Πορος Κεφαλονιας. Ενα ταξιδι στο μυθο.
Πόρος
Ο Πόρος είναι μια παραθαλάσσια κωμόπολη που συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Τα καταπράσινα τοπία διαδέχονται οι υπέροχες αμμουδιές και δημιουργούν τοπία μοναδικής αισθητικής.
Βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της Κεφαλονιάς, ανήκει διοικητικά στο δήμο Ελειού – Πρόννων και απέχει 14 χλμ. από το Αργοστόλι.
Στην περιοχή του δήμου άκμασε μία από τις τέσσερις αρχαίες πόλεις της Κεφαλλονιάς. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές οι Πρόννοι καταλάμβαναν τη νότια πλευρά του νησιού και ο Πόρος ήταν το λιμάνι τους. Λείψανα της αρχαίας αυτής πόλης έχουν ανασκαφεί σε διάφορες περιοχές του δήμου.
Ο Πόρος είναι μια από τις ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές. Κάθε χρόνο ολοένα και περισσότεροι παραθεριστές τον προτιμούν ως τόπο διαμονής. Κι αυτό γιατί στον Πόρο λειτουργούν σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, πολλές ταβέρνες, καφετέριες, bars και εμπορικά καταστήματα για να κάνετε τα ψώνια σας.
Επιπλέον, η υπέροχη παραλία της περιοχής, που θεωρείται μια από τις καλύτερες του νησιού, προσελκύει τους λάτρεις της κολύμβησης. Είναι μια κοσμική παραλία που το μήκος της ξεπερνά τα 2 χλμ και περιτριγυρίζεται από μικρά απάνεμα λιμανάκια με χρυσαφένιες αμμουδιές και διάφανα γαλάζια νερά.
Επίσης, ο Πόρος παρουσιάζει και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στη θέση Μπρούτζι των Τζαννάτων οι ανασκαφές έφεραν στο φως έναν θολωτό τάφο της Μυκηναϊκής περιόδου. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα των ανασκαφών που αποδεικνύει ότι η περιοχή κατοικούνταν από το 1400 π.Χ. ο τάφος είναι από τους καλύτερα διατηρημένους στο νησί. Είναι κτισμένος με τετραγωνισμένες πέτρες μεγάλων διαστάσεων και η διάμετρός του φτάνει τα 7 μ. Βρέθηκαν πολλά χρυσά κοσμήματα, χάλκινα εργαλεία και σφραγίδες με διάφορες παραστάσεις.
Θολωτός τάφος Πόρου Κεφαλλονιάς
Στα Τζαννάτα Πόρου Κεφαλονιάς έχει αποκαλυφθεί ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα γνωστός θολωτός τάφος της βορειοδυτικής Ελλάδας. Η γεωγραφική του θέση τον συνδέει εύλογα με την έρευνα σχετικά με τη θέση όπου πρέπει να βρισκόταν η ομηρική Ιθάκη. Ο τάφος είναι θεμελιωμένος στο επικλινές και βραχώδες άνδηρο στο Μπόρζι και έχει προσανατολισμό από Ν προς Β. Το ιδιαίτερα μακρύ και στεγασμένο στόμιό του έχει μήκος 3,35, πλάτος 0,90 – 1 και ύψος 1.90 μ.
Η κορυφή του θόλου βρέθηκε βυθισμένη. Από τη διενεργηθείσα ανασκαφή διαπιστώθηκε ότι κατέρρευσε κατά τα χρόνια της Βενετοκρατίας, όταν ο τάφος χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα. Όπως συμβαίνει συνήθως με τους θολωτούς τάφους, είχε συληθεί ήδη από την αρχαιότητα. Από τα διασωθέντα κτερίσματα συνάγεται ότι η ταφική του χρήση διήρκεσε από τα μυκηναϊκά έως και τα ελληνιστικά χρόνια.
Δεδομένης της διαχρονικής χρήσης του τάφου, ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ταφικά έθιμα, καθώς και τα λίγα, αλλά πολύτιμα μικροαντικείμενα – κτερίσματα που έφερε στο φως η ανασκαφική έρευνα.
Ο τάφος έχει διάμετρο 6,80 και σωζόμενο ύψος 3,95 μ. και είναι δομημένος στη θέση άλλου μικρότερου, που είχε καταρρεύσει για άγνωστη αιτία γύρω στο 1350 π.Χ. Το πωρολιθικό υλικό του παλαιότερου μπορεί να το διακρίνει κανείς ενσωματωμένο στο θόλο του νεότερου τάφου.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ταφές σε κτιστές θήκες, θεμελιωμένες σε μεγάλο βάθος κάτω από το δάπεδό του, ενώ ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει λακκοειδής τάφος σε βάθος 4 μ. περίπου, που μάλλον πρέπει να ανήκει στον παλαιότερο, μικρότερο τάφο. Η κεντρική κτιστή θήκη ανήκει στο νεκρό για τον οποίο χτίστηκε ο νεότερος τάφος, ενώ οι ημικατεστραμμένες και χτισμένες από μικρές ασβεστολιθικές λευκές πέτρες θήκες σε άλλους αξιωματούχους της περιοχής, που έζησαν γύρω στο α΄ τέταρτο του 12ου αι. π.Χ.
Κοντά στο θολωτό εντοπίστηκε και ερευνήθηκε άλλος κτιστός τετράπλευρος θαλαμοειδής τάφος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως οστεοφυλάκιο. Το δάπεδό του ήταν επιστρωμένο με λευκά βότσαλα. Οι μακρές πλευρές του συγκλίνουν προς τα άνω, η δε στέγη θα ήταν από μεγάλες πλάκες σε οριζόντια δόμηση. Κατά την έρευνα αποκαλύφθηκαν σκελετικά λείψανα 72 ατόμων, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί με λίγα από τα κτερίσματά τους, όταν κατά τις εργασίες ανέγερσης του νεότερου θολωτού καθαρίστηκε ο χώρος (ανακομιδή).
Από τα κτερίσματα μνημονεύουμε λίγα, αλλά σπουδαία δείγματα κεραμικής, ορισμένα κοσμήματα και τις μοναδικές σε θέματα σφραγίδες.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα του τάφου και η ένταξή του στην υστεροελλαδική ΙΙΙΑ – Β περίοδο (1350 π.Χ.) σηματοδοτούν την ύπαρξη ενός ισχυρού μυκηναϊκού κέντρου, που σχετίζεται πιθανότατα με την ομηρική Ιθάκη.
Συντάκτης
Δρ. Λάζαρος Κολώνας, αρχαιολόγος – Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων ΥΠΠΟ
Αναδημοσιευση απο : Kefaloniatoday.com
