More Sharing ServiceShare on emailShare on printShare on twitterShare on facebook

Πήγα στην Ιθάκη

Μια Ιστορία σαν παραμύθι. Ένας Μύθος σαν Ιστορία.

Σήμερα, θα μιλήσουμε για τουρισμό, μυθολογία και αρχαιολογία, όντας άσχετοι και με τα τρία.

Πάνε κάτι χρόνια που έχει στηθεί ένας τρικούβερτος καβγάς, γύρω από το πού βρίσκεται η Ιθάκη.

Έχουμε και λέμε:

- Στη σημερινή Ιθάκη

- Στην Λευκάδα

- Στον Πόρο- Τζανάτα της Κεφαλονιάς

- Στην περιοχή της Παλικής, πάλι στην Κεφαλονιά.

• Ιθάκη και Κεφαλονιά, από Μονή Καθαρών

Έχουν επιστρατευθεί, ακόμα και δορυφόροι, που "αποδεικνύουν" που βρισκόταν η Ιθάκη κι έκαμαν και τρύπες, με βάση τις δορυφορικές φωτογραφίες. Με τόσους "μνηστήρες", το να προσπαθήσεις να περπατήσεις στα χνάρια του Οδυσσέα, στον δικό του τόπο είναι σα να περπατάς σε ναρκοπέδιο!! Ναι! Σε κάτι τέτοιο τείνει να μετατραπεί το ωραίο ταξίδι προς την Ιθάκη.

Φανταστείτε τώρα έναν τουρίστα που πατάει το πόδι του σε τούτα εδώ τα μέρη και πέφτει στα χέρια (τα νύχια;) των υποστηρικτών κάποιας από τις θεωρίες. Το χειρότερο που μπορεί να του τύχει είναι να βρει στο δρόμο του ανθρώπους όλων αυτών των απόψεων, όπου ο καθένας θα λέει τα δικά του.

Το πιο πιθανό είναι να φύγει από το Βασίλειο των απογόνων του Οδυσσέα, διατελών σε κατάσταση σύγχισης. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη προσφορά των "Ομηριστών" στην "τουριστική ανάπτυξη" του τόπου. Μη σκάτε, όμως. Θα γίνουν οι απαραίτητες "διορθωτικές" κινήσεις και το ταξίδι, θα συνεχιστεί, κονταρομαχώντας και φιλιώνοντας. Πόλεμος Πατήρ Πάντων(Ηράκλειτος)

• Αυτός είναι ο σημερινός τρόπος για να πας απέναντι  στα Βάτσα της Παλλικής. Είναι ένα από τα σημεία που εμπλέκονται στην τρίτη εκδοχή του Μύθου του Οδυσσέα, για το πού είναι η Ιθάκη. Είναι η Ληξουριώτικη εκδοχή.  Ήταν αδύνατο να μη συμμετέχει στη διεκδίκηση της Ιθάκης το Ληξούρι. "Ο Μάρτης δεν λείπει από τη Σαρακοστή". Τα Βάτσα ήταν ο τελευταίος σταθμός των μυκηναίων ναυτικών, πριν ξεκινήσουν το μακρύ ταξίδι ως την Κάτω Ιταλία. Υπηρχε ναός του Ποσειδώνα, (σώζεται ψηφιδωτό) που , όπως συνήθως, είναι σήμερα, εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Στην Ιθάκη "αναγκάστηκα να πάω", από ένα τυχαίο περιστατικό. Η φράση στα εισαγωγικά είναι λάθος. Δεν έφυγα ποτέ από την Ιθάκη. "Γεννήθηκα και Ζω στο αρχαίο Βασίλειο του Οδυσσέα και πήγα στο νησί της Ιθάκης", είναι η ορθή απόδοση του νοήματος αυτού που μου συνέβη, ως αποτέλεσμα μιας πρόσκλησης. 

Μια Ρωσίδα από τη Σιβηρία ζει στο χωριό μου, μια και παντρεύτηκε ένα Κεφαλονίτη. Ερωτεύτηκε την Κεφαλονιά και, με μια ιστοσελίδα, προσκαλεί συμπατριώτες της να δουν ένα τόπο, που στους δικούς τους χάρτες δεν υπάρχει. Όλη της η χαρά είναι να το καταφέρνει. 5 διαδικτυακοί φίλοι της ήρθαν φέτος. Όταν άκουσαν οι φίλοι τους  ότι θα πάνε στην Κεφαλονιά, τους ρώτησαν "τι είναι αυτό;"

Η υπερβόρεια Αγία Πετρούπολη συνδέθηκε φέτος με charter αεροπορική πτήση με το νησί μου. Βοήθησε και η ταξιδιωτική οδηγία της Ρώσικης Κυβέρνησης: "Μην πηγαίνετε στην Αίγυπτο". Κάπως έτσι είχαμε αύξηση της τουριστικής κίνησης. Για το τι βλέπουν οι τουρίστες των τουριστικών λεωφορείων δεν θα πω πολλά. Είναι άλλο Κεφάλαιο. Θα πω μόνο ότι 60 ευρώ για να πας και νάρθεις από την Κεφαλονιά στην Ιθάκη και 70 ευρώΧ5=350, για μια ταξιτζίδικη και φωτογραφική ξενάγηση είναι αισχροκέρδεια.

Το προσκεκλημένο μοναχικό κορίτσι, φοβισμένο και από το μεγάλο προς το άγνωστο ταξίδι, μόλις πάτησε το πόδι της στο νησί, ένα βροχερό απόγεμα, έβαλε τα κλάματα. Και η Ρωσίδα γειτόνισσα, που θέλει οι φίλοι που προσκάλεσε να περνάνε καλά, με επιστράτευσε για τον καλό σκοπό της. Κάπως έτσι σχηματίστηκε η υπερβόρεια παρέα, την ξενάγηση της οποίας ανέλαβα.

Η Ιθάκη είναι εντός μας. Η ξενάγηση συμπεριέλαβε το όλον του Μεγάλου - Μικρού Βασιλείου ή, τουλάχιστον, τα δυο καθοριστικά νησιά του. 

Το παρόν αφιερώνεται στους καινούργιους μου Ρώσους φίλους.

(Κάποιος θα το μεταφράσει και θα το διαβάσουν)

• Αυτό δεν είναι ποτάμι, Βάτσα Παλικής.

Κατ' αρχήν ας δούμε την καταγωγή μας.

Παίζεται, τώρα, και, ενίοτε αμφισβητείται, το πόσο γνήσιοι και εξ αίματος "απόγονοι" του Οδυσσέα είμαστε. Για παράδειγμα, η δική μου γενιά ήρθε στο νησί των "μεγάθυμων Κεφαλλήνων" της Ιλιάδας, από την Κρήτη, όταν έπεσε ο Χάνδακας στα χέρια των Τούρκων. Και από το ριζικό επώνυμο Καρούσος - Caruso  γίνεται φανερή μια λατινογενής καταγωγή. Όλο το χωριό μου έχει άρωμα  από Κρήτη. Ακόμα και σήμερα, υπάρχει έντονη η παρουσία της κρητικής κατάληξης "-ακης" στα επώνυμα(Πολλάκης, Μαρινάκης, Κωνσταντάκης). Ένα μέρος των επωνύμων που τέλειωναν σε "-ακης", στο πέρασμα των χρόνων μεταλλάχθηκαν σε "-άτος"(το Πολλάκης έγινε Πολλάτος). Αλλά και η διάσημη κεφαλονίτικη κατάληξη των ονομάτων σε "-ατος" και των τοπωνυμίων σε "-ατα", δεν έχει "κεφαλονίτικη" προέλευση. Ντρέπονται κάποιοι να πουν ότι η κατάληξη αυτή προέρχεται από τις Αρβανίτικες φάρες που εποίκισαν την Κεφαλονιά στα χρόνια της Ενετοκρατίας.  Οι Αρβανίτες και οι Αλβανοί, όταν έδιναν όνομα σε μια φάρα, έλεγαν "το Μποτσαράτο", "το Τζαβελάτο" κ.ο.κ., αντί π.χ. "οι Μποτσαραίοι", "οι Τζαβελαίοι". Η κατάληξη -ατ, που στην Κεφαλονιά έγινε -ατα, προσδιορίζει τον τόπο στον οποίο μια αρβανίτικη φάρα κατοικεί.

• Museum Hotel - Restaurant "Γ. Μολφέτας", Φαρακλάτα

Αυτό το εκρηκτικό μίγμα ανθρώπων Κρήτες, Λατίνοι, Αρβανίτες, Σουλιώτες, Τάφιοι ή Τηλεβόες, Κεφαλλήνες,  και ενίοτε Βυζαντινοί (Μεταξάς, Φωκάς), με ολίγη από Μαλτέζους και Βλάχους από την Αιτωλοακαρνανία, συνθέτουν τη σημερινή Κεφαλονίτικη ψυχή. (Η πάλαι ποτέ σημαντική εβραϊκή παρουσία έχει σχεδόν εξαφανιστεί).

Ω, ναι! Είμαστε η γενιά του Οδυσσέα. Αν δεν θέλεις να το δεις, δεν θα το δεις. Αν δεν μπορείς να ακούσεις τις πέτρες όταν μιλούν, δεν θα σου πουν τίποτα.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

• Σπηλαιοβάραθρο "Γρούσπα", στα Κυκλώπεια Τείχη, Φαρακλάτα

Ο πολυκάτεχος και πολυμήχανος Οδυσσέας που "ήγεν Κεφαλλήνας μεγαθύμους"είναι εδώ. Είναι μέσα μας. Βρείτε εσείς, μέσα από ποιες διαδρομές, χημικές, πνευματικές, βιολογικές ή άλλες αντιδράσεις, συνθέσεις ή ενώσεις, φτάσαμε να ζούμε -και όχι μόνο να λέμε- ότι ο Οδυσσέας είναι εδώ και μέσα μας. Αποδείξεις;

Αν θέλετε να γράφουμε ως την αιωνιότητα, μπορούμε να το κάνουμε και να αραδιάζουμε αποδείξεις.

Ρωτείστε, καλύτερα, τους ποιητές. Τον Σεφέρη, τον Σολωμό, τον Κάλβο, τον Ελύτη, τον Καβάφη, το Εμπειρίκο, τον "ιάπωνα" Λευκάδιο Χερν και ...τον Νίκο Καββαδία.

Το Βασίλειο του Ομηρικού Οδυσσέα απλωνόταν και εξακολουθεί να απλώνεται νωχελικά στο Ιόνιο και στα νησιά του. Και είχε και κάτι από την αντίπερα όχθη της Πελοπόννησος και της Στεράς Ελλάδας. Ένα σπουδαίο Βασίλειο με πολλούς μνηστήρες. Από τότε έως και σήμερα. Πρόκειται για ένα Βασίλειο σαν πολύφερνη νύφη.

• Βαθύ Ιθάκης, από Μονή Καθαρών

Από την Ιλιάδα:

Οι Κεφαλλήνες είχαν την Ιθάκη και το εινοσίφυλλον Νήριτο και κατοικούσαν στην τραχεία Αιγίλιπα και στα Κροκύλεια. Και μαζί τους, ο Οδυσσέας ηγήθηκε και οδήγησε στην Τροία  και αυτούς που είχαν τη Ζάκυνθο και αυτούς που κατοικούσαν στη Σάμο, και αυτούς που είχαν την ήπειρο(στεριά) και αυτούς που κατοικούσαν αντίπερα. Το τοπωνύμιο Κεφαλλονιά δεν υπάρχει και η Λευκάδα, μάλλον περιλαμβάνεται στη στεριά. Το Νήριτο (μάλλον βουνό), η Αιγίλιπα και η Κροκύλεια είναι απροσδιόριστες ή προσδιορίζονται, με αποχρώσες ενδείξεις. Και για την ονομασία Σάμος έχει ξεσπάσει καβγάς τρικούβερτος.  Αν δεν είναι "ποιητική άδεια" εκείνη η εναλλαγή "είχαν" και "κατοικούσαν", τι να σημαίνει, άραγε; Από δω και πέρα, κάντε εσείς παιχνίδι φαντασίας.  Φτιάξε το μύθο σου.

Το ταξίδι, η περιπέτεια, η επιστροφή(νόστος) και η νοσταλγία, η ζωή "όπως θα έπρεπε να είναι", η δημιουργικότητα και η έμπνευση, το θάρρος και η επινόηση, το ανθρώπινο και το υπερανθρώπινο, είναι : Ο Παγκόσμιος Οδυσσέας. Ο Άνθρωπος στα όρια του και "πέρα από αυτά".

• Κεφαλονίτικη εφεύρεση: eco formula Σταύρου Τραυλού και φίλων του. Οικολογική φόρμουλα, για γρήγορα ταξίδια. Στα αζήτητα, λόγω οικονομικής κρίσης. Το έχουμε για να παίζουμε

Στην ξενάγηση μας, εφαρμόσαμε μεθόδους, αντλημένες από ένα άλλο σύγχρονο Μύθο: Το "Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο". Όταν παροτρύνουμε κάποιον με το "Φτιάξε το μύθο σου", προφανώς, η παρότρυνση αφορά και εμάς. 

Ο Οδυσσέας είναι ο θνητός που κατέβηκε στο Βασίλειο του Άδη και ...επέστρεψε (Το ίδιο ταξίδι έκαμαν ο Πειρίθους, ο Θησέας και ο Ηρακλής. Όμως, ο Πειρίθους, εξαπατημένος από τον Άδη, κάθησε στον Θρόνο της Λησμονιάς και δεμένος με οφιοειδή δεσμά δεν γύρισε ποτέ. Τον δεμένο Θησέα τράβηξε από το θρόνο της Λησμονιάς ο Ηρακλής. Μόνο που ο Ηρακλής ήταν θεός και άνθρωπος μαζί. Ήταν αυτός όλη η Ελλάδα, η Δύναμη και οι δυνατότητες της. Μόνος θνητός που πήγε και ήρθε ο Οδυσσέας).

Παράτολμοι, εσείς που ζώντες κατεβήκατε στον Αδη·

οι πεθαμένοι δυο φορές, όταν οι άλλοι μια φορά πεθαίνουν.

(Τάδε έφη Κίρκη, (Οδύσσεια, κ 501-502- Οδύσσεια, μ 21-22)

Το ταξίδι του Οδυσσέα προς τον Άδη είναι "σύντομο". Αφήνει τις ακρότατες ανατολικές θάλασσες και μπαίνει στον Ωκεανό. Περιπλέει το βόρειο τμήμα της σφαίρας και το βράδυ φτάνει στον Άδη. Η Χώρα των Κιμμερίων, τα Ηλύσια Πεδία, η Χώρα των Εσπερίδων..., εκεί που ο Ωκεανός είναι ποτάμι, όμοιο με φίδι, που τυλίγει τη γη με την ασταμάτητη ροή του και την ποτίζει με τα νερά του. Ο Ωκεανός που στέλνει τους ανέμους και τις γονιμοποιητικές πνοές και κάνει να φυτρώσει μια πλούσια βλάστηση.

Μέσα από υπόγειες διαδρομές, τα νερά του Ωκεανού τροφοδοτούν τις πηγές και τα ποτάμια, ταϊζουν τη γη, μας εξαγνίζουν και μας βαφτίζουν στην αρχέγονη ουσία. Και η αμβροσία ακόμη, η τροφή των θεών, προέρχεται από τον Ωκεανό και τα περιστέρια τη μεταφέρουν με το ράμφος τους στον Δία, προσφέροντας στους θεούς αθανασία.

Ο Οδυσσέας, ο Ωκεανός, οι ναυτικοί και οι καπεταναίοι, οι καραβοκύρηδες και ...ο ποιητής Νίκος Καβαδίας. Και ανεβοκατέβηκαν οι σφυγμοί του Νιλ Άρμστρονγκ, όταν πάτησε το πόδι του στη Σελήνη και είδε πως τον είχαν προλάβει οι Κεφαλονίτες. Και η NASA, όπως το θέλει ο μύθος, έριξε πυρηνικές βόμβες, για να καταστρέψει αυτά που είδαν οι αστροναύτες και πάνε πολλά χρόνια που κανείς πια δεν πηγαίνει στο φεγγάρι. Κάθε άλλη εκδοχή, που αναφέρεται σε εξωγήινους είναι απλώς συνομωσιολογία. Κεφαλονίτες βρήκανε και τρελάθηκαν.

Δεν τα πιστεύετε; Δεν πειράζει (Σκοτιστήκαμε= περιήλθαμε σε κατάσταση σκότους).

Εσείς κρατείστε στην ψυχή τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες κι εμείς τον Οδυσσέα.

• Ανασκαφές ανακάλυψης του ανακτόρου Οδυσσέα σε εξέλιξη, νήσος Ιθάκη

Πήγε ο Οδυσσέας στον Άδη;

Ο αστροναύτης - κυβερνήτης Ντέιβιντ Σκοτ είπε σε συνέντευξη(12/8/1971) που αφορούσε την πτήση του διαστημοπλοίου «Απόλλων 15»: «Πήγαμε στη Σελήνη ως εκπαιδευμένοι παρατηρητές, για να συλλέξουμε στοιχεία όχι μόνο με τα άψυχα όργανα αλλά και με το μυαλό μας. Για να εκφράσω καλύτερα τα συναισθήματα που τρέφουμε μετά την επιστροφή μας, επιτρέψτε μου να σας διαβάσω μια φράση από τον Πλούταρχο: "Ο ανθρώπινος νους δεν είναι ένα άδειο δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φωτιά έτοιμη να ανάψει"...».

Ακόμα κι εκεί κάτω στον Άδη, ο Οδυσσέας νοσταλγούσε την Ιθάκη:

και δεόμουν στων νεκρών τ᾿ ανέψυχα κεφάλια, τάζοντας τους,

 αν στην Ιθάκη πίσω διάγερνα, την πιο τρανή μου στέρφα

γελάδα να τους σφάξω, καίγοντας μαζί περίσσια δώρα.

• Ανάπλαση σε μακέτα του Παλατιού του Οδυσσέα, με βάση τα πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα στην Ιθάκη

 Από την Αλάσκα ως τη Γη του Πυρός. Από τη Σιβηρία ως την Ωκεανία. Από την Ανατολή του ήλιου ως τη Δύση του. Οι Κεφαλονίτες είναι εκεί.

Οι Ριζοσπάστες, οι "Αληθινοί Ριζοσπάστες", είναι εδώ.

Προσέξατε, λίγο πιο πάνω τον Ωκεανό; (Επίτηδες, τον έβαλα με έντονα γράμματα):

"τα νερά του Ωκεανού τροφοδοτούν τις πηγές και τα ποτάμια, ταϊζουν τη γη, μας εξαγνίζουν και μας βαφτίζουν στην αρχέγονη ουσία".

Τώρα, θα καταλάβετε τι σημαίνει αυτή η πρόταση, που κάποιος έγραψε για άλλη εποχή και άλλο τόπο. 

• Σπηλαιολίμνη Μελισσάνη

Σε όλη τη γη, τα ποτάμια ξεκινούν από τη στεριά για να καταλήξουν στη θάλασσα. Σε τούτο το νησί, που όλα ανάποδα πάνε, τα "ποτάμια" ξεκινούν από τη θάλασσα ...για να καταλήξουν ξανά στη θάλασσα. Αφού στο ταξίδι τους περάσουν, πρώτα, από μυστικές υπόγειες διαδρομές, υπόγεια σπήλαια και λίμνες, ανακατευτούν με γλυκά νερά, διασχίσουν την Κεφαλονιά από τη μια άκρη στην άλλη, και ξαναβγούν στο Ιόνιο. 14 μέρες κρατά το ταξίδι των νερών κάτω από τη γη της Κεφαλονιάς. Κι έχουμε κίνηση νερών από την επιφάνεια της θάλασσας προς την επιφάνεια της θάλασσας, παραβιάζοντας τον κανόνα της φυσικής, που θέλει να υπάρχει ροή από ένα υψηλότερο προς ένα χαμηλότερο σημείο. Και οι ερμηνείες δίνουν και παίρνουν.

• Σπηλαιολίμνη Ζερβάτη

Η επικρατέστερη επιστημονική ερμηνεία είναι ότι "το νερό της θάλασσας πέφτει σε καρστικά ανοίγματα, όπου συναντά ροές γλυκών νερών και εξέρχεται, μετά από υπόγεια διαδρομή, στην άλλη άκρη του νησιού". Κι εγώ με όση σκέψη διαθέτω, κάθομαι και σκέφτομαι: Τα νερά πέφτουν κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, συναντούν υπόγεια ποτάμια γλυκών νερών, τα οποία παρασέρνουν το θαλασσινό νερό και το ανεβάζουν ξανά στην επιφάνεια της θάλασσας. Πού το έχετε ξανακούσει αυτό;

Με τις φτωχές γνώσεις, που έλαβα, φοιτώντας στο "Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο", σκέφτομαι και γράφω.   Δεν το έχω διαβάσει κάπου, ως ερμηνεία του φαινομένου, αλλά υπάρχει και η αρχή λειτουργίας του σιφωνίου. Όμως, με δύο δοχεία, το "ανεβοκατέβασμα" του νερού στη γη των Κεφαλλήνων δεν εξηγείται. Κάποια στιγμή πρέπει να επέλθει ισορροπία και η ροή να σταματήσει.  Πάμε στη λειτουργία της "Κρήνης του Ήρωνα", όπου έχουμε 3 δοχεία. Σε οποιαδήποτε παραλλαγή της κρήνης, τουλάχιστον ένα δοχείο πρέπει να είναι στεγανό. Και δεν υπάρχει αεικίνητο. Κάποια στιγμή, όλα θα σταματήσουν. Στη ροή των υδάτων από το Αργοστόλι ως τη Σάμη έχει επιτευχθεί το "αεικίνητο". Κάποτε αυτή την ενέργεια τη χρησιμοποιούσαν για να κινήσουν αλευρόμυλους. Δύο στις εισόδους του νερού και ένας στην έξοδο.

• Θαλασσόμυλος, τότε.

Ο ένας αναστηλώθηκε. Στη θέση των άλλων δύο μπήκαν φτερωτές. 

• Μικρή είσοδος θαλασσινού νερού στο Αργοστόλι ,"Θαλασσόμυλος"

Δείτε, τώρα, την επίσημη ερμηνεία, όπως παρουσιάζεται στην wikipedia. Κι ενώ μας λέει ότι το φαινόμενο δεν είναι μοναδικό, καταλήγει: "Το περίεργο είναι ότι οι καταβόθρες του Αργοστολίου είναι ένα σύστημα σχισμών που βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο από την επιφάνεια της θάλασσας και δέχονται συνεχώς τα νερά της με ορμή, ένα είδος παράλιου βαράθρου με συνεχή εισροή θαλασσινού νερού".

• Η μεγάλη είσοδος νερών, "Καταβόθρες"

 Από τη διατύπωση και τη σύγκριση που γίνεται με την περιοχή που έδωσε το όνομα στα "καρστικά φαινόμενα", είναι φανερό ότι δεν υπάρχει και πολύ ομοιότητα. Κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει, ότι αν κάτι  το λες "περίεργο" είναι και μοναδικό. Μη ψάχνετε να βρείτε όμοιο του πάνω στη γη. Ας έρθει κάποιος ειδικός να λύσει το πρόβλημα. Θα τον γράψει η ιστορία της Φυσικής. Είμαστε στον 21ο αιώνα και τα φαινόμενα πρέπει να είναι φυσικά, να αποδεικνύονται και να ερμηνεύονται. Αλλιώς, παίρνουν σειρά η φαντασία, ο μύθος, εγώ κι εσείς.

Και, όπως θα καταλάβατε, όλα τα κενά όλων των επιστημών, γεμίζουν από αυτό που κάποιοι άλλοι θα το έλεγαν "αποκλίνουσα σκέψη"(ενόραση, intuition) κι εμείς "φαντασία" και "μύθο". Ποιος έχει το "δικαίωμα" να μας εμποδίσει; Η "αποκλίνουσα σκέψη" είναι τo "γενετικό" υλικό της ανθρώπινης δημιουργικότητας, της ανακάλυψης, της επινόησης, της εφεύρεσης, της τέχνης και της επιστήμης.

Όταν στο σχολείο, αυτό θα πάψει να σκοτώνεται, με τρόπο σχεδιασμένο και σκόπιμο, η Πατρίδα θα μπορέσει να απογειωθεί στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις. Στηριγμένη στους ανθρώπους της και την παιδική τους ηλικία. Εξ άλλου, και ο Μαρξ, προσπαθώντας να εξηγήσει το "ανεξήγητο" φαινόμενο της Αρχαίας Ελλάδας, μίλησε για την "παιδική ηλικία της Ανθρωπότητας". "Ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ἀεί παῖδές ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν", είπε ο Αιγύπτιος ιερέας και διέσωσε ο Πλάτωνας στον "Τίμαιο".   Μτφ: «Σόλωνα, Σόλωνα, εσείς οι Έλληνες μένετε πάντα παιδιά και δεν υπάρχει κανένας γέροντας Έλληνας».

Για να συνεχίσει και να δώσει τον χαριστικό ορισμό της ψυχής των Ελλήνων:

"Νέοι ἐστέ τάς ψυχάς πάντες. Οὐδεμίαν γάρ ἐν αὐταῖς ἔχετε δι’ ἀρχαίαν ἀκοήν παλαιάν δόξαν οὐδέ μάθημα χρόνῳ πολιόν οὐδέν". Μτφ: «Νέοι είστε στις ψυχές σας όλοι. Γιατί δεν έχετε πεποιθήσεις ριζωμένες σε κληρονομικές δοξασίες ούτε γνώσεις γερασμένες».

Να την ξαναβρούμε.

• Κατάβαση στο σπηλαιοβάραθρο και λίμνη Αγγαλάκι. Εμείς, μόνο από πάνω το βλέπουμε.

Στα πόδια του βουνού με τα έλατα (abies chephalonica), στον Λουρδά και αλλού, θα βρείτε μπανανιές, φοίνικες και παπάγιες. Αυτό είναι πολύ φυσικό πράγμα.

• Χουρμάδες. Οι παπάγιες οριμάζουν το Μάη. Φωτογραφία, άλλη φορά. Αυτοί εδώ οι καρποί δεν οριμάζουν.

• Φοίνικες στα Λέπεδα Ληξουρίου

Σε τούτο εδώ, το πιο σεισμογενές σημείο του πλανήτη ανάμεσα στο Ιράν και τις Αζόρες, η κατάρα των σεισμών κάποιες φορές γίνεται ευλογία!!!  Πού αλλού θα περιμένατε να ακούσετε ότι οι σεισμοί είναι "ευλογία";  Εδώ, λοιπόν, οι σεισμοί άνοιξαν τη γη, για να βλέπουν οι τουρίστες τη Μελισσάνη, τηΖερβάτη, το Αγγαλάκι και μερικά ακόμα επώνυμα και ανώνυμα σπήλαια και σπηλαιολίμνες. Οι σεισμοί αποκάλυψαν μικρές στιγμές της διαδρομής των νερών από τις Καταβόθρες του Αργοστολιού ως τον Καραβόμυλο της Σάμης. Στο χωριό του Καραβόμυλου, ανοίγεις τρύπα και πέφτεις σε λιμνοσπήλαιο. Κι αν είσαι σκληραγωγημένος και θέλεις να κάμεις καλοκαιρινό μπάνιο σε πολύ κρύα νερά, βρήκες τον τόπο. Στην ακτογραμμή και μέσα στη θάλασσα βλέπεις πολλά σημεία από τα οποία αναβρύζει το νερό που ξεκίνησε από τις καταβόθρες του Αργοστολιού και περνώντας από τα λιμνοσπήλαια και τους υπόγειους ποταμούς, καταλήγει εδώ. 

• Η μεγάλη έξοδος των νερών, Καραβόμυλος

Οι σπηλιές, για τους αρχαίους Έλληνες ήταν ο τόπος αντιπαράθεσης και συνάντησης του Φωτός με το Σκότος. Πύλες του Άδη, τόποι θεών και νυμφών, τόποι λατρείας, κατοικίας, βωμών και θυσιών, γεμάτοι ενέργεια, παλμό, θρύλους και δοξασίες είναι τα αρχαία σπήλαια (Η Κεφαλονιά έχει καμιά κατοστή από αυτά). Κάτι σαν κοσμικές μαύρες τρύπες και μυθικά stargates. Aν ξέρεις να αφουγκράζεσαι και να στοχάζεσαι, θα ακούσεις και θα δεις τις νύμφες και τον Πάνα, σε οργιαστική συνεύρεση. Σε ένα τόπο, πλήρη απο σεισμική ενέργεια, αλλά και από εκείνη την άλλη τη μυστηριώδη ενέργεια που κινεί με τρόπο αφύσικο τα νερά, παρουσιάζεται ολόφεγγος και συνάμα σκοτεινός ο σύγχρονος θρύλος που θέλει τα ιερά των Ελλήνων, στημένα πάνω σε "ενεργειακούς τόπους". Πιο πολύ "ενέργεια" δεν γίνεται. Στην αρχαιότητα, η λίμνη Μελισσάνη ήταν τόπος λατρείας του Πάνα και της νύμφης Μελισσάνθης. Ο μύθος λέει πως η Μελισσάνθη αυτοκτόνησε μέσα στη λίμνη από τη λύπη της, επειδή ο Πάνας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η βοσκοπούλα Μελισσάνθη έχασε ένα πρόβατο και καθώς προσπαθούσε να το βρει, σκόνταψε και έπεσε μέσα στη λίμνη. Μέσα στη λίμνη βρίσκεται ένα νησάκι, στο οποίο ο αρχαιολόγος Σ. Μαρινάτος ανακάλυψε ιερό του Πάνα, τα ευρήματα του οποίου βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου. Τα ευρήματα αυτά είναι ένα πήλινο ειδώλιο του θεού Πάνα, ένας πήλινος δίσκος που απεικονίζει νύμφες να χορεύουν, μια πήλινη πλάκα με πομπή νυμφών καθώς και ένα μικρό πλακίδιο με ανάγλυφη γυναικεία μορφή.

(Παρένθεση:  Ο "προεξέχων" φαλλός του Πάνα στο εδώλιο του έχει σπάσει. Στο τέλος της δεκαετίας του 90 κάποιοι άθλιοι τύποι πέτυχαν την κατασκευή του Χειροτεχνικού Κέντρου Ιονίου, με σκοπό την ανάδειξη της τέχνης και της χειροτεχνίας του Ιόνιου. Αυτό έγινε κατορθωτό, χάρις στην κοινή προσπάθεια των Προέδρων των Εμπορικών Επιμελητηρίων των 4 νησιωτικών νομών του Ιονίου. Η Κέρκυρα κολάει και παρακολάει στο μύθο του Οδυσσέα, γιατί ο Ίθακος ήταν Κερκυραίος στην καταγωγή ήρωας, γιος του Πτερέλαου και της Αμφιμήδης, απόγονος του Δία. Ανάμεσα στα άλλα, που σχεδιάζονταν ήταν η αναπαραγωγή στο εργαστήρι κεραμικής κεραμικών αντικειμένων από όλα τα Μουσεία του Ιόνιου. Ο υποψήφιος για καλλιτεχνικός Διευθυντής του Χειροτεχνικού Κέντρου, γλύπτης Μεμάς Καλογηράτος, είχε αναλάβει την αναπαραγωγή των κεραμικών εδωλίων του Πάνα, με αποκαταστημένο το φαλλό! Η εκτίμηση των αθλίων ήταν ότι θα ήταν το πρώτο αναμνηστικό που θα αγόραζαν οι επισκέπτες στα 4 νησιά του Ιονίου. Χρυσές δουλειές. Το Χειροτεχνικό Κέντρο Ιονίου ουδέποτε λειτούργησε, χάρις στις συντονισμένες και επιτυχημένες προσπάθειες όλων των κομμάτων, που μιλούσαν, τότε, ελληνικά. Έχει απομείνει το κτήριο και το εργαστήρι κεραμικής διαλύεται).

Με λίγη φαντασία, όλα αυτά μπορείς να τα αναστήσεις και να τα ζήσεις. Λίγο πιο κει, θα φανταστείς τον Διόνυσο κατεβάζει τα κύπελλα με τον κόκκινο Οίνο των Οργίων ή το λιαστό γλυκό Μοσχάτο.

Θα δεις τον Αινήσιο Δία να κάνει χάζι, από τις κορφές με τα έλατα, και τον Κέφαλο να κυνηγά με το σκυλί του. Τούτον εδώ, όντας νυμφευμένος με την Πρόκρι, τον απήγαγε(!) η Ηώ. Με τη θεά του πρωινού, έγινε πατέρας του Τιθωνού και "διεκδίκησε" από τον Ήλιο, σε κάποιες άλλες εκδοχές του μύθου, την πατρότητα του Φαέθοντα. Αυτά που ξέρατε για τις ερωτικές απαγωγές να τα ξεχάσετε. Ο Πάρις έκλεψε την Ωραία Ελένη, και έκτοτε οι άντρες κλέβουν τις αγαπημένες τους, όταν η θέληση του πατέρα είναι άλλη, αλλά εδώ είπαμε είναι αλλιώς. Ο Γενάρχης των Κεφαλλήνων κλέβεται από μια θεά.

Μεγάλη φυσιογνωμία ο Κέφαλος!  Με μιαν αρκούδα έκαμε τον Αρκείσιο, πατέρα του Λαέρτη και παππού του Οδυσσέα. Ο Όμηρος, με πολλές πιθανότητες, ήταν εγγονός του Οδυσσέα. Δεν εξηγείται, αλλιώς, το γιατί από  τόσους ήρωες της Ιλιάδας, διάλεξε τον Οδυσσέα για να γράψει το δεύτερο έπος του.  Αν συνεχίσω με το γενεαλογικό δέντρο των μυθολογικών βασιλιάδων αυτού του τόπου, δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Άλλη φορά, άλλο Κεφάλαιο, άλλου παπά ευαγγέλιο. Οι Μεγάλοι Τόποι έχουν Μεγάλη Μυθολογία. Και μη ξεχνάτε: "Κεφαλονίτικος παπάς, τα δώδεκα ευαγγέλια τα βγάζει δεκατρία".

• Αλαλκομενές, Πισαετός Ιθάκης

Αν πατήσεις, με τη σκέψη και τη φαντασία, πάνω σε απομεινάρια από αρχαία σκαλοπάτια, θα δεις να ορθώνονται πόλεις και παλάτια. Θα χαιρετίσεις και τον Οδυσσέα, θα δείς τον Βασιλικής γενιάς Εύμαιο να κάνει τον χοιροβοσκό, τον Κόντε Άννινο Χωραφά να κάνει λουκάνικα και τον Έλειο να φτιάχνει κρασί Ρομπόλα, από εκείνα τα αμπέλια που φυτρώνουν στην πέτρα.  Οι σεισμοί και οι άνθρωποι, σε τούτη τη γη, άφησαν να φαίνεται μόνο ότι πατούσε στέρεα ή λαξεύτηκε πάνω στο χώμα και το βράχο. Δεν υπάρχει νησί με τόσες ποικιλίες κρασιών, μερικές από τις οποίες ανήκουν στην κατηγορία των κρασιών Πολύ Σημαντικής Προσωπικότητας (VIP).

• Στη λαϊκή φαντασία, ο λαξευτός τάφος γίνεται σπηλιά του Δράκου. "Δρακοσπηλιά", Αλαφώνα, Φαρακλάτα

Η επιστήμη ερμήνευσε ότι μπόρεσε. Τα υπόλοιπα αφήνονται σε σένα:

"ο ανθρώπινος νους είναι μια φωτιά έτοιμη να ανάψει".

• Σπηλαιολίμνη Αγγαλάκι

Η ψυχή του Οδυσσέα βρίσκεται στη γη, στο νερό, στο νου και την καρδιά των ανθρώπων.

Ή τόχεις ή δεν τόχεις.

---------------------------

Κι έρχονται οι φίλοι μου οι "Ομηριστές" για να σου πάρουν τη ψυχή, με τους καβγάδες τους, και να σου αφήσουν άψυχες τις πέτρες. Ε, αυτά δεν γίνονται. Δεν μπορούν. Η κόντρα έχει "τουριστική" αιτία, αλλά ας την δούμε σαν ένα σπουδαίο παιχνίδι, όντας Έλληνες και Παίδες. Χε, χε. Μεγάλη έμπνευση να γυρνάς την αδιέξοδη κόντρα και να τη βαφτίζεις παιχνίδι. Η έμπνευση έχει για πηγή την υστεροβουλία μου να μη χάσω φιλίες. Ο ανταγωνισμός και οι καβγάδες πρέπει να συνεχιστούν, γιατί βγάζουν στην επιφάνεια της γης τις Μεγάλες Ουσίες. Η δική μου απόπειρα είναι για να πω: Όλοι οι καλοί χωράνε, αρκεί να βρεις τον τρόπο.

• Βασιλικός τάφος στα Τζανάτα Κεφαλονιάς. Αν γράψω ο τάφος του Οδυσσέα, θα με φάνε οι Ιθακήσιοι. Αν δεν το γράψω, θα με σκίσει ο φίλος μου ο Μάκης, που τον βρήκε, διαβάζοντας τον Όμηρο. Εσείς φτιάξτε τον δικό σας μύθο. Τη δική σας ιστορία. Έχει χώρο για όλους. Εδώ δεν ισχύει το "ζήσε τον Μύθο σου". Ισχύει το "φτιάξε τον Μύθο σου". Σε τούτο τον τόπο "τα παιδία παίζει", ακόμα με τον Όμηρο. Αυτή είναι η ψυχή μας. Ο Οδυσσέας είναι εδώ σε κάθε γωνιά αυτής της γης. Αν νομίζετε ότι θα γλιτώσω, επειδή το έπαιξα "Πόντιος Πιλάτος", κάνετε λάθος. Οι μεν θα με φάνε και ο άλλος θα με σκίσει.

Η Ιθάκη είναι ο δικός μου έρωτας. Ένα ταξίδι του μέλιτος.

• Ιόνιο χρώμα.

• Ιθάκη: Παραείναι μεγάλο για να μην είναι το παλάτι του Οδυσσέα. Να περιμένετε την "απάντηση". η "αντίπαλη" ομάδα μας έδειξε το λόφο που κρύβει ένα παλάτι στα Τζαννάτα. Καλά πάμε. Σε ένα τόπο, ισοπεδωμένο άπειρες φορές από σεισμούς, ο ανταγωνισμός των παιδιών που παίζουν με τις αρχαιότητες και τους μύθους θα τον γεμίσει αρχαιότητες.

• Αγία Πετρούπολη: Τούτος ο βράχος, που πάνω του στέκεται το άγαλμα του Μεγάλου Πέτρου, μεταφέρθηκε στην Άγια Πετρούπολη από τα έλη της Φινλανδίας με τρόπο ιδιοφυή, από τον Κεφαλονίτη μηχανικό Μαρίνο Χαρμπούρη. Αυτό για να μην ψάχνετε να βρείτε αν είμαστε γνήσιοι απόγονοι του Οδυσσέα.

Ο Μαρίνος Χαρμπούρης ανταμείφθηκε από τη Μεγάλη Αικατερίνη, γύρισε πλούσιος στο νησί του, αγόρασε μια μεγάλη έκταση βόρεια του Ληξουριού για να δολοφονηθεί από άγνωστους μαζί με τα παιδιά του.

• Μονή Καθαρών, Ιθάκη

Ο δικός μου θρύλος θέλει τη Μονή των Καθαρών, παλιό και ασφαλές καταφύγιο για τους κυνηγημένους από την Καθολική Εκκλησία, αιρετικούς, με το όνομα "Καθαροί". Αυτοί εμφανίστηκαν κυνηγημένοι από παντού στη Νότια Γαλλία με ρίζες από τον χριστιανικό Γνωστικισμό. Οι Καθαροί ήταν η φυσική συνέχεια των Παυλικιανών της Αρμενίας και των Βογομίλων(Θεόφιλων) της Βουλγαρίας, επηρεασμένοι και από τον Μανιχαϊσμό. Πάνω σε αυτή την ιστορία, στηρίχτηκε ο Μπράουν για να γράψει τον "Κώδικα Ντα Βίντσι". Πάνω στην ίδια ιστορία στηρίζεται και ο μύθος του Άγιου Δισκοπότηρου. Οι Γνωστικοί, σε μία από τις πολλές εκδοχές τους, ήθελαν την Μαρία Μαγδαληνή, σύζυγο του Ιησού. Και το "Άγιο Δισκοπότηρο" είναι ο συμβολισμός της γενιάς που κατάγεται από το παιδί του Ιησού.  Οι Γνωστικοί έχουν και κεφαλονίτικο παρακλάδι, με τον Επιφάνη από τη Σάμη, γιο του μεγάλου αιρετικού Γνωστικού φιλόσοφου, Καρποκράτη, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Παντρεύτηκε την Αλεξάνδρεια από τη Σάμη της Κεφαλονιάς και απέκτησε ένα γιο τον Επιφάνη.

Ο γιος του Καρποκράτη, ο Επιφάνης έχοντας ως δάσκαλο τον πατέρα του, επεξεργάσθηκε περαιτέρω, σε σύγγραμμα του Περί δικαιοσύνης (αποσπάσματα του οποίου διασώζει ο Κλήμης στο Στρωματείς 3.2), τις περί Θεού και κόσμου αντιλήψεις του πατέρα του και προχώρησε ακόμα περισσότερο στην κατεύθυνση της ηθικής εκλύσεως, έχοντας ως κεντρική θέση στην κοσμοθεωρία του την κοινοκτημοσύνη και την κοινογαμία^. .

Ο Επιφάνης αν και πέθανε σε ηλικία μόλις 17 ετών, αναδείχθηκε σε συστηματικό δάσκαλο του γνωστικισμού και έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση στον τόπο καταγωγής της μητέρας του, τη Σάμη της Κεφαλληνίας ώστε λατρεύθηκε εκεί ως θεός!!! 

(Πηγή: wikipedia)

Αυτό φυσικά είναι το δικό μου παραμύθι. Ούτε καν Πίστη. (Όλοι έχουν από ένα, εγώ γιατί όχι;) Η Μονή των Καθαρών είναι ορθόδοξο μοναστήρι, αφιερωμένο στην Παναγία την Καθαριώτισσα.

Οι πρώτες μαρτυρίες για τη Μονή ανάγονται στο 1696. Το όνομα «Καθαρά» προέρχεται, κατά την παράδοση, από τη λέξη «κάθαρα», που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει τα ξερόκλαδα και τους μικρούς θάμνους που κόβονται και καίγονται για να καθαρίσει κάποιος τόπος. Επειδή λοιπόν την ιερή εικόνα του Γενεσίου της Θεοτόκου τη βρήκαν με θαυματουργό τρόπο μέσα στα καιόμενα κάθαρα, την ονόμασαν «Καθαριώτισσα». Άλλη εκδοχή συνδέει τη Μονή με την αίρεση των «καθαρών» και μια Τρίτη με την προχριστιανική λατρεία της «Καθαράς» «θεάς» Αθηνάς. (Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Λευκάδας και Ιθάκης).

Συνεχίζουμε την βόλτα στο Βασίλειο του Οδυσσέα: 

 Ήταν κάτι χρόνια πριν, που είχα σταθεεί τυχερός: Εκεί που εγώ έβλεπα πέτρες, λόγγους και λόφους, ο άλλος, ο ντόπιος, ο απόφοιτος μέσης τεχνικής σχολής μου έλεγε: " Το βλέπεις αυτό; Εδώ βρίσκεται μια αρχαία πόλη, εκεί ένα νεκροταφείο, εδώ ένα παλάτι και πιο κει ένας βασιλικός τάφος".

- "Πώς το ξέρεις;", τον ρωτάς.

- "Διάβασα τον Όμηρο".

Κάτι χρόνια μετά, δηλαδή σήμερα, αυτό που "έβλεπε" αποκαλύπτεται, σιγά - σιγά,, στα Τζαννάτα της Κεφαλονιάς.

Και οι υπερβόρειοι Ρώσοι στάθηκαν, επίσης,  πολύ τυχεροί, όταν στο άδειο ξενοδοχείο, μια μέρα πριν κλείσει, ένας από τους χρηματοδότες των ανασκαφών, ένας απλός πολίτης με μεγάλη αγάπη για τον τόπο του σχεδίαζε πρόχειρα πάνω σε ένα χαρτί. Εκεί που εγώ και η παρέα είχαμε δει μόνο κάτι λιθιές, αυτός μας έδειχνε πώς χτίστηκαν τρεις γενιές σπιτιών στο ίδιο σημείο, σε χρονική περίοδο 5 αιώνων!

(Σε άλλο Κεφάλαιο, μιαν άλλη φορά, θα δείτε τι με έμαθε ένας τσοπάνης).

- "Μπορώ να κρατήσω το χαρτί;", ρώτησε η Ρωσίδα. Και το δίπλωσε προσεκτικά , σα να απόκτησε κάτι πολύ ακριβό.

• Νέες ανασκαφές στο ναό του Απόλλωνα στη Σκάλα αποκαλύπτουν κι άλλα κτίρια γύρω του. Φυσικά, οι Χριστιανοί, όπου έβρισκαν αρχαίο ναό έστηναν εκκλησιά. Για τη διαιώνιση της Πίστης στο υπερφυσικό και το Θείο.

Στο παιχνίδι με τα "μαθήματα του Δημοκρατικού Πανεπιστήμιου", μπήκε και θα μπαίνει μέσα το οτιδήποτε.

Οι αρχαίοι Έλληνες, έχοντας απόλυτη συνείδηση της θνητότητας των, στον ανταγωνισμό τους με την Αθανασία των θεών προέταξαν την διεκδίκηση και διατήρηση της Φήμης τους στην Αιωνιότητα.

Αυτό, σύμφωνα με την αρχαία σκέψη, μπορούσε να επιτευχθεί με δύο τρόπους:

Α. Με το προσωπικό μεγάλο κατόρθωμα, που ήταν χάρισμα του Πάνθεου των Ηρώων και των Ημίθεων.

Β. Και για τους κοινούς θνητούς, που δεν μπορούσαν να είναι ήρωες, ο τρόπος ήταν ...η Πολιτική. Το Αξιοθαύμαστο και Αξιοζήλευτο, το Παράδειγμα προς Μίμηση, ως πράξη της Πόλης, που ήταν η Πράξη των Πολιτών της, για τη διαιώνιση του θαυμασμού.

Ρίχνοντας μια ματιά στο κορυφαίο δημοκρατικό ύμνο, που είναι ο "Επιτάφιος του Περικλέους", όπως τον διέσωσε ο Ολιγαρχικός Θουκυδίδης, το βλέπεις.

“Oλοένα τα χνάρια του κόσμου ξεμακραίνουν και σβήνουν. Kάποτε δε θα θυμόμαστε πια. A, σίγουρα θα’ ρθει κι αυτό. Aς έρθει! Tότες πια δε θα μένει παρά μονάχα η σκοτεινή αγάπη για τη ζωή. Θα υπάρχουμε επειδή θα υπάρχει. Tίποτα άλλο δε θα θυμίζει πώς δεν είμαστε μες στους νεκρούς” (“Tο Nούμερο 31328”).ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ

(Μπορούμε και σήμερα).

Οι φίλοι μου οι Ρώσοι είναι παρατηρητικοί.

Είδαν την Ιθάκη, γεμάτη από ανεμόμυλους. Κι όπως ήταν φυσικό ρώτησαν: "Τους ανεμόμυλους τους βλέπουμε. Σε τούτο τον βραχότοπο, τα χωράφια για τη σπορά τόσου σταριού, πού είναι;"

Και η απάντηση τους ήρθε κατακούτελα: "Στην Ουκρανία".

Στην Ιθάκη, η "μανία" με τους ανεμόμυλους έχει οδηγήσει στην κατασκευή σπιτιών, σε σχήμα ανεμόμυλου. Το ένα είναι του σπουδαίου ποιητή Μιχάλη Μπουρμπούλη.

Οι περαιτέρω εξηγήσεις δόθηκαν, δύο μέρες μετά,  σε ένα γεύμα, συνοδευμένο με σπουδαία κρασιά, καμωμένα από βοστυλίδι, μοσχατέλα και τσαούσι, κάτω από ένα ζωγραφισμένο παλιό ταβάνι. Το αλλοτινό αρχοντικό, που μας φιλοξένησε, είχε χτιστεί με χρήματα που ήρθαν από την Αφρική και ζωγραφίστηκε από τον ιδιοκτήτη του.

 Όταν στην Κεφαλονιά και την Ιθάκη έλεγαν "ποτάμι" εννοούσαν τον Δούναβη. Στο τέλος του 19ου αιώνα, το 70% των ποταμόπλοιων στις εκβολές του Δούναβη ήταν "θιακοκεφαλονίτικα". Όταν στην Βραϊλα της Ρουμανίας λένε, ακόμα και σήμερα, "Έλληνες" εννοούν τους Θιακούς(οι Ιθακήσιοι στη δική μας λαλιά) και τους Κεφαλονίτες.

Ο μεγαλύτερος Ρουμάνος συγγραφέας, ο Παναϊτ Ιστράτι, είχε για βαφτιστικό όνομα το "Γεράσιμος Βαλσαμής", γιος ενός κεφαλονίτη τυχοδιώκτη από τα Φαρακλάτα και μιας Ρουμάνας υπηρέτριας. Ο πατέρας πέθανε νωρίς και το παιδί κράτησε το όνομα της μάνας. Έγινε ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας της Ευρώπης, ανάμεσα στο 1923-1929, γράφοντας στα γαλλικά. Ήταν μια γλώσσα που δεν ήξερε κι έγραψε με τη βοήθεια λεξικού!!!

Οι Ρώσοι φίλοι επισκέφθηκαν και το πατρικό του Ιστράτι, που σήμερα είναι Πολιτιστικό Κέντρο, Βιβλιοθήκη και Μουσείο, αφιερωμένο στον Παναϊτ Ιστράτι.

Ο Θιακοκεφαλονίτικος στόλος ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός στόλος στη Μαύρη Θάλασσα και είχαν το "μερίδιο του λέοντος" στο εμπόριο και τη μεταφορά σιτηρών, από τη Μαύρη Θάλασσα προς την Ευρώπη.  Μεγάλο μέρος του εμπορίου ανήκε, επίσης σε απογόνους του νησιώτικου Βασιλείου του Οδυσσέα. Η οικογένεια των Βαλλιάνων(Εθνική Βιβλιοθήκη στην Αθήνα και πολλά κληροδοτήματα στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, που λειτουργούν ακόμα) και η οικογένεια των Σταθάτων είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της κατάστασης (Μέγαρο Σταθάτου, Νομισματικό Μουσείο).

Η αγάπη των Θιακών για την πατρίδα τους ήταν τέτοια, που φόρτωναν στάρι από την Ουκρανία και στο δρόμο για την Μασσαλία, την Τεργέστη και τα άλλα λιμάνια έκαναν στάση στην Ιθάκη και έκαναν το στάρι αλεύρι. Έτσι βρέθηκαν τόσοι ανεμόμυλοι στον βραχότοπο της Ιθάκης.

Και πριν τελειώσει το δικό μας παραμύθι, θα θέλαμε να γράψουμε ότι τίποτα τυχαίο δεν βάλαμε εδώ σε τούτες τις 4 μέρες που το γράφουμε.

Η οικογένεια του ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκου είχε συνεταιριστεί με την οικογένεια Σταθάτου και είχαν αναλάβει τις κυβερνητικές μεταφορές φορτίων της Ρουμανίας προς το εξωτερικό.

Η κόρη του Ηλία Βενέζη, Άννα Βενέζη - Κοσμετάτου συνδέθηκε, με το γάμο της, με την οικογένεια Κοσμετάτου - Γκεντιλίνη.

Αυτά.

Οι φίλοι μου οι Ρώσοι θα ξανάρθουν.

 Ο Σάσα, ο Αλέξανδρος, έκαμε δήλωση: "Θα ξανάρθω και θα ξανάρθω και θα ξανάρθω"

Κι έβαλε, μόλις γύρισε στην Αγία Πετρούπολη, μια φωτογραφία κι ένα τίτλο:

• "Στην κορφή του παραδείσου".

• "Ανακαλύψτε το ελληνικό νησί της Κεφαλονιάς!"

Εγώ δεν ήξερα ρώσικα κι αυτοί δεν ήξεραν ελληνικά.

-------------

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910, από Κεφαλονίτες γονείς, στο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη του Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Ο πατέρας του ήταν έμπορος και είχε τη Ρώσικη υπηκοότητα. Το 1914, με την έναρξη του Α΄παγκοσμίου Πολέμου έστειλε την οικογένεια του στην Ελλάδα. Το 1917, με την Οκτωβριανή Επανάσταση φυλακίζεται και επιστρέφει στην Ελλάδα το 1921, κατεστραμμένος οικονομικά.  Σήμερα, το Χαρμπίν ανήκει στην Κίνα και είναι διάσημο για τη γιορτή των αγαλμάτων από πάγο, που διοργανώνει κάθε χειμώνα. 

"Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;", ρωτά η γοργόνα, η αδερφή του Μεγαλέξανδρου, κάθε φορά που σταματά ένα πλοίο(Θιακό, κεφαλονίτικο ή άλλο).

Κι αν δεν ακούσει το "Ζει, ζει και βασιλεύει", σηκώνει αντάρα με την ουρά της και βουλιάζει το πλοίο.

Μη τολμήσετε να πείτε ότι "δεν ζει ο βασιλιάς Οδυσσέας".

Αντέγραψε ο:

Odyssey

( με αυτό το ψευδώνυμο, τριγυρνώ στο διαδίκτυο από το 1999. Έτυχε.)

ΥΓ: Η Ιθάκη μου έδωκεν το ωραίο ταξίδι, φιλίες και φιλιά. "Πανάκριβη" ανταμοιβή για μια ξενάγηση, που τη χρωστούσα στον εαυτό μου.

Και δεν ισχύει το Καβαφικό: Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

Η Ιθάκη δεν θα σε γελάσει. Έτσι σοφό που θα σε κάμει, θα καταλάβεις τι σημαίνουν οι Ιθάκες.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Η Νέα "Επιχειρηματική" δραστηριότητα λέγεται: Δωρεάν ξεναγήσεις. Πληροφορίες εντός σας.

----------------

Υλικά για το παραμύθι συγκεντρώθηκαν και από:

(1) Πιέτρο Τσιτάτι:΅Η πολύχρωμη σκέψη. Ο Οδυσσέας και η Οδύσσεια".

(2) Ιλιάδα και Οδύσσεια.

Αντιφραφη απο : ithacanet.gr 

Τίτλοι τέλους για το θρυλικό βαν των χίπιδων που άλλαξε την ιστορία

0

Φορτηγάκι Βαν

Υπήρξε ένα όχημα σύμβολο που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στις δεκαετίες του ’60 και ’70 και όχι μόνο. Αγαπημένο όχημα μεταφοράς των χίπιδων, που ενίοτε κατοικούσαν σε αυτό, αλλά και μόνιμο μεταφορικό μέσο χιλιάδων συγκροτημάτων, το περίφημο Van της Volkswagen άλλαξε την ιστορία των αυτοκινήτων.

Πλέον, οι χίπιδες έχουν σχεδόν εκλείψει, οι τότε μουσικοί έγιναν διάσημοι και κυκλοφορούν μόνο με λιμουζίνες και το αγαπημένο βαν έχει εξοστρακιστεί στη Βραζιλία, τη μοναδική χώρα που συνεχίζει να το κατασκευάζει.

Οχι,όμως για πολύ, καθώς οι νέο κανόνες ασφαλείας επιβάλλουν όλα τα οχήματα να έχουν αερόσακους και ABS κάτι που σημαίνει ότι η παραγωγή του θρυλικού βαν θα σταματήσει στο 2014.

Βέβαια το μνημειώδες όχημα με τις διάφορες ονομασίες όπως Transporter, Μπούλι, Κόμπι και «χίπικο» θα συνεχίσει να κατακλύζει τους δρόμους για αρκετά χρόνια ακόμη, καθώς, υπολογίζεται πως η Volkswagen έχει παράξει περισσότερα από 10 εκατομμύρια, ενώ παραμένει ένα πολύ δημοφιλές όχημα.

Εμπνευστής του βαν ήταν ο Μπεν Πον, επίσημος εισαγωγέας της Volkswagen στην Ολλανδία. Το 1947 σκέφτηκε και παρουσίασε ένα φορτηγάκι σχεδιασμένο στα πρότυπα του σκαραβαίου και το παρουσίασε στο αφεντικό της εταιρείας Χάινριχ Νόρντοφ.

Η ιδέα λατρεύτηκε αμέσως και η παραγωγή ξεκίνησε στις 8 Μαρτίου 1950 με το ατού του οχήματος να είναι πως μπορεί να μεταφέρει έως και οκτώ επιβάτες, αλλά να χρησιμοποιηθεί και ως φορτηγό εάν αφαιρεθούν τα πίσω καθίσματα.

Το 1951 βγαίνει στην αγορά η εκδοχή Samba, το ταξιδιωτικό βαν με περισσότερα παράθυρα και συρόμενη οροφή, το οποίο θα γίνει και σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς.

Τις δεκαετίες που θα ακολουθήσουν το βαν θα γίνει το σύμβολο των χίπιδων, αλλά και μιας γενιάς νέων οι οποίοι επιθυμούν να ταξιδεύσουν και να γνωρίσουν τον πλανήτη οδικώς.

Φθάνοντας στο 2006 είναι λίγα τα οχήματα τέτοιου τύπου που κυκλοφορούν στους δρόμους, ωστόσο, η εταιρεία Pixar φροντίζει να το συστήσει στις νέες γενιές μέσα από την ταινία της Cars.

Το βαν στέγασε για περισσότερα από 60 χρόνια όνειρα, έρωτες, σκέψεις, αλλά και εμπορεύματα, μηχανήματα και άλλα πολλά όντας ένα από τα πιο λειτουργικά οχήματα που κυκλοφόρησαν ποτέ.

Πηγή άρθρου: iefimerida.gr

Αναδημοσιευση απο : KefaloniaToday.com 

Κεφαλονίτικο προσκλητήριο γάμου

5








Κεφαλονίτικο προσκλητήριο γάμου


Καλέστρα στο γάμο μας.


Σας αβερτίρουμε πως το Σάββατο 12 του κουτσού λίγο μπρωτού κάτσει ο ήλιος παντρέβουμάστε στην εκκλησιά του βαρτσαμάδωνε. Απόστα λοιπόν θα ατιμάρουμε βεραμέντε να σας απικάρουμε να κοπιάσετε στο γάμο μας, να παρτοκουλάρετε στη χαρά μας.


Σας αβιζάρουμε πως δε θέλουμε επίσημο άμπιτο ούτε κολέτα ούτε φώκολα.


Δελέγκου το λοιπό βαλτελζάρετε στα βαρτσαμάτα να μας ατιμάρετε με τη συντροφιά σας κι εμείς θα σας το μερετάρουμε


Μεμάς – Αγγέλικα

Αναδημοσιευση απο : KefaloniaToday.com

Μια νεα προταση για την οινοποιηση των επτανησιακων κρασιων.

                Απο το ΤΕΙ Ιονιων νησων.

• Share on facebo
  

Σημαντικά για το μέλλον της οινοποίησης των επτανησιακών ποικιλιών ήταν τα αποτελέσματα των  μελετών του Τμήματος Τεχνολογίας  Τροφίμων του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, τα οποία ανακοινώθηκαν στο σεμινάριο που έγινε αυτή την εβδομάδα στις εγκαταστάσεις του Τμήματος στο Αργοστόλι.

Συγκεκριμένα, στα εργαστήρια του  Τμήματος απομονώνονται στελέχη  ζυμομύκητα από τις τοπικές ποικιλίες σταφυλιών Ρομπόλα Κεφαλονιάς, Βερντέα Ζακύνθου και Βερτζαμί Λευκάδας ώστε να παρασκευαστούν ζύμες που διατηρούν τα πλήρη, αυθεντικά, «παλιά» αρώματα των τριών επτανησιακών ποικιλιών κατά την οινοποίησή τους, ακόμη και αν αυτή γίνεται με σύγχρονες, μαζικές μεθόδους. Απώτερος στόχος είναι τέτοιες «ιθαγενείς» ζύμες να αντικαταστήσουν τις ζύμες του εμπορίου που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου (υπεύθυνη: Επίκουρος Καθηγήτρια Ευφημία Ηρειώτου) παρουσιάστηκαν οι πρώτες επιτυχημένες, τόσο σε μικρή όσο και σε βιομηχανική κλίμακα, δοκιμές οινοποίησης Ρομπόλας με τη νέα ζύμη από τον Συνεταιρισμό Ρομπόλας και το Οινοποιείο Gentilini. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν αναλυτικά οι επιπτώσεις της ζύμης στον αρωματικό χαρακτήρα του κρασιού, καθώς και τα αποτελέσματα του πειραματικού μέρους των μελετών.

Επίσης, έγινε συγκριτική γευστική δοκιμή μεταξύ Ρομπόλας που οινοποιήθηκε με τη νέα ζύμη και Ρομπόλας οινοποιημένης  με ζύμη του εμπορίου. Τα σχόλια του  κοινού, στο οποίο παρευρίσκονταν και οινοποιοί της Κεφαλονιάς, ήταν θετικότατα υπέρ της νέας μεθόδου, καθώς έτσι αναδεικνύονται εντονότερα τα ξεχωριστά αρώματα της ποικιλίας.

Πρόκειται για μια δράση του  ΤΕΙ Ιονίων Νήσων με σκοπό τη σύνδεση της επιστημονικής έρευνας με τις εφαρμογές της και την ανάδειξη των ιδιαίτερων επτανησιακών προϊόντων. Η ίδια εργαστηριακή διαδικασία εφαρμόζεται και για τη ποικιλία Βερντέα της Ζακύνθου και για την ποικιλία Βερτζαμί της Λευκάδας –και βεβαίως μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε άλλη τοπική ποικιλία σταφυλιών.

 Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Ανάδειξη του Τεχνολογικού Ιδρύματος Ιονίων Νήσων ως Διεθνούς Πόλου Εκπαίδευσης και Καινοτομίας» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο-ΕΚΤ) και από εθνικούς πόρους.

Φθινοπωρινο Ξι.

O Aργοστολιώτης και ο Ληξουριώτης

2

Αργοστόλι-Ληξούρι

Όταν αριβάρετε στο “νησί των τρελών” να έχετε τα μέντε σας.

Όλα τα κουρλά μπορεί να τα’ απαντήσετε.

Ακόμα και Ληξουριώτη που θα σας πει ότι κατάγεται από το Ληξούρι και όχι από την Κεφαλονιά, ή έναν Αργοστολιώτη που θα σας πει ότι θέλετε διαβατήριο για να πάτε στο Ληξούρι, αφού είναι…. Εξωτερικό!

Αλήθεια σας λέω ,μα τον αφεντάκη τον Άγιο

Μ- Είδες Γιάννη στο Ληξούρι τι ζωή και λεβεντιά;

Γ.- Μούντζες νάχη τ’ Αργοστόλι μ’ όλη του την Αρχοντιά.

Μούντζες νάχη τ’ Αργοστόλι με τα πλούτη τα κρυμμένα,

με τα μούτρα τα πενσάδα, με τα σπίτια τα κλεισμένα,

και χαλάλι στο Ληξούρι π’ όση πείνα κι αν τραβά

δεν το εννοεί ν’ αφήση τσ’ αλεγρίας το χαβά.

Μ.- Τι χαβάς της αλεγρίας

εις Κυρίους και Κυρίας

Τι χαρές και παιχνιδάκια

οργασμών επιχαρίτων

μες τα πράσινα σακκάκια

των περονοσποροβλήτων !

Γ.- Στ’ Αργοστόλι πουν το χρήμα μουχλιασμένο στα συρτάρια

πριν της ώρας των γηράζουν μορφονηές και παλληκάρια.

Ένας γάμος απ’ αγάπη δεν ηκούσθη μια φορά,

ξεψυχούν αφανισμένατα

τα αισθήματα κλεισμένα

μες το βούρκο του παρά

Είναι μόδα στ’ Αργοστόλι

γενικώς να κλαίμε όλοι

Οι ο φτωχός μοιρολογάει πούναι, μέρες νηστικός,

μα κι ο Πλούσιος παίρνει τόκους και στενάζει διαρκώς.

Κόλαση ‘ναι τ’ Αργοστόλι, Κόλαση αληθινή

που το χρήμα καταπνίγει της καρδίας τη φωνή.

Η μεγάθυμή μας χώρα είναι μια μοιρολοϊστρα

αφ’ τον Άγιο Νικόλα ως τη Γαϊδουροκυλίστρα*

Τι ζοφώδης ατμοσφαίρακαι και παράξενο παϊζι,

λες τ’ ανθρώπου “καλημέρα”

και γυρίζει και σε βρίζει

Για ν’ αλλάξουν οι ιδέες και τα ήθη μας αυτά,

δεν συνέτειναν καθόλου του δημάρχου τα φυτά.

Στ’ Αργοστόλι πουν τα φιόρα και τα λούσα τα πολλά,

έναν άνθρωπο δε βλέπεις που λιγάκι να γελά

Και σ’ εκείνο το Ληξούρι που ‘ναι πείνα γενική

μέρα νύχτα στιούν τα ξύλα και σονάρ’ η Μουσική

Σ’ όλα είν καλύτεροί μας οι εφάνταστοι γειτόνοι

με τη φτώχια τους γελούνε, με τον έρωτα μιλούνει

κι Όποια λίγο να γυαλίζει την αρπάζουν. Δεν γλιτώνει !

Σε όλα μας υπερτερούνε κατά τρόπον ζηλευτόν

,ένα Μέτελα δεν είχαν, τον απέχτησαν κι αυτόν.

Σ’ όλα μας υπερτερούνε και μας έδωσαν καπότο,

έχουνε το Βουλευτή τους που στο βήμα κάνει κρότο.

Τ’ Αργοστόλι το μεγάλο, με το χρήμα, με το λούσο,

πότα τρέμει το Σβορώνο, πότα το Μενέλαο***

κι οι φτωχοί μες την Αθήνα, στέρνουνε το Μονοκρούσο

και και τα κάνει πέλαο !

Πάει πλέον τ’ Αργοστόλι. το κατήντησαν

ρημάδι συνεχείς καταστροφαί,

κι αν δεν ήταν το Ληξούρι, ούτε θα ‘χες παξιμάδι***

να βουτήξεις στον καφέ

Τύφλα να ‘χει τ’ Αργοστόλι με τους πλούσιους του μαζί

και χαλάλι το Ληξούρι που ο έρωτας το ζεί.

Τι ζωής φιλοσοφία στου Παλίου την πατρίδα !

έτρεξαν στην Ενιαία κι επουλήσαν τη σταφίδα,

εννοείς τοις μετρητοίς

και δεν είχανε χαμπάρι τι θα πει ο πιστωτής.

Έβγαλαν, που λες, στην τζέπη, τη μονέδα τη γλυκιά

κι εφαλήραν οι εμπόροι που του έδωσαν σακκιά

Τι λαός αυτός της Πάλλης

αντιλήψεως μεγάλης

έτρεξαν στην Ενιαία δια τα τρεχούμενα

και τ’ αφήσανε γραμμένα τα καθυστερούμενα

κι αν στους τόσους Δανειστάδες δεν εδώσανε λεφτό,

ένα είδος αλεγρίας παραδέξου το κι αυτό.

Στ’ Αργοστόλι να λαλήσει δεν ακούς μια κουκουβάγια

κι εντοσούτω στο Ληξούρι με την φτώχεια την τρανή*

επαστρέψαν τη Σοφίτα που την είχανε Σαράγια

και την έκαμαν σκηνή,

κι έφτιασαν Μιλάνου Σκάλα και Σανκάρλο ξακουστό,

πέρα πέρα τη σαράγια με χαρτί χρωματισμό.

Θέατρο με τα σανίδια πωςβρεθήκαν εδεκεί

το κατάφεραν αμέσως π’ ούτε και μηχανικοί.

Τα βαρέλια μπαταρία

κι από πάνω πατερά,

σχηματίζουν θεωρεία

πρώτη, δεύτερη σειρά.

Μ.- Τι ευτυχές κι επαινετόν το πλήθος των Παλλαίων

τα της σταφίδος βάσανα δεν το ζαλίζουν πλέον,

επέταξε τα κόσκινα, της διάφης τα φακότα

και κάθεται στο θέατρο κι ακούει τη Μασκότα.

Οι Ληξουριώτες έχουνε αφράτες θεατρίνες,

κι εμείς πετσοκοβώμαστε και κάνουμε βατσίνες.

Οι Ληξουριώτες έφτιαξαν σκηνή με καδινέλες

κι αφ’ τον Οκτώβρη φέρανα καινόργιες Πιμπρινέλες

κι εμείς τα καφηνάρια

θα ντιβερτιριστούμε

φέροντες σωληνάρια

να εμβολιαστούμε.

Στο Ληξούρι οπερέττα

κι άσμα έρωτος γλυκύ,

στ’ Αργοστόλι μας λαντσέτα

και βατσίνα γενική.

Από κει ευτυχισμένοι

με κοπέλλες Ιταλίδες

κι από δω ευλογιασμένοι

με Γιατρούς και δαμαλίδες

Στ’ Αργοστόλι ερημία,

ευλογιά και στεναγμοί,

στο Ληξούρι ευθυμία,

και νεότητος ορμή.

Στο Ληξούρι κανταδώροι, οπερέττες, μουσικές,

παντομίμες, φασαρίες, και σκηνές ερωτικές,

Γ.- Σαν το Ληξούρι, βρε Μαρή, δεν είδα κι άλλο μέρος

που νάχη τόση πέραση ο φίλος μας ο έρως

καθώς ο περονόσπορος δριμύς κι εκείνος πέφτει,

και κάθε νέος π’ αγαπά

περιπατεί περικοπά

και την φιλτάτην κλέφτει.

Εκεί θαρρείς κι εφώλιασε του έρωτος η μάνα

κι άμα το αίσθημα φανή, αμέσως κάνει διάνα.

Ο φίλος την φιλτάτην του μια μέρα την κοιτάζει,

τη δεύτερη της ομιλεί, την τρίτη την αρπάζει

όσο να πάν οι Γέροντες να βρουν τον Αστυνόμο,

οι Νέοι, με κατάλαβες έχουν και κληρονόμο

Ο έρως έχει πέραση μεγάλη στο Ληξούρι

ο αγαπών βιάζεται να βάλει το κουλούρι

Κι απάνω στην καούρα του κι εντός της ταραχής του

αρπάζει τα μεσάνυχτα την φίλη της ψυχής του.

Του Ληξουρίου ο έρωτας δεν είναι παίξε γέλα,

πρέπει να πάρεις άμαξα να κλέψεις την κοπέλα.

Και εις την βασιλεύουσαν κτηματικήν πτωχείαν

που ευγενή προνόμια και τίτλοι κατελύθησαν,

του γάμου τα προβλήματα σ’ αυτήν την Επαρχίαν

δια της εις άτοπον απαγωγής ελύθησαν.

Κι όσα ζευγάρια περπατούν αλαμπρατσοπιασμένα

είναι όλα δια έρωτος αλληλοαρπαγμένα

Εκεί αρπάζονται ψυχή με τόση προθυμία

πως αρπάζουνε Ρωμιοί Δημόσια ταμεία.

Εκεί ο γάμος γένεται κρυφάκαι κουτουράτα,

μακράν από τα έξοδα κι από τα ζαχαράτα,

κι όσοι πουλούν γλυκίσματα στου Ληξουριού την πόλη,

χτυπάνε το κεφάλι τους πως θα φαλίρουν όλοι.

Εγώ πολύ τους χαίρομαι τους Γείτονας τους φίλους

που του Χριστού την εντολή “το ν’ αγαπούν αλλήλους”,

την εκτελούν, μωρέ Μαρή, τελείως οι καημένοι,

σε τρυφερά αισθήματα ειν’ όλοι μπερδεμένοι.

Κι αν εκατέβαινε ο Χριστός στον κόσμον σαν ετότες,

μ’ άλλους δε θα’χε συντροφιά παρά με Ληξουριώτες.

Μ. - Να τρέχεις μεσάνυχτα είναι λιγάκι κόπος

μα και πολύ ποιητικός της αρπαγής ο τρόπος,

την πόρτα να’ βρεις ανοιχτή

επί τη υποθέση

και να την πάρεις αρπαχτή

Εκείνη που σ’ αρέσει,

είναι πολύ καλύτερα παρά να στέρνεις σπίτι,

και να γυρεύεις σύζυγο με λόγια του μεσίτη.

Η σύντροφος του βίου σου η εκζεζητημένη

δεν έχει τη γλυκύτητα που θα’ χει μια κλεμμένη

σαν ξένη θα σου φαίνεται, κι όταν μαζί της θασαι,

κι εκείνη θα σ’ εντρέπεται και συ θα την φοβάσαι.

Και δηλαδή αμφότεροι θα φάτε τ’ άντερα σας

όσο να συνηθίσετε τα ιδιαίτερα σας.

Γ.- Καμαρώνω τους Γειτόνους πόχουν εύφλεκτα τα στήθη

συχαίνομαι τους νέους που μουχλιάζουν εδεπά,

κι η ψυχή τους κι η καρδιά τους μένει πάντα κολοκύθι

και ποτέ της δε χτυπά.

Τόσες ομορφιές περνούνε εφ’ τα μάτια τους μπροστά

και καμμιά δεν τους ανάβει. Τι μωρόπουλα βραστά!

Τόσες κόρες, τόσες Νύφες περισσώς χαριτωμένες,

είναι κρίμα που δεν είναι στο Ληξούρι γεννημένες.

Κόρες πόχουν τόσο νάζι

- εφ’ την προίκα τους εκτός

- θα τις άρπαζαν για χάζι

με το άρμα της νυκτός.

Όλοι έπρεπε να πάνε στο Ληξούρι, βρε Μαρή.

Στ’ Αργοστόλι ποίον μέλλον καθεμιά να καρτερή

Που ‘ναι άτρωτος ο κόσμος προς το αίσθημα τραχύς

κι ούτε Βουρουκλάς υπάρχει δι’ ελπίδας ευτυχείς;

καθεμιά πρέπει ν’ αφήνει

Τ’ Αργοστόλι το σαχλό

και να μπαίνει στό “Δελφίνι”*

και να σχίζει το γιαλό.

Και να πάει στο Ληξούρι τρυφερώς να κοιταχτεί

παραχρήμα ν’ αγαπήσει κι εν τω άμα ν’ αρπαχτεί

Μ.- Γέρο κάρπη, γέρο πριτση

που δε θρέφω βερεσέ,

να μην ήσουνα κορίτσι

να σ’ αρπάξουνε κι εσέ!

Κι εις στιγμάς που κινδυνεύω μες τη φτώχια να χαθώ, να σε πάρει το Ποτάμι*****

για να σε ξεφορτωθώ!

Υποσημειώσεις

*Γαϊδουροκυλίστρα λέγεται κάθε χώρος μικρός, όσος δηλ. χρειάζεται να κυλιέται ένας γάϊδαρος. Στο Αργοστόλι γαϊδουροκυλίστρα λέγεται το μέρος που ευρήσκεται μεταξύ Φ.Κ.Κ. και Ορφανοτροφείου

.**Μενέλαος Μεταξάς, ανώτερος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού απόφοιτος της περιφήμου Βελγικής στρατ. ιππευτικής Ακαδημίας του Υπρ, με αρτίαν επιστημονικήν μόρφωσην ανήρ χαρα/ρος και δυνάμεως. Απέθανε εν Αθήναις τον Αύγουστον του 1938.

****Εδώ υπονοεί τη γνωστή Θοδώρα που έκανε στο Ληξούρι τα ονομαστά ζαχαρένια κουλούρια.

****”Δελφίνι” Μικρόν ατμόπλοιον εκτελούσε τότε την συγκοινωνία Αργοστολίου Ληξουρίου.

*****Ποτάμι του Ληξουρίου, ονομαζόμενο “Αχελλώος” ή χειλοπόταμο, που χωρίζει το Ληξούρι από Δυσμών προς Ανατολάς εις δύο μέρη

Πληροφορίες από το Ionion.com

Aναδημοσιευση απο :KefaloniaToday.com 

TEI.I.N.: Σεμινάριο για την τυποποίηση των τοπικών οίνων στο Αργοστόλι





Ένα σημαντικό σεμινάριο για την οινοποίηση των ιδιαίτερων επτανησιακών ποικιλιών (Ρομπόλα Κεβαλονιάς, Βερντέα Ζακύνθου και Βερτζαμί Λευκάδας) θα λάβει χώρα τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου και ώρα 19:00 στο Αμφιθέατρο του Τμήματος Τεχνολογίας Τροφίμων (Λεωφ. Αντώνη Τρίτση, Αργοστόλι).

Το σεμινάριο διοργανώνεται στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών δράσεων για τη διάχυση των αποτελεσμάτων της τυποποίησης-ταυτοποίησης των χαρακτηριστικών των βασικών επτανησιακών οίνων και απευθύνεται σε κάθε ενδιαφερόμενο για τα τοπικά κρασιά των Επτανήσων, και ειδικότερα στους ασχολούμενους με την οινοποίηση.

Θα παρουσιαστούν τα αποτελέσματα των μελετών του Εργαστηρίου Μικροβιολογίας και Ελέγχου Τροφίμων του Τμήματος Τεχνολογίας Τροφίμων (Υπεύθυνη: Επίκουρος Καθηγήτρια Ευφημία Ηρειώτου) σχετικά με την απομόνωση, ταυτοποίηση και επιλογή στελεχών του ζυμομύκητα S. cerevisiae από τα ιθαγενή στελέχη της ζύμης που υπάρχουν στα τοπικά σταφύλια των τριών νησιών.


Καθώς πολλές οινοποιήσεις γίνονται πλέον με ζύμες που βρίσκονται στο εμπόριο, οι τοπικές ποικιλίες χάνουν μεγάλο μέρος των ιδιαίτερων αρωμάτων και χαρακτηριστικών τους. Με βάση τις μελέτες του Τμήματος, μπορούν πλέον να παραχθούν ζύμες που να διατηρούν τα πλήρη, αυθεντικά, «παλιά» αρώματα των τριών επτανησιακών ποικιλιών και κάτω από τις σύγχρονες μεθόδους οινοποίησης.

Η χρήση τέτοιων τοπικών ζυμών θα βοηθούσε στην ανάδειξη του ιδιαίτερου οινικού «terroir» (τοπικού χαρακτήρα) της Κεφαλονιάς, της Ζακύνθου και της Λευκάδας, με τελικό αποτέλεσμα τόσο την ευρύτερη γνωριμία του κοινού και των ειδικών με τα ξεχωριστά επτανησιακά κρασιά όσο και τη διεύρυνση της εμπορικής τους απήχησης.

Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Ανάδειξη του Τεχνολογικού Ιδρύματος Ιονίων Νήσων ως Διεθνούς Πόλου Εκπαίδευσης και Καινοτομίας» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο-ΕΚΤ) και από εθνικούς πόρους

Αντιγραφη απο : Εφημεριδα των Κεφαλληνων

Τι πραγματικά συνέβη με την ιταλική μεραρχία Άκουι στην Κεφαλονιά

0

Οστά Ιταλών Μεραρχίας Ακουι(Πηγή φωτογραφίας:vlahatasamis.blogspot.com)

Τον Σεπτέμβριο του 1943 η Κεφαλλονιά ήταν για λίγο στο επίκεντρο των εξελίξεων. Αιτία ήταν η σύγκρουση μεταξύ των πρώην συμμάχων Ιταλών και Γερμανών.

Αν και ποτέ οι ιταλογερμανικές σχέσεις δεν ήταν άριστες, παρά την μεταξύ τους συμμαχία, τα προβλήματα μεγάλωσαν με την ανατροπή του Μουσολίνι απ΄τον στρατάρχη Μπαντόλιο στις 25/07/1943.

Τότε ο Χίτλερ μη εμπιστευόμενος πλέον τους Ιταλούς διέταξε την προετοιμασία της επιχείρησης Αchse η οποία προέβλεπε τον αφοπλισμό και την αντικατάσταση με ειρηνικά ή βίαια μέσα των ιταλικών φρουρών στις υπο κατοχή χώρες, όπως η Ελλάδα. Στα πλαίσια της επιχείρησης αποβιβάστηκε στην Κεφαλλονιά στις 07/08/1943 ένα γερμανικό σύνταγμα με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Μπάργκε. Στην Κεφαλλονιά τότε βρισκόταν η ιταλική μεραρχία Άκουι ως στρατεύματα κατοχής του νησιού, με διοικητή των υποστράτηγο Γκαντίν.

Στις 08/09/1943 ο Μπαντόλιο ανακοίνωσε την συνθηκολόγηση της Ιταλίας με τους Συμμάχους. Οι Ιταλοί στην Κεφαλλονιά στο άκουσμα της είδησης ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς, ενώ οι Γερμανοί απλά παρακολουθούσαν. Ο Γκαντίν διατάσσεται απ΄ τον στρατηγό Βεκιαρελι (διοικητή της 11ης ιταλικής Στρατιάς στην Αθήνα) να παραδώσει τον οπλισμό της μεραρχίας του στους Γερμανούς. Ξεκινάει απρόθυμα διαπραγματεύσεις με τον Μπάργκε. Οι Γερμανοί δεν αφήνουν πολλά περιθώρια και θέτουν στους Ιταλούς τελεσίγραφο ως την 13η Σεπτεμβρίου για να παραδώσουν τον οπλισμό τους.

Ο Γκαντίν το συζητάει με τους αξιωματικούς του, αποφεύγοντας να απαντήσει. Παράλληλα αρχίζουν μικροαψιμαχίες μεταξύ Ιταλών και Γερμανών στο νησί. Οι Γερμανοί τους αποκαλούν προδότες. Συγχρόνως, και καθώς το γερμανικό τελεσίγραφο έληγε, προσεγγίζουν την Κεφαλλονιά δύο γερμανικά πλοία φορτωμένα με βαριά όπλα και στρατιώτες. Καθώς πλησίαζαν το Αργοστόλι ένας ιταλός αξιωματικός, ο λοχαγός Απολλόνιο διέταξε πυρ. Το ένα πλοίο βυθίστηκε και το άλλο υπέστη σοβαρές ζημιές και αιχμαλωτίστηκε απ’τους Ιταλούς.

Παρ’ολ’αυτά, στις 14/09/1943 ο Μπάργκε υπέβαλλε νέες προτάσεις για παράδοση των ιταλικών όπλων, αλλά ο Γκαντίν αρνήθηκε πάλι. Οι Γερμανοί τότε επιτίθενται. Οι Ιταλοί εκμεταλλευόμενοι την αριθμητική υπεροχή τους (12.000 έναντι 2.000) αντιστέκονται . Μετά όμως από την αποβίβαση γερμανικών ενισχύσεων στην Κεφαλλονιά και την εμπλοκή της Λουφτβάφε με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, οι Ιταλοί καταρρέουν με βαρύτατες απώλειες. Ο Γκαντίν συνθηκολογεί στις 21/09/1943, η μεραρχία Άκουι παραδίδεται και οι Ιταλοί του νησιού συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι.

Με συνοπτικές διαδικασίες εκτελέστηκαν όλοι. Περίπου 5.000 υπολογίζονται οι εκτελεσθέντες, ενώ άλλοι 3.000 πνίγηκαν όταν το πλοίο που τους μετέφερε στην ηπειρωτική Ελλάδα προσέκρουσε σε νάρκη.

Αυτό ήταν το τέλος της μεραρχίας Άκουι. Καλό θα είναι να υπενθυμίζουμε ότι οι Ιταλοί είχαν επιβάλλει ένα σκληρό καθεστώς κατοχής στα Επτάνησα καθώς αποσκοπούσαν στο να τα προσαρτήσουν μετά την λήξη του πολέμου. Τα Επτάνησα ουσιαστικά ήταν ιταλικό προτεκτοράτο υπό ιταλική πολιτική διοίκηση, με ξεχωριστό νόμισμα και αποκομμένο απ’την υπόλοιπη Ελλάδα. Η μεραρχία Άκουι ήταν ο στρατιωτικός εκφραστής αυτής της στυγνής ιταλικής κατοχής στην Κεφαλλονιά.

Μεταπολεμικά και αφού η Ιταλία είχε εξαγνιστεί διότι είχε εγκαταλείψει τον Άξονα το 1943, τα γεγονότα της Κεφαλλονιάς παρουσιάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε η ιταλική μεραρχία Άκουι να παρουσιάζεται σαν αθώο θύμα των Γερμανών. Μέχρι και μνημείο της έκαναν!!! Το άκρον άωτον του παραλογισμού.

Η πραγματικότητα βέβαια ήταν διαφορετική. Οι Ιταλοί στην Κεφαλλονιά απλά πλήρωσαν τις συνέπειες της βλακείας τους. Από την στιγμή που δεν ήταν σε θέση να αντέξουν στρατιωτικά, το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να παραδοθούν, όπως έκαναν στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, και όχι να προκαλέσουν τους Γερμανούς. Από την στιγμή που τους προκάλεσαν η μοίρα τους ήταν προδιαγεγραμμένη.

Σίγουρα η εκτέλεση των Ιταλών αιχμαλώτων απ’τους Γερμανούς συνιστά έγκλημα πολέμου και είναι κατακριτέα πράξη, αλλά σαν Έλληνες δεν έχουμε κανέναν λόγο να λυπόμαστε ιδιαίτερα για την τύχη των ύπουλων και στυγνών Ιταλών κατακτητών. Ας μην ξεχνάμε ότι πέραν της πρόθεσης αρπαγής των Επτανήσων, οι Ιταλοί ενίσχυαν απροκάλυπτα τα ανθελληνικά αποσχιστικά κινήματα των μουσουλμάνων Τσάμηδων στην Ήπειρο, των ελάχιστων ρουμανίζοντων βλαχόφωνων στην Θεσσαλία και ήταν οι πρώτοι που εξόπλισαν τους ανθέλληνες φιλοβούλγαρους κομιτατζήδες στην δυτική Μακεδονία. Συν τοις άλλοις ευθύνονταν απόλυτα και για την εμπλοκή της Ελλάδας στην ανθρωποσφαγή του Β’Παγκ.Πολέμου με την απρόκλητη επίθεση της 28η Οκτωβρίου του 1940…

Τα ιστορικά στοιχεία για την ανάρτηση είναι απ’το τεύχος 85 του περιοδικού Στρατιωτική Ιστορία, σελ. 64-69.

Μία θύμηση ιδιαίτερα ενοχλητική την οποία θέλησαν να αντικαταστήσουν με το αιώνιο στερεότυπο “του καλού Ιταλού” και ειδικά για την Ελλάδα όπου το στερεότυπο των ιταλών στρατιωτών τους θέλει όλους σαν ένα χαζοχαρούμενο “ασκέρι σ΄ αγαπώ” και παρουσιάζει τον ιταλό φαντάρο σαν καλό παιδί που έστειλαν να κάνει ένα πόλεμο που δεν πιστεύει το οποίο, μετά τις σκληρές δοκιμασίες που υπέφερε τον χειμώνα του ΄40 – ΄41 στο Αλβανικό μέτωπο, μπορεί επιτέλους “νικητής” να παίξει τον ρόλο του κατακτητή.

Ένα ρόλο που δεν ταυτίζεται με τα επεκτατικά σχέδια που ήθελε το φασιστικό καθεστώς αλλά ούτε και με την ρατσιστική θεωρία της πλήρους υποταγής που προβλέπονταν για την υποταγμένη Ελλάδα. (Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός ένα γείτονα, ένα νοσταλγό που λέγαμε τότε, που επαναλάμβανε: εάν θα είχαμε νικήσει τον πόλεμο οι Έλληνες και οι Αιθίοπες θα δούλευαν για εμάς!). Ένας μύθος που παρουσιάζει τους ιταλούς φαντάρους σαν ένα σύνολο ατόμων τελείως ανεπίδεκτων στην στρατιωτική πειθαρχία και ανίκανων να συμπεριφερθούν σαν στρατός κατοχής.

Σαν φαντάρους οι οποίοι, αντί να καταπιέζουν τους Έλληνες και να εκμεταλλεύονται ληστρικά την χώρα με σκοπό να δημιουργήσουν την αυτοκρατορία του Μουσολίνι, προσπαθούσαν να με κάθε τρόπο να γίνουν αγαπητοί από τους κατοίκους παίζοντας καρπαζιές με τα πεινασμένα παιδάκια στα οποία μοίραζαν φαγητό, δημιουργώντας σχέσεις με τα ντόπια κορίτσια που έβλεπαν με τρυφερά αισθήματα. Σαν ένα φτωχό στρατό, όπως ήταν και ο ηττημένος ελληνικός στρατός, που αποτελούνταν από ευγενικούς, λίγο μελαγχολικούς μουσικούς μαντολίνου, πάντα έτοιμους να δακρύσουν σκεπτόμενοι τη μαμά στη μακρινή πατρίδα.

Oμως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Αυτή η ειδυλλιακή περιγραφή είναι ένας παγιωμένος μύθος που παραμένει ζωντανός μέχρι τις ημέρες μας.

Aπόσπασμα του βιβλίου “Breve Storia della Grecia Moderna” και μέλος της ομάδας “Bellaciao” του Του Μάουρο Φαρόλντ

Αναδημοσιευση απο : KefaloniaToday.com