Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

21 Μαη. Μαυρη μερα για τα Επτανησα !!!



Σήμερα γιορτάζουμε την κατάργηση του Κράτους μας, το κλείσιμο του πανεπιστημίου μας, την κατάργηση της γλώσσας μας, την αλλοτρίωση της κουλτούρας μας, την παρακμή των νησιων μας, το θάνατο της μουσικής μας, της ναυτιλίας μας... ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ!


Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Πλατεία Βαλλιάνου-Ιστορικά γκρεμίσματα... εκούσια και ακούσια! Της Ρενατας Χαλιωτη.

Αναδημοσιευση απο : https://www.inkefalonia.gr

Μια ιστορική αναδρομή στην Κεντρική πλατεία του Αργοστολίου 




Η πλατεία Βαλλιάνου , σε αντίθεση με την πλατεία του Μέτελα που είχε συνδεθεί προσεισμικά κυρίως με αθλητικές δραστηριότητες και θαλάσσια μπάνια , υπήρξε ανέκαθεν το επίκεντρο της κοσμικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής ζωής τ΄Αργοστολιού και αναμφίβολα του φλέρτ! Το δε πεπρωμένο της συνδέθηκε στενά με εκείνο των εκάστοτε δικαστηρίων.







1825 (ή 1829)







Ανεγείρεται από τον άγγλο αρμοστή Νάπιερ , σε σχέδια του μηχανικού του αγγλικού στρατού Κέννεντυ, όπως άλλωστε το Μαρκάτο και το φανάρι των Βαρδιάνων, το παλαιό δικαστικό μέγαρο και δίνει το όνομα του στην πλατεία . Επίσης φυτεύονται πλησίον του δύο πλατάνια. Εκτός όμως από τα δικαστήρια στεγάζει το ενεχειροδανειστήριο και το Λανκαστεριανό (αλληλοδιδακτικό) σχολείο. Εκάλυπτε την βορεινή πλευρά της πλατειάς , με την κύρια είσοδο και πρόσοψη στον σημερινό δρόμο με τους φοίνικες .







Οι κακές γλώσσες ( ένα είδος πανταχού παρόν και σχολιάζον στο πέρασμα των αιώνων) ανέφεραν πως επίτηδες ο Νάπιερ έστρεψε τα τσιμεντένια οπίσθια του κτηρίου προς το λιθόστρωτο , για να περιορίσει την θέα και έτσι να τιμωρήσει έναν ντόπιο άρχοντα , του οποίου το σπίτι βρισκόταν εκεί. 1866



1866







Ο διευθυντής δημοσίων έργων Τηλέμαχος Βλασσόπουλος εξωραίζει την πλατεία και προτείνει να κατεδαφιστεί το κτήριο του Νάπιερ ως αντιαισθητικό για το περιβάλλον του. Ορισμένοι ενοχλούνταν από το αρχιτεκτονικό του στυλ, το οποίο πρόδιδε την αρχαιολατρεία του Νάπιερ αλλά ταυτόχρονα δημιουργούσε αντίθεση με τα παρακείμενα αρχοντικά, άλλοι πάλι οραματίζονταν μια μεγαλοπρεπέστερη πλατεία.


1867


Σεισμός 7,4 R ταρακουνά την κεφαλλονίτικη γη με επίκεντρο την Παλική, ωστόσο και το <<παλάτιον της δικαιοσύνης>> στο Αργοστόλι υφίσταται σοβαρές ζημιές, που οδηγούν στην μεταφορά των υπηρεσιών του μέχρι την αποκατάσταση τους. Επανέρχονται οι σκέψεις για την κατεδάφιση του.


1895







Μετά από πολλά χρόνια καθυστέρησης τοποθετείται στο άνω πίσω μέρος του δικαστικού μεγάρου το <<ρολόι του Πόγγη>>, που είχε δωρίσει ο οφθαλμίατρος από την Μασσαλία Σταύρος Μεταξάς. Ο μηχανισμός του περιελάμβανε καμπάνες και βαρίδια βάρους σχεδόν 700 κιλών. Τα τελευταία κρεμάστηκαν ακριβώς μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων και παρότι δεν υπήρχε φόβος πτώσης τους εντούτοις η θέα τους και μόνο προκαλούσε τρόμο! Τραγική ειρωνεία ,ο Μεταξάς μαζί με τα αδέλφια του είχαν αγωνιστεί εναντίον της αγγλικής κατοχής και τελικά το δώρο του εντοιχίστηκε στο κτήριο, που έφερε την σφραγίδα του επισήμου εκπροσώπου της.


1906







Ο δήμαρχος Σπύρος Κοσμετάτος κατεδαφίζει τελικά ,επικαλούμενος λόγους ρυμοτομίας ,το δικαστικό μέγαρο του Νάπιερ . Ταυτόχρονα αγοράζει τον κήπο Αμπατιέλου, για να ανεγείρει το καινούργιο και προβαίνει στον χαρακτηρισμό της πλατειάς ως δημοτικής .








Μία από τις 4 συνολικά μαρμάρινες κρήνες ( δύο από αυτές υπάρχουν ακόμη, στην πλατεία της πρώην αγροτικής τράπεζας η μιά και λίγο πιο πάνω από τον Ν.Ο.Α η άλλη ) , του γλύπτη Μπονάνου που δώρισαν οι κληρονόμοι Τούλ στον δήμο Αργοστολίου στα 1903 και ήταν τοποθετημένη στην κεντρική πλατεία, μεταφέρεται και εντοιχίζεται στο πρώτο γωνιακό κτήριο της οδού Λάσσης, απέναντι από τον κήπο του Νάπιερ. Δεν αποτελούσε όμως την μοναδική πηγή νερού καθώς επί αγγλοκρατίας ,πιθανότατα ,είχαν ανοιχτεί 2 πηγάδια για δημόσια χρήση στην πλατεία, τα οποία συντηρούνται κατά διαστήματα. Το <<ρολόι του Πόγγη>> δεν <<σωπαίνει>>. Απλά συνεχίζει την μελωδική του λειτουργία από λίγο μακρύτερα και συγκεκριμένα από τον δεξιό πύργο του θερινού θεάτρου Απόλλων (όπου περίπου σήμερα το ξενοδοχείο Castelo) , επίτευγμα του Κοσμετάτου της ίδιας χρονιάς για την τόνωση της θερινής θεατρικής κίνησης .








1928








Το καλοκαίρι μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του νέου δικαστικού μεγάρου ,σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Μεταξά . Την κατασκευή ανέλαβε ο αθηναικός οίκος Καλκάνη . Δήμαρχος ήταν τότε ο Βασίλειος Βανδώρος. Εκεί θα φιλοξενηθούν και το δημαρχείο και το ταχυδρομείο.



1953








<< Η πλατεία γεμάτη ρωγμές! Το κατάστρωμα της κυματιστό , αλλού βυθισμένο, αλλού υψωμένο , έμοιαζε περισσότερο με φρεσκοοργωμένο χωράφι . Κάπου – κάπου από την άσφαλτο ξεπεντιώντανε μέσα από της γης τα σπλάχνα , ντουβάρια και πωριά…. Ήταν τα θεμέλια του παλιού δικαστηρίου που ΄χε χτίσει ο Νάπιερ και είχε κατεδαφίσει ο Κοσμετάτος, για ν΄ανοίξει την πλατεία . Το κλώτσισμα της γης τα ξέρασε από τα σωθικά της>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος



<<Το χρονικό του σεισμού>>








Όσο για την μοίρα του δικαστικού μεγάρου και των ενοίκων του την μοιραία μέρα , γνωστή και τραγική! Κατασκευαστικά λάθη και κρατική αναλγησία!


Μια νέα σελίδα







Τί και αν το <<ρολόι του Πόγγη>> δεν μετρά πιά την ώρα, η πλατεία λίγο μετά την καταστροφή ξαναπαίρνει ζωή, ξαναπαίρνει μορφή! Και ο Παναγής Βαλλιάνος να μας θωρεί τότε και τώρα αφ΄υψηλού , ελαφρά γερμένος προς τα μπρός και καταδικασμένος σαν άλλος Σίσιφος , να αφουγκράζεται τις χαρές , τις λύπες, τους ευγενείς θορύβους της σύγχρονης ζωής μα και τα παράπονα και τις γκρίνιες μας!!!


( ένα μεγάλο ευχαριστώ στο πάντα πρόθυμο προσωπικό της κοργιαλενείου βιβλιοθήκης για την πολύτιμη βοήθεια του)


Ρενάτα Χαλιώτη


Βιβλιογραφία 1. Η παλαιά Κεφαλονιά-Ένας ατέλειωτος Αύγουστος <<Σταθμοί>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος 3.Λογοδοσία Σπύρου Κοσμετάτου , δημάρχου Αργοστολίου 4.<<Η γένεση και τα πάθη μιας πολιτείας>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος 5.<<Το χρονικό του σεισμού>> Αγγελοδιονύσης Δεμπόνος <<Εικόνες και θύμησες από την παλιά Κεφαλονιά – Βιώματα μαρτυρίες>> Γεράσιμος Λουκάτος
Αναδημοσιευση απο το : https://www.inkefalonia.gr/koinonia/52683-plateia-vallianou-istorika-gremismata-ekoysia-kai-akoysia-spanies-fotografies

http://sppantelios.blogspot.gr/

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

9 Μάη 1945 – 72 Χρόνια . Του Σπύρου Δαράκη


«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούρ­γιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασι­σμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλι­σμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Μπ. Μπρεχτ


Ήταν πριν από 72 χρόνια όταν η Ιστορία σφραγίστηκε από το κόκκινο του αίματος. Από το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας. Από το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο. Με αυτό το «μελάνι» γράφτηκε η Ιστορία στην αναμέτρηση του ανθρώπου με το τέρας και με το έγκλημα. Με την απανθρωπιά και την κτηνωδία. Ήταν 9η Μάη 1945. Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού. Πριν από 72 χρόνια ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ, η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της. Η νίκη του Ανθρώπου εναντίον του Φασισμού, η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ήταν γεγονός. Αυτό το πανανθρώπινο επίτευγμα σφραγίστηκε με το ίδιο εκείνο κόκκινο χρώμα που δέσποζε στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας. Με το χρώμα το βγαλμένο από το ηφαίστειο της ελπίδας που εξερράγη τον Οκτώβρη του 1917 στην Πετρούπολη.

Σε αυτή η Νίκη – σταθμό, που κατορθώθηκε με τις ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς προηγούμενο υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού.
  • Σ’ ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3,000 έως 6.200 χιλιόμετρα, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ενάντια στην ναζισμό αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα.
  • Κάθε λεπτό του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς. Κάθε ώρα 507 νεκρούς. Κάθε μέρα 1.400 νεκρούς.
  • Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία θρήνησε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της.
  • Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες με τον ανθό του σοβιετικού λαού να φράζει με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη.
  • Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε
    υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ’ αυτό που κατέβαλαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
  • Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες; αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη στο έδαφος της ΕΣΣΔ από τους ναζί.
Έτσι γράφτηκε η Ιστορία μέχρι τις 9 Μάη. Αυτά πρόσφεραν οι κομμουνιστές στον πόλεμο κατά του φασισμού. Αυτή είναι η «σχέση» του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών με το φασισμό: «Σχέσεις» που το έχουμε τονίσει και θα το επαναλάβουμε: Τις χωρίζει αίμα! Το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα!
Η Ιστορία γράφτηκε:
Την πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού την έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Παρόντες, πρωτομάρτυρες και πρωταγωνιστές αυτού του αγώνα ήταν οι κομμουνιστές. Παντού. Και στην Ελλάδα. Είναι εδώ, στην πατρίδα μας, που η 9η Μάιου:
  • Είναι η Μέρα που η Γκουέρνικα και το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και η Ακροναυπλία, η Μακρόνησος, το Στάλινγκραντ και η Αθήνα του Μεγάλου Δεκέμ­βρη, γίνονται τραγούδι στα χείλη του Ρίτσου και του Μπρεχτ, του Νερούδα και του Λειβαδίτη, του Μίκη και του Σοστακόβιτς, γίνονται κραυγή στα χέρια του Πικάσο και του Φαρσακίδη.
Όταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κάρφωνε τη σημαία της Επανάστασης στην καρδιά του ναζι­σμού, στα Ράιχσταγκ, σφράγιζε για πάντα και με την πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία. Αυτή την αλήθεια δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη «σβήσουν» από την Ιστορία εκείνοι που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξα­ναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία. Για τους «δεξιούς» και τους «αριστερούς», για τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες των «Κρουπ» και των «Ροκφέλερ», για τους «δη­μοκράτες» της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» που με όχημα την ΕΕ προσπαθούν να συσχετίσουν το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό, η ιστο­ρική αλήθεια είναι αμείλικτη. Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα ταξικά χαμαιτυπεία των μονοπωλίων, θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, θα υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία, που θα θυμίζει στους αιώνες.
Σπυρος Δαρακης.
 π. Κοινοτάρχης Μαρτυρικής Μαλαθύρου, π. Δήμαρχος Μηθύμνης,
Ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας Περιόδου 41 – 45 «Ελληνικά Ολοκαυτώματα»
Αναδημοσιευση απο : http://agonaskritis.gr/9-%CE%BC%CE%AC%CE%B7-1945-72-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1/

Κυριακή 23 Απριλίου 2017

Αργοστολι 260 χρονια πρωτευουσα,1757-2017,μια δυσκολη πορεια μεσα στο χρονο.


Φωτογραφια Σπυρου Μελετζη 1940
Μια πολυ ομορφη εκδηλωση πραγματοποιηθηκε χθες,στο Δημοτικο Θεατρο Αργοστολιου  απο τον
 Πολιτιστικο,Λαογραφικο,Ιστορικο Συλλογο Κεφαλληνιας και Ιθακης " ΤΟ ΡΙΦΟΡΤΣΟ ".
Αναδειχθηκαν αγνωστες πληροφοριες,ακομα και πριν απο την 20η Απριλιου 1757,ημερομηνια που ορισθηκε πρωτευουσα το Αργοστολι,εως σημερα.
Γιατι η γνωση της ιστοριας,σφυρηλατει με το καλυτερο τροπο,την ιδιαιτερη μας ταυτοτητα.

Η εκδηλωση αρχισε με Χαιρετισμους απο τον Προεδρο του Συλλογου,τον Δημαρχο,και τον προεδρο της ΚΕΔΗΚΕ.





Συνεχιστηκε απο τη Μαντολινατα των Νεων της Κεφαλονιας,υπο τη διευθυνση του Σωκρατη Μπενου





Αναμνηστικη πλακετα στο μαεστρο απο το Προεδρο του Συλλογου

"Στοιχεια για τη κοινωνια του Αργοστολιου 120 χρονια πριν γινει πρωτευουσα της Κεφαλονιας" εδωσε ο Διονυσης Γαρμπης.




Ο Παναγιωτης Δ.Καγκελαρης μιλησε για τις "Ειδησεις απο τα πρωτα 50 χρονια του Αργοστολιου ως πρωτευουσας της Κεφαλονιας"





"ΤΟ παλιο Αργοστολι,μεσα απο αγνωστες φωτογραφιες του αρχειου της Αδελφοτητας Κεφαλληνων και Ιθακησιων Πειραια" παρουσιασε Προεδρος της Αδελφοτητας, Μαριολενη Νεοφυτου, μαζι με τον Ορεστη Καππατο.





"Γεφυρα Δεβοσετου,η γεφυρα της καρδιας μας,η εκφραση της θελησης των αδαμαστων ανθρωπων" ,απο τους Σπυρο Καββαδια και τον Ορεστη Καππατο.




Η ομορφη εκδηλωση τελειωσε με χορευτικο προγραμμα απο το Λυκειο Ελληνιδων,Παραρτημα Αργοστολιου.

Με πλακετα τιμηθηκε η Προεδρος του Λυκειου, Ευρωπη Μοσχονα.







Τελος ακολουθησε Κεφαλονιτικο τραταμεντο στο φουαγιε του θεατρου.




http://sppantelios.blogspot.gr/

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

Του Ληξουριού ο Λάζαρος. Γραφει ο Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός.



Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Τι κι αν το  έντεχνο σατιρικό τραγούδι του Ληξουριώτικου Λάζαρου δεν σώθηκε ολόκληρο,  μας δίνει  όμως την εικόνα  του πως  «καλάντιζαν» οι Ληξουριώτες τον «Λάζαρο» στο Αργοστόλι.

«Του Ληξουριού ο Λάζαρος θα πάει στο Αργοστόλι
με το βαπόρι τση γραμμής  γραβατοκορδελιασμένος
…..
και θα γυρίσει μάτια μου παραδοπλουτισμένος»
          Ομάδες νεαρών Ληξουριωτών, είχαν από παλιά αυτή τη συνήθεια, να μπαίνουν στα πλεούμενα τση γραμμής Ληξούρι- Αργοστόλι και να λένε το Λάζαρο στα μαγαζιά τση πρωτεύουσας. Είχαν μεγάλους ξύλινους σταυρούς στολισμένους  κυρίως με  πολύχρωμες γραβάτες, αλλά και μερικούς  με κορδέλες χρωματιστές και έκαναν την καλαντική τους περατζάδα στο Αργοστόλι. Πήγαιναν στα καταστήματα, στα καφενεία και στα άλλα μαγαζιά, καθώς και στα σπίτια των πλουσίων. Κάποιος από τη παρέα είχε και ένα καλάθι για να βάνουν μέσα τα αυγά ή τα φρούτα ή ότι άλλο τους έδιναν ως φιλοδώρημα για τα κάλαντα του Λαζάρου. 
          Έπειτα από το μεγάλο γύρισμα στην πόλη του Αργοστολιού γύριζαν στο Ληξούρι τους  φχαριστημένοι  που πήγε η « οικονομική σοδειά καλά»…  ακολουθούσε η μοιρασιά για να  αγοράσουν  «τα καλά τους» για τη  Ανάσταση. Άλλες εποχές,  ψυχές μου εκείνες… σήμερα έχουμε την  ηλεκτρονική  ψηφιακή τεχνολογία και μας καθηλώνει από την αλόγιστη χρήση την οποία  κάνουμε! Ευτυχώς που υπάρχει αναφορά στις εφημερίδες της εποχής για την «καλαντική επιδρομή»  των νέων του παλιού Ληξουριού στην απέναντι όχθη… 
          Παρόλα ταύτα σήμερα υπάρχουν στο νησί ομάδες παιδιών που βγαίνουν να πουν το Λάζαρο, όπως τα παιδιά του 2ου  Δημοτικού Ληξουρίου, που από παλιά συνεχίζουν αυτήν την παράδοση που ξεκίνησε με τη βοήθεια του υπογράφοντα αυτές τις γραμμές και συνεχίζει να τη στηρίζει ο δάσκαλος Γεράσιμος Μήλας.

Καλή Ανάσταση να έχουμε! 
 
Αναδημοσιετση απο : http://vlahatasamis.blogspot.gr/2017/04/blog-post_76.html#more

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Προβολή Ντοκιμαντέρ - "Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση" 31/3/17

Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση
Τι έχει στο κεφάλι του ο νεοναζί της διπλανής πόρτας;
Το Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο προβάλλει την Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017 στις 9:00μμ στο Εργατικό Κέντρο Αργοστολίου το ντοκιμαντέρ της Angélique Kourounis «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση», μια παραγωγή του OmniaTV, σε συμπαραγωγή με Arte και Yemaya Productions, με την υποστήριξη των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, του Ιδρύματος Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ - Γραφείο Ελλάδας και της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η είσοδος είναι δωρεάν. Στον χώρο θα υπάρχει κουτί ελεύθερης συνεισφοράς για την στήριξη της παραγωγής.
Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ
«Ο σύντροφός μου είναι Εβραίος, ο ένας γιός μου γκέι, ο άλλος αναρχικός κι εγώ αριστερή φεμινίστρια, κόρη μεταναστών. Αν η Χρυσή Αυγή έρθει στα πράγματα το μόνο μας πρόβλημα θα είναι σε ποιό βαγόνι θα μας βάλουν.»
Μια δημοσιογράφος ερευνά για χρόνια την οργάνωση του ελληνικού νεοναζιστικού κόμματος «Χρυσή Αυγή».
Η οικονομική κατάρρευση, η πολιτική αστάθεια και οι οικογενειακές σχέσεις έρχονται σε πρώτο πλάνο καθώς το ντοκυμανταίρ προσπαθεί να ανακαλύψει τί έχουν στο κεφάλι τους οι Χρυσαυγίτες που παρουσιάζονται ως θύματα του συστήματος.
Η Χρυσή Αυγή ποτέ δεν κρύφτηκε, όσον αφορά στην ιδεολογία της. Η απήχησή της στις κάλπες μπορεί παλιότερα να ήταν απειροελάχιστη, όμως η συμβατότητα αυτής της ιδεολογίας με γερά παγιωμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα που καλλιεργούν πολλοί κληρικοί, τα περισσότερα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα αποτελεί το εύφορο έδαφος στο οποίο ανθεί η οργάνωση.
Η σκηνοθέτρια εξετάζει το θέμα μέσα από τις προσωπικές της εμμονές, τις ανησυχίες και τους φόβους της, έχοντας ήδη αφιερώσει αρκετά χρόνια και άλλες δύο τηλεοπτικές παραγωγές στην προσέγγιση του νεοναζιστικού κόμματος, που κατέλαβε την τρίτη θέση στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας ύστερα από τρεις δεκαετίες περιθωριακής, αλλά αιματηρής, δραστηριότητας.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Angélique Kourounis
Σενάριο: Angélique Kourounis, Thomas Iacobi
Αφήγηση: ελληνικά - γαλλικά Angélique Kourounis, αγγλικά Alexia Eastwood
Έρευνα: Angélique Kourounis, Thomas Iacobi, Διονύσης Γκουτζουρής
Οπερατέρ (κατά σειρά πλάνων):Jean Christophe Georgoutsos, Theseus Bitter Kourounis, Γιάννης Μισουρίδης, Αντώνιος Δημόπουλος, Thomas Iacobi, Angélique Kourounis, François Chevré
Ηχοληψία: Thomas Iacobi
Μοντάζ / Εταλονάζ / Μιξάζ: Αντώνιος Δημόπουλος
Εκτέλεση Παραγωγής: Λουκάς Σταμέλλος
Γραφικά: Vincent Vaury, Αντώνιος Δημόπουλος
Μουσική: Αντώνιος Δημόπουλος
Συνεντεύξεις (με σειρά εμφάνισης): Ηλίας Παναγιώταρος | Βουλευτής Χρυσής Αυγής, Νίκος Ζέρβας | Εσωτερική ασφάλεια Χρυσής Αυγής, Ουρανία Μιχαλολιάκου | Βουλεύτρια ΧΑ Αρχηγός Νεολαίας, Γιάννης Σβέγγος, Στέλλα Σβέγγου, Γεωργία Βαρδουλάκη | Δικηγόρος Υποψ.Δημοτική Σύμβουλος, Ηλίας Κασιδιάρης | Βουλευτής Χρυσής Αυγής, Χάρης Μέξας | Χρυσή Αυγή Νοτίων Προαστίων Δημοτικός Σύμβουλος Υποψ.Βουλευτής, Ιουλία Μέξα | Σύζυγος Χάρη Μέξα, Μαριάνθη Μέξα | Μητέρα Χάρη Μέξα, Γιονούς Μοχαμαντί Γιατρός Πρώην πρόεδρος Κοινότητας Αφγανών Ελλάδας, Ντιν Μοχάμαντ | Θύμα ρατσιστικής επίθεσης, Κωνσταντίνα Σταματίου | Χ.Α. Νοτίων Προαστίων Υποψ.Δημοτική Σύμβουλος, Μαρία Κεφαλά | Χ. Α. Νοτίων Προαστίων, Μέτωπο Γυναικών, Πράσινη Πτέρυγα, Υποψ. Δημοτική Σύμβουλος, Σουλτάνα Καραλή | Χ.Α. Νοτίων Προαστίων, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος, Ζέτα Χελιώτη | Μέλος Χρυσής Αυγής Νοτίων Προαστίων, Γιάννης Παπλωματάς | Ηθοποιός, Θοδωρής Ελευθεριάδης | Ηθοποιός, Παύλος | Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, «Κυριάκος» | Πρώην μέλος Χρυσής Αυγής, Δημήτρης Κουσουρής | Θύμα επίθεσης Χρυσής Αυγής, Άρης Χατζηστεφάνου | Δημοσιογράφος Σκηνοθέτης, Ηλίας Νικολακόπουλος | Καθηγητής Κοινωνιολογίας ΕΚΠΑ, Συμεών Κεδίκογλου | Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας Κυβερνητικός εκπρόσωπος (2014), Δημήτρης Ψαρράς | Δημοσιογράφος Συγγραφέας «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», Θάνος Ντόκος | Δρ. Διεθνών Σχέσεων & Στρατηγικής Cambridge
Δήλωση της σκηνοθέτριας
Πώς ένα ρατσιστικό κόμμα, που για χρόνια έπαιρνε λιγότερο από 0,2% των ψήφων, μπορεί να βρεθεί στη βουλή με 18 βουλευτές;
Πώς ένα κόμμα που προωθεί τη βία, το μίσος, τον σεξισμό και τις δολοφονίες, μπορεί να αυξάνει την απήχησή του μετά από κάθε πογκρόμ;
Πώς, ενώ δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει έτσι ως έχει στη Γαλλία, η Χρυσή Αυγή μπορεί να παραμένει στην Ελλάδα τρίτη πολιτική δύναμη επί τέσσερα χρόνια;
Τί έχει μέσα στο μυαλό του ένας Χρυσαυγίτης;
Μ' αυτά τα ερωτήματα ξεκίνησα τα γυρίσματα, τέλη 2009 με αρχές 2010. Αλλά, όσο πιο πολύ προχωρούσα στην έρευνα, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιούσα ότι το κίνητρό μου ήταν ο φόβος.
Με έναν πεθερό και μια γιαγιά στην αντίσταση, με μια πεθερά που έβγαζε το κίτρινο αστέρι της για να περάσει από τις γραμμές του εχθρού ώστε να φέρει τρόφιμα στην οικογένειά της, μ' έναν θείο και μια θεία που γύρισαν απ' το Άουσβιτς, μεγάλωσα με ιστορίες του πολέμου.
Ενός κόσμου που, όπως μου έλεγαν, δεν θα υπήρχε ποτέ ξανά.
Είναι όμως έτσι;
Όσο συγκέντρωνα εικόνες, τόσο είχα την αίσθηση πως όχι.
Αυτοί οι άντρες με τα μαύρα μού έγιναν εμμονή: «Πώς μπορεί κανείς να είναι σήμερα Χρυσαυγίτης;» Η ερώτηση αυτή μου ερχόταν καθημερινά. Και τώρα ακόμα, μετά από πέντε χρόνια έρευνας, η ερώτηση αυτή παραμένει. Δεν έχω απάντηση. Η κρίση δεν είναι η μόνη εξήγηση. Όσοι επιλέγουν και ψηφίζουν την Χρυσή Αυγή, το κάνουν για πολλούς, διαφορετικούς λόγους.
Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Ειδικά επειδή λίγοι τους παίρνουν στα σοβαρά.
Αυτή η ταινία δεν δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα που είχα και έχω ακόμα. Ελπίζω όμως ότι φέρνει στο φως αρκετά στοιχεία για να μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει την επικινδυνότητα της Χρυσής Αυγής.
Διότι, τελικά, δεν υπάρχει καμμία απολύτως διαφορά ανάμεσα στο χρυσαυγίτικο «Η Ελλάδα στους Έλληνες» και την ναζιστική επιγραφή «Jude» στα μαγαζιά των Εβραίων.
Αναδημοσιευση απο : http://www.e-traverso.gr/index.php/oi-draseis-mas/139-documentaire-xrysi-avgi