ΤΟ ΛΙΤΡΟΥΒΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΛΙΓΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Μοναστηριακό ελαιοτριβείο της Υ.Θ.Λάμιας
Πιστοποιητικό της κοινότητας ΔΙΛΙΝΑΤΩΝ (20 Φεβρουαρίου1940) αναφέρει ότι το μοναστήρι της Υ.Θ.Λάμιας κατέχει ‘’από παλαιοτάτων χρόνων’’ ιπποκίνητο ελαιοτριβείο στην θέση ‘’Βαρτελάτα’’.
Το 1938 η Εκκλησία αγόρασε από τον Δημήτριο και Βασίλειο Βικάτο του Βίκου το οίκημα που στεγάζεται σήμερα .
Την ίδια χρονιά αγοράζονται για τον εκσυγχρονισμό του Ελαιοτριβείου η Ντηζελομηχανή και η μηχανοκίνητη πρέσα από τα Βαλσαμάτα.
Η εκκλησία ενοικίαζε το Λιτρουβιό σε κομπανίες Διλινάδων Λιτρουβιαρέων που με μόχθο πάλευαν για το λαδάκι του κόσμου .
Και θέλουμε να τους μνημονέυσουμε έτσι όπως ήτανε…Με τα νύχια κατάμαυρα από το λιόζουμο και το λιοκόκκι:
Τον Ναπολέοντα Καππάτο, τον Γεράσιμο Γιαννάτο, τον Βασίλη Αντωνάτο,τους αδελφούς Λεωνίδα και Γεράσιμο Γιαννάτο, τον Χαρίλαο Γιαννάτο, τον Βαγγέλη Γιαννάτο, τον Γεράσιμο Βικάτο, τον Μηνά Πεφάνη,τον Γεράσιμο Σουπιωνα(Κουφάκια), τον Γιώργη Σουπιώνα, τον Σπύρο Τζωρτζάτο (Κάρμπενο) και άλλους πολλούς.
Το λιτρουβιό πληρωνόταν κρατώντας το 10% από το παραγόμενο λάδι και έπαιρνε και τον πυρήνα. Οι Λιτρουβιαραίοι δούλευαν από το ξημέρωμα μέχρι τα μεσάνυχτα, και από Οκτώβριο μέχρι τον Γενάρη , ανάλογα την παραγωγή.
Αξέχαστοι παραμένουν οι χοροί που διοργάνωναν έξω από το Λιτρουβιο κατά την καρναβαλικη περίοδο.
«Φέτος οι Λιμοκοντόροι
Με τους τρόπους τους ώραίους
Εγινήκανε ρεζίλι από τους Λιτρουβιαραίους» Γ.Μολφέτας
Μοναστηριακό ελαιοτριβείο της Υ.Θ.Λάμιας
Πιστοποιητικό της κοινότητας ΔΙΛΙΝΑΤΩΝ (20 Φεβρουαρίου1940) αναφέρει ότι το μοναστήρι της Υ.Θ.Λάμιας κατέχει ‘’από παλαιοτάτων χρόνων’’ ιπποκίνητο ελαιοτριβείο στην θέση ‘’Βαρτελάτα’’.
Το 1938 η Εκκλησία αγόρασε από τον Δημήτριο και Βασίλειο Βικάτο του Βίκου το οίκημα που στεγάζεται σήμερα .
Την ίδια χρονιά αγοράζονται για τον εκσυγχρονισμό του Ελαιοτριβείου η Ντηζελομηχανή και η μηχανοκίνητη πρέσα από τα Βαλσαμάτα.
Η εκκλησία ενοικίαζε το Λιτρουβιό σε κομπανίες Διλινάδων Λιτρουβιαρέων που με μόχθο πάλευαν για το λαδάκι του κόσμου .
Και θέλουμε να τους μνημονέυσουμε έτσι όπως ήτανε…Με τα νύχια κατάμαυρα από το λιόζουμο και το λιοκόκκι:
Τον Ναπολέοντα Καππάτο, τον Γεράσιμο Γιαννάτο, τον Βασίλη Αντωνάτο,τους αδελφούς Λεωνίδα και Γεράσιμο Γιαννάτο, τον Χαρίλαο Γιαννάτο, τον Βαγγέλη Γιαννάτο, τον Γεράσιμο Βικάτο, τον Μηνά Πεφάνη,τον Γεράσιμο Σουπιωνα(Κουφάκια), τον Γιώργη Σουπιώνα, τον Σπύρο Τζωρτζάτο (Κάρμπενο) και άλλους πολλούς.
Το λιτρουβιό πληρωνόταν κρατώντας το 10% από το παραγόμενο λάδι και έπαιρνε και τον πυρήνα. Οι Λιτρουβιαραίοι δούλευαν από το ξημέρωμα μέχρι τα μεσάνυχτα, και από Οκτώβριο μέχρι τον Γενάρη , ανάλογα την παραγωγή.
Αξέχαστοι παραμένουν οι χοροί που διοργάνωναν έξω από το Λιτρουβιο κατά την καρναβαλικη περίοδο.
«Φέτος οι Λιμοκοντόροι
Με τους τρόπους τους ώραίους
Εγινήκανε ρεζίλι από τους Λιτρουβιαραίους» Γ.Μολφέτας
Ο Α. Μηλιαρακης στο έργο του «Γεωγραφία Πολιτική Νέα και Αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας» αναφέρει ότι σε απογραφή του Υπουργείου οικονομικών του 1892 τα Διλινάτα παρήγαγαν 53.000 οκάδες έλαιο, για να φτάσουμε στα 1937 και να παράγονται σύμφωνα με την έκθεση του Σταθμάρχη Χωροφυλακής Διλινάτων Ι.Κατρινάκη 97.500 οκάδες έλαιο, παραγωγή τόση που να επιτρέπει την χορήγηση άδειας λειτουργίας στο Λιτρουβιού της Παναγίας από την Νομαρχία Κεφαλληνίας, παρά τις έντονες αντιδράσεις των άλλων δύο ιδιοκτητών ελαιοτριβείων που λειτουργούσαν στο χωριό.
Το ελαιοτριβείο σταμάτησε να λειτουργεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 οπότε και εγκαταλείφθηκε με ορατές της συνέπειες της εγκατάλειψης του, κυρίως στην στέγη, που είχε ήδη καταρρεύσει,.
Το 1990 ανέλαβε ο Εξωραϊστικός-Επιμορφωτικός σύλλογος Διλινάτων με τα πενιχρά του οικονομικά μέσα αλλά με την αξιοθαύμαστη εθελοντική δουλειά των μελών του,να αποκαταστήσει την στέγη και τα κουφώματα και να το προστατεύσει από τον μαρασμό και την εγκατάλειψη.
Σήμερα ο Σύλλογος με υπερηφάνεια παραδίδει στην τοπική κοινωνία ένα Λιτρουβιό-στολίδι για τον τόπο μας.
Σκοπός μας είναι να διατηρήσουμε τις μνήμες που σχετίζονται με αυτόν τον χώρο ζωντανές και να δημιουργήσουμε νέες.
Να τιμήσουμε τους ανθρώπους και τον κόπο που κατέβαλαν για να δουν το θαύμα του λαδιού στα πιθάρια.
Και τέλος θέλουμε το λιτρουβιό και η διάσωση του να λειτουργήσει σαν παράδειγμα συλλογικότητας, ανιδιοτελούς προσφοράς και αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της τοπικής μας κοινωνίας.
Το ελαιοτριβείο σταμάτησε να λειτουργεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 οπότε και εγκαταλείφθηκε με ορατές της συνέπειες της εγκατάλειψης του, κυρίως στην στέγη, που είχε ήδη καταρρεύσει,.
Το 1990 ανέλαβε ο Εξωραϊστικός-Επιμορφωτικός σύλλογος Διλινάτων με τα πενιχρά του οικονομικά μέσα αλλά με την αξιοθαύμαστη εθελοντική δουλειά των μελών του,να αποκαταστήσει την στέγη και τα κουφώματα και να το προστατεύσει από τον μαρασμό και την εγκατάλειψη.
Σήμερα ο Σύλλογος με υπερηφάνεια παραδίδει στην τοπική κοινωνία ένα Λιτρουβιό-στολίδι για τον τόπο μας.
Σκοπός μας είναι να διατηρήσουμε τις μνήμες που σχετίζονται με αυτόν τον χώρο ζωντανές και να δημιουργήσουμε νέες.
Να τιμήσουμε τους ανθρώπους και τον κόπο που κατέβαλαν για να δουν το θαύμα του λαδιού στα πιθάρια.
Και τέλος θέλουμε το λιτρουβιό και η διάσωση του να λειτουργήσει σαν παράδειγμα συλλογικότητας, ανιδιοτελούς προσφοράς και αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της τοπικής μας κοινωνίας.
Αναδημοσιευση απο /www.facebook.com/Μουσείο-Λαδιού-Διλινάτων-Κεφαλονιας-
