Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του περιοδικού ΄΄Η Κεφαλονίτικη Πρόοδος΄΄

Περιεχόμενα 21ου τεύχους 

• Εξώφυλλο (εξήγηση φωτογραφίας) Πέγκη Ν. Μοσχονά 
• Της εκδότριας. Ο ιδιότυπος κλήδονας των παιδικών μου χρόνων 
• Γεώργιος Ν. Μοσχόπουλος. Κύριο άρθρο. 1917–2017: ο «πικρόχολος» σατιρικός Μιχαήλ Άβλιχος. 100 χρόνια από τον θάνατό του: επίκαιρα τα μηνύματα του έργου του
• Επιστολές 

• Θέματα κρίσεως και προβληματισμού
• Κωνσταντίνος Στάβερης. Βυζαντινές Οικογένειες στην Κεφαλονιά και η διαδρομή τους στον χρόνο μέχρι σήμερα [β΄ μέρος]
• Τάκης Δεσαλέρμος. Γεώργιος Χωραφάς. Ο Κεφαλονίτης αντιβασιλιάς της Σικελίας
• Νίκος Κ. Κουρκουμέλης. Ιωάννης Καραντινός (1784-1834)
• Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης. Κεφαλονίτικα Επώνυμα. Μετεξέλιξη και καθιέρωση των προσωνυμίων. Συμπλήρωμα και κατάταξη με βάση το αρχικό επώνυμο [β΄ μέρος]
• Νίκος Γ. Μοσχονάς. Ένοπλη ληστεία στον Κορινθιακό
• π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός. Μια ανεκπλήρωτη πρόταση του Ι. Καποδίστρια στον Κωνσταντίνο Τυπάλδο-Ιακωβάτο
• Πέτρος Πετράτος. Ο υποπλοίαρχος Γιεγκόρ Μεταξάς για την αρχαία, μεσαιωνική και σύγχρονή του Κεφαλονιά
• Σπύρος Γ. Γασπαρινάτος. Οι Αυτοκρατορικοί Γάλλοι στα Επτάνησα
• Τάσος Ε. Νοδάρος. Νέα συμπληρωματικά και άγνωστα στοιχεία και πληροφορίες για τη Γέφυρα Δεβοσέτου και τον εμπνευστή και δημιουργό της
• Νικόλαος Μαραγκάκης. Χολέρα στην Κεφαλονιά το έτος 1850
• Διονύσιος Ποζιόπουλος. Τα δεινά, οι περιπέτειες και το ιστορικό της διάσωσης
της Γέφυρας Δεβοσέτου Αργοστολίου
• Πέγκη Ν. Μοσχονά. Από τον Πάνορμο-Φισκάρδο φως στους δρόμους των ναυτικών
• Μεμάς Καλογηράτος. Ένας σημαντικός γλύπτης στην Κεφαλονιά. Γράφουν οι:
Δώρα Φ. Μαρκάτου, Νίκη Καλογηράτου και Πέτρος Πετράτος
• Τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Ιδρύματος Φωκά-Κοσμετάτου
• Μιχαήλ Ξανθάκης & Χρήστος Μαρούλης. Οι νυχτοπεταλούδες της Κεφαλονιάς
• Αλίκη Αντωνοπούλου. Το Θέατρο στην Κεφαλονιά μετά τους σεισμούς του 1953
• Ανδρεάς Τραυλού-Μεσσάρη. Προτεραιότητες...
• Γεράσιμος Σπ. Μπάλλας. Αργίνια, ένα χωριό στον Ελειό
• Εκδηλώσεις
• Παρουσίαση τόμου για την Επτάνησο Πολιτεία
• Πολυτίμη Λυκιαρδοπούλου. Τα Κάλαντα
• Μάκης Μωραΐτης. Για τον σεισμό όλοι στο Κορωνάτο
• Ποίηση
• Σπύρος Συνοδινός. Εικόνες του Χθες. Ο Μπάμπης ο Κουτούλης είχε «μέσο» στον Παράδεισο
• Άννα Γιαννακοπούλου-Κεκάτου. Γνωρίζουν τα παιδιά μας τη μεγάλη συμβολή του έργου
«Ο Πάμπλο Πικάσο από τον Κριστιάν Ζερβό» στην ιστορία της τέχνης;
• Τάκης Τόκκας. Επιστροφή της κεφαλληνιακής Εκκλησίας
στην Επτανησιακή παράδοση [ένθετο]

΄΄Τα Χριστούγεννα του μικρού Νικόλα΄΄ Διήγημα του Παύλου Βασιλάτου*

Ο Νικόλας δεν μπόρεσε να κοιμηθεί πολύ για μια ακόμη νύχτα. Κοίταξε το ρολόι στο διπλανό κομοδίνο. Ήταν 04:30 το πρωί ακριβώς. Κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχει κτυπήσει το ξυπνητήρι , να έχει σηκωθεί και να ετοιμάζεται για το σχολείο.

Θα έπρεπε να έχει ντυθεί γρήγορα, γρήγορα  για να βοηθήσει μία περίπου ώρα τον πατέρα του στη στάνη που ήταν ακριβώς δίπλα από το σπίτι του. Θα επέστρεφε για ένα γρήγορο μπάνιο γιατί η δουλειά του τσοπάνη ήταν περήφανη αλλά συνάμα και βρώμικη όπως συνήθιζε να λέει ο αγαπημένος του πατέρας. Θα έτρωγε ένα γρήγορο πρωινό που θα είχε ετοιμάσει ειδικά γι αυτόν η πολυαγαπημένη του μητέρα. Στις 6:00 περνούσε το μικρό μισθωμένο όχημα έξω από το σπίτι του που θα τον μετέφερε στο Κεφαλοχώρι. Εκεί θα συναντούσε τα υπόλοιπα παιδιά της περιοχής για να πάνε  με το λεωφορείο στο Γενικό Λύκειο της Κωμόπολης.

Ήταν ήδη μαθητής της Α Λυκείου. Όμως γιατί δεν είχε κτυπήσει το ξυπνητήρι;

- Καλά Χριστούγεννα γιέ μου. Σήκω να βοηθήσεις τον πατέρα σου στο μαντρί. Ήταν η γλυκιά  φωνή της μητέρας του που τον καλούσε

στη καθημερινή σκληρή πραγματικότητα. Στη καθημερινή υποχρεωτική εργασία.  Άνοιξε το κινητό του και είδε την ημερομηνία. Πράγματι ήταν 24 Δεκεμβρίου. Παραμονή Χριστουγέννων. Δεν είχε σχολείο. Ήταν η πρώτη ημέρα των διακοπών. Ευτυχώς που είχε διακοπές. Δεν άντεχε άλλο. Ήθελε ξεκούραση.

Η αλήθεια ήταν ότι ο Νικόλας δεν ήθελε μόνο ξεκούραση. Ήθελε βοήθεια για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Λυκείου. Με το ζόρι είχε περάσει  το Γυμνάσιο. Όλοι του έλεγαν να μη συνεχίσει στο  Λύκειο γιατί δεν θα τα καταφέρει. Η υποχρεωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα σταματά στο Γυμνάσιο. Γιατί να συνεχίσει στο Γενικό Λύκειο;

Παρατηρούσε ότι οι περισσότεροι συμμαθητές του είχαν βοήθεια το απόγευμα. Αρκετοί από αυτούς πήγαιναν σε ομαδικά φροντιστήρια και άλλοι έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα. Αυτός έπρεπε να αρμέξει τα γίδια και τα πρόβατα και να καθαρίσει τη στάνη. Λογικό ήταν οι συμμαθητές του που είχαν βοήθεια να έχουν λύσει όλες τις απορίες τους ιδιαίτερα στα θετικά μαθήματα(Μαθηματικά, Φυσική , χημεία). Ήταν σαφώς καλύτεροι από αυτόν. Άκουγε τους καθηγητές να τους επευφημούν. Γι αυτόν τίποτα.

Ούτε ένα μπράβο. Γι αυτόν παρατηρήσεις και ωριαίες αποβολές επειδή μιλούσε με τον φίλο του τον Αντώνη που καθόταν δίπλα του. Ο Αντώνης είχε τις ίδιες μαθησιακές δυσκολίες. Όπως ήταν φυσικό στις περισσότερες ώρες μιλούσαν κάνοντας  φασαρία και ενοχλώντας το μάθημα  και τον καθηγητή. Μερικές φορές η φασαρία γινόταν άθελα τους. Αρκετές φορές γινόταν εσκεμμένα , από αντίδραση, σε καθηγητές που δεν <<πήγαιναν>>, σε καθηγητές που δε θα έπρεπε να μπαίνουν σε τάξη όπως για παράδειγμα σε ένα καθηγητή που του είχε πει απαξιωτικά.<< Εσύ δεν κάνεις για σχολείο. Φύγε πήγαινε στο βουνό να φυλάξεις τα γίδια σου>>

Θυμήθηκε την Ειρήνη. Η Ειρήνη ήταν μια όμορφη λεπτοκαμωμένη μαθήτρια της Β Γυμνασίου. Του άρεσε πάρα πολύ αυτή η κοπελίτσα. Θα ήθελε πολύ να τα φτιάξει μαζί της. Είχε προσπαθήσει πολλές φορές να της μιλήσει στα κοινά διαλείμματα των συστεγαζόμενων σχολείων, αλλά αυτή δεν του έδινε καμία σημασία. Μια φευγαλέα ματιά του έριχνε και μετά έφευγε τρέχοντας. Ο Νικόλας φοβόταν πολύ να προχωρήσει. Φοβόταν μήπως η Ειρήνη τον καταγγείλει στους διευθυντές των σχολείων για παρενόχληση. Είχε ακούσει μια καθηγήτρια να τους μιλά για τη σχολική παρενόχληση. Χρησιμοποιούσε μια ξένη ορολογία. Ο Νικόλας προσπάθησε να την θυμηθεί. Ούτε με τα Αγγλικά τα πήγαινε καλά. Ποτέ δε μπόρεσε να καταλάβει γιατί ήταν υποχρεωμένοι να μαθαίνουν Αγγλικά. ‘Έλληνες ήταν . Εδώ οι περισσότεροι συμμαθητές του δεν γνώριζαν καλά Ελληνικά. Μετά από αρκετές προσπάθειες θυμήθηκε ότι μάλλον τη σχολική παρενόχληση την έλεγαν << Bullying >>  ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο. Μα καλά εάν μιλήσεις σε μια κοπέλα επειδή σου αρέσει θεωρείται < αναρωτήθηκε.

Αφού  βοήθησε τον πατέρα του στις καθημερινές δουλειές βγήκε έξω στο χωριό για να πάει μια βόλτα. Το χωριό ήταν έρημο. Δεν υπήρχε ψυχή. Δεν είδε καμία παρέα μικρών παιδιών να λένε τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα , όπως τα παιδιά στην Αθήνα που είχε δει πριν από λίγο στη τηλεόραση. Έφθασε στο μοναδικό καφενείο του χωριού. ‘Άνοιξε τη πόρτα και κοίταξε μέσα. Στο κέντρο του μαγαζιού βρισκόταν η ξυλόσομπα που ήταν αναμμένη. Έκανε πολύ κρύο. Γύρω από  δύο τραπέζια κάθονταν οι κλασσικοί συνηθισμένοι άνθρωποι. Γύρω από το πρώτο δύο γέροι συνταξιούχοι έπιναν το καφέ τους και κουτσομπόλευαν. Στο δεύτερο τέσσερα γεροντοπαλίκαρα βοσκοί έπαιζαν πρέφα βρίζοντας και βλασφημώντας Θυμήθηκε τα λόγια του πατέρα του. 

<< Νικόλα μου. Παιδί μου. Μάθε γράμματα. Θέλω όταν μεγαλώσεις με το καλό να παντρευτείς. Να κάνεις οικογένεια.  Δεν θέλω να καταντήσεις σαν αυτούς.>>

Είπε μια τυπική <<καλημέρα>> και ένα τυπικό << καλά Χριστούγεννα>>  και έκλεισε βιαστικά την πόρτα. Επειδή δεν του άρεσε η πραγματικότητα, δηλαδή η ζωή στο χωριό, αποφάσισε να πάει στη εικονική πραγματικότητα. Πήγε κατ ευθείαν στο δωμάτιο του και άνοιξε τον υπολογιστή του. Είχε φροντίσει να κλειδώσει την πόρτα για να μην μπει ξαφνικά μέσα η μητέρα του. Περιηγήθηκε για λίγο στις ειδησεογραφικές σελίδες. Πόλεμοι, σκοτωμοί, οικονομική κρίση. Παντού δυστυχία. Τα είχε βαρεθεί όλα αυτά. Άνοιξε τις αθλητικές ιστοσελίδες για να δει τα νέα της αγαπημένης του ομάδας του Παναθηναϊκού. Και εκεί απογοήτευση. Για μια ακόμη χρονιά φαινόταν ότι το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Ολυμπιακός.

Θυμήθηκε τι του είχε προτείνει ο άλλος του ο φίλος ο Μάκης στο σχολείο. << Άνοιξε αυτή την ιστοσελίδα ρε μαλάκα.  Θα δεις πολύ ωραίες <<τσόντες>> θα τραβήξεις καμία μαλακία και έτσι θα τη βρεις>> . Ο Νικόλας ακολούθησε τη συμβουλή του φίλου του. Άνοιξε την ιστοσελίδα πορνό. Χάζεψε για λίγο μερικές ακατάλληλες σκηνές. Έκλεισε την ιστοσελίδα νοιώθοντας ενοχές. << Όχι δεν είναι αυτός έρωτας. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο αληθινός έρωτας>> σκέφτηκε.

Άνοιξε τη διεύθυνση του στο Face book. Κοίταξε τα αναπάντητα αιτήματα φιλίας που είχε κάνει στην Ειρήνη. Της έκανε ακόμα ένα, αν και γνώριζε ποια θα ήταν ή κατάληξη. Είδε ότι είχε ένα νέο αίτημα φιλίας με το εξής μήνυμα: << Γεια. Με λένε Ελένη. Είμαι 20 χρονών. Κατοικώ μόνιμα στην Αθήνα . Είμαι φοιτήτρια. Είδα τη φωτογραφία που έχεις στο προφίλ σου. Αυτή που είσαι στο βουνό με το πρόβατο στην αγκαλιά. Μου αρέσεις. Θέλω να γνωριστούμε>>.

Άκουσε τη μητέρα του να κτυπά τη πόρτα του δωματίου του

- Νικόλα γιατί έχεις κλειδώσει; Τι κάνεις εκεί;  Έλα το τραπέζι είναι έτοιμο. 

       Ο Νικόλας επανήλθε στην πραγματικότητα. Πριν κλείσει τον υπολογιστή του έστειλε το παρακάτω μήνυμα στην Ειρήνη , στην Ελένη , σε όλους τους φίλους του.

 ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Υ.Γ. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα , τοποθεσίες , χωριά είναι εντελώς συμπτωματική. 

• Ο Παύλος Βασιλάτος είναι Μαθηματικός. Διευθυντής του Γενικού Λυκείου Σάμης

Αναδημοσιευση απο : Vlahata samis.gr

Κεφαλονια. Aναβίωση του εθίμου «Η κουλούρα της γωνιάς» από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Το Ριφόρτσο»

Aναβίωση παλαιότατου εθίμου της Κεφαλονιάς « Η κουλούρα της γωνιάς» από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κεφαλονιάς και Ιθάκης «Το Ριφόρτσο»


Ολοκληρώθηκε στα Δηλινάτα η μαγνητοσκόπηση του ντοκιμαντέρ για το λησμονημένο έθιμο των Χριστουγέννων στην Κεφαλονιά «Η κουλούρα της γωνιάς», το οποίο θα αποτελέσει μέρος της εορταστικής εκδήλωσης του Πολιτιστικού, Λαογραφικού, Ιστορικού Συλλόγου Κεφαλληνίας & Ιθάκης «Το Ριφόρτσο», που θα πραγματοποιηθεί στις 23 Δεκεμβρίου 2016, στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου με την στήριξη της ΚΕΔΗΚΕ.


Ένα ωραίο έθιμο των Χριστουγέννων στο νησί, ήταν και η «Κουλούρα της γωνιάς», το οποίο γινόταν παραμονή αυτής της μεγάλης θρησκευτικής εορτής, όπως μνημονεύεται από περιηγητή στην Κεφαλονιά το 1829. Η τελετή αναφέρεται και ως «βάπτισμα στη φωτιά» ή «σπάσιμο της κουλούρας» ή και «πάντρεμα τση φωτιάς».


Τα άτομα που συνέβαλαν για την εθιμική αναπαράσταση, ήταν γυναίκες του χωριού, κάποιοι μεγάλοι σε ηλικία άνδρες, καθώς και μέλη του Συλλόγου μας. Η αναπαράσταση του εθιμικού τελετουργικού, έγινε σε όμορφη ατμόσφαιρα, ενώ δεν έλειψε και το Κεφαλονίτικο ταμπεραμέντο, όσο η φωτιά του φούρνου έκανε το χρέος της, μέχρι την ολοκλήρωση του ψησίματος.


Ο Σύλλογός μας, μετά την επιτυχημένη εκδήλωση του Σεπτεμβρίου, συνεχίζει τις δράσεις του, σε μια προσπάθεια διάσωσης της παράδοσής μας, ώστε οι εικόνες του παρελθόντος, για να γίνουν θεμέλια στο σήμερα.


Για το Δ.Σ.


Ο πρόεδρος Ο Γραμματέας


Φωκάς Διονύσης Ορέστης Καππάτος

http://sppantelios.blogspot.gr/

Ομπίντα: Οι τελευταίες ώρες του Νίκου Ζαχαριάδη, του Γιώργου Κοτανίδη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.Απο Δευτερα 21 Νοεμβρη.

Ένα πολιτικό έργο με ήρωα τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ Νίκο Ζαχαριάδη μπροστά στο θάνατο, έγραψε και θα παρουσιάζει από τις 21 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στην κεντρική σκηνή τουΙδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης ,ο Γιώργος Κοτανίδης.




Στο έργο «Ομπίντα» (Ομπίντα στα ρωσικά σημαίνει πίκρα, κακοκάρδισμα), ο Γιώργος Κοτανίδης αναπλάθει τις τελευταίες ώρες του Νίκου Ζαχαριάδη όταν, από τη Σιβηρία και μπροστά στην επικείμενη αυτοκτονία του, στέλνει στους συντρόφους του «Μήνυμα από την άλλη μεριά». Αναπολώντας τις σημαντικές στιγμές της πολυτάραχηςζωής του, προσπαθεί να εξηγήσει τη δεκαεφτάχρονη εξορία του στη Σιβηρία από τη σοβιετική ηγεσία αλλά και το ίδιο του το κόμμα, να δει τα λάθη του και τα αδιέξοδα που τον οδηγούν στην αυτοκτονία.




Στιγμές της σύγχρονης ιστορίας “περνούν” στο έργο μέσα από τις αφηγήσεις του Νίκου Ζαχαριάδη, που υποδύεται ο ίδιος ο Γιώργος Κοτανίδης. Από την απομόνωση του Μεταξά, το περίφημο γράμμα του 1940 με το οποίο καλεί το λαό να πολεμήσει ενωμένος τους Ιταλούς φασίστες, τον πόλεμο, την κράτησή του στο Νταχάου, ως τον εμφύλιο, την ήττα και την υποχώρηση. Αλλά και ανθρώπινες στιγμές του, όταν αναπολεί τη μάνα και τα παιδιά του, την είδηση της αποκήρυξής του από την ίδια του τη γυναίκα, τις ατέλειωτες ημέρες στο Σουργκούτ της Σιβηρίας.




Στη σκηνή συνομιλεί με τα «φαντάσματά» του, τον Κώστα Λουλέ που τον επισκέφτηκε λίγο πριν, απεσταλμένος του ΚΚΕ, τους κατηγόρους του στις ολομέλειες που τον καθαίρεσαν και τον διέγραψαν, τον Κολιγιάννη, τον Παρτσαλίδη και τον Βαφειάδη. Απαντά στις κατηγορίες εναντίον του για τον Πλουμπίδη και τον Καραγιώργη. Θυμάται τους ελάχιστους πιστούς του φίλους, τον Πορφυρογένη και τον Αλέξη Πάρνη και ανακαλεί στη σκηνή τα παιδιά του και τη γυναίκα του Ρούλα Κουκούλου.




Τα σύντομα περάσματα των προσώπων που εμφανίζονται υποδύονται οι ηθοποιοί Δώρα Χρυσικού και Σπύρος Περδίου, ενώ αδημοσίευτο αρχειακό υλικό παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα videos της Κλεοπάτρας Κοραή.



Για τη συγγραφή του έργου ο Γ. Κοτανίδης έκανε μεγάλη έρευνα και ταξίδεψε μέχρι το Σουργκούτ της Σιβηρίας, τόπο εξορίας του ήρωα. Στηρίχθηκε στο «Μήνυμα από την άλλη μεριά» και σε δεκάδες άλλα κείμενα του Νίκου Ζαχαριάδη, σε ιστορικά ντοκουμέντα και σε αφηγήσεις του γιου του Ζαχαριάδη, Σήφη.




Ταυτότητα παράστασης




Κείμενο - Σκηνοθεσία: Γιώργος Κοτανίδης

Συνεργαζόμενος σκηνοθέτης: Ιωσήφ Βαρδάκης

Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Video art: Κλεοπάτρα Κοραή

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Μουσική επιμέλεια: Νίκος Γιατράκος




Παίζουν οι ηθοποιοί:

Γιώργος Κοτανίδης

Δώρα Χρυσικού

Σπύρος Περδίου




Παραγωγή: Ομάδα Σαλτιμπάγκοι




Οργάνωση παραγωγής & Δημόσιες Σχέσεις: OPUS Integrated Communication




Διάρκεια παράστασης: 90’ (χωρίς διάλειμμα)

Αναδημοσιευση απο : http://www.culturenow.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/

Ταξιδιώτης στην ομίχλη ο Δημοσιογράφος Γεώργος Γεωργιάδης.

 Ο Δημοσιογράφος Γεώργος Γεωργιάδης

Έτσι θα χαρακτήριζα τις διαδρομές ζωής, που επέλεξε ο Γιώργος Γεωργιάδης να χαράξει στα σημεία , τους τόπους και τις χώρες του πλανήτη μας , που στάζουν πόνο , αίμα και δάκρυα και να τις διαβεί υπηρετώντας με συνέπεια , πάθος και κυρίως αποτελεσματικότητα την Αποστολή της Δημοσιογραφίας.
Χαρακτηριστική η σοβαρή , χωρίς υπερβολές ,φιλική και κυρίως ανθρώπινη φιγούρα του , ήξερε να εντοπίζει , να καταγράφει και να μεταδίδει, με ρίσκο συχνά της ίδιας του της ζωής, την είδηση την στιγμή που διαδραματιζόταν.

Μεγάλη τιμή για τον Δήμο της Κεφαλονιάς και εμένα προσωπικά η κάθε μορφής συνεργασία που είχαμε από την γειτόνισσα Ζάκυνθο , καταγωγή της Μητέρας του και κυρίως Νησί που επέλεξε για την δύση της ζωής του, που όλοι μας ελπίζαμε να αργήσει ναρθει , σε διάφορα θέματα ,ενότητες και γεγονότα .
Η επιθυμία μας να τον τιμήσουμε για το εντυπωσιακό έργο ζωής που άφησε γράφοντας , συμπληρώνοντας ή δημιουργώντας ιστορία θα γίνει χωρίς την παρουσία του αφού αυτή την φορά η "βόμβα" τον πέτυχε σβήνοντας με πόνο, για όσους τον γνωρίσαμε, το καντήλι της ζωής του.
Ωκεανός η Δημοσιογραφία και καραβοκύριδες οι Λειτουργοί της.
Η ποιότητα της πλεύσης τους εξαρτάται από το ήθος , την παιδεία , τους στόχους , την μόρφωση , τις εμπειρίες αλλά κυρίως τον σεβασμό στην αλήθεια.
Τεράστιο το κενό της απουσίας του Γεώργου και ανείπωτη η θλίψη της των φίλων και γνωστών του.
Τα ολόθερμα Συλλυπητήρια του Δημάρχου Κεφαλονιάς κ.Αλεξάνδρου Παρίση και της Δημοτικής Αρχής ας απαλύνουν λίγο την στεναχώρια της Οικογένειας και των Οικείων του.
Με σεβασμό
Ευάγγελος Κεκάτος
Α/Δήμαρχος Κεφαλονιάς

Αναδημοσιευση απο : http://vlahatasamis.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙ

-Από που είσαι;

-Από το Ληξούρι.

-Α, Κεφαλονίτης δηλαδή!

-Όχι, Ληξουριώτης.

Αν είχα 1€ για κάθε φορά που έχω κάνει τον παραπάνω διάλογο, θα είχαμε ξεχρεώσει. Ληξούρι, #Ληξουράρα, η πρώτη πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ, το μέρος που αγαπώ όσο κανένα άλλο. Ναι, είναι πιο μικρό από το Αργοστόλι. Ναι, έχει λιγότερες επιλογές. Αλλά δεν είναι μια κοινότυπη πόλη: το Ληξούρι είναι ΙΔΕΑ; Για μένα, το Ληξούρι έχει τα πάντα εκτός από 1 βασικό: το ενδιαφέρον της πολιτείας για την αποκατάσταση των ζημιών του μεγάλου σεισμού του 2014.

Γιατί είμαι ερωτευμένος με το Ληξούρι; Για τα παρακάτω:

1. Παραλία Πετανοί: η ωραιότερη παραλία του νησιού (αν όχι της Ελλάδας), ένα κράμα απίθανων γαλάζιων νερών και άγριου γκρεμού. Και αν δεν θες κύμα, πας στους Φωτεινούς (όσοι έχουν πάει ξέρουν). Οκ, καλός κι ο Μύρτος για φωτογραφία από πάνω, αλλά 9 στις 10 είναι βρώμικος.
2. Πόρτο: ο λιμενοβραχίονας μπροστά από το λιμεναρχείο, Εκεί που πηγαίναμε για βουτιές κάθε πρωί μέχρι τα 16, εκεί όπου έχουν παρελάσει όλοι οι έρωτες του νησιού, τα τελευταία 60 χρόνια.
3. Παραλία & Ταβέρνα Λέπεδα: Σαν παιδιά κάναμε μπάνιο στη γνωστή λιμνούλα. Μετά παίζαμε beach volley με τις ώρες (μέχρι να μας κατεβάσει το φιλέ ο Τζέρι). Παράλληλα, πηγαίναμε τα βράδια με τις κιθάρες για να παίξουμε ξανά και ξανά τα γνωστά χιλιοπαιγμένα έντεχνα (γείτονες συγγνώμη). Τώρα, παίζουμε στην ίδια λιμνούλα με τα παιδιά των φίλων μας και απολαμβάνουμε τους υπέροχους μεζέδες της ταβέρνας, πάνω στην άμμο, από το πρωί ως αργά το βράδυ.
4. Παραλία Ξι: Φήμες λένε ότι κάποιος πήγε στο Ξι και δεν πασαλείφτηκε με βρεγμένο ασκίλακα, ούτε έβγαλε φωτογραφία μετά. Χιλιόμετρα κόκκινης άμμου, με θέα τους Βαρδιάνους. Τυχεροί όσοι προλάβαμε το Averto, όταν ακόμα ήταν μια μικρή καντίνα πάνω στην άμμο, με τις μουσικάρες του Αντρέα του Πρεντάνου. Τότε που φεύγαμε με το λεωφορείο από τα ΚΤΕΛ στις 15:00 και μέναμε μέχρι να πέσει ο ήλιος.
5. Παραλία Πλατιά Άμμος: Όσο ξεθέωμα κι αν ήταν το κατέβασμα και το ανέβασμα με τα (φερόμενα ως) σκαλιά, τόσο σε αποζημίωνε η θέα, η παραλία και τα νερά. Φτιάξτε ξανά τα σκαλιά!
6. Inside Bar: Από εδώ έχει παρελάσει όλο το Ληξούρι. Εδώ έχει μάθει μουσική όλο το Ληξούρι. Μερικοί είμαστε πιο τυχεροί και έχουμε παίξει μουσική. Ο Σπύρος το αναγέννησε μετά τον σεισμό, κρατώντας το ίδιο και συνάμα καινούριο.
7. Νόστιμον Ήμαρ: Το μαγαζί που με έκανε άντρα μουσικά, αφού ο Φρέντζος έκανε το λάθος να με εμπιστευτεί στη μουσική το 2007. Ντεκόρ που ζηλεύει μαγαζί της Αθήνας και 1 εκατομμύριο αξέχαστες βραδιές.
8. Διόνυσος Bar: Αντρέας Πρεντάνος volume 2, αφού αυτός ο άνθρωπος μας έμαθε μουσική και ο Διόνυσος ήταν/είναι ο χώρος του φροντιστηρίου.
9. Fishbones στον Μέγα Λάκκο: Ο ορισμός του chill spot. Χαλάρωση στο φουλ, αιώρες, σεζλόνγκ και υπέροχο φαγητό. 1 μέρα εκεί και έχεις βγάλει 15 μέρες στην Αθήνα από πάνω σου.
10. Άγαλμα Λασκαράτου: Μόνο που έχει γυρισμένη την πλάτη του στο Αργοστόλι, μπήκε στον πάνθεο.
11. Ριγανάδα στα Βάτσα: Δεν ξέρω τι βάζει μέσα ο Σπύρος, ούτε θέλω να μάθω. Αλλά είναι η καλύτερη ριγανάδα στην υφήλιο.
12. Outside Club: Το ωραιότερο καλοκαιρινό club όλων των εποχών. Από παιδιά, μας έκανε άντρες. Αγγαρεύαμε τους γονείς μας να μας πάνε και έχει να γυρνάμε μέχρι και 10-15 άτομα στην καρότσα αγροτικού. Χορός μέχρι το ξημέρωμα, ακούγοντας το Silence από
13. Space Club: Το club με την ωραιότερη θέα. Πρώτη φορά πήγα το 1994 με τους γονείς μου, 10 χρονών σκατό, για να ακούσουμε τον θείο μου τον Λάκη να παίζει μουσική (μακράν ο καλύτερος dj που έχει περάσει από το νησί). Δεν θα ξεχάσω να κατεβαίνουμε τρέχοντας την κατηφόρα για το Ληξούρι, για να προλάβουμε τον ήλιο πριν βγει και να γλιτώσουμε την κατσάδα από τους γονείς.
14. Φαράκια: Παραλία δεν είναι. Εύκολη πρόσβαση δεν έχει. Κάτι βράχια είναι, κάτω από τον φάρο στα Λαγκαδάκια. Έχει όμως, φοβερά νερά (όπως και όλο το νησί), είσαι εσύ κι ο θεός και τα ανακαλύψαμε με την ωραιότερη παρέα.
15. Παραλία Λαγκαδάκια: Ίσως η πιο cult παραλία της Παλικής, μετά τα φύκια μπροστά στο Summery. Μόνιμα με κρύα νερά, αυτή η παραλία γεννήθηκε και παρέμεινε vintage.
16. Ηλιοβασίλεμα στα Κηπούρια: Καμία Σαντορίνη (καλά, δεν έχω πάει και δεν ξέρω, αλλά κάπως πρέπει να πουλήσω το μέρος). Ο ήλιος βουτάει κυριολεκτικά μέσα στο πέλαγος, δίνοντας τις ωραιότερες αποχρώσεις στον ουρανό και τη θάλασσα.
17. Παγωτό στο iScream: Δεν μπορώ να γράψω πολλά, τρέχουν τα σάλια μου.
18. Σουβλάκι του Ντάγκλα: Ό,τι πιο cult έχει να επιδείξει η Ληξουράρα. Απλά.
19. Οι Ληξουριώτες/ισσες: Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι ήρωες. Γιατί παρόλο το γράψιμο από την πολιτεία και τις χιλιάδες ανοιχτές πληγές του σεισμού του 2014, δεν χάνουν δευτερόλεπτο την τρέλα τους, το γέλιο τους και την όρεξη να σε πειράξουν. Να ναι καλά το γονίδιο.

Θα μπορούσα να γράψω ένα κάρο πράγματα ακόμα. Άλλωστε για 22 σερί χρόνια (καλοκαίρια, Πάσχα, Απόκριες) δεν έχω πάρει απουσία. Από παιδάκι που παίζαμε ποδόσφαιρο στην πλατεία Πεσόντων και μπάσκετ στο Summery, από τα πρώτα ποτά στο Vertigo (3ος όροφος του Νοβιτά), τις αμέτρητες βραδιές κιθάρας σε Πόρτο και Λέπεδα, τα πρώτα ξενύχτια σε Outside και Space μέχρι και σήμερα: το Ληξούρι μας πήρε παιδιά και μας έκανε άντρες. Δεν είναι τυχαίο που, όσοι φίλοι έχουν έρθει φιλοξενούμενοι, θέλουν σαν τρελοί να ξανάρθουν.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΜάκης Μοσχόπουλος

ΠΗΓΗ:http://www.savoirville.gr/

Αντιγραφη απο :  http://www.lixourinews.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/