Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

«…και η σπεσιαλιτέ του καταστήματος …φέτα Κεφαλληνίας!»

Θανάσης Βέγγος και Φέτα Κεφαλληνίας

Όταν ο Θανάσης Βέγγος – στην ταινία «Ο παπατρέχας» – εκθείαζε το κορυφαίο βαρελίσιο προϊόν του αυτοσχέδιου μπακάλικου που έστησε στο θυρωρείο του, για να τα φέρει βόλτα, η ατμόσφαιρα στο σπίτι, έπαιρνε φωτιά!
Αμέτρητος θαυμασμός και περηφάνια, για την κορυφαία και ξακουστή φέτα της Ελλάδας, που έλαχε να παράγεται στον τόπο καταγωγής μας.
Αφού μάλιστα το ανέφερε και ο αρχετυπικός Έλληνας βιοπαλαιστής Θανάσης, κάθε άλλη επιστημονική αναφορά ήταν περιττή. Είχε αποκτήσει την αδιαμφισβήτητη λαϊκή καταξίωση. Άλλωστε την εποχή εκείνη, οι κινηματογραφικές ταινίες, μετέφεραν σχετικά ανεπεξέργαστα τις αντιλήψεις, τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες του λαού.
Η έλλειψη των ΜΜΕ, με την σημερινή μαζική και καθοδηγούμενη μορφή, δεν είχε κυριεύσει ακόμα την ανάδειξη αναγκών και προτύπων κατανάλωσης, σε άμεση σχέση με την διαφήμιση και τις χορηγίες των εταιριών.
Φέτα Κεφαλληνίας
Κάθε Άνοιξη, λοιπόν, το παραδοσιακό ξύλινο βαρελάκι από την Κεφαλονιά, έπαιρνε τη θέση του σε μια γωνίτσα στην κουζίνα. Σήμα κατατεθέν μιας τοπικής μνήμης, μιας ιστορίας, που μπερδευόταν γλυκά με την πιπεράτη και αψιά γεύση του τυριού.
Μια ιστορία, που ξεκινά από τα Ομηρικά χρόνια, ενώ αναφορές υπάρχουν και στον Ηρόδοτο, για το τυρί από την Κεφαλονιά και την Ήπειρο. Μάλιστα πολλές ιστορικές και λαογραφικές αναφορές, αναφέρουν για τους ξακουστούς τυροκόμους της Κεφαλονιάς που δημιούργησαν στις βαλκανικές χώρες μεγάλες μονάδες τυροκομείων και υπήρξαν δάσκαλοι στην παρασκευή της φέτας. Οι μάστορες αυτοί, ιδίως από την Βόρεια Κεφαλονιά (Πύλαρο), απουσίαζαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ιταλία κυρίως, αλλά και στην Ρουμανία και τον Εύξεινο Πόντο, 1936-_~1δουλεύοντας στα μεγάλα τυροκομεία της κάθε περιοχής , παράγοντας την ξακουστή έως στις μέρες μας, κεφαλληνιακή φέτα. Παρεμπιπτόντως, αναφορές υπάρχουν και για την «εξαγωγή» της τέχνης της αμπέλου και του οίνου σε πολλές περιοχές της νοτίου Ευρώπης.
Η κεφαλλονίτικη φέτα, φτιάχνεται από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Ιδιαίτερα οι κατσίκες, βόσκουν, λεύτερες, σε απόκρημνες βουνοπλαγιές αλλά και κοντά στα βράχια της θάλασσας. Εδώ μάλιστα, ένα από τα παράδοξα φαινόμενα της Κεφαλονιάς, μπερδεύεται με τον λαϊκό μύθο(;) για την φυσική πρωτιά της φέτας του νησιού. Οι κατσίκες, λοιπόν, μένουν ώρες χωρίς νερό και ξεδιψούν με το αλμυρό θαλασσινό αεράκι που ανεβαίνει στους γκρεμνούς, στα βοσκοτόπια και στα … ρουθούνια τους, ενώ απολαμβάνουν το γεύμα τους. Η αλμύρα της θάλασσας κάνει ιδιαίτερο τόσο το κρέας, όσο και το γάλα τους, χαρίζοντας μια ιδιότυπη γεύση στο τυρί. Ένα τυρί που είναι μαλακό ή σκληρό, που κόβεται σε ακανόνιστα κομμάτια (τάκους ) και ωριμάζει φυσικά και σε επαφή με τον αέρα και όχι μέσα σε άλμη. Το ωρίμασμα από την πρώτη στιγμή μέσα σε άλμη, διαφοροποιεί την φέτα από το τυρί «τελεμέ». «Όταν φέτα μόλις κοπεί σε «κύβους» ωριμάζει μέσα στην «άλμη» από την πρώτη μέρα , τότε μιλάμε για «τελεμέ», για την βουλγάρικη φέτα. Τα μεγάλα εργοστάσια, λοιπόν, σήμερα, παράγουν «τελεμέ». [1]
Φέτα Κεφαλληνίας
Μια βασική διαφορά, λοιπόν είναι πως η κεφαλλονίτικη φέτα, ακόμα αφήνεται να ωριμάσει στο βαρέλι.Είναι, λοιπόν βαρελίσιο τυρί _και ένας από τους λόγους που διατηρεί την παραδοσιακή της συνταγή, είναι ότι παράγεται σε επίπεδο βιοτεχνίας και όχι βιομηχανίας, όπως πολλές γνωστές γαλακτοκομικές φίρμες.
Εκτός αυτού, μια γλυκιά πεποίθηση, μας σπρώχνει να πιστεύουμε πως η παραδοσιακή ιεροτελεστία της παραγωγής της φέτας, θέλει να υπερασπίσει και την αρχέγονη λαϊκή μαστοριά του τόπου, όπως και κάθε τόπου της Ελλάδας. Μια γευστική αντίσταση στον ομογενοποιημένο πολτό μιας παγκοσμιοποίησης που διατείνεται την “ποικιλία” και την “διαφορετικότητα”, για να δημιουργήσει το πολιτικά και κοινωνικά μονοδιάστατο άτομο-καταναλωτή.
[1] απο συνέντευξη του καθηγητή Κωνσταντίνου Ευθυμίου. Ο κ. Ευθυμίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Παντρεύτηκε Κεφαλονίτισα, και εντάχθηκε σε Κεφαλονίτικο Σύλλογο της Νέας Υόρκης.. Σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών ολοκληρώνοντας τις σπουδές του με ειδίκευση στην γαλακτοκομία και κτηνοτροφία.
Πηγή άρθρου: kefalonitiko.wordpress.com


Αναδημοσιευση απο : www.kefaloniatoday.com

http://www.sppantelios.blogspot.gr/









Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Αυτή η ''Ευρώπη'' πρέπει να πεθάνει..



 Τούτο το φασιστικό νεοναζιστικό-γκαιμπελικό μόρφωμα που ονομάζουν ''Ενωμένη Ευρώπη'' πρέπει να πεθάνει.

     Τούτη η ''Ευρώπη'' που έγινε μόνον για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών και των τραπεζών, πρέπει να
πεθάνει.
     Πρέπει να πεθάνει πριν σκοτώσει κανέναν λαό, με πρώτον τον ελληνικό.
     Πρέπει να πεθάνει πριν αποκτήσει την (ψευδ)αίσθηση παντοδυναμίας που θα την αποθρασύνει κι άλλο.

     Μαζί της πρέπει να πεθάνουν και όλες οι κυβερνήσεις, τα διευθυντήρια, οι θεσμοί και οι διαπλοκές που την συντηρούν και παίζουν τον ρόλο των πραιτωριανών και των Ες-Ες.
     Δεν είναι δυνατόν όλα αυτά τα καθάρματα, τα αποβράσματα του ανθρώπινου είδους,
     ..να τιμωρούν έναν -οποιονδήποτε- λαό σε αφανισμό επειδή οι απατεώνες πολιτικοί του σε συνεργασία με τους τοκογλύφους της ''Ένωσης''  ΕΚΛΕΨΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΑΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΩΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ ΤΗΣ.

     Δεν είναι δυνατόν με πρόσχημα το χρέος, ΕΝΑ ''ΧΡΕΟΣ'' ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΘΕΙ ΔΙΠΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΠΛΑ,
     ..να ζητούν την δια βίου κλοπή όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, μαζί με την δημόσια και ιδιωτική περιουσία,
      ..αφήνοντας μιά κοινωνία έρμαιο στις ορέξεις των ''κορακιών'' όλης της υφηλίου.
     ( Φέρε μας παπατζή και γελοίε πρωθυπουργέ τον λογαριασμό του χρέους. Γιατί δεν τολμάς;Να δούμε τί είναι, από τί αποτελείται πιά αυτό το χρέος, που εδώ και έξη χρόνια ο λαός καταστρέφεται και σπαράζεται και αυτό παραμένει τάχα αμείωτο και αυξανόμενο. Πού είναι η ανάλυση του χρέους; Είσαι υποχρεωμένος να την φέρεις στον ελληνικό λαό. Και μετά να μιλάς για τετραετίες και αγώνες και ασύστολες απατεωνιές. Παπατζή. Γελοίε. Απατεώνα! )

     ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ.
      Θέλουν μία χώρα ερείπια να την απομυζούν και να την καταντήσουν ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τα άλλα ανθρώπινα ερείπια, τους πρόσφυγες των πολέμων που η ίδια η ''Ένωση'' προκαλεί ή υποδαυλίζει στις πατρίδες τους.
     Και θέλουν έναν λαό κατεστραμμένο, αποχαυνωμένο στο κυνήγι της καθημερινής του επιβίωσης, να μην μπορεί να αντιδράσει στο ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΥΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.

     Και τον θέλουν διπλά κατεστραμμένο και ταπεινωμένο παραδειγματικά,
     ..γιατί τούτος ο λαός έχοντας αντιληφθεί τον κακουργηματικό ρόλο της τάχα ''Ενωσης'' εναντίον των λαών τούτης της.ηπείρου,
     ..τόλμησε το καλοκαίρι που μας πέρασε να διεκδικήσει την ελευθερία και το δικαίωμα του σε δημοκρατία και αυτοδιάθεση με ένα ιστορικό ''ΟΧΙ''.

     Αυτή η ''Ευρώπη'' πρέπει να πεθάνει.
     Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πεθάνει, και η επόμενη που θα κάνει ακριβώς τα ίδια να μην τολμήσει καν να γεννηθεί.

     Εξέγερση τώρα!
     Θάνατος σ' αυτήν την ''Ευρώπη'' τώρα!.. 

     

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Κεφαλονιά: «Ποιος μπορεί να είναι αντικειμενικός με τέτοια ομορφιά;»


Θάλεια Προκοπίου
Ποιος μπορεί να είναι αντικειμενικός με τέτοια ομορφιά;»
«Η Κεφαλονιά είναι η πατρίδα μου. Η μητέρα μου μεγάλωσε στο χωριό Σβορωνάτα. Κι εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου περνούσα όλα τα καλοκαίρια μου στο νησί… Βόλτες, παιχνίδια, εδώ και οι πρώτες παραστάσεις στο αυτοσχέδιο «Θέατρον η Αμπελος»», λέει η ηθοποιός Θάλεια Προκοπίου, που έγινε διεθνώς γνωστή ως πρωθιέρεια της τελετής αφής της ολυμπιακής φλόγας.
«Δεν είμαι αντικειμενική με την Κεφαλονιά. Αλλά πώς μπορεί να είναι κανείς αντικειμενικός με την ομορφιά, με τη θέα του Μύρτου από ψηλά; Οποια εποχή και να τον δεις όποτε και να περάσεις, μένεις πάντα να τον κοιτάς θαμπωμένος… Ετσι είναι όλο το νησί, γεμάτο ομορφιές και εκπλήξεις.
Οσο και να το εξερευνείς -που το κάνω επισταμένως- τόσο κάτι σου ξεφεύγει ή μεταμφιέζεται με τις εποχές: ατέλειωτες παραλίες, μικρές, άσπρες, χρυσές, κυανές, πράσινες αλλά και σπηλιές, λίμνες, καταρράκτες, ένα πανέμορφο βουνό και πολληηή κουρλαμάδα». Προτείνει στους επισκέπτες να δουν τη γραφική Ασσο και το Φισκάρδο, τα σπήλαια Μελισσάνης και Δογκαράτης, τον Αίνο και φυσικά όσο περισσότερες παραλίες γίνεται… Ενδιαφέρον έχει το Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό μουσείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Θέατρο Κέφαλος, το ενετικό κάστρο του Αγ. Γεωργίου, η Μονή του Αγ. Ανδρέα και του Αγ.Γερασίμου. «Για τους μικρούς εξερευνητές ψάξτε για τους Ασπρους βράχους, την Κουτσουπιά, το Δαφνούδι, την Αγ. Σοφία, το Παραδείσι, τα Γοργοτά, τη Φτέρη, τη σπηλιά στο Φώκι. Αγαπημένη εικόνα,το νησάκι Δίας με την Παναγιά τη Διώτισσα. Αν φτάσετε μέχρι εκεί, θα με καταλάβετε»…
Σπύρος Ευαγγελάτος
Σπύρος Ευαγγελάτος«Επτάνησα σημαίνουν τέχνη»
Τους αιώνες που η ηπειρωτική Ελλάδα χειμαζόταν υπό τον τουρκικό ζυγό και ακόνιζε τις ανατολίτικες συνήθειές της, τα Επτάνησα άκουγαν όπερα, θέατρο, ποίηση και έστρωναν το χαλί για προσωπικότητες όπως ο Διονύσιος Σολωμός και ο Ανδρέας Κάλβος. «Τα Επτάνησα δεν γνώρισαν τουρκική κυριαρχία παρά μόνο ενετική. Γι’ αυτό και διατήρησαν επαφή με τα δυτικά πνευματικά ρεύματα, αναπτύσσοντας την ποίηση, τη λογοτεχνία, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη μουσική», εξηγεί ο Σπύρος Ευαγγελάτος, σκηνοθέτης, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός με καταγωγή από το Ληξούρι.
Η διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών είχε θέμα την ιστορία του θεάτρου στην Κεφαλονιά από το 1600 μέχρι το 1900. «Τους αιώνες εκείνους στα Επτάνησα ευδοκίμησαν το ερασιτεχνικό θέατρο, η όπερα και οι λαϊκές παραστάσεις. Το ερασιτεχνικό θέατρο υπηρέτησαν γόνοι ευγενών ή αστικών οικογενειών, γράφοντας θεατρικά έργα, αρχικά στην ιταλική γλώσσα. Η παλαιότερη σχετική μαρτυρία ανάγεται στο 1571, όταν στο πλαίσιο των πανηγυρικών εκδηλώσεων για τη νίκη των συμμάχων έναντι των Τούρκων ανέβηκαν οι Πέρσες του Αισχύλου στα Ιταλικά στη Ζάκυνθο». Πρόκειται για μία από τις παλαιότερες μαρτυρίες για θεατρική δράση στη σύγχρονη Ελλάδα.
Παράλληλα με το ερασιτεχνικό θέατρο, κυριότερος εκπρόσωπος του οποίου υπήρξε ο Κεφαλονίτης Πέτρος Κατσαΐτης (Ιφιγένεια εν Ληξουρίω, Θυέστης), στα Επτάνησα γνωρίζει άνθηση η όπερα. Θίασοι λυρικών θεάτρων έρχονται από την Ιταλία και ανεβάζουν παραστάσεις στην Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο κ.ά. Οι περιοδείες τους ήταν συχνά το γεγονός της χρονιάς για τους Επτανήσιους, που λογομαχούσαν για το αν η σοπράνο ή η μέτζο – σοπράνο ήταν καλύτερη, αφού πρώτα τις είχαν μεταφέρει στα χέρια στα καντούνια της πόλης. Την ίδια εποχή εξελίσσονται οι λαϊκές παραστάσεις. «Στα Επτάνησα διασκεύαζαν έργα της Κρητικής Λογοτεχνίας και έπαιζαν αποσπάσματα σε γιορτές και καρναβάλια. Ετσι γεννήθηκαν οι περίφημες ζακυνθινές “ομιλίες”, ένα είδος λαϊκού θεάτρου που παιζόταν σε τρίστρατα, σε πλατείες μόνο από άντρες», εξηγεί ο κ. Ευαγγελάτος. Την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κεφαλονιά, την αποκαλεί «Γη της θάλασσας, της πέτρας και του πνεύματος». Οσο για την Επτανησιακή Σχολή; «Δημιούργησε μια τεράστια πολιτιστική παράδοση στον ελλαδικό χώρο, που συνεχίζει να αποδίδει καρπούς μέχρι και σήμερα».
Θάνος Ασκητής
Θάνος Ασκητής«Το Ληξούρι με πότισε με περηφάνια»
«Αν και δεν μεγάλωσα στην Κεφαλονιά, κουβαλώ μέσα μου την τρέλα της, τον αυθορμητισμό και την αυθεντικότητα του Κεφαλονίτη που δεν μασάει τα λόγια του». Ο γνωστόςνευρολόγος – ψυχίατρος Θάνος Ασκητής, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, λέει τη γνώμη του χωρίς περιστροφές. «Από τον αέρα και το νερό της Κεφαλονιάς νομίζω ότι πήρα την εργατικότητα και τη θορυβώδη δυναμική, που μόνο εμείς οι Κεφαλονίτες είναι αλήθεια ότι έχουμε. Το Ληξούρι, από όπου κατάγομαι, με πότισε με περηφάνια, ασυμβίβαστες λογικές, αλλά και τη μεγάλη μου αγάπη προς την Ιατρική. Αλλωστε, το Ληξούρι έχει βγάλει μόνο –συγχωρέστε μου την υπερβολή– άξιους και πετυχημένους γιατρούς».
Κάθε Πάσχα και κάθε καλοκαίρι επιστρέφει στην παιδική του ηλικία. «Αναζητώ στα κτήματα του παππού μου και της γιαγιάς μου τη μυρωδιά των αμπελιών, που με μεθούσε όταν τρυγούσα μαζί με τον θειό μου τη σταφίδα. Ακόμα και τώρα, όταν περπατάω επάνω στα χώματα αυτά, νομίζω ότι θα συναντήσω τις κληματαριές και ότι θα σκύψω να κόψω μαύρα σταφύλια». Θεωρεί μοναδικό το χρώμα της φύσης και την εναλλαγή βουνού – θάλασσας στην Κεφαλονιά. «Αλλά αυτό που με καθηλώνει είναι τα γαλαζοπράσινα νερά της. Η θάλασσα είναι ατελείωτη σε αίσθηση, εικόνα και χρώμα». Από τα άλλα νησιά του Ιονίου αγαπά την Κέρκυρα, μας εξομολογείται. «Αλλά αυτό να μείνει μεταξύ μας», καταλήγει με χιούμορ, «καθώς ένας Κεφαλονίτης δικαιούται να πηγαίνει μόνο στην Κεφαλονιά και να αγαπά μόνο αυτό το νησί»!
Ανδρέας Τζάκης
Ανδρέας Τζάκης
«Οι Κεφαλονίτες με γοητεύουν»
Αυτό που κάνει την Κεφαλονιά μοναδική είναι οι άνθρωποί της, λέει ο διάσημος χειρουργός Ανδρέας Τζάκης, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μαϊάμι και διευθυντής μεταμοσχεύσεων στην κλινική του Κλίβελαντ (Cleveland Clinic). Κεφαλονίτης ο ίδιος, δεν ξεχνά ποτέ την ιδιαίτερη πατρίδα του και συχνά συναντάται με άλλους συμπατριώτες του της διασποράς. «Οι Κεφαλονίτες με γοητεύουν. Είναι πολύ ανεξάρτητοι, δημιουργικοί και καμιά φορά αθυρόστομοι, δηλαδή ευθείς. Ετσι έχω μεγαλώσει κι εγώ και νομίζω πως έχω πάρει από τον πατέρα μου το μικρόβιο της κεφαλονίτικης συμπεριφοράς». Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται οι Κεφαλονίτες είναι μοναδικός στην Ελλάδα, υποστηρίζει ο διεθνούς φήμης χειρουργός και συμπληρώνει: «το χαρακτηριστικό τους είναι η συνεχής αναζήτηση της αλήθειας χωρίς πολλές περιστροφές. Θα σου πούνε στα ίσια ακριβώς αυτό που θέλουν είτε σ’ αρέσει είτε όχι. Αυτό είναι μια γοητευτική άποψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Νομίζω πως σήμερα μας λείπει η ευθύτητα».
Ο πατέρας του καταγόταν από το χωριό Φραγκάτα, που σήμερα λέγεται Ομαλό. Οι άντρες του σογιού του ήταν ως επί το πλείστον παπάδες στον Αγιο. Εκείνος μεγάλωσε στον Πειραιά και γνώρισε την Κεφαλονιά ως επισκέπτης. «Πάντα προσπαθούσα να μιμηθώ την εξυπνάδα των ανθρώπων της Κεφαλονιάς. Μερικοί θεωρούν την επιθυμία τους για δημιουργικότητα ως πανουργία. Αλλά για μένα αποτελούσε πάντα ερέθισμα η ικανότητά τους να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες, η αγάπη τους για δημιουργική περιπέτεια». Θυμάται, για παράδειγμα, τον παπα-Γεράσιμο Γαρμπή, που ήτανε παπάς στον Αγιο, φίλος του πατέρα του. «Μπορούσε να πρωί να ψέλνει λειτουργία και το βράδυ να γλεντάει με τις παρέες του. Είχε ξενιτευτεί στη Ρουμανία, μετά γύρισε στην Κεφαλονιά κι έγινε παπάς. Τέτοιους ανθρώπους ζωντανούς άμα τους δεις μία φορά δεν τους ξεχνάς». Σήμερα αναγνωρίζει πως η καταγωγή του, ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσε, τον βοήθησε να φτάσει εκεί που έφτασε.
Πηγή άρθρου: thetravelbook.gr
Αναδημοσιευση απο : www.kefaloniatoday.com
http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Κεφαλονια. ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΡΩΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΙΣΜΟ ΤΟΥ 1867



Η καθιερωμένη Ιερά Πανήγυρις για την επέτειο του φοβερού σεισμού, που έπληξε την Κεφαλονιά πριν από 149 χρόνια, το 1867, θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή (22/1) και ώρα 20:00 στην Ιερά Μονή Κορωνάτου στην Παλλική. Διαβάστε το συγκλονιστικό χρονικό του καταστροφικού χτυπήματος του Εγκέλαδου και τον τραγικό απολογισμό των θυμάτων που άφησε πίσω του μέσα από το κείμενο του Γεράσιμου Γαλανού.
«Τις 22 Ιανουαρίου 8 η ώρα το απόγευμα έγινε ασθενής σεισμική δόνηση της γης για την οποία κανείς από τους κατοίκους δεν έδωσε προσοχή. Να ξημερώνει 23 Ιανουαρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 6:00 π. μ. (πρωί) ακόμη, οι κάτοικοι ήταν στον ύπνο, έντρομοι εξεγέρθηκαν από σφοδρό σεισμό που διήρκεσε 25» – 30». Ακολούθησαν μικρότεροι σεισμοί και τις 11 το πρωί επαναλήφθηκαν μεγάλες δονήσεις που συμπλήρωσαν την καταστροφή. Ο ιστοριοδίφης Ηλίας Τσιτσέλης μας πληροφορεί ότι ο σεισμός αυτός προαναγγέλθηκε από τους μικρότερους πολυάριθμους σεισμούς και από άσχημα καιρικά φαινόμενα του προηγούμενου έτους 1866 Ιανουάριος 25 και μετά. Οι διάφοροι μελετητές-σεισμολόγοι-περιηγητές προσπάθησαν να εξάγουν συμπεράσματα για την κατεύθυνση του σεισμού υπολογίζοντας το μέγεθος της καταστροφής και τη διεύθυνση της πτώσεως των ερειπίων. Σίγουρο είναι ότι ο σεισμός έπληξε περισσότερο την περιοχή της Παλικής, όπου ήταν και η εστία του σεισμού (περιοχή Ρίφι-Δαμουλιανάτα-Αγία Θέκλη). Οι στέρεοι πέτρινοι ανεμόμυλοι του υψώματος Ρίφι έπεσαν κι αυτοί χωρίς τα ερείπιά τους να πέσουν. Τα χωριά έγιναν σωρός ερειπίων. Μεγάλη ήταν η καταστροφή της Αγίας Θέκλης, μια και είναι χτισμένη στη πλαγιά του βουνού.

Ο Ιωσήφ Παρτς, στο βιβλίο του «Κεφαλληνία και Ιθάκη» μας δίνει το μέγεθος της καταστροφής της Αγίας Θέκλης: «Η καταστροφή αυτού του χωριού ήταν τόσον τέλεια, ώστε δεν ηδύνατο τις να διακρίνει τα όρια των κτησμάτων εν τω πεδίω των ερειπίων. Ενταύθα εν τη κυρία εστία του σεισμού φαίνεται ότι ευθύς η πρώτη δόνησις απετέλεσε σχεδόν την καταστροφή». Λιγότερη αλλά όχι και ασήμαντη βλάβη προξένησε ο σεισμός και στην Άνω και Κάτω Λειβαθώ. Ζημιές έπαθαν τα χωριά Λακήθρα, Κοριάνα, Κλείσματα, Καραντηνάτα και Φωκάτα. Ο λόγιος Παναγής Βεργωτής στο έντυπό του «ο Σεισμός της 23 Ιανουαρίου 1867» μας ενημερώνει για το μέγεθος της καταστροφής μέσα από τους αριθμούς των νεκρών. Στο Αργοστόλι 5, 35 στο Ληξούρι, 19 στην Αγία Θέκλη, Δαμουλιανάτα 43, 7 στα Μαντζαβινάτα, 3 στο Βουνί, στα Χαβριάτα 17, στο Ρίφι 17, 17 και στο Σκηνιά, 2 στη Κοντογενάδα, 3 στα Λουκεράτα, 2 στη Δεματορά, 2 στα Καλάτα, 2 στον Αθέρα, 19 στα Κουβαλάτα, 19 στη Θηνιά, 2 στη Σάμη και 1 στην Άσσο και πάρα πολλοί οι τραυματίες. Γενικά η επίσημη έκθεση αριθμεί σε όλη την Κεφαλονιά 2642 κατεστραμμένα σπίτια, 2946 με ζημιές και 244 νεκρούς. Η συνολική ζημιά υπολογίστηκε σε 15 εκατομμύρια δραχμές, κανένα δε γειτονικό νησί δεν έπαθε ζημιές. Εντελώς καταστράφηκαν τα χωριά κοντά στην Αγία Θέκλη, Καλάτα, Δεματορά, Καμιναράτα, χωριά που το έδαφός τους ήταν διαφορετικής σύστασης από τα κατεστραμμένα χωριά και ήταν μακριά από την έδρα του σεισμού, δεν καταστράφηκαν εντελώς. Τα χωριά Παρισάτα, Μονοπολάτα, Βιλατώρια, Βόβυκες, Κοντογενάδα έπαθαν ζημιές αλλά όχι εξ ολοκλήρου.
lixouri-seismos-1867-2_
Επίσης τα χωριά Κουβαλάτα, Λουκεράτα, Τυπαλδάτα, Σουλλάροι και Μανταβινάτα καταστράφηκαν εντελώς. Τα δε Μιχαλιτσάτα καταστράφηκαν κατά τα εννέα δέκατα. Στο Ληξούρι έχασαν τη ζωή τους 35 άτομα και οι μισές από τις οικίες καταστράφηκαν, και το κωδωνοστάσιο του Παντοκράτορος πήρε κλίση προς τα Βορειοανατολικά. Δίπλα στο ποτάμι άνοιξε το έδαφος σε σχισμή μήκους 100 και πλέον μέτρα και πλάτους ενός μέτρου. Επίσης, η καταστροφή ήταν μεγάλη και στη Βόρειο Παλική, περιοχή Θηνιάς της οποίας τα χωριά βρίσκονται σε αργιλικά εδάφη. Το τόξο του σεισμού κατέρριψε και οικίας στα Κοντογουράτα-Κουρουκλάτα-Δειλινάτα όπως και σε σπίτια των χωριών της Λειβαθούς. Βέβαια όσο προχωράμε προς τα υψώματα της Κρανιάς οι απώλειες και οι ζημιές των σπιτιών ελαττώνονται.
Σύμφωνα με την παράδοση, τότε κάποιος ευσεβής Χριστιανός κάτοικος των περιχώρων Ληξουρίου «είδε όραμα ότι ο σεισμός έγινε από τον Θεό και ότι θα βυθιστεί το νησί, αλλά η Κορωνιώτισσα, Δακρυρροούσα δια των δεήσεων αυτής σώθηκε η νήσος Κεφαλληνίας». Το πρωί πήγαν κάτοικοι μαζί με τον ευσεβή χριστιανό στο Μοναστήρι της Παναγίας της Κορωνιώτισσας, για να την ευχαριστήσουν και βρήκαν την Αγία Εικόνα του θρόνου πεσμένη κάτω και εξερχόμενα δάκρυα από τους οφθαλμούς της, τα οποία φαίνονται ως τα σήμερα. Από τότε έως σήμερα εορτάζεται αυτό το θαύμα της Παναγίας και κάθε παραμονή της επετείου στις 22 προς 23 Ιανουαρίου γίνεται ολονυκτία με μεγάλη συμμετοχή κόσμου. Ο μεγάλος σεισμός του 1867 που σημάδεψε ιδιαίτερα την περιοχή του Ληξουρίου και ευρύτερα της Παλικής αποτυπώνεται ποιητικά και λακωνικά σε εντοιχισμένη πλάκα που σώζεται έως σήμερα στην οικία της Άννας Καλογηροπούλου στην πλατεία Μηνιατών στο Ληξούρι. Να σημειωθεί ότι είναι και το μοναδικό μνημείο σεισμού που υπάρχει σε όλη την Κεφαλονιά
Βιβλιογραφία:
1. Παρτς Ιωσήφ, Κεφαλληνία και Ιθάκη, Αθήνα 1892.
2. Τσιτσέλης Ηλίας, Κεφαλληνιακά Σύμμικτα, τ. 2.
3. Γκέλη Κωνσταντίνου, Ιερά Μονή Κορωνάτου, Αθήνα 1995.
4. Βεργωτής Παναγής, Ο σεισμός της 23 Ιανουαρίου 1867.
5. Σολωμός Γ., Η εν Κεφαλληνία Σύμβασα καταστροφή, Tύποις «Η ΠΡΟΟΔΟΣ» 1867.
6. Σεισμός εν Κεφαλληνία «Έκθεσις προς το Υπουργικό Συμβούλιο παρά Νικολάου Ιωσήφ. Τυπάλδου» Εν Κωνσταντινουπόλει, 1868.
7. Ιουλίου Σμίτιου, ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ περί του ΓΕΝΟΜΕΝΟΥ ΤΩ 1867 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 23 – ΣΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ, μετάφραση του Ηρακλή Μητσοπούλου, Αθήνα 1867.
Η πλάκα του Σεισμού βρίσκεται σήμερα στην οικία της Άννας Καλογηροπούλου- Πλατεία Μηνιατών
«Ενθυμού ω διαβάταΤρομεράν σεισμού φοβέρανΠρόσεχε μη λησμονήσηςΤην φρικώδη εκείνην ημέραΤου Ιανουαρίου τας 23Που τότε κατεστράφηΗ ατυχής πατρίς 1867»
Γεώργιος Μήλας
afisa seismos-1867-2016_

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

Ο Κεφαλλονίτης Γρηγόρης Δανάλης , που «ανέπνεε για τον κινηματογράφο»

Ο Κεφαλλονίτης Γρηγόρης Δανάλης



Μπορούσε να μιλάει επί ώρες για τον τρόπο που το φως μεταλλάσσεται σε ταινία ή που μια ιδέα αποκτά φως και πλάθει ήρωες.
Τον θυμάμαι, κάπου εκεί κοντά στο τέλος (δύο χρονιές συνεργαστήκαμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), όταν πια τα προβλήματα υγείας τον κρατούσαν – οριστικά – μακριά από την κινηματογραφική μηχανή, να μιλάει, καπνίζοντας αρειμανίως. Στο ένα χέρι κρατούσε το τσιγάρο, που «έλιωνε» αργά ως το φίλτρο, και με το άλλο διόρθωνε το σωληνάκι από τη συσκευή οξυγόνου!
Ο «Παππούς», γιατί έτσι τον φώναζαν και έτσι γνώριζαν όλοι τον Γρηγόρη Δανάλη με την χαρακτηριστική λευκή γενειάδα, μορφή ασκητή ίσως και αναχωρητή, με ολύμπια ηρεμία – ακόμη και την ώρα που συζητούσε παραιτήσεις συνεργατών του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! – είναι από τις λίγες μαρκέ φιγούρες του Νέου Ελληνικού Σινεμά. Και ήρθε η ώρα για να φωτισθεί, αυτό το εμβληματικό πρόσωπο πίσω από τις κάμερες, από τους προβολείς ενός ντοκιμαντέρ, που φέρει ακριβώς αυτό τον τίτλο: «Ο Παππούς – Ενα ντοκιμαντέρ για τον κινηματογραφιστή Γρηγόρη Δανάλη».
Δημιουργός του ο Προκόπης Δάφνος (μαζί με τον Τζανέτο Κομηνέα) και πρώτος προορισμός του μια εκδήλωση, με προβολή, την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013, στις 20.00, στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με αυτουργούς της εκδήλωσης την Ενωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης και τον Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης για τα Πνευματικά Δικαιώματα Τεχνικών Κινηματογράφου «Ο Ισοκράτης» (με πρόλογο από τον κριτικό Δημήτρη Κολιοδήμο).
Ο Κεφαλλονίτης Γρηγόρης Δανάλης (1916 – 1993), που «ανέπνεε για τον κινηματόγραφο», είχε ξεκινήσει ως μηχανικός προβολής και ηλεκτρολόγος στα κινηματογραφικά πλατό για να εξελίξει την αγάπη του για το σινεμά σε ταλέντο, ως οπερατέρ 80 ταινιών, σε αρκετές από τις οποίες συνεργάστηκε με τον κινηματογραφιστή επίσης αδελφό του Συρράκο Δανάλη.
Ο «Παππούς», που χρημάτισε επί χρόνια πρόεδρος της Ενωσης Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, αλλά και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, φωτίζεται στο ντοκιμαντέρ του Προκόπη Δάφνου από ηθοποιούς και τεχνικούς του ελληνικού σινεμά την ώρα που ο φακός επιστρέφει τον θεατή στα χρόνια που «οι τεχνικοί του κινηματογράφου, δουλεύοντας με ελάχιστα μέσα, έκαναν θαύματα, συχνά γυρίζοντας μια ταινία σε μια εβδομάδα» και που «το τράβελινγκ γινόταν με μια… κουρελού!»
Με πρωτότυπη μουσική από τον δραστήριο τρομπετίστα, συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγό Νίκο Ξανθούλη και εμβόλιμα αποσπάσματα από ταινίες στις οποίες έβαλε τη σφραγίδα του ο «Παππούς», από το 1962, όπως ο «Λουστράκος» της Μαρίας Πλυτά, ο «Ουρανός» του Τάκη Κανελλόπουλου, «Ο Διωγμός» και τα «201 καναρίνια» του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Η Εβδομη Μέρα της Δημιουργίας» του Βασίλη Γεωργιάδη, η «Οικογένεια Χωραφά» του Κώστα Ασημακόπουλου.

Πηγή άρθρου: tanea.gr

Αναδημοσιευση απο : www.kefaloniatoday.com

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Πρωτοχρονιά στην Κεφαλονιά – Μια φορά κι ένα καιρό…

Χορωδία για κάλαντα


Ελάτε να γνωρίσουμε σήμερα, τα πρωτοχρονιάτικα έθιμα στο νησί της Κεφαλονιάς. Θα κάνουμε ένα ταξίδι σε χρόνια περασμένα που όμως αξίζει τόσα πολλά.
Κατ΄αρχάς να δούμε πως υποδέχονταν οι παλαιότεροι την Πρωτοχρονιά στο Αργοστόλι και στο Ληξούρι.
Στην αγορά, έξω από τα καταστήματα στήνονταν πάγκοι, όπου επάνω είχαν τάβλες με παστέλι και λοταρίες-τόμπολες.
Τα πιό παλιά χρόνια κοντά στο μεσημέρι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς χτυπούσαν οι καμπάνες χαρμόσυνα και τότες άρχιζαν οι ευχές μεταξύ των ανθρώπων. “Καλή σου αποκοπή, καλός σου χρόνος” και άλλες ευχές. Σύμφωνα με το έθιμο, ο καινούργιος χρόνος έπρεπε να σε βρει χαρούμενο, γελαστό, κεφάτο και…ξύπνιο.
Πολλοί είχαν προμηθευτεί τριζονάκια και κόρνους, που με αυτά έκαναν θόρυβο για να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να υποδεχτεί το νέο έτος χωρίς να κοιμάται.
Το έθιμο με τους θορύβους έρχεται από τα αρχαία Ρωμαϊκά χρόνια, πέρασε στα Βυζαντινά και αργότερα έγινε γνωστό στην Ευρώπη και στον τόπο μας.
Ανήμερα την Πρωτοχρονιά.
Την πρώτη ημέρα του νέου έτους πολλοί πηγαίνουν στην εκκλησιά για να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία της ημέρας, λόγω της εορτής του Αγίου Βασιλείου.
Ο κάθε νοικοκύρης είχε την αγωνία ποιός θα του κάνει “ποδαρικό,”ποιός θα μπει πρώτος στο σπίτι του για να πάει καλά η χρονιά.
Ο Αλληλοραντισμός.
Σύμφωνα με το έθιμο αυτό, κάποιοι είχαν μικρές ψεκαστήρες, που ήταν γεμάτες με άρωμα. Κάνοντας βόλτα στο Λιθόστρωτο ή στο δρόμο, την ώρα που συναντούσαν πρόσωπο της συμπάθειάς τους πίεζαν το ψεκαστηράκι και του εκτόξευαν άρωμα. Βέβαια γινόταν πιό γοητευτική η ρίψη όταν στόχευαν το αντίθετο φύλλο και μάτια ερωτευμένα.
Το έθιμο έχει αναβιώσει στις μέρες μας στο Αργοστόλι αλλά με περιορισμένη έκταση.
Η Αγιοβασιλίτσα ή βασιλίτσα, το πρωτοχρονιάτικο ψωμί.
Η Αγιοβασιλίτσα είναι το ψωμί που στολίζει το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στην Κεφαλονιά. Έχει πάρει το όνομά της από τη γιορτή της ημέρας. Ο παλαιός τύπος ήταν μια στρογγυλή κουλούρα, την οποία σφράγιζε ένας σταυρός με βυζαντινό τύπο.
Το φαγητό της Πρωτοχρονιάς.
Το φαγητό της πρώτης ημέρας του χρόνου στην Κεφαλονιά ήταν “η Πουτρίδα” Γινόταν με χοιρινό κρέας, με κάβολε (κουνουπίδι) ή λάχανο, στην κατρσαρόλα.
Το ρόδι
Το ρόδι
Το ρόδι, από τα παλιά χρόνια, θεωρείται το σύμβολο της αφθονίας. Στη Κεφαλονιά, το σπάσιμο του ροδιού γίνεται στο κατώφλι της κυρίας πόρτας του σπιτιού. Αυτός που σπάει το ρόδι λέει την ευχή.
“Όσα σπυριά έχει το ρόδι τόσα καλά να έλθουν στο σπίτι αυτό τούτο το χρόνο”
Η αγριοκρεμμύδα.
Στα παλιότερα χρόνια, την παραμονή των Χριστουγέννων έβγαιναν οι χωρικοί με τα γαϊδουράκια τους και πουλούσαν μυρσίνες, ελατόκλαρα και αγριοκρεμμύδες. Ήταν απαραίτητος ο στολισμός του σπιτιού με αυτές τις πρασινάδες για όλη τη διάρκεια του Δωδεκαημέρου.
Η αγριοκρεμμύδα
Η αγριοκρεμμύδα θεωρείται έμβλημα του χρόνου επειδή χωρίς να ξαναφυτευτεί βγάζει μόνη της φύλλα. Η πρόληψη για τη δύναμη της αγριοκρεμμύδας έρχεται από την αρχαιότητα.
Η Τόμπολα.
Το έθιμο της τόμπολας είναι πολύ παλιό. Έρχεται από τα χρόνια της ενετικής κυριαρχίας στην Κεφαλονιά.Διατηρείται στο Ληξούρι και μάλιστα συμμετέχει στη διαδικασία του πολύς κόσμος. Γίνεται στο Δημοτικό Μέγαρο και μάλιστα γεμίζει η σάλα του από κόσμο που περιμένει να παίξει τόμπολα και να κερδίσει.
Η τόμπολα γίνεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να δοκιμάσουν οι τολμηροί την τύχη τους.
Όταν κάποιος συμπληρώσει μια στήλη από κατάλληλους αριθμούς, “το φωνάζει” και τότε είναι που κερδίζει “τσικουϊντα” Αν καταφέρει να συμπληρώσει όλες τις στήλες με τους αριθμούς που πέφτουν στη λοταρία τότε “έκανε τόμπολα” και κέρδισε.
Αναδημοσιευση απο : www.kefaloniatoday.com

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Συνταγή για μελομακάρονα από την Αλέκα Παπαρήγα

H Α.Παπαρήγα στο Ειδικό Σχολείο Περατάτων


Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Σήμερα θα φτιάξουμε μελομακάρονα κι όχι καπιταλιστικούς κουραμπιέδες σαν αυτούς που φτιάχνει η Κυρά Βούλτεψη. Τα υλικά είναι φθηνά, ώστε κάθε τίμια εργατική οικογένεια να μπορεί να τα έχει στο τραπέζι της.
Περιττό να αναφέρω πως ό,τι χρειαστείτε, το αγοράζετε από τo μπακάλικο του Κυρ-Σταύρου (πλησίον σταθμού Περισσού) κι όχι από τα υποχείρια του καπιταλιστικού συστήματος “ΑΒ” και “Carrefour” που προάγουν τον διατροφικό ιμπεριαλισμό .
Για να φτιάξετε το σιρόπι:
Σε μια κατσαρόλα ρίξτε νερό, ζάχαρη εισαγόμενη από την αγωνιστική Κούβα του σύντροφου Φιντέλ, κομμένο ½ πορτοκάλι, ξύλο κανέλας (βασικά, στο διάολο η κανέλα. Φτιάχνεται στην Αμερική. “Αμερική και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”) και γαρύφαλλο (σαν αυτό που αφήνουμε στους αγωνιστές μας).
Βάλτε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και αφήστε τη να βράσει, τόσο ώστε να κοκκινίσει (If you know what I mean, κύριε Τσίπρα). Ανακατέψτε αρχικά με φορά από τα αριστερά στα αριστερά και καταλήξτε ανακατεύοντας προς τα αριστερά. Ξαφρίστε με μια κουτάλα, που υποχρεούται να ‘χει λογότυπο με το σφυροδρέπανο επάνω. Αφήστε να βράσει για 3 λεπτά (μετράτε το χρόνο από την ώρα που ξεκινάει να κοχλάζει).
Το νου σας, συντρόφια: Μην αφήσετε την κουζίνα ανοιχτή για περισσότερο από 3 λεπτά, ιδιαίτερα όσοι δεν είστε ενταγμένοι στο κοινωνικό τιμολόγιο, γιατί η ψευτοκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καραδοκεί να σας αφαιμάξει μέσω της ΔΕΗ. Αποσύρετε από τη φωτιά και ρίξτε το μέλι.
Πριν ξεκινήσετε τη ζύμη, ελέγξτε μην τυχόν σας λείπει κάποιο υλικό. Σε περίπτωση, όμως, που σας λείπει κάποιο από αυτά (π.χ. το γλυκό αλεύρι) και ο μοναδικός που μπορείτε να προμηθευτείτε είναι ο Ιμπεριαλιστής γείτονάς σας που πίνει το αίμα του προλεταριάτου, καλύτερα να φτιάξετε μελομακάρονα χωρίς αλεύρι παρά να ρίξετε τα μούτρα σας και να του ζητήσετε.
Για την ζύμη:
Σε ένα μπολ, κοσκινίστε το αλεύρι (του “Αγίου Γεωργίου” κι ας μην τον πιστεύουμε) και το μπέικιν πάουντερ. Σ’ ένα άλλο μπολ, ρίξτε το χυμό πορτοκαλιού, το λάδι, το βούτυρο, το σπορέλαιο (με μέτρο το τελευταίο, γιατί προέρχεται από εργατικά χέρια που δουλεύουν για το μεροκάματο 12ωρα και τα εκμεταλλεύονται οι λυκοσυμμαχίες) και την ζάχαρη. Προσθέστε τη σόδα, την κανέλα, το γαρύφαλλο κι ανακατέψτε για 4 λεπτά μέχρι να γίνουν τα υλικά συμπαγή σαν το μπλοκ του ΠΑΜΕ.
Προσθέστε το αλεύρι, το σιμιγδάλι και συνεχίστε το ανακάτεμα για 2 λεπτά από τα αριστερά προς τα έξω αριστερά, μέχρι να ενωθούν τα υλικά και να γίνει μια ζύμη μούρλια αντικαπιταλιστική. Δεν παιδεύετε την ζύμη πολύ, γιατί θα χαλάσει και θα γίνει σαν μονοπώλιο.
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 170° C στον αέρα. Στρώστε λαδόκολλα σε λαμαρίνα, που δεν κολλάει από τα σάλια των δεξιών και των κεντρώων. Πλάστε οβάλ μπάλες (το μέγεθος εξαρτάται από το πώς τα θέλετε: τα μικρά γίνονται τραγανά, ενώ τα μεγάλα κρατάνε την υγρασία από το σιρόπι). Τοποθετήστε στην λαμαρίνα τα μελομακάρονα το ένα σε απόσταση από το άλλο.
Με το πιρούνι ή με τον τρίφτη σας, μπορείτε να κάνετε πάνω τους και σχεδιάκια με το πρόσωπο του Λένιν ή του Μπογιόπουλου.
Και μην ξεχνάτε: με τη συμπλήρωση 10 κουπονιών ΚΚΕ , έχετε 15% έκπτωση στην επόμενη αγορά των υλικών.
Τα Λαϊκά Μελομακάρονα είναι έτοιμα, κόντρα στην υποταγή και σε πείσμα των παλιών και των νέων γλυκισμάτων της ξεπεσμένης νεοαριστοκρατίας.
Καλές γιορτές και καλά μπουκώματα, συντρόφισσες και σύντροφοι!
Πηγή άρθρου: provocateur.gr/
Αναδημοσιευση απο : /www.kefaloniatoday.com


http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Τα αυθεντικά Κεφαλονίτικα κάλαντα των Χριστουγέννων (βίντεο)



Έφτασαν τα Χριστούγεννα, ξημερώνει αύριο η παραμονή  και τα παιδιά θα βγουν στους δρόμους για να ψάλλουν τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα.


Ακούστε την εκτέλεση από τη χορωδία Ληξουρίου




(αναδημοσιευση απο : http://kefaloniamas.gr/)

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Κεφαλονίτικα …εξ εσπερίας !

Παραλια


Η καθομιλούμενη ελληνική γλώσσα είναι κατάσπαρτη από λέξεις και εκφράσεις ιταλικής προέλευσης. Το ίδιο συμβαίνει και με την ιταλική γλώσσα που είναι γεμάτη με ελληνικές λέξεις. Αυτό είναι αποτέλεσμα της μακραίωνης συνάφειας των δύο πολιτισμών, ελληνικού και ρωμαϊκού, που κυριαρχούσαν στη λεκάνη της Μεσογείου.
 Η Κεφαλονιά επί τρεις αιώνες έζησε την ενετική κυριαρχία. Αλλά και πολλούς άλλους αιώνες βίωσε τη λεηλασία από ηγεμόνες, βασιλιάδες, πειρατές και σταυροφόρους-άρπαγες. Το κεφαλονίτικο γλωσσικό ιδίωμα φέρει την ισχυρή επίδραση αυτών των χρόνων. Αυτή η επίδραση στη γλώσσα του λαού παλιότερα ήταν πολύ πιο έντονη .Γυρίζουμε λοιπόν στο παρελθόν,60 χρόνια πριν, πάμε στο Ληξούρι και βολτάρουμε στις ρούγες και τα σοκάκια.με τα αυτιά και μάτια ανοιχτά και με συναισθήματα πολλά… Μπαίνει το 1956,ευτυχές,τρόπος του λέγειν…

Παραλια


  Το γαϊδαράκο τον λέμε μπουρίκο και το μουλάρι μούλα. Buricco, mula.Mula όμως σημαίνει και το νόθο. Τα υιοθετημένα παιδιά τα λένε μούλους με μεγάλη δόση ρατσισμού. Η λέξη είναι υβριστική και προσβλητική όταν λέγεται. Εάν κάποιος πάλι είναι νευριασμένος πολύ χωρίς να εκδηλώνει το θυμό του, λέμε αυτός είναι μουλωμένος ή έχει μουλώσει!
Κάσα είναι το κιβώτιο, κασόνι το μεγάλο κιβώτιο, κασέτα το μικρό, κασετίνα το πολύ μικρό.Cassa, cassone. Kάσα λέμε και το πλαίσιο της πόρτας  ή κασαδούρα αν προτιμάτε.
Αν θέλεις να δεις το Ληξούρι από ψηλά θα πας στην λότζα. Loggia,ο εξώστης.
Λίγο έξω από το Ληξούρι είναι το μοναστήρι της Παναγίας στο Κορωνάτο. Coronato είναι ο εστεμμένος και με αυτό το επίθετο υπονοείται η Παναγία.corona=στέμμα.
Κάθε μαγαζί έχει τις σκαντζιές-ράφια, τα κατζέλα-συρτάρια και το τεζάκι-ταμείο. Scansia, cancello, Tesoro ο θησαυρός.
Την πόρτα όλοι την ξέρουμε. Πορτόνι είναι η κεντρική είσοδος, πορτιέρης είναι ο θυρωρός.
Το δυτικό άνεμο τον λέμε πουνέντε, τον ανατολικό τον λέμε λεβάντε, το νότιο όστρια..Ponente, Levante, austro. Το φιόρο του λεβάντε,  το γνωστό λουλούδι της ανατολής ,η Ζάκυνθος.
Tην όψη του ανθρώπου τη λέμε τσιέρα, και το μυαλό τσερβέλο.Ciera,cervello.
O Μπάμπης φοράει παλιά ρούχα-στράτσες και κυκλοφορεί ρέτζελος-ρακένδυτος.Straccio=ράκος, lazzaro=ρακένδυτος.
Η Ασπασία κάνει στο παιδί της όλα τα κοκάνια και θα το κακομάθει. Cuccagna=χάδια.
Τη μπουκάλα τη λέμε μποτίλια ή μπότσα και την νταμιτζάνα μποτσόνα. Boccia=φιάλη, boccione η νταμιζάνα.

Δικαστικο μεγαρο



Casseruola είναι η πασίγνωστη κατσαρόλα, Pignatta-πινιάτα η χύτρα.Padela, το τηγάνι, ή το αβαθές σκεύος.
Τρατάρω-φιλεύω,βίζιτα η επίσκεψη,τραταμέντο η περιποίηση, τράττο ή έκταση στο χώρο ή το χρόνο, αμόρε η αγάπη, κόρτε το φλερτ, τσέλο ο ουρανός, λούνα η σελήνη, στέλλα το άστρο, κάντο το τραγούδι, κανταδόρος,τέμπο,βαπόρι,φαρίνα το λευκό αλεύρι,γαλαρία,γάμπα,φόκο η φωτιά,γάμπαρι η καραβίδα, καβάλο ο ίππος καβαλιέρε ο…Μπερλουσκόνι.
Τράβα είναι τα χοντρά ξύλινα δοκάρια που χρησιμοποιούμε στα σπίτια ή στις μπαράκες,  ενώ τραβέρσες τα εγκάρσια δοκάρια. Trave,traversa,baracca.
Όταν η μάνα μου άκουε κάποιο συγκλονιστικό γεγονός στουπίριζε δηλαδή απορούσε και έλεγε: Αυτό είναι καπουντόπερα! Όταν ο πατέρας μου άκουγε κάτι απρόσμενο αναφωνούσε: Ω, ρε, μπουσουλότο! Όταν χάνεις την πυξίδα, τότε χάνεις το μπούσουλα! Capodopera=αριστούργημα,Bussolotto=κουτί ταχυδακτυλουργού,Bussola, η πυξίδα.
Capace είναι ο καπάτσος,Buffo ή ridicolo  ο γελοίος.Birbante ο φαύλος,  lezzo ο βρωμιάρης.
Φαλημέντο λέμε τη χρεωκοπία,  φαλήρησε- χρεωκόπησε. Πάντως είτε με φαλημέντο είτε με χρεωκοπία οι φτωχοί πληρώνουν την πλούσια νύφη και τότε και τώρα.
Όταν σκάβω το αμπέλι κάνω κουλούμια δηλαδή μικρούς σωρούς χώματος.Cumulo ο σωρός. Όταν συγκεντρώνω την οικογένεια κουλουμώνω τη φαμίλια.


Δημαρχειο



Όταν θέλουν να κάνουν μια ανακοίνωση στον κόσμο, χτυπάει η καμπάνα του Αγίου Γερασίμου ή του Παντοκράτορα, μερικές φορές. Αυτό το λέμε μπροκλάμο. Μετά ο ντελάλης πηγαίνει στο φόρο και εκφωνεί την ανακοίνωση. Proclama=  διακήρυξη, foro η αγορά.
Μέτρα και σταθμά: Για το βάρος έχουμε τη λίτρα=453 γραμμάρια. Η λίτρα (lb)διαιρείται σε 16 ογγιές (oz). Τα υγρά τα μετράμε σε πίντες. Μία pinta περίπου μισό λίτρο. Για τη βενζίνη το γαλόνι περίπου 4 λίτρα. Για τις ελιές χρησιμοποιείται και το βατσέλι, περίπου 80 λίτρες, ένα σακί, ενώ για το κρασί το σέκιο, περίπου ένας κουβάς. Οι μοδίστρες για τα υφάσματα και οι μηχανικοί για τα οικόπεδα χρησιμοποιούν τον πήχυ. Σχετική με τη λίτρα είναι και η μεταφορική έκφραση:ο Μπάμπης είναι 16 ογγιές,  δηλ. ακέραιος.
Ο Τάσης είναι μπακάλης. Ποτέ δεν κάνει σκόντο-έκπτωση.Τα προϊόντα του είναι πολλές φορές σκάρτα-ακατάλληλα,και το ζύγισμα του σκάρσο-λειψό, γι αυτό δεν πάω ποτέ στο μαγαζί του.sconto, scarto, scarso.
Male σημαίνει κακό και η θεία Ασπασία όταν την ξεκουφαίναμε το μεσημέρι από τις φωνές κακό μαλίνο να σας βρει μας …ευχόταν.
Χαιρετούρες: Μποντζόρνο-καλημέρα, μπόνα σέρα-καλησπέρα,μπόνα νότε –καληνύχτα, μπενβενούτο-καλώς ήρθες.Μπονβιάτζο-καλό ταξίδι.
Τα λεφτά τα λέμε καμιά φορά και μπαγιόκο. Το baiocco ήτανε παλιά νόμισμα του Βατικανού.
Punta   σημαίνει πόνος, σουβλιά αλλά και αιχμή. Όταν κρυολογώ λοιπόν έχω πούντα, αλλά και το ακρωτήρι Πούντα το λένε.
Πιάτσα η πλατεία, πούρος ο καθαρός, πέτο το στήθος, σπάλα η πλάτη, πρόβα η δοκιμή, μπουνάτσα η νηνεμία, μπούκα η τρύπα, μπουκάρω, τσίφρα η υπογραφή, τσιμινιέρα η καπνοδόχος, κολέτο το περιλαίμιο, κολώνα η στήλη, κάζο το περιστατικό, στρωμάτσο το αχυρόστρωμα, στόφα το ύφασμα αλλά και το ταλέντο, σφόρτσα η προσπάθεια ,σοσιετά η κοινωνία, γαλαντερία η κομψότητα, μπολέτα το γραμματόσημο...
Με τον πρωϊνό σεισμό έπαθα μεγάλο σπαβέντο, σπαβεντάρισα. Spavento φόβος, τρόμος.
H μάνα μου με έστειλε να πάρω σπίρτο και της έφερα οινόπνευμα. Άλλη φορά με λέει σπίρτο.Spirito, πνεύμα. 
Valeo πάει να πει μπορώ και στους Σουλλάρους  τους δυνατούς άντρες τους λένε Βαλέντους.
Σήμερα θα φάμε πουλέντα μου είπε ο πατέρας και η χαρά μου ήταν μεγάλη. Polenta, χυλός από αλεύρι σταριού ή καλαμποκιού.
Έπεσε μια σταγόνα λάδι στο ύφασμα και έκανε μια μάκια. Macchia,κηλίδα

plateia_oldtimes.jpg
Πλατεια Βαλλιανου


Η αρρώστια, λέγεται μαλάτια. Έχω μαλίνο-είμαι άσχημα. Έχω ούρτο-ερεθισμό. Είμαι για το λαζαρέτο-λοιμωδών νόσων. Είμαι σέκος-ξερός.Είναι ραμολιμέντο-έχει πάθει μαλάκυνση. Έχω φαστίδιο δηλαδή σκοτούρα, πλήξη. Έχω φουμάδες-εξάψεις.
Στη ρούγα του Αγίου Γερασίμου κόσμος πάει και έρχεται.Ruga,η στροφή.
Τώρα βρισιές. Ρουφιάνα η μαστρωπός, σκρόφα η γουρούνα, σμπίρος ο μπάτσος.Ruffiana,scrofa,sbirro.Curva η κυρτή, Spione-σπιούνος ο κατάσκοπος.Porco,το γουρούνι. Γομπός ο καμπούρης.
Ο Μάκης είναι καλός δικηγόρος. Όλος ο κόσμος τον στιμάρει .Έχει μεγάλο ρισπέτο.  Η μάνα του δεν το είχε μέρετο. Rispetto σεβασμός, Stimare εκτιμώ, Meritare αξίζει.
Όταν ο ψαράς έχει πολλά ψάρια τα σπατσάρει, δηλαδή τα ξεπουλάει και ρίχνει την τιμή. Τώρα σπατσάρουν κάποιοι τα αεροδρόμια. Spacciare.
Luce,lume το φως. Λουμίνο το φωτάκι, το λυχνάρι. Καμίνι, καμινέτο η μικρή εστία.
Την Πρωτοχρονιά οι παπάδες στις εκκλησίες βγάζουν δίσκο, ζητούν μποναμά. Οι πιστοί δεν αρνούνται να βοηθήσουν τους ποιμένες. Bonamano-φιλοδώρημα
Όταν βρέξετε ένα γατάκι, αυτό θα πάει να κρυφτεί, πάει να μουκιάσει. Mucchiare=κρύβομαι.
Ταμπέλα η επιγραφή, τανάλια η δαγκάνα, τάβλα η σανίδα, απαρταμέντο το διαμέρισμα, μπάφα η κηλίδα, μπάλλο ο χορός, βένα η φλέβα,βέντο ο άνεμος και βέντολα το φυσερό, βεστιάριο η ιματιοθήκη, βέρο το αληθινό, βότσε η φωνή, πανιότα το καρβέλι, πόντε η γέφυρα, πρόβα η δοκιμή, πρόζα η πεζογραφία, πάτσε η ειρήνη, γκοβέρνο η κυβέρνηση, κομάντο η διοίκηση, κομπάρε ο …κουμπάρος, βίτσιο η ιδιοτροπία, τριστέτζα η στενοχώρια..




Αργοστολι απο το μυλο της Πετρια



Τα παιδιά φτιάχνουν λαστικέρες  για να κυνηγούν πουλιά ή να παίζουν .Κόβουν ένα κλαράκι σε σχήμα Υ στο οποίο δένουν μετά τα λάστιχα. Το ξυλαράκι αυτό το λέμε πουντέλι.  Puntello, στήριγμα.
 Περνούσαμε με τον πατέρα μου έξω από κάποιο σπίτι. Μιά ασυνήθιστη κίνηση ανθρώπων και κάποιοι ήχοι μας τράβηξαν την προσοχή. Τι συμβαίνει ρώτησα. Πρέπει να κάνουν κορότο μου απάντησε. Αργότερα το έψαξα, τότε δεν κατάλαβα. Corrotto, μοιρολόϊ
Διάφοροι χαρακτήρες ανθρώπων τώρα: Μαριόλα η πονηρή, μαράνο ο αναξιόπιστος, μίζερος ο άθλιος, ιναμοράτο ο ερωτευμένος, τένερος ή ντελικάτος ο τρυφερός, γαλάντης ο ερωτικός, γαλαντόμος ο γεμάτος ευγένεια, γκρατσιόζα η χαριτωμένη, γράσσος ο παχύς, γκρόσσο ο μεγάλος, φρέσκος ο δροσερός, .ιλουμινάτοι οι φωτισμένοι,τζελόζο ο ζηλιάρης, μπιτζάρο ο παράξενος..
Στις αποκριές πολλοί φοράνε μπαρμπούτες και κάνουν διάφορες μπούρλες.Burla,φάρσα και σκέρτσα-αστεία..
.Στο τέλος του καλοκαιριού πηγαίνουμε τα βαρέλια του κρασιού στην ακροθαλασσιά. Τα γεμίζουμε θαλασσινό νερό και τα αφήνουμε μερικές μέρες να στανιάρουν. Stagnare, στεγανοποιώ.
Λάτα, λέμε τον τενεκέ. Λατό λέμε τη λαμαρίνα από λευκοσίδηρο. Λατονιέρη λέμε το λευκοσιδηρουργό που φτιάχνει ένα σωρό αντικείμενα όπως μπουργιά, σωλήνες, ποτίστρες, βαρέλια, δοχεία λαδιού, ταψιά κλπ.Latoniere.
Φάβρος είναι ο σιδηρουργός, αλλά …μακελλάρης-χασάπης ο Μουσολίνι!
Τους στύλους με τη λαμπάδα που κρατούσαν τα παιδιά στην εκκλησία κατά τη μικρή και μεγάλη έξοδο, ο πατέρας μου τους έλεγε τόρτσα. Torcia, πυρσός, δάδα.
Πάμπολα ρήματα ιταλικής προέλευσης χρησιμοποιούμε καθημερινά. Ένα μικρό δείγμα: Λασκάρω,μολάρω-αφήνω,βολτάρω,τζιράρω,στουκάρω,σαλτάρω,σαλπάρω,ρετάρω-έρπω,ρομαντζάρω,σονάρω,σκάβω,αγιούτο-βοηθώ aiuto ,τραμπαλίζομαι-ταλαντεύομαι, αγραπώνω-αρπάζω aggrapare, ασπέτο-περιμένω, σαλούτο-χαιρετώ, μπατάρω-ανατρέπω.
Μαρκάρω, σημαίνει σημαδεύω  Μαρκάτος ο σημαδεμένος, ο διακεκριμένος. Λεγάτος ο απεσταλμένος. Καμινάρης ο ασχολούμενος με τα καμίνια.
Muro είναι ο τοίχος. Μοροφίντα λέμε τα χωρίσματα των δωματίων που τα φτιάχνουμε με σανιδάκια-καδινέλια και ενδιάμεσα βάζουμε φύκια θαλάσσης που είναι μονωτικό της εποχής.
.Umbra,είναι η σκιά και η ομπρέλα μας κάνει και για σκιά!
Vaccina είναι η γελάδα. Έτσι όμως λέμε το δαμαλισμό που γίνεται στα παιδιά του Δημοτικού. Γίνεται συνήθως στο πάνω και πίσω μέρος του βραχίονα για να μην φαίνεται. Μερικά κορίτσια το κάνουν στο πάνω μέρος του ποδιού και εγώ δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη!
Crepare, σκάω. Σκασμός και κρέπα μας λένε όταν το στόμα λέει παραπάνω από ότι πρέπει.
Στις εξετάσεις πήγα φούντο, φουντάρισα, Fondo. Φουντάκι λέμε το κατακάθι του καφέ που πάει στον πάτο.
Όταν πουλάμε ντομάτες ή άλλα προϊόντα, έρχεται ο μανάφης τα βλέπει γίνεται συμφωνία και δίνει καπάρο-προκαταβολή. Επίσης υπολογίζει περίπου-καρατάρει- την ποσότητα.Caparra, caratare-ζυγίζω με καράτια
O σεισμός του 53 σμπαράλιασε όλα τα σπίτια. Λίγα που δεν έπεσαν πάθανε μεγάλο στραπάτσο.Sbaragliare-διαλύω, strapazzare-κακομεταχειρίζομαι.


Λιθοστρωτο






Η Σπυριδούλα είναι καλή μοδίστρα. Της αρέσει το σέστο, είναι σεστάδα. Sesto-ταξη.
       Ο αδελφός μου ο Μεμάς έζησε μικρός τη γερμανική και ιταλική κατοχή. Έτσι έμαθε πολλές ιταλικές λέξεις από πρώτο χέρι. Χρόνια αργότερα τις επαναλάμβανε ή μάλλον τις ξαναζούσε. Αναφέρω μερικές αποτίοντας και ένα φόρο τιμής τώρα που δεν είναι μαζί μου: Μπομπαρνταμέντο ο βομβαρδισμός, σμπαραμέντο ο πυροβολισμός, σφορτζαμέντο το ζόρισμα, ουφίτσιο το γραφείο, σερβίτζιο η υπηρεσία, ραπόρτο η αναφορά, παντιέρα η σημαία, άρμα, απαράτο η προετοιμασία, Φαντερία το πεζικό, μπατερία η πυροβολαρχία, κολονέλο ο συνταγματάρχης, κομανταντε ο διοικητής, κομισάριο ο επίτροπος, ορντινάτσα ο ιπποκόμος. Το πρωϊ φώναζε σβέλια σούμπιτο και έπρεπε να ξυπνήσω αμέσως. Τσέρτο έλεγε το σίγουρο, φλάσκα το παγούρι, παραπέτο το στηθαίο, τον ερχομό αρεβάρισμα, το θόρυβο στρέπιτο, την αλήθεια βεραμέντε, σπόντα την απάντηση…
Φρατέλο ο αδελφός, ραγκάτσα  η κοπέλα, πάντρε, μάντρε, νόνο ο παππούς, τζίο ο θείος ή συνηθέστερα μπάρμπας, φίλιο ο γιός.
Καπίστρι είναι το σκοινί που σέρνουμε τα ζώα. Έτσι όμως λέγεται και το σκοινί της αγχόνης που έβαλαν σε κάποιους αγωνιστές της ελευθερίας..
Μερικά ονόματα γυναικών: Τζόγια είναι η χαρά. Σερένα η γαλήνια. Κιάρα η διαυγής. Στέλλα το αστέρι. Βέρα η αληθινή. Κλάρα η ένδοξη. Μπέλλα η όμορφη. Ροζα το τριαντάφυλλο. Ρεγγίνα η βασίλισσα. Λουκία η φωτεινή. Συλβάνα η δασόβια. Σόνια η ονειρεμένη!
Λέξεις: Σκάτολα το κουτί, ράτσα, ριτσέτα η συνταγή, ρίγα ο χάρακας, ρίμα η ομοιοκαταληξία, ρίσκο, σβέλτος, λίμπερο ο ελεύθερος, λιμπερτά η ελευθερία, ρουμπινέτο η κάνουλα, σέσουλα, στέκα η βέργα, στάμπα η σφραγίδα ή ο τύπος, σούσουρο ο ψύθιρος,  ράσπα η λίμα, μόρσα η μέγγενη, σκαλπέλο η σμίλη, σπέκιο ο καθρέφτης, κάμπος το χωράφι, μοντάνια το βουνό, κούρα η βοήθεια, κάρο το αμάξι, καρέτα το δίτροχο, κάζα το σπίτι, κόρο ο χορός, φιέστα, φρένο, φούρια, φουρνέλο, φορκέτα το πηρούνι, φόκο η φωτιά, φούμο ο καπνός, φινέστρα το παράθυρο, φατσολέτο το μαντήλι, κουζινέτο ο τριβέας, μπρατέλα η τιράντα, στιβάλια οι μπότες, ρεπόσο το αναπαυτήριο,.ριτσέτα η συνταγή, φορτούνα η τύχη, μπρούσκος ο δριμύς, μπουρλότο το πυρπολικό, φινίτο το τέλος.
Τα βρέφη τα φασκιώνουν, δηλαδή τα δένουν σφιχτά με λουρίδες υφασματος. Από τη λέξη fascio=ένωση, δέσιμο, το κόμμα του Μουσολίνι λέγεται φασιστικό.
Άφησες την μπαράκα αβέρτη και θα μας κλέψουνε μου είπε μια μέρα ο πατέρας. Τι θα μας κλέψουνε ρώτησα. Το averto είναι βενετσιάνικη λέξη και σημαίνει ανοιχτό. Το αντίστοιχο ιταλικό είναι aperto από όπου βγαίνει ο Απρίλης
Semina είναι η σπορά και όταν γίνεται σπορά κάνουμε σεμινάριο!
Ταμπάρο λέμε το χοντρό παλτό, καζάκα το μπουφάν.
Έχω ένα γρουπέτο στην πλάτη είπε ο πατέρας και με ενοχλεί .Εμείς διαπιστώσαμε κάποια σκλήρυνση-κόμπο.

Λιθοστρωτο




Ο θείος ο Φώτης τα θέλει όλα δικά του. Μας κάνει τον καπουράλο, είπε ο Μεμάς. Caporale-δεκανέας.
Οι άλλοι τη λένε μουσμουλιά και μούσμουλα, εμείς μεσπολιά και μέσπολα. Nespola.
Σιλέντζιο το σιωπητήριο, σόλε ο ήλιος, σπετάκολο το θέαμα, σόλο ο μόνος,σοφίτα,σιλουέτα,κουράγιο,κομπρέσσα,κονσέρβα,ταλέντο,ταρίφα,αρμάρι,βέργα,τρόμπα,μανιβέλα,βίτα η ζωή, βίβο το σταθερό το ζωντανό, ντίβα η θεά, ντόλτσε το γλυκό, φιοριτούρα ο καλλωπισμός, τέστα το κεφάλι, τέρα η γη, ταράτσα ο εξώστης, τάπα το πώμα, τάρα το απόβαρο, λίστα, λίνγκουα η γλώσσα, λίμπρο το βιβλίο, μανούβρα, μόστρα η βιτρίνα, νοβιτά η καινοτομία, τεμπεραμέντο η ιδιοσυγκρασία, βέσπα η σφήκα, μπαγκατέλα τα ασήμαντα πράγματα, γούρνα-Urna, μπάρκο, ουμανιτά η ανθρωπότης, κάουζα η αιτία, πάουζα η παύση, τσίμη η κορυφή, σκουλαμέντο το στράγγισμα, γαλαρία, τόμπολα το πέσιμο,μερκάτο η αγορά. πετάλα η πεταλίδα.σαράκο το πριόνι,σανγκουίνι το ματωμένο!.
Η Δέσποινα διακρίνεται για την φινέτσα-λεπτότητα, τενερέτσα-τρυφερότητα και μπελέντζα-ομορφιά.
Φοράω κρεμεζί καμιτσέτα-κατακόκκινη μπλούζα.
Κρετίνος ο ηλίθιος, σκέτος ο γνήσιος, μούτος  ο άφωνος, πατατούκος ο ασουλούποτος, πόβερος ο φτωχός, περικολόζο το επικίνδυνο, πάσο το βήμα, πασαρέλα, παούρα ο φόβος, πρεμούρα η βιασύνη, πριμαβέρα η άνοιξη, παντσέτα η κοιλιά, πούλβερη η σκόνη, πίκα το δόρυ, πόπολο ο λαός, πλέμπα ο όχλος, περφέτο το τέλειο, οπινιόνε η γνώμη, ποέτα ο ποιητής ποεζία το σπουδαίο ποίημα, και καρτούτσο το ¼ του λίτρου., όπερα το έργο, ονόρε η τιμή, πετεινάτος ο χτενισμένος, πόζα, πόστα ο σταθμός, πόστο η θέση, παντρόνε το αφεντικό, πρεσέντζα η παρουσία., παρτίτο το κόμμα,
.Όποιον συναντούσε ο πατέρας τον έλεγε κολέα. Collega,συνάδελφος.
Τη φούντα του καλαμποκιού ο Μεμάς την έλεγε τούτολο.Tutolo.Tη δουλειά που κάνει ο μάστορας τη λέμε φατούρα, ενώ το εργοστάσιο φάμπρικα.
Τη φαλτσέτα την ξέρουμε. Falcheto είναι το γεράκι.
To καλοκαίρι κάποτε τα βόδια αγριεύουν. Λέμε τα έπιασε ντάβανος. Tafano-οίστρος.
Κόμοδα είναι οι ανέσεις, μομπίλια τα κινητά πράγματα.
Ντεζιντέριο το θαυμάσιο, ντρίτο το ευθύ.
Mano είναι το χέρι. Μανίκι, μάνικα, μανιέρα, μανικέτα, μανιφατούρα η χειροτεχνία, μανιφέστο η διακήρυξη
Κρεσέντο είναι η βαθμιαία αύξηση του ήχου, ή η αυξανόμενη ένταση μιας διαδικασίας..
Φινάλε το τέλος.
        Φινάλε δεν μπορεί να υπάρξει, αφού ο καθένας μπορεί να προσθέσει τη δική του γνώση και εμπειρία. Όπως φινάλε δεν έχουν οι μνήμες και η αγάπη για αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του.
       BUON NATALE!                                             ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2016.

Μπάμπης Γαλανός.Δεκέμβρης 2015



Οι φωτογραφίες  είναι απο το αρχείο του Κώστα Φραγκιά


Αναδημοσιευση απο : KefaloniaPress.gr




https://sppantelios.blogspot.com