Ο Ορτσολος στα Διλινάτα δεν φοβάται ούτε Εφορία, ούτε σεισμους
“ Όρτσολας, ο γιος του Πωλώτη. Της οικογένειας Καππάτου”, μου λέει ο Τάσης στο τηλέφωνο. ” Το Όρστολας είναι παρατσούκλι! Όλοι έχουν ένα στο χωριό”. Στα Διλινάτα Κεφαλληνίας πηγαίνω από παιδί τα καλοκαίρια και θυμάμαι πάντα να ανοίγουμε το ψυγείο στο καφενείο του Όρτσολα, να παίρνουμε αναψυκτικά και να μας τα κερνάει το μαγαζί. Το πρόσωπό του σε πηγαίνει σε εκκλησιαστικές εικόνες με αγίους, παιδικά παραμύθια με ξωτικά, επαναστάτες, μοναχούς, περιθωριοποιημένους. Είναι όλα μαζί αυτό το πρόσωπο. Δεν ξέρω πολλά γι αυτόν παρά λίγες ιστορίες. Γεννήθηκε στα Διλινάτα το 1933, έζησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον εμφύλιο, τον σεισμό του ’53 και την δεκαετία του 60 μπάρκαρε για την Αμερική. Ένας θεός ξέρει τι έκανε εκεί, λέει ο Τάσης. ”Μετανάστης στη Νέα Υόρκη και μάλιστα λαθραίος για 10 ολόκληρα χρόνια, έφτιαχνε αυτά τα αμερικάνικα τα σάντουιτς με το λουκάνικο μέσα κ τα πούλαγε με καροτσάκι στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Δεν του έμεναν όμως τα λεφτά. Χαρτοπαιξίες, λέσχες, μπουζούκια…δεν καταλάβαινε τίποτα ο Όρτσολας! Κάποια φορά είχε παίξει και με την Μπέλλου στο ίδιο τραπέζι. Στην Κεφαλονιά επέστρεψε το 1977 και άνοιξε αυτό το καφενείο που έγινε σημείο αναφοράς για το χωριό.” Το καφενείο είναι γεμάτο με αποκόμματα εφημερίδων , κολάζ που έχει φτιάξει ο ίδιος με ειρωνικά σχόλια για τους πολιτικούς και μια ταμπέλα στην είσοδο που γράφει: Απαγορεύεται η είσοδος σε σκύλους και πολιτικούς. Ταμειακή μηχανή δεν υπάρχει και δήλωση στην εφορία δεν έκανε ποτέ του αντιδρώντας με αυτό τον τρόπο σε κάθε πολιτική ηγεσία. Είναι κλέφτες έλεγε και ακόμη το λέει. Πίσω στο 1977 , το χαρτί και ο τζόγος, τα σπίτια και οι περιουσίες που χάθηκαν στα ξύλινα τραπέζια του Όρτσολα, δεν περιγράφονται. Από κει περνούσε ολόκληρο το νησί, άλλος για τα πολλά κι άλλος για τα λίγα. Η αστυνομία είχε κάνει αρκετές φορές την εμφάνισή της και μια φορά σε ένα απ τα δικαστήρια, ο δικαστής τον απείλησε ότι θα του ρίξει 2 χρόνια φυλακή. Ρίξε μου 4 είπε ο Όρτσολας. Στο καφενείο μεγάλωσαν πολλές γενιές και τα παιδιά ακόμα τον θυμούνται να σκίζει τα ρούχα του χορεύοντας ζεϊμπέκικο όταν άκουγε το αγαπημένο του τραγούδι ”Ο Χαρίλαος απ τα άσπρα χώματα”. Κάποια στιγμή στα 75 του χρόνια μπήκαν εφοριακοί στο καφενείο και του είπαν: Κύριε Καππάτε θα σας κατασχέσουμε μέχρι και τις καρέκλες. Καλό θα μου κάνετε δεν θα με ζαλίζουν οι πελάτες”, είπε. Έδωσε τα κλειδιά και έφυγε. Τελικά δεν του έκαναν τίποτα μιας που δεν έχει τίποτα στ ‘ όνομά του για να του κατασχέσουν. Αναρχικός; Αριστερός; Αντιδραστικός; Δεν μπορείς εύκολα να τον κατατάξεις αλλά ότι λέξη κι αν βρεις, βάλε και ένα ”αντι” μπροστά. Το καφενείο στα Διλινάτα είναι στη θέση του και η ίδια φιγούρα θα σε σερβίρει αν βρεθείς εκεί ποτέ. Ό,τι και να πάρεις κάνει ένα ευρώ!!
Κρημνιώτη Πόλυ Σοβαρά πληγωμένη αφήνει ο σεισμός της Κεφαλλονιάς την Ιακωβάτειο Βιβλιοθήκη του Ληξουρίου, η οποία, εκτός των βιβλίων, φιλοξενεί χειρόγραφα αλλά και σπάνιο αρχειακό υλικό ανάμεσα στο οποίο συγκαταλέγεται μεγάλο μέρος από το Αρχείο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Μεγάλες οι ζημιές που άφησαν πίσω τους οι δύο σεισμοί
Χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής των μέσων του 19ου αιώνα, από τα πιο όμορφα κτήρια του νησιού, και το μοναδικό νεοκλασικό του Ληξουρίου, το οποίο οι καταστροφικοί σεισμοί που έχουν πλήξει στο πέρασμα των χρόνων την περιοχή έχουν αφήσει όρθιο μέχρι σήμερα, το διώροφο αρχοντικό της ονομαστής κεφαλλονίτικης οικογένειας Τυπάλδων - Ιακωβάτων, στο ισόγειό του στεγάζει τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Ληξουρίου, στον όροφο αντικείμενα και κειμήλια της οικογένειας, ενώ ο κατάλληλα διαμορφωμένος προαύλιος χώρος του φιλοξενεί τους θερινούς μήνες ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Το κτήριο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης - Μουσείου Ληξουρίου, μετά και τον μεγάλο μετασεισμό της προηγούμενης εβδομάδας, έχει ήδη χαρακτηριστεί μη κατοικήσιμο. "Υπάρχουν ρωγμές, έχουν πέσει εκθέματα, βιβλία, εξοπλισμός. Πρέπει να γίνουν άμεσα σωστικές εργασίες στο κτήριο γιατί αποτελεί μοναδικής σημασίας Μουσείο και το μοναδικό διατηρητέο κτίριο στο Ληξούρι, με πολύτιμους θησαυρούς αλλά και τεράστια επισκεψιμότητα. Είναι το κτίριο που φιλοξενεί όλες τις εκδηλώσεις του Δήμου" μας λέει η Νόπη Αλεξανδροπούλου, πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης. Παράλληλα επισημαίνει και το μείζον πρόβλημα της βιβλιοθήκης, την οποία ο σεισμός "βρήκε χωρίς καθόλου προσωπικό. Η τελευταία διευθύντριά της, που βρισκόταν με απόσπαση από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, συνταξιοδοτήθηκε τον Δεκέμβριο".
Η κ. Αλεξανδροπούλου εκφράζει την αγωνία της για την "άμεση επέμβαση μηχανικών του υπουργείου Παιδείας, στο οποίο ανήκει ως δημόσια βιβλιοθήκη η Ιακωβάτειος, για τη διενέργεια έκθεσης, μελέτης αλλά και για χρηματοδότηση". Επισημαίνει επίσης την ανάγκη και για άμεση τοποθέτηση διευθυντή. "Χωρίς διευθυντή δεν μπορούμε να κάνουμε εκταμιεύσεις ούτε και μικρών κονδυλίων από το έτσι κι αλλιώς μικρό αποθεματικό μας, διότι δεν εξουσιοδοτείται για κάτι τέτοιο το Εφορευτικό Συμβούλιο. Απαιτείται άμεση τοποθέτηση διευθυντή - δημοσίου υπαλλήλου προκειμένου να αντιμετωπιστεί το διαδικαστικό μέρος για τις σωστικές εργασίες".
Η άμεση επέμβαση του υπουργείου Παιδείας γίνεται ακόμα πιο επιτακτική καθώς τα βιβλία, τα χειρόγραφα και το αρχειακό υλικό της Ιακωβάτειου βρίσκονται εντός του λαβωμένου κτιρίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συντήρηση και την παραπέρα τύχη τους. Τα αρχαιολογικά εκθέματα που φιλοξενεί έχουν ήδη μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου.
Ωστόσο άμεση υπήρξε η κινητοποίηση του υπουργείου Πολιτισμού. "Το κτήριο έχει πάθει ζημιές, είναι όμως αναστρέψιμες" μας λέει η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟΑ Λίνα Μενδώνη, που βέθηκε από την πρώτη στιγμή στην Κεφαλλονιά και σχεδόν όλη την προηγούμενη εβδομάδα παρακολούθησε την αυτοψία που διενήργησε κλιμάκιο 15 μηχανικών από την κεντρική υπηρεσία και την αρμόδια υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Δυτικής Ελλάδας. "Μέσα στην εβδομάδα η υπηρεσία Μνημείων και Τεχνικών Έργων θα στείλει τεχνική έκθεση για όλα τα άμεσα σωστικά μέτρα τα οποία πρέπει να ληφθούν, διότι το κτήριο είναι κηρυγμένο από το υπουργείο ως μνημείο" λέει και εξηγεί: "Εμείς οφείλουμε να επισημάνουμε τα προβλήματα και άμεσα σωστικά μέτρα, όμως, από 'κει και πέρα, σύμφωνα με τον αρχαιολογικό νόμο, την ευθύνη για την αποκατάσταση του κτηρίου καθώς και για την εφαρμογή των άμεσων σωστικών μέτρων έχει ο ιδιοκτήτης, που εν προκειμένω είναι το υπουργείο Παιδείας. Εννοείται ότι η υπηρεσία η δική μας θα επιβλέπει την εφαρμογή".
Και η κυρία Μενδώνη χαρακτηρίζει "πολύ σημαντικό και πολύ ενδιαφέρον το κτίριο της Ιακωβάτειου Βιβλιοθήκης, γιατί δεν υπάρχουν πολλά τέτοια στην Κεφαλλονιά λόγω της σεισμογένειάς της".
Το αρχοντικό των Τυπάλδων - Ιακωβάτων περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο με δωρεά του 1963, ενώ εργασίες αναστηλώσεως έγιναν από το υπουργείο Πολιτισμού τη δεκαετία του '80. Κηρύχθηκε ως έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ το 1968. Αποτελείται από 14 δωμάτια, τα οποία είναι διακοσμημένα με φατνώματα στην οροφή, που είναι και το κύριο χαρακτηριστικό του. Η βιβλιοθήκη περιλαμβάνει περί τους 30.000 τόμους βιβλίων, από τους οποίους το 1/5 είναι εκδόσεις του 16ου, 17ου, 18ου, 19ου αιώνα.
Η συλλογή του Μουσείου της Βιβλιοθήκης, που λειτουργεί στον όροφο του κτηρίου, περιλαμβάνει χειρόγραφα των αδελφών Ιακωβάτων, εκκλησιαστικά άμφια, παλαιά έπιπλα (κρεβατοκάμαρα του μητροπολίτη), προσωπογραφίες, μολιβδόβουλο του 1854, ψαλτήρι τετράγλωσσο, αρχιερατικές στολές, εγκόλπια κ.ά. Αλλά και 36 σπουδαίες εικόνες, από τις οποίες ξεχωρίζουν δύο φορητές, η "Σύναξις των Ταξιαρχών" του Φιλόθεου Σκούφου και "Το εν Χώναις θαύμα" του Μιχαήλ Δαμασκηνού, τρία χειρόγραφα Ευαγγέλια από περγαμηνή του 10ου, 14ου και 15ου αιώνα σε δέρμα ζώου και γραμμένα με το χέρι καθώς Άπαντα του Πλάτωνος, έκδοση Βενετίας του 1556. Σπύρος Ασδραχάς
Ο γνωστός ιστορικός, πρόεδρος των ΑΣΚΙ Σπύρος Ασδραχάς, ο οποίος γνωρίζει τη βιβλιοθήκη από τις αρχές της δεκαετίας του '60 και έχει δημοσιεύσει τεκμήρια προερχόμενα από τις συλλογές της, από τις οποίες αναφέρουμε ιδιαιτέρως την έκδοση της "Ιστορίας της Ιόνιας Ακαδημίας" του Γεωργίου Ιακωβάτου, μας πληροφορεί τα ακόλουθα: "Στη βιβλιοθήκη των Ιακωβάτων δουλέψαμε με δυο συνεχείς αποστολές από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών ο Βασίλης Παναγιωτόπουλος, ο Μανώλης Φραγκίσκος, ο Παναγιώτης Μουλλάς και ο υποφαινόμενος. Εντυπωσιαστήκαμε από την πληθώρα των εντύπως και εγγράφων, πολλά από τα οποία φωτογραφήσαμε και αποτέλεσαν την αφετηρία διαφόρων και διαφορετικών δημοσιεύσεων. Βεβαίως, πριν και μετά από μάς και άλλοι ερεύνησαν τα τεκμήρια της Βιβλιοθήκης όπως ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Μπόνης, ο καθηγητής Γεώργιος Μεταλληνός και η γυναίκα του Βαρβάρα, ο Γιώργος Αλισανδράτος, και προφανώς και άλλοι που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή. Εκείνο που θα ήθελα να επισημάνω είναι το γεγονός ότι η οικογενειακή αυτή βιβλιοθήκη με το σημαντικότατο αρχείο της συνιστά ένα από τα πολύτιμα πολιτισμικά αγαθά της χώρας, ιδίως της Επτανήσου, και είναι αποτέλεσμα τόσο των προσωπικών αρχείων του Κωνσταντίνου Τυπάλδου, του Γεωργίου και ακόμη του Νικολάου και λίγα οικογενειακά έγγραφα ενός άλλου αδελφού, του Άντζολου, όσο και των συλλεκτικών τους επιλογών και συνάμα είναι καθρέφτης των σχέσεών τους με άλλους μεγάλους συγχρόνους τους, όπως ο Διονύσιος Σολωμός, για τον οποίο, ανάμεσα στα άλλα, συνέλεγαν δημοτικά τραγούδια και παροιμίες της Κεφαλλονιάς.
Είναι εντυπωσιακός ο αμητός της βιβλιοθήκης, που δείχνει τα πνευματικά ενδιαφέροντα των αδελφών Τυπάλδων - Ιακωβάτων αλλά και τις πολιτικές πολεμικές τους. Με αυτά τα λίγα που σας καταθέτω ούτε ακροθιγώς δεν είναι δυνατόν να εξεικονιστεί η σημασία αυτού του πολιτισμικού αγαθού. Θα περίμενα από την πολιτεία, όπως είχε εκφραστεί από τα τέως δυο μεγάλα κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, ότι, πέραν των λόγων ή των εντυπωσιακών επιτευγμάτων τους στο πεδίο του πολιτισμού, όπως λ.χ. του μουσείου της Ακρόπολης, θα έδειχναν ένα παράλληλο ενδιαφέρον για την πολιτισμική παρακαταθήκη των Ιονίων Νήσων, η οποία σε μεγάλο βαθμό, αν συντηρήθηκε και εκσυγχρονίστηκε, οφείλεται σε άτομα των νησιών και αναφέρομαι προς την κατεύθυνση αυτή σε δύο μεγάλα δημόσια Αρχεία: εκείνο της Κέρκυρας και το Αρχείο της Λευκάδας". via http://www.avgi.gr/article/1855388/sos-gia-tin-iakobateio-bibliothiki-lixouriou
O τίτλος αναγνώριζε τα σημάδια για την έλευση του Αντίχριστου. Εγώ διέκρινα ένα προσωπικό κάλεσμα. Ναι, είχε σημάνει η ώρα. Για την ακρίβεια, η Ελεύθερη Ώρα. Τηλεφώνησα στην εφημερίδα και είπα ότι θέλω να δω τη γέννηση ενός πρωτοσέλιδου. Ο 38χρονος εκδότης Γιώργος Μιχαλόπουλος δεν είχε καμία αντίρρηση. Και γιατί να έχει; Δεν αποκλείεται να είναι και ο μοναδικός εκδότης στον κόσμο που, με τη βοήθεια του Χριστού και του Αντίχριστου, δεκαπλασίασε την κυκλοφορία της εφημερίδας του μέσα σε μερικούς μήνες. Το απόγευμα της Τρίτης, καθώς βάδιζα προς τα γραφεία της οδού Νικηταρά (του Τουρκοφάγου, φυσικά), η ματιά μου κύλησε πάνω στον πάγκο με τις εφημερίδες. Όλες είχαν τον σεισμό και τις ζημιές που προκάλεσε. Η Ελεύθερη Ώρα θύμιζε, απλώς, ότι τον είχε προβλέψει.
Αν δεν έχει αλλάξει κάτι, η εφημερίδα σήμερα θα έχει ως πρώτο θέμα τις προφητείες του Ομήρου για τον Αντίχριστο. «Υπάρχουν, ξέρεις, τρεις κρυφές ραψωδίες, τα κείμενά τους είναι στο Βατικανό ή στο Άγιον Όρος.». Στο τραπέζι της σύσκεψης συμφωνώ ότι η ιστορία μας είναι καλή. Αλλά, παιδιά, πώς είναι δυνατόν ο Όμηρος να έχει άποψη για τον Αντίχριστο, αιώνες πριν από τον Χριστό; «Θα βάλω τρεις τελείες πριν τον Αντίχριστο» μου λέει ο Μιχαλόπουλος. «Και όμως, ο Αντίχριστος υπάρχει στον Όμηρο»παρεμβαίνει ο Ησαϊας Κωνσταντινίδης.
Ο Ησαΐας, 39 ετών, είναι ο άνθρωπος πίσω από τα περισσότερα πρωτοσέλιδα με προφητείες, γέροντες και Αντίχριστο. Είναι ο άνθρωπος που ψάχνω. Το βιογραφικό του αρχίζει κάνοντας γνωστό ότι «είναι γιος του παλαιού διεθνούς ποδοσφαιριστή και προπονητή ομάδων Α' και Β' εθνικής κατηγορίας Γιάννη Κωνσταντινίδη.». Έχει διδακτορικό τίτλο στη Φιλοσοφία (στη Σόφια, μου είπε), ενώ είναι και πολιτικός επιστήμονας. Εν προκειμένω, όμως, το κυριότερο προσόν του δεν βρίσκεται στις ακαδημαϊκές επιδόσεις. «Κανένας δεν ξέρει τον Παΐσιο καλύτερα από τον Ησαΐα», εξηγεί ο εκδότης του. Λογικό. Για την Ελεύθερη Ώρα ο Παΐσιος είναι περίπου κάτι σαν συντάκτης. Όμως για τον Ησαΐα είναι πολλά περισσότερα. Διότι ο Ησαΐας Κωνσταντινίδης έχει γράψει το μοναδικό βιβλίο για τον γέροντα που φέρει πρόλογο του ιδίου του Αρχιεπισκόπου. «Κυκλοφορούν πολλά βιβλία για τον γέροντα γεμάτα βλακείες. Μόνο το δικό μου έχει την έγκριση της Εκκλησίας.». Τον ρώτησα για την πιο συγκλονιστική προφητεία του γέροντα. «Θα ζήσετε την κατάρρευση της μεταπολίτευσης.». Αυτό το έχω πει και εγώ, παρατήρησα με θράσος, είναι η αλήθεια. «Ο γέροντας το είπε στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν ο δικομματισμός είχε 80%». Αναδιπλώθηκα. Πρόσθεσε ότι ακόμα και η CIA έχει ασχοληθεί με τις προφητείες του Παΐσιου. Μεταξύ μας, ο γέροντας είναι παντού εκεί μέσα. Σε εικονίσματα, εξώφυλλα, στις κουβέντες των ανθρώπων. Αισθάνθηκα ότι αν έμενα ώρες εκεί μέσα, θα τον έβλεπα δίπλα μου στο τραπέζι της σύσκεψης.
Σε αυτό το τραπέζι, τις περισσότερες φορές, ο Γιώργος και ο Ησαΐας συζητούν και αποφασίζουν το κεντρικό θέμα της ημέρας. Υπάρχουν επίσης άλλες δύο κοπέλες που βοηθούν τον εκδότη στο στήσιμο της εφημερίδας. «Έχουμε μέλη της ΕΣΗΕΑ, πληρώνουμε το προσωπικό μας κανονικά, αλλά δεν υπάρχει λόγος να είναι και στα γραφεία». Δεν έχω δει πιο ήσυχα γραφεία καθημερινής εφημερίδας. Για την ακρίβεια πρόκειται για δύο μεγάλα διαμερίσματα σε διαφορετικούς ορόφους. Η διακόσμησή τους έγινε από τον ιδρυτή της εφημερίδας και είναι εμφανές ότι δεν έχει αλλάξει: εικονίσματα αγίων, ανάμεσά τους ένα ξυλόγλυπτο με ένθετη την Παναγία, κάδρα ιερέων, ήρωες του '21, σκίτσα. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Ρώτησα τον εκδότη αν στηρίζει Χρυσή Αυγή. «Πας καλά; Εδώ ο Μιχαλολιάκος μας απειλεί με μηνύσεις, έχουμε τη χειρότερη σχέση. Η γραμμή της εφημερίδας είναι Ελληνο-ορθοδοξία ως μία έννοια. Και ο Πούτιν εκεί επενδύει. Στην Ορθοδοξία. Έχει κάνει και κάτι fund...». Τον διακόπτω.
-Γιώργο, τα πιστεύεις αυτά που δημοσιεύεις στην εφημερίδα σου;
-Φυσικά και τα πιστεύω.
-Μα είναι παράλογα!
-Εξαρτάται πώς προσδιορίζεις τη λογική!
-Είναι λογική να κάνεις πρωτοσέλιδα με τον Αντίχριστο;
-Δεν προσεγγίζουμε τον Αντίχριστο ως διάβολο με κέρατα, αλλά ως ιδεολογία που συγκρούεται με το καλό.
-Ρε συ Γιώργο, αφού βάζετε απίστευτα πράγματα στην εφημερίδα!
-Και πριν από τρία χρόνια αν περιέγραφες τη νέα τάξη πραγμάτων θα σου έλεγαν ότι γράφεις απίστευτα πράγματα.
-Εδώ γράφετε προφητείες ότι θα πάρουμε την Πόλη. Και τι θα κάνουμε δέκα εκατομμύρια Τούρκους;
-Το βλέπεις κοντόφθαλμα. Αυτά εντάσσονται στα πλαίσια ευρύτερων κινήσεων γεωπολιτικής με έντονο τον ρόλο της Ρωσίας.
Πήγα πάσο και κράτησα τις μάρκες μου για να τις παίξω απέναντι στον Ησαΐα, που μου δείχνει αρχαίο χαρακτικό με τον Ορφέα ως εσταυρωμένο. Ξέρω ότι θα χάσω. «Ναι, ο Αντίχριστος υπάρχει στον Όμηρο ως ο δράκοντας, τέρας που συναντάς στον Δανιήλ και στην Αποκάλυψη. Ο Ιησούς ταυτίζεται με τον Οδυσσέα. Αλλά και με τον Ιάσονα. Διότι τι σημαίνει το όνομα του Ιάσονα; Αυτός που θεραπεύει. Όπως ο Ιησούς.». Κάτι είπα για τα UFO. «Μα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Όμως εκείνοι που θέλουν την παγκόσμια διακυβέρνηση μπορούν να στήσουν μία τραγωδία, να την αποδώσουν σε εξωγήινους και μετά να βάλουν τους ανθρώπους κάτω από τον ζυγό τους.».
Γέμισα την τσάντα μου με μικρά βιβλία για γέροντες, προφητείες, μασόνους, UFO, Πούτιν και φυσικό αέριο. Έφυγα, οι άνθρωποι είχαν εφημερίδα να βγάλουν. Όταν δείτε το πρωτοσέλιδο με τον Όμηρο και τον Αντίχριστο, παρακαλώ να μου αναγνωρίσετε την προφητεία.
Το κόστος αποκατάστασης στις λιμενικές εγκαταστάσεις Ληξουρίου, οι οποίες σχεδόν κατέρρευσαν στο δεύτερο σεισμό καθιστώντας το λιμάνι ακατάλληλο προς χρήση, είναι περίπου 20 εκατ. ευρώ.
«Θα αλλάξει όψη το Ληξούρι. Τα σπίτια θα γίνουν χαμηλά. Ο άλλος μ' αυτά που είδε και έζησε δεν θα σηκώνει πια δεύτερο και τρίτο όροφο».Εχει ο σεισμός προτιμήσεις στα δημόσια έργα; Ιδού η απορία που γεννάται στις καταστροφές στην Κεφαλονιά. Περπατάω στο πεζοδρόμιο στο λιμάνι Ληξουρίου. «Βλέπεις; Δεν έχει πάθει τίποτα» λέει ο μηχανικός Κώστας Λυκούδης. Εργολάβος δημοσίων έργων ο ίδιος, έχει βάλει την υπογραφή του στο συγκεκριμένο πεζοδρόμιο. «Γιατί σ' αυτό το τμήμα έχει προβλήματα;» τον ρωτάω αντικρίζοντας ξαφνικά βαθιές ρωγμές και τα αποσπασμένα κομμάτια. «Αλλος εργολάβος. Μέχρι εδώ ήμουν εγώ».
Σύμφωνα με τον κ. Λυκούδη, ο οποίος ανέλαβε να συντηρήσει κάποια δημόσια κτήρια του Ληξουρίου - τα τμήματα που συντήρησε παρέμειναν στη θέση τους - «αν είχε γίνει σωστή συντήρηση σε όλα δεν θα είχαμε αυτές τις ζημιές». Ο ίδιος διατυπώνει το ερώτημα που προκύπτει έπειτα από αυτοψία σε δημόσια αλλά και ιδιωτικά κτήρια στην περιφέρεια της Παλικής: «Επισκευάζουμε ή κατεδαφίζουμε;». Αυτό αναρωτιέται κάποιος μπροστά από το διώροφο Λύκειο του Ληξουριού, με τις 5-6 αίθουσες, το οποίο έχει υποστεί ανυπολόγιστη ζημιά. «Η συντήρηση κοστίζει πολλά εκατομμύρια» εκτιμά ο κ. Λυκούδης. «Κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο θα ήταν να έρθουν για μελέτη οι πολιτικοί μηχανικοί του Πολυτεχνείου. Οχι ιδιώτες».
Από το 1953 και μετά, το Ληξούρι έτυχε ραγδαίας ανάπτυξης. Ενα μικρό και όμορφο χωριό που βουίζει σαν μελίσσι τους καλοκαιρινούς μήνες, απέκτησε μέσα σε λίγες δεκαετίες κλειστό και ανοιχτό Γυμναστήριο, ΤΕΙ, θέατρο, εργατικές κατοικίες, λιμεναρχείο και μια πλατεία τεσσάρων στρεμμάτων. Οι παλαιοί πολιτικοί μηχανικοί θυμούνται ότι εδώ «έπεσαν δισεκατομμύρια» από το 1980 και μετά. Οποιον και να ρωτήσεις για τις ρωγμές στο λιμάνι θα σου πει ότι «περπατάς πάνω στα μπάζα».
Κάποιος πιο υποψιασμένος ξέρει ότι «κάτω από τη γη οι εργολάβοι τα μοιράζονταν με τους μηχανικούς. Γιατί εκεί δεν φαίνονταν οι κακοτεχνίες. Ηταν οι αφανείς εργασίες». Το κόστος αποκατάστασης στις λιμενικές εγκαταστάσεις Ληξουρίου, οι οποίες σχεδόν κατέρρευσαν στο δεύτερο σεισμό καθιστώντας το λιμάνι ακατάλληλο προς χρήση, είναι περίπου 20 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με την έκθεση πρώτης καταγραφής ζημιών σε έργα υποδομής.
Οι δύο σεισμοί των τελευταίων 15 ημερών έχουν προκαλέσει βλάβες εκατομμυρίων ευρώ στα δημόσια έργα υποδομής. Πάνω από 30 εκατ. ευρώ θα χρειαστούν για να αποκατασταθεί η κυκλοφορία στο εθνικό και επαρχιακό δίκτυο της Κεφαλονιάς, το οποίο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1960. Εμφανείς είναι οι οριζόντιες ρωγμές και οι καθιζήσεις που έχει υποστεί το λιμάνι στο Αργοστόλι, για την επισκευή του οποίου απαιτούνται τουλάχιστον 10 εκατ. ευρώ. Περίπου 500.000 ευρώ θα κοστίσει η αποκατάσταση του Αεροδρομίου της Κεφαλονιάς. Αν και ο διάδρομος προσγείωσης δεν έχει υποστεί βλάβες, το κτήριο του αεροσταθμού και ο πύργος ελέγχου είναι προσωρινά ακατάλληλα, γι' αυτό και η κίνηση των επιβατών γίνεται σε υπαίθριο χώρο.
«Το κόστος αποκατάστασης της οδοποιίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Για παράδειγμα, στον Μύρτο μπορεί να ανοίξει δρόμος από την εσωτερική πλευρά, αντί να βάλεις πασάλους και τσιμέντο στην εξωτερική πλευρά, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα δαπανηρό. Αν βέβαια πάνω σου είναι το βουνό, δεν μπορείς να κόψεις εσωτερικά. Στα σημεία που βοηθάει η τοπογραφία είναι γρήγορο και εύκολο να γίνει η αποκατάσταση» αναφέρει ο Γιώργος Αθανασόπουλος, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών στην Πάτρα. Η ομάδα του εργαστηρίου Γεωτεχνικής Μηχανικής πραγματοποιεί σε συνεργασία με την αμερικανική ομάδα GEER (Geotechnical Extreme EventReconnaissance) αυτοψία και αναγνώριση σε λιμάνια και επαρχιακές οδούς του νησιού.
«Τα σοβαρότερα πλήγματα στο Αργοστόλι τα έχουν υποστεί τα κτήρια του Αρχαιολογικού Μουσείου και το Θέατρο, του οποίου έχει πέσει η στέγη» τονίζει ο πολιτικός μηχανικός Σταύρος Τραυλός, πρόεδρος των μηχανικών Κεφαλονιάς και Ιθάκης, ο οποίος χθες το πρωί σχεδίαζε πού θα μπουν τα λυόμενα τα οποία θα φιλοξενήσουν τα σχολεία. «Το ένα στο Νάπιερ και το άλλο στο Ξενία» αναφέρει ο ίδιος.
Την ίδια στιγμή στο Ληξούρι οι κάτοικοι «καταγγέλλουν έγκλημα στις εργατικές κατοικίες». Εχουν φτιάξει μια ομάδα για να διεκδικήσουν «όσα έχουμε πληρώσει και μας ανήκουν σε περίπτωση που δεν μας αποδοθούν» λένε. Απορίας άξιο πώς οι μικρές εργατικές μεζονέτες και τα διαμερίσματα έγιναν ερείπια μετά και το δεύτερο σεισμό, ενώ τα σπίτια ιδιωτών που βρίσκονται ανάμεσά τους, στην ίδια γειτονιά, «χαιρέτισαν το σεισμό, μα δεν τόνε παντρευτήκανε», όπως γλαφυρά περιγράφουν οι κάτοικοι.
«Αυτοί ήταν επίγειοι τάφοι. Είναι θαύμα που ζούμε όλοι. Εδώ θυμάμαι - γιατί εγώ τα έχτιζα- έριχνες μια κλοτσιά και έπεφταν μετά το σεισμό του 1983». Ο Διονύσης Γρηγορόπουλος περπατάει στα συντρίμμια του σπιτιού του. Δούλευε τότε περιστασιακά ως οικοδόμος για τον εργολάβο που έχτισε τις εργατικές κατοικίες στην Αμμούσα, πάνω από τον περιφερειακό του Ληξουρίου. «Δεν τα έχτισε μόνο! Ανέλαβε και να τα συντηρήσει μετά το σεισμό! Πήρε τα χρήματα και άφησε τις κακοτεχνίες».
Τρομαγμένα πρόσωπα, μπαινοβγαίνουν βιαστικά. Ενας μικρός μετασεισμός ρίχνει ένα κομμάτι από τη σκεπή. Φωνές. Προσπαθούν να περισώσουν ό,τι απέμεινε. «Από άμμο ήταν φτιαγμένα» λέει η Μαρία Λόντου. Απογυμνωμένη από υλικά, η «κολόνα» του σπιτιού της δεν είναι παρά ένα λεπτό σίδερο.
«Συμφέρει η επισκευή ή να πετάξω τον πάνω όροφο για να ζήσω στον κάτω;» αναρωτιούνται την ίδια στιγμή οι σεισμόπληκτοι στο Ληξούρι. «Το δικό μου δεν είχε πολλές ζημιές. Από πάνω όμως του γιου μου έχει γύρει στα δεξιά» λέει ο κ. Μάκης Πετράτος, κάτοικος της περιοχής. Μέρα με τη μέρα η περιοχή μετατρέπεται σε εργοτάξιο. Ο κ. Λυκούδης εκτιμά ότι το τσιμέντο «δεν θα έχει πια την κίνηση που είχε. Δεν θα το προτιμούν.
Θα στραφούν στην κοιλοδοκό (σ.σ. μια σιδερένια κολόνα με επένδυση γυψοσανίδας). «Τώρα ποιος θα χτίσει τριώροφο στο Ληξούρι;» συνεχίζει ο ίδιος. «Μετά από αυτό που πάθαμε, πιθανό είναι να αλλάξει κάπως η όψη της πόλης. Τα σπίτια θα γίνουν χαμηλά. Ο άλλος μ' αυτά που είδε και έζησε δεν θα σηκώνει πια και δεύτερο και τρίτο όροφο!».
Ρωγμές στη βιβλιοθήκη και η εκκλησία που περπάτησε
Η Μονή Κεχριώνος, πραγματικό κόσμημα του ΛηξουρίουΚυριακή απόγευμα. Στο δρόμο για τον εσπερινό, ένας γέροντας κοντοστέκεται. «Ψυχή μου, απόκαμες κι εσύ!» αναφωνεί κοιτάζοντας την Ιακωβάτειο. Για τους Κεφαλονίτες και ιδιαίτερα για τους κατοίκους του Ληξουρίου το ιστορικό κτήριο της Βιβλιοθήκης του Ιακωβάτου δεν είναι απλώς ένα πνευματικό ίδρυμα. Είναι ένα οικογενειακό κειμήλιο. Η ιστορία τους.
Τα κλιμάκια των μηχανικών που επισκέφθηκαν τη Βιβλιοθήκη την εβδομάδα που πέρασε κατέγραψαν τις βλάβες του κτηρίου. «Κόσμημα» το αποκαλούν οι Ληξουριώτες. Με το δεύτερο σεισμό οι ρωγμές έγιναν βαθύτερες στην τοιχοποιία, αποσπάστηκαν τμήματα του κτηρίου και έπεσαν στην αυλή, γκρεμίστηκαν οι κολόνες της περίφραξης, πολλά κεραμίδια είναι σπασμένα, τμήμα της στέγης λείπει. Το παράδοξο είναι ότι δεν έχει περάσει χρόνος από τότε που έγινε συντήρηση του κτηρίου, η οποία περιλάμβανε εκτός από βαψίματα και την ανακατασκευή της σκεπής. Το έργο κόστισε (σύμφωνα με τη Διαύγεια) περίπου 70.000 ευρώ. Η σκεπή όμως είναι τώρα καλυμμένη με νάιλον.
Κάθε δωμάτιο της Βιβλιοθήκης έχει ζωγραφιστά φατνώματα. «Το κούφωμα είναι ζωγραφιστό από φυτά της περιοχής και πουλιά του τόπου μας. Βιβλία μεγάλης αξίας, νομικά, φιλολογικά, ιατρικά και εκκλησιαστικά, βρίσκονται εδώ μέσα. Επίσης χειρόγραφα Ευαγγέλια, αλλά και το αρχείο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης γιατί ένας από τους ιδρυτές της ήταν ο πρώτος σχολάρχης της Χάλκης» λέει ο κ. Μάκης Γαλανός, εκπαιδευτικός στο Ληξούρι και θαμώνας του ιδρύματος.
Αγαπημένη εκκλησία των Ληξουριωτών, εκτός από τον Αγιο Χαράλαμπο που γιορτάζει σήμερα, είναι η Μονή Κεχριώνος, η οποία αποτελεί τουριστική ατραξιόν τους καλοκαιρινούς μήνες. «Ερχονται από όλη την Ελλάδα μόνο για να προσκυνήσουν την εικόνα» λέει η Ευαγγελία Ζακυθηνού, μέλος της οικογένειας των ιδιοκτητών του ναού. Στον σεισμό, λέει η ίδια, «περπάτησε η εκκλησία». Βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ληξούρι, χτίστηκε το 1928, υπέστη ζημιές στους σεισμούς του 1867 και σχεδόν καταστράφηκε το 1953. Σήμερα, το κόστος αποκατάστασης του ναού ξεπερνάει σύμφωνα με υπολογισμούς των ιδιοκτητών του τα 500.000 ευρώ. «Ο σεισμός μπήκε από τα βόρεια και βγήκε από τα νότια. Χτύπησε την κόγχη του ναού και βγήκε από τον πρόναο. Γκρέμισε και πλαϊνά αλλά χτυπήθηκε το ιερό» τονίζει ο κ. Γαλανός.
Η φράση «αυτός σεισμός ήταν σωσμός» μπορεί να φάνταζε μακάβρια, αλλά ήταν μια πικρή αλήθεια για τους κατοίκους της Κεφαλλονιάς μετά το φοβερό σεισμό της 12 Αυγούστου του 1953.
Ενας σεισμός που ισοπέδωσε τρία νησιά (Κεφαλλονιά, Ζάκυνθο και Ιθάκη) αφήνοντας πίσω του 871 νεκρούς, 1.690 τραυματίες και 145.052 άστεγους κατοίκους.
Αυτά που ακολούθησαν σε κείνη την τραγική συγκυρία ήταν «ένας σωσμός» για τον οποίο συνέβαλε σημαντικά η διεθνής κοινότητα δείχνοντας μια πρωτοφανή αλληλεγγύη στην Ελλάδα και την τότε κυβέρνηση η οποία τοποθέτησε υφυπουργό στο Αργοστόλι για την γρήγορη αποκατάσταση των ζημιών.
Την ίδια στιγμή, στην ουσία απαγορεύτηκε η εγκατάλειψη των νησιών από τους κατοίκους οι οποίοι ήθελαν να φύγουν τρομάζοντας περισσότερο για την επόμενη μέρα. Η πολιτεία αν και ξαφνιάστηκε από τον όγκο της καταστροφής, τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου, με την βοήθεια των ξένων πρόλαβε τα χειρότερα.
Ο προάγγελος και η καταστροφή
Προάγγελος της καταστροφής ήταν ο σεισμός που έγινε την Κυριακή, 9 Αυγούστου μεγέθους 6,4 ρίχτερ με επίκεντρο τον Σταυρό της Ιθάκης.
Δύο μέρες αργότερα σημειώθηκε δεύτερη δόνηση μεγέθους 6,8 ρίχτερ, ενώ ακολούθησαν άλλοι δέκα μικροσεισμοί με τους μεγαλύτερους να έχουν μέγεθος από 5,1 έως 5,3.
Την Τετάρτη 12 Αυγούστου ένας νέος σεισμός μεγέθους 5,2 προμηνύει την καταστροφή. Την ίδια μέρα «σαν να ήθελε η γη να βγάλει τα σωθικά της» ήρθε η ο σεισμός των 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ηταν ο καταστροφικότερος για την Κεφαλλονιά και εκ των καταστροφικότερων στην ιστορία της Ελλάδας.
Το δελτίο ζημιών αποκαρδιωτικό για κατοίκους και κυβέρνηση: Στην Κεφαλλονιά θα ισοπεδωθούν 27.659 σπίτια τα οποία είχαν «τραυματιστεί» σοβαρά με τους προσεισμούς. Αντεξαν 467 στη βόρεια πλευρά του νησιού στην περιοχή της Ερίσου.
Η κυβέρνηση αντέδρασε μάλλον γρήγορα για μια τέτοια μεγάλη τραγωδία. Στην αρχή ανέλαβε η χωροφυλακή για να μπει μια τάξη στον πανικό.
Οι νεκροί ήταν άλλοι θαμμένοι ολόκληροι κάτω από συντρίμμια και άλλοι μισοκρυμένοι μες τους σοβάδες με χέρια και πόδια απλωμένα. Σκεπές σκορπισμένες, έπιπλα σακατεμένα, πιατικά, γυαλικά, εικόνες δημιουργούσαν εικόνες βιβλικής καταστροφής με τους κατοίκους να σέρνονται ανάμεσα στα ερείπια άδεια από ζωή και αίμα.
Οι νεκροί ήταν άλλοι θαμμένοι ολόκληροι κάτω από συντρίμμια και άλλοι μισοκρυμένοι μες τους σοβάδες με χέρια και πόδια απλωμένα
Ωρες αργότερα, οι μηχανές των πλοίων που ακούστηκαν έδωσαν ελπίδα στους κατοίκους που είχαν ακροβολιστεί στα χωράφια.
Πρώτοι έφτασαν άνδρες του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ που άρχιζαν να μοιράσουν νερό, γαλέτες και σοκολάτες. Παρέμειναν στον νησί και βοήθησαν στις διανοίξεις δρόμων και τις ανατινάξεις επικίνδυνων κτιρίων, διασώσεις παγιδευμένων ενώ μετάφεραν τους τραυματίες στο νοσοκομείο της Πάτρας.
Μία μέρα αργότερα στο λιμάνι στο Λειβάδι έφτασαν πολεμικά πλοία από Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία αλλά και αμερικάνικα.
Στη συνέχεια, δεκάδες συνεργεία έφτασαν στο νησί και ανάλαβαν την ανοικοδόμηση. Πήρε πολύ καιρό μα οι πληγές από τον σεισμό δεν έλεγαν να κλείσουν.
Πολλοί κάτοικοι έφυγαν παρά την απαγόρευση. Τα παιδιά μεταφέρθηκαν σε κατασκηνώσεις στην Πάτρα ενώ πολλά που έμειναν ορφανά δόθηκαν για υιοθεσία.
Το γεγονός ότι ο σεισμός έγινε τον Αύγουστο έδωσε λίγο χρόνο στην Κυβέρνηση να βάλει μια τάξη κάποια τάξη έως τον χειμώνα.
Καταυλισμοί με λυόμενα ως και από την Γιουγκοσλαβία είχαν στηθεί, ενώ άρχισαν να κτίζονται τα πρώτα σπίτια, τα σχολεία και να διαμορφώνονται οι πλατείες.
Η ζωή στην Κεφαλονιά επέστρεφε αργά - αργά για να ενισχυθεί λίγα χρόνια αργότερα από τον τουρισμό.
Κεφαλλονιά, το σπίτι του Εγκέλαδου
1900, Φεβρουάριος Ο Τσιτσέλης αναφέρει ότι πολλοί σεισμοί έγιναν αισθητοί στο νησί καθ’ όλη τη διάρκεια του μήνα.
1902, 5 Νοεμβρίου Σεισμός 5,5 R με επίκεντρο το Ληξούρι. Υλικές ζημιές.
1903, Απρίλιος Ο Τσιτσέλης μαρτυρεί σεισμική αλληλουχία που διήρκεσε πολλές ημέρες.
1905, 3 Ιουνίου Σεισμός 5,5 R στο Ληξούρι. Υλικές ζημιές.
1908, 29-31 Ιουλίου Ο Τσιτσέλης κάνει λόγο για «σεισμούς περιστροφικούς και μετά βοών».
1910, 13 Οκτωβρίου Ο Τσιτσέλης μαρτυρεί δύο ισχυρές σεισμικές δονήσεις στην Κεφαλονιά.
1912, 24 Ιανουαρίου Καταστροφικός σεισμός 6,8 R στον Ασπρογέρακα (ΝΑ Κεφαλονιά). Ακολούθησαν σεισμοί με επίκεντρο το Αργοστόλι στις 25, 26/1 και 10/2 (5,9, 5,4 και 5,1 R αντίστοιχα).
1914, 16 Μαΐου Σεισμός 5,1 R με επίκεντρο την Ιθάκη. Ελάχιστες ζημιές. 27 Νοεμβρίου Ισχυρός σεισμός 6,3 με επίκεντρο τη Λευκάδα. Σοβαρές υλικές ζημιές.
1915, 27 Ιανουαρίου Ισχυρός και καταστροφικός σεισμός στην Εξωγή της Ιθάκης (6,6 R). Στις 16/5 ισχυρός σεισμός 5,6 R στο Αργοστόλι, με ελάχιστες ζημιές. Στις 7/8 ισχυρός σεισμός και πάλι στην Ιθάκη με σοβαρές υλικές ζημιές (6,7 R). Την ίδια μέρα, σεισμός και στο Αργοστόλι (5,1 R). Στις 10/8, τρεις ακόμη ισχυροί σεισμοί στην Ιθάκη (5,7, 6,1 και 5,0 R).
1916, 9 Οκτωβρίου Σεισμός 5,0 R στο Αργοστόλι με μικρές ζημιές.
1918, 28 Μαρτίου Σεισμός 5,0 R στο Αργοστόλι με μικρές ζημιές.
1923, 20 Μαΐου Σεισμός 5,3 R χτυπά το Αργοστόλι.
1932, 9 Μαρτίου Ισχυρός σεισμός 5,6 R προκαλεί υλικές ζημιές στο Ληξούρι.
1933, 22 Μαρτίου Ισχυρός σεισμός 5,2 R στο Αργοστόλι. Μικρές ζημιές.
1939, 20 Σεπτεμβρίου Σεισμός 6,3 R, νοτιοδυτικά της Κεφαλονιάς
1940, 2 Ιανουαρίου Σεισμός 5,2 R στο Λιβάδι της Κεφαλονιάς.
1943 Χρονιά με πολλούς σεισμούς στην Κεφαλονιά (επίκεντρο στη θάλασσα): Στις 17/1, 5,6 R βόρεια του νησιού. Στις 14/2, σεισμοί 5,8 και 5,0 R, νοτιοδυτικά του νησιού. Στις 22/5, 5,6 R νοτιοανατολικά του νησιού.
1946, 21 Νοεμβρίου Σεισμός στην Ιθάκη (5,4 R) με μικρές υλικές ζημιές.
1948, 22 Απριλίου Καταστροφικός σεισμός στη Βασιλική της Λευκάδας (6,5) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.
1949, 4 Φεβρουαρίου Σεισμός 5,0 R νοτιοανατολικά της Κεφαλονιάς.
1951, 20 Δεκεμβρίου Σεισμός 5,3 στην Αγία Θέκλη της Κεφαλονιάς, με μικρές ζημιές.
1952 Δύο ισχυροί σεισμοί στο Αργοστόλι, (5,4 R στις 9/3 και 5,1 R στις 5/10)
1953 Η χρονιά της μεγάλης καταστροφής.
1954, 8 Μαρτίου Σεισμός 5,3 με επίκεντρο το Αργοστόλι.
1962, 17 Απριλίου Σεισμός 5,3 με επίκεντρο τη Σάμη.
1969, 7 Ιουνίου Σεισμός 5,0 με επίκεντρο τα Βαλσαμάτα (περιοχή Αγίου Γερασίμου).
1970, 1η Σεπτεμβρίου Νέος ισχυρός σεισμός 5,0 R με επίκεντρο τα Βαλσαμάτα.
1972, 17 Σεπτεμβρίου Σεισμός 6,3 R με επίκεντρο την Παλική. Υλικές ζημιές. Στις 30/10 ισχυρός σεισμός στο Νιοχώρι Ερίσου (5,4 R).
1974, 14 Δεκεμβρίου Σεισμός 5,4 R στη Σάμη. Μικρές ζημιές.
1983, 17 Ιανουαρίου Μεγάλος σεισμός 7,0 R στην Κεφαλονιά (ο μεγαλύτερος μετά το 1953). Ελάχιστες υλικές ζημιές σημειώνονται στο νησί. Μεγάλη μετασεισμική ακολουθία στην περιοχή.
1987, 27 Φεβρουαρίου Σεισμός 5,7 R στην Κεφαλονιά, χωρίς υλικές ζημιές.
1988 Στις 18 και 22 Μαΐου και 6 Ιουνίου, 3 ισχυροί σεισμοί 5,3, 5,4 και 5,0 R αντίστοιχα στην Κεφαλονιά.
1989, 24 Αυγούστου Σεισμός στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κεφαλονιάς και Ζακύνθου μεγέθους 5,2 R.
1992, 23 Ιανουαρίου Δύο ισχυροί σεισμοί στην Κεφαλονιά (5,6 και 5,1 R) χωρίς υλικές ζημιές.
2003, 14 Αυγούστου Ο σεισμός της Λευκάδας (6,3 R) που προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημιές στο νησί γίνεται αισθητός ιδίως στο βόρειο τμήμα της Κεφαλονιάς - μικρές υλικές ζημιές σε παλιά σπίτια.
2007, 25 Μαρτίου Ισχυρός σεισμός μεγέθους 5,9 (κατ' άλλες μετρήσεις 5,7) με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά της Κεφαλονιάς προκαλεί αρκετές υλικές ζημιές στο βορειοδυτικό κυρίως τμήμα του νησιού.
2008, 30 Ιουλίου Σεισμός με επίκεντρο νοτιοδυτικά της Κεφαλονιάς και μέγεθος 5,5, χωρίς να προκληθούν υλικές ζημιές.
Το χρονικό των σεισμών έχει πηγή το eliaswords.blogspot.gr
Φωτογραφίες: voutos.press.gr και Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη
ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ: «ΑΠΕΠΛΕΥΣΕ» 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1975της Ειρήνης Ορφανίδου Ο Νίκος Καββαδίας -για τους δικούς του, «Κόλιας»- ο ποιητής με τις ιστορίες από τα λόγια και τα όνειρα των καραβιών, ο εγκάρδιος άνθρωπος που δεν νοιάστηκε για τιμές και έδωσε μία και μόνη συνέντευξη, πέθανε πριν από 39 χρόνια, στις 10 Φεβρουαρίου 1975. Εγώ δε ζήτησα παραπάνω από μία καμπίνα σ’ όλη μου τη ζωή... Άφησε την τελευταία του πνοή, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο, σε κλινική της Αθήνας. Mal du depart « … και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων…». Ήταν 65 χρονών. «Γράμματα στην αδελφή του Τζένια και στην Έλγκα» Στην πραγματικότητα, η μυθολογία του Καββαδία χτίζεται με τρεις ποιητικές συλλογές: «Μαραμπού», «Πούσι», «Τραβέρσο». Ο Καββαδίας είχε την τύχη να μελοποιηθεί από καλούς συνθέτες. Τα ποιήματα του αγαπήθηκαν, προτού γίνουν τραγούδια, και αγαπήθηκαν από την αρχή, μετά. Μία καλή εικόνα του ανθρώπου Νίκου Καββαδία, δίνει η αλληλογραφία του ποιητή, που εκδόθηκε υπό τον τίτλο «Γράμματα στην αδελφή του Τζένια και στην Έλγκα» (εκδόσεις «Άγρα», 2010). Στις 82 επιστολές, που γράφτηκαν από το 1935 έως το 1965, ο Καββαδίας είναι βαθιά εξομολογητικός. Από το 1930 ο ποιητής ταξιδεύει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι μαρκόνης, ασυρματιστής. Με εξαίρεση την περίοδο 1940-45, οπότε και βρίσκεται στο αλβανικό μέτωπο. Όσο λείπει, ο Καββαδίας γράφει. Γράμματα και κάρτες στην αδελφή του Τζένια (Ευγενία) και στην ανιψιά του Έλγκα, κόρη της Τζένιας. Εμπιστεύεται στην Τζένια τις πρώτες γραφές ποιημάτων, γράφει για τ’ αδέλφια, τους συγγενείς, τους Αθηναίους και ξένους λογοτέχνες και ηθοποιούς φίλους του, τους τόπους και τις θάλασσες, τη ζωγραφική που τόσο αγαπούσε, τους φευγαλέους έρωτες. Η οικογένεια Καββαδία είναι αγαπημένη και δεμένη. Όπως γράφει η Έλγκα Καββαδία στον πρόλογο της έκδοσης «Θα παρατηρήσετε ότι την τελευταία περίοδο της ζωής του δεν υπάρχει αλληλογραφία. Ο λόγος είναι ότι για να μας κάνει το χατίρι ταξίδευε στη Μεσόγειο κι έτσι κάθε βδομάδα ήταν μαζί μας…» Και σε άλλο σημείο: «… Μου λεγε ότι κάθε χώρα έχει το δικό της χρώμα και τη δική της μυρωδιά. Η Κίνα γκρι και κίτρινο και μυρίζει σκόρδο και τηγανητά λαχανικά. Η Αγγλία σαπούνι Pears και μπισκότα Huntley & Palmer …». Αδελφή μου, Είναι η στιγμή που οι Άραβες και οι Πέρσες εργάτες του καραβιού μας προσεύχονται. Εκατό μισόγυμνα κορμιά σε διάφορες στάσεις, πάνω στ’ αμπάρια, στη γέφυρα, στο κατάστρωμα. Έτσι τους παίρνει ο ύπνος. Στέκομαι και προσεύχομαι. Ποτέ μου δεν πίστεψα σ’ ένα θεό! … Για τον ποιητή, έχουν γράψει, μεταξύ άλλων, ο Στρατής Τσίρκας, ο Κώστας Βάρναλης, η Ρέα Γαλανάκη, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Μήτσος Κασόλας, ο Δημοσθένης Κούρτοβικ. Το έργο του Νίκου Καββαδία Μαραμπού (1933 ). Πιο γνωστά ποιήματα, Μαραμπού, Ένα Μαχαίρι Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί, Mal du Depart Πούσι (1947). Πιο γνωστά ποιήματα: Πούσι, Kuro Siwo, Αρμίδα, Καραντί, Σταυρός του Νότου Βάρδια (1954). Μυθιστόρημα. Τραβέρσο (1975). Κυκλοφόρησε δύο μήνες μετά τον θάνατό του, με προμετωπίδα του Μόραλη. Πιο γνωστό ποίημα , Φάτα Μοργκάνα. Λι (1968). Νουβέλα, γράφτηκε Δεκέμβριο του 1968, και κυκλοφόρησε το 1987. Του Πολέμου - Στο άλογό μου (1997). Δύο μικρά πεζά Οι συνθέτες που μελοποίησαν Καββαδία Γιάννης Σπανός, «Ανθολογία Γ», το ποίημα Mal du depart, ερμηνεία Κώστας Καράλης (1975) Μαρίζα Κωχ, «Μαρίζα Κωχ», οκτώ ποιήματα, μεταξύ αυτών και το «Φάτα Μοργκάνα» (1977) και «Εθνική οδός», ένα ποίημα (1989) Θάνος Μικρούτσικος, «Σταυρός του Νότου», έντεκα ποιήματα, ερμηνεύουν Γιάννης Κούτρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Αιμιλία Σαρρή (1979) και «Γραμμές των οριζόντων», 17 ποιήματα, 11 επανεκτελέσεις. Ερμηνεύουν Γιώργος Νταλάρας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Θάνος Μικρούτσικος (1991). Μιχάλης Τερζής, «Τραγούδια της θάλασσας», τρία ποιήματα, ερμηνεία Κώστας Καράλης (1983) Λάκης Παπαδόπουλος, «Περίπου», δύο ποιήματα, ερμηνεία Αρλέτα (1984) «Ξέμπαρκοι», «Νίκος Καββαδίας, S/S IONION 1934», έντεκα ποιήματα (1986) Δημήτρης Ζερβουδάκης, «Γράμμα σε έναν ποιητή» (ακριβής τίτλος «Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ»), 1989 Michael Montanaro, «Νέα Γη», ένα ποίημα, ερμηνεία Νένα Βενετσάνου (1996) Χάρης Παπαδόπουλος, δύο ποιήματα, ερμηνεία Βασίλης Λέκκας (2004) «Χειμερινοί κολυμβητές», «Παραλληλισμοί», ένα ποίημα (2007) Αποχαιρετιστήριος λόγος Ο επικήδειος του συναδέλφου του, ναυτεργάτη, Χρήστου Παντελίδη Αν ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, εμείς δεν βρήκαμε δικιά μας ήπειρο να ξεμπαρκάρουμε «Αγαπημένε μας σύντροφε ποιητή! Ο χτεσινός άνεμος, έφερε σε μας τους ναυτεργάτες, το πιο θλιβερό ραπόρτο... Το φορτηγό που περίμενες να σε πάρει, καθυστέρησε. Είναι τραβερσωμένο καταμεσής του ωκεανού, ζωσμένο στο πούσι. Στα ποστάλια τέλειωσαν τα ματσακονίσματα, οι ναύτες κρεμασμένοι στις σκαλωσιές, βάφουν τις άγκουρες, τραγουδώντας τα δικά σου τραγούδια. Οι καπετάνιοι δοκιμάζουν την μπουρού. Ένας μαρκόνης ανήσυχος, χτες αργά έστειλε το ραπόρτο στ’ αγαπημένα σου μαραμπού, να μη γρυλίζουν πια. «Αν ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, εμείς δεν βρήκαμε τη δικιά μας ήπειρο να ξεμπαρκάρουμε...», μας έλεγες. Μα εσύ τι βρήκες; Ποιο τσακισμένο καραβοφάναρο σε πέταξε σ’ αυτές εδώ τις στεριές; Πες μας αν είναι αυτό το λιμάνι που άθελά σου φουντάρισες, ετοίμασε και για μας ένα ντοκ να δέσουμε πρυμάτσα... Ο Μάρτης! Αχ αυτός ο Μάρτης! Ξαναγεννιόσουν κάθε Μάρτη! Άργησε φέτος, όπως άργησε και το φορτηγό που θα αποχαιρετούσες τους γνωστούς απ’ όλα τα λιμάνια του κόσμου... Όλα άργησαν για σένα. Μονάχα εσύ βιάστηκες για το ταξίδι σου το αλαργινό. Αγαπημένε μας ποιητή, καλό ταξίδι. Δεν κουνάμε τα μαντίλια μας. Αυτά είναι για αταξίδευτους στεριανούς. Εμείς τα δικά μας τα πλέξαμε σαλαμάστρα και θα δέσουμε τις καινούργιες παντιέρες στα ξάρτια, τις παντιέρες που στο κέντρο τους θα έχουν τη γαλάζια σου ζωγραφιά. Αδελφέ μας ποιητή! Ξεκουράσου στην τελευταία σου κουκέτα, στην πιο μικρή καμπίνα που γνώρισε ποτέ ναυτικός. Εμείς θα πάμε για σκάντζα βάρδια. Ένα καράβι που πλέει αλάργα χαμένο στο πούσι, αν βρει τη ρότα του, θα μας πάρει. Για καλό κατευόδιο, εμείς οι ναυτεργάτες σύντροφοί σου, σου αφήνουμε λίγο φιλτραρισμένο απ’ τα μάτια μας θαλασσένιο νερό. Είναι μαζεμένο απ’ της θάλασσας τον καθάριο βυθό… Χρονολόγιο 1910 Γεννιέται στις 11 Ιανουαρίου, στο παραποτάμιο Νικόλσκι Ουσουρίσκι, μια μικρή πόλη του Χαρμπίν της Μαντζουρίας. Δευτερότοκος γιος του μεγαλέμπορου Χαρίλαου Καββαδία και της Δωροθέας το γένος Αγγελάτου με καταγωγή από την Κεφαλονιά. Είχε μια μεγαλύτερη αδελφή (Ευγενία-Τζένια) και δυο μικρότερους αδερφούς (Δημήτρη-Μίκια και Αργύρη). Ο πατέρας του διατηρούσε γραφείο επιχείρηση εισαγωγών-εξαγωγών, με κύριο πελάτη τον τσαρικό στρατό. 1914 Εξαιτίας της επανάστασης στο Σετσουάν, η οικογένεια Καββαδία εγκαταλείπει την χώρα και φτάνει στην Ελλάδα για να εγκατασταθεί στο Αργοστόλι. Ο πατέρας επιστρέφει στη Ρωσία, τα ίχνη του χάνονται λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης, φυλακίζεται αλλά τελικά. Θα επιστρέψει στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1920 1921 Η οικογένεια Καββαδία μετακομίζει στον Πειραιά, όπου ο Νίκος θα τελειώσει το δημοτικό στη σχολή Saint Paul με συμμαθητή τον Γιάννη Τσαρούχη. 1927 Δημοσιεύει τους πρώτους στίχους του στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλλας, ψευδώνυμο που θα κρατήσει ώς το 1930. 1928 Τελειώνει το γυμνάσιο και δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Την ίδια χρονιά, ο πατέρας του αρρωσταίνει βαριά, γεγονός που τον υποχρεώνει ν’ αναλάβει τις οικονομικές ευθύνες της οικογένειας. Θα εργαστεί στα βαπόρια των θείων του Γιαννουλάτων, αδελφών της μητέρας του, συνεχίζοντας, παράλληλα με τις «αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία», τη συνεργασία του με λογοτεχνικά περιοδικά. 1929 Τον Οκτώβριο πεθαίνει ο πατέρας του. Μπαρκάρει ναύτης στο φορτηγό πλοίο «Άγιος Νικόλαος. 1930 Απ’ τη χρονιά αυτή ξεκινάει μια περίοδος ταξιδιών έως το 1936. Ο κόσμος της θάλασσας γίνεται πηγή έμπνευσής. Ταξιδεύει με το ατμόπλοιο «Πολικός» και στη συνέχεια με τα φορτηγά «Νίκη» (1931), «Ιόνιον» (1934), «Αντζουλέτα» (1934) και «Χαράλαμπος» (1936). 1932 Δημοσιεύεται το πρώτο πεζογράφημά του, «Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη» στο Πειραϊκόν Βήμα, στο οποίο εντοπίζονται πολλά βασικά θέματα της κατοπινής μυθολογίας του. 1933 Η οικογένεια Καββαδία εγκαθίσταται στην Αθήνα. Εκδίδεται σε 245 αντίτυπα από τις εκδόσεις «Κύκλος» η ποιητική συλλογή «Μαραμπού». Η θετική παρουσίασή της στην πρώτη σελίδα της Πρωίας (15/12/1933) από τον δύσκολο στους επαίνους Φώτο Πολίτη θα κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Η κριτική (Ν. Καλαμάρης, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Άλκης Θρύλος, Κλ. Παράσχος, Γ. Κοτζιούλας, κ.ά.) θα επισημάνει το νεαρό της ηλικίας του ποιητή, την ιδιότυπη θεματική του και τον αγνό ανθρωπισμό που κρύβει κάτω από μια φαινομενική κυνικότητα. 1938 Ως προστάτης οικογένειας, δεν υπηρετεί κανονική στρατιωτική θητεία αλλά καλείται για στρατιωτική εκπαίδευση δύο μηνών στην Ξάνθη. 1939 Καταλαβαίνοντας ότι λόγω των συνεχών περιπλανήσεών του δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το αρχικό του όνειρο να γίνει πλοίαρχος, παίρνει δίπλωμα ραδιοτηλεγραφητή Β΄τάξεως, ειδικότητα με την οποία θα ναυτολογείται σε όλα του τα ταξίδια μετά το 1945. Η οικογένειά του μετακομίζει στην οδό Αγίου Μελετίου 10, όπου θα συγκατοικήσουν όλοι για 23 χρόνια. 1940-1945 Στρατεύεται και πολεμάει στην Αλβανία, αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα, λόγω της ειδικότητάς που είχε ως ασυρματιστής, χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ Μεραρχίας. Συνεργάζεται με το περιοδικό Η λόγχη που κυκλοφορούσαν οι συμπολεμιστές του στο χωριό Κούδεσι. Οι πολεμικές του εμπειρίες θα μεταφερθούν στα μικρά αφηγήματα «Στο άλογό μου» (1941) και «Του πολέμου» (1969). Μετά την κατάρρευση του μετώπου θα επιστρέψει, όπως και όλοι οι συμπολεμιστές του, πεζός στην Αθήνα. Στη διάρκεια της Κατοχής μένει ξέμπαρκος και συμμετέχει στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ ναυτικών στην αρχή κι έπειτα του ΕΑΜ λογοτεχνών. Κατά την περίοδο 1945-46 είναι επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών-Ποιητών, θέση για την οποία τον πρότεινε ο έως τότε Γραμματέας της Εταιρείας Λογοτεχνών Θέμος Κορνάρος, ο οποίος είχε φυλακιστεί για το βιβλίο του «Αγύρτες και Κλέφτες στην Εξουσία». Σε αυτή τη θέση, τον Νίκο Καββαδία διαδέχθηκε ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, καθώς ο Καββαδίας μπάρκαρε στις 6 Οκτωβρίου 1945. Μεταφράζει μαζί με τον Βασίλη Νικολόπουλο τρία μονόπρακτα του Ευγένιου Ο’ Νηλ, με ήρωες ναυτικούς και ανθρώπους του λιμανιού (Γιουτζίν Ο' Νηλ, Το ταξίδι του γυρισμού κι άλλα μονόπραχτα, εκδ. Καραβία, Αθήνα, 1944). Αυτή την περίοδο θα δημοσιεύσει και τρία πολιτικά ποιήματα που δεν θα ενταχθούν στις μετέπειτα ποιητικές του συλλογές. 1947 Κυκλοφορεί το «Πούσι», σε δεύτερη έκδοση το «Μαραμπού», εμπλουτισμένο με τρία ακόμη ποιήματα («Καφάρ», «Coaliers», «Μαύρη λίστα»), και τα δύο από τις εκδόσεις του στενού του φίλου Α. Καραβία. Το Πούσι κοσμείται από ξυλογραφίες επτά χαρακτών, φίλων του ποιητή ( Γ. Βακαλό, Γ. Βελισσαρίδη, Δ. Γιαννουκάκη, Γ. Μόραλη, Γ. Μόσχου, Α. Τάσου, Α. Κορογιαννάκη). 1949 Υπεύθυνος ασυρματιστής στο επιβατικό «Κυρήνεια», το οποίο αναφέρεται και στο ποίημά του «Οι εφτά νάνοι στο s/s Cyrenia». 1953 Δίπλωμα Ασυρματιστή Α΄. Ταξιδεύει με τα ατμόπλοια «Ιωνία», «Κορινθία» (Απρίλιος-Αύγουστος), με το φορτηγό «Πρωτεύς» (Σεπτέμβριος-Νοέμβριος) και πάλι με το ατμόπλοιο «Κορινθία» (Δεκέμβριος). 1954 Κυκλοφορεί το πεζό «Βάρδια». 1957 Στο Κόμπε της Ιαπωνίας αυτοκτονεί μέσα στην καμπίνα του ο μικρότερος αδελφός του, πρώτος πλοίαρχος σε φορτηγά πλοία, γεγονός που συγκλονίζει τον ποιητή, βυθίζοντάς τον στη σιωπή. Θα ξαναγράψει ποίημα μόλις το 1967 (το αυτοβιογραφικό «Κοσμά του Ινδικοπλεύστη»). 1961 Με τη μεσολάβηση του Χουρμούζιου, κυκλοφορούν οι συλλογές Μαραμπού και Πούσι, σε κοινή έκδοση από τον «Γαλαξία» της Ελένης Βλάχου. 1964 Μετακομίζει με τη μητέρα του και την αδελφή του, στους Αμπελοκήπους. 1965 Τον Μάιο πεθαίνει η μητέρα του. Ο ποιητής και η αδελφή του μετακομίζουν στην οδό Δεινοκράτους 5, στην ίδια πολυκατοικία που έμενε η αγαπημένη ανιψιά του Έλγκα. Στον γιο της Φίλιππο, που θα γεννηθεί την επόμενη χρονιά, θα αφιερώσει «Τα παραμύθια του Φίλιππου» της συλλογής Τραβέρσο. 1968 Επισκέπτεται με την αδελφή του την Κεφαλονιά μετά από τριάντα πέντε χρόνια απουσίας. Εκεί γράφει και το πεζό Λι. Θα ξαναεπισκεφτεί το νησί ακόμα δύο φορές, το 1970 και το 1972. 1969 Στις 3 Ιανουαρίου γράφει το μικρό πεζό Του πολέμου. Κυκλοφορεί η Βάρδια στα γαλλικά (N. Kavvadias, En bourlinguant, trad. Michel Saunier, ed. Stock, Paris 1969). 1973 Τα βιβλία του Μαραμπού και Πούσι επανεκδίδονται από τον Κέδρο. Τον Νοέμβριο προσκαλείται από τον καθηγητή Κ. Μητσάκη για να παραστεί σε εκδήλωση προς τιμήν του στο Λογοτεχνικό Εργαστήρι του Σπουδαστηρίου της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ. 1974 Τον Δεκέμβριο υπογράφει την αντιμοναρχική διακήρυξη ενόψει του σχετικού δημοψηφίσματος (8 Δεκεμβρίου). Η υγεία του έχει κλονιστεί και προαισθάνεται το τέλος του. 1975 Την Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου πεθαίνει στην αθηναϊκή κλινική «Άγιοι Απόστολοι» από εγκεφαλικό επεισόδιο. Δεν θα προλάβει να δει τυπωμένη την ποιητική συλλογή Τραβέρσο. Θα κυκλοφορήσει δύο μήνες μετά τον θάνατό του, με προμετωπίδα του Γιάννη Μόραλη (εκδ. Κέδρος). Στο σημειωματάριό του βρέθηκαν τρεις στίχοι που ήθελε να τους προτάξει στο «Τραβέρσο», κάτι που τελικά δεν έγινε...
