BBC: Η Ελλάδα θα πιέσει τη Γερμανία εκεί που πονάει

Ετσι ερμηνεύει και τα δύο περιστατικά το βρετανικό δίκτυο, που επισημαίνει ότι ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών κατά την πρώτη επίσκεψή του στο Βερολίνο μίλησε ανοιχτά για ένα θέμα το οποίο πολλοί σκληραγωγημένοι πολιτικοί θα απέφευγαν.H αναφορά του Γιάνη Βαρουφάκη στους Ναζί, ενώ ήταν στο Βερολίνο, η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Καισαριανή… Πίσω από όλα αυτά, κρύβεται ένα ιδιαίτερο νόημα σύμφωνα με το BBC. Η αποφασιστικότητα της Ελλάδας να πιέσει τη Γερμανία εκεί όπου πονάει.
«Η Γερμανία πρέπει να είναι υπερήφανη για το γεγονός ότι ο ναζισμός εξαλείφθηκε από εδώ», ήταν η επίμαχη φράση του κ. Βαρουφάκη κατά τις κοινές δηλώσεις του με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η οποία κέντρισε την προσοχή του BBC.
Σύμφωνα με το βρετανικό δίκτυο, η άνεση ενός υπουργού Οικονομικών να αναφερθεί σε αυτό είναι εν μέρει σημάδι του πώς η Γερμανία έχει αποδεχθεί το παρελθόν της. Αλλά επίσης είναι ένα θέμα που είναι χαραγμένο στον ελληνικό ψυχισμό, όπως σημειώνει.
Το BBC κάνει αναφορά στην εκτόξευση της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια, σημειώνοντας ότι ήταν τρίτο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου, εκμεταλλευόμενο το θυμό ενάντια στη λιτότητα και το πολιτικό κατεστημένο. Σημειώνοντας τη βίαιη ρητορική ενάντια σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους και πολιτικούς αντιπάλους, αλλά και στο γεγονός ότι ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη των θαλάμων αερίων, το BBC παραθέτει ακόμη μία σχετική φράση του κ. Βαρουφάκη από το Βερολίνο. «Οταν επιστρέψω απόψε, θα βρεθώ σε ένα κοινοβούλιο στο οποίο το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα δεν είναι νεοναζιστικό, αλλά ναζιστικό».
Οι Ελληνες κατηγορούν την υπαγορευμένη από τη Γερμανία ατέρμονη λιτότητα για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, σημειώνει το βρετανικό δίκτυο. Το μήνυμα που έστειλε ο κ. Βαρουφάκης με τη δήλωσή του είναι «Συνεχίστε με τις απαιτήσεις σας για περικοπές και ο εφιάλτης τον οποίο αντιμετωπίσατε θα συνεχίσει να απλώνεται στην Αθήνα», όπως αναφέρει το BBC.
Ομως, η έμφαση στους Ναζί πάει πολύ βαθύτερα από την άνοδο της Χρυσής Αυγής, υπογραμμίζει το βρετανικό δίκτυο, κάνοντας αναφορά στην πρώτη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να καταθέσει ένα τριαντάφυλλο στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης στην Καισαριανή, μετά από την ορκωμοσία του.
«Οι Γερμανοί απέσπασαν διά της βίας δάνειο από την Τράπεζα της Ελλάδος. Για δεκαετίες, η Αθήνα διεκδικούσε τις αποζημιώσεις και την αποπληρωμή αυτού του δανείου», αναφέρει το BBC, προσθέτοντας την πάγια στάση της Γερμανίας, ότι το θέμα έκλεισε πριν από δεκαετίες. «Ομως, η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει τη διαφορά, επιμένοντας ότι θα επιδιώξει τις αποζημιώσεις».
Το BBC κάνει αναφορά και στον Μανώλη Γλέζο, τονίζοντας ότι ο άνθρωπος που κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη στα 91 του εξακολουθεί να λατρεύεται στο κόμμα. «Η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στο μνημείο ήταν ένα ισχυρό μήνυμα ότι η χώρα του έχει συγχωρέσει, αλλά δεν έχει ξεχάσει. Και ότι πλέον δεν θα σκύβει στις εντολές του Βερολίνου», προσθέτει το BBC, σημειώνοντας ότι οι ελληνογερμανικές σχέσεις ποτέ δεν ήταν εύκολες και πως η οικονομική κρίση άνοιξε παλιές πληγές.
«Τώρα, η νέα ελληνική κυβέρνηση φαίνεται έτοιμη να πιέσει τη Γερμανία εκεί που πονάει», καταλήγει το δημοσίευμα.
Πηγή: BBC

Αναδημοσιευση : See more at: http://www.kefaloniatoday.com/politika/parapolitika/bbc-ellada-tha-piesi-ti-germania-eki-pou-ponai-103751.html#sthash.t9DPqyjJ.dpuf

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

A. Τσίπρας στον B. Σόιμπλε: -Η ελληνική δημοκρατία δεν είναι πλέον αποδέκτης εντολών μέσω e-mail-

A. Τσίπρας στον B. Σόιμπλε: ''Η ελληνική δημοκρατία δεν είναι πλέον αποδέκτης εντολών μέσω e-mail''!

Την πρώτη του ομιλία στην πρώτη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ έκανε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις 4 το μεσημέρι.

Διαβάστε συνοπτικά την ομιλία του Πρωθυπουργού:

Οι 149 βουλευτές αποτελείτε κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας
Μην ξεχνάτε ότι είστε οι εκπρόσωποι του εργαζόμενου λαού στη βουλή
Εκπρόσωποι μιας μάχης που πέρασε δια πυρός και σιδήρου
Η Ελλάδα έγινε ξανά θετικό σημείο παντού στην Ευρώπη, είπε με έμφαση ο Πρωθυπουργός.

Στις 25 του Γενάρη έγινε ένα μεγάλο βήμα

Νιώθουμε περήφανοι γιατί οι πολίτες ανάσαναν, ανεξάρτητα με το τι ψήφισαν
Επέστρεψε η αξιοπρέπεια, επέστρεψε η Δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε
Δεν κυριαρχεί η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα αλλά ότι η νέα κυβέρνηση θα διαπραγματευθεί σκληρά και θα βάλει τέλος στην Τρόικα και στις πολιτικές της
Θα παρουσιάσει τον δικό της οδικό άξονα για έξοδο από την κρίση
Θα έχει το δικό της πρόγραμμα, τη δική της φωνή
Υπάρχει μια κυβέρνηση που θα κάνει πράξη αυτό που λέει

«Η ελληνική δημοκρατία δεν είναι πλέον αποδέκτης εντολων μέσω e-mail» είπε με έμφαση ο κ. Τσίπρας

Χρειάστηκε μόνο 1 εβδομάδα και καταφέραμε να αλλάξει η ατζέντα στην Ευρώπη
Γίναμε σημείο αναφοράς σε ολόκληρο τον κόσμο
Συζητάμε για την ανάπτυξη και όχι άλλο για τη λιτότητα
Το ευρωπαϊκό κατεστημένο θέλει περισσότερη λιτότητα και λιγότερη δημοκρατία
Η Ελλάδα είναι σημείο αναφοράς για τη δημοκρατία
Για νέα συμφωνία σε μια Ευρώπη που δεν θα έχει πια ιδιοκτήτες και ενοικιαστές
Στις 26 Γενάρη πήραμε καθαρη εντολή

Θα εφαρμόσουμε αυτά για τα οποία δεσμευτήκαμε και μας ψήφισε ο ελληνικός λαός
Είμαστε κυρίαρχη χώρα, έχουμε συμφωνία με τον λαό μας, αυτή τη συμφωνία θα την τηρήσουμε
Η ελληνική κυβέρνηση έρχεται να αποκαταστήσει την αναγκαία ισορροπία στην Ευρώπη
Είμασταν έτοιμοι και ώριμοι για να αναλάβουμε τη μεγαλη ευθύνη

Δεν πορευόμαστε στο άγνωστο, έχουμε στρατηγικό σχέδιο για τη διαπραγμάτευση
Συμβολικό το πρώτο ταξίδι μας στην Κύπρο
Ελλάδα και Κύπρος πιστές στον στόχο εξεύρεσης λύσης
Σε λίγες μόνο ώρες επισκεφθήκαμε τους ευρωπαίους αξιωματούχους
Στόχος μας δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα νέο διχασμό ανάμεσα σε Βορρά και Νότο
Επισημάναμε την ανάγκη για μια νέα συμφωνία στην Ευρώπη
Ξεκινήσαμε μαραθώνιο συναντήσεων και διαβουλεύσεων στην Ευρώπη

Εχοντας στόχο, σχέδιο και λέγοντας για πρώτη φορά την αλήθεια
Σε 1 βδομάδα κερδίσαμε συμμάχους και συμμαχίες που δεν κερδήθηκαν 5 χρόνια τώρα
Η Ελλάδα δεν είναι πια ο μίζερος εταίρος που ακούει

Η Ελλάδα έχει φωνή, τη δική της φωνή, έχει προτάσεις

Περιμενουμε προτάσεις από τους εταίρους
Δυστυχώς μεχρι σήμερα δεν έχουμε ακούσει συγκεκριμένο από τη Γερμανία
Κανείς δεν μιλάει πια στην Ευρώπη για την Τροικα και τα mail της
κανείς δεν μας ζηταει να εφαρμόσουμε το περιβόητο μέηλ Σαμαρά
Απαντάμε: Θα σεβαστούμε τους κανόνες της ΕΕ, δηλαδή τον κανόνα για ισοσκελισμενους προυπολογισμούς
Ξεκάθαρα όμως πράγματα, η λιτότητα δεν αποτελεί κανόνα της ΕΕ

Τα εξωπραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα δεν αποτελούν κανόνα της ΕΕ

Απαιτούμε από τους εταίρους μας να σεβαστούν την κυρίαρχη απόφαση του ελληνικού λαού
Ζητούμε να σταματήσει η εφαρμογή του λάθους στην Ελλάδα όπου χάθηκε το 25% του εισοδήματος
Υπάρχει ακόμα μια κάστα εντός και εκτός της Ελλάδας, ένας σκληρός θύλακας νεοφιλελευθερισμού που παρακάλει να κερδίσει η σκληρή άποψη στη διαπραγμάτευση

Ο ελληνικός λαός έκανε την επιλογή του και σταμάτησαν οι σκληρές αποφάσεις
Καταθέτουμε τις προτάσεις, χρειάζεται χρόνο η διαβούλευση
Χρόνο χρειάζεται και η Ευρώπη, χρειάζονται και οι εταίροι
Εμείς δεσμευόμαστε στον ελληνικό λαό θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να γυρίσει ο τόπος σελίδα

Εγγυόμαστε ότι θα μπει φρένο στις θυσίες χωρίς αποτέλεσμα
Εγγυόμαστε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας
Εγγυόμαστε τις καταθέσεις των Ελλήνων πολιτων στις τράπεζες που είναι απολύτως εξασφαλισμένες

Είμαι βεβαιος ότι μπορούμε να αποκαταστήσουμε σταδιακά τις αδικίες που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια
Αστραπιαία θα κινηθούμε για να τελειώνουμε με τη φοροδιαφυγή και το πελατειακό κράτος
Οχι κάποιοι μας τις ζητάνε, θα τις προωθήσουμε γιατί εμείς τις θέλουμε
Να λάβουν και το δικό μας μήνυμα πολύ σοβαρά όσοι σχεδιάσουν «παρενθέσεις» και έχουν στρατηγικό σχέδιο να υπονομεύσουν τη νέα ελληνική κυβέρνηση

Σεβόμαστε τους κανόνες ας σεβαστούν και οι άλλοι την δημοκρατία
Δηλώσεις επικίνδυνες ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα όταν ο κίνδυνος του νεοφασισμού είναι πολύ μεγάλος
Η ελληνική δημοκρατία δεν απειλείται ούτε απειλεί κανεναν
Ας σταματήσουν λοιπόν εδώ όσοι υποτιμούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού

Η ελληνική δημοκρατία με τη γενναία τους επιλογή έχουν γυρίσει σελίδα
Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουμε πίσω στα πετρινα χρόνια
Ο φόβος τελείωσε στην πατρίδα μας, η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί τελείωσαν στην πατρίδα μας
Έχουμε να φτιάξουμε μια χώρα από την αρχή

Αναδημοσιευση απο : Vlahatasamis.gr

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

”Ιδού ο άνθρωπος”, η αντίληψη του Ανδρέα Λασκαράτου για την πολιτική, του Παντελή Λιάκα

 

Ο Ανδρέας Λασκαράτος γεννήθηκε το 1811 στο Ληξούρι που βρισκόταν εκείνη την εποχή -όπως και τα Επτάνησα- υπό αγγλική και γαλλική εξουσία. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, την ποίηση, ενώ είναι πιο γνωστός ως λιβελογράφος.

Έντονα κριτικό πνεύμα ασκεί δριμύ κατηγορώ ενάντια στην υποκρισία, το συμφέρον, την πολιτική, τους διωγμούς, τους αφορισμούς που υπέστη από την Εκκλησία και διάφορους πολέμιους του. Το οξύ του πνεύμα και η η ετυμολογία του επέτρεψαν να τάσσεται κατά των παραδοσιακών αντιλήψεων της εποχής του, ασκώντας παράλληλα ριζοσπαστική κριτική στα ρυπαρά στοιχεία που χαρακτήριζαν την τότε κοινωνία. Η γλώσσα του είναι μια μείξη δημοτικής, καθαρεύουσας και πολλών ιδιωματικών επτανησιακών εκφράσεων, που κάνει τον λόγο του άμεσο και ζωηρό. Η λογοτεχνική του παραγωγή έχει επηρεαστεί από την επτανησιακή παράδοση (Σολωμός-Κάλβος) καθώς και από τον ευρωπαικό διαφωτισμό και φιλελευθερισμό, σε συνδυασμό με τις ηθικολογικές απόψεις του περί παντός κοινωνικού ζητήματος. Η σκέψη του Λασκαράτου στο ”Ιδού ο άνθρωπος” διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση των αρχών του Αριστοτέλη, τον ορθολογισμό του Βολταίρου και του γαλλικού διαφωτισμού, ιδιαίτερα σε ζητήματα κοινωνικής χρηστότητας και ηθικής. Μια σκέψη που οραματίζεται έναν θεό δημιουργό και νομοθέτη που υπάρχει παντού και καθορίζει την ανθρώπινη συνείδηση. Οι ”Χαρακτήρες” του Θεόφραστου ενέπνευσαν κυρίως το έργο του Λασκαράτου καθώς και αυτό αποτελεί ένα σύνολο από σύντομες ιστορίες με κύριο στόχο την στηλίτεψη των ατομικών ελαττωμάτων και των λοιπών στραβών της κοινωνίας. Βέβαια ο Λασκαράτος δεν μιμήθηκε δουλικά το πρότυπό του, αλλά παρενέβαλε έντονα το προσωπικό του ύφος στους χαρακτήρες του. Ο στόχος του σε κάθε περίπτωση ήταν καθαρά ηθικοδιδακτικός, αναμορφωτικός και αντικειμενικός.

Ανάμεσα στα πολλά πορτρέτα που περιέχονται στο ΄΄Ιδού ο άνθρωπος΄΄ εγώ ξεχώρισα τέσσερα τα οποία αποτυπώνουν το σκεπτικό του συγγραφέα απέναντι στην πολιτική, τους πολιτικούς αλλά και τον λαό που τους εκλέγει. Τα αποσπάσματα αυτά πραγματικά στηλιτεύουν αυτό το διαχρονικό και επίκαιρο μίασμα των μεγάλων πολιτικών αντρών που δήθεν εξέφραζαν ένα μήνυμα φιλοπατρίας, ηθικής και ανθρωπιάς. Επιπλέον καυτηριάζεται και η ευπιστία των ψηφοφόρων του λαού που γίνονται εύκολα έρμαια του εκάστοτε πολιτικού άνδρα, αρκεί να ικανοποιηθεί–έστω και φαινομενικά- το ιδιοτελές τους συμφέρον και τελικώς υποστούν την καθοδήγηση από τις ψεύτικες ελπίδες. Ο Λασκαράτος και τους μεν και τους δε τους περιγελά και τους υποτάσσει κάτω από το πρίσμα μιας αδυσώπητης κριτικής, με άλλα λόγια τους βάζει πραγματικά στη”θέση τους”. Γενικότερα μπορούμε να πούμε ότι το ”Ιδού ο άνθρωπος” αποτελεί μια πρωτότυπη αλλά και αξιομνημόνευτη συμβολή στην περιγραφή του ανθρώπινου ψυχισμού, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η ψυχαναλυτική επιστήμη δεν είχε ακόμα αναπτυχθεί, αναδεικνύοντας το έτσι ως το ωριμότερο βιβλίο πολεμικής του συγγραφέα και ομολογουμένως το καλύτερο έργο στοχασμού που έχουμε από την πνευματική του οξυδέρκεια.

      ”ΙΔΟΥ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ”

1.  
   Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΑΣ
   Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ κάπως από τον πολιτικόν των Μεγάλων Εθνών της Ευρώπης. Ο δικός μας πολιτικός δεν έχει να γνοιασθή ούτε για την ευρωπαικήν ισορροπίαν, ούτε διά άλλα διεθνή μεγάλα σχέδια και συμφέροντα. Τα μικρά εσωτερικά του έθνους μας ήθελ΄ είναι το φορτίο του. Ήθελ΄ είναι…επειδή ο πολιτικός μας είναι ανίκανος και διά τούτα. Εις τα μεγάλα εξευγενισμένα έθνη, ο πολιτικός τους άνδρας αναθράφηκε εκ νεότητός του εις τες πολιτικές επιστήμες, κ΄ επρογυμνάσθηκε στα πολιτικά πράμματα. Ώστε, όταν ανεβαίνη στην κυβέρνηση του κράτους του, εφαρμόζει εκεί τες γνώσεις του και πεποίθησές του. Αλλά ΄ο δικός μας πολιτικός, ως επί το πλείστον, γεννιέται στην αράδα των πειναλέων αμαθών θεσοθήρων όπου, από προσπάθεια σε προσπάθεια, φθάνει και στην κυβέρνηση του μικρού μας κράτους. Άλλος πάλε φθάνει στο ίδιο μέρος από λαοπλανικά έχπαγλα κατορθώματά του, αμαθής και τούτος παρομοίως και κοινός άνθρωπος. Και άλλος από άλλες όχι ευγενέστερες πηγές. Οι οποίοι τούτοι όλοι λέγονται πολιτικοί!… Τι μπορείς να προσμείνης από πολιτικούς τέτοιους; Εννοείται όθεν ότι το στάδιο του ανθρώπου τούτου, του λεγόμενου πολιτικού, συνίσταται στην επικαρπία της εξουσίας. Να χαρή την Εξουσία! Ιδού το στάδιό του!…Και πραγματικώς τη χαίρεται με απληστία, καθένας τη φορά του, σαν κόρακας απάνου σε ψόφιο, και μεταχειριζόμενος κάθε ανόσιο διά να βασταχθή στη θέση του, και κάθε ανοσιώτερο για να ξαναπάη.
   2.
   Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ
   Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΤΟΥΤΟΣ, πολύν καιρό πριν της ψηφοφορίας αρχίζει να χαιρετά, τους μεν εγκαρδίως, τους δε βαθυσεβάστως, όλους όσους έχουνε ψήφο. Κάποτε βαίνει απάνου κ΄ εφημερίδα, με την οποία κατακρένει αυστηρώς τες πράξεις της Κυβερνήσεως, ως ασύμφερες διά τον λαόν. Αν ημπορέση και ατομικώς να χτυπήση τους υπαλλήλους της Κυβερνήσεως, θαν είναι μία τύχη δι΄ αυτόν. Αφού εξεσπάθωσε υπέρ του λαού, όσους περισσότερους υπέρ του λαού θανατώση, τόση περισσότερη η αξιομισθία του. Πηαίνει στα χωριά και γλυκομιλεί των χωριάτωνε.<<αδερφάκια μου και α’ι’τεράκια μου…>>! Τες ύστερες ημέρες βγάνει πρόγραμμα. Στο πρόγραμμά του υπόσχεται όσα και ο Πρωθυπουργός υπόσχεται στον βασιλικόν λόγον και, εννοείται, με την ίδιαν ιδέαν εκτελέσεως. Αν είναι πλούσιος, ή αν έχη πλουσίους υποστηριχτές, οι φτωχοί ψηφοφόροι εκείνες τες ημέρες οικονομούνται με 5-10-15 φράγκα ο καθένας διά την ψήφο του. Επειδή ο υποψήφιος αγοράζει πότε φθηνά και πότε ακριβά, κατά τους ανθρώπους και κατά την ώρα. Τελειωμένο έτσι και πιτυχημένο το έργο του εις τον τόπο του, φεύγει τότε διά τας Αθήνας. (Ω Αθήνα μου, βουλευτάδες οπού σου στέλνουμε!…) Στας Αθήνας, ο εις τον τόπον του μεγαλέμπορος εκλογικών ψήφων, παρουσιάζεται μεταπράτης, αλλά θησαυρού μεταπράτης, επειδή φέρνει χιλιάδες ψήφους συμπυκνωμένες εις μίαν μόνην αλλά πολύτιμην ψήφον, δυναμένην να συντελέση εις την στερέωσην, ή εις την φτώσην του Υπουργείου. Μία τέτοια ψήφος, ένας τέτοιος πολύτιμος αδάμας, δεν αγοράζεται με 5-10-15 φράγκα. αλλά με δημόσιες θέσες του υιού, του αδερφού, του ξαδέρφου, με μετάθεσες μη ευνοουμένων υπαλλήλων, με παύσες, με διορισμούς, με ρουσφέτια άλλα. Και έτσι, τελειωμένη και τούτη η δεύτερη πράξη, τελειώνει μαζί της και όλο το βουλευτικό στάδιο του βουλευτή μας. Οποίο κατόρθωμα διά τον τόπο και διά το έθνος!
   3.
   Ο ΕΚΛΟΓΕΥΣ
   Ο ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥΤΟΣ ΕΚΛΟΓΕΥΣ, εχτός σπάνιων εξαιρέσεων, είναι ον ολοκλήρως ανίδεο των ηθικο-πολιτικο-κοινωνικών συμφερόντων της ανθρωπότητος, του έθνους του ή του τόπου του. Αλλά και αν τον έκανες ναν τα καταλάβη, έμενε παντελώς αδιάφορος δι΄ αυτά. Αντί τούτων, εχτιμά και γυρεύει το ιδιαίτερον ατομικόν του συμφέρον. Εις την ψήφον οπού του έδωσεν ο μεγαλόδωρος νομοθέτης, αυτός έχει ένα πίστωμα. Πίστωμα χωρίς προσδιωρισμένο ποσόν. αλλ΄ οπού, στην περίσταση, διά συμβιβασμού, ορίζεται το ποσόν και πληρώνεται πέντε φράγκα, δέκα φράγκα περισσότερο ή λιγώτερο. <<Πώς θα πάη κ΄ εκείνος αύριο στας Αθήνας να λάβη τόσα;…>> Πληρώνεται ακόμη το πίστωμά του και με υπόσχεση θέσεως. υπάλληλος εις τα δικαστήρια, δασοφύλακας, τελώνης, αρχαιοφύλακας…κ.λ.π Πληρώνεται και με υπόσχεση μεσιτείας διά την υπόθεσή του…Είναι τόσος καιρός οπού γυρεύει ναν του παραχωρηθή το δείνα ή το δείνα άλλο, και ο υποστηριζόμενός του θα μιλήση με τον φίλο του τον Υπουργό, και θαν του κατορθώση ό,τι θέλει. Κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. Τέτοια είναι τα δάχτυλα που ρίχνουνε ψήφους μέσα στες κάλπες! Ανοίγουντ΄ έπειτα οι κάλπες τούτες, κηρύττονται οι μείναντες βουλευταί, και σημαίνουνε οι καμπάνες χαρά μεγάλη!… Έτσι ο ψηφοφόρος τούτος εκλογεύς δεν είναι πολίτης γνωμοδοτών διά της ψήφου του εις τα συμφέροντα της κοινωνίας΄ αλλ΄ απλώς μόνον είναι κάτοχος πιστώματος ποσού, και είδους αορίστου συναλλαττόμμενου κατ΄ αρέσκειαν με χρήματα, ή με υπόσχεσες. Αλλά εμείς οι Ανατολίτες αντιγράφουμε τους πολιτικούς θεσμούς από τους κώδικας των Ευρωπαίων, καθώς αντιγράφουμε και τες μόδες από τα φιγουρίνια τους.
   4.
   Ο ΛΑΟΠΛΑΝΟΣ
   Ο ΛΑΟΠΛΑΝΟΣ, ΑΦΟΥ ΕΒΑΛΕ σημάδι στους σκοπούς του την εξουσία και την ύψωσή του, τα οποία δεν ημπορεί να απολαύση χωρίς τη βοήθεια του ψηφοφόρου όχλου, κανονίζει τη διαγωγή του σε τρόπον ώστε να γένη αρεστός εις τον όχλο, να γένη ο αγαπητός του, ακολούθως ο διαθέτης του. Και τότε ναν τον κάμη ποδοστάσι. Ν΄ ανεβή, να ψηλώση, να εξουσιάση. Γνωρίζει πολύ καλά ως από ενστίγματος ότι <<όμοιος τον όμοιον αγαπά>>, και θεληματικώς και σκοπίμως καταβιβάζει τον εαυτόν του έως τον ύστερον χυδαίον, μιμούμενος και το λεχτικό του, διά να απολαύση την αγάπη του. <<Γεια σου, αδερφέ! Μωρ’ τι διάολο τρώμε σήμερα πρώτη μέρα;>> (Πρώτη της Σαρακοστής). Παραδέχεται τες πρόληψες, δεισιδαιμονίες, και άλλες εσφαλμένες ιδέες και πεποίθησες του όχλου, τες οποίες όλες τες υιοθετεί και τες κάνει ΄δικές του. ως εκείνον οπού υιοθετεί παιδί ξένο, και πασχίζει ναν το πείση, και να πεισθή κ ΄ εκείνος πώς είναι δικό του. << Ήθελε αρχίσω σήμερα, μα είναι τρίτη. και την τρίτη δεν αρχίζω δουλειά. Το΄ χω από τον πατέρα μου>>. Συκοφαντεί και διαβάλλει κάθε τίμιον άνθρωπον, κατασταθέντα δυσάρεστον εις τον όχλον, διά την φιλαλήθειαν κ΄ ελευθεροστομίαν του στα θρησκευτικά… Και είναι κάνοντας έτσι, που παίρνει θέσην υπερασπιστού και προστάτου της θρησκείας, ανάμεσα στους χυδαίους. Απολύεται από κάθε κοινωνικήν ανασκοπή, και θυσιάζει, απέναντι της χρείας τού ν΄ αρέση εις τον όχλον, κάθε αίσθημα ευγενικό, την εντροπή του προσώπου του και την ανθρωπιά του. Ο άξιος λαοπλάνος βάνει απάνου κ΄ εφημερίδα. Και τότε γένεται φοβερός εις την κυβέρνηση, και αγαπητότατος εις τον όχλο. Τα δε αισθήματα και φρονήματά του διά τον όχλον είναι,
   Την υπόληψή σου να΄ χω,
   Κι ας σε πάρη ο Διάολος.
   Αλλά ο δυστυχής όχλος δεν εννοεί τον προδότη του λαοπλάνο, και σε πρώτη περίσταση νομίζει να βραβεύη ευεργέτη του χειροτονώντας τον δήμαρχό του, βουλευτή του, ή ό,τι άλλο. Αν δε ο λαοπλάνος, ελέω οχλανοησίας, φθάση και στες ύψιστες θέσες, και γένη και Υπουργός Βασιλέως, άι, τότε έχει την ευκαιρία να παστρέψη τον ορίζοντά του από τους εναντίους του και να μείνη κύριος ανενόχλητος της Εξουσίας.* Όσους την εχρησιμέψανε ως θύματά του, διά να πατήση απάνου τους να ψηλώση, τότε δεν τους ενοχλεί πλέον. επειδή δεν τους εχθρεύετο διόλου όταν τους εκατάστρεφε. και μόνον τους εθυσίαζε για να κάνη δουλειά του. Ως εμείς, σκοτώνοντας τα΄ ρνίθια, δεν τα σκοτώνουμε για έχθρητα προς αυτά, αλλά διότι μας χρειάζεται το ζουμί τους. Ο λαοπλάνος έχει πολλούς απατημένους οπού του είναι φίλοι. αλλ΄αυτός δεν είναι κανενός από αυτούς φίλος. Προάγει τους αγαπώντας τον, εν όσω η προαγωγή τους τον ωφελεί. Αλλά τους παραιτεί όταν δεν ευρίσκη πλέον ωφέλειαν εις αυτούς. Έτοιμος και ναν τους χαντακώση, αν τούτο τόνε συμφέρη.
   - *Γυρεύει λ.χ στα δεσμωτήρια τον τολμηρότερο δολοφόνο. τον ελευθερώνει και, <<Εγώ>>, του λέει, <<σε ελευθέρωσα. Μα ο Γ. αύριο με την εφημερίδα του θα μας κάμη βάσανα, κ’ εμέ, κ’ εσέ. Όσο ζη εκείνος ο άνθρωπος…>>. Και ο Γ. ξημερώνεται σκοτωμένος…

ΠΗΓΗ ”Ιδού ο άνθρωπος”, Ανδρέας Λασκαράτος

Αναδημοσιευση απο http://www.kefaloniamas.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/

Η ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΑΜΗ.

Από την Λιλή της Πυλάρου λάβαμε αυτή την επιστολή :

Θλιμένοι οι απογοητευμένοι οι Γλάροι της Σάμης, κοντά 2 χρόνια τώρα μάταια περιμένουν το καράβι (παπόρο) από την Πάτρα ,βουτάνε και ξανά βουτάνε γύρω απο την Αντίσαμο , πετάνε χαμηλά στο λιμάνι η στον Πάλιουρα λες και χαιρετάνε και ξαναφεύγουν πάλι για να περιμένουν το καράβι ξανά και ξανά.

Η Σάμη η αγαπημένη , η φιλόξενη που μας υποδεχόταν πάντα δινοντας μας νοερά το χέρι , να πατήσουμε στα αγαπημένα χωματά μας,νοσταλγικά δακρυσμένοι και συγκινημένοι , μια γνήσια αρχόντισσα με πλούσια κληρονομιά και καταγωγή από τα Ομηρικά χρόνια ,ακόμη, όπου άπειρα ευρήματα μαρτυρούν το ζηλευτικό πολιτισμό της και την κουλτούρα της , έχει όμως τώρα δυστυχώς μαραζώσει .Βουβοί και μελαγχολικοί οι καλοκάγαθοι και γραφικοί κάτοικοί της περνοδιαβαίνουν με τα ποδήλατά τους , τους δρόμους και τα σοκάκια της , απορημένοι για την ερήμωση του τόπου τους .
Η φιλική και γλυκιά γειτονική μας Σάμη είναι δυστυχώς ένα μεγάλο θύμα της απληστίας και των συμφερόντων που μας επιβάλλονται ,χωρίς να μας ρωτήσουν και ισοπεδώνουν ο,τι έχει αξία στην εποχή μας και στη ζωή μας.
Μαζί με την αγάπη μου ας στείλουμε ένα μήνυμα προς όλους τους αρμόδιους, οτί μπορεί να διαχειρίζονται την καθημερινότητα μας αλλά δεν μπορούν να διαχειριστούν τη συνείδησή μας, γι’αυτό ελπίζουμε να ξαναβρείς γρήγορα την ευτυχία, τη χαρά και επιτέλους οι Γλάροι σου να πετάνε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι, ακούραστοι συνοδοί των καραβιών όλου του κόσμου αλλά και του δικού σου.

Λιλή Σπυράτου

(απο : Vlahatasamis.gr)

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Ξεκινούν και πάλι τα εργαστήρια για παιδιά από το ίδρυμα Φωκά - Κοσμετάτου

Το Ίδρυμα Φωκά - Κοσμετάτου με χαρά σας ανακοινώνει την επαναλειτουργία Τμημάτων Περιβαλλοντικών Εργαστηρίων και Δημιουργικής Απασχόλησης για παιδιά ηλικίας 5-12 ετών, στο κτίριο μας επί της οδού Π. Βαλλιάνου 1, στην κεντρική πλατεία Αργοστολίου.

Τα Περιβαλλοντικά Εργαστήρια θα διεξάγονται από την Αλεξάνδρα Στελλάτου, περιβαλλοντολόγο και τα Εργαστήρια Δημιουργικής Απασχόλησης από την Ευαγγελία Μουλίνου-Σιούτη, ειδικό προσχολικής αγωγής. Και οι δυο έχουν πολυετή πείρα στην υλοποίηση εκπαιδευτικών εργαστηρίων.

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα τηλέφωνα 26710- 26595/6, ώρες: 9.00-14.00.
(απο : Kefalonitikanea.gr)

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Κεφαλονιτικο Καρναβαλι.

Τι σημαίνει να είσαι… Κερκυραία και Κεφαλονίτισσα!

Τι σημαίνει να είσαι… Κερκυραία και Κεφαλονίτισσα!

Πρόσφατα διάβασα δύο εξαιρετικά άρθρα των κυρίων Δανάη Δραγωνέα και Διονύση Ματιάτου για το τι σημαίνει να είσαι Κερκυραία και τι σημαίνει να είσαι Κεφαλονίτης αντίστοιχα. Και τα δύο ήταν εξίσου εύστοχα, γλυκά και συγκινητικά.
Μέσα σε λίγες γραμμές αποτύπωσαν όλη τη μαγεία του να κατάγεσαι από δυο τόσο όμορφους τόπους. Τι συμβαίνει όμως όταν τυχαίνει να κατέχεις και… τις δύο ιδιότητες; Όταν ανακοινώνεις στους συνομιλητές σου την καταγωγή σου κ εκείνοι αναφωνούν «Βέρα Επτανήσια! Θα είσαι θεόμουρλη!». Δεν έχουν και άδικο τελικά. Τυχαίνει να είμαι ένα… mix.
Ο πατέρας μου είναι Κερκυραίος (και μισός Οθωνιώτης), η μαμά μου Κεφαλλονίτισσα και παράλληλα, γεννήθηκα στην Αμερική. Μεγάλωσα στην Κέρκυρα ενώ τα καλοκαίρια μου τα περνούσα εξ ολοκλήρου στην Κεφαλονιά.
Δε μπορώ να συγκρίνω τα δύο αυτά μέρη παρ΄ ότι μοιάζουν αλλά και διαφέρουν σε πολλά. Κι όμως, έχω αποκτήσει εκεί τις ωραιότερες αναμνήσεις μου.
Η κουλτούρα των Επτανήσων είναι ιδιαίτερη και ξεχωριστή.Τι σημαίνει να μεγαλώνεις στην Κέρκυρα λοιπόν; Σημαίνει πρώτα απ’ όλα να μεγαλώνεις με Verdi, Rossini και  Tchaikovsky, τρέχοντας με το φλάουτο στο χέρι για την πρόβα ή την επόμενη λιτανεία.
Είναι οι βόλτες στο Καμπιέλο και στο Λιστόν μετά την πρόβα με… πατατάκια και κόκα-κόλα παρ’ όλη τη βροχή (ναι, βρέχει ακατάπαυστα στην Κέρκυρα το χειμώνα). Σημαίνει η παρέα σου να είναι αποκλειστικά μέλη των φιλαρμονικών του νησιού και να πειράζει ο ένας τον άλλο.
Είναι τα βραδάκια στο φρούριο, τα απογευματινά μαθήματα αργότερα στο Πανεπιστήμιο και η ποδηλατάδα στην παραλιακή της Γαρίτσας. Είναι τα μπάνια στον Ανεμόμυλο, τα απογεύματα στη μπάντα, η τσιτσιμπύρα στου Ζήσιμου, οι λουκουμάδες την παραμονή «τ’ Αγιού» και η μυρωδιά της πασχαλιάς τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Και βέβαια, είναι η γλυκιά μελαγχολία στον Επιτάφιο του Αγίου Σπυρίδωνα το Μέγα Σάββατο παίζοντας την «Caldae Lacrimae» με τη Φιλαρμονική.
Τα καλοκαίρια δε, δεν περίμενα τίποτα άλλο από το να φτάσω στο νησί της μαμάς μου, την Κεφαλονιά.
Το χωριό της μαμάς μου, τα Μαυράτα, βρίσκεται στη νότια Κεφαλονιά και όπως προανέφερα, περνούσα ολόκληρο το καλοκαίρι στο σπίτι της γιαγιάς μου. Περίμενα με λαχτάρα τις φίλες μου από Αθήνα και τους συγγενείς από Αμερική για να γυρίσουμε το νησί.
Τι μου έρχεται πρώτο στο μυαλό; Πολλά. Ξεφλουδισμένους από τον ήλιο ώμους, ψάθινο καπέλο με κερασάκια, μεσημεριανή ξεκούραση με καρπουζάκι και σύκα, αστεία με τα ξαδέρφια κ τζιτζίκια. Άπειρα τζιτζίκια. Μπάνια στις απίστευτες, διάφανες παραλίες και το βραδάκι παιχνίδι μέχρι να σκοτεινιάσει. Και όταν σουρούπωνε, όλοι για σουβλάκια ή παγωτό στου κυρ- Πέτρου με θέα τη Ζάκυνθο.
Ακόμα, κρυφές εξορμήσεις τα μεσημέρια, όταν όλοι κοιμούνταν, στα ντουλάπια της γιαγιάς για γλυκά του κουταλιού, κεφαλονίτικες μάντολες, λουκούμια, παστίλιες και καραμέλες βουτύρου. Ακόμα, το πανηγύρι της Παναγίας της Φιδούσας στο Μαρκόπουλο αλλά και του Αγίου Γερασίμου την επόμενη ημέρα. Βλέπετε, διπλογιορτάζω.
Και στις 15 Αυγούστου  το τραπέζι της γιορτής μου στο οποίο ερχόταν φυσικά όλο το σόι. Κεφαλονιά για μένα σημαίνει καντάδες, κόκκινες, ζεστές μάντολες, τα μαύρα έλατα του Αίνου, η βόλτα στο Λιθόστρωτο του Αργοστολίου, οι πλανόδιοι πωλητές λεβάντας έξω από το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, τα βράδια στην κοσμοπολίτικη Σκάλα, και το παγωτό στο beach-bar του θείου Φώτη στον Κατελειό μαζί με τα ξαδέρφια.
Τι σημαίνει λοιπόν να κατάγεσαι από δύο τόσο ιδιαίτερους τόπους; Σημαίνει να αναφωνείς «Άγιε μου» και να εννοείς και τους δύο, Άγιο Σπυρίδωνα και Άγιο Γεράσιμο. Σημαίνει να ονειρεύεσαι το Πάσχα στην Κέρκυρα και τα καλοκαίρια στην Κεφαλονιά. Να τραγουδάς καντάδες και να ξέρεις τους παραδοσιακούς χορούς και των δύο νησιών.
Η γλυκιά προσμονή αντικρίζοντας τον Αίνο όταν το πλοίο δένει στη Σάμη και να ανυπομονείς να φτάσεις στο σπίτι για να φας την κεφαλονίτικη κρεατόπιτα δια χειρός γιαγιάς. Να φέρνεις στην παρέα στην Κέρκυρα μάντολες και στους συγγενείς στην Κεφαλονιά κουμ-κουάτ.
Να έχεις ανάμεικτη, τραγουδιστή προφορά και οι συμφοιτητές σου να αναγνωρίζουν την επτανησιακή «τρέλα» σου. Είναι ακόμα τα ηλιόλουστα πρωινά στο Λιστόν και τα δροσερά βραδάκια στο Αργοστόλι. Τα δειλινά στα Μουράγια και η μυρωδιά της μουσταλευριάς στο σπίτι της γιαγιάς ανάμεικτη με τη μυρωδιά των γλυκών του κουταλιού.
Να νιώθεις το ίδιο δέος στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα και την ίδια ηρεμία στην αυλή του μοναστηριού του Αγίου Γερασίμου, πνιγμένη από λουλούδια και λεβάντες.
Στην Κέρκυρα να σε αποκαλούν «κουτσούνα» και στην Κεφαλονιά «κυρά μου». Ακόμα, να μην ξέρεις αν τελικά «εβουρλίστηκες» ή «κουρλάθηκες». Να σε ρωτούν «Από πού είσαι;» και να μη μπορείς να απαντήσεις με συντομία με ακρίβεια. Και αυτή νομίζω είναι και η ωραιότερη απάντηση.
Τζέμα Δεσύλλα-  Ιστορικός- ερευνήτρια

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/ti-simeni-na-ise-kerkirea-ke-kefalonitissa-103464.html#sthash.ItG7Tev2.dpuf

Εκλογές: Πρώτες σκέψεις… του Νικου Μπογιοπουλου.

    H νίκη του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή ήταν σαρωτική. Η ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν ταπεινωτική. Το ταπεινωτικό αποτέλεσμα για τον πάλαι ποτέ δικομματισμό, που αποτελεί ταυτόχρονα και ταφόπλακα για την φενάκη της μεταπολίτευσης – φενάκη που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ φρόντισαν να την επισφραγίσουν και με τη βούλα του ΔΝΤ - είναι μια νίκη του λαού. Το μήνυμα του λαού ήταν σαφές: Τέλος με τα Μνημόνια. Το ζητούμενο, φυσικά, παραμένει: Να μπει τέλος και στην πολιτική των Μνημονίων, όπως κι αν αυτά βαφτίζονται.

***

    Ο λαός με την ψήφο του επέστρεψε τα επίχειρα σε εκείνους που αυτά τα χρόνια τον λεηλάτησαν, τον εξαπάτησαν και είχαν το θράσος κατά την προεκλογική περίοδο να προσβάλουν με τόσο αυθάδη τρόπο και την νοημοσύνη του. Στην κάλπη ηττήθηκε η επιχείρηση του φόβου, η στρατηγική του τρόμου, η τακτική της κινδυνολογίας πάνω στην οποία οικοδομήθηκε ο πολιτικός λόγος της ΝΔ. Ηττήθηκε το κήρυγμα του ραγιαδισμού που όλα αυτά τα χρόνια παρίστανε τον «πατριωτισμό». Ένας ραγιαδισμός που χρησιμοποιήθηκε με διπλή στόχευση:Πρώτον, ως άλλοθι του πολιτικού κατεστημένου για να επιβάλλει μια πολιτική την οποία καθόριζε από κοινού με «εταίρους» και «φίλους» αλλά μετά υποδυόταν ότι «εκβιάζεται». Δεύτερον, για να υπαγάγει το λαό στη λογική ότι «ρεαλισμός» είναι η υπακοή στον «ισχυρό».

***

    Την Κυριακή όσον αφορά τη ΝΔ ηττήθηκε το αντικομμουνιστικό παραλήρημα των «μπαλτακοειδών». Ηττήθηκε το «φαιό» της σοβαρότητας  των Βορίδηδων και το «φαιό» της ευτέλειας των Γεωργιάδηδων. Ηττήθηκε το αντιδραστικό ιδεολογικό πρόσημο ενός λόγου που επιχορηγείτο από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά και ανάβλυζε από τους αντιδραστήρες του ίδιου του (πρώην) πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Εισέπραξαν τα επίχειρα μιας τακτικής μέσω της οποίας επιχείρησαν να πάρουν «ιδεολογική ρεβάνς από την Αριστερά» που απλώς εξέθεσε την ιδεολογική τους πενία αφού έχασαν από έναν κατασκευασμένο από τους ίδιους αντίπαλο. Τι έκαναν; Έχασαν στο πεδίο του αντικομουνισμού και μάλιστα αποδίδοντας στον ΣΥΡΙΖΑ ανύπαρκτες κομμουνιστικές ιδιότητες!

***

    Το εκλογικό σώμα την Κυριακή προσήλθε στην κάλπη με μισή ελπίδα και μεολόκληρη απελπισία. Η ψήφος του ήταν ψήφος οργής και απογοήτευσης  για όσα προηγήθηκαν. Ήταν  μια ψήφος απόρριψης όσων του μαύρισαν τη ζωή. Ήταν μια ψήφος που περισσότερο καθορίστηκε από την αγωνία να αποτραπεί το χειρότερο και λιγότερο από την πίστη ότι έρχεται το καλύτερο. Ο λαός ψήφισε με διάθεση δειλής προσμονής και βρίσκεται σε στάση αναμονής. Κρατώντας μικρό καλάθι και με ευδιάκριτη μια προκαταβολική διάθεση τιμωρίας στο ενδεχόμενο να νιώσει ξανά προδομένος και εξαπατημένος.

***

    Από χτες έχουμε στην Ελλάδα «κυβέρνηση της Αριστεράς». Κι αυτό πέρα από τον – αναμφισβήτητα - νέο αέρα που φέρνει, φέρνει και την υποχρέωση για την εξοικείωση με ορισμένους όρους σημαντικούς για την Αριστερά, που πέρα από την γεωγραφία προσδιορίζει τα πράγματα κυρίως με βάση την πολιτική ουσία. Εξηγούμαστε: Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν είναι ούτε η αντιιμπεριαλιστική, ούτε ηαντιμονοπωλιακή, ούτε πολύ περισσότερο η αντικαπιταλιστική Αριστερά. Αν είναι η ριζοσπαστική Αριστερά θα κριθεί προφανώς από την κυβερνητική του πρακτική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήδη δεν έχουμε κάποια (ασφαλή κατά τη γνώμη μας) δείγματα που προκύπτουν από μια απλή σύγκριση των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 με τις σημερινές του εξαγγελίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, είναι εκείνη η Αριστερά που φαίνεται ότι με όρουςσοσιαλδημοκρατίας του 21^ου αιώνα θα διεκδικήσει μια πιο ήπια προσαρμογήτης Ελλάδας στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης. Ο «μετριοπαθής κεϋνσιανισμός» του ΣΥΡΙΖΑ (κατά την έκφραση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και οικονομολόγου κ.Κώστα Λαπαβίτσα) θα κινηθεί σύμφωνα με τους κανόνες του ευρωενωσιακού πλαισίου που θεωρούνται δεδομένοι. Θα πορευτεί στο πλαίσιο των θεσμικών υποχρεώσεων της χώρας εντός της ΕΕ που ο ΣΥΡΙΖΑ «σέβεται», όπως έχει τονίσει ο κ.Τσίπρας. Μπορεί το «τέλος της λιτότητας», όμως, να συνοδεύεται με το σεβασμό σε όλα τα προηγούμενα; Ναι, υπό την εξής προϋπόθεση: Ότι θα βαφτίσεις τις (αναγκαίες) «πρώτες βοήθειες» προς τον ασθενή σαν οριστική… «γιατριά» και θα εμφανίσεις το «εντός, εκτός και επί ταυτά» σαν… «τετραγωνισμό του κύκλου». Ίδωμεν.       

***    

    Σε κάθε περίπτωση: Από χτες ξημέρωσε μια νέα μέρα (από την οποία δεν λείπουν τα φίδια του ναζισμού - θέμα για το οποίο θα μιλήσουμε στο αυριανό σημείωμα). Αν θα είναι ιστορική και πόσο ιστορική θα είναι θα το αποδείξει η Ιστορία. Εκείνο που σήμερα αξίζει να κρατήσουμε στα συλλογικά μας τιμαλφή είναι το πάθος για να αλλάξουν τα πράγματα. Εκείνο το πάθος που δονεί την ψυχή χωρίς να θολώνει την σκέψη. Το πάθος που αναβλύζει από τη ψυχή του ανθρώπου που συλλογιέται  καλά γιατί συλλογιέται ελεύθερα. Ας κρατήσουμε ολόρθο το αίτημα αυτής της αλλαγής χωρίς εφησυχασμούς, ωραιοποιήσεις και αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική αλλαγή χωρίς ριζική ανατροπή. Χωρίς ψευδαισθήσεις γύρω από το ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η χώρα και την επόμενη μέρα από την κάλπη. Γνωρίζοντας ότι η ψήφος του λαού χωρίς την φωνή του λαού, χωρίς την παρουσία του, χωρίς την ένωση με τους άλλους ανθρώπους στους δρόμους της διεκδίκησης αποδεικνύεται στην καλύτερη περίπτωση ένα χαρτί άνευ σημασίας σε ένα κυτίο παραπόνων.

***

    Προχθές ο λαός ψήφισε. Τώρα ξεκινάει η υποχρέωση να κρατηθεί αναπαλλοτρίωτο το δικαίωμα να μην φαλκιδέψουμε οι ίδιοι εκείνα τα δευτερόλεπτα που κάθε τέσσερα, δυο ή τρία χρόνια, μετά από τόση πλύση εγκεφάλου, η φαλκιδευμένη δημοκρατία παρέχει στους υπηκόους της για να μπορεί κατόπιν, όπως είδαμε να συμβαίνει τις προηγούμενες δεκαετίες, να επιδεικνύει τον δημοκρατικό φερετζέ της πίσω από τον οποίο πέρναγαν Μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και email της τρόικας. Η ψήφος την Κυριακή δεν είναι το τέλος και ποτέ δεν ήταν. Είναι μια στιγμή μιας περιόδου που μπορεί να αποδειχτεί ενδιαφέρουσα. Μιας περιόδου που πιστεύουμε ότι έτσι κι αλλιώς θα είναι ενδιαφέρουσα.

Υστερόγραφο 1: Ότι χτες ο Σαμαράς απουσίαζε από το Μαξίμου όταν έφτασε εκεί ο Τσίπρας προσθέτει έναν ακόμα λόγο σε εκείνους που αποδεικνύουν ότι θα έπρεπε να έχει φύγει από το Μαξίμου μια ώρα αρχύτερα.

Υστερόγραφο 2: Καλά έκανε χτες ο Αλέξης Τσίπρας και πήγε στην Καισαριανή. Είχε πάει και ο Κώστας Καραμανλής άλλωστε. Το σημειώνουμε ως αυτονόητη υπόμνηση ότι είναι η πολιτική ταμπακιέρα που καθορίζει τελικά το περιεχόμενο ακόμα και του πιο επιτυχή επικοινωνιακά συμβολισμού. Καθόλου καλά όμως δεν έκανε η ΝΕΡΙΤ, στης οποίας το ρεπορτάζ ακούσαμε ότι εκεί είχαν εκτελεστεί 200 «αριστεροί». Εκεί, κύριοι της ΝΕΡΙΤ είχαν εκτελεστεί 200 κομμουνιστές. Που το μεταξικό καθεστώς τους παρέδωσε στην Γκεστάπo και οι χιτλερικοί τους πήραν από την Ακροναυπλία και την Ανάφη, τους πήγαν στο Χαϊδάρι και από εκεί στην Καισαριανή. Και τους εκτέλεσαν. Τους εκτέλεσαν γι΄αυτό που ήταν. Τους εκτέλεσαν γιατί ήταν κομμουνιστές. Εντάξει κύριοι της ΝΕΡΙΤ;

Αναδημοσιευση απο : .enikos.gr

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Το ΜΥΣΤΗΡΙΟ όσων γεννήθηκαν έως το 1985…Αξίζει να το διαβάσετε!!!!!

Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες…θα καταλάβετε:

«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να…μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.

Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.

Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε..

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες greekmagazino.com μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.

Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια!

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…»!!!

Κεφαλονίτικες .. .προλήψεις

Μεταφορές με το κάρο

Οι προλήψεις μπορεί να θεωρούνται σήμερα λαογραφικό στοιχείο του παρελθόντος, όμως μερικές από αυτές «εφαρμόζονται» και στις μέρες μας με πλήρη ευλάβεια, όχι μόνο από τους απλοϊκούς συγχωριανούς μας, αλλά και από εκείνους που, ενώ έχουν υψηλό πνευματι­κό επίπεδο και μπορούν να εξηγήσουν τα ανε­ξήγητα, πολλές φορές νιώθουν αδύναμοι και ανασφαλείς και καταφεύγουν σ’ αυτές.
Στο παρόν άρθρο θα καταγράψουμε μερι­κές από τις προλήψεις όπως τις μάθαμε από διηγήσεις και έχουν καταγραφεί στο βιβλίο μας Βότανα και Πρακτική Ιατρική, έκδοση του πολιτιστικού συλλόγου Αγίας Ευφημίας «Το Φανάρι».

• Περί γάμου. Η προξενήτρα, λίγο πριν ξεκινήσει για το …θεάρεστο έργο της, έβαζε γάνα από τον φούρνο στο πρόσωπο της, πρό­σεχε να μη συναντήσει κάποιον με φήμη κα- τσικοπόδαρου, ούτε και γάτα. Η κουβέντα του προξενιού δεν έπρεπε να γίνει στο ύπαιθρο. Τα στέφανα έπρεπε να τα μεταφέρει αγόρι και στο στρώσιμο του κρεβατιού της νύφης πε­τούσαν επάνω αγόρι. Όλα αυτά για να γεννή­σει η νύφη αγόρια! Δεν έστρωναν το κρεβάτι ορφανά κορίτσια. Ο γαμπρός δεν έβλεπε τη νύφη την ημέρα του γάμου. Η νύφη μετά την τελετή, δεν επέστρεφε στο πατρικό της, γιατί θα μπορούσε να επιστρέψει χήρα! Τα δίσεκτα χρόνια δεν γίνονταν γάμοι, ούτε το Δωδεκα­ήμερο των Χριστουγέννων, αλλά περίμεναν να αλλάξει ο χρόνος και να αγιαστούν τα νερά.
• Η λεχώνα μέχρι να σα ραντίσει δεν πή­γαινε επίσκεψη, ούτε καν στον μπακάλη για ψώνια. Μετά τη δύση του ηλίου, δεν πήγαιναν επισκέπτες στο μωρό. Αν κάποιος επισκέπτης ήθελε να δει το νεογέννητο, τον υποχρέωναν να περάσει τα χέρια του από φωτιά.
• Αν το σπίτι είχε κορίτσια, ο επισκέπτης έπρεπε να μπει και να βγει από την ίδια πόρτα, ώστε να έχουν ευτυχή κατάληξη τα προ­ξενιά.

• Τη νύχτα δεν κοιτάζονταν στον καθρέ­φτη, επειδή υποστήριζαν ότι θα μπορούσε να «πάθει» το μυαλό. Δεν χάριζαν ποτέ καθρέ­φτη. Επίσης, δεν έπρεπε ποτέ να σπάσει κα­θρέφτης, ήταν μεγάλη γρουσουζιά.
• Μετά τη δύση του ηλίου, καμιά νοικο­κυρά δεν δάνειζε προζύμι, αυγά, αλάτι, ψωμί. θεωρούσαν ότι είναι «κακό» για το σπίτι, ακόμη και για τα ζώα.
• Σε συμπεθέρους δεν χάριζαν ποτέ γάτα. θα έφερνε μεταξύ τους γκρίνια και γρουσου- ζιά.
• Δεν τίναζαν το βράδυ έξω από το σπίτι το τραπεζομάντιλο. Το κρατούσαν διπλωμένο και το τίναζαν το πρωί στο φως.
• Στο σπίτι ποτέ δεν έμπαιναν αγριοκυ- κλάμινα (ξινάκια) γιατί πίστευαν ότι θα ξίνιζε το κρασί!
• Οι ψαράδες και οι κυνηγοί απέφευγαν τα… κακά συναπαντήματα, όσους δηλαδή τους έφερναν κακοτυχία στις εξορμήσεις τους. Αλλά και οι γονείς την περίοδο των δια­γωνισμών πρόσεχαν το συναπάντημα των παιδιών τους…
• Πρόσεχαν και το πισωγύρισμα. ‘Οταν ξεκινούσαν για δουλειά ή για ταξίδι, δεν γύρι­ζαν πίσω έστω και αν υπήρχε σοβαρός λόγος.
• Δεν φύτευαν γαζίες στις αυλές τους από τον φόβο της κακοτυχίας.

θα τελειώσουμε με δύο προλήψεις οι οποί­ες στο πέρασμα του χρόνου πήραν και τον χα­ρακτήρα του γνωμικού:

• «’Οπου αγαπάς κατούρησε κι όπου μι­σείς χτενίσου κι όπου αγαπάς πολύ κακό κά­τσε και ξενυχίσου».
• «Τετάρτη και Παρασκευή τα νύχια σου μην κόψεις και Κυριακή να μη λουστείς αν θέλεις να προκόψεις».

 Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Η Κεφαλονίτικη Πρόοδος

Συγγραφέας:Ρούλα Γονατά-ΜουστάκηΛαογράφος - Συγγραφέας

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/kefalonitikes-prolipsis-99729.html#sthash.fwcv7EZ5.dpuf

Τι σημαίνει να είσαι… Κερκυραία και Κεφαλονίτισσα!

Πρόσφατα διάβασα δύο εξαιρετικά άρθρα των κυρίων Δανάη Δραγωνέα και Διονύση Ματιάτου για το τι σημαίνει να είσαι Κερκυραία και τι σημαίνει να είσαι Κεφαλονίτης αντίστοιχα. Και τα δύο ήταν εξίσου εύστοχα, γλυκά και συγκινητικά.

Τι σημαίνει να είσαι… Κερκυραία και Κεφαλονίτισσα!

Μέσα σε λίγες γραμμές αποτύπωσαν όλη τη μαγεία του να κατάγεσαι από δυο τόσο όμορφους τόπους. Τι συμβαίνει όμως όταν τυχαίνει να κατέχεις και… τις δύο ιδιότητες; Όταν ανακοινώνεις στους συνομιλητές σου την καταγωγή σου κ εκείνοι αναφωνούν «Βέρα Επτανήσια! Θα είσαι θεόμουρλη!». Δεν έχουν και άδικο τελικά. Τυχαίνει να είμαι ένα… mix.
Ο πατέρας μου είναι Κερκυραίος (και μισός Οθωνιώτης), η μαμά μου Κεφαλλονίτισσα και παράλληλα, γεννήθηκα στην Αμερική. Μεγάλωσα στην Κέρκυρα ενώ τα καλοκαίρια μου τα περνούσα εξ ολοκλήρου στην Κεφαλονιά.
Δε μπορώ να συγκρίνω τα δύο αυτά μέρη παρ΄ ότι μοιάζουν αλλά και διαφέρουν σε πολλά. Κι όμως, έχω αποκτήσει εκεί τις ωραιότερες αναμνήσεις μου.
Η κουλτούρα των Επτανήσων είναι ιδιαίτερη και ξεχωριστή.Τι σημαίνει να μεγαλώνεις στην Κέρκυρα λοιπόν; Σημαίνει πρώτα απ’ όλα να μεγαλώνεις με Verdi, Rossini και  Tchaikovsky, τρέχοντας με το φλάουτο στο χέρι για την πρόβα ή την επόμενη λιτανεία.
Είναι οι βόλτες στο Καμπιέλο και στο Λιστόν μετά την πρόβα με… πατατάκια και κόκα-κόλα παρ’ όλη τη βροχή (ναι, βρέχει ακατάπαυστα στην Κέρκυρα το χειμώνα). Σημαίνει η παρέα σου να είναι αποκλειστικά μέλη των φιλαρμονικών του νησιού και να πειράζει ο ένας τον άλλο.
Είναι τα βραδάκια στο φρούριο, τα απογευματινά μαθήματα αργότερα στο Πανεπιστήμιο και η ποδηλατάδα στην παραλιακή της Γαρίτσας. Είναι τα μπάνια στον Ανεμόμυλο, τα απογεύματα στη μπάντα, η τσιτσιμπύρα στου Ζήσιμου, οι λουκουμάδες την παραμονή «τ’ Αγιού» και η μυρωδιά της πασχαλιάς τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Και βέβαια, είναι η γλυκιά μελαγχολία στον Επιτάφιο του Αγίου Σπυρίδωνα το Μέγα Σάββατο παίζοντας την «Caldae Lacrimae» με τη Φιλαρμονική.
Τα καλοκαίρια δε, δεν περίμενα τίποτα άλλο από το να φτάσω στο νησί της μαμάς μου, την Κεφαλονιά.
Το χωριό της μαμάς μου, τα Μαυράτα, βρίσκεται στη νότια Κεφαλονιά και όπως προανέφερα, περνούσα ολόκληρο το καλοκαίρι στο σπίτι της γιαγιάς μου. Περίμενα με λαχτάρα τις φίλες μου από Αθήνα και τους συγγενείς από Αμερική για να γυρίσουμε το νησί.
Τι μου έρχεται πρώτο στο μυαλό; Πολλά. Ξεφλουδισμένους από τον ήλιο ώμους, ψάθινο καπέλο με κερασάκια, μεσημεριανή ξεκούραση με καρπουζάκι και σύκα, αστεία με τα ξαδέρφια κ τζιτζίκια. Άπειρα τζιτζίκια. Μπάνια στις απίστευτες, διάφανες παραλίες και το βραδάκι παιχνίδι μέχρι να σκοτεινιάσει. Και όταν σουρούπωνε, όλοι για σουβλάκια ή παγωτό στου κυρ- Πέτρου με θέα τη Ζάκυνθο.
Ακόμα, κρυφές εξορμήσεις τα μεσημέρια, όταν όλοι κοιμούνταν, στα ντουλάπια της γιαγιάς για γλυκά του κουταλιού, κεφαλονίτικες μάντολες, λουκούμια, παστίλιες και καραμέλες βουτύρου. Ακόμα, το πανηγύρι της Παναγίας της Φιδούσας στο Μαρκόπουλο αλλά και του Αγίου Γερασίμου την επόμενη ημέρα. Βλέπετε, διπλογιορτάζω.
Και στις 15 Αυγούστου  το τραπέζι της γιορτής μου στο οποίο ερχόταν φυσικά όλο το σόι. Κεφαλονιά για μένα σημαίνει καντάδες, κόκκινες, ζεστές μάντολες, τα μαύρα έλατα του Αίνου, η βόλτα στο Λιθόστρωτο του Αργοστολίου, οι πλανόδιοι πωλητές λεβάντας έξω από το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, τα βράδια στην κοσμοπολίτικη Σκάλα, και το παγωτό στο beach-bar του θείου Φώτη στον Κατελειό μαζί με τα ξαδέρφια.
Τι σημαίνει λοιπόν να κατάγεσαι από δύο τόσο ιδιαίτερους τόπους; Σημαίνει να αναφωνείς «Άγιε μου» και να εννοείς και τους δύο, Άγιο Σπυρίδωνα και Άγιο Γεράσιμο. Σημαίνει να ονειρεύεσαι το Πάσχα στην Κέρκυρα και τα καλοκαίρια στην Κεφαλονιά. Να τραγουδάς καντάδες και να ξέρεις τους παραδοσιακούς χορούς και των δύο νησιών.
Η γλυκιά προσμονή αντικρίζοντας τον Αίνο όταν το πλοίο δένει στη Σάμη και να ανυπομονείς να φτάσεις στο σπίτι για να φας την κεφαλονίτικη κρεατόπιτα δια χειρός γιαγιάς. Να φέρνεις στην παρέα στην Κέρκυρα μάντολες και στους συγγενείς στην Κεφαλονιά κουμ-κουάτ.
Να έχεις ανάμεικτη, τραγουδιστή προφορά και οι συμφοιτητές σου να αναγνωρίζουν την επτανησιακή «τρέλα» σου. Είναι ακόμα τα ηλιόλουστα πρωινά στο Λιστόν και τα δροσερά βραδάκια στο Αργοστόλι. Τα δειλινά στα Μουράγια και η μυρωδιά της μουσταλευριάς στο σπίτι της γιαγιάς ανάμεικτη με τη μυρωδιά των γλυκών του κουταλιού.
Να νιώθεις το ίδιο δέος στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα και την ίδια ηρεμία στην αυλή του μοναστηριού του Αγίου Γερασίμου, πνιγμένη από λουλούδια και λεβάντες.
Στην Κέρκυρα να σε αποκαλούν «κουτσούνα» και στην Κεφαλονιά «κυρά μου». Ακόμα, να μην ξέρεις αν τελικά «εβουρλίστηκες» ή «κουρλάθηκες». Να σε ρωτούν «Από πού είσαι;» και να μη μπορείς να απαντήσεις με συντομία με ακρίβεια. Και αυτή νομίζω είναι και η ωραιότερη απάντηση.
Τζέμα Δεσύλλα-  Ιστορικός- ερευνήτρια
Η Τζέμα Δεσύλλα γεννήθηκε στις Η.Π.Α. το 1991 έχοντας κεφαλονίτικη και κερκυραϊκή καταγωγή. Είναι ιστορικός- ερευνήτρια και αρθρογράφος, απόφοιτη του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιστρέφονται γύρω από την ιστορία της διασποράς και της μετανάστευσης και την κοινωνική και οικονομική ιστορία της αμερικανικής ηπείρου.

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/ti-simeni-na-ise-kerkirea-ke-kefalonitissa-103464.html#sthash.z5ktcDoQ.dpuf

Η αύρα του Kεφαλλονίτικου χθες στο σήμερα

Παλια Κεφαλονια

Η ιστορία του βρίσκεται πάντα εκεί, ανάμεσα στα σύγχρονα κτίρια, τις μοντέρνες επιγραφές, τυλίγεται στους ήχους των καλοκαιρινών μαγαζιών και τα κύματα των ασυρμάτων δικτύων, «σκάει» μαζί με το κύμα στις γεμάτες το καλοκαίρι και άδειες τον χειμώνα παραλίες.Το παρόν ενός τόπου είναι κεντημένο με ορατά κι αόρατα υλικά του παρελθόντος του.
Η ιστορία ενός τόπου είναι πάντα εκεί – εμείς είμαστε οι περαστικοί, οι τουρίστες του παρόντος σ’ έναν τόπο που διαρκώς εξελίσσεται στο χρόνο.
Η Κεφαλονιά, πέρα από την ευλογία του φυσικού της κάλλους, είναι διαχρονικά κι ένα σκηνικό σπουδαίων ιστορικών στιγμών.
Τόπος περάσματος και συνάντησης διαφορετικών ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς, αλλά και αφετηρία μακρινών, οδυσσειακών ταξιδιών για τους Κεφαλονίτες, φέρει μέχρι και σήμερα στον «γενετικό της κώδικα» την κληρονομιά αυτών των ποικιλόμορφων ανθρώπινων επαφών.
Οι εναλλαγές του τοπίου (η τραχύτητα των ορεινών όγκων, τα καταπράσινα τοπία και ι δαντελωτές ακτές, ακριβώς κάτω από το χάος) σε συνδυασμό με αυτές τις διαχρονικές ιστορικές εναλλαγές έχουν διαμορφώσει και την ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία του Κεφαλονίτη: εσωστρεφής και ταυτόχρονα χιουμορίστας, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα παθολογικά ερωτευμένος με τον τόπο του.
Γι’ αυτό και ο κάτοικος ή ο επισκέπτης της Κεφαλονιάς είναι αδύνατο να γνωρίσει πραγματικά τον τόπο αυτό, αν δεν γνωρίσει την ιστορία του.
Αυτό το ταξίδι στον χρόνο επιχειρεί το βιβλίο της Υβόννης Μαρκαντωνάτου «Κεφαλονιά, ιστορικός οδηγός», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Εικών». Τέσσερα χρόνια μετά την έκδοση «Αρχιτεκτονική κατοικιών στην Κεφαλονιά από τον 16^ο μέχρι τον 21^ο αιώνα»  (από κοινού με τον Λάμπρο Σιμάτο), η Υβόννη Μαρκαντωνάτου στην καινούρια της αυτή συγγραφική προσπάθεια επιχειρεί να αποκαλύψει στον επισκέπτη (αλλά και τον κάτοικο) της Κεφαλονιάς αυτά που δεν μπορεί να δει με την πρώτη ματιά – αλλά είναι τόσο απαραίτητα για να αισθανθεί την αληθινή αύρα του τόπου – την ανάσα του χρόνου μέσα στην τωρινή ομορφιά του.
Ο οδηγός είναι σχεδιασμένος διαφορετικά από έναν συμβατικό οδηγό του νησιού – η συγγραφέας, με εμπειρία δεκαετιών στις ξεναγήσεις, αλλά και με αυτήν της συγγραφής ενός ταξιδιωτικού οδηγού (στη δεκαετία του 1990, μαζί με τον καθηγητή Γ.Ν. Μοσχόπουλο), έχει «κρατήσει» στο βιβλίο αυτό τις βασικές αρετές ενός χρηστικού βιβλίου: Μικρό σχήμα, ευσύνοπτα κείμενα, ευχάριστη και εύληπτη ροή του λόγου. Ταυτόχρονα, έχει φροντίσει ώστε το βιβλίο να μην είναι μόνο «καλοκαιρινό», να το παίρνεις μαζί σου φεύγοντας από την Κεφαλονιά μαζί με τις αναμνήσεις σου αν είσαι επισκέπτης ή να  επιστρέφεις σ’ αυτό κι όταν φεύγει το καλοκαίρι, αν είσαι Κεφαλονίτης. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ενδεικτική βιβλιογραφία για τον αναγνώστη που επιθυμεί να εντρυφήσει σε περισσότερες λεπτομέρειες της κεφαλονίτικης ιστορίας.
Η αισθητική του βιβλίου έχει επίσης ένα διαφορετικό “vintage” άγγιγμα, που υποδηλώνει ακριβώς αυτή την αύρα της ιστορίας στο παρόν: Δεν θα βρείτε σύγχρονες έγχρωμες φωτογραφίες του νησιού (τα μάτια σας μπορούν να τραβήξουν πολύ ωραιότερα στιγμιότυπα για να κατοικούν στις αναμνήσεις σας), αλλά εικόνες από το παρελθόν, εικόνες που δεν θα δείτε στο νησί, γκραβούρες, παλιά κτίρια, που συνοδεύουν τα κείμενα του βιβλίου, εκείνα που θα σας ταξιδέψουν στο κεφαλληνιακό παρελθόν.
Περίπου η μισή έκταση του βιβλίου καταλαμβάνεται από μια σύντομη, αλλά περιεκτική και κατατοπιστική, περιδιάβαση στην ιστορία της Κεφαλονιάς: από τα προϊστορικά χρόνια και τον καιρό του Οδυσσέα, στην αρχαία Τετράπολη, στα Βυζαντινά χρόνια, κι έπειτα στις διαδοχικές ξένες κατοχές: Φραγκοκρατία, Ενετοκρατία, Γαλλοκρατία, τα χρόνια της Επτανήσου Πολιτείας, της Αγγλοκρατίας, και του Ιονίου Κράτους, και κατόπιν στα χρόνια μετά την Ένωση και τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953.
Όλες εκείνες τις εναλλαγές που διαμόρφωσαν την οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική ενότητα του νησιού, αλλά και τον χαρακτήρα του Κεφαλονίτη.
Στη συνέχεια, επισκεπτόμαστε συγκεκριμένους τόπους του νησιού, εξερευνώντας το παρελθόν τους: Τις ακροπόλεις Κράνης και Σάμης, τα δύο ενετικά κάστρα, και τους σημαντικότερους οικισμούς της πόλης. Κι από τις πόλεις ταξιδεύουμε διαχρονικά στις ιδιαιτερότητες του φυσικού ανάγλυφου αυτού του τόπου: Τον Αίνο με τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα, τις Καταβόθρες και τα λιμνοσπήλαια.
 Και ο πολιτισμός του τόπου κατέχει τη θέση του στον ιστορικό αυτό οδηγό: γράμματα, τέχνες, αρχιτεκτονική, μουσική και θέατρο, αλλά και τα ενδιαφέροντα και πλούσια σε περιεχόμενο μουσεία του νησιού που μπορεί να επισκεφθεί κανείς. Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται η θρησκευτικότητα του νησιού, μέσα από την εμβληματική μορφή του Αγίου Γερασίμου και τα θρησκευτικά πανηγύρια, σημαντικό κομμάτι του τοπικού λαϊκού πολιτισμού.
Η «μικροϊστορία» του τόπου – που είναι ταυτόχρονα και δυναμικό παρόν του αποτυπώνεται σε μια επισκόπηση των τοπικών προϊόντων και της ιδιαίτερης κεφαλονίτικης κουζίνας, ενώ σημαντική είναι και η αναφορά σε σπουδαίους Κεφαλονίτες που έδρασαν στο νησί αλλά και σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, επιστήμονες, καλλιτέχνες και ευεργέτες, τους ανθρώπους που διαμόρφωσαν το κεφαλονίτικο πολιτιστικό στίγμα στους αιώνες.
Ο ιστορικός οδηγός «Κεφαλονιά» της Υβόννης Μαρκαντωνάτου προσφέρει στον αναγνώστη μια γεύση από την ιστορία του νησιού, μια γεύση ικανή για να μάθεις αρκετά για την ιστορία των τόπων απ’ όπου διαβαίνεις, αλλά και επίσης για να σε κάνει να διψάς περισσότερο, να θες να μάθεις ακόμα περισσότερα γι’ αυτό το πανέμορφο, μυστηριώδες νησί μ’ αυτούς τους ιδιότυπους κατοίκους.
Στην παραλία, θα συντροφέψει τις υπέροχες ζωντανές εικόνες που αντικρίζεις, με εικόνες από άλλες εποχές, εικόνες που στην πραγματικότητα είναι καλά κρυμμένες πίσω από τη φυσική ομορφιά. Και τον χειμώνα, πίσω στο σπίτι, θα ενώνει τις δικές σου αναμνήσεις από την Κεφαλονιά με το συλλογικό παρελθόν του νησιού – μια κι εσύ, με τον τρόπο σου, θα έχεις γίνει ένα κομμάτι της ιστορίας του, άρα κι εσύ θα θέλεις κάποια στιγμή να ξαναγυρίσεις πίσω…

Συγγραφέας:Hλίας Τουμασάτος

-  Αναδημοσιευση απο : http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/i-avra-tou-kefallonitikou-chthes-sto-simera-59593.html#sthash.garLdsJv.dpuf

http://www.sppantelios.blogspot.gr/