έτσι αποφασίσανε: «Να μετάφέρωσιν εις την μονήν του Αγίου Γερασίμου τον θρόνον (προσκυνητάριον) του ναού των, ίνα συνοδεύσωσι δι αυτού και ούτε ως πράττουσιν οι γείνονές των Βαλσαμάδες την λιτανείαν του Ιερού λειψάνου του Αγίου Γερασίμου. Αλλ’ επειδή οι κάτοικοι του χωρίου Βλσαμάτων αξιούσιν αποκλειστικήν προνομίαν εις την συνοδίαν ταύτην, αφεύκτως θα επέλθη μεταξύ των δυο χωρίων ένοπλος ρήξις, ως συνέβη προ τινών χρόνων, ότε πολλοί επληγώθησαν εκατέρωθεν».
Ο Νομάρχης πιστοποιεί με επιτόπια έρευνα την κρίσιμη κατάσταση και διατάζει τον μοίραρχο να ενισχύσει τη δύναμη των Ομαλών με ένα ενωματάρχη «μετά δέκα οπλιτών προς τήρησιν της τάξεως». Πρώτη του ενέργεια είναι να έλθει σε προσωπική επαφή με τα δυο χωριά. Το μόνο που κατορθώνει είναι να πεισθεί ο ίδιος ότι «ο μεταξύ των δυο χωρίων φανατισμός ένεκα της δια των οικείων των εικόνων συνοδείας του ιερού λειψάνου καταντά αδιάλλακτος». Έρχεται σε επαφή με τους εξέχοντες των χωρίων «ίνα συμβιβάση τα διεστώτα, αλλά δυστυχώς δεν κατώρθωσε τί διότι, οι μεν Βαλσαμάδες αξιούσιν ότι έχουν προνόμιον να μεταφέρωσιν από της εορτής του Πάσχα τον θρόνον των εις την μονήν και δι΄αυτού να συνοδεύωσι το ιερόν λείψανον μέχρι του φρέατος πυροβολούντες κατά το προ πολλών ετών έθιμον, οι δε Φραγκάδες διισχυρίζονται επίσης ότι και αυτοί έχουσιν το ίδιον δικαίωμα και ότι ουδείς δύναται να τους εμποδίσει από την προς τον θεόν και τον Άγιον λατρείαν και ευλάβειάν των» .
Το ζήτημα είναι πολιτικό. Πρόκειται για την αιώνια πολιτική των κοινωνικών διακρίσεων που με τις ευλογίες της Εξουσίας δημιουργεί προνομιούχους για να υπάρχουν δικαιωματούχοι. Με την ανάλογη παρέμβαση μπορεί να ελέγχει και τους δυο.
Σε μια ατμόσφαιρα πολεμική αποφασίζεται να μην πραγματοποιηθεί η λιτανεία μέχρι το πηγάδι του Αγίου όπως πάντα, «εάν δεν πεισθώσιν αμφότερα τα μέρη να συμβιβασθώσιν» Σύγχρονα εντέλλεται ο εφημέριος των Φραγκάδων να «μείνη εν τη Μονή, ίνα ούτω υποχρεθώσιν οι ενορίται του να μη άρωσι τον θρόνον εκ του ναού των» ενώ ο θρόνος των Βαλσαμάδων είχε ήδη μεταφερθεί στη Μονή. Έτσι τα τακτοποίησε ο Νομάρχης και επειδή δεν είχε άλλο να κάμει, απήλθε «ελπίζων ότι τα πράγματα ήθελον αποβή κατ’ ευχήν».
Την Κυριακή του Πάσχα χτύπησαν γιορταστικά οι καμπάνες του Αγίου προετοιμάζοντας τον λαό για την γιορτή. «Πρό της ενάρξεως της τελετής οι Βαλσαμάδες ένοπλοι … κατήλθον εις την μονή ίνα συνοδεύσωσι τον θρόνον μετά του ιερού λειψάνου, οι δε Φραγκάδες από άλλον μέρος παραλαβόντες άνευ ιερέως εκ του ναού τον θρόνον των, ήγαγον αυτόν ένοπλοι προς την μονήν. Αλλά, προτού φθάσωσι τους εκλείσθη η θύρα υπό των Βαλσαμάδων. Τότε εξήλθεν ο Ειρηνοδίκης μετά της στρατιωτικής δυνάμεως και διαφόρων άλλων προσώπων και προέτρεψεν αυτούς να οπισθοδρομήσωσιν ηναγάσαντες αυτούς δια πολλών εντόνων παρατηρήσεων να επανέλθωσιν μέχρι του φρέατος όπου έμειναν σταθεροί απειλούντες ότι θέλουσι προχωρήσει εις την μονήν εάν και οι Βαλσαμάδες δεν επανέλθωσιν εις τα ίδια. Επιμενόντων δε των Βαλσαμάδων ηανάγκασθηκαν οι Φραγκάδες να πολλαπλασιασθώσιν ένοπλοι και να φέρωσι και ούτοι το τηλεβόλο των μέχρι του φρέατος. Τότε ο Ειρηνοδίκης… ο Οικονόμος της μονής και άλλοι έλαβον το μέτρον του να μη τελεσθή εφέτος η μέχρι του φρέατος λιτανεία…». Έτσι οι Βαλσαμάδες και οι Φραγκάδες αναγκάστηκαν να επαναφέρουν τους θρόνους τους στις μονές τους.
Με την ματαίωση της λιτανείας δεν τερματίσθηκε όπως θα πρόδιδε μια επιπόλαιη επισκόπηση του θέματος. Από την πλευρά της Διοίκησης μεθοδεύεται η νεκρανάσταση της κανονικής διάταξης 493/537/4.12.1872 του μητροπολίτη Σπυρίδωνα που απαγόρευε τις λιτανείες, ακριβώς γιατί είχαν παρουσιασθεί παρόμοια έκτροπα και σε άλλες περιοχές. Τρείς μέρες μετά τα γεγονότα, στις 14 Απριλίου, οι δημοτικοί σύμβουλοι των Ομαλών, κάτοικοι Φραγκάτων, υποβάλλουν στη Νομαρχία τη δική τους αναφορά: «… οι κάτοικοι αμφοτέρων των χωρίων ευρισκόμεθα ούτως ειπείν εις εμπόλεμον θέσιν και οι κάτοικοι Βαλσαμάτων απειλούσιν εκδίκησιν καθ’ ημών… ουδείς των κατοίκων Φραγκάτων νομίζει ότι δύναται να προσέλθη εις το χωρίον Βαλσαμάτα ακινδύνως…» .
Και επειδή και οι ίδιοι είναι κάτοικοι Φραγκάτων, κατά τη δήλωσή τους, και κινδυνεύουν να μεταβούν στα Βαλσαμάτα μετά τα γεγονότα, για την άσκηση των δημοτικών καθηκόντων τους «μάλιστα κατ’ αυτάς τας ημέρας καθ’ ας πρόκειται περί των στρατιωτικών καταλόγων και των επί τούτων ενστάσεων» ζητούν να μεταφερθεί η έδρα του Δήμου στο δικό τους χωριό. Στα Φραγκάτα «αναλαμβάνομεν πάσαν εγγύησιν και πάσαν ευθύνην ότι ουδείς εκ των συμβούλων των άλλων χωρίων θέλει ενοχληθεί». Και αν αυτό είναι αδύνατο ζητούν να ορισθεί ως έδρα το οίκημα Αναστασίου Μεταξά «το κείμενον μεταξύ των δύο χωρίων» φθάνει να φύγει το διοικητικό κέντρο από το εχθρικό χωριό.
Το ζήτημα ξεκίνησε θρησκευτικό και στην πορεία αποκαλύφθηκε στην εξέλιξή του αυτό που έκρυβε η επιφάνειά του: η πολιτική του υπόσταση.
Πηγή άρθρου: Εφημερίδα των Κεφαλλήνων
- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/11-4-1876-kiriaki-tou-pascha-dichostsia-anamesa-se-valsamata-ke-fragkata-94052.html#sthash.4qcoyDAl.dpufhttp://sppantelios.blogspot.gr/2014/04/11.html#links

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Τα Ευαγγελια που εγιναν 13 ...


Τα Ευαγγέλια που έγιναν 13 και η αληθινή ιστορία

Παπάς διαβάζει Ευαγγέλιο
Παπάς διαβάζει Ευαγγέλιο
Κεφαλλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία, τα Δώδεκα Ευαγγέλια τα βγάζει Δεκατρία. Τούτη η «παροιμιακή» πλέον φράση η οποία λέγεται και από μη Κεφαλλονίτες αλλά και που διατηρείται στο νησί και ως αριέττα, διακωμωδεί ένα γεγονός που γινόταν στο νησί παλιά.
Ο Ληξουριώτης Ιερέας Χαράλαμπος Μαρκέτος  ασχολήθηκε με την εξήγηση αυτής της παροιμιακής φράσης και δημοσίευσε την ιστορική εξήγησή της, που δείχνει πως δε βγήκε από ένα σκωπτικό ή τυχαίο γεγονός.
Σύμφωνα, με τον Ιερέα Χαράλαμπο Μαρκέτο αφορά την Εορτή του Ευαγγελισμού (το Ευαγγέλιο του Ευαγγελισμού) όταν η εορτή αυτή σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο έπεφτε μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα.
Η περίπτωση αυτή είναι καταγραμμένη στο μεγάλο Διονυσιακό τυπικό της Μονής του Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος. Έτσι λοιπόν… «Εάν τύχει η Εορτή του Ευαγγελισμού την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, η ακολουθία ψάλλεται ούτως.
Το πρωί της Μ. Πέμπτης η θεία λειτουργία του Μ. Βασιλείου, εις δε την τράπεζαν καταλύουμεν οίνον και έλαιον. Το απόγευμα, αφού ψαλλεί το απόδειπνο και ενώ έχει προχωρήσει η ημέραν προς το βράδυ, αρχίζει ο Μ. Εσπερινός της Εορτής του Ευαγγελισμού να ψάλλεται, ως έχει, μετά λιτής και ευλογίας άρτων».
Στην ουσία ψάλλονται δύο εσπερινοί. Ο ένας το πρωί της Μ. Πέμπτης με τη λειτουργία του Μ. Βασιλείου ως συνήθως και ο άλλος της εορτής του Ευαγγελισμού, την Μ. Πέμπτη το βράδυ πριν αρχίσει η ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων. Περίπτωση πράγματι σπάνια και δυσκολότατη. Στο τέλος του δεύτερου Εσπερινού, που είναι ο του Ευαγγελισμού αρχίζει ο όρθρος της εορτής να συμψάλλεται με τον όρθρο της Μ. Παρασκευής, που είναι η γνωστή σε όλους ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων ως εξής:
«Μετά το έβδομο Ευαγγέλιο ψάλλεται ο πολυέλαιος και τα καθίσματα της Εορτής, ακολουθούν τα αντίφωνα και το προκείμενο Ευαγγέλιο του Ευαγγελισμού και στην πορεία ο πεντηκοστός ψαλμός και το στιχηρό ιδιόμελο.
Μετά δε το «Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου” λέγεται το όγδοο Ευαγγέλιο της ακολουθίας των Παθών».
Η περίπτωση αυτή συνέβαινε παλιά στο Μοναστήρι που είναι Σταυροπήγιον και Πατριαρχικό των Κηπουραίων που τιμάται η εορτή της Υπ. Θεοτόκου της Ευαγγελίστριας. Όταν άλλαξε το ημερολόγιο μετά το 1924, η Εορτή του Ευαγγελισμού σπάνια συμπέπτει μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Έτσι τα Δώδεκα (12) Ευαγγέλια γίνονταν Δεκατρία (13).
Kείμενο Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ
- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/ta-evangelia-pou-eginan-13-ke-i-alithini-istoria-72130.html#sthash.NRUDgvgX.dpuf

Οι «Ιούδες» του 4ου Ράιχ


Οι «Ιούδες» του 4ου Ράιχ



Oγνωστός Ιούδας, ο Ισκαριώτης, ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού, αποτελεί το αρχέτυπο του προδότη, του χαφιέ.

Σ’ αυτό το αρχέτυπο του ρουφιάνου ενυπάρχουν και τα στοιχεία της μετάνοιας, της ενοχής και των τύψεων: Αυτά που τον οδήγησαν στο να βάλει τη θηλιά στο λαιμό του…

Κατά κανόνα οι «κοινοί» ρουφιάνοι ασκούν το «επάγγελμα», λόγω των παθολογικών τους ατελειών, ελαττωμάτων και συμπλεγμάτων τους, λόγω της αβυσσαλέας δειλίας τους, των τυχοδιωκτικών και αριβιστικών τους...
«φιλοδοξιών», συχνά λόγω και της εξαθλίωσής τους, λόγω ΓΕΝΙΚΑ, της νοσηρής (κοινωνικής, πολιτικής και ψυχολογικής) υπόστασής τους…


Οι «Ιούδες» αυτού του είδους δεν χάνουν ΠΑΝΤΕΛΩΣ τη συνείδησή τους και το φιλότιμό τους, έχουν επίγνωση των πράξεών τους, νιώθουν στο βάθος κάποιες ενοχές, μπορεί και να βάλουν μια θηλιά στο λαιμό τους και να κρεμαστούν…


Οι σημερινοί Ιούδες των μαφιόζων του χρήματος, του 4ου Ράιχ και της Νέας Τάξης διαφέρουν από τους «κοινούς» ρουφιάνους διότι δεν διαθέτουν ούτε ελάχιστα ψήγματα συνείδησης: Είναι πωρωμένοι εγκληματίες, χωρίς κανένα δισταγμό, καμία συστολή, καμία ενοχή…


Τέτοιοι «Ιούδες» είναι τα δωσίλογα ανδρείκελα που μας κυβερνούν.


ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και πωρωμένα εκτελεστικά όργανα του 4ου Ράιχ: οι ψυχροί εκτελεστές των «συμβολαίων θανάτου» της τοκογλυφικής χούντας, ο «κοινοβουλευτικός μανδύας» του σύγχρονου ΦΑΣΙΣΜΟΥ…

Αυτοί οι «Ιούδες» δεν πρόδωσαν απλώς την χώρα και το λαό της. Αλλά είναι και οι ίδιοι που κάρφωσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό πάνω στον σταυρό του μαρτυρικού θανάτου, και με την ηδονή και το ρατσιστικό, διεστραμμένο μίσος του πωρωμένου εγκληματία, καρφώνουν ασταμάτητα όλο και νέα καρφιά θανάτου…

Αυτοί οι «Ιούδες» δεν αυτοκτονούν…

Μόνο οι λαοί τους …κρεμάνε: Πολιτικά, εκλογικά, αν χρειαστεί και κυριολεκτικά…

Και έτσι οι λαοί ανασταίνονται…

Πιο υπερκομματικός πεθαίνεις!..


Εικόνα ΒαριετέΞεχωριστή θέση στη διασκέδασή μου έχουν τα λεγόμενα υπερκομματικά ψηφοδέλτια. Τους ακούω και κρατάω την κοιλιά μου από τα γέλια.
Στις μέρες μας τα υπερκομματικά ψηφοδέλτια πέφτουν βροχή. Τους αξίζει, νομίζω, μια σπέσιαλ φωτεινή επιγραφή στη μαρκίζα του θεάτρου όπου διαφημίζεται το εθνικό μας βαριετέ. Μέσα, επί σκηνής παίζεται τραγωδία. Χάρη στους υπερκομματικούς όμως το έργο μεταφέρεται στο φουαγιέ και τα καμαρίνια, και γίνεται ελαφρύτερο. Οι πιο απολαυστικοί υπερκομματικοί, κυρίως κομπάρσοι της δεκάρας, τον πιστεύουν κιόλας το ρόλο τους. Κρίμα που δεν ζει ο Πιραντέλο, να δει ότι δεν είναι μόνο προϊόντα της φαντασίας του, αλλά υπάρχουν τέτοιοι τελικά μες τη ζωή, και δεν κρέμονται από την πένα του.
Οι υπερκομματικοί μας θέλουν ενωμένους. Μας υπενθυμίζουν ότι κόμματα, διαχωρισμούς, διαφορές, τα έχουμε πληρώσει όλα τούτα πολλές φορές οι Έλληνες. Ακριβά. Και μας παραπέμπουν στην Ιστορία. Απαγγέλουν στίχους για την κατάρα της διχόνοιας από τον Διονύσιο Σολωμό. Θέλουν να τρέξω να αγκαλιάσω τον Μπόμπολα, αφού ως Έλληνες που είμαστε, Έλληνας και αυτός, τίποτε δεν μας χωρίζει.
Ο Μπόμπολας κάνει πάρτι με κάτι τέτοια. Είναι τα μεζεδάκια του στο μεγάλο μπουφέ. Ανοίγει, λοιπόν, την αγκαλιά του, να χωθώ εγώ μέσα της και να μην με ξαναδεί πια η μάνα μου ποτέ –γιατί είναι μεγάλη και άπατη αυτή η ρουφιάνα η αγκαλιά του Μπόμπολα και δυνατή σαν το κεφαλοκλείδωμα. Πώς να φτουρίσω εγώ ο μικρός εκεί, όταν έχει Σαμαρά και Βενιζέλο μέσα; Νέα Δημοκρατία και Πα.Σο.Κ. μαζί!!! Πιο υπερκομματικός πεθαίνεις!..
Τα υπερκομματικά ψηφοδέλτια ευδοκιμούν κατεξοχήν στις Δημοτικές εκλογές. Νοιάζονται για την πόλη. Νοιάζονται για τον δημότη. Νοιάζονται για την τοπική ομάδα ή και προέρχονται από αυτήν… Αντλούν υποψήφιους από όλους τους χώρους. Ανθρώπους που για τα ίδια νοιάζονται και αυτοί. Μόνο(;).
Στο «Έξη Πρόσωπα Ζητούν Συγγραφέα» του Πιραντέλο, μια οικογένεια από την πλατεία εισβάλλει στη σκηνή. Νομίζει ο θεατής ότι διακόπτουν το έργο ερήμην του δράματος. Τάχα από μόνοι τους. Ο τίτλος του έργου τα λέει όλα: ψάχνουν τον συγγραφέα τους.
Έτσι και με όσους γυρεύουν λύση στα υπερκομματικά ψηφοδέλτια. Ψάχνουν και αυτοί τον συγγραφέα τους. Υπάρχει ελόγου του, αλλά δεν τον ξέρουν. Όχι όλοι τουλάχιστον. Εκείνους που τα έχουν στήσει τα υπερκομματικά ψηφοδέλτια τους έχει βρει ο συγγραφέας τους από καιρό. Γνωρίζονται με αυτόν, αλλά τον κρύβουν.
Ακούστε τους τι λένε, δείτε τι εννοούν, πού το πάνε, με τι μοιάζουν οι μάσκες τους, οι φορεσιές, οι περούκες, το μακιγιάζ. Δεν θέλει να ξέρετε και πολύ από θέατρο, για να καταλάβετε ποιος έχει γράψει το έργο. Ένα έργο που, δυστυχώς, δεν είναι για γέλια. Διότι, μετά το διάλειμμα, μόλις σβήσουν τα φώτα, στην πλατεία θα γίνει νέο μακελειό.

Γερ. Γαλανός: Τα έθιμα των ημερών του Πάσχα στην Κεφαλονιά,



Γερ. Γαλανός: Τα έθιμα των ημερών του Πάσχα στην Κεφαλονιά,


Μ.Εβδομάδα
Μ.Εβδομάδα
Το Πάσχα είναι σημαντική και όμορφη γιορτή για τους Έλληνες. Στην Κεφαλλονιά την ημέρα αυτή ψήνονται αρνιά και τρώγονται τα κόκκινα αυγά. Παλαιότερα έψηναν το κρέας το οποίο είχαν τοποθετήσει πάνω σε κληματόβεργες μέσα στο ταψί, στο φούρνο του σπιτιού. Απαραίτητα πρέπει να υπάρχει στο τραπέζι η Λαμπροκουλούρα ή Λαμπρόψωμο, παλαιότερα οι νοικοκυρές την έψεναν την Μ. Πέμπτη τώρα την “ετοιμάζουν”, την ψένουν οι φούρνοι το Μεγάλο Σάββατο.
Το ψωμί της ημέρας αυτής είναι διακοσμημένο με το σχήμα του Σταυρού και μ’ ένα κόκκινο αυγό στο κέντρο. Το κόκκινο θεωρείται βασιλικό χρώμα και τ’ αυγά βάφονται ακόμη και σήμερα “με το χορτάρι” ειδικό φύκι που δημιουργεί κόκκινη βαφή και πουλιέται στην αγορά. Οι ναοί στολίζονται με κλαδιά φοίνικα (σύμβολο νίκης πάνω στο θάνατο) και φτιάχνονται τα βάγια, μικροί σταυροί από φύλλα φοίνικα μαζί με κλαδιά ελιάς (σύμβολο ειρήνης), δάφνη (σύμβολο νίκης), δεντρολίβανο (συμβολίζει την ανάμνηση, και από κάποιο φαρμακευτικό βοτάνι όπως φασκόμηλο (σύμβολο σωτηρίας).
Το κερί από την Ανάσταση (τη νυκτερινή ανάσταση) που μ’ αυτό φέρνουμε το άγιο φως στο σπίτι, σημαδεύουμε με το σημείο του σταυρού την εξώπορτα (το πάνω μέρος της Κύριας Πόρτας) για να μην μπορεί στο σπίτι να μπει το κακό. Το κερί της Λαμπρής έπειτα το κρατούμε ως πολύτιμο φυλαχτό για κάθε μας εμπόδιο.
Την ημέρα του Πάσχα, της Λαμπρής όπως καλύτερα λέγεται διασκεδάζουμε και γλεντάμε για να χαρούμε την Ανάσταση του Κυρίου, τη νίκη της ζωής. Στο χωριό, Αγία Ειρήνη, της περιοχής των Πρόννων Κεφαλληνίας, οι κάτοικοι από παλιά χορεύουν γύρω από την εκκλησία και περνούν από μέσα. Είναι ένα έθιμο που δε το συναντάμε αλλού στο νησί μας.
Μεγάλη Εβδομάδα
Είναι η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου και ο λαός μας έχει ονοματίσει την κάθε μέρα, ανάλογα με τα συμβάντα του μαρτύριου του Χριστού.
«Μεγάλη Δευτέρα -Μεγάλ’ ημέρα
Μεγάλη Τρίτη – Μεγάλη κρίσι
Μεγάλη τετράδη – Μεγάλο σκοτάδι
Μεγάλη πέφτη –Δάκρυο πέφτει
Μεγάλη Παρασκευή –Θλίψι πολλή
Μεγάλο σαββάτο –Χαραίς γιομάτο
Μεγάλη λαμπρή –Χάσκα-μπούκα αυγό κι αρνί».
ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Πηγαίνουμε στην εκκλησία για το μυστήριο του Ευχελαίου. Οι γυναίκες είχαν παλιά μαζί τους μια λεκανίτσα με αλεύρι και επτά κεριά (όσα τα Ευαγγέλια γι’ αυτό το μυστήριο). Άναβαν το κάθε κερί όταν λεγόταν το Ευαγγέλιο. Ύστερα μετά το πέρας του μυστηρίου, “έπαιρναν” το αλεύρι και έκαναν πρόσφορο και το πήγαιναν στην εκκλησία ή το χρησιμοποιούσαν όταν έκαναν ευχέλαιο στο σπίτι τους. Παλιά την ημέρα αυτή έβαφαν τα αυγά, ενώ στην εποχή μας αυτό γίνεται ιδιαιτέρως τη Μ. Πέμπτη.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Την ημέρα αυτή (τα χαράματα) πρώτα μεταλάβαιναν την “Θεία Κοινωνία” και μετά έβαφαν τα αυγά γύρω στις δώδεκα το μεσημέρι. Ακόμη αποδίδονται πολλές θετικές ιδιότητες στο πρώτο βαμμένο αυγό, όπως ότι σταματά το χαλάζι όταν το βγάλουν έξω την ώρα που γίνεται αυτή η θεομηνία. Σε πολλά μέρη του νησιού, και όχι μόνο αποτυπώνουν οι νοικοκυρές με τη βοήθεια των ανθών, πάνω στα αυγά διάφορα σχήματα. Οι γυναίκες δεν σαρώνανε από τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι το Μεγάλο Σάββατο, κι αν σαρώνανε δεν πετούσαν τα σκουπίδια έξω, τα κρατούσαν και τα πέταγαν αφού ήθελε πέσει πρώτα το κομμάτι. Επίσης την ίδια ημέρα τρυπούσαν τους λοβούς των αυτιών των κοριτσιών για να ετοιμάσουν τις τρύπες που θα κούμπωναν τα ενώτια .
Το απόγευμα φτιάνανε τα μπουρμπουρέλια ή κουκαλιστήρια, δηλαδή (καβουρντίζανε κουκιά και ρεβίθια και κατά το διάβασμα των 12 Ευαγγελίων, τα παιδιά ιδιαιτέρως τα τρώανε για να μην αποκοιμηθούνε().
Το βράδυ των ώρα που ψάλλονται τα δώδεκα Ευαγγέλια, οι κοπέλες έκαναν τα φυλακτά με τις κλωστές. Είχαν ένα μέτρο κλωστή μπλε και έκαναν κόμπο κάθε φορά που λεγόταν ένα Ευαγγέλιο. Την άλλη μέρα έβαζαν αυτή την κλωστή σε μια ανθισμένη αγραπιδιά για να παίρνει τις αρρώστιες. Σ’ άλλες περιπτώσεις ιδίως παλαιότερες οι κλωστές ήταν 12 όσα και τα Ευαγγέλια και με διαφορετικά χρώματα και ήταν όλες μαζί. Σε κάθε Ευαγγέλιο δένανε τρεις κόμπους και λέγανε: «Δένω τον τάδε μαζί μου, τη σκέψη, την καρδιά, την ψυχή του. Να μ’ αγαπά και να’ ναι πάντα δικός μου». Το λέγανε τρεις φορές. Μετά όλες τις κλωστές τις δένανε μαζί και τσι βάζανε σ’ ένα φυλαχτό και το ‘χανε πάντα πάνω τους.
Η Μεγάλη Πέμπτη μαζί με την Μεγάλη Παρασκευή ήταν από παλιά οι ιερότερες μέρες αυτής της εβδομάδας. Ωστόσο, την Μεγάλη Πέμπτη καταλύεται το λάδι και τα φαγητά είναι χορταρικά, αγκινάρες και χλωρά κουκιά
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Την Μεγάλη αυτή Ημέρα δεν έκανε να καρφώσουν τίποτε ούτε να τρυπηθούν και να βγάλουν αίμα. Παλιά είχαν συνήθεια αυτή την αγία μέρα να μην μπάζουν νερό στο σπίτι ή αν είναι το έχυναν την επόμενη μέρα. Ήταν απαγορευμένο να ανάψουν φωτιά ή να μαγειρέψουν και ακόμα να κάνουν δουλειές. Το πρωί που σηκώνονταν προσκυνούσαν τον Εσταυρωμένο Ιησού, και έπιναν λίγο ξύδι. Πήγαιναν και πηγαίνουν στην εκκλησία και φεύγουν αφού προσκυνήσουν τον ενταφιασμένο Χριστό και πάρουν “αμνό”, τα άνθη που έχουν περιβάλλει το θείο σώμα. Είναι έθιμο να στρώνουν τα κρεβάτια του μετά τη λειτουργία της ημέρας, δηλαδή να μην τα στρώσουν μπριτού στρωθεί το κρεβάτι του Χριστού (Επιτάφιος).
Την ημέρα αυτή πηγαίνουν στα νεκροταφεία για να ανάψουν τα καντήλια και να λιβανίσουν τα μνήματα. Επίσης και οι ιερείς όπου “διάβαζαν” τρισάγιο στους αιώνια κοιμισμένους. Όλοι την ημέρα έμεναν και μένουν νηστικοί και το βράδυ μόνο έτρωγαν αντίδωρο. Το μεσημέρι μαζεύονταν οι γυναίκες της ενορίας ή του χωριού και στόλιζαν τον Επιτάφιο. Προηγουμένως είχαν μαζευτεί άνθη και κάθε λογής λουλούδια της Εποχής που θα ήταν “κοσμήματα” για το στολισμό του Επιταφίου. Όταν γύριζαν τον Επιτάφιο στην Ενορία τους, πριν τον βάλουν μέσα τον κρατούσαν ψηλά στα χέρια τους και οι πιστοί περνούσαν από κάτω. Τον Επιτάφιο τον στόλιζαν παλαιότερα ανύπαντρες κοπέλες και το κερί που έκαιγε στην κορυφή του, το έπαιρναν γιατί έκανε καλό στο ξεμάτιασμα, όπως λένε και ο αμνός.
Παλαιότερα ή καλύτερα εδώ και λίγα χρόνια στο Ληξούρι κάθε ενορία στόλιζε το δικό της επιτάφιο όχι μόνο για να διαβαστούν τα εγκώμια στον κάθε ναό αλλά και για να “κατέβουν” στη μεγάλη ιερή πομπή των επιταφίων που έκανε γύρα στην πόλη. Έβλεπες τον αγώνα για τον καλύτερο στολισμό, ποιας ενορίας ο Επιτάφιος θα ξεπεράσει τους άλλους. Και μέσα στο κλίμα της θείας πένθιμης νυκτερινής κατάνυξης κρυφοσυζητούσανε και καμαρώναμε για τον “δικό μας επιτάφιο”. Πέρα από τα λουλούδια (κρίνους και βιολέτες, γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα) και ότι άλλο μπορούσες να φανταστείς από άνθη δυνάμωναν την πένθιμη ατμόσφαιρα, τα κεριά και τα φώτα από τις μπαταρίες που ήταν κρυμμένα μέσα σ’ αυτά.
Τώρα τελευταία η περιφορά όλων των ενοριακών επιταφίων σταμάτησε. “Βγαίνει” μόνο ο επιτάφιος της Μητρόπολης (Παντοκράτορας Ληξουρίου) αλλά συμμετέχουν όλοι οι ιερείς της πόλης. Προπομπός στη νυκτερινή πένθιμη λιτανεία για τον Ιησού Χριστό είναι πάντα η Φιλαρμονική, που όλοι περιμένουμε να σονάρει τα πένθιμα εμβατήρια του Ληξουριώτη συνθέτη Πέτρου Σκαρλάτου, ιδίως την περίφημη Marcia Funedre. Αποκορύφωμα δε είναι η στιγμή που ο επιτάφιος θα ανέβει στο πάρκο της Πλατείας και εκεί με τις όμορφες και γλυκές φωνές των ψαλτάδων θα ακουστούν τα εγκώμια και θα επαναλάβει τις θείες μελωδίες η Φιλαρμονική. Είναι δε καθιερωμένο χρόνια τώρα, να τιμούν με την παρουσία τους τη νυκτερινή λιτανεία οι επίσημοι και οι αρχές του νησιού στο Ληξούρι, ενώ δίνουν το παρόν τους στο Αργοστόλι την ημέρα της Ανάστασης.
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΟΛΑΤΑ
Στο χωριό αυτό οι ακολουθίες των Παθών του Χριστού δεν ήταν όμοιες με αυτές που γίνονταν στην υπόλοιπη Ελλάδα. Υπάρχει κάποια ιδιομορφία ιδιαίτερα από τη Μεγάλη Παρασκευή ως τα ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου. Φαίνεται πως ακολουθούσαν το τυπικό των μοναστηριών του Αγίου Όρους. Μεγάλη Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη ήταν ίδιες ενώ η ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής προ του 1900 αλλά και σήμερα είναι διαφορετική στο τυπικό της.
Η ακολουθία των Ωρών 3η 6η και 9η αρχίζει στο χωριό από τις έξι το πρωί και τελειώνει στις 12 το μεσημέρι. Οι ώρες αυτές ήσαν οι φυλακές όπως λέγονταν από Εβραίους και Ρωμαίους, την εποχή εκείνη. Ήταν οι ώρες αλλαγής φρουράς όπως καταλαβαίνουμε σήμερα. Οι αντίστοιχες ώρες είναι (σημερινές) 6η, 9η και 12η μεσημβρινή. Στον Ελλαδικό χώρο, η ακολουθία των Ωρών τελειώνει στις 10 το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής και στη συνέχεια ακολουθεί η Αποκαθήλωση και ο Ενταφιασμός. Γι’ αυτό και ψάλετε και το “Φως Ιλαρόν”. Είναι μαζί με την Πεντηκοστή, οι μόνες ημέρες που στο πρωινό φως ακούγεται αυτός ο Επιλίχνιος ύμνος.
Στα Μονοπολάτα γινόταν τη Μεγάλη Παρασκευή 6-8 μ. μ. Ωστόσο είχαν σταματήσει οι καμπάνες από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης μετά τα 12 Ευαγγέλια έλεγαν “χη-ρεύουν οι καμπάνες” . Ο Ηλίας Τσιτσέλης λέει, πως οι από την εσπέρα της Μεγάλης Τετάρτης εχήρευον οι οι καμπάνες μέχρι την αυγή του Μ. Σάββατου, και η φράση προέκυψε λόγω που έβγαζαν τα γλωσσίδια από τις καμπάνες και τα εφύλασσαν αυστηρά μέχρι το Σάββατο της Ανάστασης.
Βέβαια το έθιμο να “χηρεύουν οι καμπάνες” επικράτησε από την πίεση των Ενετών κατά τον 16ο αιώνα, που η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ήταν πανίσχυρη στα νησιά μας. Έτσι η απαγόρευση επικράτησε σαν έθιμο. Η ενημέρωση και το κάλεσμα του κόσμου για τις ιερές ακολουθίες γινόταν από τα παιδιά της ενορίας που με τριζόνια και χτυπητήρια ειδοποιούσαν για την έναρξη των θείων ακολουθιών. Ο θόρυβος προκαλούσε τα γέλια και τα σατιρικά, αλλά και τα κωμικά άσματα, όπως το παρακάτω που δείχνει τη διαφορά των τάξεων και την αντιμετώπιση από τη λαϊκή μάζα.
Άρχοντες κι’ αρχόντισσες και κουτσοδαιμόνισσες
ο παπάς μας έστειλε, νάρθετε στην εκκλησιά,
Έρτετε μην έρτετε, τη στράτα μην την εύρετε.
Το κάψιμο του Ιούδα στα Μονοπολάτα
Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής κατά τις 12 μ.μ. να ξημερώνει Μ. Σάββατο έκαιγε στην πλατεία της εκκλησίας μεγάλη φωτιά. Το έθιμο της φωτιάς διατηρείται μέχρι σήμερα. Η φωτιά εκτός απ’ ότι ζέσταινε τα παιδιά και τους μεγάλους που ξενυχτούσαν, συμβολίζει εκείνη που είχαν ανάψει οι Ιουδαίοι στην αυλή του Καϊάφα για να ζεσταθούν και στην οποία παρευρίσκετο και ο μαθητής του Χριστού Πέτρος
«… ανθρακιάν πεποιηκότες ότι ψύχος ην και εθερμαίνοντο…» (Ιωάννης 1η στ. 18).
Εντυπωσιακό ήταν το μάζεμα των ξύλων. Τα παιδιά μάζευαν ξύλα και τροφοδοτούσαν τη φωτιά. Ο καθένας έδινε ότι μπορούσε από κληματόβεργες έως χοντρά ξύλα. Πάνω στην κορυφή του σωρού των ξύλων, έβαζαν και ακόμη βάζουν το ομοίωμα του Ιούδα και το καίνε. Το έθιμο του Ιούδα είναι νεότερο, γύρω στα 40-45 χρόνια περίπου. Το κάψιμο του Ιούδα γίνεται και στα Λουρδάτα της Λειβαθούς, και ο τρόπος που γινόταν παλιά μάλλον ακολουθούσε ξενική εθιμοτυπία (Για το κάψιμο του Ιούδα υπάρχουν σημαντικές αναφορές και ποιητικά κομμάτια που αφορούσαν το έθιμο αυτό στο νησί μας. Ορισμένοι λαογράφοι όμως θέλουν να ξεχαστεί ως έθιμο, αφού πιστεύουν πως προσβάλει τους Εβραίους.).
Το έθιμο «πέφτει το κομμάτι» και οι ρίζες του
Η ακολουθία των εγκωμίων άρχιζε γύρω τις τρεις τα μεσάνυχτα της Μ. Παρασκευής προς το Μ. Σάββατο και στη συνέχεια γινόταν η περιφορά του Επιταφίου σ’ όλο το χωριό. Επειδή δεν χτυπούσαν οι καμπάνες «είχαν χηρέψει» τα παιδιά έκαναν τα χρέη καμπάνας. Γύριζαν με ρόπαλα, ξύλα και άλλα θορυβώδη μέσα, κουδούνια, ροκάνες και αγριοφωνάρες και ξυπνούσαν τον κόσμο να πάει στην εκκλησία για την περιφορά του Επιταφίου.
Τις 5 το πρωί Μ. Σάββατο που όλα είχαν τελειώσει άρχιζε όρθρος της κρυφής Ανάστασης. Ο παπάς κρατάει ένα πανέρι γεμάτο φύλλα και κλαριά ελιάς η δάφνης και φωνάζει «Ανάστα ο Θεός». Τότε χτυπούνε με ξύλα τα στασίδια και το γυναικωνίτη, ρίχνουν βαρελότα, όπως λένε «πέφτει το κομμάτι»  Επιβάλλεται μια αναλυτική και τεκμηριωμένη αναφορά για το έθιμο αυτό, μια και πολλοί το θεωρούν ξενικό, ότι ήλθε από τη Δύση, δηλαδή ότι είναι φράγκικο.
Στα «Άπαντα» του Ανδρέα Λασκαράτου, η φράση «Πέφτει το κομμάτι», εξηγείται, ως «το πρώτο σμπάρο που πέφτει το Μεγάλο Σάββατο».Αναφέρεται δε ως ίδια έκφραση και από τον ιστοριοδίφη Ηλία Α. Τσιτσέλη , σε μια καταγραφή ταφικών εθίμων προερχόμενα από την περιοχή της Αγίας Θέκλης-Ανωγής. Αναφέρεται στα έθιμα της Μεγάλης Πέμπτης γράφοντας: «Αι γυναίκες δεν εσάρωνον από την Μεγάλην Πέμπτην μέχρι το Μεγάλο Σάββατον, και αν εσάρωνον, δεν επετούσαν τα σκουπίδια. Και αφού ήθελε πέση το κομμάτι, τότε τα επετούσαν. Και επετούσαν και παλιόπιατα, παλιοπαδέλες και άλλα διάφορα αγγεία, και έλεγον :Στην πομπή σας κ.λ.π.».
Το έθιμο αυτό δεν είναι ξενικό, αλλά προέρχεται από τα Αρχαία Ελληνικά χρόνια και πέρασε στο Βυζάντιο και ως κατάλοιπο διατηρείται σε κάποια μέρη των Επτανήσων. Πρόκειται για ταφικό έθιμο, που λίγο πολύ αθέλητα το διατηρούμε όλοι μας έως σήμερα. Αφού βγάλουμε τη σορό του νεκρού από το σπίτι, κάποιος παίρνει και σπάει ένα πιάτο ή κάτι πήλινο για να σταματήσει το κακό. Για να μην πάρει ο νεκρός, σύμφωνα με την πρόληψη που επικρατεί, κάποιον άλλον από την οικογένεια σε σύντομο χρόνο. Ο λαός νομίζει πως δια του κρότου, που παράγεται από το σπάσιμο των αγγείων, εκτοπίζει το κακό. Το έθιμο του να θραύουμε τα αγγεία και ιδίως τα πήλινα, ανήκει στην αρχαιότητα και πέρασε στο Βυζάντιο και έπειτα στη Δύση.
Το έθιμο του να σπάμε τα αγγεία ή κάτι πήλινο όταν ο άνθρωπός τελειώσει τη ζήση του, καθιερώθηκε και σε βαριά ασθενείς επειδή μέσα σε πήλινα αγγεία τοποθετούσαν τα φάρμακα . Στα Μονοπολάτα και παλαιότερα στα Κομινάτα, αλλά και σε άλλα χωριά της νήσου μας έπειτα από την ακολουθία του Επιτάφιου του Κυρίου, κατά τις τέσσερις το πρωί που γίνεται η πρώτη Ανάσταση, με τη φράση «Ανάστα ο Θεός» σπάνε μια μεγάλη στάμνα ή ρίχνουν σπασμένα αγγεία για να διώξουν με τον δυνατό κρότο το κακό και να έλθει η χαρά της Ανάστασης. Αυτά τα χρόνια το έθιμο διατηρείται μόνο στα Μονοπολάτα, αλλά, πραγματοποιείται αμέσως μετά την επιστροφή της λιτανεία του επιταφίου από το κοιμητήριο του χωριού. Δηλαδή με την πρώτη Ανάσταση που την πραγματοποιούν λίγο μετά τις δώδεκα το βράδυ, να έχει μπει το Μεγάλο Σάββατο.
Στο διπλό γυναικωνίτη της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, ανεβαίνουν, μικροί μεγάλοι, και, ένας- δύο με μια μεγάλη στάμνα.. Όπως ο ιερέας ξεστομίσει το Ανάστα ο Θεός, τότε ρίχνουν με ορμή στο δάπεδο της εκκλησίας τη στάμνα. Συγχρόνως οι άλλοι χτυπούνε τα στασίδια και τα ξύλινα μέρη του ναού για να κάνουν τον καλό και επιθυμητό θόρυβο.
Κατά τον Ηλία Α. Τσιτσέλη η φράση «πέφτει το κομμάτι» σώζεται από τα ενετικά χρόνια και έχει σχέση με έθιμο παλαιό, καθώς όταν έσφαζαν το Μ. Σάββατο το πρώτο βόδι, μεγάλο κομμάτι κρέατος, το πήγαιναν ως δώρο στον προβλεπτή. Αυτό το αιμόρρυτο κρέας το αποκαλούσαν κομμάτι. Έτσι η φράση«πέφτει το κομμάτι» ταυτίστηκε με τη φράση «άνοιξεν η αγορά», γιατί προ της σφαγής των ζώων του Μ. Σάββατου δεν επιτρεπόταν να ανοίξουν τα κρεοπωλεία. Ο ίδιος ιστοριοδίφης μας λέει πως την ώρα του κομματιού, την ώρα δηλαδή που άνοιγε η αγορά και είχε γίνει η σφαγή του ζώου, την ίδια ώρα λέγεται και το Ανάστα ο Θεός, τότε έριχναν τα πήλινα αγγεία και τα σκουπίδια.
Επίσης το έθιμο αυτό έχει καταγραφεί και από Κερκυραίο περιηγητή στην Κεφαλλονιά μας και εκδόθηκε ως αναφορά στην Ιόνιον Ανθολογία : «Το μέγα Σάββατον όταν ψάλλεται εις την Εκκλησίαν το ανάστα ο θεός, ρίπτουσιν έξω των οίκων αγγεία ακέραια ή ημίθραυστα. Δεν διαβαίνουσιν επάνω τών συντριμμάτων, αλλά τα μετατοπίζουσιν, αν πρέπη αναγκαίως να διέλθωσιν εκείθεν».
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι το έθιμο είναι ελληνικό και όχι ξενικό. Απλά φοβίζει κάποιους που βλέπουν την αξιοποίησή του από τους Κερκυραίους για λόγους τουριστικούς, και το αναθεματίζουν, χωρίς να ξέρουν ότι διατηρείται και στα τρία μεγάλα νησιά της Επτανήσου, από πολύ παλιά και με συνέχεια μέσα στο χρόνο. Απλά διατηρείται μόνο στο σπάσιμο των αγγείων και άλλων πήλινων αντικειμένων.
Φαίνεται, πως παλιά ήταν μια σμίξη από τελετουργικές πράξεις ( ρίψης και σπάσιμο πήλινων και ρίψης σκουπιδιών) αμέσως με το σφάξιμο του πρώτου ζώου για να ετοιμάσουν το κρέας της εορτής της Ανάστασης. Σ’ αυτή τη σμίξη συνέβαλε η καθορισμένη ώρα που γίνονταν όλα αυτά, δηλαδή την ώρα που ο ιερέας έλεγε το Ανάστα θεός.
Τέλος όλο αυτό το παλιό σκηνικό και τελετουργικό της παραγωγής του θορύβου που διώχνει το κακό, πέρασε από τα τριζόνια και τι ροκάνες στις κροτίδες και στα βαρελότα και στα άλλα βεγγαλικά
 Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ
- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/ger-galanos-ta-ethima-ton-imeron-tou-pascha-stin-kefalonia-94058.html#sthash.P0dHY2bT.dpuf