Πλατεία Βαλλιάνου-Ιστορικά γκρεμίσματα... εκούσια και ακούσια! Της Ρενατας Χαλιωτη.

Αναδημοσιευση απο : https://www.inkefalonia.gr

Μια ιστορική αναδρομή στην Κεντρική πλατεία του Αργοστολίου 

Η πλατεία Βαλλιάνου , σε αντίθεση με την πλατεία του Μέτελα που είχε συνδεθεί προσεισμικά κυρίως με αθλητικές δραστηριότητες και θαλάσσια μπάνια , υπήρξε ανέκαθεν το επίκεντρο της κοσμικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής τ΄Αργοστολιού και αναμφίβολα του φλέρτ! Το δε πεπρωμένο της συνδέθηκε στενά με εκείνο των εκάστοτε δικαστηρίων.







1825 (ή 1829)







Ανεγείρεται από τον άγγλο αρμοστή Νάπιερ , σε σχέδια του μηχανικού του αγγλικού στρατού Κέννεντυ, όπως άλλωστε το Μαρκάτο και το φανάρι των Βαρδιάνων, το παλαιό δικαστικό μέγαρο και δίνει το όνομα του στην πλατεία . Επίσης φυτεύονται πλησίον του δύο πλατάνια. Εκτός όμως από τα δικαστήρια στεγάζει το ενεχειροδανειστήριο και το Λανκαστεριανό (αλληλοδιδακτικό) σχολείο. Εκάλυπτε την βορεινή πλευρά της πλατειάς , με την κύρια είσοδο και πρόσοψη στον σημερινό δρόμο με τους φοίνικες .







Οι κακές γλώσσες ( ένα είδος πανταχού παρόν και σχολιάζον στο πέρασμα των αιώνων) ανέφεραν πως επίτηδες ο Νάπιερ έστρεψε τα τσιμεντένια οπίσθια του κτηρίου προς το λιθόστρωτο , για να περιορίσει την θέα και έτσι να τιμωρήσει έναν ντόπιο άρχοντα , του οποίου το σπίτι βρισκόταν εκεί. 1866



1866







Ο διευθυντής δημοσίων έργων Τηλέμαχος Βλασσόπουλος εξωραίζει την πλατεία και προτείνει να κατεδαφιστεί το κτήριο του Νάπιερ ως αντιαισθητικό για το περιβάλλον του. Ορισμένοι ενοχλούνταν από το αρχιτεκτονικό του στυλ, το οποίο πρόδιδε την αρχαιολατρεία του Νάπιερ αλλά ταυτόχρονα δημιουργούσε αντίθεση με τα παρακείμενα αρχοντικά, άλλοι πάλι οραματίζονταν μια μεγαλοπρεπέστερη πλατεία.


1867


Σεισμός 7,4 R ταρακουνά την κεφαλλονίτικη γη με επίκεντρο την Παλική, ωστόσο και το <<παλάτιον της δικαιοσύνης>> στο Αργοστόλι υφίσταται σοβαρές ζημιές, που οδηγούν στην μεταφορά των υπηρεσιών του μέχρι την αποκατάσταση τους. Επανέρχονται οι σκέψεις για την κατεδάφιση του.


1895







Μετά από πολλά χρόνια καθυστέρησης τοποθετείται στο άνω πίσω μέρος του δικαστικού μεγάρου το <<ρολόι του Πόγγη>>, που είχε δωρίσει ο οφθαλμίατρος από την Μασσαλία Σταύρος Μεταξάς. Ο μηχανισμός του περιελάμβανε καμπάνες και βαρίδια βάρους σχεδόν 700 κιλών. Τα τελευταία κρεμάστηκαν ακριβώς μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων και παρότι δεν υπήρχε φόβος πτώσης τους εντούτοις η θέα τους και μόνο προκαλούσε τρόμο! Τραγική ειρωνεία ,ο Μεταξάς μαζί με τα αδέλφια του είχαν αγωνιστεί εναντίον της αγγλικής κατοχής και τελικά το δώρο του εντοιχίστηκε στο κτήριο, που έφερε την σφραγίδα του επισήμου εκπροσώπου της.


1906







Ο δήμαρχος Σπύρος Κοσμετάτος κατεδαφίζει τελικά ,επικαλούμενος λόγους ρυμοτομίας ,το δικαστικό μέγαρο του Νάπιερ . Ταυτόχρονα αγοράζει τον κήπο Αμπατιέλου, για να ανεγείρει το καινούργιο και προβαίνει στον χαρακτηρισμό της πλατειάς ως δημοτικής .








Μία από τις 4 συνολικά μαρμάρινες κρήνες ( δύο από αυτές υπάρχουν ακόμη, στην πλατεία της πρώην αγροτικής τράπεζας η μιά και λίγο πιο πάνω από τον Ν.Ο.Α η άλλη ) , του γλύπτη Μπονάνου που δώρισαν οι κληρονόμοι Τούλ στον δήμο Αργοστολίου στα 1903 και ήταν τοποθετημένη στην κεντρική πλατεία, μεταφέρεται και εντοιχίζεται στο πρώτο γωνιακό κτήριο της οδού Λάσσης, απέναντι από τον κήπο του Νάπιερ. Δεν αποτελούσε όμως την μοναδική πηγή νερού καθώς επί αγγλοκρατίας ,πιθανότατα ,είχαν ανοιχτεί 2 πηγάδια για δημόσια χρήση στην πλατεία, τα οποία συντηρούνται κατά διαστήματα. Το <<ρολόι του Πόγγη>> δεν <<σωπαίνει>>. Απλά συνεχίζει την μελωδική του λειτουργία από λίγο μακρύτερα και συγκεκριμένα από τον δεξιό πύργο του θερινού θεάτρου Απόλλων (όπου περίπου σήμερα το ξενοδοχείο Castelo) , επίτευγμα του Κοσμετάτου της ίδιας χρονιάς για την τόνωση της θερινής θεατρικής κίνησης .








1928








Το καλοκαίρι μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του νέου δικαστικού μεγάρου ,σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Μεταξά . Την κατασκευή ανέλαβε ο αθηναικός οίκος Καλκάνη . Δήμαρχος ήταν τότε ο Βασίλειος Βανδώρος. Εκεί θα φιλοξενηθούν και το δημαρχείο και το ταχυδρομείο.



1953








<< Η πλατεία γεμάτη ρωγμές! Το κατάστρωμα της κυματιστό , αλλού βυθισμένο, αλλού υψωμένο , έμοιαζε περισσότερο με φρεσκοοργωμένο χωράφι . Κάπου – κάπου από την άσφαλτο ξεπεντιώντανε μέσα από της γης τα σπλάχνα , ντουβάρια και πωριά…. Ήταν τα θεμέλια του παλιού δικαστηρίου που ΄χε χτίσει ο Νάπιερ και είχε κατεδαφίσει ο Κοσμετάτος, για ν΄ανοίξει την πλατεία . Το κλώτσισμα της γης τα ξέρασε από τα σωθικά της>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος



<<Το χρονικό του σεισμού>>








Όσο για την μοίρα του δικαστικού μεγάρου και των ενοίκων του την μοιραία μέρα , γνωστή και τραγική! Κατασκευαστικά λάθη και κρατική αναλγησία!


Μια νέα σελίδα







Τί και αν το <<ρολόι του Πόγγη>> δεν μετρά πιά την ώρα, η πλατεία λίγο μετά την καταστροφή ξαναπαίρνει ζωή, ξαναπαίρνει μορφή! Και ο Παναγής Βαλλιάνος να μας θωρεί τότε και τώρα αφ΄υψηλού , ελαφρά γερμένος προς τα μπρός και καταδικασμένος σαν άλλος Σίσιφος , να αφουγκράζεται τις χαρές , τις λύπες, τους ευγενείς θορύβους της σύγχρονης ζωής μα και τα παράπονα και τις γκρίνιες μας!!!


( ένα μεγάλο ευχαριστώ στο πάντα πρόθυμο προσωπικό της κοργιαλενείου βιβλιοθήκης για την πολύτιμη βοήθεια του)


Ρενάτα Χαλιώτη


Βιβλιογραφία 1. Η παλαιά Κεφαλονιά-Ένας ατέλειωτος Αύγουστος <<Σταθμοί>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος 3.Λογοδοσία Σπύρου Κοσμετάτου , δημάρχου Αργοστολίου 4.<<Η γένεση και τα πάθη μιας πολιτείας>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος 5.<<Το χρονικό του σεισμού>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος <<Εικόνες και θύμησες από την παλιά Κεφαλονιά – Βιώματα μαρτυρίες>> Γεράσιμος Λουκάτος
Αναδημοσιευση απο το : https://www.inkefalonia.gr/koinonia/52683-plateia-vallianou-istorika-gremismata-ekoysia-kai-akoysia-spanies-fotografies

http://sppantelios.blogspot.gr/

9 Μάη 1945 – 72 Χρόνια . Του Σπύρου Δαράκη

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούρ­γιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασι­σμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλι­σμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

Μπ. Μπρεχτ

Ήταν πριν από 72 χρόνια όταν η Ιστορία σφραγίστηκε από το κόκκινο του αίματος. Από το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας. Από το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο. Με αυτό το «μελάνι» γράφτηκε η Ιστορία στην αναμέτρηση του ανθρώπου με το τέρας και με το έγκλημα. Με την απανθρωπιά και την κτηνωδία. Ήταν 9η Μάη 1945. Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού. Πριν από 72 χρόνια ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ, η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της. Η νίκη του Ανθρώπου εναντίον του Φασισμού, η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ήταν γεγονός. Αυτό το πανανθρώπινο επίτευγμα σφραγίστηκε με το ίδιο εκείνο κόκκινο χρώμα που δέσποζε στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας. Με το χρώμα το βγαλμένο από το ηφαίστειο της ελπίδας που εξερράγη τον Οκτώβρη του 1917 στην Πετρούπολη.

Σε αυτή η Νίκη – σταθμό, που κατορθώθηκε με τις ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς προηγούμενο υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού.

• Σ’ ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3,000 έως 6.200 χιλιόμετρα, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ενάντια στην ναζισμό αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα.
• Κάθε λεπτό του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς. Κάθε ώρα 507 νεκρούς. Κάθε μέρα 1.400 νεκρούς.
• Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία θρήνησε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της.
• Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες με τον ανθό του σοβιετικού λαού να φράζει με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη.
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε
  υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ’ αυτό που κατέβαλαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
• Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες; αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη στο έδαφος της ΕΣΣΔ από τους ναζί.

Έτσι γράφτηκε η Ιστορία μέχρι τις 9 Μάη. Αυτά πρόσφεραν οι κομμουνιστές στον πόλεμο κατά του φασισμού. Αυτή είναι η «σχέση» του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών με το φασισμό: «Σχέσεις» που το έχουμε τονίσει και θα το επαναλάβουμε: Τις χωρίζει αίμα! Το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα!

Η Ιστορία γράφτηκε:

Την πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού την έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Παρόντες, πρωτομάρτυρες και πρωταγωνιστές αυτού του αγώνα ήταν οι κομμουνιστές. Παντού. Και στην Ελλάδα. Είναι εδώ, στην πατρίδα μας, που η 9η Μάιου:

• Είναι η Μέρα που η Γκουέρνικα και το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και η Ακροναυπλία, η Μακρόνησος, το Στάλινγκραντ και η Αθήνα του Μεγάλου Δεκέμ­βρη, γίνονται τραγούδι στα χείλη του Ρίτσου και του Μπρεχτ, του Νερούδα και του Λειβαδίτη, του Μίκη και του Σοστακόβιτς, γίνονται κραυγή στα χέρια του Πικάσο και του Φαρσακίδη.

Όταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κάρφωνε τη σημαία της Επανάστασης στην καρδιά του ναζι­σμού, στα Ράιχσταγκ, σφράγιζε για πάντα και με την πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία. Αυτή την αλήθεια δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη «σβήσουν» από την Ιστορία εκείνοι που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξα­ναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία. Για τους «δεξιούς» και τους «αριστερούς», για τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες των «Κρουπ» και των «Ροκφέλερ», για τους «δη­μοκράτες» της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» που με όχημα την ΕΕ προσπαθούν να συσχετίσουν το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό, η ιστο­ρική αλήθεια είναι αμείλικτη. Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα ταξικά χαμαιτυπεία των μονοπωλίων, θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, θα υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία, που θα θυμίζει στους αιώνες.

Σπυρος Δαρακης.

 π. Κοινοτάρχης Μαρτυρικής Μαλαθύρου, π. Δήμαρχος Μηθύμνης,

Ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας Περιόδου 41 – 45 «Ελληνικά Ολοκαυτώματα»

Αναδημοσιευση απο : http://agonaskritis.gr/9-%CE%BC%CE%AC%CE%B7-1945-72-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1/

http://sppantelios.blogspot.gr/

Αργοστολι 260 χρονια πρωτευουσα,1757-2017,μια δυσκολη πορεια μεσα στο χρονο.

Φωτογραφια Σπυρου Μελετζη 1940
Μια πολυ ομορφη εκδηλωση πραγματοποιηθηκε χθες,στο Δημοτικο Θεατρο Αργοστολιου  απο τον
 Πολιτιστικο,Λαογραφικο,Ιστορικο Συλλογο Κεφαλληνιας και Ιθακης " ΤΟ ΡΙΦΟΡΤΣΟ ".
Αναδειχθηκαν αγνωστες πληροφοριες,ακομα και πριν απο την 20η Απριλιου 1757,ημερομηνια που ορισθηκε πρωτευουσα το Αργοστολι,εως σημερα.
Γιατι η γνωση της ιστοριας,σφυρηλατει με το καλυτερο τροπο,την ιδιαιτερη μας ταυτοτητα.

Η εκδηλωση αρχισε με Χαιρετισμους απο τον Προεδρο του Συλλογου,τον Δημαρχο,και τον προεδρο της ΚΕΔΗΚΕ.

Συνεχιστηκε απο τη Μαντολινατα των Νεων της Κεφαλονιας,υπο τη διευθυνση του Σωκρατη Μπενου

Αναμνηστικη πλακετα στο μαεστρο απο το Προεδρο του Συλλογου

"Στοιχεια για τη κοινωνια του Αργοστολιου 120 χρονια πριν γινει πρωτευουσα της Κεφαλονιας" εδωσε ο Διονυσης Γαρμπης.

Ο Παναγιωτης Δ.Καγκελαρης μιλησε για τις "Ειδησεις απο τα πρωτα 50 χρονια του Αργοστολιου ως πρωτευουσας της Κεφαλονιας"

"ΤΟ παλιο Αργοστολι,μεσα απο αγνωστες φωτογραφιες του αρχειου της Αδελφοτητας Κεφαλληνων και Ιθακησιων Πειραια" παρουσιασε Προεδρος της Αδελφοτητας, Μαριολενη Νεοφυτου, μαζι με τον Ορεστη Καππατο.

"Γεφυρα Δεβοσετου,η γεφυρα της καρδιας μας,η εκφραση της θελησης των αδαμαστων ανθρωπων" ,απο τους Σπυρο Καββαδια και τον Ορεστη Καππατο.

Η ομορφη εκδηλωση τελειωσε με χορευτικο προγραμμα απο το Λυκειο Ελληνιδων,Παραρτημα Αργοστολιου.

Με πλακετα τιμηθηκε η Προεδρος του Λυκειου, Ευρωπη Μοσχονα.

Τελος ακολουθησε Κεφαλονιτικο τραταμεντο στο φουαγιε του θεατρου.

http://sppantelios.blogspot.gr/

Του Ληξουριού ο Λάζαρος. Γραφει ο Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός.

Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Τι κι αν το  έντεχνο σατιρικό τραγούδι του Ληξουριώτικου Λάζαρου δεν σώθηκε ολόκληρο,  μας δίνει  όμως την εικόνα  του πως  «καλάντιζαν» οι Ληξουριώτες τον «Λάζαρο» στο Αργοστόλι.

«Του Ληξουριού ο Λάζαρος θα πάει στο Αργοστόλι

με το βαπόρι τση γραμμής  γραβατοκορδελιασμένος

…..

και θα γυρίσει μάτια μου παραδοπλουτισμένος»

…

          Ομάδες νεαρών Ληξουριωτών, είχαν από παλιά αυτή τη συνήθεια, να μπαίνουν στα πλεούμενα τση γραμμής Ληξούρι- Αργοστόλι και να λένε το Λάζαρο στα μαγαζιά τση πρωτεύουσας. Είχαν μεγάλους ξύλινους σταυρούς στολισμένους  κυρίως με  πολύχρωμες γραβάτες, αλλά και μερικούς  με κορδέλες χρωματιστές και έκαναν την καλαντική τους περατζάδα στο Αργοστόλι. Πήγαιναν στα καταστήματα, στα καφενεία και στα άλλα μαγαζιά, καθώς και στα σπίτια των πλουσίων. Κάποιος από τη παρέα είχε και ένα καλάθι για να βάνουν μέσα τα αυγά ή τα φρούτα ή ότι άλλο τους έδιναν ως φιλοδώρημα για τα κάλαντα του Λαζάρου. 

          Έπειτα από το μεγάλο γύρισμα στην πόλη του Αργοστολιού γύριζαν στο Ληξούρι τους  φχαριστημένοι  που πήγε η « οικονομική σοδειά καλά»…  ακολουθούσε η μοιρασιά για να  αγοράσουν  «τα καλά τους» για τη  Ανάσταση. Άλλες εποχές,  ψυχές μου εκείνες… σήμερα έχουμε την  ηλεκτρονική  ψηφιακή τεχνολογία και μας καθηλώνει από την αλόγιστη χρήση την οποία  κάνουμε! Ευτυχώς που υπάρχει αναφορά στις εφημερίδες της εποχής για την «καλαντική επιδρομή»  των νέων του παλιού Ληξουριού στην απέναντι όχθη… 

          Παρόλα ταύτα σήμερα υπάρχουν στο νησί ομάδες παιδιών που βγαίνουν να πουν το Λάζαρο, όπως τα παιδιά του 2^ου  Δημοτικού Ληξουρίου, που από παλιά συνεχίζουν αυτήν την παράδοση που ξεκίνησε με τη βοήθεια του υπογράφοντα αυτές τις γραμμές και συνεχίζει να τη στηρίζει ο δάσκαλος Γεράσιμος Μήλας.

Καλή Ανάσταση να έχουμε! 

 

Αναδημοσιετση απο : http://vlahatasamis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_76.html#more

http://sppantelios.blogspot.gr/

Προβολή Ντοκιμαντέρ - "Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση" 31/3/17

Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση

Τι έχει στο κεφάλι του ο νεοναζί της διπλανής πόρτας;

Το Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο προβάλλει την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017 στις 9:00μμ στο Εργατικό Κέντρο Αργοστολίου το ντοκιμαντέρ της Angélique Kourounis «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση», μια παραγωγή του OmniaTV, σε συμπαραγωγή με Arte και Yemaya Productions, με την υποστήριξη των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, του Ιδρύματος Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ - Γραφείο Ελλάδας και της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η είσοδος είναι δωρεάν. Στον χώρο θα υπάρχει κουτί ελεύθερης συνεισφοράς για την στήριξη της παραγωγής.

Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ

«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιός μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιό βαγόνι θα μας βάλουν.»

Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή».

Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκυμανταίρ προσπαθεί να ανακαλύψει τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα του συστήματος.

Η Χρυσή Αυγή ποτέ δεν κρύφτηκε, όσον αφορά στην ιδεολογία της. Η απήχησή της στις κάλπες μπορεί παλιότερα να ήταν απειροελάχιστη, όμως η συμβατότητα αυτής της ιδεολογίας με γερά παγιωμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα που καλλιεργούν πολλοί κληρικοί, τα περισσότερα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα αποτελεί το εύφορο έδαφος στο οποίο ανθεί η οργάνωση.

Η σκηνοθέτρια εξετάζει το θέμα μέσα από τις προσωπικές της εμμονές, τις ανησυχίες και τους φόβους της, έχοντας ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια και άλλες δύο τηλεοπτικές παραγωγές στην προσέγγιση του νεοναζιστικού κόμματος, που κατέλαβε την τρίτη θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ύστερα από τρεις δεκαετίες περιθωριακής, αλλά αιματηρής, δραστηριότητας.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Angélique Kourounis

Σενάριο: Angélique Kourounis, Thomas Iacobi

Αφήγηση: ελληνικά - γαλλικά Angélique Kourounis, αγγλικά Alexia Eastwood

Έρευνα: Angélique Kourounis, Thomas Iacobi, Διονύσης Γκουτζουρής

Οπερατέρ (κατά σειρά πλάνων):Jean Christophe Georgoutsos, Theseus Bitter Kourounis, Γιάννης Μισουρίδης, Αντώνιος Δημόπουλος, Thomas Iacobi, Angélique Kourounis, François Chevré

Ηχοληψία: Thomas Iacobi

Μοντάζ / Εταλονάζ / Μιξάζ: Αντώνιος Δημόπουλος

Εκτέλεση Παραγωγής: Λουκάς Σταμέλλος

Γραφικά: Vincent Vaury, Αντώνιος Δημόπουλος

Μουσική: Αντώνιος Δημόπουλος

Συνεντεύξεις (με σειρά εμφάνισης): Ηλίας Παναγιώταρος | Βουλευτής Χρυσής Αυγής, Νίκος Ζέρβας | Εσωτερική ασφάλεια Χρυσής Αυγής, Ουρανία Μιχαλολιάκου | Βουλεύτρια ΧΑ Αρχηγός Νεολαίας, Γιάννης Σβέγγος, Στέλλα Σβέγγου, Γεωργία Βαρδουλάκη | Δικηγόρος Υποψ.Δημοτική Σύμβουλος, Ηλίας Κασιδιάρης | Βουλευτής Χρυσής Αυγής, Χάρης Μέξας | Χρυσή Αυγή Νοτίων Προαστίων Δημοτικός Σύμβουλος Υποψ.Βουλευτής, Ιουλία Μέξα | Σύζυγος Χάρη Μέξα, Μαριάνθη Μέξα | Μητέρα Χάρη Μέξα, Γιονούς Μοχαμαντί Γιατρός Πρώην πρόεδρος Κοινότητας Αφγανών Ελλάδας, Ντιν Μοχάμαντ | Θύμα ρατσιστικής επίθεσης, Κωνσταντίνα Σταματίου | Χ.Α. Νοτίων Προαστίων Υποψ.Δημοτική Σύμβουλος, Μαρία Κεφαλά | Χ. Α. Νοτίων Προαστίων, Μέτωπο Γυναικών, Πράσινη Πτέρυγα, Υποψ. Δημοτική Σύμβουλος, Σουλτάνα Καραλή | Χ.Α. Νοτίων Προαστίων, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος, Ζέτα Χελιώτη | Μέλος Χρυσής Αυγής Νοτίων Προαστίων, Γιάννης Παπλωματάς | Ηθοποιός, Θοδωρής Ελευθεριάδης | Ηθοποιός, Παύλος | Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, «Κυριάκος» | Πρώην μέλος Χρυσής Αυγής, Δημήτρης Κουσουρής | Θύμα επίθεσης Χρυσής Αυγής, Άρης Χατζηστεφάνου | Δημοσιογράφος Σκηνοθέτης, Ηλίας Νικολακόπουλος | Καθηγητής Κοινωνιολογίας ΕΚΠΑ, Συμεών Κεδίκογλου | Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας Κυβερνητικός εκπρόσωπος (2014), Δημήτρης Ψαρράς | Δημοσιογράφος Συγγραφέας «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», Θάνος Ντόκος | Δρ. Διεθνών Σχέσεων & Στρατηγικής Cambridge

Δήλωση της σκηνοθέτριας
Πώς ένα ρατσιστικό κόμμα, που για χρόνια έπαιρνε λιγότερο από 0,2% των ψήφων, μπορεί να βρεθεί στη βουλή με 18 βουλευτές;
Πώς ένα κόμμα που προωθεί τη βία, το μίσος, τον σεξισμό και τις δολοφονίες, μπορεί να αυξάνει την απήχησή του μετά από κάθε πογκρόμ;
Πώς, ενώ δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει έτσι ως έχει στη Γαλλία, η Χρυσή Αυγή μπορεί να παραμένει στην Ελλάδα τρίτη πολιτική δύναμη επί τέσσερα χρόνια;
Τί έχει μέσα στο μυαλό του ένας Χρυσαυγίτης;
Μ' αυτά τα ερωτήματα ξεκίνησα τα γυρίσματα, τέλη 2009 με αρχές 2010. Αλλά, όσο πιο πολύ προχωρούσα στην έρευνα, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούσα ότι το κίνητρό μου ήταν ο φόβος.
Με έναν πεθερό και μια γιαγιά στην αντίσταση, με μια πεθερά που έβγαζε το κίτρινο αστέρι της για να περάσει από τις γραμμές του εχθρού ώστε να φέρει τρόφιμα στην οικογένειά της, μ' έναν θείο και μια θεία που γύρισαν απ' το Άουσβιτς, μεγάλωσα με ιστορίες του πολέμου.
Ενός κόσμου που, όπως μου έλεγαν, δεν θα υπήρχε ποτέ ξανά.
Είναι όμως έτσι;
Όσο συγκέντρωνα εικόνες, τόσο είχα την αίσθηση πως όχι.
Αυτοί οι άντρες με τα μαύρα μού έγιναν εμμονή: «Πώς μπορεί κανείς να είναι σήμερα Χρυσαυγίτης;» Η ερώτηση αυτή μου ερχόταν καθημερινά. Και τώρα ακόμα, μετά από πέντε χρόνια έρευνας, η ερώτηση αυτή παραμένει. Δεν έχω απάντηση. Η κρίση δεν είναι η μόνη εξήγηση. Όσοι επιλέγουν και ψηφίζουν την Χρυσή Αυγή, το κάνουν για πολλούς, διαφορετικούς λόγους.
Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Ειδικά επειδή λίγοι τους παίρνουν στα σοβαρά.
Αυτή η ταινία δεν δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που είχα και έχω ακόμα. Ελπίζω όμως ότι φέρνει στο φως αρκετά στοιχεία για να μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει την επικινδυνότητα της Χρυσής Αυγής.
Διότι, τελικά, δεν υπάρχει καμμία απολύτως διαφορά ανάμεσα στο χρυσαυγίτικο «Η Ελλάδα στους Έλληνες» και την ναζιστική επιγραφή «Jude» στα μαγαζιά των Εβραίων.

Αναδημοσιευση απο : http://www.e-traverso.gr/index.php/oi-draseis-mas/139-documentaire-xrysi-avgi

http://sppantelios.blogspot.gr/

H καυκιά με το κοπάνι και η αλιάδα στην Κεφαλονιά.Του Τακη Τοκκα.

Οι γιορτάδες αποτελούσαν και αποτελούνε σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής ζωής και ευκαιρία για μάζωξη σε σπίτια ή μαγαζιά και βεβαίως είναι προκληση και πρόσκληση για τσι νοικοκυράδες κυρίως, να δείξουνε πόσο καλά μαγερεύουνε.
Η 25η Μαρτίου έχει πλέον διττή θρησκευτική και εθνική σημασία για τους Έλληνες. Θρησκευτική γιατί η 25η Μαρτίου για τους χριστιανούς είναι ιερή γιατί τιμάται και γιορτάζεται η αναγγελία-Ευαγγελισμός- από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Μαρία της ενανθρώπισης του Υιού και Λόγου του Θεού. Εθνική γιατί με Βασιλικό Διάταγμα του έτους 1838, καθιερώθηκε από τον Βασιλιά Όθωνα να γιορτάζεται η έναρξη της επανάστασης του 1821 εναντίον των Οθωμανών με σκοπό την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Ωστόσο,η διττή σημασία για την ημέρα της 25ης Μαρτίου προυπήρχε και γιορταζότανε στα Ιόνια νησιά.Στην μακραίωνη ιστορική περίοδο της Βενετσιάνικης κυριαρχίας στα Επτάνησα,η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ήταν κοινή γιορτή και για τα δύο Δόγματα και τόσο στην ίδια την Βενετία όσο και στις κτήσεις της, γιορταζότανε παράλληλα με την θρησκευτική, και η ανάμνηση της κτίσης της πόλης. Στα Επτάνησα η ανάμνηση της κτίσης της Σερενίσιμα γιορταζόταν επίσημα με πρετσεσιό(λιτανεία) που διοργάνωνε το τοπικό ρεγκιμέντο(Διοίκηση) με την επιβεβλημένη συμμετοχή τόσο του κλήρου των δυο Δογμάτων όσο και των ραπρεζεντάντι δλδ των εκπροσώπων της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας.
Αποβραδίς αλλά και την ημέρα του Ευαγγελισμού οι εκκλησιές του νησιού που είναι αφιερωμένες στην Βαγγελίστρα μαζώνουν πολύ κόσμο. Στον Εσπερινό οι πιστοί πηγαίνουνε μέσα σε ψάθινες κανίστρες τσι αρτοπλασίες που αποτελούνται από πέντε στρογγυλούς άρτους που έχουν την αγιά σφρά(γ)ιση και δυό μπουκαλέτα που περιέχουν λάδι και κρασί. Ο μεγαλύτερος άρτος τοποθετείται στην κορυφή αλείφεται με μέλι και ζάχαρη και στολίζεται με τα φιόρα (άνθη) τση εποχής.Ακόμα και σήμερα γυναίκες φέρνουνε στην εκκλησιά την κανίστρα με την αρτοπλασία που την έχουν τοποθετήσει στον πιδολόο (συνήθως υφασμάτινο κυκλικό στήριγμα) απιθωμένο απά στο κεφάλι τους. Μετά τον Εσπερινό, παλιότερα, οι άντρες του χωριού έριχταν σμπάρα με τα (ν)τουφέκια τους για την χάρη τση Βαγγελίστρας,ακόμα έριχταν σαμάκια (πυροτεχνήματα) που ήταν σπετακολόζα(θεαματικά) καθώς άνοιγαν στον βραδυνό ουρανό και έδιναν χαρά σε μικρούς και μεγάλους. Στο κελί τση εκκλησιάς ο γαστάλδοι/επιτρόποι είχαν φροντίσει και φίλευαν τους προσκυνητές με δικονάρια, αλιάδα, μπακαλάο, κοφίσι, μπακαλαόπιτα και κοφισόπιτα. Το χάραμα γινότουνε το πρετσεσιό /λιτανεία τση, συνήθως μιρακολόζας (θα(υ)ματουργής), εικόνας τση Βαγγελίστρας είτε παίρνοντας την πορταντίνα του Θρόνου ή και ολόκληρο τον Θρόνο, ανάλογα την κατασκευή.
Μέσα στην περίοδο της Μεγάλης (Τεσ)σαρακοστής που ξεκινάει από την Καθαρή Δευτέρα και καταλήγει την Κυριακή των Βαΐων, την ημέρα του Ευαγγελισμού οι χριστιανοί μπορούν «ακινδύνως» να φάνε ψάρι, γιατί λάδι και κρασί καταλύεται τα Σάββατα και τις Κυριακές της Σαρακοστής. Μετά αρχίζει η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας που τελειώνει με την απόλυση της Λειτουργίας του Πάσχα και στην Κεφαλονιά με την Πρώτη Ανάσταση ή Γκλόρια το πρωί του Μ. Σαββάτου.
Η αλιάδα λοιπόν,είναι το καθιερωμένο φαί για την ημέρα του Ευαγγελισμού, την Τρυνή, την Κυριακή των Βαΐων και του Σωτήρος. Η αλιάδα δουλεύεται μέσα στην πέτρινη ή ξύλινη καυκιά με συγχέριο το εργονομικό κοπάνι μέχρι να κορδίσει, να στέκεται δηλαδή στο περούνι χωρίς να πέφτει. Η αλιάδα μετά κενώνεται σε πιάτο βαθύ και συνοδεύεται με βρασμένο μπακαλάο ή κοφίσι ή χταπόδι ή ψάρι και απαραίτητα με βίνο/κρασί ρομπόλα, βοστυλίδι, τσαούσι και σπιτάτο αναχερισμένο ψωμί.
Ο μπακαλάος όπως και το κοφίσι στην Κεφαλονιά μαγερεύονται με σύβραση, ή μπιάνκο, ή σοφιγάδο στην κατσαριόλα και σπανιώτερα φριτάτος στο τηγάνι.Ακόμα,στο νταβά με πάστα ή φρέσκια κομιντόρια, ανάλογα την εποχή, ψενότανε στο φούρνο ή στην τσερέπα και σήμερα στις κουζίνες. Ο μπακαλάος και το κοφίσι συνοδεύουν εξαιρετικά την αλιάδα, τα σέσκλα, τα μωρόπουλα(μικρά κολοκύθια), τα αμπελοφάσουλα και τα κοκκινογούλια (παντζάρια).
Οι Βενετσιάνοι ως θαλασσοπόροι και εξερευνητές είχαν εξελίξει τις τεχνικές αποθήκευσης και συντήρησης των τροφίμων ανάμεσα στις άλλες τεχνικές και με το αλάτι.Επίσης την παρασκευή και συντήρηση των σαλουμικών.Διέδωσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στην διάρκεια της μακραίωνης κυριαρχίας τους, τα μπαχαρικά, τον παστό μπακαλάο, το κοφίσι, την πατάτα, το κομιντόρο, τις πιπεριές, τις γάλισσες. Ο παστός μπακαλάος γίνεται γνωστός στα νησιά του Ιονίου και στις υπόλοιπες περιοχές της Βενετσιάνικης κυριαρχίας τον 16ο αιώνα περίπου και σιγά-σιγά υιοθετήθηκε και από τον ηπειρωτικό πληθυσμό της Ελλάδας γιατί ήτανε φθηνή και οικονομική λύση και δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη συντήρηση.
Η καταγωγή της αλιάδας(agliata) αποδίδεται στους αρχαίους Ρωμαίους και τρωγόταν από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Σε βενετσιάνικο λίμπρο/βιβλίο με ρετσέτες μαγειρικής του 14ου αιώνα αναφέρεται ότι η agiada (αλιάδα) μπορεί να συνοδεύσει όλων των ειδών τα κρέατα. Στην Λιγουρία η αλιάδα συνόδευε και τα ψάρια.
Η ρετσέτα της βενετσιάνικης agiada (αλιάδας) καλούσε μέσα στην καυκιά να κοπανιστεί το σκόρδο, να προστεθεί λάδι, ψύχα ψωμιού, ξύδι, μπαχαρικό και μετά να κοπανιστεί με ζουμί από ψάρια ή μπακαλάο. Η ομοιότητα με την Κεφαλονίτικη αλιάδα –που ο γκραν πιρόν (καλοφαγάς) και σήμερα δεν την λησμονάει- είναι εμφανής. Βέβαια, η ρετσέτα αυτή με την πάροδο του χρόνου εμπλουτίστηκε με διάφορες παραλλαγές στη Βενετία όπως η ψύχα ψωμιού να έχει πιτιστεί σε ζουμί κρέατος ή ακόμα και σε κάποιο χρωματιστό φρούτο. Στο βενετσιάνικο ναυτικό και για λόγους υγιεινής, μάλλον από το φόβο των μολύνσεων και της αβιταμίνωσης, υπήρχε στο διαιτολόγιο του πληρώματος μια ρευστή αλιάδα από σκόρδο κοπανισμένο, ξύδι, λάδι, πιπέρι όπου βούταγαν την γαλέτα τους.
Στην Κεφαλονιά υπάρχουν από παλιά ποικιλίες αλιάδας όπως π.χ με τσάγαλα δλδ τα φρέσκα αστάλωτα αμύγδαλα, με πάνε/ψωμί, με γαλέτα φρυμένη, με καρύδια και βέβαια με πατάτες που είναι και η νεώτερη ρετσέτα.
 Η φωτογραφία με τα φουρνιμέντα (σκεύη) που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν για την αλιάδα, είναι από το οίκος-Μουσείο/ casa-Museo στον Καραβόμυλο Κεφαλονιάς.Έτσι,η αλιάδα είναι μέσα στη πέτρινη καυκιά του 1910 περ.που την πελέκησε ο Κωνσταντής Μαρίνης–Σκορτσανίτης, το κοπάνι της ίδιας περιόδου είναι έργο του Νικολή Π. Καβαλιεράτου-Σβιρλίγγα-Θεούλη και η λινή μεσάλα, σπαρμένη, επεξεργασμένη, υφασμένη και κεντημένη από την Περιστέρα Τόκκα το 1947,όλοι κάτοικοι των Βλαχάτων Σάμης. Η γαδένα (λεκάνη) είναι από την Πούλια του 19ου αιώνα και μέσα έβαζαν τον βρασμένο μπακαλάο ή κοφίσι ή και την αλιάδα, το κεραμεικό πιάτο, πιθανόν Επτανησιακού εργαστηρίου, αρχών του 20ου αιώνα.

Τάκης Τόκκας

Αναδημοσιευση απο :Ionian center

http://sppantelios.blogspot.gr/

Και εφέτος στον Κούταβο τα “Χελιδονίσματα” για τους μαθητές των σχολείων

O Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Αίνου συνδιοργανώνει με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και το Γραφείο Σχολικών Δραστηριοτήτων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κεφαλονιάς τα «Χελιδονίσματα» του 2017 και προσκαλεί τους μαθητές των σχολείων στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Κουτάβου να συμμετάσχουν την Δευτέρα, 27.03.2017 και την Τρίτη, 28.03.2017 και ώρες 09.30-13.30.

Πρόκειται για μια εκδήλωση, η οποία προσελκύει ιδιαίτερα τα παιδιά και αποτελεί ένα καλωσόρισμα στην Άνοιξη και στα χελιδόνια μέσα από την κατασκευή πήλινης χελιδονοφωλιάς και άλλων εκδηλώσεων.

Με εκτίμηση,

Δρ. Μιχαήλ Ξανθάκης

Συντονιστής του Φορέα

Νικόλας Άσιμος 1949 – 1988

Ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε.

Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο.

Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος.

Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α.

Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες.

Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.

Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.

Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Αναδημοσιευση απο :https://www.sansimera.gr/biographies/102

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΟΓΕ για την 8η Μάρτη

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Με αφορμή την επέτειο της 8 ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) στέλνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στις μισθωτές και τις αυταπασχολούμενες εργαζόμενες, στις γυναίκες της υπαίθρου, στις συνταξιούχους, στις μετανάστριες και τις πρόσφυγες, ιδιαίτερα στις φοιτήτριες- σπουδάστριες, στις νέες μητέρες. Τις καλούμε να ενώσουμε τις φωνές μας στο δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης.

> 8 Μάρτη 1857, οι ράφτρες κι οι υφάντρες της Ν. Υόρκης βγαίνουν στους δρόμους διεκδικώντας μείωση του εργάσιμου χρόνου, ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της.

> 8 Μάρτη 2017, εμείς, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου, χρειάζεται να συνεχίσουμε το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τις σύγχρονες ανάγκες μας. βιώνουμε έναν εργασιακό μεσαίωνα, ζούμε το ανελέητο χτύπημα των δικαιωμάτων μας στην εργασία και τη μητρότητα, την εκμηδένιση του ελεύθερου χρόνου μας.

Σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες μας, με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά
δικαιώματα και λιγότερες ώρες εργασίας.
Αυτή η πρόοδος δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιούμε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο σε δραστηριότητες με βάση τα ενδιαφέροντά μας, για αναψυχή και προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, αλλά
και για να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση, που αποτελεί στοιχείο για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας.

Αυτή η πρόοδος μπορεί να ικανοποιήσει τις δικές μας ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες με γενικευμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας της μητρότητας, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειας μας με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας.

Όμως τι μπαίνει εμπόδιο σε όλα αυτά;

Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που χτίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φορτώσει στην πλάτη του λαού και νέα μέτρα, κάνοντας νόμο κάθε απαίτηση των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών και των μεγαλεμπόρων.

Να μην υποταχθούμε στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Το αγωνιστικό μήνυμα της 8ης Μάρτη δείχνει το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο για μας και τις οικογένειές μας.

Εξαρτάται από τη δική μας θέληση και δράση, τη συμμετοχή μας στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, τα εργατικά σωματεία, τις ενώσεις αυταπασχολουμένων, τους αγροτικούς και φοιτητικούς

συλλόγους να βαδίσουμε αγωνιστικά στις «λεωφόρους του μέλλοντος». Ένα μέλλον που θα είμαστε απαλλαγμένες από το άγχος και την ανασφάλεια της ανεργίας, της μετανάστευσης στο εξωτερικό, από μια ζωή- λάστιχο, χωρίς πολέμους, προσφυγιά.

Ενώνουμε τις φωνές μας με τις γυναίκες- θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων. Δείχνουμε την αλληλεγγύης μας στους πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας και παλεύουμε κατά της εμπλοκής, συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και στους σχεδιασμούς του, για να φύγει το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Παλεύουμε ενάντια στο σύστημα που γεννά τον πόλεμο, την προσφυγιά.

8η Μάρτη: Σύμβολο αγώνα. Θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα…

Παλεύουμε μαζί για δημιουργική ζωή με δικαιώματα στην εργασία και στη μητρότητα.

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

8 ΜΑΡΤΗ 2017