Το Ληξουρι ΖΕΙ και "βασιλευει".

Ζει και "βασιλευει" παρ' ολη την αντιπαθεια και την κοροιδια που του δειχνουν οι τοπικοι"αρχοντες".

Χαζευοντας παλαια Video για τους περσινους σεισμους,επεσα επανω σε μια συνεντευξη των συντελεστων του Aerial Video  στο Ionian Channel με εικονες απο το καρναβαλι στο Ληξουρι,μερικες μερες μετα τους σεισμους. Πραγματι ηταν μια ανασα αισιοδοξιας,για μας τους υπολοιπους Κεφαλονιτες, βλεποντας με ποσο θαρρος οι Ληξουριωτες αντιμετωπισαν τη καταστροφη. Χαζεψτε το. Αξιζει !

Η συνέντευξη που έδωσε το Aerial Video.gr στην τηλεόραση Ionian Channel για το ρόλο που έπαιξε το βίντεο μας στην θετική εντύπωση του κόσμου για τους σεισμούς της Κεφαλλονιάς.

Εκτός του ότι είχαμε καλύψει ένα σημαντικό γεγονός που αφορούσε την ζωή πολλών ανθρώπων, που βρισκόταν σε άσχημες συνθήκες και η κινδυνολογία για το νησί ήταν σε έξαρση, καταφέραμε να δώσουμε την πραγματική εικόνα της κατάστασης και να δείξουμε ότι το Ληξούρι δεν είχε καταστραφεί όπως έλεγαν τα μμε, ίσως και να δώσαμε θάρρος και δύναμη μέσα από το μήνυμα που έδιναν οι Ληξουριώτες ότι η ζωή συνεχιζόταν σε κανονικές αλλά δύσκολες συνθήκες  χάρη στην ιδιοσυγκρασία και το ταπεραμέντο που έχουν οι Kεφαλλονίτες.

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΣΚΟΡΔΑΛΙΑ (ΑΛΙΑΔΑ)

Τσι Βαγγελίστρας έφτασε πες στο Μεμά να φέρει
Αλιάδα για να φτιάξουμε καφκιά και γουδοχέρι
Η 25η Μόρτη πλησιάζει γι αυτό ετοιμαστείτε Η 25η Μόρτη δεν είναι μόνο μέρα εθνικής γιορτής αλλά και μέρα της Αλιάδας στην Κεφαλονιά
Η Kεφαλονίτικη σκορδαλιά- αλιάδα όπως την ξέρουμε εμείς που μεγαλώσαμε στο νησί-έχει το χαρακτηριστικό ότι φτιάχνεται με σκόρδα και πατάτες, χωρίς ψωμί και αλλά υλικά όπως γίνεται σε αλλά μέρη
Έτσι μου περιέγραψαν τον τρόπο παρασκευής γυναίκες στο χωριό
Και για να ακριβολογούμε η παραδοσιακή αλιάδα θέλει πολλά σκόρδα αλλά και πολύ λαδί για να γλυκάνει από την πολύ αψάδα. Εξάλλου το λαδί το έχουμε πάνω στο τραπέζι για να το προσθέτουμε στο πιάτο μας. Η παραδοσιακή αλιάδα θέλει γουδοχέρι και γερά μπράτσα για να γίνει το μείγμα αλοιφή ενώ απαραίτητο είναι και το ζουμί από βρασμένο μπακαλάο (μπακαλιάρο)
Ο μπακαλάος είχε αγοραστεί 3-4 μέρες πριν γιατί θέλει ξαρμύρισμα
Θυμάμαι την νόνα μου να έχει τον μπακαλάο στο συκλι (όποιος δεν ξέρει τι είναι ας ρωτήσει) μέχρι 2 μέρες να ξαρμυρίσει
Τα μισά κομμάτια μπακαλιάρου τα βράζουν και τα άλλα μισά τα τηγανίζουν

ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΑΦΚΙΑ

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ
Η καφκιά (γουδί) είναι ξύλινη ή από σκληρή πέτρα, το δε μουρτάρι (γουδοχερι) από ξύλο πουρνάρι (περνάρι).

Στην καφκιά το πρώτο κοπάνισμα με το γουδοχέρι γίνεται με πολλά σκόρδα και το αλάτι. Στη συνέχεια μεταφέρουν το μείγμα σ’ ένα πιάτο και βάζουν στο γουδί τις βρασμένες πατάτες.


Εδώ είναι που χρειάζονται τα γερά μπράτσα αφού οι πατάτες θέλουν πολύ κοπάνισμα για να γίνουν αλοιφή προσθέτοντας ζουμί από τον βρασμένο μπακαλιάρο
Μέσα στη καφκιά βάζουμε το ζωμό μια κουταλιά από το μείγμα σκόρδο-αλάτι και 5 κουταλιές πολτό πατάτας. Καθώς κοπανάτε επαναλαμβάνεται τη διαδικασία μέχρι να τελειώσουν τα μείγματα και να ανακατωθούν όλα σε μία ομοιόμορφη και λεία αλιάδα.

ΕΤΟΙΜΗ ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ
Αλλά και ο τρόπος σερβιρίσματος της αλιάδας έχει την παραδοσιακή του χροιά, που συνιστά ολόκληρη ιεροτελεστία. Κατ’ αρχήν χρειάζεται ένα μεγάλο και βαθύ πιάτο. Η πρώτη στρώση αποτελείται από μια ποσότητα βραστού η τηγανιτού μπακαλιάρου με μπόλικο λεμόνι. Από πάνω βάζουμε όση αλιάδα θέλουμε.
Εδώ είναι που χρειάζεται και το λάδι που λέγαμε στην αρχή. Η επιτυχία της αλιάδας εξαρτάται από την αψάδα της, στην οποία δεν έχουν όλοι την ίδια αντοχή. Για να μη «σηκώσει καντήλες» λοιπόν η γλώσσα ρίχνουμε ελαιόλαδο στην αλιάδα προκειμένου να γλυκάνει λιγάκι.

Η αλιάδα καταναλώνεται σε κάθε κεφαλλονίτικο σπίτι την 25η Μαρτίου με
Μπακαλιάρο και του Σωτήρας 6 Αυγούστου με κοφίσι
Η αλιάδα εκτός από τον μπακαλιάρο και το κοφίσι συνοδεύει υπέροχα κι άλλα ψάρια, βραστά, ψητά και τηγανιτά (τον υπόλοιπο χρόνο) Εξάλλου αναλόγως την εποχή η αλιάδα συνοδεύεται από διάφορα βραστά χόρτα όπως: κοκκινογούλια (παντζάρια), βλήτρα, (βλήτα), αμπελοφάσουλα, κάβολε (κουνουπίδια), μορόπουλα (κολοκύθια) κ.α.
Υλικά
1 φύλλο μπακαλιάρου παστού περίπου 1 κιλό
Για την Αλιάδα
4-6 πατάτες βρασμένες και ξεφλουδισμένες
2-4 σκελίδες σκόρδο, ανάλογα με το πόσο δυνατή τη θέλετε
ελαιόλαδο και ζουμί από τον μπακαλιάρο όσο τραβήξει
αλάτι πιπέρι
3-4 κουταλιές ξίδι η λεμονί
Συμπληρώστε κι εσείς ότι ξέρετε

Επτανησος Πολιτεια. Κείμενο για την Ιερή μέρα της 21 Μαρτίου 1800 (Αγ. Θέκλα Κεφαλληνίας)

Σημαία Επτανήσου Πολιτείας

Η Επτάνησος Πολιτεία ή, όπως επίσημα ονομάσθηκε, «ΠολιτείαΗνωμένων Επτά Νήσων», δημιουργήθηκε με την συνθήκη της 2Ιης Μαρτίου 1800 μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.

Είχε προ ηγηθεί η εκδίωξη των Γάλλων του Ναπολέοντος από Ρωσοτουρκικές δυνάμεις το 1799. Για πρώτη φορά ύστερα από την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υπήρχε και πάλι ανεξάρτητη ελληνική Πολιτεία, αν και «υποκειμένη και προστατευομένη υπό της Τουρκίας».Το κείμενο που ακολουθεί υπογράφεται από τον Φάνη Μιχαλόπουλο, λόγιο δημοσιογράφο, και Προέρχεται από μελέτη του με τίτλο «Ο Τσάρος Παύλος ο Α ‘», που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Εθνος» το 1953.

Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ

Μετ’ολίγας ημέρας, την Ιην Νοεμβρίου του 1800, εωρτάσθη και εν Κωνσταντινουπόλει η σύστασις της νέας Πολιτείας μετ’ ασιατικής πράγματι επισημότητος και μεγαλοπρεπείας. Ο Καποδίστριας και ο Δεσύλλας ήσαν σι πληρεξούσιοι της Επτανήσου εις την τουρκικήν πρωτεύσυσαν. Η μεσημβρία της ημέρας εκείνης ωρίσθη όπως παρουσιασθούν σύτοι ενώπιον του Μεγ. Βεζύρου, δια να παραλάβουν και τα σύμβολα της νέας Πολιτείας, την σημαίαν της και το Σύνταγμα. Μετά πολλάς συζητήσεις, καθ’ ας πολλά προετάθησαν σχέδια, απεφασίσθη όπως η σημαία της Πολιτείας των Επτά Νήσων αποτελεσθή βασικώς εκ των στοιχείων της σημαίας της πρώην κυριάρχου Βενετίας. Ματαίως άλλοι, πατριωτικώτεροι, πρότεινον τον φοίνικα, ως σύμβολον εθνικής αναγεννήσεως και προάγγελον της μελλούσης αναστάσεως ολοκλήρου του Έθνους.

Η γνήσια σημαία στο Ιδρυμα Φωκά-Κοσμετάτου(Αργοστόλι)

Η ιδέα αυτή απερρίφθη υπό των άλλων, των συντηρητικών, οι οποίοι εθεώρσυν την νέαν πολιτε ως συνέχειαν της Βενετοκρατίας, μέλλουσαν να εξασφαλίση εις αυτούς τα προνόμια της μακαρίας εκείνης εποχής, της παντοδυναμίας του αρχοντολογίου. Αυτοί τέλος και υπερίσχυσαν, η δε σημαία κατηρτίσθη ως εξής, ενθυμίζουσα καθ’ όλα τον βενετικόν λέοντα: επί μεταξίνου υφάσματος, χρώματος κυανού, ετέθη ο παλαιός βενετικός λέων, κιτρίνου χρώματος καιπτερωτός, Κρατών ΤΟ ευαγγέλιον κεκλεισμένον, επί του οποίου ευρίσκετο σταυρός και επ’ αυτού επτά λόγχαι, σύμβολον των επτά νήσων της νέας Πολιτείας.

ΟΙ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΠΡΟ ΤΟΥ Μ.ΒΕΖΥΡΟΥ

Οι πληρεξούσιοι της Επτανήσου Καποδίστριας και Δεσύλλας, ενδυθέντες καταλλήλως ως Επτανήσιοι ευγενείς, ανεχώρησαν εκ της εν Πέραν κατοικίας των, έφιπποι, συνοδευόμενοι υπό του διερμηνέως, του γραμματέως των και της άλλης συνοδείας των υπηρετών των. Όταν έφθασαν εις το Τοπ Χανέ εισήλθον εις πολυτελέστατον πλοιάριον, παραχωρηθέν υπό του Σουλτάνου. Πλείστα ακάτια Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και λέμβοι των παρορμούντων εκεί ελληνικών πλοίων συνώδευον το πλοιάριον των πληρεξσυσίων, μέχρι της πλευρίσεως του εις την αποβάθραν του Βαχρέ. Εκεί τους ανέμενον ίπποι φέροντες χρυσούς χαλινούς κ’εφίππια επίχρυσα μετά χρυσών αναβατήρων. Ανελθόντες δ’επί των ίππων κατηυθύνθησαν εις την Υψηλήν Πύλην.

Τότε ο Μέγας Διερμηνεύς Κωνσταντίνος Υψηλάντης τους παρέλαβε και τους ωδήγησεν εις τον ΡέΙς εφένδην, τον υπουργόν των Εξωτερικών της Τουρκίας, και κατόπιν εις αυτόν τον Μέγαν Βεζύρην. Τούτον προσεφώνησε καταλλήλως ο Καποδίστριας, απήντησε δε ο Τούρκος μεγιστάν. Ακριβώς τότε εισήλθεν εις την αίθουσαν εΙς ιιγιούζμπασης» (εκατόνταρχος), πολυτελέστατα ενδεδυμένος, φέρων εις τας χείρας του την σημαίαν της νέας Πολιτείας και μέσα εις χρυσοποίκιλτον θήκην το Σύνταγμα της Επτανήσου μετά του φιρμανίου και του διπλώματος. Ο Μέγας Βεζύρης έλαβεν αυτά ανά χείρας, τα ησπάσθη και τα έθεσεν επί της κεφαλής του εις ένδειξιν σεβασμού.

Κατόπιν τα παρέδωσεν εις τον Καποδίστριαν ειπών προς αυτόν:«Εύχομαι εις την νέαν Πολιτείαν πολλά τα έτη και ευημερίαν!»Μετά την τελετήν της αναγνωρίσεως της νέας Πολιτείας και τηςπαραδόσεως εις τους πληρεξουσίους της της σημαίας και τουΣυντάγματος αυτής, οι απεσταλμένοι απεχαιρέτησαν τον ΜέγανΒεζύρην, όστις προσέφερεν εις αυτούς πολύτιμα δώρα, και κατόεισήλθον εις την μεγάλην αίθουσαν Του Συμβουλίου. Προπορεύοντο Κεφαλλήν πλοίαρχος, κρατών εις τας χείρας του την σημαίαν του νέου Κράτους, και εις άλλος ‘Ελλην το Σύνταγμα. Εις την αίθουσαν ανεμένον πλείστοι εξέχοντες ομογενείς της Πόλεως καθώς και Μουσουλμάνοι, σι οποίοι εξέσπασαν εις ζητωκραυγάς επί τη θέα της πρώτης σημαίας ενός απελευθερωθέντος τμήματος του ελληνικού Έθνους. Ιδίως σι Έλληνες δακρύοντες κατεφίλουν την σημαίαν εκείνην, τις σίδεαναλογιζόμενοι δια το μέλλον της υποδούλου πατρίδος των. Ναι,σημαία εκείνη προεμήνυε την μέλλουσαν ανάστασιν και απελευθέρωσιν του δυστυχισμένου και τυραννισμένου ελληνικού Γένους.,. Γενική τότε εξέσπασε κραυγή από τα χείλη των ομογενών:«Ζήτω η νέα ελληνική πολιτεία !»«Ζήτω η ελευθέρα Επτάνησος !»

Η ΠΟΜΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Προσεφέρθησαν αναψυκτικά κατά το τουρκικόν έθιμον και τέλοςεπτανησιακή πρεσβεία ανεχώρησεν, ακολουθούμενη υπό πολλών Ελλήνων και άλλων ξένων και Μουσουλμάνων. Εξελθούσα της Υψηλής Πύλης ανήλθεν επί των αναμενόντων ίππων, και επροχώρησε κατευ&υνόμενη προς τα Πατριαρχεία, όπως η νέα Πολιτεία, η σημαία της και το Σύνταγμα ευλογη θούν υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου, ως εθνάρχου του ελληνικού Γένους.

Προηγείτο ο Κεφ αλλήν πλοίαρχος έφιππος, φέρων επί των χειρών του τον κοντόν της ανεμιζόμενης σημαίας, ηκολούθει τάγμα Γενιτσάρων και Τσασύσηδων και κατόπιν ήρχετο η πρεσβεία.παρέλασις ήτο μεγαλοπρεπεστάτη. Όλοι οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως είχον εξέλθει εις τους δρόμους, από τους οποίους θα διήρχετο η πομπή, όπως παρακολουθήσουν το σημαντικώτερον γεγονός της Φυλής, ύστερα από δουλείαν 350 χρόνων, την τελετήν της απελευθερώσεως ενός μικρού τμήματος του Έθνους. Τα δάκρυα έρρεον από τα μάτια εκ της συγκινήσεως και άνθη έρραινον την σημαίαν και την πρεσβείαν. ΧιλιάδεςΈλληνες ηκολούθουν την πομπήν, συνεχώς προστιθεμένων και άλλων εις την συράν της παρελάσεως

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Επί τέλους έφθασαν εις την αυλήν των Πατριαρχείων, η οποία επληρώθη ομογενών, καθώς και τα πέριξ. Εκεί σι πληρεξούσιοι αφίππευσαν. Τους υπεδέχθησαν εξ επίσκοποι, με τας χρυσοποικίλτους στολάς των. Τέσσαρες ιερείς εκράτουν το Ευαγγέλιον, άλλοι τον Σταυρόν, άλλοι την εικόνα της θεομήτορος και άλλοι εκείνην του Χριστού. Η πομπή επροχώρησε, έχουσα πάντοτε επί κεφαλής τον Κεφαλλήνα τον φέροντα την ιονικήν σημαίαν, και εισήλθον εις τον πατριαρχικόν ναόν, απαστράπτοντα εξ ανημμένων λαμπάδων και ευωδιάζοντα εκ του λιβανωτσύ. Ο Πατριάρχης ίστατο όρθιος επί του θρόνου και γύρω ολόκληρος η Ιερά Σύνοδος εκ μητροπολιτών

. Οι πληρεξούσιοι προσεκύνησαν τον Αρχηγόν της Εκκλησίας, ο οποίος δακρύων ηυλόγησεν αυτούς και κατόπιν την σημαίαν καθώς και το Σύνταγμα, τα οποία και ησπάσθη… Ηκολούθησε σεμνή ιεροτελεστία, δοξολογία και δέησις υπέρ της ευημερίας της νέας πολιτείας, όπως κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Κατά το πέρας της η εκκλησία αντήχησε και πάλιν από την κραυγήν των παρευρεθέντων εκεί.«Ζήτω η νέα ελληνική πολιτεία !»«Ζήτω η ελευθέρα Επτάνησος !»«Πολλά τα έτη της πολιτείας !»Ο Πατριάρχης κατήλθε του θρόνου και συνοδευόμενος υπό της Ιεράς Συνόδου ηγήθη της πομπής, ήτις εξελθούσα του ναού κατηυθύνθη εις το Συνοδικόν. Είποντο η σημαία, η πρεσβεία και πλήθη ομογενών, τα οποία ανήλθον εις την μεγάλην πατριαρχικήν αίθσυσαν.

Ο εθνάρχης ησπάσθη και πάλιν την σημαίαν και το Σύνταγμα, καθώς και τους πληρεξσυσίους. Επηκολούθησε δεξίωσις. Προσεφέρθησαν καφές, ποτά και γλυκίσματσ. Και πάλιν ήχησαν ευχαί υπέρ της ευημερίας της νέας πολιτείας, τέλος δ’ έληξεν η υποδοχή παρά τω Πατριάρχη. Προσκυνήσαντες και ασπασθέντες τας χείρας του ανεχώρησαν εκ του πατριαρχικού οίκου. Εφιππεύσαντες δε και πάλιν, διήλθον δια των αυτών οδών, κατευθυνόμενοι εις την αποβάθραν του Βαχρέ. Τα συνηγμέναπλήθη των ομογενών εν συγκινήσει και δακρύοις εχαιρέτων την ιονικήν σημαίαν και τους πληρεξουσίους καθώς και την ακολουθίαν των. Όταν έφθασαν εις την αποβάθραν εσήλθον εις πολυτελές πλοιάριον Το προσφερθέν υπό Του Σουλτάνου.Επί της πρώρας ανεπετάσθη η ιονική σημαία.

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Ευθύς δε ως εξεκίνησε, πλήθος ελληνικών λεμβών και ακατίων συνώδευσε το πλοιάριον των πληρεξουσ Μόλις έφθασε προ των ναυλοχούντων πολεμικών της Ρωσίας και της Αγγλίας, ταύται εχαιρέτισαν δια 21 κανονιοβολισμών την πρώτην ελληνικήν σημαίαν. Πλείστα ελληνικά πλοία ελλιμενισ μένα εκεί, σπετσιωτικα και υδραΙκά, εχαιρέτισαν επίσης την ιονικήν σημαίαν δια 21 κανονιοβολισμών! Ολόκληρος ο Κεράτιος Κόλπος αντήχει εκ ζητωκραυγών και κανονιοβολισμών.

Η χαρά ήτο γενική και μάλιστα μεταξύ των ομογενών και των ξένων. Τα Πρόσωπα των Ελλήνων έλα μπον εξ υπερηφανείας και ελπίδων. Τα μάτια εβούρκωναν εκ συγκινήσεως προ του πρωτοφανούς εκείνου δια τον Ελληνισμόν θεάματος. Όταν τέλος η λέμβος έφθασεν εις το Τόπ Χανέ, τα οθωμανικά πολεμικά πλοία εχαιρέτισαν την ιονικήν σημαίαν δια πυκνών κανονιοβολισμών, η δε εκεί τοποθετημένη οθωμανική πυροβολαρχία ήρχισε βάλλουσα, τιμή ήτις δια πρώτην φοράν απενέμετο εις ξένην σημαίαν από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως το 1453! Αυτός ο Σουλτάνος λέγεται ότι παρηκολούθησε την πομήν εκείνην.

ΠΩΣ ΘΑ ΕΔΗΛΟΥΤΟ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝΟΝ

Ως δείγμα της υποταγής των νήσων προς την Τουρκίαν, η ιονική σημαία Θα υψώνετο επί τινος ιονικού πλοίου επισήμως. Τούτο διερχόμενον κάτωθεν των ανακτόρων του Βοσπόρου Θα εχαιρέτα, εις δήλωσιν της υποτελείας της Επτανήσου προς τον Σουλτάνον. Πράγματι η τοιαύτη εορτή ωρίσθη υπό των Τούρκων δια την 2Οήν Μαρτίου του 1801

Η ΤΕΛΕΤΗ

Ιδού πως την περιέγραψεν αυτόπτης, παραστάς εις αυτήν:Το πλοίον «Παναγία Τριάς», ανήκον εις τον Κεφαλλήνα Γεράσιμον Κοντογσύρην, εκπλεύσαν από της αποβάθρας του ΚαράκιοΙ κατηυθύνθη προς τα ασιατικά παράλια κ’ έπλευσεν είτα προς τας Πριγκηποννήσσυς άνευ σημαίας. Ολίγον ύστερον, ο επιτετραμμένος της Πολιτείας Λευκόκιλος, μετά του διερμηνέως, του γραμματέως της πρεσβείας και άλλων Επτανησίων, ήρχοντο επιβαίνοντες λέμβων εις συνάντησιν του πλοίου. Ανελθόντων απάντων επί του πλοίου τούτου εψάλη αγιασμός παρά του προσκληθέντος ιερέως, ευλογηθείσα 8’ η σημαία της Επτανήσου ανεπετάσθη ιτρώτην ήδη φοράν επί του ιστού του πλοίου, χαιρετισθείσα δια τινων κανονιοβολισμών.

Το πλοίον επληρώθη αμέσως υπό πλήθους των συρρευσάντων εμπόρων και πλοιάρχων Επτανησίων. Ωθούμενον δε υπό ουρίου ανέμου έπλεε πλησίστιον και εχαιρέτα δι’ είκοσι και ενός κανονιοβολισμών, καθ’ ήν στιγμήν παρέκαμπτε το ακρωτήριον, όπου υψούνται εντός αειθαλούς άλσους τα σουλτανικά ανάκτορα.

Είτα στρέψαν την πρώραν κατη’υθύνθη εις Τόπ Χανέ, όπου εχαιρέτισε και αντεχαιρετίσθη. Τα εκεί πλησίον ελλιμενισ μένα πλοία διαφόρων εθνών ύψωσαν τας σημαίας των, μεταξύ δε τούτων τέσσαρα επτανησιακά ύψωσαν το πρώτον τότε την εθνικήν σημώαν, λαβόντα προηγουμένως το σχετικόν φφμάνιον. Ο Σουλτάνος εκ των ανακτόρων παρηκολούθησε την εορτήν και ησθάνθη ιδιαιτέραν χαράν δια την ύψωσιν της ιονικής σημαίας, η οποία ήτο και σημαία των νέων υποτελών του..

Συγγραφέας:Γρηγόρης Κωνσταντίνος Μαρκέτος
Αναδημοσιευση απο : KefaloniaToday.com

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Κεφαλονίτικο προσκλητήριο γάμου

Κεφαλονίτικο προσκλητήριο γάμου

Καλέστρα στο γάμο μας.

Σας αβερτίρουμε πως το Σάββατο 12 του κουτσού λίγο μπρωτού κάτσει ο ήλιος παντρέβουμάστε στην εκκλησιά του βαρτσαμάδωνε. Απόστα λοιπόν θα ατιμάρουμε βεραμέντε να σας απικάρουμε να κοπιάσετε στο γάμο μας, να παρτοκουλάρετε στη χαρά μας.

Σας αβιζάρουμε πως δε θέλουμε επίσημο άμπιτο ούτε κολέτα ούτε φώκολα.

Δελέγκου το λοιπό βαλτελζάρετε στα βαρτσαμάτα να μας ατιμάρετε με τη συντροφιά σας κι εμείς θα σας το μερετάρουμε

Μεμάς – Αγγέλικα

Πηγή άρθρου: vartsamopoula.blogspot.gr

Αναδημοσιευση απο : Kefalonia today.com

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Κεφαλονια. Ο Σύλλογος απανταχού Διλινάδων της Αθήνας έκαμε το ετήσιο γλέντι του σε μια κεφάτη εκδήλωση.

Το «μεγάλο χωριό» της… Αθήνας!

Ο Σύλλογος απανταχού Διλινάδων της Αθήνας έκαμε  το ετήσιο γλέντι του σε μια  κεφάτη εκδήλωση.

Πιστοί στο ραντεβού τους και φέτος οι Διλινάδες της Αθήνας πραγματοποίησαν τον χορό τους και το γλέντησαν με την ψυχή τους. Το ραντεβού δόθηκε στην ταβέρνα «Μεταξύ μας» στην περιοχή του Μοσχάτου και παρευρέθηκε  πλήθος κόσμου από την Αττική, από την επαρχία αλλά ακόμα και από το χωριό!

Συγγενείς και φίλοι από το… «άδηλο» χωριό είχαν την ευκαιρία να σμίξουν να τα πουν  , να τραγουδήσουν και να χορέψουν.

Στα αξιοσημείωτα ήταν και η ομάδα-κρούσης  που ήρθε από το χωριό (από τον εξωραϊστικό σύλλογο Διλινάτων) για την εκδήλωση αποτελούμενη από τους Σάκη Κατσούρη, Σπύρο Κουνάδη, Σταύρο Καλαφάτη και Γιώργο Σουπιωνά και βοήθησε τα μέγιστα , αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι οι Διλινάδες είναι μια «γροθιά» όπου και αν βρίσκονται…

Από κει και πέρα το Δ.Σ. του συλλόγου φρόντισε ώστε όλα να είναι στην εντέλεια ενώ το μουσικό τμήμα τραγούδησε το «παραπότζι» πιο προκλητικό από ποτέ…

Τέλος, σε ότι αφορά το χορευτικό επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά ότι τον μπάλο του Διλίνη δεν το πάει άλλο σαίνη… 

Αναδημοσιευση απο : dilinata.gr

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

22 χρόνια Κεφαλληνιακή Χορωδία.Του Α. Γεωργακατου

Joomla Templates

Σαν σήμερα στις 12 Μαρτίου το 1993 ιδρύσαμε μαζί με τους φίλους και συνεργάτες μου την ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ στο Αργοστόλι.

Ως εκκλησιαστική χορωδία και συντροφιά κανταδόρων υπήρχαμε από πριν και συνεχίζουμε να υπάρχουμε μέχρι και σήμερα, αλλά ως χορωδιακό σύνολο συναυλιών δραστηριοποιηθήκαμε από το 1994 ως το 1998, αφήνοντας ένα ισχυρό μουσικό στίγμα, αλλά κυρίως προσφέροντας στον τόπο μας ωφέλιμα και ανεπανάληπτα  επιτεύγματα όπως ήταν:

– η προσέλκυση 25 νέων τότε ανθρώπων στο χορωδιακό τραγούδι , οι    ικανότητες των οποίων  είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμες για τη δημιουργία μίας χορωδίας σήμερα

– η ανάδειξη καινούργιων, για εκείνη την εποχή, Κεφαλονίτικων τραγουδιών, που τραγουδήθηκαν από χορωδιακές ομάδες τα χρόνια  που ακολούθησαν

– οι ηχογραφήσεις δύο δίσκων αριετών και καντάδας

Η κυριότερη όμως προσφορά είναι ότι έστω και για λίγο, ταρακουνήσαμε τα λιμνάζοντα νερά της τοπικής μουσικής και χορωδιακής δράσης.

Επιδιώκαμε πάντα να παρουσιάζουμε κάτι καινούριο και μουσικά αξιόλογο, ανεβάζοντας εμείς οι ίδιοι τον δικό μας προσωπικό πήχη και για το στόχο αυτό κάναμε πάντοτε τη maximum προσπάθεια. Δεν επιδιώξαμε ποσότητα και διάρκεια μέσα στο χρόνο, αλλά τη μέγιστη δυνατή μουσική ποιότητα, πάντοτε μέσα στα πλαίσια μιας ερασιτεχνικής δραστηριότητας.

Όσοι συμμετείχαμε τότε σε εκείνη την προσπάθεια, νοσταλγούμε εκείνες τις αξέχαστες στιγμές, όταν μαγευόμασταν από την καλοκουρδισμένη φωνητική συνήχηση, που και μόνο αυτή ήταν αρκετή για να μας προσφέρει ικανοποίηση, ακόμα και όταν δεν υπήρχε συναυλία.

Αλλά νοσταλγούμε και τον ενθουσιασμό στα μάτια του κόσμου, όταν μας έδινε την αληθινή και όχι τυπική επιβράβευση και την αναγνώριση ότι ναι, κάτι καινούριο και αξιόλογο πάει να γίνει.

Νοσταλγούμε τα αστεία στις πρόβες, τα λίγα μας ταξίδια στην Ελλάδα όπου καταφέρναμε να επιβεβαιώσουμε ότι η Κεφαλονιά δικαίως έχει τη φήμη των καλόηχων και δουλεμένων χορωδιών, νοσταλγούμε την πρώτη συμμετοχή  Κεφαλονίτικης χορωδίας, της δικής μας Νεανικής, σε διεθνή διαγωνισμό με έντεχνο ρεπερτόριο στη Ρόδο.

Όλα αυτά, όλοι εμείς της τότε Κεφαλληνιακής χορωδίας, χαιρόμαστε που τα προσπαθήσαμε, τα πετύχαμε, τα ζήσαμε  και τα αφήσαμε παρακαταθήκη σαν πρότυπο είδους εργασίας,  αλλά και λυπόμαστε που μέχρι τώρα δεν υπήρξε το γόνιμο έδαφος στο νησί, για να συντηρηθούν και να επαυξηθούν.

Μια μέρα λοιπόν σαν τη σημερινή που ιδρύθηκε η ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ όλοι εμείς που συμμετείχαμε, δηλώνουμε ότι αν και για λίγο ,άξιζε να υπάρχει, γιατί ανέδειξε έναν αξιόλογο και επιτυχημένο τρόπο χορωδιακής ερασιτεχνικής πράξης και ομαδικής συνεργασίας.

Ο γράφων είχα όραμα, το Δ.Σ και οι χορωδοί ακολουθούσαν υπάκουοι και στήριζαν ακόμα και στα λάθη μου ακόμα και όταν διαφωνούσαν και έτσι δημιουργήσαμε κάτι που ξέφευγε από τα τετριμμένα και θα αναφέρεται σίγουρα στο μέλλον ως αξιόλογο όχι επειδή υπήρξε για πολύ καιρό, αλλά επειδή όσο υπήρξε είχε ουσιαστική και όχι κατ’επίφαση, καλλιτεχνική και κοινωνική προσφορά και από τα σπλάχνα του αναδείχθηκαν χορωδοί, μαέστροι και μουσικοί του τόπου.

Α.Γεωργακάτος

Παραδοσιακό σχήμα ΛΑΙΚΗΣ ΑΡΙΕΤΑΣ:

Μεικτή χορωδία:

Νεανική Χορωδια:

Ανδρική χορωδια:

Αναδημοσιευση απο : Kefalonitis.gr

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Αναφορά στο Κεφαλλονίτικο Μυστάκιον

Κεφαλονίτες & Μουστάκι

Ορισμένοι που έχουν μεγάλο μουστάκι, πετυχαίνουν τη μπούκλα του και το στρίψιμο του με ένα λεπτό ξυλάκι, περιτυλίγοντας τη τρίχα πάνω σε αυτό, «το ποτίζουν» λεμόνι ή ζάχαρη με νερό και αφού κοκαλώσει, τραβούν τη μικρή βέργα προσεκτικά και το μουστάκι παίρνει το επιθυμητό σχήμα.Στην Κεφαλλονιά δεν υπάρχει μεγάλη παράδοση στα μουστάκια όπως αυτή της Κρήτης. Παρόλα ταύτα βρίσκεις υπέροχα μουστάκια στο νησί, που άνετα μπορούν να συναγωνιστούν οποιοδήποτε μυστακοφόρους σε όλη την Ελλάδα. Οι Κεφαλλονίτες τα περιποιούνται, και τα «κοκαλώνουν» άλλοτε με ζάχαρη και λίγο νερό και άλλοτε με λεμόνι.

Από τα παλαιότερα ονομαστά μουστάκια των Κεφαλλονιτών, είναι αυτό που είχε ο Ληξουριώτης,Ιωάννης Σκλατσούνης, σπουδαίος νομικός και ποιητής (1821-1905).

Tο μουστάκι του ήταν πλατύ και ριχτό, άπλωνε έως και τα μάγουλα και κατέβαινε αρκετά κάτω. Έτσι, μουστάκια στον τύπο αυτόν, τα λέμε, «α λα Σκαλτσούνη».

Οι κάτοχοι επιβλητικών μουστακιών είναι ως συνήθως κτηνοτρόφοι, οικοδόμοι, αλλά και ναυτικοί. Καμαρώνουν για το μουστάκι τους και το φροντίζουν, το περιποιούνται να είναι πάντα εντυπωσιακό.

Πρύτανης μυστακοφόρος του νησιού ο Γεράσιμος Σολωμός, από την Πεσσάδα, που με το εντυπωσιακό μουστάκι του, σε προκαλεί να τον προσέξεις και να τον θαυμάσεις. Η αποθέωση είναι, να δεις τον Γεράσιμο να βγαίνει από τη θάλασσα! Πιάνει τα μεγάλα πλοκάμια του μουστακιού του, δηλαδή τις δυο άκρες και τις βάζει πίσω στα αυτιά του για να τα κρατήσει… Υπέροχος τύπος ο Γεράσιμος, σωστός Κεφαλλονίταρος, πάντα χαμογελαστός και καλοσυνάτος, καμαρώνει για το μουστάκι του και το περιποιείται ανελλιπώς.

Ο Γεράσιμος Γιαννάτος από τα Πατρικάτα της Ερίσου, με ένα ριχτό μουστάκι, στο τύπο -θαλάσσιου ελέφαντα-, δε μένει απαρατήρητος, πάντα δε είναι χαμογελαστός. Με έξυπνο πείραγμα σε προκαλεί να τον κοιτάξεις και να του το ανταποδώσεις καλοσυνάτα. Μόλις τον αντικρίσεις, το καθάριο πρόσωπό του με τα γαλανά μάτια του, τονίζεται από το πλατύ μουστάκι του, και σου φέρνει στο μυαλό, πως τούτος μοιάζει με ένα είδος «Φώκιας».

Ο μάγειρας Παναγής Καούρης από την Έρισο, που με το μουστάκι του στον τύπο του -κάβουρα ή του τσιγκελωτού-, σε προκαλεί να το σχολιάσεις. Το περιποιείται και το στρίβει συχνά προς τα πάνω και έτσι του δίνει το τσιγκελωτό σχήμα του.

Ο Σπύρος Λουκάκης στον Αθέρα κατέχει ένα μουστάκι ριχτό -α λά Σκαλτσούνη-. Καμαρώνει γι’ αυτό και συζητά άνετα για το πώς το περιποιείται.

Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε καρτ-σταλ με τον τίτλο, «Αθεριάνικο μυστάκιον»

Ο Γεράσιμος Φιλιππάτος, από τη Σάμη με ένα μουστάκι παχουλό, όχι ιδιαίτερα μακρύ, αλλά καπνισμένο. Θα το λέγαμε καλύτερα, -δίχρωμο.

Ο Γιώργος Λούκας Ζερβός από τα Μαντζαβινάτα, με πολύ καμάρι μιλάει για το μουστάκι του και λέει, πως, με αυτό έχει αρκετές επιτυχίες στο ωραίο φύλο. Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τον κάτοχό του, λόγω που το μουστάκι του μυτίζει στις άκρες προς τα κάτω.

Ο Γεράσιμος Κουρούκλης, από τα Χαβριάτα, ο φίλος καθηγητής έχει ένα υπέροχο μουστάκι, ασπριδερό, που πέφτει ριχτό σαν δυο τόξα, που αγκαλιάζουν το στόμα του. Πάντα χαμογελαστός και καλόκαρδος, ποζάρισε ξαφνικά για το μουστάκι του.

Ο Δημήτρης Ζαφειράτος από το Ληξούρι, έχει ένα μουστάκι επιβλητικό το οποίο το περιποιείται ανελλιπώς. Στα νιάτα του το μουστάκι του ήταν αρκετά μεγάλο και επιβλητικό και στα πλοκάμια του έστριβαν και γίνονταν μυτερά σαν βελόνες.

Τώρα διατηρεί ένα μεγάλο μουστάκι το οποίο ακολουθεί τον τύπο μουστάκι -α λα Σκαλτσούνη-, χωρίς να κρέμεται κάτω από το πηγούνι.

Ιδιαίτερο σοφιστικέ μουστάκιον έχει ο φίλος Γιώργος Σπηλιώτης, πολιτικός μηχανικός και λογοτέχνης, «φορεί» μουστάκι -α λα μπρατσέρα- διότι στρίβει τις άκρες του προς τα επάνω, με αποτέλεσμα να μοιάζει με παλιά μπρατσέρα. Βλέπεις, τον φίλο Γεώργιο, ακολουθεί μια ζωή η πνοή της θάλασσας…

Επίσης, υπέροχος μυστακοφόρος είναι ο Ληξουριώτης Χαράλαμπος Ν. Αντωνέλος, που λόγω του μουστακιού του, ο κόσμος τον αποκαλεί «ο μουστάκιας». Θα λέγαμε πως ο τύπος του μουστακιού του Μπάμπη, είναι -ο οικοδομικός-, λόγω που είναι οικοδόμος και από αυτή την κατηγορία είναι ο πρώτος που λανσάρει αυτό το μουστάκι.

Ο Μπάμπης χάρηκε αυτήν τη φωτογράφηση, που καθώς την εκτελούσα, μονολογούσε λέγοντας μου «Τέτοιο μουστάκι αλλού δεν θα βρεις… αντρικό και γνήσιο».

Πηγή άρθρου: kefalonitis.com

 Αναδημοσιευση απο : http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/anafora-sto-kefallonitiko-mistakion-97670.html#sthash.xtLcRJCr.dpuf

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Ένας βλάστημος Κεφαλονίτης ναυτικός….

Ένας βλάστημος Κεφαλονίτης ναυτικός

Ο καπετάν Γεράσιμος ο Φαρακλάτος ήτανε Κεφαλλονίτης. Κεφαλλονίτης και ναυτικός, φαντάσου τι βλάστημος! Σκύλιαζε με τις βλαστήμιες του όχι μοναχά τους άγιους μα και τους διαβόλους ακόμα. Κι οι διαβόλοι αποφασίσανε να τον τιμωρήσουν.
Μια φορά ο καπετάν Γεράσιμος άραξε με το μπάρκο του στο Μπουγιούκδερε. Με το άραγμα ξεμπαρκάρισε όλο του το τσούρμα. Έτσι το ’κανε πάντα· σε κάθε πόρτο τσουρμάριζε και ξετσουρμάριζε. Δυο ταξίδια δεν τα ’κανε ποτέ με τους ίδιους ναύτες. Μονάχα το γραμματικό κρατούσε γιατί τον έβρισκε βολικό και του είχε τα πιστά. Τον ήξερε που διάβαζε ιερά βιβλία κι είχε στο γιατάκι του ακέριο εικονοστάσι και δε θύμωνε ποτέ. Τούτα όλα έκαναν τον καπετάν Γεράσιμο να περιφρονεί και να αγαπά το γραμματικό του.
Σαν ήρθε ο καιρός να πρυμάρει για τη Μαύρη θάλασσα, βγήκε στο Γαλατά να τσουρμάρει. Μπήκε – βγήκε στις ταβέρνες του Κεμέρ – αλτί· να σου μπροστά του ένας γεροδιάβολος.
–          Γεια σου, καπετάνιε.
–          Γεια σου.
–          Αν θέλεις τίποτα τσούρμα.
–          Ναι, θέλω. Μα ξέρεις, είμαι λιγάκι δύσκολος εγώ.
–          Δεν πειράζει· έχω συντρόφους βολικούς.
–          Δε θέλω τρίτσα – κάτσα· ο λόγος μου προσταγή.
–          Ο λόγος σου προσταγή· έννοια σου.
–          Πόσο;
–          Τόσο.
Συμφωνήσανε. Πήρε ο γεροδιάβολος δεκαπέντε συντρόφους του και πάνε στο μπάρκο. Τη νύκτα που κοιμότανε ο καπετάνιος, σοφίζεται να δοκιμάσει τους ναύτες του. Ξυπνάει, κράζει το λοστρόμο.
–          Εγώ, του λέει, θα πάω στη Στένη ν’ ανταμώσω ένα Γαλαξειδιώτη καπετάνιο· είναι παλιός μου φίλος και θέλω να μιλήσουμε. Εσύ να βάλεις το τσούρμα να μπογιατίσει το μπάρκο.
–          Έγινε, του απαντάει ο γεροδιάβολος. Τη νύχτα είχε φεγγάρι κι έβαλα και το χρωματίσανε.
–          Μα πώς; λέει ο καπετάνιος· εγώ δε σού είπα τίποτα.
–          Δε μού είπες· μα το κατάλαβα.
Ο καπετάν Γεράσιμος φουρκίστηκε.
–          Γιά να σού ειπώ, του λέει· αν είναι να κάνεις του κεφαλιού σου, πάρε τους συντρόφους σου και όξω. Εγώ δε θέλω άλλο νοικοκύρη εδώ μέσα.
–          Μα δεν έκαμα του κεφαλιού μου, καπετάνιε· του απάντησε ο λοστρόμος γλυκομίλητα. Εσύ το ηθέλησες και εγώ το ’καμα.
–          Δε σ’ το ‘πα, μωρέ γιαμά· εγώ δε σ’ το ’πα!…
–          Δε μού το ‘πες· μα το μάντεψα.
–          Όρσε στη μαντεψιά σου! είπε ο καπετάνιος πηδώντας ορθός απ’ το γιατάκι του. Και τι μπογιά τού ’βαλες, μωρέ, τι μπογιά; Εγώ το ’θελα κόκκινο, σα λαμπριάτικο αυγό.
–          Κόκκινο είναι.
Ω διάολε! Ο καπετάν Γεράσιμος σάστισε. Κανένα καράβι δε βάφτηκε ως τώρα κόκκινο. Έτσι τόειπε για να δοκιμάσει το λοστρόμο του. Μα κι ακόμα δεν πίστευε. Πετιέται όξω, κοιτάζει: το καράβι του έλαμπε κόκκινο σα λαμπριάτικο αυγό.
–          Μωρέ, λέει μέσα του ευχαριστημένος· καλό τσούρμα διάλεξα, το λοιπός!
Ήρθε ως τόσο καιρός να πρυμάρουν.
–          Σάλπα την άγκουρα! προστάζει ο καπετάνιος.
Ως που να το προστάξει η άγκυρα ήταν απάνου, δεμένη μάλιστα στο κατάστρωμα.
–          Φόρα πανιά! ξαναπροστάζει.
Όλα τα πανιά βρέθηκαν ανοιχτά και γιομάτα. Δέκα μίλια έπαιρνε το καράβι στην ώρα. Οι όχθες τού Βόσπορου πισώφευγαν αστραπή ζερβόδεξα. Με το σούρουπο βγήκε το μπάρκο στα νερά της Μαύρης Θάλασσας.
Ο καπετάν Γεράσιμος ήταν μαγεμένος με τους ναύτες και το ταξίδι του. Μα ο γραμματικός μπήκε από την πρώτη μέρα σε συλλογή. Αυτό το άψε – σβήσε τού γάνωσε το μυαλό. Μπρε, σου λέει· ανθρώποι είναι τούτοι ή διαβόλοι! Άρχισε να τους προσέχει. Και μια ημέρα εκεί που πήγαινε ν’ αλλάξει τη βάρδια, κάνει έτσι και βλέπει ενός το ποδάρι.
Μπομπώ! Θε μου, φύλαξε! το ποδάρι ήταν γαϊδουρινό. Κοιτάζει άλλον, κι άλλον· κοιτάζει και τον λοστρόμο : Όλοι ποδάρια γαϊδουρινά! Τρέχει γραμμή στην κάμαρα του καπετάνιου· εκείνος κοιμότανε. Πώς να τον ξυπνήσει;
Ο καπετάν Γεράσιμος, άμα τον ξύπναγαν, γινότανε σκυλί. Το παιδί του να ’βρισκε μπροστά, θα το πετούσε στη θάλασσα. Σκέφτηκε ο γραμματικός, ξύστηκε, ξαναξύστηκε· δεν έβρισκε τρόπο. Άξαφνα βλέπει απάνου από το κεφάλι του καπετάνιου το καντήλι του Αϊνικόλα. Κόντευε να σωθεί το λάδι του και το λουμίνι τσιτσίριζε. Λίγο ακόμη και θα ’σβηνε. Τού ήλθε φώτιση. Βούτηξε το δάχτυλό του στο καντήλι και καθώς ήταν το λάδι ζεστό έσταξε μια στάλα στο πρόσωπο του καπετάνιου.
Το ‘σταξε και κρύφτηκε αμέσως.
Ξύπνησε ο καπετάνιος, είδε το καντήλι, άρχισε τις αγριοβλαστήμιες. Κατέβηκε τότε ο γραμματικός και τού είπε τώς και τώς!
–          Μωρέ, τι λες! αλήθεια;
Ο καπετάνιος έπεσε στη συλλογή. Άξαφνα ρίχτηκε στα σταυροκοπήματα και τις μετάνοιες κοιτάζοντας τον Αϊνικόλα.
–          Για τούτο με ξύπνησε το λοιπός… προσκυνώ τη χάρη του! είπε. Σήκω, σού λέει, και χάνεσαι…
Σύγκαιρα πετάχτηκε από το γιατάκι, βγήκε όξω· τι να ιδεί; Άλλη ρότα είχε το καράβι κι αλλού πήγαινε· στεριά πουθενά.
–          Σώπα, τού λέει τού γραμματικού. Σώπα και κάνε το χαζό, γιατί χαθήκαμε…
Έπειτα κράζει το λοστρόμο.
–          Να! πάρτε άλειμμα, τού λέει, ν’ αλείψετε τη γούμενα τση άγκουρας.
–          Μα… κάνει να μιλήσει ο λοστρόμος.
–          Σουτ! διατάζει άγρια ο καπετάνιος· δε συφωνήσαμε να μη μ’ αντιμιλάς; Πάρε τ’ άλειμμα και γλήγορα.
Πήρε τ’ άλειμμα ο λοστρόμος, το ‘δωκε στους ναύτες κι άλειψαν τη γούμενα. Τότε, βλέπεις, οι άγκυρες δεν κρεμόνταν, όπως τώρα, μ’ αλυσίδες. Άλειψε τη γούμενα ο γεροδιάβολος, μα μέσα του λογάριαζε το χαμό του καραβιού. Ήθελε να το βουλιάξει σύψυχο.
–          Φούντο, άγκουρα! φωνάζει άξαφνα ο καπετάν Γεράσιμος.
Αμολούν οι ναύτες την άγκυρα, γλιστρά η γούμενα σαν αστραπή. Πήγε δεν πήγε στη μέση, ματαφωνάζει αγριότερα ο καπετάνιος :
–          Βάλε βόλτα!…
Πού βόλτα! το άλειμμα έκανε τη γούμενα κι έφευγε σα χέλι από τα χέρια του ναύτη. Κι όσο έσφιγγαν τις χούφτες τους, τόσο γλιστρούσε το σχοινί. Πήγε στον πάτο η άγκυρα…
–          Στη θάλασσα! προστάζει ο καπετάνιος· μέσα να την βγάλτε!
Πλουμ! μέσα οι διαβολοναύτες.
–          Κι εσύ, τού λέει του λοστρόμου· μέσα κι εσύ· τι κάθεσαι;
–          Μα… κάνει ο γεροδιάβολος.
–          Τι μα και ξεμά, μωρέ, τα θεούνια σου! τι μα και ξεμά!… Μέσα, τρισκατάρατε και σε ξορκίζω…
Μπλουμ! πάει κι ο γεροδιάβολος στον πάτο.
–          Οι δυό μας τώρα! φωνάζει ο καπετάνιος στο γραμματικό του· μόλα γούμενα!
Φόρα το μπαλντά, πάει η γούμενα στον πάτο. Έπειτα πήδησε ο γραμματικός στο κατάρτι, άρπαξε ο καπετάνιος το δοιάκι και το καράβι ηύρε πάλι τη γραμμή του. Στο ηλιοβασίλεμα ήτανε μέσα στη Σινώπη.
Μα οι διαβόλοι ακόμα πολεμάνε με την άγκυρά του.
            Αθήναι, Ιούνιος του 1908

Πηγή άρθρου: sarantakos.com

Αναδημοσιευση απο : http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/enas-vlastimos-kefalonitis-naftikos-97828.html#sthash.gWp0bzHV.dpuf

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Aοριστίες: Οι Δικηγόροι της Κεφαλονιάς

Παλιά Κεφαλονιά

Όσοι είχαν επισκεφθεί την Κεφαλονιά την εποχή της Επανάστασης, είχαν να λένε και να γράφουν για τους Κεφαλονίτες γιατρούς και δικηγόρους। Οι περισσότερο εύποροι νέοι σπούδαζαν στην Ιταλία δικηγόροι και γιατροί। Πολλοί από αυτούς παρέμειναν και έκαναν καριέρα σε διάφορες χώρες και πόλεις της Ευρώπης και της Ανατολής.
Μερικοί, όμως, κυρίως δικηγόροι, επέστρεψαν στον τόπο τους, διότι δεν επρόκειτο να μείνουν χωρίς δουλειά। Τους Κεφαλονίτες δικηγόρους τους θεωρούσαν τη μάστιγα της Κεφαλονιάς। Αλλά, ας μην τα ρίχνουμε όλα στους δικηγόρους। Και οι υπόλοιποι πολίτες δεν ήσαν άγιοι। Οι Κεφαλονίτες ήσαν φιλόδικοι, δικομανείς και ραδιούργοι και, για το τίποτε, κατέληγαν στα δικαστήρια। Πρόσφοροι σε ίντριγκες και ραδιουργίες, κυνηγούσαν με πάθος το χρήμα, όπου υπήρχε, και για ψύλλου πήδημα κατέληγαν στα δικαστήρια। Αναφέρεται πως μια αντιδικία μεταξύ δύο οικογενειών για 180τ,μ, κράτησε κοντά τέσσερις γενιές,150 χρόνια και ξοδεύτηκαν στα δικαστήρια και στους δικηγόρους 4।5οο λίρες।
Ήσαν, όμως, και δραστήριοι, έξυπνοι, εφευρετικοί, τολμηροί στις αποφάσεις, αλλά συνάμα θορυβώδεις και πολυλογάδες। Για τους Κεφαλονίτες λέγανε ότι, όταν έφτιαξε ο Θεός τον κόσμο, θέλησε να γλυτώσει από τρεις διαβόητους κατεργάρηδες και έστειλε τον ένα Κεφαλονιά, τον δεύτερο στη Μάνη και τον τρίτο στην Αγία Μαύρα।
Πάντως, παρά τα ελαττώματά τους αυτά, εθεωρούντο για την εποχή τους οι πιο μορφωμένοι Έλληνες। Δεν υπήρχε μέρος της Ευρώπης και πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που δεν θα συναντούσες Κεφαλονίτη και μάλιστα γιατρό। Κεφαλονίτης ήταν και ο ένας από τους τρεις γιατρούς του Αλή πασά। Λέγανε τότε στην Κεφαλονιά πως η μαμή όταν ξεγεννούσε μια γυναίκα με θηλυκό παιδί, της ευχόταν να παντρευτεί γιατρό। Είναι γνωστό ότι ένας Κεφαλονίτης καπετάνιος, ο Κωνσταντίνος Γεράκης, έγινε εκατόν σαράντα χρόνια πριν από την Επανάσταση του’ 21, αντιβασιλιάς του Σιάμ

Πηγή άρθρου: aoristies.gr

    Αναδηοσιευση απο : http://www.kefaloniatoday.com

http://www.sppantelios.blogspot.gr/ 

Εγώ τη γλώσσα μου σας βγάζω

Jaquou vs l' Utopie

Ζω!

Το φωνάζουν μήνες τώρα ενώ γύρω του αλυχτάνε σκυλιά και σέρνονται άθρωποι. Το ουρλιάζει τις τελευταίες μέρες με τα παράθυρα άδεια σαν ορθάνοιχα στόματα. Και το ουρλιαχτό δεν πέρασε απαρατήρητο. Έγινε πρωτοσέλιδο σε ιστορικές αστικές εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας. Έγινε σύνοδος πρυτάνεων και δηλώσεις υπουργών. Έγινε παρέμβαση εισαγγελέα, προθυμία δημάρχου, γνώμη κι άλλη γνώμη και τρίτη γνώμη και ατέλειωτη σειρά γνωμών σε free press, website και στήλες εφημερίδων. Έγινε ερωτήσεις δημοσιογράφων, hashtag στα social, instagram, θέαμα και περισσότερο θέαμα.

Του έδωσαν ονόματα. Το είπαν τέχνη, το είπαν βεβήλωση. Το λένε αλητεία, θράσος, τόλμη, μήνυμα. Το λένε ζόφο, το λένε κρίση, το λένε graffiti, έλλειψη σεβασμού και ενέργεια επιβολής. Το λένε ελευθερία, το λένε πρόκληση, το λένε εξουσία και μανία. Στήνουν απέναντί του κάμερες και γίνεται πεντάλεπτο στην τηλεοπτική ενημερωτική ζώνη. Δάκρυα χύνονται ποτάμια για τη μνήμη και τον συμβολισμό, ιμάτια σκίζονται για την αρχιτεκτονική, την εγκατάλειψη και την απανθρωπιά. Όπλα οπλίζονται με τις λέξεις έκφραση και βανδαλισμός να πυροβολούνται από κάνες, άσφαιροι κρότοι στον αέρα της πόλης.

Ζει, αλλά θα έπρεπε  να έχει άλλο όνομα. Αντί για Πολυτεχνείο θα έπρεπε να λέγεται Ουαλίντ. Να είναι τριαντα κάτι χρονών και Αιγύπτιος στην Αθήνα που όλοι εύκολα συγκλονίζονται από το κτίριο και κανείς δεν θέλει να δει τον άνθρωπο. Το κτίριο μας βασανίζει, τον άνθρωπο τον βασάνισαν. Μη λέτε τίποτα.

Να, το λοιπόν, γιατί δεν καταδέχομαι να υψώσω το κεφάλι στους χρωματισμένους τοίχους. Ε το λοιπόν, οτι κι αν λέν΄οι τοίχοι, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.

Τι κι αν το σχεδιάσατε καλλιτέχνες, τι κι αν δεν το σχεδιάσατε. Τι κι αν μιλήσατε θεσμοί, τι κι αν δεν είπατε τίποτα. Τι κι αν οι τοίχοι και τα κολωνάκια του πεζοδρομίου και οι στάσεις των λεοφωρείων αντί να έχουν αφίσες και ταγκαρίσματα και πρέζα και εγκατάλειψη και πανό και γερμένα σώματα ενσωματώθηκαν με μαεστρία στα μαύρα και λευκά κύματα μπογιάς που τρέχουν στη Στουρνάρη, πάνω στα μάρμαρα και κάτω απ’ τα νεοκλασσικά παράθυρα, και σε ρουφάνε στη δίνη της ζωής που ζεις. Τι κι αν τρελάθηκαν οι καθώς πρέπει, τι κι αν θίχτηκαν οι πολιτισμένοι, τι κι αν πειράχτηκε η καθαρότητα, τι κι αν τραυματίστηκε ο σεβασμός, τι κι αν χαρήκανε οι ασεβείς. Τι κι αν δημιουργήθηκε άλλο ένα ακριβές στιγμιότυπο της Αθήνας που περπατάμε κάθε μέρα εν έτει 2015.Τι κι αν μίλησε ο δρόμος, τι κι αν εμφανίστηκαν οι ρωγμές, τι κι αν εκφράστηκαν οι σκιές, τι κι αν στηθήκαν τα μικρόφωνα και οι κάμερες και οι ένδοξοι τοίχοι έγιναν το επίκεντρο.

Εγώ λοιπόν, σε όλους εσάς, εγώ, τη γλώσσα μου σας βγάζω.

Γιατί το πιο επιβλητικό, το πιο μυστηριακό και το πιο μεγάλο  είναι αυτός ο άνθρωπος που τον αλυσοδέσανε κάπου στην Σαλαμίνα και τον κλέψανε και τον βασανίσανε, και έσπασε με πέτρα την αλυσίδα του και στάθηκε όρθιος και βάδισε και γι΄αυτό τον απειλούν μέχρι σήμερα. Αυτός είναι το μνημείο, αυτός η ιστορία, αυτός ο σεβασμός, αυτός ο πολιτισμός, αυτός το παρόν και μέλλον, αυτός η κλασική και σύγχρονη, η αιώνια τέχνη, αυτός η πραγματικότητα. Αυτός ο κριτής, αυτός και η κρίση. Αυτός είναι ο δάσκαλος, αυτός είναι το δίδαγμα.

Και γι’ αυτόν κανείς σας δεν τόλμησε να μιλήσει. Πρωτοσέλιδα δεν φτιάξατε, κάμερες δεν στήσατε, στα πρωινά δεν ψελλίσατε λέξη για τους «τζιχαντιστές» που καταστρέφουν τον πολιτισμό μας, χιλιάδες λέξεις δεν μπήκαν σε σειρά σε στήλες και status και  χιλιάδες κραυγές καταδίκης δεν ακούστηκαν. Τεχνοκριτικές δεν γραφτηκαν, κοινωνιολογικές προσεγγίσεις δεν συντάχτηκαν, καθηγητές και καλλιτέχνες, διαννοούμενοι και πολίτες, δεν μιλήσανε. Τηλεοπτικά δικαστήρια δεν στήθηκαν για τους δράστες και τις αρχές και την γειτονιά και τους θεσμούς που ολιγόρησαν και οι αυτόκλητοι εισαγγελείς λουφάξανε.

Αυτόν, τον κρύψαμε καλά κάτω απ’ το χαλάκι της Στουρνάρη. Σκούπα. Ησυχία. Φασισμός.

Φωνάξτε λοιπόν κι άλλο για τους τοίχους. Όλοι μαζί. Σα χορωδία από τα βάθη του ζόφου. Μέχρι να μην αντέχουν άλλο να τους λέτε μνήμη ούτε κι αυτοί οι τοίχοι, να συντονιστούν και να γκρεμιστούν μόνοι τους ουρλιάζοντας:

Ζω!

Αναδημοσιευση απο : jaquou.wordpress.com


http://www.sppantelios.blogspot.gr/

6 ΜΑΡΤΙΟΥ 1910. ΚΙΛΕΛΕΡ. ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ. 100 χρόνια από την Θεσσαλική επανάσταση των Κολίγων.

 Aπό το 7ο  ΓΥΜΝΑΣΙΟ  ΛΑΡΙΣΑΣ

Μαρίνος Αντύπας, ο Φεραίος του αγροτικού διαφωτισμού. Στην ουσία ο πρώτος νεκρός του Κιλελέρ. Ο πρώτος που έβαλε τα στήθη του στις δολοφονικές κάνες, κι ας μην ήταν αγρότης ο ίδιος.

Αγωνιστής του αγροτικού κινήματος (1872 – 1907). Μία μεγάλη μορφή του αγροτικού κινήματος που γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα στην Κεφαλονιά το 1872. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο πήγε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Ως φοιτητής ήρθε σε

στενή επαφή με προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους της Αθήνας, που επέδρασαν σημαντικά στον ιδεολογικό του προσανατολισμό.

Όταν ξέσπασε η Κρητική επανάσταση του 1896, ο Αντύπας με άλλους φοιτητές κατέβηκε εθελοντής αγωνιστής στην Κρήτη. Σε μια σύγκρουση όμως με τους Τούρκους, τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αθήνα.

Το 1897 πήρε δραστήριο μέρος στην οργάνωση λαϊκού συλλαλητηρίου στην πλατεία Ομονοίας, όπου κατηγόρησε τη στάση της Βασιλείας και ζήτησε την εξακολούθηση του πολέμου κατά των Τούρκων μέχρι τέλους. Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί να φυλακιστεί και να δικαστεί στις 8 Ιανουαρίου του 1898. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε φυλάκιση ενός έτους.

 

Μετά την αποφυλάκισή του, επέστρεψε στην Κεφαλονιά και εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα “Ανάστασις”, όπου το πρώτο φύλλο της κυκλοφόρησε στις 29 Ιουλίου του 1900. Το περιεχόμενο του πρώτου φύλλου προκάλεσε την καταδίωξη του Αντύπα και την εισαγωγή του σε δίκη, με αποτέλεσμα τη διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας. Όμως από τις 3 Ιουλίου 1904 ως τις 27 Απριλίου 1907 συνεχίστηκε η έκδοσή της χωρίς καμιά διακοπή.

Η κοινωνική και πολιτική του δραστηριότητα δεν περιορίστηκε μόνο στην Κεφαλονιά αλλά ξεδιπλώθηκε και στην Αθήνα. Έπαιρνε ενεργό μέρος στη διοργάνωση συλλαλητηρίων.

Κορύφωση της πολιτικής του δραστηριότητας ήταν η υποψηφιότητά του ως Βουλευτή Κρανιάς κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1906. Το κατεστημένο συσπειρώθηκε εναντίον του και φυσικά χάνει τις εκλογές. Απέτυχε η υποψηφιότητά του με μικρή μειοψηφία, μαζεύοντας 2.550 ψήφους εργατών και χωρικών.

Φεύγει για τον Πυργετό της Θεσσαλίας. Όλη του τη δραστηριότητα και φλόγα από το 1906 την αφιερώνει για το ξύπνημα των σκλάβων της Θεσσαλίας. Από τη θέση του επιστάτη στα κτήματα του θείου του Σκιαδαρέση, στον Πυργετό της Λάρισας, προπαγανδίζει τις ιδέες του στον τυραννισμένο κόσμο της γης και βάζει μπουρλότο σ’ όλη τη Θεσσαλία.

Μετά την τουρκοκρατία το 1881 τα τσιφλίκια του Αλή Πασά αγοράστηκαν και πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων τσιφλικάδων, στους Κεφαλονίτες Αριστείδη Μεταξά από την πλευρά του Πυργετού και του Γεώργιου Σκιαδαρέση με έδρα το Ομόλιο (Λασποχώρι), σύνολο έκτασης 300000 στρέμματα. Ο Σκιαδαρέσης ήταν πλούσιος γεωπόνος από το Βουκουρέστι. Εκεί πήγε ο ανιψιός του Μαρίνος Αντύπας και τον έπεισε να αγοράσει χωράφια, όπως και έγινε. Εκεί διόρισε επιστάτες τον Μαρίνο Αντύπα και τον Παναγιώτη Σκιαδαρέση.

Ο Αντύπας άρχισε να ασχολείται με το αγροτικό ζήτημα και τα δικαιώματα των αγροτών που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες στην ύπαιθρο. Προτείνει να μην εργάζονται την Κυριακή, αλλά να πηγαίνουν τα παιδιά Σχολείο. Άρχισε να τους διδάσκει ανθρώπινα δικαιώματα. Στις ενέργειές του αυτές είχε την κάλυψη και σύμφωνη γνώμη του θείου του που ήταν ένθερμος υποστηρικτής των αγροτών και άρχισε να παραχωρεί εκτάσεις για βοσκότοπους για να χτίσουν σπίτια και τους χάριζε μέρος της παραγωγής.

Οι αγρότες τον λάτρευαν, οι τσιφλικάδες άρχισαν να ανησυχούν.

Αψήφησε πραγματικά την τρομοκρατία των τσιφλικάδων, με αποτέλεσμα να πέσει θύμα δολοφονίας στον Πυργετό, στις 8 προς 9 Μάρτη του 1907. Τον δολοφόνησε ο Γιάννης Κυριακός, έμπιστος επιστάτης του μεγαλοκτηματία Αριστείδη Μεταξά., αντί του ποσού των 12000 δρχ . Έτσι χάθηκε αυτός ο πραγματικός αγωνιστής και διαφωτιστής των κολίγων, η ψυχή της αγροτιάς του Θεσσαλικού κάμπου, πληρώνοντας με τη ζωή του τις ιδέες του.

Οι αρχές κάλυψαν τον δολοφόνο του. Ο θείος του Σκιαδαρέσης, πικραμένος για το χαμό του ανιψιού του πούλησε το τσιφλίκι κι έφυγε.

Ο Αντύπας προαισθάνθηκε το τέλος του κι έλεγε στους αγρότες «Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ΄ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».

Η δολοφονία του Αντύπα έμελλε να γίνει ο προπομπός, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την εξέγερση στο Κιλελέρ, την ίδια ημερομηνία με το θάνατό του 3 χρόνια αργότερα στις 6 Μαρτίου 1910.
 

Ο Θάνατός του προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση. Τάφηκε στο χώρο εκείνο που αγωνίστηκε. Ο τάφος του βρίσκεται στο χωριό Ομόλιο, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένη η προτομή του, στο προαύλιο της νεόδμητης εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.

Παραθέτουμε ένα μέρος της αρχής από το τελευταίο του άρθρο, με τίτλο “ΤΙ ΕΙΜΑΙ”,που μας δείχνει το “πιστεύω” αυτού του μεγάλου αγωνιστή:

“Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα”.

Ύστερα από τη δολοφονία του Αντύπα, οι Θεσσαλοί αγρότες άρχισαν έντονο αγώνα. Συγκροτήθηκε Πανθεσσαλική επιτροπή και αποφασίστηκε να γίνει συλλαλητήριο στην πόλη της Λάρισας στις 6 Μαρτίου 1910, με αίτημα την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
Από το πρωί- πρωί άρχισαν να έρχονται από τα χωριά οι αγρότες. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ (Κυψέλη) μαζεύτηκαν οι κολίγοι, για να πάρουν το τρένο και να πάνε στη Λάρισα. 

Όταν έφτασε το τρένο από το Βόλο, οι κολίγοι θέλησαν να ανέβουν χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Τότε ο πρόεδρος των σιδηροδρόμων Πολίτης, που ταξίδευε με το τρένο, διέταξε τους στρατιώτες να τους πετάξουν έξω. Τότε οι αγρότες άρχισαν να πετούν πέτρες και οι στρατιώτες, κατόπιν διαταγής, ανταπέδωσαν τα πυρά. Σε εκείνο το σημείο έπεσαν νεκροί δυο αγρότες και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν βαριά.
 

Καθώς το τρένο προχωρούσε, στο σταθμό Τσουλάρ ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί αγρότες, που ζητούσαν να σταματήσει το τρένο. Μα το τρένο δε σταματάει. Νέος πετροπόλεμος, νέα πυρά, δυο ακόμα αγρότες νεκροί .Το ίδιο έγινε αργότερα και στη Λάρισα. Οι σκλάβοι της γης που αιώνες πότιζαν με τον ιδρώτα τους τη γη, την πότισαν και με το αίμα τους. Το αίμα είχε χυθεί και ποτίσει τον κάμπο. Ο αγροτισμός έγραψε μια μεγάλη σελίδα. Και το σύνθημα του αγώνα , της πάλης είχε δοθεί με το αίμα και τα κορμιά που έπεσαν.

Κείμενα - Φωτογραφίες:  http://7gym-laris.lar.sch.gr

Τηλεβόας Κεφαλονιάς:  Συγχαρητήρια στα παιδιά του 7ου Γυμνασίου Λάρισας, για την πολύ ωραία δουλειά τους.  Σαν Κεφαλονίτες συγκινούμαστε πάντα όταν γίνετε αναφορά στον Κεφαλονίτη, μεγάλο αγωνιστή της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, της ΙΣΟΤΗΤΑΣ και της ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ.  Στον αγωνιστή που πάλευε για την κατάργηση των Φυλών, για την κατάργηση των  Αφεντάδων και Δούλων.  Στον οραματιστή μιας Πατρίδας, που να περιλαμβάνει όλη την Ανθρωπότητα, μια Τάξη Ανθρώπων, αυτή των Εργαζομένων και Αδελφών, που θα απολαμβάνουν Ίσα Δικαιώματα και θα έχουν και τα Αυτά Καθήκοντα.  Στον άνθρωπο που δεν δίστασε να θυσιάσει τη ίδια του τη ζωή για το δίκιο του Λαού τον οποίο αναγνώριζε σαν τον ένα και μοναδικό Άρχοντα. 

 

Αναδημοσιευση απο : http://tilevoaskefalonias.blogspot.gr/

http://www.sppantelios.blogspot.gr/