Spiros Pantelios - Photojournalism - Photographer

H ερμηνεύτρια Ηρώ Σαΐα, σε μια εξαιρετική εκτέλεση, μας ταξιδεύει στα Εφτάνησα μέσα από τους στίχους του Κεφαλονίτη μουσικού Γεράσιμου Νεόφυτου…

Το πάθος μου το αιώνιο

σαλεύει στο Ιόνιο,

τα χρόνια που σου δάνεισα

τα είπανε Εφτάνησα

κι ό,τι μαζί σου αγκάλιασα,

έγινε μπλε στη θάλασσα.

*

Είσ’ από κρύα γειτονιά

κι είμ’ από την Κεφαλλονιά,

αν είν’ η αγάπη σου μισή

είν’ η δική μου ένα νησί,

μισή ζωή, μισή χαρά,

το μέτρο σου δε μ’ αφορά.

*

Το πνεύμα μου το απείθαρχο

δε θα το βρεις σε λήθαργο,

το πάθος μου το ζόρικο

στο ψέμα αιμοβόρικο,

θέλει αγάπη ολόκληρη

κι όχι μισή κι απόκληρη.

*

Τον πόθο στην Κεφαλλονιά

κεντάμε σταυροβελονιά,

με το δικό σου το πες πες

μου μπερδευτήκαν οι κλωστές,

κι έγιν’ ο έρωτας σεισμός,

καλάθι, Γόρδιος Δεσμός.

Στίχοι: Γεράσιμος Νεόφυτος

Μουσική: Γεράσιμος Νεόφυτος

Τραγούδι: Ηρώ Σαΐα

-Αναδημοσιευση απο : See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/kefalonia-ionios-erotas-78187.html#sthash.4ECriE2K.dpuf

Ληξούρι

Τη Δυτική Χερσόνησο της Κεφαλονιάς, καταλαμβάνει η περιφέρεια της Παλικής, με πληθυσμό περίπου 6500 κατοίκους και έκταση 145 τ.χ., περιλαμβάνει 14 Δημοτικά Διαμερίσματα και 22 οικισμούς. Το έδαφος της Παλικής χαρακτηρίζεται από πεδινό έως ημιορεινό.

Το νότιο τμήμα καλύπτεται από την κοιλάδα της Κατωγής που είναι το πιο εύφορο κομμάτι της Κεφαλονιάς. Το βόρειο τμήμα επονομάζεται Ανωγή και είναι ορεινό με διάσπαρτες Κυκλάδες.

Το Ληξούρι είναι η πρωτεύουσα της Παλικής, μια σύγχρονη κωμόπολη με λιμάνι, άνετους δενδροφυτεμένους δρόμους, όμορφες ανθοστόλιστες πλατείες. Ένας χείμαρρος χωρίζει την πόλη στη μέση και τα δύο μέρη της ενώνονται με μικρές γέφυρες.

Οι ακτές της Παλικής σχηματίζουν πολλούς όρμους και ακρωτήρια. Οι δυτικές ακτές είναι απότομες και βραχώδεις και βλέπουν προς το Ιόνιο, ενώ οι ανατολικές έχουν ηπιότερους σχηματισμούς και βλέπουν προς την εσωτερική πλευρά του κόλπου του Λιβαδιού.

Παραλίες φανταστικές που θα απολαύσετε τα κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά

Παραλία ΞΙ

Το αρχοντικό Ληξούρι, η δεύτερη σημαντική πόλη της Κεφαλονιάς, με όμορφα κτίσματα, παραδοσιακά μικρά σπίτια πνιγμένα στα λουλούδια, όμορφες πλατείες με γραφικά καφενεία και αξιόλογες εκκλησίες, βρίσκεται στη χερσόνησο της Παλικής.

Από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα είναι: οι δύο βιβλιοθήκες, η Ιακωβάτειος και η Πετρίτσειος με συλλογές από άμφια και σπάνια βιβλία, η Φιλαρμονική Σχολή, το χάλκινο άγαλμα του μεγάλου σατιρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου στο λιμάνι του Ληξουρίου, ο ανδριάντας του Στάμου Πετρίτση και η εκκλησία του πολιούχου της πόλης Αγ. Χαραλάμπους.

Από το χωριό των Σουλλάρων ένας δρόμος οδηγεί στις πανέμορφες παραλίες Μέγα Λάκκο και Ξι με κόκκινη ψιλή άμμο και πεντακάθαρα αβαθή νερά.

Κοντά στο χωριό Μαντζαβινάτα και δίπλα στην παραλία Ξι, βρίσκεται η περίφημη Κουνόπετρα, από τα πιο παράδοξα φαινόμενα του νησιού, ένας βράχος μέσα στη θάλασσα, που κινείται ρυθμικά με παλμικές κινήσεις, ενώ από τα Χαβδάτα ο δρόμος οδηγεί στη Μονή Κηπουραίων με αξιόλογα κειμήλια και μεταβυζαντινές εικόνες, με μια μοναδική θέα και με το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα του νησιού.

Η περιοχή της Παλικής, ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της Κεφαλονιάς, ακολουθεί την Ιστορική πορεία του νησιού. Σ΄ αυτή την περιοχή είχε αναπτυχθεί στα κλασικά χρόνια της αρχαιότητας η πόλη Πάλη που έδωσε και την ονομασία της χερσονήσου. Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι θεωρούν πιθανό ότι ήταν αποικία της Κορίνθου. Σίγουρο πάντως είναι ότι υπήρξε ενδιάμεσος σταθμός των Κορίνθιων για τη διασύνδεσή τους με τις αποικίες της Σικελίας.

Η χερσόνησος της Παλικής είναι συνδεδεμένη με τη μυκηναϊκή εποχή, καθώς και τα μυθικά γεγονότα που αναφέρονται στα ομηρικά έπη. Σ΄ αυτή έχουν βρεθεί προϊστορικά ευρήματα.

Ιστορικά κτίρια που σώζονται μέχρι και σήμερα είναι το αρχοντικό του γιατρού Γερουλάνου, το Νοσοκομείο, η Βαλιάνειος Επαγγελματική Σχολή, η Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη-Μουσείο των αδελφών Ιακωβάτων με συνολικό αριθμό 25000 τόμους, η Πετρίτσειος βιβλιοθήκη, η Φιλαρμονική Σχολή Πάλης που ιδρύθηκε από τον Ληξουριώτη μουσουργό Πέτρο Σκαρλάτο.

Το άγαλμα του μεγάλου σατιρικού Ανδρέα Λασκαράτου στην παραλία καλωσορίζει τους επισκέπτες που έρχονται από τη θάλασσα.

Λιμάνι Ληξουρίου

Το Ληξούρι είναι η πρωτεύουσα της Παλικής και η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κεφαλονιάς. Η καθαρευουσιάνικη ονομασία της πόλης (Ληξούριον) έχει επισημανθεί για πρώτη φορά σε μια έγγραφη διαμαρτυρία του 1534 προς την Ενετική Γερουσία. Η αντίστοιχη αρχαία πόλη Πάλη (που πήρε την ονομασία της από τον Παλέα ή Πηλέα, έναν από τους τέσσερις γιους του μυθικού βασιλιά Κεφάλου) βρισκόταν σε μικρή απόσταση βορειότερα, στη θέση που είναι σήμερα γνωστή με την ονομασία Παλιόκαστρο.

Πλατεία Εθνικής Αντίστασης

Το Ληξούρι είναι όμορφο, με άνετους καθαρούς δρόμους, χαριτωμένες πλατείες, στολισμένο με κήπους, δέντρα και λουλούδια. Ένα ξεροπόταμο χωρίζει την πόλη στη μέση και τα δύο μέρη της ενώνονται με μικρές γέφυρες.

Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη

Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Δημόσια Βιβλιοθήκη – Μουσείο των Αδελφών Ιακωβάτων, στεγασμένη στο παλιό αρχοντικό της ονομαστής οικογένειας (που διασώθηκε από τους σεισμούς και έχει αποκατασταθεί).

Βρίσκεται στη δυτική άκρη της πόλης και αποτελείται από 14 δωμάτια, με διακοσμητικά φατνώματα στην οροφή και με διακοσμημένους τοίχους. Οι απόγονοι των Ιακωβάτων, εκτός από το οίκημα, δώρισαν και 7.000 βιβλία, από τα οποία παλιότερα είναι τα «Άπαντα» του Ιπποκράτη (σε έκδοση του 1595), περίπου χίλια φυλλάδια και μονόφυλλα, καθώς και ολόκληρο το αρχείο της ιστορικής οικογένειας.

Στο ίδιο κτίριο υπάρχει και μια καλλιτεχνική συλλογή μεγάλης αξίας. Έχει 36 σπουδαίες εικόνες (από τις οποίες ξεχωρίζουν δύο φορητές, η «Σύναξης των Ταξιαρχών», έργο του ιερομόναχου Φιλόθεου Σκούφου και «Το εν Χώναις θαύμα», έργο του Μιχαήλ Δαμασκηνού), τρία χειρόγραφα ευαγγέλια (του 10ου, του 14ου και του 15ου αιώνα), αρχιερατικές στολές, εγκόλπια κ.ά. του Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως και Σχολάρχη της Θεολογικής Σχολής Χάλκης Κωνσταντίνου Τυπάλδου Ιακωβάτου κ.ά.

Στην ίδια βιβλιοθήκη βρίσκονται και 5.000 τόμοι, που ανήκαν στον καθηγητή Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ακαδημαϊκό Αμίλκα Αλιβιζάτο.

Ο συνολικός αριθμός των βιβλίων, με διάφορες δωρεές και αγορές, έχει φτάσει στους 20.000 τόμους.

Παραλία Λέπεδα

Νότια από το Ληξούρι, υπάρχουν τα χωριά Μιχαλιτσάτα και Λέπεδα, γοητευτικοί τόποι παραθερισμού με γραφική ακρογιαλιά, καθαρή αμμουδιά και σμαραγδένια νερά. Στα Λέπεδα υπάρχει το παλιό μοναστήρι, όπου μόνασε ο διανοητής Άνθιμος Κουρούκλης, που αγιοποιήθηκε πρόσφατα με απόφαση της Εκκλησίας.

Στα βορινά περίχωρα του Ληξουρίου έχουν διασωθεί ερείπια της αρχαίας πόλης Πάλη, που πιθανότατα ήταν αποικία της αρχαίας Κορίνθου. Η Πάλη βρέθηκε σε μεγάλη ακμή κατά την κλασσική περίοδο της αρχαιότητας. Τα νομίσματά της εικονίζουν το κεφάλι της Περσεφόνης με στεφάνι από στάχυα, τον ήρωα και βασιλιά Κέφαλο και τον Πήγασο. Ο λόφος με τα ερείπια της Πάλης λέγεται σήμερα Ντούρη ή Παλιόκαστρο.

Καμιναράτα

Ένας κεντρικός δρόμος βγαίνει από το Ληξούρι με βορειοδυτική κατεύθυνση. Σε λίγο συναντά στα αριστερά του και δυτικά έναν δρόμο, που με νοτιοδυτική κατεύθυνση οδηγεί στα χαριτωμένα χωριά Καμιναράτα, Φαβατάτα και Χαβδάτα.

Το χωριό Καμιναράτα διαθέτει διεθνώς φημισμένο παραδοσιακό χορευτικό συγκρότημα, που έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις, στον ελληνικό και διεθνή χώρο.

Στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων των Χαβδάτων υπάρχει ένα λεπτοδουλεμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο και μεταβυζαντινές εικόνες, ανατολικά από τα Χαβδάτα, μετά από διαδρομή δύο χιλιόμετρων φτάνει στο μοναστήρι του Αγίου Αποστόλου Κορονάτου, με ησυχαστήριο καλογριών σε γοητευτική τοποθεσία.

Από τα Χαβδάτα ο δρόμος τρέπεται προς τα νότια. Σε λίγο συναντάει ένα μικρότερο δύσβατο δρόμο, που διασχίζει τη δυτικότερη περιοχή της Παλικής (και ολόκληρης της Κεφαλονιάς) και καταλήγει στα παλιά μοναστήρια της Αγίας Παρασκευής Ταφίων (ή Ταφιός ή Ταφιοί, ονομασία που προέρχεται από τα μυκηναϊκά χρόνια, από τους πανάρχαιους κατοίκους Τηλεβόνες ή Τάφιους) και της Παναγίας Θεοτόκου Κηπουριών ή Κηπουραίων. Η θέα προς το Ιόνιο είναι εξαιρετική. Κοντά στα Κηπούρια υπάρχει ένα σπήλαιο γνωστό με την ονομασία Δρακοσπηλιά.

Φάρος Γερογόμπος

Γερογόμπος

Ο δρόμος, μετά τη διασταύρωση προς τα δύο μοναστήρια, συνεχίζεται νοτιότερα και μπαίνει στα Χαβριάτα, ένα όμορφο χωριό χτισμένο πάνω σε λόφο, με πανοραμική θέα προς τον κάμπο του νότιου μέρους της Παλικής και προς τη θάλασσα. Είναι η πατρίδα του διδάσκαλου του Γένους Βικέντιου Δαμωδού. Η εκκλησία της Παναγίας στα Χαβριάτα έχει ωραίες αγιογραφίες και αξιόλογο ξύλινο τέμπλο. Δυτικά από το χωριό αντικρίζει κανένας τα βράδια τα φώτα του μεγάλου διεθνούς φάρου «Γερογόμπος». Με διαδρομή δέκα λεπτών με αυτοκίνητο, ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει στη θέση του φάρου και να χαρεί ένα μαγευτικό τοπίο.

Χαβριάτα

Κοντά στα Χαβριάτα, στη θέση Παλατύ Μπόρος, στη βίλα του συγγραφέα του μνημειώδους έργου «Κεφαλληνιακά Σύμμεικτα» Ηλία Τσιτσέλη, έχει διασωθεί το πολύτιμο αρχείο του σε πολύ καλή κατάσταση. Η τοποθεσία γύρω έχει μοναδική ομορφιά.

Η κοντινή ακρογιαλιά του Ποταμιού έχει καθαρά αμμουδιά και όμορφη θάλασσα.

Ένας μικρός δρόμος νοτιοδυτικά καταλήγει στο φάρο του ακρωτηρίου Γερογόμπος.

Ο μικρός δρόμος από τα Χαβριάτα συνεχίζεται προς τα νοτιοανατολικά. Περνάει από το χωριό Βουνί και σε λίγο μπαίνει στα Μαντζαβινάτα. Στην εκκλησία τους υπάρχουν αξιόλογες τοιχογραφίες.

Από τα Μαντζαβινάτα ξεκινάει ένας μικρός δρόμος με νοτιοδυτική κατεύθυνση, που καταλήγει στη νοτιότερη άκρη της Παλικής, στο Ακρωτήρι, όπου βρίσκεται η ονομαστή «Κουνόπετρα» (ένα από τα περίεργα γεωλογικά φαινόμενα της Κεφαλονιάς). Εκτός από το ενδιαφέρον της Κουνόπετρας, η τοποθεσία αυτή προσφέρει και μια αλησμόνητη θέα. Απέναντι, νοτιοανατολικά, βρίσκεται το μικρό νησί Βαρδιάνοι.

Νότιος δρόμος οδηγεί από τα Μαντζαβινάτα στη μαγευτική ακρογιαλιά Ξι, σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων. Η αμμουδιά έχει ψιλή κοκκινωπή άμμο, σ ένα τόξο μεγαλύτερο από τρία χιλιόμετρα.

Από τα Μαντζαβινάτα υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος, που με βορειοανατολική κατεύθυνση περνάει από το χωριό Σουλάροι και καταλήγει στο Ληξούρι. Είναι ο δρόμος της «Κατωής», όπως τον ονομάζουν οι ντόπιο (σε αντιδιαστολή με τους βορειότερους δρόμους, που διασχίζουν την περιοχή της «Ανωής». Στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, στους Σουλάρους, υπάρχουν αξιόλογες εικόνες των αγιογράφων Θ. Πουλάκη και Ι. Μόσχου.

Παλιό Ληξούρι

Νότια από τους Σουλάρους απλώνεται ένας μικρός κόλπος με όμορφη αμμουδιά και καθαρά θάλασσα, που προσελκύει πολλούς Έλληνες και ξένους παραθεριστές. Έχει τη βενετσιάνικη ονομασία «Μία Λάκο» (Μέγας Λάκος).

Ο κεντρικός δρόμος μετά τη διασταύρωση για τα Φαβατάτα και Χαβδάτα συνεχίζει προς τα χωριά Μονοπολάτα, Καλάτα, Αγία Θέκλη, Βιλατώρια, Βώβικες. Ανάμεσα στα χωριά Βιλατώρια και Βώβικες μια διασταύρωση δίνει τη δυνατότητα, με ένα μικρότερο δρόμο, να επισκεφτεί κανένας μια καταπληκτική αμμουδιά με πολλές ομορφιές, τους Πετανούς.

Ο κεντρικός δρόμος φτάνει στο αμφιθεατρικό γοητευτικό χωριό Κοντογενάδα. Οι εκκλησίες του έχουν σημαντικές μεταβυζαντινές εικόνες, ενώ στη γύρω περιοχή έχουν βρεθεί αξιόλογοι μυκηναϊκοί τάφοι.

ΚefaloniaTodayTeam με πληροφορίες από το kefalonia-ithaca.com

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/lixouri-lixouraki-mou-77976.html#sthash.9Fg3T5nM.dpuf

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΘΙΝΑ "ΜΥΘΙΚΑ" ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ‏

(Το κείμενο γράφτηκε από τον Ηλία Τουμασάτο με αφορμή την έκθεση μου "Ζωγραφικές Εξεικονίσεις και μυθικά περιδέραια" στην Σύγχρονη Πινακοθήκη "Villa Ροδόπη" στο Αργοστόλι, το 2005 και διαβάστηκε στα εγκαίνια της έκθεσης (15-7-2005). Δέκα χρόνια μετά το ανέκδοτο αυτό κείμενο είναι λίαν επίκαιρο και ουσιαστικό σαν εισαγωγή στην επικείμενη νέα έκθεση μου με τίτλο ΛΙΘΟΚΟΛΛΑΖ που θα εγκαινιαστεί στις 22 Ιουλίου 2015!

Εγκάρδια, Κώστας Ευαγγελάτος).

Προτού ξεκινήσουμε αυτή τη μικρή εισαγωγή στην «διπλή» φετινή έκθεση του Κώστα Ευαγγελάτου, που φέρει τους τίτλους «Ζωγραφικές εξεικονίσεις» και «μυθικά περιδέραια», και επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, οφείλω να σας εξομολογηθώ την αντικειμενική αδυναμία μου να προσεγγίσω αυτή την έκθεση με την «επιστημονική» ματιά ενός κριτικού. Θα αρκεστώ λοιπόν στο ρόλο του θεατή. Και, επειδή μόλις μίλησα για ρόλο και για θεατή, θα μεταχειριστώ, για να παίξω καλά αυτόν το ρόλο, τις μικρές μου θεατρολογικές αποσκευές.

Η Κατερίνα Κακούρη, σπουδαία ανθρωπολόγος του θεάτρου, που έμεινε άγνωστη πέρα από το στενό κύκλο της επιστήμης της, στο κορυφαίο της έργο «Προαισθητικές μορφές θεάτρου» μιλούσε για ένα χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, το «θεατρικό ορμέμφυτο» - τον βασικό υπαίτιο για την γέννηση και ανάπτυξη όλων των μορφών της τέχνης – που χωρίς αυτό δεν θα είχε ίσως αυτή η τελευταία λόγο ύπαρξης. Και εξειδίκευε λέγοντας ότι αυτό το ανθρώπινο ένστικτο αποτελείται από τέσσερα επιμέρους στοιχεία: Τη φαντασία, τη μίμηση, το θέαμα και τη μεταμόρφωση.

Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας αυτές τις τέσσερις λέξεις (φαντασία, μίμηση, θέαμα και μεταμόρφωση) και ας φανταστούμε (ήδη ξοδέψαμε την πρώτη μας λέξη) αυτήν εδώ την έκθεση σαν μια θεατρική παράσταση. Μια παράσταση με δύο πράξεις, με τη διαφορά ότι και οι δύο αυτές πράξεις εκτυλίσσονται ταυτόχρονα μπροστά μας. Ας θυμηθούμε την ισπανική «φιέστα ντε λος κάρρος», ένα είδος θεατρικής παράστασης, οι διάφορες πράξεις της οποίας παίζονταν ταυτόχρονα πάνω σε άμαξες που μετακινούνταν, και το κοινό ακίνητο έβλεπε μία μία πράξη κυριολεκτικά να έρχεται μετά την άλλη, να περνάει από μπροστά του. Στην αποψινή μας συνάντηση δεν είναι οι σκηνές – οι εικόνες, που μετακινούνται. Είμαστε εμείς, οι θεατές, που περιπλανιόμαστε από τοίχο σε τοίχο, από γωνιά σε γωνιά, που κοιτάμε, αισθανόμαστε και φεύγουμε.

Χρησιμοποιήσαμε τη λέξη «φαντασία» από τον ορισμό της Κατερίνας Κακούρη. Ας παίξουμε τώρα με τη λέξη «μίμηση». Όχι απαραιτήτως «πράξεως σπουδαίας και τελείας» όπως θα μας υπαγόρευε ο Αριστοτέλης. Στην παράστασή μας έχουμε, πέρα από τις εικόνες – σύμβολα και κάποια υλικά – απτά αντικείμενα. Κι επειδή ο Τσέχωφ έλεγε ότι ένα όπλο για να υπάρχει πάνω στη σκηνή σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα εκπυρσοκροτήσει, ας ασχοληθούμε με τα υλικά αυτά αντικείμενα, πριν έρθει η μοιραία εκείνη στιγμή.

Πρόκειται για τα μυθικά περιδέραια, που μέσα στη φαντασία του Κώστα Ευαγγελάτου, πλάστηκαν στην Κολχίδα, ή αλλιώς Αία, από τον μυθικό Ιάσονα, με υλικά πέτρες, βότσαλα και αχιβάδες. Νάτη η μίμησις πράξεως. Να και τα πρωτόγονα, ακατέργαστα υλικά, δεμένα μεταξύ τους με το νήμα του μύθου – τον μίτο που θα οδηγήσει τη διαδρομή μας μέσα σε αυτή την έκθεση.

Ερωτευμένοι η Μήδεια και ο Ιάσων και σύμμαχοι στην επίτευξη του σκοπού της Αργοναυτικής Εκστρατείας, θα φτιάξουν τα κοσμήματά τους μαζί. Για τη Μήδεια, που ζει σε μια χώρα που λέγεται Αία (Γη), το ποθητό και το μελλούμενο είναι το υγρό στοιχείο: Η λύτρωση που προέρχεται από τη θάλασσα, τα υγρά μαγικά φίλτρα και οι αλοιφές που κοιμίζουν ή σκοτώνουν το δράκο και σώζουν τον Ιάσονα, το σπέρμα του αγαπημένου της που θα της χαρίσει αργότερα τα παιδιά της, το αίμα στο οποίο θα πνίξει κάποτε τα παιδιά της, την ευτυχία της και τον πολιτισμένο κόσμο του αγαπημένου της. Η Μήδεια ξεκινά από έναν κόσμο όλο στεριά και πορεύεται σ’ έναν κόσμο γεμάτο υγρά. Πρέπει να πάρει μαζί της κάτι από την Αία, κάτι στερεό. Και διαλέγει τις πέτρες και τα κοχύλια – υλικά αντικείμενα, στερεά, ωστόσο βαφτισμένα στο αλμυρό νερό. Ο Ιάσων και η Μήδεια παντρεύουν το παρόν και το μέλλον τους με τα μυθικά περιδέραια. Γίνονται οι δύο σάρκα μία, και όπως λέει ο Ευριπίδης (Μήδεια, στίχ. 410 επ.)

Άνω ποταμών ιερών χωρούσι παγαί

Και δίκα και πάντα πάλιν στρέφεται

(Των ιερών ποταμών τα ρεύματα άνω προχωρούν

Το δίκαιο, τα σύμπαντα, όλα αναστρέφονται)

(Μφρ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης)

Η Μήδεια θα προδώσει τα πάντα για χάρη του Ιάσονα – θα προδοθεί από εκείνον και θα τον εκδικηθεί με το ίδιο πάθος του έρωτά τους. Θα σφάξει τα παιδιά τους, από αγάπη, και θα αναληφθεί σε ένα πύρινο άρμα – ούτε στεριά, ούτε θάλασσα. Τα μυθικά της περιδέραια θα μείνουν ανέπαφα, μαρτύρια όλου εκείνου του ταξιδιού. Τι θ’ απογίνουν; Αν πιστέψουμε την εκδοχή του Νεόφρονα, ενός τραγικού από τα 120 έργα του οποίου δεν μας σώθηκαν παρά ελάχιστοι στίχοι, ο Ιάσων, απελπισμένος για τον κόσμο του που έχασε, απαγχονίζεται. Και ποιος βρόγχος θα ήταν ιδανικότερος για μια τέτοια πράξη από τα περιδέραια του έρωτα; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να επιφυλάξει μια τέτοια τύχη σε κάτι που γέννησε ένα τόσο μεγάλο πάθος;

Ας απομακρυνθούμε από το θεσπέσιο – κατά Νεόφρονα – πτώμα του Ιάσονα κι ας μιλήσουμε και πάλι για την Αία, την πατρίδα της Μήδειας, που μια εκδοχή του μύθου την ήθελε να βρίσκεται κάπου στη Δύση – κοντά στον κήπο των Εσπερίδων. Ο Κώστας Ευαγγελάτος στρέφει το βλέμμα του προς τη Δύση και το φως: Στο νησί της Κεφαλονιάς, και σε μια παραλία που κοιτάει στη Δύση: Το Μύρτο.

Εκεί, στην παραλία του Μύρτου ξαναβρίσκουμε τα μυθικά περιδέραια. Εκεί είναι που μια περίεργη τελετουργία ξεκινά. Ο καλλιτέχνης και άλλοι άντρες τα φορούν και οι σκιές τους, ανακατεμένες με τις σκιές των πρωτόγονων κοσμημάτων αντανακλούν στα απόκρημνα βράχια. Τα είδωλά τους αποτυπώνονται στον ψηφιακό φακό – τα κύματα την ίδια ώρα τους χτυπούν κι εκείνοι μάταια προσπαθούν να ακούσουν μέσα από τα κοχύλια την Ιστορία που εμείς ξέρουμε κι αυτοί δεν γνωρίζουν: Τα περιδέραια ήρθαν από την Αία, και είναι του Ιάσονα και της Μήδειας. Στέκουν ακίνητοι. Οι σκιές τους χαιρετούν, κάπου κάπου τα κύματα του Μύρτου τους καλύπτουν. Η Μήδεια τους κοιτά από κάπου εκεί ψηλά και ανταρεύει τη θάλασσα. Ο Ιάσονας είναι ζωντανός, κρυμμένος, σκιά κι αυτός ανάμεσα στις άλλες σκιές.

Όσο οι άντρες μάταια παλεύουν ν’ ακούσουν την ιστορία των κοχυλιών, εμείς ας ασχοληθούμε με τις δύο λέξεις που μας απέμειναν από τον αρχικό μας ορισμό. Η τρίτη λέξη είναι, λοιπόν, «θέαμα».

Το θέαμα είναι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας – ή αυτό που εμείς φαινόμαστε μπροστά στα μάτια των άλλων. Αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, γύρω και πέρα από τα περιδέραια και τις ψηφιακές εικόνες, είναι μάτια, πολλά ζευγάρια μάτια – αυτά που μας κοιτούν απ’ όλες τις γωνιές της αίθουσας. Πρόσωπα ανδρικά και γυναικεία με βλέμματα σπινθηροβόλα – πρέπει να ψάξει κανείς πολύ μέσα στο χάος των πόλεων και την ερημιά της επαρχίας για να εντοπίσει τέτοια βλέμματα. Εξεικονίσεις ανθρώπων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Βλέμματα που άλλοτε προσπαθούν να μην συναντήσουν τα δικά μας κι άλλοτε δείχνουν να το επιζητούν απεγνωσμένα. Φιγούρες νεανικές, που αποτυπώνουν την ψυχική ηλικία, αυτή που όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει πάντα νεανική. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος νοσταλγεί την εποχή της ενηλικίωσης – την ίδια που προσδοκά κι ένα μικρό παιδί. Κι οι δύο λαχταρούν το ίδιο, μόνο που ο πρώτος το έχει δοκιμάσει – μόνο που τότε δεν είχε καταλάβει τίποτα.

Επειδή η θεατρική μας αυτή παράσταση αποδεικνύεται ότι έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, θα σας συμβούλευα να διαβάσετε τους πίνακες ακολουθώντας τους κανόνες ενός ανώδυνου πλην ελαφρώς σατανικού παιχνιδιού. Σταθείτε μπροστά σε κάποιον ή κάποια από τις εξεικονίσεις και παίξτε μαζί τους και ερήμην τους εκείνο το σχεδόν διαστροφικό παιχνίδι που όλοι έχουμε παίξει εις βάρος κάποιου συνανθρώπου μας στο μετρό ή κάποιο άλλο πολυσύχναστο μέρος. Εκείνο το παιχνίδι, στο οποίο προσπαθούμε να κλέψουμε από το πρόσωπο και τη γλώσσα του σώματός του κομμάτια από τη ζωή του… Πώς τον λένε; Πώς τη λένε; Από πού είναι; Τι δουλειά κάνει; Πού πάει; Έχει παιδιά; Τι θα του συμβεί αύριο το πρωί; Πότε έκλαψε τελευταία φορά; Πώς θα είναι μετά από είκοσι χρόνια;

Ας μην προσδοκάτε όμως ότι το παιχνίδι αυτό θα έχει πάντα αίσια λήξη. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο τεχνοκριτικός και Ιστορικός Νίκος Μοσχονάς στην ομώνυμη καλαίσθητη έκδοση των «Εξεικονίσεων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Περίπλους», οι μορφές των εξεικονίσεων εμφανίζουν άλλοτε μια διάθεση να εξωτερικεύσουν τον εντός τους κόσμο, κι άλλοτε μια ναρκισσιστική εσωστρέφεια (που ουσιαστικά σημαίνει τον ίδιο – απλά περιμένουν από μας να ανακαλύψουμε αυτόν τον ίδιο κόσμο που αυτοί λατρεύουν). Και δήθεν υψώνουν ένα αόρατο τείχος που επιχειρεί να μας απαγορεύσει την είσοδο, απλώς επειδή παίζουν κι αυτές μαζί μας.

Αλίμονο όμως, το φως του Ιονίου από τη διπλανή σκηνή κι η μαγική δύναμη της Μήδειας, ανεξίτηλα ζωγραφισμένη πάνω στα κοχύλια, είναι τόσο ισχυρά που ξεπερνούν κάθε ερμητική ή επίπλαστη άρνηση. Το φως δεν φωτίζει μόνο τα πρόσωπά τους – και τα μάγια δεν ξορκίζουν μόνο το αόρατο τείχος. Και τα δυο μαζί καταφέρνουν να αναδείξουν κάτι που κάνει το σαρδόνιο παιχνίδι μας ακόμη πιο επιτυχημένο: Κι αυτό είναι οι γραμμές κάτω από τα μάτια των εξεικονιζομένων. Αν θες να διαβάσεις κάποιον, ακολούθησε τις γραμμές κάτω από τα μάτια του.

Έτσι, όλοι οι νέοι, σιωπηλοί ή εύγλωττοι ή και τα δύο, συμπληρώνουν την αρμονία της αυτοσχέδιας αποψινής μας παράστασης παίρνοντας σιγά σιγά το ρόλο του χορού: Ενός χορού πρωταγωνιστικού, σαν εκείνους του Αισχύλου ή των καιρών του διθύραμβου. Ενός χορού που λέει πολλά και πράττει πολλά. Ενός χορού που το άσμα του μπορείς να το ακούσεις μονάχα αν κοιτάξεις το χορευτή στα μάτια.

Και τότε είναι που κατορθώνεται η, κατά την Κατερίνα Κακούρη, τέταρτη προϋπόθεση του θεατρικού ορμεμφύτου του ανθρώπου. Η μεταμόρφωση. Τότε είναι που καταλαβαίνουμε πως απόψε (και ίσως όχι μονάχα απόψε) βρεθήκαμε (και ίσως θα ξαναβρεθούμε) σε μια αλλιώτικη φιέστα ντε λος κάρος. Μόνο που οι ακίνητοι πίνακες, οι εξεικονίσεις, οι ψηφιακές εικόνες, τα μυθικά περιδέραια, δεν είναι οι ηθοποιοί. Εκείνοι είναι οι θεατές. Και ηθοποιοί είμαστε εμείς, που περνάμε από μπροστά τους και παίζουμε την επόμενη σκηνή. Και καθώς προχωράμε στη διπλανή εικόνα καταλαβαίνουμε ότι κι οι δυο μας, ηθοποιός και θεατής, κρατάμε στα χέρια μας από έναν καθρέφτη. Και, μέσα από τα βλέμματά μας ουσιαστικά ανταλλάσσουμε και δεκάδες χιλιάδες διαδοχικά καθρεφτίσματα.

Ο Κώστας Ευαγγελάτος, γνώστης και επιδέξιος χειριστής των κωδίκων αυτού που λέμε “performance” δημιούργησε αυτή τη διπολική έκθεση χωρίς να διακινδυνεύσει να διχάσει την προσοχή μας. Οικοδόμησε το μικρό του σύμπαν, την μικρή του σκηνή, με θεμέλια πρωτόγονα και αρχετυπικά. Μας ψιθύρισε στ’ αυτιά δεκάδες εσωτερικούς μονολόγους – ιστορίες για πάντα νέων αγοριών και κοριτσιών – αιώνιων δεκαεφτάρηδων, και με πινελιές από τις παλιότερες δουλειές του, αρμονικά ενταγμένες στο σύνολο της έκθεσης, επιχειρεί να μας οδηγήσει εκεί που όλοι λαχταράμε να πορευτούμε.

Πού είναι αυτό; Όταν βρίσκεσαι στο Μύρτο, ξυπόλητος, και κοιτάς προς τα πάνω, προς τα βουνά της Ερίσου και της Πυλάρου, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, μα αυτό δεν σε πειράζει. Γιατί κάπου στις σπηλιές είναι δεμένο το καραβάκι και σε περιμένει για να φύγετε, και ξέρεις ότι τα διόδια στις συμπληγάδες πέτρες έχουν απεργία διαρκείας, κι εσύ έχεις μάτια καθαρά, σαν να τα έχει πλύνει αυγουστιάτικη βροχή από τη σκόνη, και ξέρεις και κάτι άλλο ακόμη: Ότι στο αμπάρι του καραβιού είναι κρυμμένο το χρυσόμαλλο δέρας.

Ποιο είναι το χρυσόμαλλο δέρας; Μα, αυτό που η Κατερίνα Κακούρη όρισε ως το «θεατρικό ορμέμφυτο».Το ένστικτο, που, χωρίς να είναι το «βασικό», σε κάνει να χαίρεσαι τη ζωή μέσα από την τέχνη. Το ένστικτο της μεταμόρφωσης, της μίμησης, του θεάματος, και, πάνω απ’ όλα, της φαντασίας.

Ηλίας Τουμασάτος

Δρ. Ιστορίας της Λογοτεχνίας, εκπαιδευτικός.

Αντιγραφη απο :vlahatasamis.gr

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Κεφαλονιάς και το βιβλιοπωλείο Σταματελάτου, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Βλάχου «Λίγα μέτρα πιο πέρα» (Ποιήματα), που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015 στις 19:00 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου «Ο Κέφαλος».
Είσοδος Ελεύθερη

Δηλαδή τι άλλο να σου κάνουν;
Σου κόψανε δέκα φορές το μισθό και τη σύνταξη.
Σε απολύσανε.
Σε έχουν να δουλεύεις απλήρωτος μήνες.
Στείλανε τα παιδιά σου μετανάστες στους Δανειστές.
Σου ξεπούλησαν το...
τόπο σου, κομμάτι –κομμάτι.
Φάρμακα δεν έχεις και περίθαλψη.
Ο γείτονας σου αυτοκτόνησε, είχε ένα μαγαζάκι κι έβαλε λουκέτο. Στη πόρτα σου κοιμούνται άστεγοι.
Χρωστάς στη τράπεζα που εσύ, με το Χρέος που φορτώθηκες, έσωσες κι αυτή θα σου πάρει το σπίτι.

Χειμώνα την έβγαλες με τη κουβέρτα, δεν έχεις θέρμανση.
Τη ΔΕΗ την έβαλες στη ρύθμιση, πού να πληρώσεις τις επιδοτήσεις των Κοπελούζων;
Πας σούπερ μάρκετ και σκέφτεσαι αν θα πάρεις μια Αμυγδάλου για το εγγόνι σου.
Σε βρίζουν πέντε χρόνια.
Ήσουν τεμπέλης, ήσουν κλέφτης, ήσουν απατεώνας, εσύ έφαγες τις επιδοτήσεις ,εσύ δεν δικαιούσαι τη σύνταξη που πλήρωνες 40 χρόνια, άσχετα που κουρέψανε
τα λεφτά των Ταμείων, δε στα είπανε αυτά, μόνο σε βρίζανε, κοπρόσκυλο, τεμπελχανά, βλάκα, ακαμάτη, απολίτιστε Βαλκάνιε Ανατολίτη, τι σε θέλαμε στην Ευρώπη;

Ακούς και βλέπεις και κάνεις πως δεν ακούς και δε βλέπεις.
Ζεις σα δούλος, σε φτύνουν και κάνεις τον ανήξερο.
Πούλησες και το μέλλον των παιδιών και εγγονών σου, το χώμα που πατάς βλέπεις να το ξεπουλούν κομμάτι – κομμάτι, δε φταίω λες, δε με ρώτησαν.
Τώρα σε ρωτάνε.
Πάρε την απόφαση μονάχος σου.
Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίτα τον ουρανό κι όχι τα 60 κωλόχαρτα που βγάζει το τραπεζικό μηχάνημα.
Σήκωσε το κούτελο και σκέψου.

Τι κάνανε οι πατεράδες κι οι παππούδες σου πίσω στα δύσκολα χρόνια;
Σε πόλεμους και πείνες;
Τι κάνανε;
Αν κλέψανε και ξεπουλήσανε ανθρώπους, αν ρουφιανέψανε και συρθήκανε σα σκουλήκια, κάν΄το κι εσύ, τσίπα δεν έχεις.
Αν όμως είχες τη τύχη να χεις γονιούς καθαρούς, γενναίους ανθρώπους, ανθρώπους που στάθηκαν όρθιοι και δεν αντάλλαξαν την αξιοπρέπεια τους με ένα ντενεκέ λάδι ή 60 παλιόχαρτα, αν θυμάσαι το πατέρα σου να αναστενάζει σκεφτικός το βράδυ και τη μάνα σου βουρκωμένη να του σφίγγει το χέρι όρθια, αν θυμάσαι τους γονιούς σου όρθιους, ήρθε κι η δική σου ώρα.
Σήκω ορθός, μην κοιτάς πίσω, μην κοιτάς το αύριο.
Νιώσε το τώρα και υψώσου απ τη λάσπη.
Με αξιοπρέπεια πες καθαρά ΟΧΙ, αλλού να βρείτε σκλάβους.
ΌΧΙ εδώ, όχι στ΄όνομα μου.
Απλώς ΟΧΙ.

Αντιγραφη απο : http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/07/h_42.html#more

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Από το "PRESS-GR"

Φώτης Δημήτρουλας

Κύριε Λαλιώτη,

δεν είχα καμία ανησυχία για την ψήφο σου. Αν όμως με ρωτούσε κάποιος για ενδεχόμενη, δημόσια έκφραση της γνώμης σου (πέρασαν 8-9 χρόνια και δεν έχω ακούσει τέτοια απορία)... αν τέλος πάντων με ρωτούσαν, ήξερα τι να τους πω, χωρίς να σε ακούσω ή να σε διαβάσω.
Ήξερα πως ΚΑΙ ΠΑΛΙ, θα πατάς σε δύο βάρκες: "Άκη μου, Κώστα μου" (1996)... το ίδιο παραμύθι πολλάκις ενδιαμέσως, όπως και τώρα (2 015): "Το ΝΑΙ ...και το ΟΧΙ δεν είναι μονοσήμαντα";;;
Μέσα στο δικό σου ΝΑΙ προσπαθείς να βάλεις και λίγη γαρνιτούρα από το ΟΧΙ, αλλά δεν χωράει.
Το δικό σου ΝΑΙ δεν φοράει φωτοστέφανο, είναι ίδιο ακριβώς με το ΝΑΙ που θέλει ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς, ο Άκης.... ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, Ο Ντράγκι... ο παππούς και η γιαγιά που κρέμονται από τα..."νάνι-νάνι" και τους μπαμπούλες της TV.
Όλοι αυτοί, όπως και εσύ, θέλουν να βγει το ΝΑΙ από την κάλπη, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Όλοι όμως ζητάτε το ίδιο ΝΑΙ!!!
Κύριε Λαλιώτη, αν ήθελες να προσφέρεις υπηρεσίες στους συμπατριώτες σου, έπρεπε να στείλεις μια ανοιχτή επιστολή στα ΜΜΕ, στα κορυφαία κέντρα του διχασμού και του ψεύδους, χωρίς να αποκαλύπτεις την ψήφο σου. Τότε και μόνο τότε η ψήφος σου (στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ) ΔΕΝ θα ήταν μονοσήμαντη.
Μετά ταύτα, ψηφίζεις ΝΑΙ, ως γνήσιο τέκνο του συστήματος.
Για διευκόλυνσή σου σημειώνω πως δεν ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε σε κάποιον άλλο κομματικό σχηματισμό.
Θα ψηφίσω ΟΧΙ και η ψήφος μου είναι μονοσήμαντη-καθαρή-πατριωτική.
Για το ηπιότερο δυνατό κείμενο, ο συντάκτης
Φώτης Δημήτρουλας
Ζαχάρω, 3 Ιουλίου 2015.

Αναδημοσιευση απο : http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Η 21^η Ιούνη 2015, ήταν η δεύτερη φορά που γιορτάστηκε στην Κεφαλονιά η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής! Το Αργοστόλι και το Ληξούρι ζωντάνεψαν από νότες που κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής: κλασική, παραδοσιακή,ROCK, jazz, funk, hip-hip, world κι όχι μόνο! Οι δρόμοι και οι πλατείες γέμισαν με κόσμο, τα πρόσωπα ήταν παντού χαμογελαστά και η ατμόσφαιρα ήταν ακριβώς έτσι όπως επιδιώκαμε να είναι: γιορτινή!
Καταξιωμένοι καλλιτέχνες με μακρά πορεία στα πολιτιστικά δρώμενα της Κεφαλονιάς αλλά και εκτός αυτής, νεότεροι που δραστηριοποιούνται στον χώρο της μουσικής ως επαγγελματίες, ως ερασιτέχνες ή ως σπουδαστές, αλλά και νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη μουσική, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και μας ταξίδεψαν στα μονοπάτια των ήχων παίζοντας αφιλοκερδώς. Επιπλέον, παιδιά και ενήλικες που ξέρουν ότι η τέχνη είναι ενιαία και συνδύασαν χορό, ζωγραφική και μουσική, πλαισίωσαν υπέροχα τις εκδηλώσεις. Όλοι αυτοί είναι οι πρώτοι που νιώθουμε ότι θέλουμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς, καθώς χωρίς την αμέριστη βοήθεια τους τίποτα δεν θα ήταν εφικτό!
Εκτός όμως από τους συμμετέχοντες, είχαμε τη συνδρομή πολλών άλλων ανθρώπων και φορέων που αγκάλιασαν με θετική διάθεση την πρωτοβουλία, τους οποίους επίσης ευχαριστούμε θερμά.
Συγκεκριμένα θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους εξής:

Για την συμμετοχή τους στην Γιορτή, την Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας, το Ωδείο «Ρόκκος Βεργωτής», το Ερασιτεχνικό Θέατρο Κεφαλληνίας, την Ευαγγελία Φραγκιά και την Ματίνα Παπαγεωργίου, τον Μάκη Πολλάκη, την χορωδία Τσίκαινα Ensemble, τις μπάντες Drowning in Sand, Golden Brown, Ρόκα Company, Singapore Strings, Sonus Replica και Χαμηλών Τόνων, τους μουσικούς φοιτητές του Τ .Η.Μ.Ο., την σχολή χορού Art & Style Dance Studio, τις μαθήτριες Χριστίνα & Μαρία Μουρελάτου, καθώς και τους DJ’s Εύη και Θάνο.
Τους χορηγούς μας για την οικονομική ενίσχυση και τα κεράσματα των μουσικών: Al Forno Pizza, Ανδρέας Δεμπόνος – Πολιτικός Μηχανικός, Bee’s Knees The Bar, Daccapo Café Bar, Draught Grill &BEER House, Ηχοθέαμα, Ηχώ – Συστήματα ήχου, φωτισμού & εικόνας, Κυλικείο Γυμνασίου Κεραμειών, Le Pate Creperie Café, Libretto Café-Bar, Μπύρα Άλφα, Rockομελάδικο, Fiasco Bar.
Τους χορηγούς επικοινωνίας μας, την ηλεκτρονική εφημερίδα Κεφαλονίτικα Νέα και τον ραδιοφωνικό σταθμό Ionian Galaxy8, για την άρτια και πολύπλευρη προβολή της Γιορτής, καθώς και όλα τα άλλα τοπικά ΜΜΕ που την πρόβαλαν.
Τον Ρουμελιώτη Γιώργο – Οικοδομικές εργασίες για το στήσιμο της σκηνής στην Καμπάνα, την εικαστικό Γεωργία Φραγκιά για το υπέροχο πανό της σκηνής, την Άννα Βότση για την γραφιστική επιμέλεια της αφίσας, την Μαρία Ταραζή για τον συντονισμό και την παρουσίαση της εκδήλωσης στην Λ.Ριζοσπαστών, την Μαρία Δήμα για τον στολισμό της Πλατείας Λαϊκών Κατοικιών και τους κατοίκους της περιοχής για την τεχνική βοήθειά τους, το κατάστημα Margo Clothes & Shoes για την ενδυματολογική επιμέλεια, τον παιδικό σταθμό Ουράνιο Τόξο για την παροχή υλικών και την εμψύχωση των παιδιών στα εικαστικά.
Τον Παναγή Καβαλιεράτο, τον Δημήτρη Καϊόγλου, την Κατερίνη Μπαλτσαβιά και τον Νίκο Σούλη για την φωτογράφιση, τον Λουκά Αθανασίου, την Άννα Βότση, και τον Παναγή Καβαλιεράτο για την βιντεοσκόπηση και το μοντάζ, καθώς και όλους όσους μας έστειλαν δικές τους φωτογραφίες και βίντεο ή τα ανάρτησαν στα ΜΜΕ.

Φυσικά, ευχαριστούμε θερμά και όλους όσους ήρθαν και συμμετείχαν στη Γιορτή, τα παιδιά που γέλασαν και χόρεψαν και μας χάρισαν πηγαία χαρά, τους ανθρώπους που βρέθηκαν εκεί και συντονίστηκαν με τους μουσικούς, τους εμψύχωσαν και αντάλλαξαν μαζί τους μηνύματα που δε χωράνε σε λόγια, όλους όσους σήκωσαν τα μάτια στον καλοκαιρινό ουρανό και ένιωσαν ότι αγγίζουν μια στιγμή ευτυχίας.
Επειδή η μουσική πάνω απ’ όλα μας ενώνει, ελπίζουμε ότι η φετινή Γιορτή λειτούργησε σαν μια ευκαιρία για γνωριμία τόσο του κοινού με τους μουσικούς όσο και των ίδιων των μουσικών μεταξύ τους, αλλά κι ως αφετηρία για μελλοντικές συνεργασίες και κοινές δράσεις. Πιθανά λάθη και παραλείψεις σίγουρα μπορούν να αντιμετωπιστούν στο μέλλον καλύτερα με την δική σας ενεργητική συμμετοχή. Ελπίζουμε του χρόνου να είμαστε ακόμα περισσότεροι και οι εκδηλώσεις να απλωθούν και σε άλλες περιοχές της Κεφαλονιάς σε μια κοινή και συντονισμένη προσπάθεια για την ανάδειξη της τέχνης ως πηγής πολιτισμού αλλά και ψυχαγωγίας.
Άλλωστε η Γιορτή της Μουσικής δεν εξαντλείται σε μια μέρα – είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι στα φτερά της φαντασίας κι εμείς οι τυχεροί ταξιδιώτες!
Ραντεβού τον Ιούνη του 2016
Πάντα ν’ ανταμώνουμε!

Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο
Τμήμα Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων τουΤ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Ο Δεσποτης Κεφαλονιας Γερασιμος Φωκας

Καλό σου ταξίδι και θα είσαι πάντα μια ανάμνηση και ένας φωτεινός δρόμος που δείχνει ότι από τούτο τον κόσμο περάσανε και ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΙ άνθρωποι.Δεν χρειάζονταν να είναι κάποιος βαθιά θρησκευόμενος για να καταλάβει με την πρώτη ματιά ή την πρώτη οπτική επαφή ότι ΞΕΧΩΡΙΖΕΣ.

Συγνώμη που δεν δείξαμε χιλιάδες φωτογραφίες για να δεις πόσοι ήτανε, τι φοράγανε, πόσοι και ποιοι κλαίγανε και αν ήσουν όμορφος ΜΕΣΑ στο φέρετρο….
Αλλά νομίζω και ΣΕΝΑ δεν σ αρέσανε τα show… Το παρατήρησα στις φωτογραφίες σου στην χειροτονία σου στην Αθήνα… Αυτό το χαμηλωμένο βλέμμα με έκανε να σου γράψω…
«ΠΑΤΕΡ ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ» και ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.

Συγγραφέας:Χρήστος Σουρβάνος

Αναδημοσιευση απο : http://www.kefaloniatoday.com/arthra-apopsis/kalo-taxidi-gerasime-foka-107840.html#sthash.rq0Bxt9c.dpuf

http://www.sppantelios.blogspot.gr/