Απεργια διοτι...

Ἀναρτήθηκε στὶς 19 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Εως το 2015 περί τους 25.000 τραπεζοϋπαλλήλους θα έχουναπολυθεί. Οι τράπεζες επανακεφαλαιοποιούνται, συγχωνεύονται, δυναμώνουν, πλουτίζουν, ετοιμάζονται για την «επόμενη μέρα» και ακριβώς για αυτό θα απολύσουν 25.000 τραπεζοϋπαλλήλους!

Εσύ, αγαπητέ μου τραπεζοϋπάλληλε που δεν θα απεργήσεις αύριο, γιατί θα το κάνεις; Επειδή ελπίζεις ότι δεν θα είσαι ένας απ’ τους 25.000 προγραμμένους; Εσύ που θα πας αύριο στη «δουλίτσα σου», τι λες μέσα σου; άσε να τη σκαπουλάρουμε σήμερα κι αύριο έχει ο θεός;

Πόσο μακριά νομίζεις ότι μπορεί να φτάσει έτσι η ζωή σου; κι αν η δική σου ζωή τη γλιτώσει, με τους συναδέλφους σου γύρω σου να πέφτουν, τι ζωήθα ’ναι; Μια ζωή που θα εκτιμήσει το παιδί σου, όταν διαπιστώσει ότι η δική σου αδράνεια  και υποταγή αιχμαλώτισε κι ακύρωσε τις δικές του προοπτικέςκαι τα δικά του όνειρα;

Πιστεύεις ότι η προσωπική σου ευθύνη δεν έχει σχέση με την ταξική σου ευθύνη; Πολλά χρόνια τώρα η εργατική τάξη αποδεκατίζεται. Σε τι σε ωφέλησε αυτό; Βρέθηκες με μειωμένο μισθό και μεγαλύτερους φόρους, απαξιωμένος και στριμωγμένος. Μόνον με το χειρότερο να σε περιμένει.

«Δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα», έλεγες και λες, εσύ και πολλοί άλλοι, ώσπου το φίδι να σε δαγκώσει κι εσένα στο τέλος. Σε τι σε ωφέλησαν τα κλισέ που σου έμαθε η προπαγάνδα να σκέφτεσαι κι έτσι νασνομπάρεις τον συνδικαλισμό, τα κόμματα, την Αριστερά και να λες ότι«όλοι ίδιοι είναι»; Δεν είναι όλοι ίδιοι, άλλος είναι αυτός που σε τρώει κι άλλος είσαι εσύ που τρώγεσαι. «Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί», αντιθέτως εσύ με την αδράνειά σου βοηθάς αυτούς που έφαγαν εμένα να φάνε και εσένα.

Κοίτα γύρω σου, εσύ, ο υπάλληλος, ο εργάτης, ο επιστήμονας, που αύριο θα πας στη δουλειά είτε για τον φόβο του αφεντικού, είτε για να μηχάσεις το μεροκάματο, είτε γιατί τα έχεις ισοπεδώσει όλα με αφελείς (αλλά βολικές) γενικεύσεις, κοίτα γύρω σου σε τι έχεις συμβάλει - στη μετατροπή

της Ελλάδας σε ζώνη ατιμασμένης εργασίας. Σε αυτήν τηχώρα-δουλοπάροικο, κολίγας θα δουλεύει η κόρη ή ο γιος σου, εκτός κι αν φύγουν μετανάστες για να δουλέψουν κολίγες στους ξένους.

Λες μέσα σου, «δεν φταίω εγώ, εγώ κοιτάω τη δουλίτσα μου» - να τη η δουλίτσα σου! τους άφησες να την κάνουν σκλαβιά για σένα, ανεργία για τον φίλο και τον συγγενή σου, κρύο για τους γέροντες και πείνα για τα παιδιά.

Λες μέσα σου, «ωχ αδερφέ μου! εγώ θα σώσω τον κόσμο;» - αν όχι εσύ, ποιος; Περιμένεις να σε σώσουν οι άλλοι για τους οποίους την ίδια στιγμή εσύ δεν κουνάς ούτε το δαχτυλάκι σου; Εσύ που όταν ακούς γιααλληλεγγύη καγχάζεις; Για δες πού έχεις φθάσει με όλα αυτά και ως πούακόμα θα σε φθάσουν.

Ξέρω! νομίζεις ότι είσαι έξυπνος. Κι ότι αυτές οι αιτιάσεις είναι παλαιοκομμουνιστικές, «κολλημένα» πράγματα, παλαιοημερολογίτικα. Ενώ τα «εκσυγχρονιστικά» που σε έφεραν έως εδώ, έρχονται απ’ το μέλλον. Η αποχή απ’ τις εκλογές, η περιφρόνηση του λαού, το σνομπάρισμα του κοινοβουλευτισμού, όλα αυτά είναι όντως μια… έξυπνη στάση. Που έρχεται απ’ το… μέλλον. Μιας νέας εποχής των σπηλαίων. Το μέλλον μιας εργασιακής ζούγκλας. Οχι, φίλε μου, δεν έρχονται απ’ το μέλλον. Απ’ το παρελθόν έρχονται, ο πανάρχαιος παιάνας του ατομισμού και της βλακείας του ιδιώτη είναι.

Αύριο απεργούν οι εργαζόμενοι. Εσύ που θα πας στη δουλειά σου, τιείσαι; δεν είσαι εργαζόμενος; Ή μήπως σε έχει κάνει η προπαγάνδα των Δυνατών να αισθάνεσαι ένοχος; Ενοχος σε τι; Εκλεψες; άρπαξες; υπεξαίρεσες; Ενοχοιείναι οι συνένοχοι των Δυνατών. Αν δεν είσαι λοιπόν συνένοχος, γιατί πας μαζί τους και δεν πας με τους συντρόφους σου;

Φοβάσαι μήπως σε απολύσουν; Μα αν σου κάνουν ό,τι θέλουν τη ζωή, γιατί να σε απολύσουν; – άσε που όποτε θέλουν θα σε απολύσουν κι αυτό καθόλου δεν συναρτάται με το αν στο μεταξύ εσύ ξεφτιλίστηκες κι έγινεςραγιάς.

Αλλά όμως, κι αυτό σ’ το αναγνωρίζω, ίσως πάλι να πιστεύεις ότι με τολάου – λάου μπορεί να σταματήσει το κακό κι αύριο τα πράγματα να βελτιωθούν. Να γίνουμε κι εμείς Ευρώπη! Γερμανία!

Είσαι πολύ σίγουρος ότι θέλεις να γίνουμε Γερμανία; Στη Γερμανία το20% των εργαζομένων κακοπληρώνεται, εδώ μόνον το 13,5% ακόμα! – όσον όμως το πείραμα θα συνεχίζεται, με σένα και μένα πειραματόζωα, και το20% θα φθάσουμε, και θα το ξεπεράσουμε.

Στη Γερμανία 5.000.000 εργάτες δουλεύουν υπενοικιαζόμενοι στις επιχειρήσεις από εργολάβους-δουλέμπορους με 400 ευρώ τον μήνα! Χωρίςασφάλεια ιατροφαρμακευτική. Χωρίς ασφάλιση, χωρίς προοπτική σύνταξης.

Στη Γερμανία της «Ατζέντας 2010» του Σρέντερ που εφαρμόζεταιήδη από το 2003, όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι, δεν πήραν αυξήσεις επί δεκαετίαν. Αυτό είναι το «γερμανικό θαύμα» της Μέρκελ! Εσύ αυτήν την Ευρώπη θέλεις και δεν απεργείς; Αυτήν την Ελλάδα; Των ανθρώπων

που βγαίνουν στο κυνήγι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια; Στη Γερμανία στοιβάζουν ξανά τους ξένους εργάτες στις αποθήκες και ταπαραπήγματα. Κι εκεί κι εδώ το ίδιο πείραμα ολοκληρώνεται.

Φίλε μου, εσύ που αύριο δεν θα απεργήσεις, μπορεί να είσαι ο επόμενος άνεργος. Εχεις ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες με εκείνον που θα απεργήσει. Εσύ απλώς πουλάς έναν αγώνα που μπορεί να σας έσωζε και τους δύο.

Τι θα σε υπερασπισθεί όταν δεν θα υπάρχει συλλογική σύμβαση; Πούθα πας όταν ξεχαρβαλωθούν τελείως τα νοσοκομεία; Ξέρω ότι τα ξέρεις όλα αυτά. Ξέρω και ότι ίσως να θυμώνεις με όσα σου γράφω. Δεν είναι κακό! Απ’ τον θυμό κάτι μπορεί να βγει! Απ’ τον φόβο, τις εξυπνάδες, τη σνομπαρία και την ιδιώτευση δεν βγαίνει τίποτα.

Δεν ξέρω λοιπόν τι θα κάνεις εσύ αύριο, αλλά εγώ θα απεργήσω. Και θα απεργήσω και για πάρτη σου. Και μη μου πεις ότι όλα αυτά σ’ τα λέω εκ τουασφαλούς, διότι με τρεις απολύσεις στην πλάτη μου, ξέρω τι σου λέω. Οι απολύσεις δεν είναι παράσημα, φορτίο είναι. Βαρύ κι ασήκωτο. Τρεις φορές με έχουν

ξεσπιτώσει απ’ τη ζωή μου. Για αυτό, αδερφέ μου, εσύ που δεν θα απεργήσεις αύριο, ξέρω ότι κατά βάθος με καταλαβαίνεις κι ας θυμώνεις με αυτά που παίρνω το θάρρος να σου λέω.

Οι καιροί ου μενετοί. Στη Γερμανία η μισή και παραπάνω πλέον εργατική τάξη δουλεύει υπό καθεστώς «σύμβασης έργου». Μέσα σε δέκαχρόνια αναθεωρήθηκαν οι κατακτήσεις ενός αιώνα. Τα επόμενα δέκα χρόνια,

αν έτσι πορευθούμε, πού θα φθάσουμε;

ΣΤΑΘΗΣ στο enikos.gr

Για την συμπαθή τάξη των Απεργοσπαστών

Ἀναρτήθηκε στὶς 19 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Αυτή η επικοινωνία μαζί σας, έχει συγκεκριμένους αποδέκτες.

Είναι μια επιστολή σε όλους εκείνους τους προνομιούχους που ποτέ τους δεν απείργησαν, που πάντοτε  ήταν συνεπείς στην δουλειά τους, που ποτέ δεν στέρησαν τις υπηρεσίες τους από τον εργοδότη τους., που ήταν συνεπείς στην ιδεολογία του Απεργοσπάστη.

Σε όλους εκείνους που ενώ βρίζουν τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές, εντούτοις ποτέ δεν αρνήθηκαν να πάρουν τις αυξήσεις στους μισθούς τους από συμβάσεις που διεκδίκησαν όσοι απεργούσαν, όσοι έχαναν το μεροκάματο.

Αλήθεια, Εσύ που δεν απεργείς, που ψάχνεις κάθε μέσον για αν πας την ημέρα απεργίας στην δουλειά σου, για να μην στεναχωρήσεις τον εργοδότη σου, αλήθεια Πες μου σε τι ωφελήθηκες περισσότερα από εμένα;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς, πληρώνεις λιγότερο την kwh στην ΔΕΗ;

Εσύ που δεν απεργείς, παίρνεις μεγαλύτερο μισθό από εμένα;

Εσύ που δεν απεργείς πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ και δείχνει την ταυτότητα του απεργοσπάστη και σου κάνουν έκπτωση στα προϊόντα που αγοράζεις;

Εσύ που δεν απεργείς, είδες να καλυτερεύει η ζωή σου ; Δεν σε απέλυσε ο εργοδότης σου; Δεν φοβάσαι μην σε απολύσει;  Νιώθεις πως είσαι ο άνθρωπος του εργοδότη σου και εσύ πάντα θα δουλεύεις;

Εσύ που δεν απεργείς  μήπως το Κράτος σου χάρισε φόρους;

Μήπως εσύ δεν πληρώνεις χαράτσια;

Μήπως εσύ πληρώνεις λιγότερους φόρους;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς πληρώνεις πιο φθηνά το πετρέλαιο;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς έχει προνόμιο να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου χωρίς να πληρώνεις;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς  το κράτος βοηθά τα παιδιά σου να βρουν δουλειά;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς το Κράτος σου δίνει δωρεάν τα φάρμακα; Μήπως δεν πληρώνεις στα Νοσοκομεία; Μήπως δεν πληρώνεις τις εξετάσεις και τα διαγνωστικά εργαστήρια;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς έμαθες να βολεύεσαι πίσω από εμένα πείθοντας τον εαυτό σου ότι είσαι ποιο έξυπνος;

Μήπως είσαι ένας άχρηστος κηφήνας που κατά τεκμήριο ψηφίζει άχρηστους και λαμόγια ;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς είσαι ένα μίασμα,  ένας ανύπαρκτος, ένα καρκίνωμα για την κοινωνία;

Τι ακριβώς είσαι εσύ που δεν απεργείς;

Ποιο είναι το όφελος σου ; Δεν μας το λες και σε μας να μην απεργούμε;

Σε σένα θρασύτητο σκύβαλο απευθύνομαι.

Σε σένα όνειδος της Κοινωνίας μας σου απευθύνω το λόγο.

Κάτσε μπροστά στον καθρέπτη του σπιτιού σου, και απάντησε στον εαυτό σου !!!

Kάλεσμα για συμμετοχή στο Κεφαλλονίτικο Καρναβάλι 2013

0

Aργοστολιώτικο Καρναβάλι

Το παραμύθι συνεχίζεται…

Φέτος η Καρναβαλική Επιτροπή έχει διαμορφώσει ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων με αναφορά σε όλα αυτά που ξεχάσαμε μεγαλώνοντας….

Θέλουμε να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στην νέα γενιά, στα παιδιά  του τόπου μας, που μέσα από την δική τους ματιά θα διαμορφώσουν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις στην πόλη μας.

Στόχος μας είναι να εντάξουμε τους νέους μας στην πολιτιστική μας παράδοση και να γίνουν συμμέτοχοι στο καρναβάλι.

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Κεφαλονιάς έχει δρομολογήσει εκδηλώσεις σε όλες τις Δημοτικές Ενότητες.

Στηριζόμαστε κυρίως στο ντόπιο δυναμικό και θέλουμε να δοθεί η δυνατότητα σε φορείς, σχολεία, συλλόγους αλλά και μεμονωμένα άτομα να σατιρίσουν, να χορέψουν, να ξεφαντώσουν.

Απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους για ενεργό συμμετοχή στο δεκαπενθήμερο των Καρναβαλικών εκδηλώσεων.

Αν και εσείς έχετε εκδηλώσεις που αφορούν το Καρναβάλι 2013 σε όποιο μέρος της Κεφαλονιάς και αν βρίσκεστε και θέλετε να προβληθούν δωρεάν στο πρόγραμμα που θα τυπώσει ο Δήμος Κεφαλονιάς, επικοινωνήστε με τα γραφεία της ΚΕΔΗΚΕ στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου και στο τηλέφωνο 26710 25600 κα Ευαγγελία Ζαφειράτου,

Fax: 26710 22847, email. argostolitheatre@yahοo.gr

Κεντρική φιγούρα του φετινού καρναβαλιού είναι ένα Κεφαλονιτόπουλο ο μικρός Μεμάς!!!

Ο μικρός Μεμάς μέσα από την ματιά του μας ξαναφέρνει στον κόσμο των ονείρων μας και των παραμυθιών μας…

Ας το αφήσουμε να μας ταξιδέψει μέσα από την δική του ματιά στα δικά του όνειρα.

Αυτός είναι ο μικρός Μεμάς.

Με τις εντυπώσεις του ταξιδιού που ξετυλίγεται μέσα από την ματιά του.

Σε μια περιήγηση στον τόπο μας, στις συναντήσεις με τους ανθρώπους του…

Στην αναζήτηση του χαμένου θησαυρού …των αναμνήσεων μας…

Ο μικρός Μεμάς μας αποκαλύπτει  το αντίδοτο στην επιπολαιότητα, την υπεροψία, την μιζέρια, την δίψα για εξουσία και λεφτά, την μοναξιά των ανθρώπων…

Μας κάνει να απορούμε με την παιδική του αφέλεια και να αναζητήσουμε τις χαρές της ζωής!

Το γέλιο του μικρού Μεμά γίνεται μεταδοτικό και όλοι αρχίζουμε να ξαναγελάμε και να ατενίζουμε το αύριο με αισιοδοξία…

Η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα κάθε εποχής είναι η αλυσίδα που συνδέει δημιουργικά τις γενιές μεταξύ τους.

Συμμετέχοντας δυναμώνουμε την συνείδησή μας, νοιώθουμε κοντά μας και μέσα μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τους προγόνους μας, αφού βρίσκουμε στον εαυτό μας τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες αδυναμίες, τους ίδιους στοχασμούς με αυτούς.

Η συμμετοχή όλων μας σε  αυτό το ταξίδι μας επιτρέπει να γίνει ο μικρός Μεμάς ένα με μας!!!

Για την Καρναβαλική Επιτροπή

Ο πρόεδρος

Άγγελος Κωνσταντάκης

Αναδημοσιευση απο :  Kefalonia Today

...γραφει ο Σπυρος Αλεβιζοπουλος

Πεύκα στο φαράγγι: “Παραπέτασμα” στο σύμβολο του Πόρου

3

To στενό του Πόρου

Η φύτευση πεύκων κατά μήκος της ευθείας του δρόμου του στενού του Πόρου είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολεί, θα ρωτήσει κανείς; Δεν έχουμε άλλα προβλήματα, με πεύκα θα ασχολούμαστε;

Το ιστολόγιο είναι τοπικής θεματολογίας και κατά την άποψή μας το στενό του Πόρου και ο ισχυρός συμβολισμός του για την περιοχή, αξίζουν μερικές αράδες όταν γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις.Το στενό του Πόρου (πόρος = πέρασμα), είναι ο τόπος που έδωσε κάποτε όνομα στον σύγχρονο οικισμό μας.Έχουμε αποφασίσει τι είναι το στενό του Πόρου;

Φυσικό αξιοθέατο, τοπικό σύμβολο, ένας τόπος με 7.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας ή ένα οποιοδήποτε κοινό σημείο;

Πρώτα πρέπει να αποφασίσουμε τι είναι το στενό του Πόρου.

Είναι αξιοθέατο (<από τη λέξη θέαση, όραση) και κομμάτι της πεζοπορικής διαδρομής: Το φαράγγι του Πόρου αναφέρεται σε κάθε τουριστικό οδηγό της Κεφαλονιάς. Είναι ένα από τα σύμβολα του Πόρου. Είναι μέρος και σημείο αναφοράς της πεζοπορικής διαδρομής. Για να το δει κάποιος πεζός ή οδηγός θα πρέπει να κοιτάξει ψηλά.

Αποφασίσθηκε με τα πεύκα να κρυφτεί από τους επισκέπτες μας και τους περαστικούς. Το μόνο σημείο από το οποίο μπορεί κανείς να δει καλύτερα το στενό και να βρεθεί στην καρδιά του φαραγγιού είναι η αρχή της ανηφόρας. Με τα πεύκα μεγαλωμένα, αυτό το σημείο θέασης δε θα είναι παρά ένα «τυφλό» σημείο πια.

Σαν να υπάρχει κάποια… ντροπή και το τοπίο πρέπει να καλυφθεί. Δεν είναι αρκετά όμορφο από μόνο του; Ποια η ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης σε ένα τοπίο αναλλοίωτο εδώ και χιλιάδες χρόνια;

Τα δέντρα μάλιστα είναι τόσο κοντά φυτεμένα το ένα στο άλλο, ώστε όταν μεγαλώσουν οι κορμοί δεν θα αφήνουν κάποιον να δει ούτε καν το ποτάμι από κάτω. Θα γράφουν οι τουριστικοί οδηγοί για το πάτημα του Ηρακλή και της Δράκαινας στο βράχο, αλλά στους επισκέπτες θα δίνεται η απάντηση ότι πρέπει να μπουν μέσα στο ποτάμι για να το δουν; Θα ρωτούν που είναι η σπηλιά της Δράκαινας όπου βρέθηκαν όσα είδαν στο μουσείο και διάβαζαν στους οδηγούς και η απάντηση θα είναι, «κάπου εκεί, πίσω από τα πεύκα»;;; Φαντάζεται κανείς τους επισκέπτες σε 10 χρόνια να προσπαθούν να βγάλουν φωτογραφίες από αυτό το σημείο;

Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να υποβαθμίζεται έτσι η σημασία ενός αξιοθέατου της περιοχής. Για να παραμείνει αξιοθέατο το φαράγγι του Πόρου σημαίνει οτί ο επισκέπτης θα μπορεί να το δει, έτσι δεν είναι; Το πρόβλημα εδώ δεν είναι μόνο τα πεύκα ως επιλογή είδους. Είναι ότι φυτεύτηκαν δέντρα γενικώς. Αν είχαν φυτευτεί πλατάνια, δεν θα άλλαζε τίποτα προς το καλύτερο, πάλι το ίδιο πρόβλημα θα προκαλούσαν.

Ένα άλλο βασικό ερώτημα είναι ποιος αποφάσισε να αλλάξει το ίδιο το περιεχόμενο της πεζοπορικής διαδρομής, κρύβοντας το στενό από το πεδίο όρασης όσων το περνούν. Συμφωνεί η τουριστική επιτροπή με αυτή την παρέμβαση;

Είναι φυσικό τοπίο ιδιαίτερης σημασίας.

«Τέμπη της Κεφαλονιάς» χαρακτήριζε ο Σ. Μαρινάτος το φαράγγι του Πόρου. Αν στο στενό του Πόρου και στη γύρω περιοχή φύονταν πεύκα θα ήταν λογικό να φυτευτούν και δίπλα στο δρόμο. Όμως το πεύκο δεν ανήκει ούτε καν στην ενδημική χλωρίδα όλης της Κεφαλονιάς. Εκτός από διάσπαρτα φυτεμένα πεύκα και δεντροφυτεύσεις, μέχρι τη δεκαετία του 1950 πεύκα δεν υπήρχαν στην Κεφαλονιά. Στην αρχαιότητα και το μεσαίωνα δεν υπήρχαν καθόλου. Ήρθαν αργότερα από την Πελοπόννησο. Είναι σαν να φυτεύεται στον εθνικό δρυμό του Αίνου ένα δέντρο ξένο με το βουνό.

Στο στενό του Πόρου που ως γεωλογικό-καρστικό φαινόμενο είναι μοναδικό στην Κεφαλονιά και πανέμορφο ως θέαμα, η φύτευση ενός είδους άσχετου με το νησί, αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του τοπίου. Σημαίνει ότι το στενό του Πόρου αντιμετωπίζεται όπως οποιοσδήποτε άλλος χώρος, όπου οτιδήποτε και να φυτευτεί, πράγματι δεν έχει και τόση σημασία για να γίνεται συζήτηση.

Είναι μια παραποτάμια περιοχή.

Το πεύκο δεν είναι είδος που φυτρώνει από μόνο του δίπλα σε ποτάμια, εκτός αν το φυτέψει κάποιος. Για κάποιον πιο «ψαγμένο» επισκέπτη της περιοχής το θέαμα να έχουν φυτευτεί πεύκα παράλληλα με ένα παραποτάμιο σύστημα, μάλιστα μέσα σε φαράγγι με πλατάνια δίπλα και από κάτω, θα φαίνεται επιεικώς αστείο. Αλλά και πεύκα να φύτρωναν διπλά σε ποτάμια, παντού στο Βόχινα υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα είδη δέντρων, κυρίως πλατάνια και όχι πεύκα.

Είναι δρόμος, «πόρος» επικοινωνίας:

Από την αρχαιότητα το στενό ήταν ο «πόρος» επικοινωνίας της ενδοχώρας με την ακτή, τη θάλασσα και την ηπειρωτική χώρα. Σήμερα είναι και επαρχιακός δρόμος. Πριν αρκετά χρόνια έγινε μια αναγκαστική ανθρώπινη παρέμβαση με τεράστια τσιμεντένια τοιχία που αλλοίωσαν αρνητικά την εικόνα του στενού, προς χάριν της ασφάλειας των οδηγών.

Τα πεύκα με το τοιχίο στη μια πλευρά, πάνω στο οποίο είναι σχεδόν φυτεμένα, θα απλώσουν τις ρίζες τους μόνο προς την πλευρά του δρόμου. Οι ρίζες των πεύκων είναι επιφανειακές. Όταν μεγαλώσουν ο καθένας καταλαβαίνει πως θα γίνει ο δρόμος. Γνωστό σε όλους τι έχουν προκαλέσει στο δρόμο έξω από το Γυμνάσιο της Πάστρας ή στον παραλιακό δρόμο στη γωνία της πλατείας με το ποτάμι.

Επίσης ρίχνουν πευκοβελόνες, σε ένα σημείο του δρόμου που κάθε χειμώνα κάποιες νταλίκες στις βροχερές ημέρες δεν έχουν πρόσφυση και ακινητοποιούνται. Ακόμα και τα αυτοκίνητα σταματούν πριν τη γέφυρα αν έρχεται άλλο όχημα. Με δέντρα να κρύβουν την ορατότητα τίθεται σε κίνδυνο η οδική ασφάλεια. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να εξετάσει η Περιφέρεια Ι.Ν. ως υπεύθυνη για το επαρχιακό οδικό δίκτυο και την ασφάλεια των οδηγών.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ειπωθεί ότι οι πικροδάφνες που φυτεύτηκαν στο στενό και στο τοιχίο λίγο πριν το στενό ή οποιοσδήποτε (χαμηλός) θάμνος, είναι μια επιλογή που αισθητικά και χρηστικά μπορεί να τη συζητήσει κανείς.

Πρέπει να αποφασιστεί πως θα έπρεπε να είναι το στενό του Πόρου για να κριθεί αντικειμενικά η επιλογή πεύκων στο χώρο αυτό.

Πάνω από όλα χρειάζεται κάτι άλλο στον όσο ελεύθερο χώρο υπάρχει στην ευθεία του στενού του Πόρου. Μια υποδομή που θα «καλέσει» τον επισκέπτη να περπατήσει και να σταματήσει στο χώρο. Μια συνέχεια του πεζοδρομίου που ήδη υπάρχει ανάμεσα στις δυο γέφυρες του Βόχινα. Ένα πεζοδρόμιο με μια ενημερωτική πινακίδα που θα εξηγεί στον επισκέπτη, που βρίσκεται και τι βλέπει. Τι κρύβεται πίσω από το τοπίο που αντικρίζει.

Γιατί το φαράγγι του Πόρου είναι κάτι πολύ περισσότερο από το όμορφο θέαμα που βλέπει ο επισκέπτης. Εμείς πρέπει να του κοινοποιήσουμε αυτά που είναι κρυμμένα πίσω από την εικόνα που βλέπει, αρκεί να τη βλέπει όμως. Το φαράγγι είναι η ιστορία και οι μύθοι της περιοχής μας. Είναι ο Ηρακλής και η πατημασιά του, η Δράκαινα, ο μύθος της και τα αρχαιολογικά ευρήματα, είναι το αρχαίο λιμάνι, ο τόπος όπου κατέληγε η ξυλεία του Αίνου για αιώνες, η δίοδος που τροφοδοτούσε το Αράκλι από τη θάλασσα. Είναι ταυτόχρονα δρόμος νερού, δρόμος επικοινωνίας, μεταφοράς προϊόντων και ανθρώπων.

Είναι η είσοδος του σύγχρονου Πόρου.

Αλήθεια πόσοι τόποι στην Κεφαλονιά έχουν ανθρώπινη παρουσία που πάει 7.000 χρόνια πίσω; Πόσοι είναι ταυτόχρονα φαράγγι, ποτάμι και πύλη ενός οικισμού;

Κανείς δεν αμφισβητεί την καλή πρόθεση, αλλά η παρέμβαση που έχει γίνει αγνοεί όλα τα παραπάνω και αντιμετωπίζει άστοχα το φαράγγι του Πόρου ως ένα χώρο που δεν έχει ιδιαιτερότητες. Τον αντιμετωπίζει ως ένα μέρος από όπου περνάει ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος που απλά θα ήταν ωραίο να φυτέψουμε κάτι δίπλα του.

Η άποψη που καταθέτει το ιστολόγιο δεν έχει σημασία αν είναι σωστή ή λάθος, ακόμα κι αν εκφράζει πολλούς πολίτες. Το ζήτημα είναι και η άποψη που οδήγησε στην απόφαση για φύτευση πεύκων να κοινοποιήσει τα επιχειρήματά της, με τι σκεπτικό προχώρησε στη φύτευση και να εξηγήσει αν λαμβάνει υπόψη όλα τα παραπάνω ή αν την απασχόλησαν στο ελάχιστο.

(φωτογραφίες από το porosnews.blogspot.gr)

Αναδημοσιευση απο : Kefaloniatoday.com

Συγγνώμη, Μισέλ…

Η ιστορία είναι λίγο παλιά. Πρωταγωνιστής της ο -τότε- 23χρονος Μισέλ. Οι γονείς του είχαν έλθει στον τόπο μας από την Σενεγάλη στις αρχές τής δεκαετίας τού ’80, προκειμένου να βρουν το “καλύτερο αύριο”, το οποίο ονειρεύονται οι μετανάστες όλου του κόσμου. Εδώ γνωρίστηκαν, εδώ “τα βρήκαν”, εδώ παντρεύτηκαν κι εδώ, λίγα χρόνια αργότερα, έκαναν τον Μισέλ.

Ο Μισέλ μεγάλωσε και πήγε σχολείο. Μιας κι οι γονείς του μιλούσαν διαφορετικές διαλέκτους, συνεννοούνταν μεταξύ τους με γαλλικά της κακιάς ώρας. Όμως, ο Μισέλ πήγε σε ελληνικό σχολείο. Μεγάλωσε μαθαίνοντας ελληνικά και, μάλιστα, μιλώντας τα με τον χαρακτηριστικό “παλαιοελλαδίτικο” τρόπο, στρογγυλεύοντας τα “ρο” και προσθέτοντας το “ε” στο τρίτο πρόσωπο παρατατικού των ρημάτων (“αρεσκότανε”, “χτυπιότανε”, “κουνιόσαντε”, “πηγαίνανε”,“αρπαχτήκανε”κλπ). Για την χώρα καταγωγής των γονιών του δεν είχε ιδέα (άλλωστε, ποτέ δεν την επισκέφθηκε) αλλά την ιστορία τής χώρας όπου γεννήθηκε την έπαιζε στα δάχτυλα. Ειδικά οι περσικοί πόλεμοι, με Μαραθώνες, Θερμοπύλες και Σαλαμίνες, ήταν το φόρτε του και τον συγκινούσαν.Τί κι αν ο Μισέλ ήταν μαύρος; Όντας μονίμως γελαστός, όχι μόνο έγινε αποδεκτός από τους συμμαθητές του αλλά συνήθως αποτελούσε την ψυχή κάθε παρέας, χάρη στα καλαμπούρια του και στην…μουσική. Γιατί ο Μισέλ είχε τρέλλα με την μουσική και ήταν αδιανόητο να γίνει πάρτυ δίχως τον Μισέλ και την κιθάρα του. Κι όταν ο Μισέλ τέλειωσε το λύκειο, ήξερε ποιον δρόμο θα ακολουθούσε στην ζωή του: θα γινόταν επαγγελματίας μουσικός. Αυτό και έκανε. Με προφανή επιτυχία, μάλιστα, αφού σπάνια βρισκόταν δίχως μεροκάματο.

Κάπως έτσι, έφτασε το καλοκαίρι που ο Μισέλ θα συμπλήρωνε τα 23 χρόνια του και το γκρουπάκι όπου συμμετείχε, έκλεισε για δουλειά ένα καλοκαιρινό κλαμπ στην Νάξο. Καλή δουλίτσα, καλό μεροκάματο, ήλιος, θάλασσα, κορίτσια… Τί άλλο να ζητήσει ένας 23χρονος για να αισθάνεται ευτυχισμένος; Όλα όμορφα, λοιπόν, ώσπου ένα βράδυ, βγαίνοντας από το μαγαζί μετά την δουλειά, έπεσε σε αστυνομικό έλεγχο.

- Πέιπερς, είπε αυστηρά το γλωσσομαθές όργανο του νόμου. Ο Μισέλ έβγαλε από το πορτοφόλι του το πιστοποιητικό γέννησής του.

- Νοτ δις, ξανάπε αυστηρά το γλωσσομαθές όργανο. Γιορ καρντ.

Ο Μισέλ παρέκαμψε τα βλαχοεγγλέζικα του αστυνομικού και εξήγησε σε άπταιστα ελληνικά ότι αυτό είναι το μόνο χαρτί που έχει κι ότι δεν διαθέτει κάρτα παραμονής επειδή είναι γέννημα-θρέμμα αθηναίος. Το όργανο της τάξης έμεινε απαθές. Ο διάλογος που ακολούθησε πρέπει να αποτελεί υπόδειγμα σουρρεαλισμού:

- Αν δεν έχεις κάρτα, θα απελαθείς.
- Πού θα με στείλετε;
- Στην πατρίδα σου.
- Μα, πατρίδα μου είναι η Ελλάδα. Εδώ γεννήθηκα και ποτέ δεν έχω βγει έξω από τα σύνορά της. Και πριν έρθω στην Νάξο για δουλειά, δεν είχα βγει ούτε έξω από την Αττική.
- Δεν έχει σημασία, θα σε στείλουμε στην χώρα σου.
- Σε ποιά χώρα μου; Αφού χώρα μου είναι η Ελλάδα!
- Δεν είναι η Ελλάδα. Οι γονείς σου από πού είναι;
- Από την Σενεγάλη.
- Ε, εκεί θα σε στείλουμε.
- Μα εγώ δεν έχω πάει ποτέ στην Σενεγάλη. Αυτή είναι η χώρα των γονιών μου.
- Εκεί θα πας. Εκτός αν βγάλεις κάρτα.
- Μα δεν μπορώ να βγάλω κάρτα αφού δεν είμαι μετανάστης. Το έχω ψάξει. Εγώ δεν ήρθα απ’ έξω για να μπορώ να βγάλω κάρτα, εγώ είμαι από μέσα, εδώ γεννήθηκα. Είμαι έλληνας.
- Έλληνας και μαύρος δεν γίνεται. Ξέχνα το. Φεύγεις για Σενεγάλη. Πάμε.

Δυστυχώς, δεν έμαθα ποτέ τι απόγινε ο Μισέλ. Ποιός ξέρει; Με τα μυαλά (σ.σ.: τα ποιά;)που κουμαντάρουν κάποιοι απ’ ευθείας απόγονοι των πιθήκων (δίχως νοητική εξέλιξη), μπορεί να τον έστειλαν με το ζόρι σε μια χώρα που ούτε την ήξερε ούτε είχε διάθεση να πάει ποτέ, επειδή θέωρησαν ότι ανήκει σε έναν λαό που ούτε την γλώσσα του μιλάει ούτε τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ασπάζεται ούτε την κουλτούρα του γνωρίζει.

Συγγνώμη, Μισέλ…

[Το σημερινό σημείωμα είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στους χρυσαυγίτες, στους φτηνοπολιτικάντηδες, τους καφροελληναράδες τού κώλου και, γενικά, σε όλους τους υπέρμαχους της φυλετικής μας καθαρότητος ως έλληνες. 

                    Αναδημοσιευση απο : Kefalonia news


Αναδημοσιευση απο :  Kefalonia news 

Πέτρινη καλύβα

Οι πέτρινεςκαλύβες της Παλλικής, του Γεράσιμου Γα λανού

Οι πέτρινες καλύβες που σώζονται στα βουνίσια μέρη της Κεφαλλονιάς και ιδιαίτερα στην επαρχία Παλλικής, είναι αγνώστου χρόνου κατασκευής. Λόγω της κυκλικής και πυραμοειδούς κατασκευής τους, έχουν μείνει άθικτες από παλιούς και νεώτερους σεισμούς, ακόμη και από τον μεγάλο εγκέλαδο του 1953 και αποτελούν μνημεία μιας άλλης εποχής που η λειτουργικότητά τους κράτησε περίπου πριν τον μεσοπόλεμο.

Σε αυτήν την μελέτη-ανακοίνωση θα αναφερθούμε στις καλύβες της περιοχής Ταφιού-Καμιναράτων. Βέβαια η μελέτη αυτή αγγίζει όλες τις καλύβες του Κεφαλληνιακού χώρου καθώς παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά, τόσο στην κατασκευή όσο και στην χρήση τους.

Στην περιοχή Ταφιού-Γερακαριό-Καμιναράτων βρίσκονται αρκετές πέτρινες καλύβες που ορισμένες από αυτές μπορούν κάλλιστα να χαρακτηρισθούν ως ιδιαίτερες. Βρίσκονται διάσπαρτες μέσα στα χωράφια, στις πλαγιές και στις κορφές των βουνών και συνήθως στις άκρες των αμπελιών. Επίσης βρίσκουμε καλύβες σε παλιούς οικισμούς που φέρουν παλαιά τοπωνύμια όπως Γερακαριό, Δαμούτσα, Ταφιός (Καμιναράτων). Στην πιο πάνω περιοχή σώζονται περίπου πενήντα πέτρινες καλύβες, άλλες μικρές και άλλες μεγάλες.

Ως χρόνο κατασκευής τους μπορούμε να πιθανολογήσουμε τα μεσαιωνικά χρόνια. Αυτό το συμπεραίνουμε από τα τοπωνύμια που φανερώνουν την ύπαρξη μεσαιωνικών χωριών στην περιοχή.

Τρόπος Κατασκευής

Η κατασκευή των πέτρινων καλυβών ήταν δουλειά επίπονη και απαιτούσε εμπειρία και τέχνη μεγάλη, γιατί έπρεπε και λειτουργική να είναι, και να έχει αντοχή. Όλες οι καλύβες που βρίσκονται στα ορεινά χωριά της Κεφαλλονιάς και ιδιαίτερα στην περιοχή Ταφιού-Καμιναράτων, είναι εναρμονισμένες με το φυσικό περιβάλλον. Οι πέτρες με τις οποίες είναι φτιαγμένες, έχουν σε γενικές γραμμές σχήμα ακανόνιστο και βρίσκονταν διάσπαρτες στα χωράφια. Είναι σκληρές και δύσκολες στην επεξεργασία τους και απαιτούσε κόπο η διαμόρφωσή τους σε κάποιο -κάπως- “βολικό” για την κατασκευή, σχήμα.

Τις πέτρες αυτές τις τοποθετούσαν σε διπλή σειρά. Ο κατασκευαστής της καλύβας πρόσεχε να τοποθετεί στερεά τις πέτρες και στις δυο σειρές. Το κτίσιμο φυσικά ξεκινούσε από κάτω και όσο ανέβαινε προς τα πάνω συνέκλινε προς το κέντρο, έτσι που να σχηματίζεται “θόλος” ή “κουκούλα”. Στο πάνω δε μέρος της, έβαζαν πέτρες “πλακωτές” και όχι “κλειδωτές”, έτσι που από την κλίση που τους έδιναν, να μπορεί να οδηγηθεί το νερό της βροχής προς τα έξω. Η καλύβα γινόταν “κουκουμωτή”. Πάνω από τις πλακωτές πέτρες της “κουκούλας” έβαζαν χώμα ή σπάρτα τα οποία στην πορεία του χρόνου γίνονταν “ένα σώμα” και προστάτευαν την καλύβα από το “μπάσιμο του νερού” μια και που εύκολα το δάπεδο -που ήταν χώμα πατημένο- μπορούσε να μετατραπεί σε λάσπη.

Η θεμελίωση, μια και που η καλύβα κατασκευαζόταν σε ορεινό μέρος, δεν είχε βάθος. Το πάχος του τοίχου στο μέρος της βάσης έφτανε στο ένα μέτρο ενώ καθώς ανέβαινε, το πάχος περιοριζόταν στα πενήντα εκατοστά. Με τον τρόπο αυτό η όλη κατασκευή αποκτούσε σταθερότητα.

Στην περιοχή Ταφιού-Καμιναράτων βρίσκουμε καλύβες που δεν έχουν φτιαγμένο τον τοίχο τους μέχρι επάνω το “θόλο” με “διπλολιθιά”, με δεύτερη δηλαδή σειρά από πέτρες, την οποία βρίσκουμε να σταματά μέχρι τη μέση της όλης κατασκευής. Τότε οι γεωργοί και οι τσοπάνηδες λένε ότι η καλύβα “έχει ζωνάρι”.

Η καλύβα έχει εσωτερική διάμετρο περίπου 2 μέτρα και το ύψος στο κέντρο φτάνει το 1,80 έως 2,30 μέτρα. Η πόρτα έχει συνήθεις διαστάσεις 0,50-0,70 εκ. πλάτος και 0,50-1,50 εκ. ύψος περίπου. Για ανώφλι τοποθετούσαν μεγάλες μακρόστενες πλακωτές πέτρες και για πόρτα έβαζαν ένα δεμάτι ξύλα ή σπάρτα ή άλλα κλαριά θάμνων.

Παρατηρώντας τις πέτρινες καλύβες της περιοχής Ταφιού-Καμιναράτων διαπιστώνει κανείς ότι η πόρτα τους συνήθως “βλέπει” προς το βοριά ή προς την ανατολή και αυτό για λόγους προστασίας μια και που την συγκεκριμένη περιοχή μαστίζουν νότιοι άνεμοι.

Το μέγεθος των καλυβών ποικίλει στην περιοχή Ταφιού-Καμιναράτων. Όλες βέβαια είναι σε γενικές γραμμές μικρές καθώς η κατασκευή μίας μεγάλης καλύβας παρουσίαζε μεγάλη δυσκολία.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι περισσότερες καλύβες της περιοχής είναι γεωργικές και ελάχιστες, αυτές δηλαδή που βρίσκονται σε πλατωσιά σε ανοιχτό μέρος βοσκοτόπων, ανήκουν σε βουκόλους. Οι γεωργικές καλύβες και συγκεκριμένα οι καλύβες των αμπελοκαλλιεργητών, βρίσκονται στην άκρη του αμπελώνα κοντά στις λιθιές οριοθέτησης των περιουσιών. Οι αμπελοκαλλιεργητές που μέχρι και σήμερα στην περιοχή διατηρούν αμπέλια ρομπόλας, παλιά “ξεχαλικώνανε” τη γη με σκοπό να ημερέψουν το έδαφος, δουλειά επίπονη και κουραστική που απαιτούσε ολοήμερη παρουσία στο χωράφι. Έτσι, καθώς πολλές φορές βρίσκονταν αντιμέτωποι με δύσκολες καιρικές συνθήκες, η καλύβα τους παρείχε την τόσο αναγκαία προστασία. Κι όταν πάλι ο καιρός “χαλάρωνε” πήγαιναν να “ξεμπαϊρώσουνε” τις ράχες και να δαμάσουν τη γη. Το καλοκαίρι, που ο ήλιος και η ζέστη “χτυπούσαν” δυνατά, η καλύβα διατηρούσε την απαραίτητη για ξεκούραση, δροσιά.

Ιδιοκτησία – Ονόματα καλυβών

Οι περισσότερες από τις πενήντα βουκολικές και γεωργικές καλύβες της περιοχής Ταφιού-Καμιναράτων αλλά και της ευρύτερης περιοχής, διατηρούν μέχρι σήμερα τα ονόματα των παλαιών ή και των νέων ιδιοκτητών, ή το όνομα της τοποθεσίας που βρίσκονται. Έτσι έχουμε τις δυο βουκολικές καλύβες με ξώμαντρα, αυτήν στο Κλείσμα -που είναι αρκετά μεγάλη- και την καλύβα στον Τσεριά. Άλλες είναι: του Αλιβίζη, του Τζώρτζη, του Σκόρδακα, του Ρίκου, ή καλύβα στα Βατερά, στη στροφή, η καλύβα του Σπυράγγελου κ.α.

Καλύβες με ιδιαιτερότητες

Ορισμένες από τις καλύβες της περιοχής Ταφιού-Καμιναράτων, εκτός του ότι ποικίλουν όσον αφορά στο μέγεθος, παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες που δεν τις συναντάμε σε καλύβες άλλων περιοχών. Συγκεκριμένα στη μεγάλη καλύβα στα Καθαρούλια (χωριό κοντά στα Καμιναράτα) το ανώφλι είναι ξύλινο αντί να είναι πέτρινο. Στην ίδια καλύβα υπάρχει εντυπωσιακό ζωνάρι το οποίο παρέχει τη δυνατότητα της εύκολης ανάβασης στην “κουκούλα” της καλύβας. Η συγκεκριμένη καλύβα είναι από τις λίγες καλύβες που διαθέτει παράθυρο το οποίο μάλιστα “βλέπει” προς τα δυτικά και έχει ανώφλι που είναι κατασκευασμένο από πέτρα.

Υπάρχουν περιπτώσεις που στις βουκολικές καλύβες συναντάμε μια “ξώμαντρα”, μιά μικρή πέτρινη μάντρα δηλαδή που εκεί έβαζαν τα πρόβατα ή τα κατσίκια. Στις περιπτώσεις αυτές η είσοδος της καλύβας βρισκόταν μέσα στη μάντρα.

Σημερινή κατάσταση

Σήμερα η κοινωνική διαμόρφωση που σε όλους τους χώρους έχει αλλάξει, συνετέλεσε ώστε οι καλύβες να εγκαταλειφθούν οριστικά και όχι μόνο δεν χρησιμοποιούνται, αλλά αδιαφορούν για την ύπαρξή τους αυτοί που τις κληρονόμησαν. Οι περισσότερες είναι χορταριασμένες, μισογκρεμισμένες, ετοιμόρροπες και προσπαθούν να κρατηθούν στο χρόνο από μόνες τους. Στην καταστροφή τους συντελεί και η ίδια η φύση, καθώς εκτός από τις καιρικές συνθήκες και τους σεισμούς, τα ίδια τα κατσίκια που κάποτε εύρισκαν καταφύγιο εκεί, ανεβαίνουν πάνω στον ημιερειπωμένο θόλο και καθιστούν πιο σύντομη την καταστροφή.

Συγγραφέας:Γεράσιμος Γαλανός

Αναδημοσιευση απο :  Kefalonia today.com

Ιντριγκες και "σκανδαλάκια" της πρύτανης του Ιόνιου Πανεσπιστημίου

Ποια είναι η Πρύτανης του Ιόνιου Πανεπιστημίου που θέλει να διαλύσει το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων και γιατι?? Τότε δεν την είχαμε προσέξει.  Τώρα όμως την μάθαμε από την καλή και την ανάποδη. Η πρύτανης του Ιόνιου Πανεπιστημίου που φαίνεται να εισηγήθηκε στον Υπουργό Παιδείας την κατάργηση των ΤΕΙ στην Κεφαλονιά και την συρρίκνωση τμημάτων τους στα Ιόνια Νησιά, είναι προβεβλημένο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας η οποία συμμετείχε και στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του κόμματος , στις εκλογές του 2012 με σειρά προτεραιότητας 6. Είναι αρχιτέκτονας στο επάγγελμα και διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η κυρία Πρύτανης μετά την αυτό-αποκάλυψή της για τον ρόλο που έπαιξε στην υπόθεση των ΤΕΙ Ιονίων Νήσων έχει φέρει τη Νέα Δημοκρατία στα Ιόνια Νησιά σε πολύ δύσκολη θέση, αλλά δεν είναι δα και η πρώτη φορά που εκθέτει το κόμμα της. Διαβάστε τι αλιεύσαμε στην.. Διαύγεια!! Στις 23-9-2011 η νέα πρύτανης , κυρία Αναστασία Σαλή-Παπασαλή υπογράφει μια εντολή μετακίνησής της προκειμένου να της καλυφθούν οδοιπορικά μετάβασης, (δηλ. αεροπορικά εισιτήρια αλλά και ημερήσια αποζημίωση!!) στη Θεσσαλονίκη.Για ποιο λόγο λετε εσεις;;;- για να παρακολουθήσει την ομιλία του κ. Αντώνη Σαμαρά στη ΔΕΘ!!!!!!!!!!!! Αλήθεια, ποια ανάγκη του Πανεπιστημίου εξυπηρετούσε αυτή η μετακίνηση; Στην απόφαση δεν αναγράφεται το ποσό της δαπάνης, ωστόσο ένα προγενέστερο έγγραφο μας προϊδεάζει για τα ποσά που θα δαπανηθούν σε όλες τις μετακινήσεις της κυρίας πρυτάνεως για το οικ. έτος 2011 (δηλαδή για τους υπολοιπόμενους 4 μήνες από Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο, εφόσον η θητεία της ξεκίνησε από την 1η Σεπτεμβρίου). Το ποσό είναι 5.000 ευρώ (πέντε χιλιάδες) Προσοχή όμως! Τα 5.000 ΔΕΝ αφορούν μόνο αυτήν την μετακίνηση αλλά και άλλες που έγιναν ή θα γίνουν. Τελικά, μάλλον «Λεφτά Υπάρχουν» στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο! Στα σαλόνια της Κέρκυρας συζητείται πως ο φόβος της κυρίας Σαλή να χάσει τον πρυτανικό θώκο από τον πρ. Υπουργό Ν. Μαραβέγια ,   στην περίπτωση που το ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ αναπτυσσόταν σε όλα τα νησιά του Ιονίου, την οδήγησε σε παρασκηνιακές ενέργειες, χρησιμοποιώντας κομματικές γνωριμίες και θέσεις συμβούλου με στόχο να κρατήσει το Πανεπιστήμιο ως έχει και να διαλύσει το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων. Να ζητήσουμε από τη Νέα Δημοκρατία να την βάλει στη θέση της? Αστείο πράγμα. Τα στεγανά και τα εσωκομματικά Lobbies θα κρατάνε πολύ καιρό ακόμα την κυρία Πρύτανη στη θέση της και τα Ιόνια Νησιά σε κομματική ομηρία παραγόντων ανίκανων να επιτελέσουν το έργο τους, αλλά απόλυτα ικανών να προωθούν προσωπικά "θέλω" και συμφέροντα. Αρκεί να προσκυνάνε το σωστό "εικόνισμα".  Ο Κορφιάτης Αναδημοσιευση απο :   Kefalonia Press

Αφιερωμένα στους Κεφαλλονίτες

5 Φεβρουαρίου, 2013 11:45 πμ

Παραλία Μύρτος

Οι Κεφαλλονίτες…. Περίεργη ράτσα.

Πολλά ακούμε για δαύτους.

Ας κάνουμε κι ένα αφιέρωμα στους εκλεκτούς Κεφαλληνίους, αυτούς τους πανέξυπνους ταξιδευτές, δημοσιεύοντας δύο ωραία ποιήματα, τα οποία τονίζουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.

Απλά μικρά ποιηματάκια που λένε όμως τόσα πολλά!

Κεφαλλονίτης

Τύπος απροσδιόριστος, παντού προσαρμοσμένος,

τοπικιστής αφάνταστα, στον κόσμο σκορπισμένος.

*

Φεύγει με μόνο τ’ όνειρο, οπίσω να γυρίσει

πλούσιος, και με πλούτη του, τον τόπο να πλουτίσει.

*

Αρνητικός εκ φύσεως, θέλει πρωτοπορεία,

δεν του ξεφεύγει εύκολα η κάθε ευκαιρία.

*

Ατίθασος και τολμηρός, ποτέ του δεν ποδίζει.

Το δέος και τον σεβασμό τριγύρω του σκορπίζει.

*

Όπου κι αν ψάξεις, θα να βρείς, σ’ ετούτο τον πλανήτη

παντού Κεφαλλονίτικη να ξεπροβάλει μύτη.

*

Σκληρός απ’ όλες τις μεριές, μα, ευαίσθητος συνάμα

που στην ευαισθησία του, εχ’ εύκολο το κλάμα.

*

Εκ γενετής ρομαντικός, τ’ αρέσ’ η μελωδία,

όταν και σμίξουνε δυό – τρεις, στήνουνε χορωδία.

*

Επιστημόνων κορυφή, πατέρας της Καντάδας,

του κάθε τι ανώτερος, μα και της… κουρλαμάδας.

*

Κι αν βλαστημάει κάποτε επάνω στον θυμό του,

δεν λησμονεί στον Άγιο να κάνει το Σταυρό του.

*

Σ’ όλον τον κόσμο τριγυρνά με μόνο του φανάρι

του Άγιου Γεράσιμου, τη σκέψη και τη χάρη.

*

Το πρώτο πούχει να σκεφτεί, στον τόπο σαν γυρίσει

τα πόδια του Αγίου μας να πέσει να φιλήσει.

*

Ίσως κρατήσ’ η ξενιτειά, για πάντα το κορμί του,

αλλ’ όμως στην Κεφαλλονιά, ανήκει η ψυχή του.

Κι άλλος Κεφαλλονίτης

Όταν εσκέφτηκε ο Θεός

να κάμει τσου πλανήτες

επ΄ ευκαιρία έφτιαξε

και τσου Κεφαλλονίτες.

*

Κι όπως ανεμοσκόρπισε

του Σύμπαντος τ΄ αστέρια

έτσι ανεμοσκόρπισε

και τούτα τα ξεφτέρια.

*

Γιαυτό όπου κι αν βρίσκεστε

σε τούτο τον πλανήτη

θα βρεις μπροστά σου σίγουρα

και τον Κεφαλλονίτη.

*

Κι αν ζούνε μες τα πέρατα

του κόσμου σκορπισμένοι

είναι που σκιάζεται ο Θεος

να ζούνε μαζωμένοι!!

Πηγή άρθρου: ΚefaloniaToday Team