Ο Νικολάτος τα ρίχνει χοντρά και..Κεφαλονίτικα στον Τσίπρα!

..τι μας λένε οι Financial Times σήμερα;




...μας λένε ότι δεν υπάρχει κανόνας της ΕΕ και της Ευρωζώνης που να απαγορεύει χρεωκοπία εντός ΕΕ!! ...δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας!! ..υπάρχει μόνο το Άρθρο 125 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσηςπου λέει ότι οι χώρες δεν θα πρέπει να αναλαμβάνουν το χρέος άλλων χωρών!!

...τ' ακούσατε πουλιά μου;
...κι αναρωτιέμαι ρε Αλέξη, εγώ ο βλαξ πριν πάω να κάμω τον πονηρόνε σε κάνα πελάτη, παίρνω το RtFM του μηχανήματος και κάμω νια ρεβισιόνε περ βενίρε πως σκατά θα κάμω τη στραβωμάρα μου.

...εσύ βωρέ αφέντη μου, ολάκερος πριμομινίστρος επήες αδιάβαστος;
...δεν ήξερες εσύ πως εφκείνη εφτού η τσιχλόφουσκα που μηρυκάζει η αφεντιά του ο Σόιμπλες είναι νια μπαρούφα γκρόσα; ...δε σου είπε κανένας ότι δεν υπάρχει λετζιστατσιόνε παρί είναι δική του γάμπαλα και μας τη μοστράρει ο φιδοφάος για κώδικα ντι ονόρε του Ευρωπαίωνε, μη χέσω;
...ντούνκουε βωρέ να βαρέσεις το χέρι σου μπαστελάμενο απά στο σκρίνιο, να 'ρτουνε τ' απίκουπα τα κοντεζίνια και τα μπουρίκια;
...να του πεις, "έλα δω βωρέ αγλήμανε, που διάολε παρ' το χίστο τση νόνας σου κι εκειό που σε πέταγε κανάγια, φέρε μου βωρέ δελέγκου, να γουδέρω τη λετζιστατσιόνε και να στιμάρω ατός μου αν βεραμέντε τρομπάρουμε συλύντριχοι εδεπάθενες η όσκε"
..."μελιδιάσου βωρέ βόι, και φέρε απίκο τη λετζιστατσιόνε, μπριχού σου φερμάρω κανιά μπούφλα στο κατακλείδι και δεις τα άστρα σύμπαντα και το Ναζωραίο φαροφύλακα στο Γερογόμπο"

...που διαόλε παρ' τα κούκαλα του Γουισκάρδου, Αλέξη αφέντη μου, σ' έχει σπάσει το μινάρισμα κάνε κι εκουβέντιαζες με τ' αρκίδια σου.
...έχε βωρέ τα μέντε σου τούτηνε δω τη βολά, να είσαι διαβασμένος κι έχε ωρέ και τίποτσι αβοκάτους να σου δίνουνε κανιά ορμήνια, τόμου δεν υπάρχει προικοσύφωνο και πάει αμόντε το συνοικέσιο!

*Read the Fucking Manual

#...μη ταρδίρεις να μου γράψεις βωρέ! ...κι εγώ γραμμένονε σ' έχω.

Αναδημοσιευση απο : http://www.ionianpress.gr/

Στον Αγιο Σπυρίδωνα σημερα το βραδυ η Αλεξία και η ορχήστρα της!

Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας

Μαέστρος Αλεξία Μαρτσέλου 

Η μπάντα στο κέντρο της πόλης, στην καρδιά του Αργοστολιού

Η ορχήστρα πνευστών της Φιλαρμονικής Σχολής Κεφαλληνίας συνεχίζοντας τις πετυχημένες εμφανίσεις της παρουσιάζει 

την Κυριακή 26 Ιουλίου 2015 και ώρα 21.30 στο Λιθόστρωτο

μπροστά απο την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, στην καρδιά του Αργοστολίου, ελαφρά κομμάτια γνωστών Ελλήνων συνθετών.

Στον πεζόδρομο, στο λιθόστρωτο, γινεται κάθε καλοκαίρι η κύρια εμπορική δραστηριότητα της πόλης, σχεδόν όλο το 24ωρο. Η συμβολή της μπάντας της Φιλαρμονικής Σχολής δίνει στην καρδιά του Αργοστολιού έναν τόνο επτανησιακού πολιτισμού και παράδοσης, προσφοράς στους επισκέπτες αλλα και στους επαγγελματίες. 

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ‏ ΣΤΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

μαγικές σβούρες - θέατρο για τα παιδιά
Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ «Ο Μικρός Πρίγκιπας»
σκηνοθεσία : Δημήτρης Αδάμης

ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ Πέμπτη 23 Ιουλίου
Αύλειος Χώρος ΞΕΝΙΑώρα: 9.00μ.μ.
ΠΟΡΟΣ Παρασκευή 24 Ιουλίου
Αμφιθέατρο «Γεράσιμος Πεντόγαλος» ώρα: 9.00μ.μ.

Mην περιμένετε εδώ να διαβάσετε ένα δελτίο τύπου για την παράσταση
«Ο Μικρός Πρίγκιπας» που ετοίμασε για τα παιδιά ο Δημήτρης Αδάμης μαζί με τους ηθοποιούς και τους συνεργάτες της ομάδας «μαγικές σβούρες».

Δεν μπορείτε να το διαβάσετε γιατί δεν υπάρχει και δεν μπορεί να γραφτεί. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να σας μιλήσουμε για την εμπειρία τού να μοιραστεί κανείς την αθωότητα και να τη ζήσει ξανά. Η παράσταση είναι μια τέτοια εμπειρία. Είναι όλα όσα ακριβώς θα ήθελε να πει κανείς σε ένα παιδί. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. 
Είναι ένα παιχνίδι, κρυφτό και κυνηγητό μαζί, ένα χάδι απαλό που κυλάει από χέρι σε χέρι , ένα ηλιοβασίλεμα που θα δούμε όλοι μαζί. Είναι το πιο γλυκό τραγούδι που θα ήθελες να τραγουδήσεις σε ένα παιδί , νανούρισμα και χορός. Είναι όλα όσα έχουμε κρυμμένα μέσα μας από τότε που ήμασταν παιδιά, είναι ψίθυρος , γέλιο , μυστικά και αγκαλιές. Είναι ένα κάλεσμα προς όλους μικρούς αλλά και μεγάλους να αφήσουμε τη λογική στην άκρη και να συλλαβίσουμε ξανά τα ονόματά μας , να ζωγραφίσουμε όνειρα , να στροβιλιστούμε , να δούμε πέρα από την άκρη του δαχτύλου μας που δείχνει απέναντι όλα τα μοναδικά, να ακούσουμε τη «μουσική στα βήματα ενός φίλου» που λέει και η Αλεπού. 
Η Παράσταση « Ο Μικρός Πρίγκιπας » θα σας περιμένει , να την αφήσετε να σας πλημυρίσει συγκίνηση και νοσταλγία, να κατοικήσει μέσα σας και να σας εξημερώσει. 
Μερικές πληροφορίες για όποιον τυχαίνει να μη γνωρίζει …
Ένας πιλότος πέφτει με το αεροπλάνο του, που έχει πάθει βλάβη, στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί ,τον Μικρό Πρίγκιπα. Μόλις ο Μικρός Πρίγκιπας τον αντικρίζει, του ζητά να του σχεδιάσει ένα αρνί. Από το σημείο αυτό ξεδιπλώνεται η ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα. 
Ζούσε σε έναν μικρό πλανήτη, αυτός ,τα τρία του ηφαίστεια και ένα τριαντάφυλλο. Ένιωθε μόνος του και ήθελε έναν φίλο. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του… Πέρασε από πολλούς πλανήτες με διάφορους ανθρώπους, μα κανένας δεν έγινε φίλος του. Κατέληξε στη Γη, στη μέση της ερήμου… Εκεί που τον συνάντησε ο πιλότος …
Πέρασε μέσα από βουνά, ερήμους και μέσα από έναν κήπο, που ήταν γεμάτος με τριαντάφυλλα. Ήταν έκπληξη γι΄αυτόν, γιατί νόμιζε πως το λουλούδι του ήταν μοναδικό στο γαλαξία… Έπειτα γνώρισε μια αλεπού. Γίνανε φίλοι. Τον σκοπό του τον είχε πια εκπληρώσει, δεν βρήκε μόνο έναν φίλο αλλά πολλούς ! 
Η παράσταση ολοκληρώνεται με την επιστροφή του Μικρού Πρίγκιπα στον πλανήτη του. Αποχαιρετά με το δικό του τρόπο τον πιλότο και τα παιδιά .
Τα τραγούδια της παράστασης είναι βασισμένα σε υπέροχες μελωδίες συνθετών του τέλους του 19ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου όπως ο Offenbach , ο Holst , ο Saint-Saëns και ο Brahms Και για φινάλε ένα ολοκαίνουριο τραγούδι του συνθέτη Γιώργου Βαρσαμάκη. 
Συντελεστές: 
Κείμενο –Σκηνοθεσία : Δημήτρης Αδάμης
Σκηνικά-Κοστούμια : Γεωργία Μπούρδα
Kίνηση : Αντιγόνη Γύρα
Ενορχήστρωση-Διασκευή:Γιώργος Κωνσταντινίδης
Μουσική τραγουδιού φινάλε: Γιώργος Βαρσαμάκης
Μουσική Επιμέλεια : Δημήτρης Αδάμης
Φωτισμοί : Γιώργος Ανεστόπουλος
Παραγωγή : μαγικές σβούρες

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Δημήτρης Αγοράς , Αλέξης Βιδαλάκης, Γιώργος Γιόκοτος ,
Δημήτρης Καπετανάκος, Δανάη Σδούγκου , Μαριλίζα Χρονέα

«Ο Μικρός Πρίγκιπας» απευθύνεται σε παιδιά κάθε ηλικίας .
Γενική είσοδος : 10 ευρώ, ομαδικά (άνω των 30 ατόμων) και άνεργοι 6 ευρώ
Διάρκεια : 80΄
Προπώληση Εισιτηρίων στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου «Ο Κέφαλος»

Waypoint to Ainos mountain Kefalonia aerial video .gr

Το 2012 πρώτη η Aerial Video .gr δημιούργησε στην Κεφαλονιά custom drone παντός καιρού. Κατέχει από τότε ρεκόρ υψομέτρου στα 2450 μέτρα, πρώτη πέταξε μέσα σε ισχυρές ραδιοσυχνότητες εκπομπής , πρώτη πέταξε σε θερμοκρασία εδάφους 1c και όταν προσγειωθήκαμε είχε πιάσει πάγο οπότε χρησιμοποιήσαμε γάντια για να το φορτώσουμε στο αυτοκίνιτο, πρώτη πέταξε κόντρα στον ήλιο, πρώτη πέταξε και κάλυψε τα Θεοφάνεια με δύναμη αέρα 6 Μποφώρ.

Αναδημοσιευση απο : http://kostasfragkias.blogspot.gr/


http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Κεφαλονια . Για τη Λένα Αντωνάτου.

(η φωτο απο το kefalonia News)

ΟΤΑΝ… . Όταν γεννιέσαι σε μια οικογένεια που προκύπτει από τον έρωτα ενός λεβέντη κομμουνιστή αντάρτη – πατέρα και μιας νεαρής κόρης εύπορης οικογένειας – μητέρας που ακολουθεί τον άντρα της σαν βράχος ακλόνητος, σ’ όλα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής. Όταν μεγαλώνεις με τα ιδανικά του δίκιου, της δημοκρατίας, της ειρήνης και του κομμουνισμού. Όταν επτάχρονο κοριτσάκι με την άσπρη κορδέλα στα μαλλιά και τα άσπρα σοσόνια, πηγαίνεις με το μικρό κατσαρολάκι λίγο φαγητό και λίγο ψωμί στον φυλακισμένο πατέρα σου, στην άκρη του Βόλου, μόνο και μόνο γιατί είναι κομμουνιστής και παλεύει για το δίκιο του εργάτη. Όταν παρακολουθείς και βοηθάς ενεργά το επάγγελμα του πατέρα σου (είχε μεγάλο κινηματογράφο) στα διαλείμματα των φυλακίσεων και των εξοριών, προσφέροντας πολιτισμό στο Βόλο με τις ποιοτικές ταινίες ακόμα και τις απαγορευμένες χωρίς να υπολογίζει το ρίσκο που αψηφούσε τους ισχύοντες νόμους της εποχής, τους νόμους της λογοκρισίας, της υποκρισίας και του φασισμού . Όταν χάθηκε όλη σου η οικογενειακή περιουσία , και όχι μόνο δεν σε νοιάζει που έμεινες άφραγκη, αλλά είσαι περήφανη γιατί ο πατέρας σου προτίμησε να πληρώσει τους εργαζόμενους του, παρά να κηρύξει πτώχευση και να κρατήσει έτσι ένα μέρος της περιουσίας του. Όταν αυτός ο κινηματογράφος είναι το στέκι κάθε προοδευτικής, αριστερής κομμουνιστικής δραστηριότητας στο Βόλο, από θεατρικά έργα, ομιλίες, συναυλίες κλπ γνωρίζοντας ότι θα διωχθεί κάθε φορά και θα πληρώσει με φυλακή ή εξορία. Τότε γίνεσαι και συ αγωνίστρια και κομμουνίστρια. Όταν πηγαίνεις στην Αθήνα να σπουδάσεις φτωχοκόριτσο πιά, οργανώνεσαι αμέσως στην νεολαία της ΕΔΑ και παίρνεις μέρος σ’ όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες της νεολαίας του 114, συνομήλικη, συντρόφισσα και φίλη του Σωτήρη Πέτρουλα. Όταν ερωτεύεσαι τον άντρα σου και έρχεσαι στην Κεφαλονιά και παρά τις δυσκολίες που συνάντησες στα πρώτα χρόνια, ερωτεύεσαι μαζί του και την Κεφαλονιά με την υπέροχη θάλασσα της, που την κάνεις δεύτερη σου πατρίδα , αλλά και τους Κεφαλονίτες. Όταν μεγαλώνεις τα τρία σου αγόρια και αργότερα τα 5 σου εγγόνια , πασχίζεις να τους κάνεις καλούς ανθρώπους, ηθικούς, χρήσιμους στη κοινωνία, αθλητές της ζωής αντικειμενικά και μεταφορικά, μένοντας πάντα δίπλα τους σαν λέαινα, για να τα προστατεύσεις από τα βάσανα και τις κακίες αυτού του κόσμου, για να τα γλυκάνεις με την αγάπη σου και το χάδι σου, να τα υπερασπίζεσαι σ ‘ όλες τις καταστάσεις της ζωής τους. Όταν νοιώθεις την ανάγκη να διαπαιδαγωγήσεις τα εγγόνια σου στην ιδέα του αγώνα, και παίρνεις πάντα σχεδόν στις πορείες και τα συλλαλητήρια το πιο άτακτο εγγονάκι , τον Αλέξανδρο, και αυτό το ζουζουνάκι με την αγνή παιδική του ψυχή και από ένστικτο μεταμορφώνεται σε ώριμο ενήλικα και παίρνει μέρος στην συζήτηση σαν μεγάλος, τότε γίνεσαι πραγματικά ευτυχισμένη. Όταν έχεις μια καρδιά που μέσα της χωράνε όλοι οι αδικημένοι, οι πονεμένοι, όλοι όσοι έχουν ανάγκη, στέκεσαι δίπλα τους με την αγάπη σου αλλά και τους αγώνες σου. Όταν συμμετέχεις ενεργά σ’ όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες του νησιού μας, χαρακτηριστική φιγούρα που ξεχωρίζει, και συμμετέχεις μέσα από συλλόγους και διάφορους άλλους φορείς, πάντα ανένταχτη κομματικά αλλά πάντα ενταγμένη στην πάλη για το δίκιο, την δημοκρατία, την ειρήνη, τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Όταν είσαι ανιψιά του Χαρίλαου Φλωράκη, πάντα περήφανη για αυτήν την συγγένεια, και παρ’ όλα αυτά βρίσκεις το θάρρος να του πείς ότι κατά την γνώμη σου δεν ήταν πολιτικά σωστή η συνεργασία του ΚΚΕ με τον Μητσοτάκη το 1989 και διαφωνείς μαζί του. Όταν λατρεύεις τον ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ και τις ιδέες του και στα 69 σου χρόνια αποφασίζεις να μάθεις ισπανικά, για να διαβάσεις από το πρωτότυπο κείμενα του που δεν έχουν μεταφρασθεί ακόμα. Όταν πνίγεσαι από την ασφυξία που δημιουργεί σ’ αυτόν τον κόσμο, η μιζέρια, η αγραμματοσύνη και ο εαυτουλισμός, με την αιχμηρή σου πένα, καταδικάζεις όλα τα κακώς κείμενα και έτσι μέσα από τα άρθρα σου και από τις ραδιοφωνικές σου εκπομπές προβάλλει ο κόσμος που θέλεις να ζήσεις. Όταν τα προβλήματα της υγείας που παρουσιάσθηκαν, τα ξεπερνούσες με την δύναμη του χαρακτήρα σου μόνο και μόνο γιατί ήθελες να ζήσεις γιατί αγαπούσες την ζωή και τους δικούς σου ανθρώπους. Όταν .,, Όταν… Όταν …Χίλια Όταν… . Τότε σημαίνει ότι ήσουν ένας σπουδαίος άνθρωπος , μια υπέροχη γυναίκα, μια μάνα κουράγιο, μια εξαιρετική φίλη, μια αγωνίστρια, περήφανη, ασυμβίβαστη, ανυποχώρητη. ΄Ενας άνθρωπος που δεν συναντιέται εύκολα στις μέρες μας και για αυτό θα παραμείνει σαν ένα καλό παράδειγμα. Ενας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μπορεί να πεθάνει. Όμως οι νόμοι της φύσης είναι αμείλικτοι.. Κοιμήθηκες για την εγχείρηση και δεν ξύπνησες ποτέ. Έφυγες αγέρωχη και στητή περήφανη, χωρίς την μιζέρια της αρρώστιας και της ανημπόριας. Το κενό που αφήνεις δυσαναπλήρωτο για τα παιδιά σου, για τα εγγόνια σου, για τους φίλους σου, για τους συντρόφους σου. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΓΑΙΤΑΝΙΔΟΥ ΕΥΑΝΘΙΑ Αναδημοσιευση απο : http://kefaloniapress.gr/ http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Kεφαλονιά: Ιόνιος έρωτας

H ερμηνεύτρια Ηρώ Σαΐα, σε μια εξαιρετική εκτέλεση, μας ταξιδεύει στα Εφτάνησα μέσα από τους στίχους του Κεφαλονίτη μουσικού Γεράσιμου Νεόφυτου…

Το πάθος μου το αιώνιο

σαλεύει στο Ιόνιο,

τα χρόνια που σου δάνεισα

τα είπανε Εφτάνησα

κι ό,τι μαζί σου αγκάλιασα,

έγινε μπλε στη θάλασσα.

*

Είσ’ από κρύα γειτονιά

κι είμ’ από την Κεφαλλονιά,

αν είν’ η αγάπη σου μισή

είν’ η δική μου ένα νησί,

μισή ζωή, μισή χαρά,

το μέτρο σου δε μ’ αφορά.

*

Το πνεύμα μου το απείθαρχο

δε θα το βρεις σε λήθαργο,

το πάθος μου το ζόρικο

στο ψέμα αιμοβόρικο,

θέλει αγάπη ολόκληρη

κι όχι μισή κι απόκληρη.

*

Τον πόθο στην Κεφαλλονιά

κεντάμε σταυροβελονιά,

με το δικό σου το πες πες

μου μπερδευτήκαν οι κλωστές,

κι έγιν’ ο έρωτας σεισμός,

καλάθι, Γόρδιος Δεσμός.

Στίχοι: Γεράσιμος Νεόφυτος

Μουσική: Γεράσιμος Νεόφυτος

Τραγούδι: Ηρώ Σαΐα

-Αναδημοσιευση απο : See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/kefalonia-ionios-erotas-78187.html#sthash.4ECriE2K.dpuf

Ληξούρι, Ληξουράκι μου

Ληξούρι

Τη Δυτική Χερσόνησο της Κεφαλονιάς, καταλαμβάνει η περιφέρεια της Παλικής, με πληθυσμό περίπου 6500 κατοίκους και έκταση 145 τ.χ., περιλαμβάνει 14 Δημοτικά Διαμερίσματα και 22 οικισμούς. Το έδαφος της Παλικής χαρακτηρίζεται από πεδινό έως ημιορεινό.

Το νότιο τμήμα καλύπτεται από την κοιλάδα της Κατωγής που είναι το πιο εύφορο κομμάτι της Κεφαλονιάς. Το βόρειο τμήμα επονομάζεται Ανωγή και είναι ορεινό με διάσπαρτες Κυκλάδες.

Το Ληξούρι είναι η πρωτεύουσα της Παλικής, μια σύγχρονη κωμόπολη με λιμάνι, άνετους δενδροφυτεμένους δρόμους, όμορφες ανθοστόλιστες πλατείες. Ένας χείμαρρος χωρίζει την πόλη στη μέση και τα δύο μέρη της ενώνονται με μικρές γέφυρες.

Οι ακτές της Παλικής σχηματίζουν πολλούς όρμους και ακρωτήρια. Οι δυτικές ακτές είναι απότομες και βραχώδεις και βλέπουν προς το Ιόνιο, ενώ οι ανατολικές έχουν ηπιότερους σχηματισμούς και βλέπουν προς την εσωτερική πλευρά του κόλπου του Λιβαδιού.

Παραλίες φανταστικές που θα απολαύσετε τα κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά

Παραλία ΞΙ

Το αρχοντικό Ληξούρι, η δεύτερη σημαντική πόλη της Κεφαλονιάς, με όμορφα κτίσματα, παραδοσιακά μικρά σπίτια πνιγμένα στα λουλούδια, όμορφες πλατείες με γραφικά καφενεία και αξιόλογες εκκλησίες, βρίσκεται στη χερσόνησο της Παλικής.

Από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα είναι: οι δύο βιβλιοθήκες, η Ιακωβάτειος και η Πετρίτσειος με συλλογές από άμφια και σπάνια βιβλία, η Φιλαρμονική Σχολή, το χάλκινο άγαλμα του μεγάλου σατιρικού ποιητή Ανδρέα Λασκαράτου στο λιμάνι του Ληξουρίου, ο ανδριάντας του Στάμου Πετρίτση και η εκκλησία του πολιούχου της πόλης Αγ. Χαραλάμπους.

Από το χωριό των Σουλλάρων ένας δρόμος οδηγεί στις πανέμορφες παραλίες Μέγα Λάκκο και Ξι με κόκκινη ψιλή άμμο και πεντακάθαρα αβαθή νερά.

Κοντά στο χωριό Μαντζαβινάτα και δίπλα στην παραλία Ξι, βρίσκεται η περίφημη Κουνόπετρα, από τα πιο παράδοξα φαινόμενα του νησιού, ένας βράχος μέσα στη θάλασσα, που κινείται ρυθμικά με παλμικές κινήσεις, ενώ από τα Χαβδάτα ο δρόμος οδηγεί στη Μονή Κηπουραίων με αξιόλογα κειμήλια και μεταβυζαντινές εικόνες, με μια μοναδική θέα και με το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα του νησιού.

Η περιοχή της Παλικής, ενιαίο και αναπόσπαστο τμήμα της Κεφαλονιάς, ακολουθεί την Ιστορική πορεία του νησιού. Σ΄ αυτή την περιοχή είχε αναπτυχθεί στα κλασικά χρόνια της αρχαιότητας η πόλη Πάλη που έδωσε και την ονομασία της χερσονήσου. Οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι θεωρούν πιθανό ότι ήταν αποικία της Κορίνθου. Σίγουρο πάντως είναι ότι υπήρξε ενδιάμεσος σταθμός των Κορίνθιων για τη διασύνδεσή τους με τις αποικίες της Σικελίας.

Η χερσόνησος της Παλικής είναι συνδεδεμένη με τη μυκηναϊκή εποχή, καθώς και τα μυθικά γεγονότα που αναφέρονται στα ομηρικά έπη. Σ΄ αυτή έχουν βρεθεί προϊστορικά ευρήματα.

Ιστορικά κτίρια που σώζονται μέχρι και σήμερα είναι το αρχοντικό του γιατρού Γερουλάνου, το Νοσοκομείο, η Βαλιάνειος Επαγγελματική Σχολή, η Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη-Μουσείο των αδελφών Ιακωβάτων με συνολικό αριθμό 25000 τόμους, η Πετρίτσειος βιβλιοθήκη, η Φιλαρμονική Σχολή Πάλης που ιδρύθηκε από τον Ληξουριώτη μουσουργό Πέτρο Σκαρλάτο.

Το άγαλμα του μεγάλου σατιρικού Ανδρέα Λασκαράτου στην παραλία καλωσορίζει τους επισκέπτες που έρχονται από τη θάλασσα.

Λιμάνι Ληξουρίου

Το Ληξούρι είναι η πρωτεύουσα της Παλικής και η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κεφαλονιάς. Η καθαρευουσιάνικη ονομασία της πόλης (Ληξούριον) έχει επισημανθεί για πρώτη φορά σε μια έγγραφη διαμαρτυρία του 1534 προς την Ενετική Γερουσία. Η αντίστοιχη αρχαία πόλη Πάλη (που πήρε την ονομασία της από τον Παλέα ή Πηλέα, έναν από τους τέσσερις γιους του μυθικού βασιλιά Κεφάλου) βρισκόταν σε μικρή απόσταση βορειότερα, στη θέση που είναι σήμερα γνωστή με την ονομασία Παλιόκαστρο.

Πλατεία Εθνικής Αντίστασης

Το Ληξούρι είναι όμορφο, με άνετους καθαρούς δρόμους, χαριτωμένες πλατείες, στολισμένο με κήπους, δέντρα και λουλούδια. Ένα ξεροπόταμο χωρίζει την πόλη στη μέση και τα δύο μέρη της ενώνονται με μικρές γέφυρες.

Ιακωβάτειος βιβλιοθήκη

Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η Δημόσια Βιβλιοθήκη – Μουσείο των Αδελφών Ιακωβάτων, στεγασμένη στο παλιό αρχοντικό της ονομαστής οικογένειας (που διασώθηκε από τους σεισμούς και έχει αποκατασταθεί).

Βρίσκεται στη δυτική άκρη της πόλης και αποτελείται από 14 δωμάτια, με διακοσμητικά φατνώματα στην οροφή και με διακοσμημένους τοίχους. Οι απόγονοι των Ιακωβάτων, εκτός από το οίκημα, δώρισαν και 7.000 βιβλία, από τα οποία παλιότερα είναι τα «Άπαντα» του Ιπποκράτη (σε έκδοση του 1595), περίπου χίλια φυλλάδια και μονόφυλλα, καθώς και ολόκληρο το αρχείο της ιστορικής οικογένειας.

Στο ίδιο κτίριο υπάρχει και μια καλλιτεχνική συλλογή μεγάλης αξίας. Έχει 36 σπουδαίες εικόνες (από τις οποίες ξεχωρίζουν δύο φορητές, η «Σύναξης των Ταξιαρχών», έργο του ιερομόναχου Φιλόθεου Σκούφου και «Το εν Χώναις θαύμα», έργο του Μιχαήλ Δαμασκηνού), τρία χειρόγραφα ευαγγέλια (του 10ου, του 14ου και του 15ου αιώνα), αρχιερατικές στολές, εγκόλπια κ.ά. του Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως και Σχολάρχη της Θεολογικής Σχολής Χάλκης Κωνσταντίνου Τυπάλδου Ιακωβάτου κ.ά.

Στην ίδια βιβλιοθήκη βρίσκονται και 5.000 τόμοι, που ανήκαν στον καθηγητή Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ακαδημαϊκό Αμίλκα Αλιβιζάτο.

Ο συνολικός αριθμός των βιβλίων, με διάφορες δωρεές και αγορές, έχει φτάσει στους 20.000 τόμους.

Παραλία Λέπεδα

Νότια από το Ληξούρι, υπάρχουν τα χωριά Μιχαλιτσάτα και Λέπεδα, γοητευτικοί τόποι παραθερισμού με γραφική ακρογιαλιά, καθαρή αμμουδιά και σμαραγδένια νερά. Στα Λέπεδα υπάρχει το παλιό μοναστήρι, όπου μόνασε ο διανοητής Άνθιμος Κουρούκλης, που αγιοποιήθηκε πρόσφατα με απόφαση της Εκκλησίας.

Στα βορινά περίχωρα του Ληξουρίου έχουν διασωθεί ερείπια της αρχαίας πόλης Πάλη, που πιθανότατα ήταν αποικία της αρχαίας Κορίνθου. Η Πάλη βρέθηκε σε μεγάλη ακμή κατά την κλασσική περίοδο της αρχαιότητας. Τα νομίσματά της εικονίζουν το κεφάλι της Περσεφόνης με στεφάνι από στάχυα, τον ήρωα και βασιλιά Κέφαλο και τον Πήγασο. Ο λόφος με τα ερείπια της Πάλης λέγεται σήμερα Ντούρη ή Παλιόκαστρο.

Καμιναράτα

Ένας κεντρικός δρόμος βγαίνει από το Ληξούρι με βορειοδυτική κατεύθυνση. Σε λίγο συναντά στα αριστερά του και δυτικά έναν δρόμο, που με νοτιοδυτική κατεύθυνση οδηγεί στα χαριτωμένα χωριά Καμιναράτα, Φαβατάτα και Χαβδάτα.

Το χωριό Καμιναράτα διαθέτει διεθνώς φημισμένο παραδοσιακό χορευτικό συγκρότημα, που έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις, στον ελληνικό και διεθνή χώρο.

Στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων των Χαβδάτων υπάρχει ένα λεπτοδουλεμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο και μεταβυζαντινές εικόνες, ανατολικά από τα Χαβδάτα, μετά από διαδρομή δύο χιλιόμετρων φτάνει στο μοναστήρι του Αγίου Αποστόλου Κορονάτου, με ησυχαστήριο καλογριών σε γοητευτική τοποθεσία.

Από τα Χαβδάτα ο δρόμος τρέπεται προς τα νότια. Σε λίγο συναντάει ένα μικρότερο δύσβατο δρόμο, που διασχίζει τη δυτικότερη περιοχή της Παλικής (και ολόκληρης της Κεφαλονιάς) και καταλήγει στα παλιά μοναστήρια της Αγίας Παρασκευής Ταφίων (ή Ταφιός ή Ταφιοί, ονομασία που προέρχεται από τα μυκηναϊκά χρόνια, από τους πανάρχαιους κατοίκους Τηλεβόνες ή Τάφιους) και της Παναγίας Θεοτόκου Κηπουριών ή Κηπουραίων. Η θέα προς το Ιόνιο είναι εξαιρετική. Κοντά στα Κηπούρια υπάρχει ένα σπήλαιο γνωστό με την ονομασία Δρακοσπηλιά.

Φάρος Γερογόμπος

Γερογόμπος

Ο δρόμος, μετά τη διασταύρωση προς τα δύο μοναστήρια, συνεχίζεται νοτιότερα και μπαίνει στα Χαβριάτα, ένα όμορφο χωριό χτισμένο πάνω σε λόφο, με πανοραμική θέα προς τον κάμπο του νότιου μέρους της Παλικής και προς τη θάλασσα. Είναι η πατρίδα του διδάσκαλου του Γένους Βικέντιου Δαμωδού. Η εκκλησία της Παναγίας στα Χαβριάτα έχει ωραίες αγιογραφίες και αξιόλογο ξύλινο τέμπλο. Δυτικά από το χωριό αντικρίζει κανένας τα βράδια τα φώτα του μεγάλου διεθνούς φάρου «Γερογόμπος». Με διαδρομή δέκα λεπτών με αυτοκίνητο, ο επισκέπτης μπορεί να φτάσει στη θέση του φάρου και να χαρεί ένα μαγευτικό τοπίο.

Χαβριάτα

Κοντά στα Χαβριάτα, στη θέση Παλατύ Μπόρος, στη βίλα του συγγραφέα του μνημειώδους έργου «Κεφαλληνιακά Σύμμεικτα» Ηλία Τσιτσέλη, έχει διασωθεί το πολύτιμο αρχείο του σε πολύ καλή κατάσταση. Η τοποθεσία γύρω έχει μοναδική ομορφιά.

Η κοντινή ακρογιαλιά του Ποταμιού έχει καθαρά αμμουδιά και όμορφη θάλασσα.

Ένας μικρός δρόμος νοτιοδυτικά καταλήγει στο φάρο του ακρωτηρίου Γερογόμπος.

Ο μικρός δρόμος από τα Χαβριάτα συνεχίζεται προς τα νοτιοανατολικά. Περνάει από το χωριό Βουνί και σε λίγο μπαίνει στα Μαντζαβινάτα. Στην εκκλησία τους υπάρχουν αξιόλογες τοιχογραφίες.

Από τα Μαντζαβινάτα ξεκινάει ένας μικρός δρόμος με νοτιοδυτική κατεύθυνση, που καταλήγει στη νοτιότερη άκρη της Παλικής, στο Ακρωτήρι, όπου βρίσκεται η ονομαστή «Κουνόπετρα» (ένα από τα περίεργα γεωλογικά φαινόμενα της Κεφαλονιάς). Εκτός από το ενδιαφέρον της Κουνόπετρας, η τοποθεσία αυτή προσφέρει και μια αλησμόνητη θέα. Απέναντι, νοτιοανατολικά, βρίσκεται το μικρό νησί Βαρδιάνοι.

Νότιος δρόμος οδηγεί από τα Μαντζαβινάτα στη μαγευτική ακρογιαλιά Ξι, σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων. Η αμμουδιά έχει ψιλή κοκκινωπή άμμο, σ ένα τόξο μεγαλύτερο από τρία χιλιόμετρα.

Από τα Μαντζαβινάτα υπάρχει ένας κεντρικός δρόμος, που με βορειοανατολική κατεύθυνση περνάει από το χωριό Σουλάροι και καταλήγει στο Ληξούρι. Είναι ο δρόμος της «Κατωής», όπως τον ονομάζουν οι ντόπιο (σε αντιδιαστολή με τους βορειότερους δρόμους, που διασχίζουν την περιοχή της «Ανωής». Στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, στους Σουλάρους, υπάρχουν αξιόλογες εικόνες των αγιογράφων Θ. Πουλάκη και Ι. Μόσχου.

Παλιό Ληξούρι

Νότια από τους Σουλάρους απλώνεται ένας μικρός κόλπος με όμορφη αμμουδιά και καθαρά θάλασσα, που προσελκύει πολλούς Έλληνες και ξένους παραθεριστές. Έχει τη βενετσιάνικη ονομασία «Μία Λάκο» (Μέγας Λάκος).

Ο κεντρικός δρόμος μετά τη διασταύρωση για τα Φαβατάτα και Χαβδάτα συνεχίζει προς τα χωριά Μονοπολάτα, Καλάτα, Αγία Θέκλη, Βιλατώρια, Βώβικες. Ανάμεσα στα χωριά Βιλατώρια και Βώβικες μια διασταύρωση δίνει τη δυνατότητα, με ένα μικρότερο δρόμο, να επισκεφτεί κανένας μια καταπληκτική αμμουδιά με πολλές ομορφιές, τους Πετανούς.

Ο κεντρικός δρόμος φτάνει στο αμφιθεατρικό γοητευτικό χωριό Κοντογενάδα. Οι εκκλησίες του έχουν σημαντικές μεταβυζαντινές εικόνες, ενώ στη γύρω περιοχή έχουν βρεθεί αξιόλογοι μυκηναϊκοί τάφοι.

ΚefaloniaTodayTeam με πληροφορίες από το kefalonia-ithaca.com

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/lixouri-lixouraki-mou-77976.html#sthash.9Fg3T5nM.dpuf

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΘΙΝΑ "ΜΥΘΙΚΑ" ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ‏

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΘΙΝΑ "ΜΥΘΙΚΑ" ΠΕΡΙΔΕΡΑΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ‏

(Το κείμενο γράφτηκε από τον Ηλία Τουμασάτο με αφορμή την έκθεση μου "Ζωγραφικές Εξεικονίσεις και μυθικά περιδέραια" στην Σύγχρονη Πινακοθήκη "Villa Ροδόπη" στο Αργοστόλι, το 2005 και διαβάστηκε στα εγκαίνια της έκθεσης (15-7-2005). Δέκα χρόνια μετά το ανέκδοτο αυτό κείμενο είναι λίαν επίκαιρο και ουσιαστικό σαν εισαγωγή στην επικείμενη νέα έκθεση μου με τίτλο ΛΙΘΟΚΟΛΛΑΖ που θα εγκαινιαστεί στις 22 Ιουλίου 2015!

Εγκάρδια, Κώστας Ευαγγελάτος).

Προτού ξεκινήσουμε αυτή τη μικρή εισαγωγή στην «διπλή» φετινή έκθεση του Κώστα Ευαγγελάτου, που φέρει τους τίτλους «Ζωγραφικές εξεικονίσεις» και «μυθικά περιδέραια», και επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, οφείλω να σας εξομολογηθώ την αντικειμενική αδυναμία μου να προσεγγίσω αυτή την έκθεση με την «επιστημονική» ματιά ενός κριτικού. Θα αρκεστώ λοιπόν στο ρόλο του θεατή. Και, επειδή μόλις μίλησα για ρόλο και για θεατή, θα μεταχειριστώ, για να παίξω καλά αυτόν το ρόλο, τις μικρές μου θεατρολογικές αποσκευές.

Η Κατερίνα Κακούρη, σπουδαία ανθρωπολόγος του θεάτρου, που έμεινε άγνωστη πέρα από το στενό κύκλο της επιστήμης της, στο κορυφαίο της έργο «Προαισθητικές μορφές θεάτρου» μιλούσε για ένα χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, το «θεατρικό ορμέμφυτο» - τον βασικό υπαίτιο για την γέννηση και ανάπτυξη όλων των μορφών της τέχνης – που χωρίς αυτό δεν θα είχε ίσως αυτή η τελευταία λόγο ύπαρξης. Και εξειδίκευε λέγοντας ότι αυτό το ανθρώπινο ένστικτο αποτελείται από τέσσερα επιμέρους στοιχεία: Τη φαντασία, τη μίμηση, το θέαμα και τη μεταμόρφωση.

Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας αυτές τις τέσσερις λέξεις (φαντασία, μίμηση, θέαμα και μεταμόρφωση) και ας φανταστούμε (ήδη ξοδέψαμε την πρώτη μας λέξη) αυτήν εδώ την έκθεση σαν μια θεατρική παράσταση. Μια παράσταση με δύο πράξεις, με τη διαφορά ότι και οι δύο αυτές πράξεις εκτυλίσσονται ταυτόχρονα μπροστά μας. Ας θυμηθούμε την ισπανική «φιέστα ντε λος κάρρος», ένα είδος θεατρικής παράστασης, οι διάφορες πράξεις της οποίας παίζονταν ταυτόχρονα πάνω σε άμαξες που μετακινούνταν, και το κοινό ακίνητο έβλεπε μία μία πράξη κυριολεκτικά να έρχεται μετά την άλλη, να περνάει από μπροστά του. Στην αποψινή μας συνάντηση δεν είναι οι σκηνές – οι εικόνες, που μετακινούνται. Είμαστε εμείς, οι θεατές, που περιπλανιόμαστε από τοίχο σε τοίχο, από γωνιά σε γωνιά, που κοιτάμε, αισθανόμαστε και φεύγουμε.

Χρησιμοποιήσαμε τη λέξη «φαντασία» από τον ορισμό της Κατερίνας Κακούρη. Ας παίξουμε τώρα με τη λέξη «μίμηση». Όχι απαραιτήτως «πράξεως σπουδαίας και τελείας» όπως θα μας υπαγόρευε ο Αριστοτέλης. Στην παράστασή μας έχουμε, πέρα από τις εικόνες – σύμβολα και κάποια υλικά – απτά αντικείμενα. Κι επειδή ο Τσέχωφ έλεγε ότι ένα όπλο για να υπάρχει πάνω στη σκηνή σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα εκπυρσοκροτήσει, ας ασχοληθούμε με τα υλικά αυτά αντικείμενα, πριν έρθει η μοιραία εκείνη στιγμή.

Πρόκειται για τα μυθικά περιδέραια, που μέσα στη φαντασία του Κώστα Ευαγγελάτου, πλάστηκαν στην Κολχίδα, ή αλλιώς Αία, από τον μυθικό Ιάσονα, με υλικά πέτρες, βότσαλα και αχιβάδες. Νάτη η μίμησις πράξεως. Να και τα πρωτόγονα, ακατέργαστα υλικά, δεμένα μεταξύ τους με το νήμα του μύθου – τον μίτο που θα οδηγήσει τη διαδρομή μας μέσα σε αυτή την έκθεση.

Ερωτευμένοι η Μήδεια και ο Ιάσων και σύμμαχοι στην επίτευξη του σκοπού της Αργοναυτικής Εκστρατείας, θα φτιάξουν τα κοσμήματά τους μαζί. Για τη Μήδεια, που ζει σε μια χώρα που λέγεται Αία (Γη), το ποθητό και το μελλούμενο είναι το υγρό στοιχείο: Η λύτρωση που προέρχεται από τη θάλασσα, τα υγρά μαγικά φίλτρα και οι αλοιφές που κοιμίζουν ή σκοτώνουν το δράκο και σώζουν τον Ιάσονα, το σπέρμα του αγαπημένου της που θα της χαρίσει αργότερα τα παιδιά της, το αίμα στο οποίο θα πνίξει κάποτε τα παιδιά της, την ευτυχία της και τον πολιτισμένο κόσμο του αγαπημένου της. Η Μήδεια ξεκινά από έναν κόσμο όλο στεριά και πορεύεται σ’ έναν κόσμο γεμάτο υγρά. Πρέπει να πάρει μαζί της κάτι από την Αία, κάτι στερεό. Και διαλέγει τις πέτρες και τα κοχύλια – υλικά αντικείμενα, στερεά, ωστόσο βαφτισμένα στο αλμυρό νερό. Ο Ιάσων και η Μήδεια παντρεύουν το παρόν και το μέλλον τους με τα μυθικά περιδέραια. Γίνονται οι δύο σάρκα μία, και όπως λέει ο Ευριπίδης (Μήδεια, στίχ. 410 επ.)

Άνω ποταμών ιερών χωρούσι παγαί

Και δίκα και πάντα πάλιν στρέφεται

(Των ιερών ποταμών τα ρεύματα άνω προχωρούν

Το δίκαιο, τα σύμπαντα, όλα αναστρέφονται)

(Μφρ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης)

Η Μήδεια θα προδώσει τα πάντα για χάρη του Ιάσονα – θα προδοθεί από εκείνον και θα τον εκδικηθεί με το ίδιο πάθος του έρωτά τους. Θα σφάξει τα παιδιά τους, από αγάπη, και θα αναληφθεί σε ένα πύρινο άρμα – ούτε στεριά, ούτε θάλασσα. Τα μυθικά της περιδέραια θα μείνουν ανέπαφα, μαρτύρια όλου εκείνου του ταξιδιού. Τι θ’ απογίνουν; Αν πιστέψουμε την εκδοχή του Νεόφρονα, ενός τραγικού από τα 120 έργα του οποίου δεν μας σώθηκαν παρά ελάχιστοι στίχοι, ο Ιάσων, απελπισμένος για τον κόσμο του που έχασε, απαγχονίζεται. Και ποιος βρόγχος θα ήταν ιδανικότερος για μια τέτοια πράξη από τα περιδέραια του έρωτα; Αλλά και ποιος θα μπορούσε να επιφυλάξει μια τέτοια τύχη σε κάτι που γέννησε ένα τόσο μεγάλο πάθος;

Ας απομακρυνθούμε από το θεσπέσιο – κατά Νεόφρονα – πτώμα του Ιάσονα κι ας μιλήσουμε και πάλι για την Αία, την πατρίδα της Μήδειας, που μια εκδοχή του μύθου την ήθελε να βρίσκεται κάπου στη Δύση – κοντά στον κήπο των Εσπερίδων. Ο Κώστας Ευαγγελάτος στρέφει το βλέμμα του προς τη Δύση και το φως: Στο νησί της Κεφαλονιάς, και σε μια παραλία που κοιτάει στη Δύση: Το Μύρτο.

Εκεί, στην παραλία του Μύρτου ξαναβρίσκουμε τα μυθικά περιδέραια. Εκεί είναι που μια περίεργη τελετουργία ξεκινά. Ο καλλιτέχνης και άλλοι άντρες τα φορούν και οι σκιές τους, ανακατεμένες με τις σκιές των πρωτόγονων κοσμημάτων αντανακλούν στα απόκρημνα βράχια. Τα είδωλά τους αποτυπώνονται στον ψηφιακό φακό – τα κύματα την ίδια ώρα τους χτυπούν κι εκείνοι μάταια προσπαθούν να ακούσουν μέσα από τα κοχύλια την Ιστορία που εμείς ξέρουμε κι αυτοί δεν γνωρίζουν: Τα περιδέραια ήρθαν από την Αία, και είναι του Ιάσονα και της Μήδειας. Στέκουν ακίνητοι. Οι σκιές τους χαιρετούν, κάπου κάπου τα κύματα του Μύρτου τους καλύπτουν. Η Μήδεια τους κοιτά από κάπου εκεί ψηλά και ανταρεύει τη θάλασσα. Ο Ιάσονας είναι ζωντανός, κρυμμένος, σκιά κι αυτός ανάμεσα στις άλλες σκιές.

Όσο οι άντρες μάταια παλεύουν ν’ ακούσουν την ιστορία των κοχυλιών, εμείς ας ασχοληθούμε με τις δύο λέξεις που μας απέμειναν από τον αρχικό μας ορισμό. Η τρίτη λέξη είναι, λοιπόν, «θέαμα».

Το θέαμα είναι αυτό που βλέπουν τα μάτια μας – ή αυτό που εμείς φαινόμαστε μπροστά στα μάτια των άλλων. Αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, γύρω και πέρα από τα περιδέραια και τις ψηφιακές εικόνες, είναι μάτια, πολλά ζευγάρια μάτια – αυτά που μας κοιτούν απ’ όλες τις γωνιές της αίθουσας. Πρόσωπα ανδρικά και γυναικεία με βλέμματα σπινθηροβόλα – πρέπει να ψάξει κανείς πολύ μέσα στο χάος των πόλεων και την ερημιά της επαρχίας για να εντοπίσει τέτοια βλέμματα. Εξεικονίσεις ανθρώπων που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Βλέμματα που άλλοτε προσπαθούν να μην συναντήσουν τα δικά μας κι άλλοτε δείχνουν να το επιζητούν απεγνωσμένα. Φιγούρες νεανικές, που αποτυπώνουν την ψυχική ηλικία, αυτή που όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει πάντα νεανική. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος νοσταλγεί την εποχή της ενηλικίωσης – την ίδια που προσδοκά κι ένα μικρό παιδί. Κι οι δύο λαχταρούν το ίδιο, μόνο που ο πρώτος το έχει δοκιμάσει – μόνο που τότε δεν είχε καταλάβει τίποτα.

Επειδή η θεατρική μας αυτή παράσταση αποδεικνύεται ότι έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, θα σας συμβούλευα να διαβάσετε τους πίνακες ακολουθώντας τους κανόνες ενός ανώδυνου πλην ελαφρώς σατανικού παιχνιδιού. Σταθείτε μπροστά σε κάποιον ή κάποια από τις εξεικονίσεις και παίξτε μαζί τους και ερήμην τους εκείνο το σχεδόν διαστροφικό παιχνίδι που όλοι έχουμε παίξει εις βάρος κάποιου συνανθρώπου μας στο μετρό ή κάποιο άλλο πολυσύχναστο μέρος. Εκείνο το παιχνίδι, στο οποίο προσπαθούμε να κλέψουμε από το πρόσωπο και τη γλώσσα του σώματός του κομμάτια από τη ζωή του… Πώς τον λένε; Πώς τη λένε; Από πού είναι; Τι δουλειά κάνει; Πού πάει; Έχει παιδιά; Τι θα του συμβεί αύριο το πρωί; Πότε έκλαψε τελευταία φορά; Πώς θα είναι μετά από είκοσι χρόνια;

Ας μην προσδοκάτε όμως ότι το παιχνίδι αυτό θα έχει πάντα αίσια λήξη. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο τεχνοκριτικός και Ιστορικός Νίκος Μοσχονάς στην ομώνυμη καλαίσθητη έκδοση των «Εξεικονίσεων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Περίπλους», οι μορφές των εξεικονίσεων εμφανίζουν άλλοτε μια διάθεση να εξωτερικεύσουν τον εντός τους κόσμο, κι άλλοτε μια ναρκισσιστική εσωστρέφεια (που ουσιαστικά σημαίνει τον ίδιο – απλά περιμένουν από μας να ανακαλύψουμε αυτόν τον ίδιο κόσμο που αυτοί λατρεύουν). Και δήθεν υψώνουν ένα αόρατο τείχος που επιχειρεί να μας απαγορεύσει την είσοδο, απλώς επειδή παίζουν κι αυτές μαζί μας.

Αλίμονο όμως, το φως του Ιονίου από τη διπλανή σκηνή κι η μαγική δύναμη της Μήδειας, ανεξίτηλα ζωγραφισμένη πάνω στα κοχύλια, είναι τόσο ισχυρά που ξεπερνούν κάθε ερμητική ή επίπλαστη άρνηση. Το φως δεν φωτίζει μόνο τα πρόσωπά τους – και τα μάγια δεν ξορκίζουν μόνο το αόρατο τείχος. Και τα δυο μαζί καταφέρνουν να αναδείξουν κάτι που κάνει το σαρδόνιο παιχνίδι μας ακόμη πιο επιτυχημένο: Κι αυτό είναι οι γραμμές κάτω από τα μάτια των εξεικονιζομένων. Αν θες να διαβάσεις κάποιον, ακολούθησε τις γραμμές κάτω από τα μάτια του.

Έτσι, όλοι οι νέοι, σιωπηλοί ή εύγλωττοι ή και τα δύο, συμπληρώνουν την αρμονία της αυτοσχέδιας αποψινής μας παράστασης παίρνοντας σιγά σιγά το ρόλο του χορού: Ενός χορού πρωταγωνιστικού, σαν εκείνους του Αισχύλου ή των καιρών του διθύραμβου. Ενός χορού που λέει πολλά και πράττει πολλά. Ενός χορού που το άσμα του μπορείς να το ακούσεις μονάχα αν κοιτάξεις το χορευτή στα μάτια.

Και τότε είναι που κατορθώνεται η, κατά την Κατερίνα Κακούρη, τέταρτη προϋπόθεση του θεατρικού ορμεμφύτου του ανθρώπου. Η μεταμόρφωση. Τότε είναι που καταλαβαίνουμε πως απόψε (και ίσως όχι μονάχα απόψε) βρεθήκαμε (και ίσως θα ξαναβρεθούμε) σε μια αλλιώτικη φιέστα ντε λος κάρος. Μόνο που οι ακίνητοι πίνακες, οι εξεικονίσεις, οι ψηφιακές εικόνες, τα μυθικά περιδέραια, δεν είναι οι ηθοποιοί. Εκείνοι είναι οι θεατές. Και ηθοποιοί είμαστε εμείς, που περνάμε από μπροστά τους και παίζουμε την επόμενη σκηνή. Και καθώς προχωράμε στη διπλανή εικόνα καταλαβαίνουμε ότι κι οι δυο μας, ηθοποιός και θεατής, κρατάμε στα χέρια μας από έναν καθρέφτη. Και, μέσα από τα βλέμματά μας ουσιαστικά ανταλλάσσουμε και δεκάδες χιλιάδες διαδοχικά καθρεφτίσματα.

Ο Κώστας Ευαγγελάτος, γνώστης και επιδέξιος χειριστής των κωδίκων αυτού που λέμε “performance” δημιούργησε αυτή τη διπολική έκθεση χωρίς να διακινδυνεύσει να διχάσει την προσοχή μας. Οικοδόμησε το μικρό του σύμπαν, την μικρή του σκηνή, με θεμέλια πρωτόγονα και αρχετυπικά. Μας ψιθύρισε στ’ αυτιά δεκάδες εσωτερικούς μονολόγους – ιστορίες για πάντα νέων αγοριών και κοριτσιών – αιώνιων δεκαεφτάρηδων, και με πινελιές από τις παλιότερες δουλειές του, αρμονικά ενταγμένες στο σύνολο της έκθεσης, επιχειρεί να μας οδηγήσει εκεί που όλοι λαχταράμε να πορευτούμε.

Πού είναι αυτό; Όταν βρίσκεσαι στο Μύρτο, ξυπόλητος, και κοιτάς προς τα πάνω, προς τα βουνά της Ερίσου και της Πυλάρου, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, μα αυτό δεν σε πειράζει. Γιατί κάπου στις σπηλιές είναι δεμένο το καραβάκι και σε περιμένει για να φύγετε, και ξέρεις ότι τα διόδια στις συμπληγάδες πέτρες έχουν απεργία διαρκείας, κι εσύ έχεις μάτια καθαρά, σαν να τα έχει πλύνει αυγουστιάτικη βροχή από τη σκόνη, και ξέρεις και κάτι άλλο ακόμη: Ότι στο αμπάρι του καραβιού είναι κρυμμένο το χρυσόμαλλο δέρας.

Ποιο είναι το χρυσόμαλλο δέρας; Μα, αυτό που η Κατερίνα Κακούρη όρισε ως το «θεατρικό ορμέμφυτο».Το ένστικτο, που, χωρίς να είναι το «βασικό», σε κάνει να χαίρεσαι τη ζωή μέσα από την τέχνη. Το ένστικτο της μεταμόρφωσης, της μίμησης, του θεάματος, και, πάνω απ’ όλα, της φαντασίας.

Ηλίας Τουμασάτος

Δρ. Ιστορίας της Λογοτεχνίας, εκπαιδευτικός.

Αντιγραφη απο :vlahatasamis.gr

Αργοστολι. Παρουσιαση του βιβλιου της Μαριας Βλαχου. " Λιγα μετρα πιο περα. "

Η Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Κεφαλονιάς και το βιβλιοπωλείο Σταματελάτου, σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Βλάχου «Λίγα μέτρα πιο πέρα» (Ποιήματα), που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015 στις 19:00 μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου «Ο Κέφαλος».
Είσοδος Ελεύθερη

H τσίπα δεν έχει όριο αναλήψεων, προσοχή στο λύκο

Δηλαδή τι άλλο να σου κάνουν;
Σου κόψανε δέκα φορές το μισθό και τη σύνταξη.
Σε απολύσανε.
Σε έχουν να δουλεύεις απλήρωτος μήνες.
Στείλανε τα παιδιά σου μετανάστες στους Δανειστές.
Σου ξεπούλησαν το...
τόπο σου, κομμάτι –κομμάτι.
Φάρμακα δεν έχεις και περίθαλψη.
Ο γείτονας σου αυτοκτόνησε, είχε ένα μαγαζάκι κι έβαλε λουκέτο. Στη πόρτα σου κοιμούνται άστεγοι.
Χρωστάς στη τράπεζα που εσύ, με το Χρέος που φορτώθηκες, έσωσες κι αυτή θα σου πάρει το σπίτι. 

Χειμώνα την έβγαλες με τη κουβέρτα, δεν έχεις θέρμανση. 
Τη ΔΕΗ την έβαλες στη ρύθμιση, πού να πληρώσεις τις επιδοτήσεις των Κοπελούζων; 
Πας σούπερ μάρκετ και σκέφτεσαι αν θα πάρεις μια Αμυγδάλου για το εγγόνι σου. 
Σε βρίζουν πέντε χρόνια. 
Ήσουν τεμπέλης, ήσουν κλέφτης, ήσουν απατεώνας, εσύ έφαγες τις επιδοτήσεις ,εσύ δεν δικαιούσαι τη σύνταξη που πλήρωνες 40 χρόνια, άσχετα που κουρέψανε 
τα λεφτά των Ταμείων, δε στα είπανε αυτά, μόνο σε βρίζανε, κοπρόσκυλο, τεμπελχανά, βλάκα, ακαμάτη, απολίτιστε Βαλκάνιε Ανατολίτη, τι σε θέλαμε στην Ευρώπη; 



Ακούς και βλέπεις και κάνεις πως δεν ακούς και δε βλέπεις.
Ζεις σα δούλος, σε φτύνουν και κάνεις τον ανήξερο.
Πούλησες και το μέλλον των παιδιών και εγγονών σου, το χώμα που πατάς βλέπεις να το ξεπουλούν κομμάτι – κομμάτι, δε φταίω λες, δε με ρώτησαν.
Τώρα σε ρωτάνε.
Πάρε την απόφαση μονάχος σου. 
Σήκωσε το κεφάλι σου και κοίτα τον ουρανό κι όχι τα 60 κωλόχαρτα που βγάζει το τραπεζικό μηχάνημα. 
Σήκωσε το κούτελο και σκέψου. 

Τι κάνανε οι πατεράδες κι οι παππούδες σου πίσω στα δύσκολα χρόνια; 
Σε πόλεμους και πείνες; 
Τι κάνανε; 
Αν κλέψανε και ξεπουλήσανε ανθρώπους, αν ρουφιανέψανε και συρθήκανε σα σκουλήκια, κάν΄το κι εσύ, τσίπα δεν έχεις. 
Αν όμως είχες τη τύχη να χεις γονιούς καθαρούς, γενναίους ανθρώπους, ανθρώπους που στάθηκαν όρθιοι και δεν αντάλλαξαν την αξιοπρέπεια τους με ένα ντενεκέ λάδι ή 60 παλιόχαρτα, αν θυμάσαι το πατέρα σου να αναστενάζει σκεφτικός το βράδυ και τη μάνα σου βουρκωμένη να του σφίγγει το χέρι όρθια, αν θυμάσαι τους γονιούς σου όρθιους, ήρθε κι η δική σου ώρα. 
Σήκω ορθός, μην κοιτάς πίσω, μην κοιτάς το αύριο. 
Νιώσε το τώρα και υψώσου απ τη λάσπη.
Με αξιοπρέπεια πες καθαρά ΟΧΙ, αλλού να βρείτε σκλάβους.
ΌΧΙ εδώ, όχι στ΄όνομα μου. 
Απλώς ΟΧΙ.

Αντιγραφη απο :  http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2015/07/h_42.html#more

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

O Φώτης Δημήτρουλας... ξεφτιλίζει τον Λαλιώτη και τον κάνει ρόμπα ξεκούμπωτη: "Κύριε Λαλιώτη ΚΑΙ ΠΑΛΙ πατάς σε δύο βάρκες... Στο δικό σου ΝΑΙ προσπαθείς να βάλεις και λίγη γαρνιτούρα από το ΟΧΙ, αλλά δεν χωράει..,"

Από το "PRESS-GR"

 

Φώτης Δημήτρουλας 

 

Κύριε Λαλιώτη,

δεν είχα καμία ανησυχία για την ψήφο σου. Αν όμως με ρωτούσε κάποιος για ενδεχόμενη, δημόσια έκφραση της γνώμης σου (πέρασαν 8-9 χρόνια και δεν έχω ακούσει τέτοια απορία)... αν τέλος πάντων με ρωτούσαν, ήξερα τι να τους πω, χωρίς να σε ακούσω ή να σε διαβάσω.
Ήξερα πως ΚΑΙ ΠΑΛΙ, θα πατάς σε δύο βάρκες: "Άκη μου, Κώστα μου" (1996)... το ίδιο παραμύθι πολλάκις ενδιαμέσως, όπως και τώρα (2 015): "Το ΝΑΙ ...και το ΟΧΙ δεν είναι μονοσήμαντα";;;
Μέσα στο δικό σου ΝΑΙ προσπαθείς να βάλεις και λίγη γαρνιτούρα από το ΟΧΙ, αλλά δεν χωράει.
Το δικό σου ΝΑΙ δεν φοράει φωτοστέφανο, είναι ίδιο ακριβώς με το ΝΑΙ που θέλει ο Μητσοτάκης, ο Σαμαράς, ο Άκης.... ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, Ο Ντράγκι... ο παππούς και η γιαγιά που κρέμονται από τα..."νάνι-νάνι" και τους μπαμπούλες της TV.
Όλοι αυτοί, όπως και εσύ, θέλουν να βγει το ΝΑΙ από την κάλπη, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Όλοι όμως ζητάτε το ίδιο ΝΑΙ!!!
Κύριε Λαλιώτη, αν ήθελες να προσφέρεις υπηρεσίες στους συμπατριώτες σου, έπρεπε να στείλεις μια ανοιχτή επιστολή στα ΜΜΕ, στα κορυφαία κέντρα του διχασμού και του ψεύδους, χωρίς να αποκαλύπτεις την ψήφο σου. Τότε και μόνο τότε η ψήφος σου (στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ) ΔΕΝ θα ήταν μονοσήμαντη.
Μετά ταύτα, ψηφίζεις ΝΑΙ, ως γνήσιο τέκνο του συστήματος.
Για διευκόλυνσή σου σημειώνω πως δεν ανήκω στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε σε κάποιον άλλο κομματικό σχηματισμό.
Θα ψηφίσω ΟΧΙ και η ψήφος μου είναι μονοσήμαντη-καθαρή-πατριωτική.
Για το ηπιότερο δυνατό κείμενο, ο συντάκτης
Φώτης Δημήτρουλας
Ζαχάρω, 3 Ιουλίου 2015.

Αναδημοσιευση απο :  http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

http://www.sppantelios.blogspot.gr/