Ο "Παντελής" και τα κομμάτια του

ΣΥΝΤΆΧΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ/ΤΗΝ MAROULIS NIKOS

 

Όταν είδα να κάνουν κομμάτια τον «Παντελή» στην Αλυκή της Πάρου, αγριεύτηκα! Μην πάει ο νους σας σε ειδεχθή ανθρωποκτονία. Για τον «Παντελή» την τράτα την παλιά, την ξύλινη, μιλάω, που την έβλεπα, χρόνια τώρα, να σκίζει τα νερά του Αιγαίου και να λικνίζεται σαν γοργόνα καλλονή κοντά στις ακτές.

Την τύχη του Παντελή, μαθαίνω πως είχαν μέχρι τώρα και η Μαρίτσα, η Βαγγελή, η Σουλτάνα, ο Άγιος Νικόλαος καθώς και εκατοντάδες άλλα παραδοσιακά καΐκια. Αρκετά απ’ αυτά, κοσμήματα τέχνης και τεχνικής, φτιαγμένα από μάστορες καραβομαραγκούς που στις μέρες μας έχουν εκλείψει.

Η αιτία της καταστροφής; Να εισπραχθούν από τους δικαιούχους οι κοινοτικές επιδοτήσεις από την απόσυρση, στο πλαίσιο της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης να φρενάρει την υπεραλίευση των ειδών που μειώνονται ανησυχητικά στις Ευρωπαϊκές Θάλασσες.

Αναγνωρίζω την ανάγκη να σώσουμε τη θάλασσα από την καταστροφή. Όπως λένε οι ειδικοί, πολλά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν τα καΐκια αυτά καταστρέφουν τον βυθό και εμποδίζουν την αναπαραγωγή των ψαριών. Εντάξει, να αποσυρθούν, λοιπόν, όσα καταστρέφουν και να αποζημιωθούν οι δικαιούχοι. Γιατί όμως πρέπει να σπάμε τα σκαριά; Σε τι μας έφταιξαν;

«Γιατί έτσι θέλουν οι Ευρωπαίοι», μου απάντησαν όσοι ψαράδες ρώτησα. «Μόνο έτσι μπορούμε να εισπράξουμε τα κονδύλια που μας αναλογούν και να αποζημιωθούμε για τη χασούρα μας, αφού με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό που μας έδιωξε στα βαθιά, το ψάρεμα δεν έχει ψωμί».

Μου φάνηκε παράλογο, αν όχι εγκληματικό, και το έψαξα.

Τι βρήκα λοιπόν: Τη διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων για την αλιεία δεν την έχουν τα ευρωπαϊκά όργανα. Την έχουν τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Κομισιόν βάζει τα λεφτά και ορισμένους γενικούς βασικούς κανόνες διαχείρισης. Τα κράτη-μέλη -στην περίπτωσή μας η Ελλάδα- τα διαθέτουν με βάση ένα Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αλιείας (το γνωστό ως ΕΠΑΛ στον αλιευτικό κλάδο).

Το Ελληνικό ΕΠΑΛ, λοιπόν, στον άξονα προτεραιότητας 1, (μέτρο 1) προβλέπει διάφορους εναλλακτικούς τρόπους για τη μόνιμη απόσυρση των καϊκιών εκτός από τη διάλυσή τους: Την αλλαγή χρήσης τους για μη αλιευτικές δραστηριότητες (τουρισμό, εκπαιδευτικά προγράμματα), τη χρησιμοποίησή τους για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς (μουσειακή έκθεση, έρευνα), όπως και την αλλαγή χρήσης τους με σκοπό τη δημιουργία τεχνητών υφάλων. Για όλες αυτές τις χρήσεις προβλέπονται ενισχύσεις στους αλιείς που καλύπτουν από το 70% έως και το 120% του ποσού που ορίζεται για τη διάλυσή τους.

Στην πράξη, όμως, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης που έχει την αρμοδιότητα της Αλιείας το μόνο μέτρο που ακολουθείται στην Ελλάδα είναι η διάλυση των καϊκιών. Πέραν τούτου, ουδέν.

"Γιατί;", ρώτησα. Επ’ αυτού άκουσα τα πάντα.

Διότι, αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος για το υπουργείο να ελέγξει την οριστική παύση της αλιευτικής δραστηριότητας του σκάφους. (Πού να ψάχνει τώρα ο αρμόδιος υπάλληλος από δω κι’ από κει τι κάνει κάθε ψαράς με το σκάφος του).

Διότι, τα μουσεία δεν έχουν χώρο και λεφτά για εκθέματα. Διότι, οι δήμοι δεν ενδιαφέρονται. Διότι, οι ψαράδες θέλουν να πάρουν τα λεφτά και να ξενοιάσουν. Χίλια διότι, για να δικαιολογήσουν την καταστροφή και την ανεπάρκεια της ελληνικής πολιτείας, και όχι μόνο, να διατηρήσει μια πολιτιστική κληρονομιά σπάνια, ξεχωριστή, με λαμπρό παρελθόν. Υποστηρίζω, και μέλλον. Σκέφτομαι για παράδειγμα πόσα σχολεία και κολέγια από την Ευρώπη, την Αμερική και όλες τις άκρες της γης θα έρχονταν τρέχοντας να κάνουν μαθήματα θαλάσσιας και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης πάνω σ’ ένα τέτοιο παραδοσιακό πρώην ψαράδικο καΐκι. Ή πόσοι θα έπαιρναν μαθήματα αλιείας από τους ίδιους τους ψαράδες, στο πλαίσιο κάποιου προγράμματος αλιευτικού τουρισμού; Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό κύριε αρμόδιε (Υπουργέ, Δήμαρχε, Περιφερειάρχη), αγαπητοί μου ψαράδες. Και τα καΐκια μπορούμε να σώσουμε από την καταστροφή και κέρδη να εξασφαλίσουμε για τις παράκτιες περιοχές. Λίγο να ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε ανάλογες εμπειρίες αλλά και προγράμματα χρηματοδότησης τέτοιων δράσεων από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία. Κρίμα, δεν είναι να καταστρέφουμε το βιος μας, για να μην ταράξουμε τη νιρβάνα μας ή «βρέξουμε τον πισινό μας;», όπως λένε και στα μέρη μου;

*Η Κατερίνα Παπαδημητρίου-Τσάβαλου είναι Διευθύντρια του γραφείου της Επιτρόπου Αλιείας της ΕΕ, Μ. Δαμανάκη, στην Αθήνα.

πηγή : http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=21795

Αντιγραφη απο : Nautilia.gr

Απεργια διοτι...

Ἀναρτήθηκε στὶς 19 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Εως το 2015 περί τους 25.000 τραπεζοϋπαλλήλους θα έχουναπολυθεί. Οι τράπεζες επανακεφαλαιοποιούνται, συγχωνεύονται, δυναμώνουν, πλουτίζουν, ετοιμάζονται για την «επόμενη μέρα» και ακριβώς για αυτό θα απολύσουν 25.000 τραπεζοϋπαλλήλους!

Εσύ, αγαπητέ μου τραπεζοϋπάλληλε που δεν θα απεργήσεις αύριο, γιατί θα το κάνεις; Επειδή ελπίζεις ότι δεν θα είσαι ένας απ’ τους 25.000 προγραμμένους; Εσύ που θα πας αύριο στη «δουλίτσα σου», τι λες μέσα σου; άσε να τη σκαπουλάρουμε σήμερα κι αύριο έχει ο θεός;

Πόσο μακριά νομίζεις ότι μπορεί να φτάσει έτσι η ζωή σου; κι αν η δική σου ζωή τη γλιτώσει, με τους συναδέλφους σου γύρω σου να πέφτουν, τι ζωήθα ’ναι; Μια ζωή που θα εκτιμήσει το παιδί σου, όταν διαπιστώσει ότι η δική σου αδράνεια  και υποταγή αιχμαλώτισε κι ακύρωσε τις δικές του προοπτικέςκαι τα δικά του όνειρα;

Πιστεύεις ότι η προσωπική σου ευθύνη δεν έχει σχέση με την ταξική σου ευθύνη; Πολλά χρόνια τώρα η εργατική τάξη αποδεκατίζεται. Σε τι σε ωφέλησε αυτό; Βρέθηκες με μειωμένο μισθό και μεγαλύτερους φόρους, απαξιωμένος και στριμωγμένος. Μόνον με το χειρότερο να σε περιμένει.

«Δεν θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα», έλεγες και λες, εσύ και πολλοί άλλοι, ώσπου το φίδι να σε δαγκώσει κι εσένα στο τέλος. Σε τι σε ωφέλησαν τα κλισέ που σου έμαθε η προπαγάνδα να σκέφτεσαι κι έτσι νασνομπάρεις τον συνδικαλισμό, τα κόμματα, την Αριστερά και να λες ότι«όλοι ίδιοι είναι»; Δεν είναι όλοι ίδιοι, άλλος είναι αυτός που σε τρώει κι άλλος είσαι εσύ που τρώγεσαι. «Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί», αντιθέτως εσύ με την αδράνειά σου βοηθάς αυτούς που έφαγαν εμένα να φάνε και εσένα.

Κοίτα γύρω σου, εσύ, ο υπάλληλος, ο εργάτης, ο επιστήμονας, που αύριο θα πας στη δουλειά είτε για τον φόβο του αφεντικού, είτε για να μηχάσεις το μεροκάματο, είτε γιατί τα έχεις ισοπεδώσει όλα με αφελείς (αλλά βολικές) γενικεύσεις, κοίτα γύρω σου σε τι έχεις συμβάλει - στη μετατροπή

της Ελλάδας σε ζώνη ατιμασμένης εργασίας. Σε αυτήν τηχώρα-δουλοπάροικο, κολίγας θα δουλεύει η κόρη ή ο γιος σου, εκτός κι αν φύγουν μετανάστες για να δουλέψουν κολίγες στους ξένους.

Λες μέσα σου, «δεν φταίω εγώ, εγώ κοιτάω τη δουλίτσα μου» - να τη η δουλίτσα σου! τους άφησες να την κάνουν σκλαβιά για σένα, ανεργία για τον φίλο και τον συγγενή σου, κρύο για τους γέροντες και πείνα για τα παιδιά.

Λες μέσα σου, «ωχ αδερφέ μου! εγώ θα σώσω τον κόσμο;» - αν όχι εσύ, ποιος; Περιμένεις να σε σώσουν οι άλλοι για τους οποίους την ίδια στιγμή εσύ δεν κουνάς ούτε το δαχτυλάκι σου; Εσύ που όταν ακούς γιααλληλεγγύη καγχάζεις; Για δες πού έχεις φθάσει με όλα αυτά και ως πούακόμα θα σε φθάσουν.

Ξέρω! νομίζεις ότι είσαι έξυπνος. Κι ότι αυτές οι αιτιάσεις είναι παλαιοκομμουνιστικές, «κολλημένα» πράγματα, παλαιοημερολογίτικα. Ενώ τα «εκσυγχρονιστικά» που σε έφεραν έως εδώ, έρχονται απ’ το μέλλον. Η αποχή απ’ τις εκλογές, η περιφρόνηση του λαού, το σνομπάρισμα του κοινοβουλευτισμού, όλα αυτά είναι όντως μια… έξυπνη στάση. Που έρχεται απ’ το… μέλλον. Μιας νέας εποχής των σπηλαίων. Το μέλλον μιας εργασιακής ζούγκλας. Οχι, φίλε μου, δεν έρχονται απ’ το μέλλον. Απ’ το παρελθόν έρχονται, ο πανάρχαιος παιάνας του ατομισμού και της βλακείας του ιδιώτη είναι.

Αύριο απεργούν οι εργαζόμενοι. Εσύ που θα πας στη δουλειά σου, τιείσαι; δεν είσαι εργαζόμενος; Ή μήπως σε έχει κάνει η προπαγάνδα των Δυνατών να αισθάνεσαι ένοχος; Ενοχος σε τι; Εκλεψες; άρπαξες; υπεξαίρεσες; Ενοχοιείναι οι συνένοχοι των Δυνατών. Αν δεν είσαι λοιπόν συνένοχος, γιατί πας μαζί τους και δεν πας με τους συντρόφους σου;

Φοβάσαι μήπως σε απολύσουν; Μα αν σου κάνουν ό,τι θέλουν τη ζωή, γιατί να σε απολύσουν; – άσε που όποτε θέλουν θα σε απολύσουν κι αυτό καθόλου δεν συναρτάται με το αν στο μεταξύ εσύ ξεφτιλίστηκες κι έγινεςραγιάς.

Αλλά όμως, κι αυτό σ’ το αναγνωρίζω, ίσως πάλι να πιστεύεις ότι με τολάου – λάου μπορεί να σταματήσει το κακό κι αύριο τα πράγματα να βελτιωθούν. Να γίνουμε κι εμείς Ευρώπη! Γερμανία!

Είσαι πολύ σίγουρος ότι θέλεις να γίνουμε Γερμανία; Στη Γερμανία το20% των εργαζομένων κακοπληρώνεται, εδώ μόνον το 13,5% ακόμα! – όσον όμως το πείραμα θα συνεχίζεται, με σένα και μένα πειραματόζωα, και το20% θα φθάσουμε, και θα το ξεπεράσουμε.

Στη Γερμανία 5.000.000 εργάτες δουλεύουν υπενοικιαζόμενοι στις επιχειρήσεις από εργολάβους-δουλέμπορους με 400 ευρώ τον μήνα! Χωρίςασφάλεια ιατροφαρμακευτική. Χωρίς ασφάλιση, χωρίς προοπτική σύνταξης.

Στη Γερμανία της «Ατζέντας 2010» του Σρέντερ που εφαρμόζεταιήδη από το 2003, όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι, δεν πήραν αυξήσεις επί δεκαετίαν. Αυτό είναι το «γερμανικό θαύμα» της Μέρκελ! Εσύ αυτήν την Ευρώπη θέλεις και δεν απεργείς; Αυτήν την Ελλάδα; Των ανθρώπων

που βγαίνουν στο κυνήγι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια; Στη Γερμανία στοιβάζουν ξανά τους ξένους εργάτες στις αποθήκες και ταπαραπήγματα. Κι εκεί κι εδώ το ίδιο πείραμα ολοκληρώνεται.

Φίλε μου, εσύ που αύριο δεν θα απεργήσεις, μπορεί να είσαι ο επόμενος άνεργος. Εχεις ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες με εκείνον που θα απεργήσει. Εσύ απλώς πουλάς έναν αγώνα που μπορεί να σας έσωζε και τους δύο.

Τι θα σε υπερασπισθεί όταν δεν θα υπάρχει συλλογική σύμβαση; Πούθα πας όταν ξεχαρβαλωθούν τελείως τα νοσοκομεία; Ξέρω ότι τα ξέρεις όλα αυτά. Ξέρω και ότι ίσως να θυμώνεις με όσα σου γράφω. Δεν είναι κακό! Απ’ τον θυμό κάτι μπορεί να βγει! Απ’ τον φόβο, τις εξυπνάδες, τη σνομπαρία και την ιδιώτευση δεν βγαίνει τίποτα.

Δεν ξέρω λοιπόν τι θα κάνεις εσύ αύριο, αλλά εγώ θα απεργήσω. Και θα απεργήσω και για πάρτη σου. Και μη μου πεις ότι όλα αυτά σ’ τα λέω εκ τουασφαλούς, διότι με τρεις απολύσεις στην πλάτη μου, ξέρω τι σου λέω. Οι απολύσεις δεν είναι παράσημα, φορτίο είναι. Βαρύ κι ασήκωτο. Τρεις φορές με έχουν

ξεσπιτώσει απ’ τη ζωή μου. Για αυτό, αδερφέ μου, εσύ που δεν θα απεργήσεις αύριο, ξέρω ότι κατά βάθος με καταλαβαίνεις κι ας θυμώνεις με αυτά που παίρνω το θάρρος να σου λέω.

Οι καιροί ου μενετοί. Στη Γερμανία η μισή και παραπάνω πλέον εργατική τάξη δουλεύει υπό καθεστώς «σύμβασης έργου». Μέσα σε δέκαχρόνια αναθεωρήθηκαν οι κατακτήσεις ενός αιώνα. Τα επόμενα δέκα χρόνια,

αν έτσι πορευθούμε, πού θα φθάσουμε;

ΣΤΑΘΗΣ στο enikos.gr

Για την συμπαθή τάξη των Απεργοσπαστών

Ἀναρτήθηκε στὶς 19 Φεβρουαρίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Γράφει ο Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Αυτή η επικοινωνία μαζί σας, έχει συγκεκριμένους αποδέκτες.

Είναι μια επιστολή σε όλους εκείνους τους προνομιούχους που ποτέ τους δεν απείργησαν, που πάντοτε  ήταν συνεπείς στην δουλειά τους, που ποτέ δεν στέρησαν τις υπηρεσίες τους από τον εργοδότη τους., που ήταν συνεπείς στην ιδεολογία του Απεργοσπάστη.

Σε όλους εκείνους που ενώ βρίζουν τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές, εντούτοις ποτέ δεν αρνήθηκαν να πάρουν τις αυξήσεις στους μισθούς τους από συμβάσεις που διεκδίκησαν όσοι απεργούσαν, όσοι έχαναν το μεροκάματο.

Αλήθεια, Εσύ που δεν απεργείς, που ψάχνεις κάθε μέσον για αν πας την ημέρα απεργίας στην δουλειά σου, για να μην στεναχωρήσεις τον εργοδότη σου, αλήθεια Πες μου σε τι ωφελήθηκες περισσότερα από εμένα;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς, πληρώνεις λιγότερο την kwh στην ΔΕΗ;

Εσύ που δεν απεργείς, παίρνεις μεγαλύτερο μισθό από εμένα;

Εσύ που δεν απεργείς πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ και δείχνει την ταυτότητα του απεργοσπάστη και σου κάνουν έκπτωση στα προϊόντα που αγοράζεις;

Εσύ που δεν απεργείς, είδες να καλυτερεύει η ζωή σου ; Δεν σε απέλυσε ο εργοδότης σου; Δεν φοβάσαι μην σε απολύσει;  Νιώθεις πως είσαι ο άνθρωπος του εργοδότη σου και εσύ πάντα θα δουλεύεις;

Εσύ που δεν απεργείς  μήπως το Κράτος σου χάρισε φόρους;

Μήπως εσύ δεν πληρώνεις χαράτσια;

Μήπως εσύ πληρώνεις λιγότερους φόρους;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς πληρώνεις πιο φθηνά το πετρέλαιο;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς έχει προνόμιο να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου χωρίς να πληρώνεις;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς  το κράτος βοηθά τα παιδιά σου να βρουν δουλειά;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς το Κράτος σου δίνει δωρεάν τα φάρμακα; Μήπως δεν πληρώνεις στα Νοσοκομεία; Μήπως δεν πληρώνεις τις εξετάσεις και τα διαγνωστικά εργαστήρια;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς έμαθες να βολεύεσαι πίσω από εμένα πείθοντας τον εαυτό σου ότι είσαι ποιο έξυπνος;

Μήπως είσαι ένας άχρηστος κηφήνας που κατά τεκμήριο ψηφίζει άχρηστους και λαμόγια ;

Μήπως εσύ που δεν απεργείς είσαι ένα μίασμα,  ένας ανύπαρκτος, ένα καρκίνωμα για την κοινωνία;

Τι ακριβώς είσαι εσύ που δεν απεργείς;

Ποιο είναι το όφελος σου ; Δεν μας το λες και σε μας να μην απεργούμε;

Σε σένα θρασύτητο σκύβαλο απευθύνομαι.

Σε σένα όνειδος της Κοινωνίας μας σου απευθύνω το λόγο.

Κάτσε μπροστά στον καθρέπτη του σπιτιού σου, και απάντησε στον εαυτό σου !!!

Kάλεσμα για συμμετοχή στο Κεφαλλονίτικο Καρναβάλι 2013

0

Aργοστολιώτικο Καρναβάλι

Το παραμύθι συνεχίζεται…

Φέτος η Καρναβαλική Επιτροπή έχει διαμορφώσει ένα πρόγραμμα εκδηλώσεων με αναφορά σε όλα αυτά που ξεχάσαμε μεγαλώνοντας….

Θέλουμε να δώσουμε ιδιαίτερο βάρος στην νέα γενιά, στα παιδιά  του τόπου μας, που μέσα από την δική τους ματιά θα διαμορφώσουν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις στην πόλη μας.

Στόχος μας είναι να εντάξουμε τους νέους μας στην πολιτιστική μας παράδοση και να γίνουν συμμέτοχοι στο καρναβάλι.

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Κεφαλονιάς έχει δρομολογήσει εκδηλώσεις σε όλες τις Δημοτικές Ενότητες.

Στηριζόμαστε κυρίως στο ντόπιο δυναμικό και θέλουμε να δοθεί η δυνατότητα σε φορείς, σχολεία, συλλόγους αλλά και μεμονωμένα άτομα να σατιρίσουν, να χορέψουν, να ξεφαντώσουν.

Απευθύνουμε κάλεσμα προς όλους για ενεργό συμμετοχή στο δεκαπενθήμερο των Καρναβαλικών εκδηλώσεων.

Αν και εσείς έχετε εκδηλώσεις που αφορούν το Καρναβάλι 2013 σε όποιο μέρος της Κεφαλονιάς και αν βρίσκεστε και θέλετε να προβληθούν δωρεάν στο πρόγραμμα που θα τυπώσει ο Δήμος Κεφαλονιάς, επικοινωνήστε με τα γραφεία της ΚΕΔΗΚΕ στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου και στο τηλέφωνο 26710 25600 κα Ευαγγελία Ζαφειράτου,

Fax: 26710 22847, email. argostolitheatre@yahοo.gr

Κεντρική φιγούρα του φετινού καρναβαλιού είναι ένα Κεφαλονιτόπουλο ο μικρός Μεμάς!!!

Ο μικρός Μεμάς μέσα από την ματιά του μας ξαναφέρνει στον κόσμο των ονείρων μας και των παραμυθιών μας…

Ας το αφήσουμε να μας ταξιδέψει μέσα από την δική του ματιά στα δικά του όνειρα.

Αυτός είναι ο μικρός Μεμάς.

Με τις εντυπώσεις του ταξιδιού που ξετυλίγεται μέσα από την ματιά του.

Σε μια περιήγηση στον τόπο μας, στις συναντήσεις με τους ανθρώπους του…

Στην αναζήτηση του χαμένου θησαυρού …των αναμνήσεων μας…

Ο μικρός Μεμάς μας αποκαλύπτει  το αντίδοτο στην επιπολαιότητα, την υπεροψία, την μιζέρια, την δίψα για εξουσία και λεφτά, την μοναξιά των ανθρώπων…

Μας κάνει να απορούμε με την παιδική του αφέλεια και να αναζητήσουμε τις χαρές της ζωής!

Το γέλιο του μικρού Μεμά γίνεται μεταδοτικό και όλοι αρχίζουμε να ξαναγελάμε και να ατενίζουμε το αύριο με αισιοδοξία…

Η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα κάθε εποχής είναι η αλυσίδα που συνδέει δημιουργικά τις γενιές μεταξύ τους.

Συμμετέχοντας δυναμώνουμε την συνείδησή μας, νοιώθουμε κοντά μας και μέσα μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τους προγόνους μας, αφού βρίσκουμε στον εαυτό μας τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες αδυναμίες, τους ίδιους στοχασμούς με αυτούς.

Η συμμετοχή όλων μας σε  αυτό το ταξίδι μας επιτρέπει να γίνει ο μικρός Μεμάς ένα με μας!!!

Για την Καρναβαλική Επιτροπή

Ο πρόεδρος

Άγγελος Κωνσταντάκης

Αναδημοσιευση απο :  Kefalonia Today

...γραφει ο Σπυρος Αλεβιζοπουλος

Πεύκα στο φαράγγι: “Παραπέτασμα” στο σύμβολο του Πόρου

3

To στενό του Πόρου

Η φύτευση πεύκων κατά μήκος της ευθείας του δρόμου του στενού του Πόρου είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολεί, θα ρωτήσει κανείς; Δεν έχουμε άλλα προβλήματα, με πεύκα θα ασχολούμαστε;

Το ιστολόγιο είναι τοπικής θεματολογίας και κατά την άποψή μας το στενό του Πόρου και ο ισχυρός συμβολισμός του για την περιοχή, αξίζουν μερικές αράδες όταν γίνονται τέτοιες παρεμβάσεις.Το στενό του Πόρου (πόρος = πέρασμα), είναι ο τόπος που έδωσε κάποτε όνομα στον σύγχρονο οικισμό μας.Έχουμε αποφασίσει τι είναι το στενό του Πόρου;

Φυσικό αξιοθέατο, τοπικό σύμβολο, ένας τόπος με 7.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας ή ένα οποιοδήποτε κοινό σημείο;

Πρώτα πρέπει να αποφασίσουμε τι είναι το στενό του Πόρου.

Είναι αξιοθέατο (<από τη λέξη θέαση, όραση) και κομμάτι της πεζοπορικής διαδρομής: Το φαράγγι του Πόρου αναφέρεται σε κάθε τουριστικό οδηγό της Κεφαλονιάς. Είναι ένα από τα σύμβολα του Πόρου. Είναι μέρος και σημείο αναφοράς της πεζοπορικής διαδρομής. Για να το δει κάποιος πεζός ή οδηγός θα πρέπει να κοιτάξει ψηλά.

Αποφασίσθηκε με τα πεύκα να κρυφτεί από τους επισκέπτες μας και τους περαστικούς. Το μόνο σημείο από το οποίο μπορεί κανείς να δει καλύτερα το στενό και να βρεθεί στην καρδιά του φαραγγιού είναι η αρχή της ανηφόρας. Με τα πεύκα μεγαλωμένα, αυτό το σημείο θέασης δε θα είναι παρά ένα «τυφλό» σημείο πια.

Σαν να υπάρχει κάποια… ντροπή και το τοπίο πρέπει να καλυφθεί. Δεν είναι αρκετά όμορφο από μόνο του; Ποια η ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης σε ένα τοπίο αναλλοίωτο εδώ και χιλιάδες χρόνια;

Τα δέντρα μάλιστα είναι τόσο κοντά φυτεμένα το ένα στο άλλο, ώστε όταν μεγαλώσουν οι κορμοί δεν θα αφήνουν κάποιον να δει ούτε καν το ποτάμι από κάτω. Θα γράφουν οι τουριστικοί οδηγοί για το πάτημα του Ηρακλή και της Δράκαινας στο βράχο, αλλά στους επισκέπτες θα δίνεται η απάντηση ότι πρέπει να μπουν μέσα στο ποτάμι για να το δουν; Θα ρωτούν που είναι η σπηλιά της Δράκαινας όπου βρέθηκαν όσα είδαν στο μουσείο και διάβαζαν στους οδηγούς και η απάντηση θα είναι, «κάπου εκεί, πίσω από τα πεύκα»;;; Φαντάζεται κανείς τους επισκέπτες σε 10 χρόνια να προσπαθούν να βγάλουν φωτογραφίες από αυτό το σημείο;

Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να υποβαθμίζεται έτσι η σημασία ενός αξιοθέατου της περιοχής. Για να παραμείνει αξιοθέατο το φαράγγι του Πόρου σημαίνει οτί ο επισκέπτης θα μπορεί να το δει, έτσι δεν είναι; Το πρόβλημα εδώ δεν είναι μόνο τα πεύκα ως επιλογή είδους. Είναι ότι φυτεύτηκαν δέντρα γενικώς. Αν είχαν φυτευτεί πλατάνια, δεν θα άλλαζε τίποτα προς το καλύτερο, πάλι το ίδιο πρόβλημα θα προκαλούσαν.

Ένα άλλο βασικό ερώτημα είναι ποιος αποφάσισε να αλλάξει το ίδιο το περιεχόμενο της πεζοπορικής διαδρομής, κρύβοντας το στενό από το πεδίο όρασης όσων το περνούν. Συμφωνεί η τουριστική επιτροπή με αυτή την παρέμβαση;

Είναι φυσικό τοπίο ιδιαίτερης σημασίας.

«Τέμπη της Κεφαλονιάς» χαρακτήριζε ο Σ. Μαρινάτος το φαράγγι του Πόρου. Αν στο στενό του Πόρου και στη γύρω περιοχή φύονταν πεύκα θα ήταν λογικό να φυτευτούν και δίπλα στο δρόμο. Όμως το πεύκο δεν ανήκει ούτε καν στην ενδημική χλωρίδα όλης της Κεφαλονιάς. Εκτός από διάσπαρτα φυτεμένα πεύκα και δεντροφυτεύσεις, μέχρι τη δεκαετία του 1950 πεύκα δεν υπήρχαν στην Κεφαλονιά. Στην αρχαιότητα και το μεσαίωνα δεν υπήρχαν καθόλου. Ήρθαν αργότερα από την Πελοπόννησο. Είναι σαν να φυτεύεται στον εθνικό δρυμό του Αίνου ένα δέντρο ξένο με το βουνό.

Στο στενό του Πόρου που ως γεωλογικό-καρστικό φαινόμενο είναι μοναδικό στην Κεφαλονιά και πανέμορφο ως θέαμα, η φύτευση ενός είδους άσχετου με το νησί, αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του τοπίου. Σημαίνει ότι το στενό του Πόρου αντιμετωπίζεται όπως οποιοσδήποτε άλλος χώρος, όπου οτιδήποτε και να φυτευτεί, πράγματι δεν έχει και τόση σημασία για να γίνεται συζήτηση.

Είναι μια παραποτάμια περιοχή.

Το πεύκο δεν είναι είδος που φυτρώνει από μόνο του δίπλα σε ποτάμια, εκτός αν το φυτέψει κάποιος. Για κάποιον πιο «ψαγμένο» επισκέπτη της περιοχής το θέαμα να έχουν φυτευτεί πεύκα παράλληλα με ένα παραποτάμιο σύστημα, μάλιστα μέσα σε φαράγγι με πλατάνια δίπλα και από κάτω, θα φαίνεται επιεικώς αστείο. Αλλά και πεύκα να φύτρωναν διπλά σε ποτάμια, παντού στο Βόχινα υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα είδη δέντρων, κυρίως πλατάνια και όχι πεύκα.

Είναι δρόμος, «πόρος» επικοινωνίας:

Από την αρχαιότητα το στενό ήταν ο «πόρος» επικοινωνίας της ενδοχώρας με την ακτή, τη θάλασσα και την ηπειρωτική χώρα. Σήμερα είναι και επαρχιακός δρόμος. Πριν αρκετά χρόνια έγινε μια αναγκαστική ανθρώπινη παρέμβαση με τεράστια τσιμεντένια τοιχία που αλλοίωσαν αρνητικά την εικόνα του στενού, προς χάριν της ασφάλειας των οδηγών.

Τα πεύκα με το τοιχίο στη μια πλευρά, πάνω στο οποίο είναι σχεδόν φυτεμένα, θα απλώσουν τις ρίζες τους μόνο προς την πλευρά του δρόμου. Οι ρίζες των πεύκων είναι επιφανειακές. Όταν μεγαλώσουν ο καθένας καταλαβαίνει πως θα γίνει ο δρόμος. Γνωστό σε όλους τι έχουν προκαλέσει στο δρόμο έξω από το Γυμνάσιο της Πάστρας ή στον παραλιακό δρόμο στη γωνία της πλατείας με το ποτάμι.

Επίσης ρίχνουν πευκοβελόνες, σε ένα σημείο του δρόμου που κάθε χειμώνα κάποιες νταλίκες στις βροχερές ημέρες δεν έχουν πρόσφυση και ακινητοποιούνται. Ακόμα και τα αυτοκίνητα σταματούν πριν τη γέφυρα αν έρχεται άλλο όχημα. Με δέντρα να κρύβουν την ορατότητα τίθεται σε κίνδυνο η οδική ασφάλεια. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει να εξετάσει η Περιφέρεια Ι.Ν. ως υπεύθυνη για το επαρχιακό οδικό δίκτυο και την ασφάλεια των οδηγών.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να ειπωθεί ότι οι πικροδάφνες που φυτεύτηκαν στο στενό και στο τοιχίο λίγο πριν το στενό ή οποιοσδήποτε (χαμηλός) θάμνος, είναι μια επιλογή που αισθητικά και χρηστικά μπορεί να τη συζητήσει κανείς.

Πρέπει να αποφασιστεί πως θα έπρεπε να είναι το στενό του Πόρου για να κριθεί αντικειμενικά η επιλογή πεύκων στο χώρο αυτό.

Πάνω από όλα χρειάζεται κάτι άλλο στον όσο ελεύθερο χώρο υπάρχει στην ευθεία του στενού του Πόρου. Μια υποδομή που θα «καλέσει» τον επισκέπτη να περπατήσει και να σταματήσει στο χώρο. Μια συνέχεια του πεζοδρομίου που ήδη υπάρχει ανάμεσα στις δυο γέφυρες του Βόχινα. Ένα πεζοδρόμιο με μια ενημερωτική πινακίδα που θα εξηγεί στον επισκέπτη, που βρίσκεται και τι βλέπει. Τι κρύβεται πίσω από το τοπίο που αντικρίζει.

Γιατί το φαράγγι του Πόρου είναι κάτι πολύ περισσότερο από το όμορφο θέαμα που βλέπει ο επισκέπτης. Εμείς πρέπει να του κοινοποιήσουμε αυτά που είναι κρυμμένα πίσω από την εικόνα που βλέπει, αρκεί να τη βλέπει όμως. Το φαράγγι είναι η ιστορία και οι μύθοι της περιοχής μας. Είναι ο Ηρακλής και η πατημασιά του, η Δράκαινα, ο μύθος της και τα αρχαιολογικά ευρήματα, είναι το αρχαίο λιμάνι, ο τόπος όπου κατέληγε η ξυλεία του Αίνου για αιώνες, η δίοδος που τροφοδοτούσε το Αράκλι από τη θάλασσα. Είναι ταυτόχρονα δρόμος νερού, δρόμος επικοινωνίας, μεταφοράς προϊόντων και ανθρώπων.

Είναι η είσοδος του σύγχρονου Πόρου.

Αλήθεια πόσοι τόποι στην Κεφαλονιά έχουν ανθρώπινη παρουσία που πάει 7.000 χρόνια πίσω; Πόσοι είναι ταυτόχρονα φαράγγι, ποτάμι και πύλη ενός οικισμού;

Κανείς δεν αμφισβητεί την καλή πρόθεση, αλλά η παρέμβαση που έχει γίνει αγνοεί όλα τα παραπάνω και αντιμετωπίζει άστοχα το φαράγγι του Πόρου ως ένα χώρο που δεν έχει ιδιαιτερότητες. Τον αντιμετωπίζει ως ένα μέρος από όπου περνάει ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος που απλά θα ήταν ωραίο να φυτέψουμε κάτι δίπλα του.

Η άποψη που καταθέτει το ιστολόγιο δεν έχει σημασία αν είναι σωστή ή λάθος, ακόμα κι αν εκφράζει πολλούς πολίτες. Το ζήτημα είναι και η άποψη που οδήγησε στην απόφαση για φύτευση πεύκων να κοινοποιήσει τα επιχειρήματά της, με τι σκεπτικό προχώρησε στη φύτευση και να εξηγήσει αν λαμβάνει υπόψη όλα τα παραπάνω ή αν την απασχόλησαν στο ελάχιστο.

(φωτογραφίες από το porosnews.blogspot.gr)

Αναδημοσιευση απο : Kefaloniatoday.com