Μπορεί ο 3ος Διεθνής Αγώνας Κλασικών και Παραδοσιακών Σκαφών «Corfu Classic Yacht Race 2016» να μην πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα γιατί αέρας δεν φύσηξε, αλλά η διοργάνωση στέφθηκε με επιτυχία. Τα πληρώματα των 28 σκαφών από διάφορες χώρες, που έδωσαν ραντεβού στον όμιλο της Κέρκυρας, απόλαυσαν με την καρδιά τους την προετοιμασία, τα πάρτι, ενώ ατελείωτες ήταν οι ιστορίες πάθους των ιδιοκτητών με τα παλιά ξύλινα σκάφη, τα περισσότερα ανακατασκευασμένα, που μοιάζουν να αντιδρούν σαν... άνθρωποι.
Ο Γιάννης Μαρουλάκης λέει ότι μια φορά τον τιμώρησε επειδή έλειψε για ολιγοήμερες διακοπές. «Την είχα αφήσει εδώ και όταν γύρισα με πέταξε από τη σκάλα». Πήγε να ανεβεί και, τσουπ, παραπατά και πέφτει. «Δεν είναι τυχαίο», λέει. «Μου κρατούσε μούτρα». Αυτά έχουν οι έρωτες – και αυτός του κ. Μαρουλάκη, προέδρου του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Κέρκυρας, με την «Alexandra» του κρατά από το ’13 και είναι θυελλώδης.
Μην πούμε ψέματα, κι εμείς αργήσαμε να καταλάβουμε ότι δεν μιλούσαμε για γυναίκα αλλά για σκάφος. Αλλά τι σκάφος. Είχε ναυπηγηθεί το ’65 στο Ρίμινι της Ιταλίας από τον Francesco Nanni, που της χάρισε το όνομα της γυναίκας του, είχαν κάνει μαζί εννέα φορές τον διάπλου του Ατλαντικού, μία φορά μάλιστα στις Βερμούδες κινδύνεψαν σοβαρά. Κάποια στιγμή όμως ο ιδιοκτήτης της, μεγάλος πια, την εγκατέλειψε στην Κέρκυρα να βρει την τύχη της. Εκεί τη γνώρισε ο Γιάννης, που φρόντισε να της αποκαταστήσει τις πληγές και να την επαναφέρει στην αρχική της ομορφιά. Είναι γεμάτος τέτοιες ιστορίες ο κόσμος της κλασικής ιστιοπλοΐας, των ξύλινων σκαριών και των ιδιοκτητών τους που τραβούν μαζί πορεία. Βουτήξαμε λίγο σε αυτόν το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα, με αφορμή τον 3ο Διεθνή Αγώνα Κλασικών και Παραδοσιακών Σκαφών «Corfu Classic Yacht Race 2016».
Ο αγώνας δεν έγινε τελικά ποτέ, αφού ο αέρας δεν μας έκανε τη χάρη να φυσήξει στα πανιά μας, ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή, αλλά η διοργάνωση στέφθηκε με επιτυχία. Αλλωστε, τα πληρώματα των 28 σκαφών από διάφορες χώρες που έδωσαν ραντεβού στον Ομιλο της Κέρκυρας γνωρίζουν ότι πολλά μπορούν να ελέγξουν, όχι όμως και τον άνεμο. Και απόλαυσαν με την καρδιά τους τα τρία πάρτι που έστησαν οι διοργανωτές. Οπως είπε χαριτολογώντας και ο πρόεδρος Επιτροπής Αγώνων Αντώνης Ασημάκος, «ως γνωστόν, η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό κάνει την κατάληψη αλλά το Ναυτικό την καλύτερη δεξίωση».
Μυστήρια σχέση
Επιχειρώντας να εξηγήσει τη μυστήρια σχέση που αναπτύσσεται στην παραδοσιακή ιστιοπλοΐα μεταξύ σκάφους και ιδιοκτήτη, ο Βρετανός Guy Venables διηγήθηκε το εξής: «Είχα κάποια στιγμή αποφασίσει να αγοράσω το δικό μου σκάφος. Βρήκα ένα πολύ όμορφο σκαρί που είχε βγάλει προς πώληση ένας Γάλλος. Είχαμε συμφωνήσει στην τιμή, όταν με ρώτησε: “Πού θα την βγάλεις στο νερό;”. “Στην Αγγλία”, του λέω. “Α συγγνώμη δεν γίνεται. Δεν θα της αρέσει η Αγγλία”». Ο Guy βρέθηκε στην Κέρκυρα ως πλήρωμα του πανέμορφου «Pandora», πιστού αντιγράφου σκάφους του 17ου αιώνα.
Οταν πριν από πολλά χρόνια ο Ρώσος ιδιοκτήτης της (σ.σ. τα ιστιοπλοϊκά είναι πάντα θηλυκού γένους) βρέθηκε δολοφονημένος στο Παρίσι, το πλήρωμά του πήγε στη Γένοβα, όπου ήταν αραγμένη η «Pandora» για να «γδύσει» το εσωτερικό της και να το πουλήσει, αφήνοντάς τη να βουλιάξει στο λιμάνι. Την ανέσυρε τη δεκαετία του ‘80 ένας Ιταλός και την ανακατασκεύασε. Στο συνεργείο του ήταν και ο 15χρονος Λούκα, ο οποίος ποτέ δεν την ξέχασε. Την αγόρασε πριν από λίγα χρόνια και τη μετέτρεψε σε σχολείο ναυτοσύνης. Η «Pandora» πλέει καθημερινά με πλήρωμα παιδιά 6-16 ετών που μαθαίνουν παραδοσιακή ιστιοπλοΐα, αλλά κυρίως πώς να συνεργάζονται σαν ομάδα.
Η διήμερη παρέλαση των μοναδικών σκαφών, με ανοιγμένα τα πανιά παρά τη νηνεμία, προσέλκυσε το ενδιαφέρον ακόμη και των ιδιοκτητών καϊκιών. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί ιδιοκτήτες κερκυραϊκών καϊκιών ήρθαν και μας ζήτησαν να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν ξανά πανιά, τα οποία είχαν καταργήσει εδώ και χρόνια» λέει στην «Κ» η Αμαλία Κανελλοπούλου, από την οργανωτική επιτροπή των αγώνων.
«Υπάρχουν πολλά τουριστικά σκάφη που είναι πραγματικά διαμάντια αλλά που οι ιδιοκτήτες τους δεν το γνωρίζουν». Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Διώνη», ένα από τα σκάφη που έκλεψε την καρδιά του κοινού, βρέθηκε από τον ιδιοκτήτη της κ. Σωτήρη Βλάχο, ιδρυτή του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Κέρκυρας, εγκαταλελειμμένη σε αποθήκη. «Σαπάκι» την έλεγαν οι ντόπιοι. «Η κλασική ιστιοπλοΐα είναι για εραστές», λέει η Αμαλία. «Θέλει να πηγαίνεις περισσότερο με τις ανάγκες του σκάφους παρά με τις δικές σου. Να το ακούς».
Μην πούμε ψέματα, κι εμείς αργήσαμε να καταλάβουμε ότι δεν μιλούσαμε για γυναίκα αλλά για σκάφος. Αλλά τι σκάφος. Είχε ναυπηγηθεί το ’65 στο Ρίμινι της Ιταλίας από τον Francesco Nanni, που της χάρισε το όνομα της γυναίκας του, είχαν κάνει μαζί εννέα φορές τον διάπλου του Ατλαντικού, μία φορά μάλιστα στις Βερμούδες κινδύνεψαν σοβαρά. Κάποια στιγμή όμως ο ιδιοκτήτης της, μεγάλος πια, την εγκατέλειψε στην Κέρκυρα να βρει την τύχη της. Εκεί τη γνώρισε ο Γιάννης, που φρόντισε να της αποκαταστήσει τις πληγές και να την επαναφέρει στην αρχική της ομορφιά. Είναι γεμάτος τέτοιες ιστορίες ο κόσμος της κλασικής ιστιοπλοΐας, των ξύλινων σκαριών και των ιδιοκτητών τους που τραβούν μαζί πορεία. Βουτήξαμε λίγο σε αυτόν το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα, με αφορμή τον 3ο Διεθνή Αγώνα Κλασικών και Παραδοσιακών Σκαφών «Corfu Classic Yacht Race 2016».
Ο αγώνας δεν έγινε τελικά ποτέ, αφού ο αέρας δεν μας έκανε τη χάρη να φυσήξει στα πανιά μας, ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή, αλλά η διοργάνωση στέφθηκε με επιτυχία. Αλλωστε, τα πληρώματα των 28 σκαφών από διάφορες χώρες που έδωσαν ραντεβού στον Ομιλο της Κέρκυρας γνωρίζουν ότι πολλά μπορούν να ελέγξουν, όχι όμως και τον άνεμο. Και απόλαυσαν με την καρδιά τους τα τρία πάρτι που έστησαν οι διοργανωτές. Οπως είπε χαριτολογώντας και ο πρόεδρος Επιτροπής Αγώνων Αντώνης Ασημάκος, «ως γνωστόν, η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό κάνει την κατάληψη αλλά το Ναυτικό την καλύτερη δεξίωση».
Μυστήρια σχέση
Επιχειρώντας να εξηγήσει τη μυστήρια σχέση που αναπτύσσεται στην παραδοσιακή ιστιοπλοΐα μεταξύ σκάφους και ιδιοκτήτη, ο Βρετανός Guy Venables διηγήθηκε το εξής: «Είχα κάποια στιγμή αποφασίσει να αγοράσω το δικό μου σκάφος. Βρήκα ένα πολύ όμορφο σκαρί που είχε βγάλει προς πώληση ένας Γάλλος. Είχαμε συμφωνήσει στην τιμή, όταν με ρώτησε: “Πού θα την βγάλεις στο νερό;”. “Στην Αγγλία”, του λέω. “Α συγγνώμη δεν γίνεται. Δεν θα της αρέσει η Αγγλία”». Ο Guy βρέθηκε στην Κέρκυρα ως πλήρωμα του πανέμορφου «Pandora», πιστού αντιγράφου σκάφους του 17ου αιώνα.
Οταν πριν από πολλά χρόνια ο Ρώσος ιδιοκτήτης της (σ.σ. τα ιστιοπλοϊκά είναι πάντα θηλυκού γένους) βρέθηκε δολοφονημένος στο Παρίσι, το πλήρωμά του πήγε στη Γένοβα, όπου ήταν αραγμένη η «Pandora» για να «γδύσει» το εσωτερικό της και να το πουλήσει, αφήνοντάς τη να βουλιάξει στο λιμάνι. Την ανέσυρε τη δεκαετία του ‘80 ένας Ιταλός και την ανακατασκεύασε. Στο συνεργείο του ήταν και ο 15χρονος Λούκα, ο οποίος ποτέ δεν την ξέχασε. Την αγόρασε πριν από λίγα χρόνια και τη μετέτρεψε σε σχολείο ναυτοσύνης. Η «Pandora» πλέει καθημερινά με πλήρωμα παιδιά 6-16 ετών που μαθαίνουν παραδοσιακή ιστιοπλοΐα, αλλά κυρίως πώς να συνεργάζονται σαν ομάδα.
Η διήμερη παρέλαση των μοναδικών σκαφών, με ανοιγμένα τα πανιά παρά τη νηνεμία, προσέλκυσε το ενδιαφέρον ακόμη και των ιδιοκτητών καϊκιών. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί ιδιοκτήτες κερκυραϊκών καϊκιών ήρθαν και μας ζήτησαν να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν ξανά πανιά, τα οποία είχαν καταργήσει εδώ και χρόνια» λέει στην «Κ» η Αμαλία Κανελλοπούλου, από την οργανωτική επιτροπή των αγώνων.
«Υπάρχουν πολλά τουριστικά σκάφη που είναι πραγματικά διαμάντια αλλά που οι ιδιοκτήτες τους δεν το γνωρίζουν». Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Διώνη», ένα από τα σκάφη που έκλεψε την καρδιά του κοινού, βρέθηκε από τον ιδιοκτήτη της κ. Σωτήρη Βλάχο, ιδρυτή του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Κέρκυρας, εγκαταλελειμμένη σε αποθήκη. «Σαπάκι» την έλεγαν οι ντόπιοι. «Η κλασική ιστιοπλοΐα είναι για εραστές», λέει η Αμαλία. «Θέλει να πηγαίνεις περισσότερο με τις ανάγκες του σκάφους παρά με τις δικές σου. Να το ακούς».
Αναδημοσιευση απο την εφημεριδα " ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ " ,14 Σεπτεμβρίου 2016
Έντυπη
