Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013


Πρετεντέρης: Η στραταρχική αυθάδεια των δημίων… «Χρειάζεται προστυχιά και ηλιθιότητα ασυνήθιστη για να είσαι Πρετεντέρης»...

Το έχουμε υπογραμμίσει πολλές φορές: «Χρειάζεται προστυχιά και ηλιθιότητα ασυνήθιστη για να είσαι Πρετεντέρης».
Ο Πρετεντέτης, αυτός ο επιτήδειος γραφειοκράτης της δημοσιογραφίας, είναι ένα τέτοιο ιδεολογικό φερέφωνο, που διαλαλεί ανενδοίαστα ότι το μόνο που ξέρει καλά να κάνει είναι να υπηρετεί την κάστα των άπληστων νεόπλουτων του «εκσυγχρονισμού», το δωσιλογισμό του καθεστώτος και τις «αξίες» του αυτοκρατορικού λόγου.
Η «επιτηδειότητα» του Πρετεντέρη συνίσταται στο να καθυβρίζει, με υστερική αυθάδεια, αλλά και επαρμένη ηλιθιότητα, τον ελληνικό λαό και κάθε ενοχλητική προς το καθεστώς φωνή.
Το προσφιλές λεξιλόγιο αυτού του αλαλάζοντος κυμβάλου όταν στρέφεται εναντίον του ελληνικού λαού είναι: «βαρεμένοι», «ανόητοι», «καραγκιόζηδες», «κατακάθια» και άλλα τέτοια «ευγενή» κοσμητικά επίθετα.
Αυτό το φερέφωνο ηδονίζεται και με το κανιβαλικό του λεκτικό εναντίον των... σφαγιασθέντων θυμάτων…

Αλλά και με τον οίστρο της βλακείας του. Γιατί είναι κομπασμός βλακείας να βρίζεις το 80-95% ενός λαού: Τέτοια ήταν τα ποσοστά του ελληνικού λαού που είχαν αντιταχθεί στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς της Σερβίας (1999) και στα κόλπα του Νίμιτς (το 2008)…

Να μην ξεχάσουμε ότι αυτό το «όνειδος» της καθεστωτικής δημοσιογραφίας αποκάλεσε και «κατακάθια» τα ιστολόγια…

Για τον Πρετεντέρη και τους ομοίους του «Ελευθερία έκφρασης» είναι το δικό τους «ατομικό δικαίωμα»: Το «δικαίωμα» του παπαγάλου της εξουσίας και το «δικαίωμα» να εξοβελίζουν και να φιμώνουν την κοινωνία, στο όνομα πάντα της «ελευθερίας της έκφρασης»…

Το «δικαίωμα» να πελεκίζουν τον ελληνικό λαό, να τον λιθοβολούν και να τον συκοφαντούν, το «δικαίωμα» να παράγουν και να σπέρνουν όγκους ψεύδους, το «δικαίωμα» να κατασκευάζουν ψεύτικα ρεπορτάζ (θυμάστε τον ερχομό του Ερντογάν από τη «σοβαρή» εφημερίδα του Πρετεντέρη) κ.λπ…

Αυτοί μόνο έχουν και το «ιερό δικαίωμα» να καθορίζουν το περιεχόμενο των εννοιών και των λέξεων…

Ο λαός είναι «καραγκιόζης» και όσοι αποκαλύπτουν την ΑΠΑΤΗ τους και την «πορνεία» τους είναι «κατακάθια»…

Διαβάστε ένα εύστοχο (σημερινό) κείμενο του Μπογιόπουλου.

Θα αναδημοσιεύσουμε, στη συνέχεια και κάποια δικά μας μικρά σχόλια γι αυτόν τον αλαζόνα του δωσιλογισμού και της ηλιθιότητας…

«Σοσιαλισμός των ηλιθίων» ή «πρόθυμοι των σφαγείων»;
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος

http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=4/9/2013&columnId=1821

«Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων».
Το έγραψε χτες στα «Νέα» ο κ. Πρετεντέρης. Ο οποίος είναι τόσο ταραγμένος με τα τεκταινόμενα στη Συρία, που λίγο απέχει να ζητήσει να καταταγεί στα βομβαρδιστικά του Ομπάμα για να σώσει το συριακό λαό...
*
Ο κ. Πρετεντέρης είναι ο ίδιος που, για λογαριασμό της τάξης (τι μπανάλ λέξη!) που σώζει τους λαούς βομβαρδίζοντάς τους, έγραφε λίγο παλιότερα ότι όσοι Ελληνες διαμαρτύρονταν εναντίον του Κλίντον και κατά της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία ήταν «Δέκα Καραγκιόζηδες και πενήντα σαλεμένοι» («Βήμα», 11/11/1999).
Σήμερα, είναι πιο ευγενικός. Περιορίζεται να ειρωνευτεί όσους αντιτίθενται στην επέμβαση στη Συρία, τους οποίους και αποκαλεί - επιστρατεύοντας το ακαταμάχητο (φιλοατλαντικό) φλέγμα του - «ευαίσθητες ψυχές»...
*
Ο κ. Πρετεντέρης, λοιπόν, βγάζει στη φόρα τα άπλυτα των «ευαίσθητων ψυχών» που νομίζουν, οι αφελείς, ότι θα τον κοροϊδέψουν. Αλλά εκείνος ξέρει: Η στάση τους εναντίον του πολέμου είναι μια επιτηδευμένη υποκρισία των «ευαίσθητων ψυχών». Οι υποκριτές - «ευαίσθητες ψυχές» θέλουν να κρύψουν από τον κ. Πρετεντέρη (πράγμα αδύνατο) ότι στην πραγματικότητα έχουν«υιοθετήσει όλα τα καθάρματα της οικουμένης από τον Μιλόσεβιτς και τον Καντάφι ως τον Σαντάμ, τον Μπιν Λάντεν και τώρα τον Ασαντ». Και μάλιστα «με το αζημίωτο» (!), όπως υποθέτει ο κ. Πρετεντέρης...
Παρεμπιπτόντως: Ο κ. Πρετεντέρης είναι αυτός που, όταν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έσφαζαν στο Κοσσυφοπέδιο, διαμαρτυρόταν για τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Αναλαμβάνοντας, μάλιστα, να συνετίσει τον ελληνικό λαό, έγραφε τότε («Βήμα», 9/5/1999): «Ποιο είναι το σημαντικότερο για το λαό μας; Οτι περνούν ΝΑΤΟικά οχήματα ή ότι ο πληθωρισμός έπεσε κάτω από 3%;».
Τόσο... φραγκοδίφραγκα τα κάνει τα θέματα του πολέμου ο κ. Πρετεντέρης. Ο ίδιος που σήμερα λέει ότι οι «ευαίσθητες ψυχές» είναι ευαίσθητες «με το αζημίωτο»!
*
Οσο για τον όρκο του κ. Πρετεντέρη ενάντια στα «καθάρματα» είναι δοσμένος από την εποχή του διαμελισμού των Βαλκανίων. Καθότι όπως έγραφε - από τότε - «οι ΗΠΑ έχουν το καρπούζι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι». Και επιπλέον: «Δεν είναι θέμα φιλοατλαντισμού. Είναι θέμα εθνικών συμφερόντων. Ο Σολάνα, ο Σρέντερ, ο Μπλερ, ακόμη και ο Κλίντον ή η Ολμπράιτ είναι οι καθημερινοί συνομιλητές μας. Με τον Σολάνα; Με τον Σολάνα! Αλλωστε, υπάρχουν και χειρότεροι...».
Καταλάβατε τώρα την απέχθεια του κ. Πρετεντέρη απέναντι στα «καθάρματα»;
*
Κατά τα λοιπά, αξίζει να κρατήσουμε τη βασική διαπίστωση του κ. Πρετεντέρη. Γι' αυτό και θα την επαναλάβουμε: «Πάντα πίστευα ότι ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων», απεφάνθη.

Σκέψη βαθύτατα ευφυής αν τη δει κανείς από τη σκοπιά των πραιτοριανών και των «προθύμων» του ευρωατλαντισμού, σε όλη την γκάμα τους: Από τα ανά τη Γη «αμερικανάκια» που «ο φιλοαμερικανισμός τους είναι ο καπιταλισμός των ηλιθίων» μέχρι τα «διατεταγμένα τζίνια των ιμπεριαλιστικών σφαγείων».

Από resaltomag, μοντάζ Γρέκι

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013




Πάρτι μασκέ ΠΑΣΟΚ


Photo: Π. Τζάμαρος @fosphotos.com
Photo: Π. Τζάμαρος @fosphotos.com
Να 'ναι καλά! Γέλασε το χειλάκι μας. Τι πάρτυ ήταν κι αυτό στην τόση αντάρα! Τελικά, το ΠΑΣΟΚ διοργανώνει πάντα τα καλύτερα μασκέ. Και τι δεν έχουν ντυθεί στα χρόνια! Ακούραστοι, παιδί μου, είναι. Στολές, φαντασία! «Σοσιαλιστές», «Κυρία Αλλαγή», «Κουβαρντάδες Δώστα όλα», «Pamper», «Με το κορίτσι μου και με μαρινιέρα στην Πάτμο», «Τεθλιμμένοι πάνω από φέρετρο», «Εύθυμη χήρα», «Στο τσακ Πρωθυπουργός ο Άκης», «Εκσυγχρονιστές», «Γαμώ και δέρνω την ανθρωπότητα», «Χρηματιστήριο 100.000 μονάδες», «Συνεχιστής ονόματος», «Ταχυδακτυλουργοί Λεφτά υπάρχουν», «Θλιμμένος τουρίστας στο Καστελόριζο», «Συμπονετικοί», «Μνημονιακοί», «Καθηγητές στο Harvard», «Μόνο ο Άκης-κανένας άλλος», «Κάναμε την αυτοκριτική μας». Ευφάνταστες στολές, πρωτότυπες. Άρματα συγκλονιστικά. Πλούσια. Τόπια ύφασμα. Αλλά το φετινό; Ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. «Διανοητές σε συμπόσιο». Πώς δεν φόρεσαν αρχαιοελληνικές χλαμίδες και σανδάλια.

Τους καμάρωνα και πάλι. Στο συμπόσιο. Μόνο που ακούς «Συμπόσιο»... Λες και πάνε γυρεύοντας. Πολιτικό-επιστημονικό συμπόσιο. Πάρε να ‘χεις! Και στα πρώτα καθίσματα ο Χ. Παπουτσής και ο Ρέππας να προτείνει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Διανοητές εν μέσω διανοητών. Από το Συμπόσιο του Πλάτωνα στο Συμπόσιο του ΠΑΣΟΚ... Τι είναι η πατρίδα μας! Έσκασε μύτη και ο Λαλιώτης. Να υποθέσω ο Λαλιώτης ζει! Και η σύζυγος Βενιζέλου. Όποτε δίνει ραντεβού με την Ιστορία ο Βενιζέλος εμφανίζεται και η κυρία του. Μη και αλλάξει σελίδα η Ιστορία και δεν είναι παρούσα. Καλά κάνει. Τυχερή! Ποιος δεν θα ήθελε να ακούσει live «Το ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε και δεν υπάρχει χάριν του εαυτού του, υπάρχει για την πατρίδα». Να! Σηκώθηκε η τρίχα μου.

Τ΄ ακούς και κοιτάς ένα γύρω πονηρεμένος. Περιμένεις από κάπου να σκάσει το μυστικό... «SMILE! Είναι η Κάντιτ Κάμερα» να σου πουν, τραγουδιστά. Αμ δε!
Τελικά, ναι! Το ΠΑΣΟΚ είναι πάντα εδώ, ενωμένο δυνατό. Και ξέρετε από πού αντλεί την τεράστια, θηριώδη δύναμή του. Από το γεγονός ότι δεν ντρέπεται.                                                                                               Αναδημοσιευση απο : Protagon

Τρυγος στ' αμπελια του Αγιου Γερασιμου





Διανύουμε την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη και μιάς και ο μήνας αυτός είναι ο μήνας του τρύγου, είπαμε να κατευθυνθούμε στην καρδιά των αμπελωνων της Κεφαλονιάς!
Επισκεφτήκαμε την κοιλάδα των Ομαλών και “τσακώσαμε” μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άνδρες, στα αμπέλια του Αγίου να τρυγάνε! Βοστιλίδι και τσαούσι είχε σήμερα το πρόγραμμα! Ανάμεσα στα αμπέλια εντοπίσαμε και ένα γνωστό κεφάλι…. Τον γενικό γραμματέα του Συνεταιρισμού και μέλος της ΚΕΔΗΚΕ, Δημήτρη Προβολισιάνο, να έχει σηκώσει τα μανίκια και να κόβει με προσοχή τσαμπιά από τα αμπέλια! Να και ένας άνθρωπος του Δημάρχου που δεν κάθεται αραχτός στην δροσιά του air condition και του γραφείου του.
Το ξέρατε ότι το βοστιλίδι κανονικά λέγεται γουστουλίδι;
Για λίγες μέρες ακόμα το μάζεμα των σταφυλιών απαιτεί ώρες ατελείωτες εργασίας, κάτω από τον ήλιο! Από το χάραμα έως την Δύση του ηλίου.
Ακολουθήσαμε ένα αγροτικό που συναντήσαμε γεμάτο τελάρα και φτάσαμε στον Συνεταιρισμό Ρομπόλας Κεφαλονιάς.
Εκεί, τα παιδιά του Συνεταιρισμού, με προσοχή τοποθετούσαν τα τελάρα με τα σταφύλια στην τεράστια ζυγαριά… Μέτρημα, απόδειξη, επόμενοςςςςς.
Κάπου εκεί αφήσαμε την φωτογραφική και ξεκινήσαμε την βιντεοσκόπηση! Από την παραγωγή στην κατανάλωση!
Εκείνη την στιγμή είχε φτάσει στον Συνεταιρισμό ένα λεωφορείο με ρουμάνους τουρίστες και ξεκίνησε η ξενάγηση. Από πίσω και εμείς, προσπαθώντας να αποτυπώσουμε καρέ-καρέ την διαδικασία από το μάζεμα των σταφυλιών, έως την εμφιαλίωση!
Μιά βδομάδα ακόμα εντατικής εργασίας και λίγο καιρό αργότερα θα απολαμβάνουμε την νέα σοδειά! Στην υγεία σας!



  •  
  • Αναδημοσιευση απο : Τα νεα της Κεφαλονιας.   Αριστεα Χαριτατου.

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013


Ληγμένοι πολιτικοί...

Πήραν μια έκφραση από την καθημερινή αργκό και την έκαναν αγορανομική διάταξη. Μια φράση που χρόνια ολόκληρα κυκλοφορούσε ως αστείο («πήρε ληγμένα» ), την πήραν και την έβαλαν κανονικά και με το νόμο στην  καθημερινή διατροφή του χειμαζόμενου λαού, υποβιβάζοντας την ανάγκη του ανθρώπου για τροφή.
Κάποιοι φωστήρες των υπουργείων Ανάπτυξης και Υγείας θεσμοθέτησαν το «φάτε ληγμένα» ως... πνευματικοί απόγονοι της Μαρίας Αντουανέτας.
Μόνο που στην περίπτωσή μας, αφού δεν έχουμε να φάμε παντεσπάνι, θα μπορούμε να τρώμε ελεύθερα ό,τι ληγμένο έχει απομείνει στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Αυτή ήταν η ανήθικη απάντηση στη φτώχεια που μαστίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αντιμετωπίζοντας ανθρώπους ως δεύτερης διαλογής όντα που τους κάνεις και χάρη να πουλάς σκουπίδια που «αλλιώς θα πέταγες». Αυτή ήταν η απάντηση στην θλιβερή πραγματικότητα των 500.000 παιδιών που, σύμφωνα με την Unicef, υποσιτίζονται σήμερα στη χώρα μας. Ληγμένες αποφάσεις, από ληγμένους πολιτικούς προς ληγμένους πολίτες.
Μόνο που καλά θα κάνουν οι εμπνευστές της συγκεκριμένης διάταξης να κοιτάξουν στην πόρτα του γραφείου τους την ημερομηνία λήξης της δικής τους θητείας στα ράφια των υπουργείων...
Του Πέτρου Κατσάκου από left, μέσω "Το Γρέκι"
Αναδημοσιευση απο : sibilla 

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013


Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς – Το άγνωστο νέκταρ

vy5l4yql
Η Κεφαλονιά είναι γνωστό ότι παράγει πολλά και καλά κρασιά με πιο γνωστή – σε σημείο που να αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν της Κεφαλονιάς – τη φημισμένη Ρομπόλα.
Αν όμως για τους περισσότερους η οινική Κεφαλονιά ξεκινάει και τελειώνει στο ΠΟΠ λευκό κρασί της ευγενούς λευκής ποικιλίας, για τους λίγους το νησί προσφέρει άλλο ένα, σκουροκόκκινο αυτή τη φορά, διαμάντι με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, τη ξηρή Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς.

Το σκούρο νέκταρ

Πρόκειται για ένα σκουρόχρωμο, σχεδόν μαύρο εξαιρετικά πλούσιο κρασί με πολύπλοκη και εντυπωσιακή γεύση, γεμάτο σώμα, δυνατή αίσθηση στο στόμα αλλά χωρίς αιχμές, με έντονα αρώματα αποξηραμένων κόκκινων φρούτων (κερασιών, σύκου, δαμάσκηνου), αλλά και σοκολάτας, καφέ, και ευγενών μπαχαρικών μετά την παλαίωση, με νότες γλυκόριζας, σταφίδας, βανίλιας και άγριας μέντας, μαλακές τανίνες και μακρά και απολαυστική επίγευση.

Τι θα συνοδεύσει

ziwqfwe4
Η Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς θα απογειώσει την εμπειρία ενός γεύματος με μαγειρευτά ή ψητά κρέατα (κυρίως μοσχάρι και αρνί), κυνήγι με κόκκινη σάλτσα και τυριά έντονα κίτρινα. Να μη λησμονήσουμε φυσικά ότι το κρασί αυτό δένει απόλυτα και με την κεφαλονίτικη κρεατόπιτα.

koxuegidΗ ποικιλία

Η σπάνια μικρόρογη ποικιλία της Κεφαλονιάς, σε αντίθεση με την Αχαϊκή, είναι ανθεκτική στην ξηρασία ενώ ο τρύγος της γίνεται προς τα τέλη Σεπτέμβρη. Ξεκίνησε το ταξίδι της από τη Θηνιά αλλά σήμερα ευδοκιμεί κυρίως στη χερσόνησο της Παλικής  και λιγότερο στον Ελειό (Αργίνια, Πάστρα, Πόρος, Σκάλα), στον Αγκώνα (έξω από το Αργοστόλι), στη Λειβαθώ (Σβορωνάτα, Σπαρτιά) και στη Σάμη. Η ιδιαιτερότητά του οφείλεται κυρίως στα εδάφη που καλλιεργείται. Τα εδάφη αυτά είναι ασβεστολιθικής σύστασης, σε πολλά σημεία με μάργες (µείγµα αργίλων µε ανθρακικό ασβέστιο – Παλική), στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής (νοτιο-νοτιοδυτική έκθεση του αμπελώνα, γειντίαση με δασικές εκτάσεις και παράλια ζώνη, ανάγλυδο του εδάφους) αλλά και στις εφαρμοζόμενες καλλιεργητικές τεχνικές.

Που θα το βρείτε

Αν βρεθείτε στην Κεφαλονιά (ή και σε κάποια ψαγμένη κάβα) μη διστάσετε να επιλέξετε εκτός από μία καλή ρομπόλα και το σκουροκόκκινο κεφαλονίτικο νέκταρ. Εμφιαλωμένη ή χύμα (Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς θα βρείτε και στον Αγροτικό Συνεταιρισμό στο Αργοστόλι) θα σας προσφέρει μοναδικές στιγμές απόλαυσης και θα αποδείξει για μία ακόμη φορά τη μεγάλη σημασία που έχουν οι παραδοσιακές τοπικές ποικιλίες για τη χώρα μας.
Προτάσεις για την Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς:
Κτήμα Σκλάβου: «Οργίων»
Gentilini: «Eclipse»
Οινοποιεία Divino
Κτήμα Χαριτάτου
Να σημειώσουμε τέλος και τον λευκό ξηρό επιτραπέζιο οίνο από το Κτήμα Φοίβος «Αποκάλυψη» που κατέκτησε το Χρυσό Βραβείο στο Berliner Wine Trophy 2013
Πηγή: http://www.kefalonitikanea.gr/2013/07/blog-post_549.html

Αντιγραφη απο : Kefalonitiko.wordpress.com 


«…και η σπεσιαλιτέ του καταστήματος …φέτα Κεφαλληνίας!»


    «…και η σπεσιαλιτέ του καταστήματος …φέτα Κεφαλληνίας!»

    Όταν ο Θανάσης Βέγγος – στην ταινία «Ο παπατρέχας» – εκθείαζε το κορυφαίο βαρελίσιο προϊόν του αυτοσχέδιου μπακάλικου που έστησε  στο θυρωρείο του, για να τα φέρει βόλτα,  η ατμόσφαιρα στο σπίτι, έπαιρνε φωτιά! hqdefaultΑμέτρητος θαυμασμός και περηφάνια, για την κορυφαία και ξακουστή φέτα της Ελλάδας, που έλαχε να παράγεται στον τόπο καταγωγής μας.
    Αφού μάλιστα το ανέφερε και ο αρχετυπικός Έλληνας βιοπαλαιστής Θανάσης, κάθε άλλη επιστημονική αναφορά ήταν περιττή. Είχε αποκτήσει την αδιαμφισβήτητη λαϊκή καταξίωση. Άλλωστε την εποχή εκείνη, οι κινηματογραφικές ταινίες, μετέφεραν σχετικά ανεπεξέργαστα τις αντιλήψεις, τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες του λαού. Η έλλειψη των ΜΜΕ, με την σημερινή μαζική και καθοδηγούμενη μορφή, δεν είχε κυριεύσει ακόμα την ανάδειξη αναγκών και προτύπων κατανάλωσης, σε άμεση σχέση με την διαφήμιση και τις χορηγίες των εταιριών.

    Κάθε Άνοιξη, λοιπόν, το παραδοσιακό ξύλινο βαρελάκι από την Κεφαλονιά, έπαιρνε τη θέση του σε μια γωνίτσα στην κουζίνα. Σήμα κατατεθέν μιας τοπικής μνήμης, μιας ιστορίας,  που μπερδευόταν γλυκά με την πιπεράτη και αψιά γεύση του τυριού.
    Μια ιστορία, που ξεκινά από τα Ομηρικά χρόνια, ενώ αναφορές υπάρχουν και στον Ηρόδοτο, για το τυρί από την Κεφαλονιά και την Ήπειρο. Μάλιστα πολλές ιστορικές και λαογραφικές αναφορές, αναφέρουν για τους ξακουστούς τυροκόμους της Κεφαλονιάς που δημιούργησαν στις βαλκανικές χώρες μεγάλες μονάδες τυροκομείων και υπήρξαν δάσκαλοι στην παρασκευή της φέτας. 1936-_~1      Οι μάστορες αυτοί, ιδίως από την Βόρεια Κεφαλονιά (Πύλαρο), απουσίαζαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ιταλία κυρίως, αλλά και στην Ρουμανία και τον Εύξεινο Πόντο, 1936-_~1δουλεύοντας στα μεγάλα τυροκομεία της κάθε περιοχής , παράγοντας την ξακουστή έως στις μέρες μας, κεφαλληνιακή φέτα. Παρεμπιπτόντως, αναφορές υπάρχουν και για την «εξαγωγή» της τέχνης της αμπέλου και του οίνου σε πολλές περιοχές της νοτίου Ευρώπης.
     Η κεφαλλονίτικη φέτα, φτιάχνεται από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Ιδιαίτερα οι κατσίκες, βόσκουν, λεύτερες,  σε απόκρημνες βουνοπλαγιές αλλά και κοντά στα βράχια της θάλασσας. Εδώ μάλιστα, ένα από τα παράδοξα φαινόμενα της Κεφαλονιάς, μπερδεύεται με τον λαϊκό μύθο(;) για την φυσική πρωτιά της φέτας του νησιού.  Οι κατσίκες, λοιπόν, μένουν ώρες χωρίς νερό και ξεδιψούν με το αλμυρό θαλασσινό αεράκι που ανεβαίνει στους γκρεμνούς, στα βοσκοτόπια και στα … ρουθούνια τους,  ενώ απολαμβάνουν το γεύμα τους.  Η αλμύρα της θάλασσας κάνει ιδιαίτερο τόσο το κρέας, όσο και το γάλα τους, χαρίζοντας μια ιδιότυπη γεύση στο τυρί. Ένα τυρί που είναι μαλακό ή σκληρό, που κόβεται σε ακανόνιστα  κομμάτια (τάκους ) και ωριμάζει φυσικά και σε επαφή με τον αέρα και όχι μέσα σε άλμη.  Το ωρίμασμα από την πρώτη στιγμή μέσα σε άλμη, διαφοροποιεί την φέτα από το τυρί «τελεμέ». «Όταν  φέτα μόλις κοπεί σε «κύβους» ωριμάζει μέσα στην «άλμη» από την πρώτη μέρα , τότε μιλάμε για «τελεμέ», για την βουλγάρικη φέτα. Τα μεγάλα εργοστάσια, λοιπόν, σήμερα, παράγουν «τελεμέ». [1]
    Μια βασική διαφορά, λοιπόν είναι πως η κεφαλλονίτικη φέτα, ακόμα αφήνεται να ωριμάσει στο βαρέλι.Είναι, λοιπόν βαρελίσιο τυρί Vancouver-Commercial-Drive-Mediteranean-Store-Barrel-Of-Feta-Uncovered-CheeseForum_org_και ένας από τους λόγους που διατηρεί την παραδοσιακή της συνταγή, είναι ότι παράγεται σε επίπεδο βιοτεχνίας και όχι βιομηχανίας,Vancouver-Commercial-Drive-Mediteranean-Store-Barrel-Of-Feta-Uncovered-CheeseForum_org_ όπως πολλές γνωστές γαλακτοκομικές φίρμες.
    Εκτός αυτού, μια γλυκιά πεποίθηση, μας σπρώχνει να πιστεύουμε πως  η παραδοσιακή ιεροτελεστία της παραγωγής της φέτας, θέλει να υπερασπίσει και την αρχέγονη λαϊκή μαστοριά του τόπου, όπως και κάθε τόπου της Ελλάδας.  Μια γευστική αντίσταση στον ομογενοποιημένο πολτό μιας παγκοσμιοποίησης που διατείνεται την “ποικιλία” και την “διαφορετικότητα”, για να δημιουργήσει το πολιτικά και κοινωνικά μονοδιάστατο άτομο-καταναλωτή.
    [1] απο συνέντευξη του καθηγητή Κωνσταντίνου Ευθυμίου. Ο κ. Ευθυμίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Παντρεύτηκε Κεφαλονίτισα, και εντάχθηκε σε Κεφαλονίτικο Σύλλογο της Νέας Υόρκης.. Σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών ολοκληρώνοντας τις σπουδές του με ειδίκευση στην γαλακτοκομία και κτηνοτροφία.  Πηγή: http://eeki.gr/pegasus/bin/pegweb3.dll?method=../h901/faq0011&code=113261&pcode=H901_CD113261
    Χρήσιμες αναφορές: Κεφαλονίτικες Ρετσέτες – Νιόβη Φωτεινάτου-Καμπίτση / Εκδόσεις Εικών.
    via http://kefalonitiko.wordpress.com/

    Αναδημοσιευση απο : Vlahatasamis.gr