Εκδήλωση για τα Ναρκωτικά από το Εργατικο Κεντρο Κεφαλονιας-Ιθακης

Ομιλητής ο Πρόεδρος, Καμπίτσης Σπύρος.

Το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα αντιπαλεύει από θέση αρχής τη χρήση όλων των ναρκωτικών όπως και τον κάλπικο διαχωρισμό τους σε “σκληρά” και “μαλακά”. «Σε θέλουν σκλάβα να χτυπάς το κούτελο στο χώμα! Χασίσι αν θες μετά χαράς, αλλ’ όχι ελεφτερία!» έγραφε ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής της εργατιάς Κ. Βάρναλης και δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρος. Όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, με τους κάθε φορά εταίρους της, όπως το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τους ΑΝΕΛ και διάφορους άλλους, με τον πιο χυδαίο και αντιεπιστημονικό τρόπο δικαιολόγησαν την αποποινικοποίηση της χρήσης, προμήθειας, κατοχής όλων των ναρκωτικών ουσιών, της καλλιέργειας ινδικής κάνναβης και την παράδοση της πρόληψης – απεξάρτησης – κοινωνικής επανένταξης στους ιδιώτες. Ποιοι τα έκαναν όλα αυτά; Οι ίδιοι φυσικά που έχουν εμπλέξει το λαό μας βαθιά στο άρμα του ΕυρωΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού, που γίνουν γη και ύδωρ στα γεράκια του πολέμου. Αυτοί που έχουν βάψει τα χέρια τους με το αίμα του λαού της Γιουγκοσλαβίας, της Υεμένης, της Παλαιστίνης, των Ουκρανών και τόσων άλλων. Αυτοί που διαχρονικά ρημάζουν τα εισοδήματα και τις ζωές μας, που καταργούν με ένα νόμο και μια διάταξη, όχι τα μνημόνια, αλλά το 8ωρο, τις υπερωρίες, τα ρεπό, τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Αυτοί που από το 2014 ως σήμερα δεν έχουν κάνει το παραμικρό για την αποκατάσταση των καταστροφών των σεισμών προς όφελος των λαϊκών αναγκών αλλά αγκαλιασμένοι και τραγουδώντας πανηγυρίζουν που το μεγάλο κεφάλαιο και στην Κεφαλονιά θα λάβει πάνω από 40 εκ ευρώ ζεστό χρήμα. Αυτοί που και πριν την πανδημία αποψίλωναν συστημικά τις δημόσιες δομές υγείας μέχρις του σημείου να μην υπάρχει παθολόγος στο ΓΝΚ ή παιδοανασθησιολόγος στο Καραμανδάνειο. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, που αποδεικνύουν καθημερινά ότι μόνο τους μέλημα είναι να λαμβάνουν μέτρα αντιλαϊκά για να διασφαλίζουν την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου είναι οι ίδιες που επιχειρούν να “θολώσουν” το λαό και τη νεολαία με τα “ναρκωφεστιβάλ” και τους νόμους τους. Με βάση και την πρόσφατη Έκθεση της ΕΕ για τα Ναρκωτικά, στοιχεία του ΟΗΕ αλλά και τις Εκθέσεις Προγραμμάτων απεξάρτησης, μέσα σ’ αυτά τα 2,5 χρόνια της πανδημίας υπήρξε κατακόρυφη άνοδος στη χρήση και εξάρτηση από ναρκωτικά καθώς και μείωση των ηλικιών των νέων που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με αυτά. Την ίδια στιγμή, τα “στεγνά” θεραπευτικά προγράμματα και η Πρόληψη απαξιώνονται συνειδητά με ευθύνη της κυβέρνησης και βάσει κατευθύνσεων της ΕΕ. Άλλωστε, αυτή είναι η πολιτική που με ευλάβεια έχουν υπηρετήσει και αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, πολιτική αποποίησης κάθε κρατικής μέριμνας και ταυτόχρονα σμπαραλιάσματος της Πρόληψης – της Θεραπείας – της Επανένταξης με χαρακτηριστική τη μεθόδευση αλλοίωσης του χαρακτήρα και της φιλοσοφίας του ΚΕΘΕΑ με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Την ίδια ώρα, ξεκίνησε τη λειτουργία του ο πρώτος Χώρος Εποπτευόμενης Χρήσης, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την πολιτική της “μείωσης της βλάβης” και της διαχείρισης του προβλήματος. Πλέον η “μείωση της βλάβης” στηρίζεται και με νέα επιχειρήματα στην Πρόληψη (πχ καθυστέρηση της έναρξης χρήσης – και όχι στόχευση στη μη χρήση), στη Θεραπεία (πχ “ατομική επιλογή να επιλέγεις εσύ το πρόγραμμα που σου ταιριάζει” – και όχι ολοκληρωμένη επιστημονική προσέγγιση ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε χρήστη). Με γνώμονα το κέρδος και αναζητώντας νέα πεδία κερδοφορίας παρουσιάζουν τα ναρκωτικά ως το νέο “ιατρικό θαύμα” για μια σειρά ασθένειες, νομιμοποιούν στις νεανικές συνειδήσεις την κάνναβη και επιδοτούν την καλλιέργεια και επεξεργασία της στο όνομα της δικής τους «πράσινης ανάπτυξης». Εκεί, άλλωστε, στοχεύουν και τα ιδεολογήματα περί “λειτουργικού – μη λειτουργικού” χρήστη με αποθέωση της ατομικής ευθύνης για «συνετή» τάχα χρήση, αποσιωπώντας σκόπιμα τις κοινωνικές παραμέτρους του πολυπαραγοντικού κοινωνικού φαινομένου της τοξικοεξάρτησης. Τα επίσημα στοιχεία του ΕΠΙΨΥ δείχνουν το τραγικό στοιχείο ότι η Κέρκυρα κατέχει την πρώτη θέση πανελλαδικά και έπεται η Θεσσαλονίκη στη χρήση κάνναβης στους μαθητές, σχεδόν 1 στους 4 εφήβους αναφέρει πως είχε κάνει χρήση κάποιας παράνομης ουσίας, με μακράν δημοφιλέστερη την κάνναβη (22%). Στην Κεφαλονιά, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πάλι, το 8,7% των μαθητών κάνει χρήση κάνναβης σε όλη του τη ζωή με ηλικία πρώτης δοκιμής τα 16,6 έτη. Τα στοιχεία για τις ουσίες αυτές, τις απενεχοποιημένες κατά τα άλλα, είναι συντριπτικά. Η διαχρονική αύξηση της χρήσης ουσιών τι είναι; ένα ουρανοκατέβατο φαινόμενο; – είναι απλά μόδα; – δεν είναι μια άλλη διαπίστωση – αλλά η διαπίστωση αυτή έχει και αιτίες. Αλήθεια δεν έχουν ευθύνες διαχρονικά οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ , του ΣΥΡΙΖΑ που ο καθένας από τη μεριά τους συμπλήρωνε το παζλ της δήθεν αναγκαιότητας για τη νομιμοποίηση της κάνναβης; Δεν έχουν ευθύνες αυτά τα κόμματα και οι Κυβερνήσεις τους που έχουν αποξηλώσει την Πρόληψη, με υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα Κέντρα Πρόληψης, ότι ακριβώς κάνουν και με τα θεραπευτικά προγράμματα. Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση του ΕΚΤΕΠΝ το 2019 (πριν την πανδημία) σε πρόγραμμα πρόληψης ενάντια στις εξαρτήσεις συμμετείχε μόνο το 4% των μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων. Αυτό θεωρούν πρόληψη οι αστικές κυβερνήσεις για τους νέους ανθρώπους; Για το εργατικό λαϊκό κίνημα, δεν υπάρχει άλλη θέση πέρα από αυτή που παίρνει υπόψη την εμπειρία που υπάρχει από τη χρήση άλλων ναρκωτικών ουσιών -όπως τα οπιοειδή- στην ιατρική κλινική πράξη, αλλά και τα επιστημονικά δεδομένα που είναι διαθέσιμα γύρω από την κάνναβη και τις ουσίες (τόσο φυσικές, όσο και συνθετικές) που προέρχονται από αυτή. Για παράδειγμα, η φυτική κάνναβη, λόγω του μεγάλου αριθμού δραστικών ουσιών που περιέχει (για τη συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν γνωρίζουμε τις δράσεις – αλληλεπιδράσεις – παρενέργειες που έχει η κάθε μία από αυτές, αλλά και οι συνδυασμοί τους), δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτή καθ’ αυτή ως φαρμακευτική – θεραπευτική ουσία. Αντίθετα, συγκεκριμένες δραστικές ουσίες που απομονώνονται από την κάνναβη ή και μπορούν να συντεθούν ακόμη και τεχνητά, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για φαρμακευτικούς – παρηγορητικούς σκοπούς, σε πολύ όμως συγκεκριμένες περιπτώσεις ασθενειών, όπου τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα δεν επαρκούν. Βασική προϋπόθεση, όμως, είναι ότι πρέπει να αντιμετωπίζεις αυτές τις δραστικές ουσίες ως φάρμακα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη μελέτη και την έρευνα, ώστε να μπορούν να παρέχονται στους ασθενείς με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και αποτελεσματικότητα. Φυσικά, αυτό σημαίνει πολύ αυστηρό έλεγχο, από το ίδιο το κράτος, της παραγωγής, επεξεργασίας, διάθεσης, χορήγησης, τέτοιων φαρμάκων με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Για να μπορέσεις τελικά να διασφαλίσεις πρώτα απ’ όλα την ασφάλεια και την υγεία των ασθενών. Επίσης, η νομοθεσία ανέκαθεν επέτρεπε τόσο την παραγωγή, όσο και τη διάθεση κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς, προβλέποντας για αυτήν τη διαδικασία όμως μόνο κρατικό μονοπώλιο. Μάλιστα αυτή η νομοθεσία επικαιροποιήθηκε με το νόμο του 2013, στον οποίο αναφέρονται συγκεκριμένοι όροι για την παραγωγή και διάθεση των ναρκωτικών ουσιών. Το σύγχρονο επιχείρημα του διαχωρισμού σε “σκληρά – μαλακά” μοιάζει φριχτά με το πιο παλιό, αυτό του διαχωρισμού των χρηστών σε λειτουργικούς και μη, αλλά πιο προσαρμοσμένο και πιο καλά συνδεδεμένο με την ίδια την οικονομία και τις επενδύσεις γύρω από τα ναρκωτικά (…) Η εμπειρία από την κάνναβη έδειξε στα μονοπώλια ότι η ψυχαγωγική χρήση ναρκωτικών μπορεί να είναι πολύ κερδοφόρα. Οπότε είναι λογικό τα βλέμματα να στρέφονται και προς άλλα είδη ναρκωτικών (…) Οταν μιλάνε για λειτουργικό χρήστη ουσιαστικά μιλάνε για “υγιή χρήση ναρκωτικών”, δηλαδή για μία χρήση η οποία υποτίθεται ότι θα αποτελεί μέρος της καθημερινής ή λιγότερο καθημερινής ρουτίνας ενός ανθρώπου. Υποτίθεται, δηλαδή, ότι η χρήση επιτρέπει μια φυσιολογική μέρα χωρίς βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες επιπτώσεις (…) Για την πρόληψη θα σημαίνει ουσιαστικά εκπαίδευση στη σωστή και λάθος χρήση, δηλαδή στο πώς μπορείς να χρησιμοποιείς σωστά μια ουσία. Ποια ουσία ταιριάζει στο προφίλ σου με βάση την προσωπικότητά σου; Στις ΗΠΑ η λιανική πώληση κάνναβης, τόσο της φαρμακευτικής, όσο και της ψυχαγωγικής της χρήσης, το 2019, ξεπέρασε τα 12 δισ. δολάρια, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 35%. Μέσα στη δεκαετία 2008 – 2018 η νομιμοποίηση της κάνναβης σε όλο και περισσότερες Πολιτείες των ΗΠΑ, είχε σαν αποτέλεσμα να αυξηθούν 17% οι καθημερινοί χρήστες κάνναβης και φυσικά στη συνέχεια, την ίδια περίοδο, να τριπλασιαστούν όσοι ζητούν απεξάρτηση από την κάνναβη. Την ίδια στιγμή μελέτες για την Ευρώπη, που έχει τραβήξει την προσοχή των επενδυτών, προβλέπουν για την ευρωπαϊκή αγορά κάνναβης, έως το 2028 να φτάσει στα 60,3 δισ. ευρώ η χρήση της ως ναρκωτικό, στα 55,2 δισ. ευρώ η φαρμακευτική της χρήση και στα 180 εκ. ευρώ η βιομηχανική της αξιοποίηση. Όλα αυτά βέβαια με προϋπόθεση, να προχωρήσει η νομιμοποίηση της χρήσης κάνναβης σε περισσότερες χώρες της ΕΕ. Στην ίδια την ΕΕ, στα κράτη που είναι νόμιμη ή συνταγογραφείται ως «φαρμακευτικό» προϊόν, σχεδόν οι μισοί από τους 16χρονους μαθητές κάνουν χρήση κάνναβης. Στις ΗΠΑ 1 στους 3 μαθητές Λυκείου κάνει χρήση κάνναβης με εκτροπή ιατρικής συνταγής, ενώ στη χώρα μας οι μισοί 16χρονοι θεωρούν ακίνδυνη τη δοκιμή της, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά. Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς πως η απελευθέρωση της καλλιέργειας κάνναβης, με όποιο πρόσχημα, δεν υπηρετεί κάποια κοινωνική πραγματική ανάγκη, παρά μόνο τις ανάγκες μονοπωλιακών ομίλων να επενδύσουν τα συσσωρευμένα τους κεφάλαια. Καταστρέφονται όμως έτσι σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες για τη χώρα μας. Ενώ η Ελλάδα θα μπορούσε να παράγει μεγάλη ποικιλία απαραίτητων αγροτικών προϊόντων, σήμερα δεν έχει επάρκεια σε βασικά προϊόντα. Για να μην πω πάλι, τι καλλιέργειες σε βασικά προϊόντα ξεριζώθηκαν και λόγω των δεσμεύσεων της ΕΕ, όπως για παράδειγμα το βαμβάκι ή τόσα άλλα… Και τώρα φτάσαμε να καλλιεργούμε χασίς! Μεγάλη πρόοδος, πραγματικά, τον 21ο αιώνα! Το εργατικό λαϊκό κίνημα, σε συνεργασία και με φορείς που μπορούν να συμβάλλουν ουσιαστικά στο πρόβλημα, το ΚΕΘΕΑ, το ΕΣΥΝ, ο Απόπλους κλπ, Αγωνιζόμαστε για την αληθινή ουσία της ζωής, ένας αγώνας που δεν είναι εύκολος ούτε γρήγορος. Ενας αγώνας όμως που μας δημιουργεί αισιοδοξία γιατί είναι δίκαιος και αναγκαίος. Στα σχολεία, εκεί που όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η σχολική διαρροή, η δυσκολία ενός παιδιού να ανταποκριθεί στις μαθησιακές ανάγκες, η δυσκολία απόκτησης επιβεβαίωσης μέσα στο σχολικό περιβάλλον, η κοινωνική περιθωριοποίηση διαμορφώνουν ένα ευάλωτο υπόβαθρο προκειμένου ένα παιδί να οδηγηθεί πιο εύκολα στη χρήση ουσιών αλλά και συνολικότερα στην υιοθέτηση εξαρτητικών συμπεριφορών. Στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, εκεί που τα στοιχεία μάς δείχνουν πως η ανεργία, η εντατικοποίηση, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η ένταση της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου μπορούν να αποτελέσουν ενισχυτικούς παράγοντες στη χρήση. Εκεί που η χρήση γίνεται η λησμονιά μιας κουραστικής μέρας, το αντίδοτο στην ανία, το υποκατάστατο των ψυχικών αντοχών ή η απόλαυση της στιγμής όταν οι υπόλοιπες απολαύσεις στερεύουν. Στο γυναικείο κίνημα, την πάλη για τη γυναικεία ισοτιμία. Στους αθλητικούς και πολιτιστικούς φορείς διεκδικώντας την πρόσβαση στο δωρεάν αθλητισμό και πολιτισμό για όλους. Με τις επεξεργασίες και τις θέσεις μας, ορθώνουμε μέτωπο ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά – ενάντια σε όλες τις εξαρτήσεις – ενάντια στον ατομικό τρόπο φυγής από μια ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο άνθρωπος – ενάντια στην πολιτική της αστικής τάξης που και στο φαινόμενο των ναρκωτικών απλά προσπαθεί να διαχειριστεί την χρήση και την εξάρτηση, μια πολιτική που συντηρεί συνειδητά το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης Παλεύουμε για να αποκτήσει η εργατική τάξη, οι αγρότες κοκ συνείδηση του ψυχισμού και της ηθικής των νέων ανθρώπων μας, ώστε να αντιμετωπίζουν με αγωνιστική στάση τη ζωή και τα αδιέξοδα που γεννά ο καπιταλισμός. Σήμερα διεκδικούμε πρόληψη – θεραπεία – κοινωνική επανένταξη και έρευνα οι οποίες θα συνδέονται με μια λεπτή κόκκινη γραμμή – που είναι οι αιτίες του φαινομένου. Οι θέσεις μας όμως έχουν και στο επίκεντρο τον χρήστη σήμερα, και γι αυτά η Θέση μας πατά στο τρίπτυχο: Πρωτογενής Πρόληψη – θεραπεία – κοινωνική επανένταξη

Συζήτηση και έκθεση ‘εργων του Αλέξη Αυλάμη στο Κοργιαλένειο Μουσείο με έναν μοναδικό τρόπο..

Μιας εξαιρετικής παρουσίασης του καλλιτέχνη Αλέξη Αυλάμη από την δ/ντρια του ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΕΙΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ κα Δώρα Μαρκάτου στην αίθουσα της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης ,

Μιας εξαιρετικής παρουσίασης του καλλιτέχνη Αλέξη Αυλάμη από την δ/ντρια του ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΕΙΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ κα Δώρα Μαρκάτου στην αίθουσα της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης ,

Ακολούθησε ο δημιουργός Αλέξης Αυλάμης ο οποίος παρουσίασε ένα ένα τα έργα του στο κοινό αναλύοντας την πηγή της έμπνευσής του. Τίτλος της έκθεσης : ” Η ιδέα πίσω από το έργο”

ακολούθησε η “ξενάγηση” στα έργα του Αλέξη Αυλάμη στον υπέροχο χώρο του Μουσείου. Ολοι απόλαυσαν αυτή την διαφορετική βραδιά τέχνης.. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : Σπύρος Παντελιός

ΣΥΡΙΖΑ Αργοστόλι: Μεγάλη προσέλευση στο άνοιγμα της προεκλογικής αυλαίας με Αχτσιόγλου – Φαραντούρη και επίκεντρο την ακρίβεια.

Μεγάλη προσέλευση στο χθεσινό (Πέμπτη) άνοιγμα της αυλαίας της προεκλογικής περιόδου από την ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ Κεφαλονιάς και Ιθάκης, στο Θέατρο «Γεράσιμος Σκλάβος» στο λιμάνι για τα κρουαζιερόπλοια, στο Αργοστόλι με θέμα την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση.

Κεντρικοί ομιλητές στην εκδήλωση ήταν η Τομεάρχης Οικονομικών και πρώην υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Έφη Αχτσιόγλου και ο κεφαλονίτης σύμβουλος του Προέδρου Αλέξη Τσίπρα και Καθηγητής του Ευρωπαϊκού Δικαίου και Δικαίου Ενέργειας, Νικόλας Φαραντούρης.

Τους ομιλητές προλόγισε ο Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Κεφαλονιάς και Ιθάκης, Σπύρος Ποταμιάνος – Παγώνης, ενώ τη συζήτηση συντόνισε η τ. Βουλευτής Κεφαλονιάς και Ιθάκης Αφροδίτη Θεοπεφτάτου.

Βασικά σημεία της ομιλίας των δύο κορυφαίων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης: Ο πληθωρισμός και η ακρίβεια καλπάζει εξαιτίας το ενεργειακού κόστους και συγκεκριμένων επιλογών της κυβέρνησης. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν ενεργειακό πληθωρισμό που κατατρώει το εισόδημα και οδηγεί σε κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα. Βασική αιτία της ακρίβειας είναι το ενεργειακό κόστος το οποίο πυροδοτούν γνωστοί εσωτερικοί παράγοντες και συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές γι’ αυτό και η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις υψηλότερες τιμές σε όλη την Ευρώπη και μάλιστα πολύ πριν το ξέσπασμα του πολέμου. Η ενεργειακή αγορά στην Ελλάδα είναι ρηχή (λίγες συναλλαγές) και ολιγοπωλιακή (λίγοι παίκτες) και σε τέτοιες αγορές ευδοκιμούν φαινόμενα αισχροκέρδειας, εναρμονισμένων πρακτικών και καρτέλ. Άρα χρειάζεται παρέμβαση του κράτους και αυστηροί έλεγχοι. Εδώ και ένα χρόνο έχουν προταθεί ρυθμιστικά και δημοσιονομικά μέτρα και ελεγκτικές παρεμβάσεις αλλά η Κυβέρνηση στην αρχή διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει κλιμάκωση των τιμών, στην συνέχεια ότι το φαινόμενο είναι απολύτως παροδικό, μετά ότι οι αγορές λειτουργούν κανονικά και δεν χρειάζεται καμία παρέμβαση, στη συνέχεια ότι δεν υπάρχουν υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών, έπειτα ότι οι Βρυξέλλες θα λάβουν τα κατάλληλα μέτρα. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση στην αγορά παρά μόνο μοίρασμα επιδομάτων. Η επιδοματική πολιτική δεν χτυπά το πρόβλημα στη ρίζα του αλλά απλώς διαιωνίζει την αισχροκέρδεια. Οι τιμές της βενζίνης στην Ελλάδα ανταγωνίζονται τις τιμές στο Χονγκ Κονγκ και συνεχώς αυξάνονται. Όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουν λάβει μέτρα: Η Γαλλία έβαλε πλαφόν 5% στα κέρδη της EDF (γαλλική ΔΕΗ). Η Ιταλία φορολόγησε τα υπερκέρδη των ενεργειακών εταιρειών. Ισπανία και Πορτογαλία αποδέσμευσαν τις τιμές του ρεύματος από τις υψηλές χρηματιστηριακές τιμές του φυσικού αερίου. Όλες οι χώρες προχώρησαν σε μείωση του Ειδικού Φόρου και του ΦΠΑ σε ενέργεια και καύσιμα. Στην Ελλάδα τίποτε απ’ όλα αυτά. Η κυβέρνηση υπό το βάρος της κοινής γνώμης και της αγανάκτησης δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην ακύρωση της «ρήτρας αναπροσαρμογής» για ένα χρόνο, αν και όταν η αξιωματική αντιπολίτευση είχε πριν από δύο μήνες καταθέσει τροπολογία, η Κυβέρνηση μιλούσε για «κίνημα δεν πληρώνω». Στην πραγματικότητα καμία «ρήτρα αναπροσαρμογής» δεν καταργείται, αλλά εντάσσεται στα κυμαινόμενα τιμολόγια.. Πρόκειται για ακόμη μία προεκλογική κοροϊδία των καταναλωτών χωρίς σχεδιασμό και αποτέλεσμα. Προτείνεται η φορολόγηση των υπερκερδών και η ισόποση μείωση του ΕΦΚ και ΦΠΑ στα καύσιμα. Προτείνεται παρέμβαση και πλαφόν, τόσο στην χονδρεμπορική αγορά, όσο και στη λιανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Προτείνεται ανασχεδιασμός του ενεργειακού μας μίγματος. Προτείνεται η αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου με την παραγωγή ενέργειας «από τα κάτω προς τα πάνω» και όχι «από τα πάνω προς τα κάτω» (όχι λίγες εταιρείες να παράγουν όλη την ενέργεια ), με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διασπορά στην παραγωγή ενέργειας, με ενεργειακές κοινότητες και χωροταξικό σχεδιασμό, με κίνητρα σε καταναλωτές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις για ιδιοπαραγωγή και ιδιοκατανάλωση. Προτείνεται ανασχεδιασμός του Ταμείου Ανάπτυξης ώστε οι πόροι να μην κατευθύνονται αποκλειστικά σε φαραωνικά έργα υποδομών αλλά να δίνουν κίνητρα σε περισσότερες μονάδες παραγωγής. Ενέργεια, Νερό, Υγεία, Παιδεία δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως αγοραία προϊόντα των χρηματαγορών, αλλά ως κοινωνικά αγαθά.

Η Εφη Αχτσιόγλου και ο Νικόλας Φαραντούρης εξελίσσονται στους πλέον καταρτισμένους ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ στα οικονομικά και ενεργειακά ζητήματα, προσελκύοντας κόσμο και πέρα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκδήλωση κράτησε μέχρι αργά το βράδυ με ζωηρή συζήτηση ενώ ακολούθησε μουσική και τρατάρισμα με κρασιά από κεφαλονίτικες ποικιλίες! Ηταν μια εκδήλωση που τόνωσε την αισιοδοξία των στελεχών και των μελών του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ ,ενώ οι συμμετέχοντες δήλωναν απόλυτα ευχαριστημένοι με τα επιχειρήματα των δυο εξαιρετικών ομιλητών της εκδήλωσης.

Ο Μάρτιος κατά την κεφαλονίτικη λαογραφία Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Ο Μάρτιος είναι ο τρίτος μήνας του έτους και πήρε το όνομά του προς τιμή του ρωμαϊκού θεού Mars, του Άρη δηλαδή, του θεού του πολέμου. Η πρώτη ονομασία του ήταν Primus,δηλαδή Πρώτος μήνας. Ήταν ο πρώτος μήνας στο ρωμαϊκό έτος, όταν αυτό ήταν δεκάμηνο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς ο Ρωμύλος, που ήταν ιδρυτής της Ρώμης, τον ονόμασε Μάρτη, επειδή σε αυτό τον μήνα άρχιζαν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Αργότερα, ο Νουμάς Πομπίλιος, ένας από τους διαδόχους του Ρωμύλου, όντας μεγάλος νομοθέτης, συμπλήρωσε το δεκάμηνο και το έκανε δωδεκάμηνο, βάσει του σεληνο-ηλιακού έτους,( πρώτα ήταν μόνο σεληνιακό). Πρόσθεσε έτσι, τον Ιανουάριο και το Φεβρουάριο, αλλά η πρώτη Μαρτίου εξακολούθησε να είναι Πρωτοχρονιά για τους Ρωμαίους. Αφήνοντας τις ιστορικές πληροφορίες για τον Μάρτιο, επειδή το κεφάλαιο αυτό είναι αρκετά μεγάλο, θα εστιάσω στις παρακάτω γραμμές, την αναφορά μου για τον μήνα αυτόν, μέσα από παροιμίες της κεφαλονίτικης λαογραφίας, που αποτυπώνουν την εμπειρία χρόνων της πορείας του λαού που τις γέννησε , «τις σύνταξε».(Βλ. Δημητρίου Λουκάτου, Κεφαλονίτικα γνωμικά , Αθήνα 1952). «Από Μαρτιού καλοκαιριού κι’ απ’ Αύγουστο χειμώνα». Σάμη Δηλαδή, μπορεί να βρέξει απότομα εκεί που ο καιρός φαίνεται πως είναι καλοκαιρινός. Ωστόσο, η παροιμία παρουσιάζει τους δύο αυτούς μήνες να μοιάζουν και να έχουν απότομες καιρικές εναλλαγές. Το ίδιο νόημα ακολουθεί και η επόμενη παροιμία από την Πύλαρο, που πιστοποιεί τις καιρικές εναλλαγές των δύο αυτών μηνών, εννοώντας ότι μοιάζουν «καιρικά». «Από Μαρτιού ποκάμισο κι απ’ Αύγουστο σεγκούνι». Πύλαρος Το σεγκούνι είναι βαρύ χειμωνιάτικο σακάκι που φορούσαν παλιά. Επίσης, για τα νάζια του, δηλαδή για την καιρική του αστάθεια στην Έρυσσο, λένε πως: « Μάρτης είναι, νάζια κάνει πότα κλαίει, πότα γελάει». Τα καιρικά νάζια του Μαρτίου σχολιάζει και η παροιμία από την περιοχή των Πρόννων λέγοντας πως: «Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πάλε το μετάγνωσε πως δεν εματαχιόνισε» Κάθε τόπος στο νησί μας, λέει και μια παροιμία για τον Μάρτιο, μα το περιεχόμενο της παροιμίας είναι περίπου ίδιο, απλά διαφοροποιείται στον λεκτικό τρόπο απόδοσής της. Έτσι, στην περιοχή της Παλικής που η αγροτιά είχε την πρωτοκαθεδρία της στο νησί μας, λένε : «Ο Μάρτης πεντοδείλινος και πάλε δειλινάκης, πέντε φορές θα δειλινάς και πάλε, Γιάννη, θα πεινάς». Η παροιμία αυτή θέλει να πει, ότι τον Μάρτιο όλο και μεγαλώνει η μέρα και ο κόσμος που δουλεύει στον κάμπο, αναγκάζεται να δειλινά, δηλαδή να γιοματίζει, να τρώει το απόγευμα. Στο «παροιμιακό σεργιάνι» των τόπων του νησιού, σχολιάζουμε μιαν ωραία παροιμία από τη Λιβαθώ, που οι κάτοικοι της, θέλουν ακόμη και σήμερα τις γυναίκες τους όμορφες και τις ανύπανδρες κόρες άσπρες και όχι μελαψές. Αυτό λέει η παροιμία της περιοχής της Λιβαθούς: «Οπόχει κόρην ακριβή, του Μαρτ’ ο ήλιος μην τη γδή». Επειδή ο ήλιος του Μαρτίου είναι απότομος και θα τη μαυρίσει. Βέβαια, υπάρχει και η πανελλήνια παροιμία για το Μάρτη, που τη συναντάμε σχεδόν σ ’όλο το νησί μας και θέλει να μας πει, πως πρέπει τον Μάρτιο να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τα καιρικά καμώματά του, για να μην κινδυνεύσουμε, να μη φθάσουμε να κάψουμε τα «σταλίκια», που ήταν τα ξύλινα δίποδα των χωριάτικων κρεβατιών. Παρόμοια έννοια έχει και μια παροιμία από την ίδια περιοχή της Λιβαθούς που λέει: «Το Μάρτη φύλαε τ’ άχερο, μη χάσης το ζευγάρι». Η εξήγηση που δίνεται σε αυτά τα λόγια είναι: Ότι μπορεί απ’ εδώ

και εμπρός να μη βρέξουν οι άλλοι μήνες και να μην έχουν τα βόδια άχερο να φάνε. Από τις γεωργικές παροιμίες του νησιού μας, ονομαστή είναι αυτή από το Πυργί, που αναφέρεται στα αναπτυγμένα μπουμπούκια των αμπελιών που από τις εννέα του Μαρτιού φαίνονται ότι είναι έτοιμα να ξεσπάσουν σε φυλλοφορία. «Τσ’ εννιά του Μαρτιού, είτε σκύλος κούντουρος στ’ αμπέλι». Πυργί Εννοεί, ότι τα μπουμπούκια είναι ήδη ανεπτυγμένα και το παραμικρό πέρασμα τα βλάπτει. Συνεχίζοντας την αναφορά και στο «χαρακτήρα» του Μαρτίου μέσα από τις κεφαλονίτικες παροιμίες, συναντάμε στην περιοχή της Σάμης, την επίσης γνωστή σε όλους μας : «Αν κάμ’ ο

Μάρτης δυό νερά κι’ Απρίλης άλλο ένα, χαράς τονε το γεωργό πόχει πολλά σπαρμένα». Αλλά επειδή οι καιρικές συνθήκες το Μάρτη είναι ασταθείς, μια παροιμία από τη Λιβαθώ, μας συμβουλεύει ότι τα αμπέλια και ο κάμπος θέλουν αυτόν το μήνα φύλαγμα: «Αφ’ το Μάρτη τον τραγάτη!» Στην Παλική θεωρούν σύμφωνα με την ακόλουθη παροιμία : « Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης πάρι Μάρτης λιοπυριάρης», ότι πιο καλός για την παραγωγή είναι ο Μάρτης που κάνει κρύο και μαζευόμαστε κοντά στη ζέστη, παρά να είναι ο Μάρτης καλοκαιρινός. Στο ίδιο νόημα έχει και η παροιμία : «Μάρτης βρέχει, ποτέ μην πάψη» από τη Λιβαθώ, που θέλει να πει πως οι βροχές του μήνα αυτού είναι πολύτιμες. Είναι αλήθεια πως οι μέρες φαίνονται πως μεγαλώνουν καλύτερα τον μήνα αυτόν. Η παροιμία που λεγόταν στην περιοχή της Πυλάρου, καταγραμμένη από τον δάσκαλο και επιθεωρητή, Μακρή Ευάγγελο, λέει: «Το Μάρτη βάλ’ αργάτες κι άς είναι κι ακαμάτες», θέλει να πει, πως, οι μέρες του Μαρτίου είναι μεγάλες και οι εργάτες, όσο τεμπέληδες και να είναι, θα δουλέψουν. Την ίδια παροιμία οι Λιβαθινοί τη λένε με μια παραλλαγή που αφορά τους εργάτες: «….κι άς τους να ψυλλίζωνται». Βέβαια, οι κεφαλονίτικες παροιμίες λένε πολλά για τον Μάρτιο, που όπως ανέφερα στην αρχή, η παροιμία συνοψίζει ποιητικά, στοχαστικά και συμβουλευτικά όλη την εμπειρία των αιώνων και ακολουθεί την ταυτότητα του εθιμικού κύκλου, που ως τροχός όλο και διαβαίνει πάνω στα ίδια βήματα, καθώς γυρίζει μέσα στο χρόνο. Αυτή τη χρονιά όμως εμείς κατορθώσαμε να «μηδενίσουμε» τις παροιμίες και το λόγο τους, μια και οι καιρικές συνθήκες όλο και αλλάζουν. Το κλίμα της γης έχει πάρει τροπή και αλλάζει από τη σταθερά του από τόπο σε τόπο, προβληματίζοντάς μας για πιο θα είναι το μέλλον του πλανήτη Γη. Μακάρι! οι Κασσάνδρες να διαψευστούν και μικροί και μεγάλοι, οι ισχυροί και οι κυβερνώντες να συνετίσουμε τα βήματά μας, για τη σωτηρία του περιβάλλοντος της γης μας, του γαλάζιου πλανήτη μας. P1010214 copyΜάρτιοςOLYMPUS DIGITAL CAMERA Αναδημοσιευση απο : https://www.inkefalonia.gr/politismos/106019-o-martios-kata-tin-kefalonitiki-laografia?fbclid=IwAR2yjjio5lLO3n-gcZfl_C4O0Mz85TL9ttltxrZZRyrV8v4BO1Bab8DD6RA

Η ανταρσία στο Aeolian Wind. Νίκος Καββαδίας - Παναγιώτης Λιβερέτος Κεφαλονίτες ναυτικοί "των οριζόντων"

 

Νίκος Καββαδίας - Παναγιώτης Λιβερέτος

 

 

Κεφαλονίτες ναυτικοί "των οριζόντων"

 

 

 

Τεράστιο το κουράγιο μου. Και πού να δεις ακόμα.
Μια μέρα μας μπλοκάρανε. Δυο εμείς και αυτοί σαράντα

Νίκος Καββαδίας, Ο τάφος του Επονίτη (1945)

 

 

 

Η επέτειος θανάτου του Νίκου Καββαδία (10 Φεβρουαρίου 1975) συμπίπτει με την επέτειο της κατάληψης του ελληνικού φορτηγού πλοίου Aeolian Wind από το πλήρωμά του στο λιμάνι του Ρίο ντε Τζανέιρο (ξεκίνησε στις 29 Ιανουαρίου 1977). Πιστεύουμε πως ο ποιητής ("ανενεργός κομμουνιστής" σύμφωνα με την Ασφάλεια) θα θαύμαζε και θα χαιρόταν με την τόλμη και την αυταπάρνηση του 29χρονου Κεφαλονίτη επαναστάτη ναυτικού Παναγιώτη Λιβερέτου.

 

 

 Η ανταρσία στο Aeolian Wind

 

Παναγιώτης Λιβερέτος. Ηγήθηκε της εξέγερσης στο ελληνικό "Ποτέμκιν" (Aeolian Wind), διώχθηκε και αυτοπυρπολήθηκε στην ταράτσα του σπιτιού του το 1977.

Το χρονικό μιας μοναδικής στην ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας απεργίας μέσα από τη συνέντευξη που είχε δώσει ο Παναγιώτης Λιβερέτος στην εφημερίδα Οδόφραγμα (Μάης 1977).

Η συνέντευξη είχε δοθεί ανώνυμα λόγω της επικείμενης δίκης του Παναγιώτη Λιβερέτου στον Πειραιά με την κατηγορία της επίθεσης κατά του δικηγόρου της εταιρείας.

Τρείς μήνες μετά την καταδίκη του σε δύο χρόνια φυλάκισης και παρά το συμβιβασμό με τον δικηγόρο που οδήγησε στην αποφυλάκισή του, ο Παναγιώτης Λιβερέτος έβαλε τέρμα στη ζωή του στις 22 Αυγούστου του 1977.

Στην παρακάτω συνέντευξη, αναφέρεται ως Β’ μηχανικός.

 

*

 

Ποιά κατάσταση επικρατούσε στο καράβι πριν την απεργία και ποιά ήταν τα αιτήματά σας ;

 

Η κατάσταση στο βαπόρι ήταν κατά κάποιο τρόπο δραματική, και προ πάντων σε ό,τι αφορούσε την τροφοδοσία. Υπήρχαν σάπια κρέατα και βασικά όλα τα τρόφιμα ήταν κατεψυγμένα, ενώ ένας αστικός νόμος λέει ότι ειδικά στο λιμάνι πρέπει να είναι φρέσκα. Βρισκόμασταν στη Βραζιλία 20 μέρες και δεν είχε μπεί τίποτα φρέσκο στο βαπόρι, ούτε κρέας, ούτε φρούτα, απολύτως τίποτα.

 

Γενικότερα, μπορούμε να πούμε ότι πουθενά, σε κανένα από τα 5000 ελληνικά βαπόρια, δεν εφαρμόζεται πραγματικά το “μενού” που έχουμε κατακτήσει με αγώνες. ‘Ετσι όπως έχει καθιερωθεί, αυτό το “μενού” προσαρμόζεται μάλιστα στα διάφορα κλίματα, εύκρατα, τροπικά, κλπ.

 

Κάνοντας όμως αυτήν την παραχώρηση, το κράτος πρόβλεψε και τα σχετικά παραθυράκια για τη μη εφαρμογή του. Σύμφωνα με το νόμο, μοναδικοι υπεύθυνοι για το αν τηρείται η όχι το μενού είναι ο πρόξενος κι ο λιμενάρχης. Ποτέ όμως δεν τους βλέπουμε να επεμβαίνουν, και στη συγκεκριμένη υπόθεση του Aeolian, παρ’ όλο που η τροφοδοσία ήταν άθλια, παρ’ όλο που τρώγαμε σάπια κρέατα, στην πραγματογνωμοσύνη που έκανε ο πρόξενος αναφέρεται ότι όχι μόνο τρώγαμε σύμφωνα με το μενού, αλλά και καλύτερα ! ‘Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται το μενού, αλλά κι αν κάποιος ζητήσει την εφαρμογή του, το αργότερο σε τρείς μέρες θα πρέπει να φύγει από το καράβι.

 

Ο καπετάνιος, σε συνεργασία με τους προξένους και τους προξενικούς λιμενάρχες θα βρεi έναν τρόπο, θα ψάξει στον κανονισμό εσωτερικής υπηρεσίας των βαποριών, που είναι βασικά ένας κανονισμός του πολεμικού ναυτικού, ο οποίος έχει εφαρμοστεί και στα εμπορικά βαπόρια.

 

Σ’ αυτόν τον κανονισμό, θα ψάξουν να βρουν κάποιο άρθρο, κάποια παράβαση, θα βρουν και μερικούς ψευδομάρτυρες, κι εκεί που θα ζητήσεις να φας φρέσκο κρέας, θα βρεθείς κατηγορούμενος για στάση, για πειθαρχικό παράπτωμα και θα φύγεις.

 

Η σημασία ενός ζητήματος σαν την τροφοδοσία φαίνεται καθαρά κι από το γεγονός ότι το 80% των ναυτικών υποφέρουν από στομαχικές παθήσεις, έλκος στο στομάχι και στο δωδεκαδάκτυλο, κλπ. Χώρια από το μενού, υπάρχει κι ένας κανονισμός που αφορά το πόσιμο νερό και που λέει ότι οι δεξαμενές πρέπει να επιθεωρούνται και να καθαρίζονται κάθε 6 μήνες. Μπορώ να πώ όμως, ότι σε όσα βαπόρια έχω κάνει, μπορεί να περάσουν και 4 και 5 χρόνια χωρίς να καθαριστούν. Βέβαια, ο καπετάνιος και η κλίκα της εξουσίας προμηθεύονται εμφιαλωμένο νερό, ενώ στο πλήρωμα δίνουν ένα νερό που με πολύ μεγάλη δυσκολία πίνεται.

 

‘Ενα άλλο θέμα, ίσως πιο σπουδαίο από την τροφοδοσία, είναι η ασφάλεια ναυσιπλοΐας. Είναι τέτοια η δουλειά που ακόμα και οι αστικοί νόμοι προβλέπουν ότι μέσα σε κάθε βαπόρι πρέπει να υπάρχουν σωσίβιες βάρκες για τις περιπτώσεις ναυαγίου, να υπάρχουν πυροσβεστικά μέσα για την περίπτωση πυρκαγιάς και τα φώτα ναυσιπλοΐας ν’ ανάβουν κανονικά. Στο Aeolian, οι βάρκες ήταν σε άθλια κατάσταση: η μία ήταν τρύπια, η μηχανοκίνητη δε λειτουργούσε, ζητούσαμε ανταλλακτικά και δεν μας έδιναν. Δε λειτουργούσαν ούτε τα φώτα πορείας, ούτε τα πυροσβεστικά.

 

Εδώ πρέπει να αναφερθώ σε κάτι πολύ σημαντικό. ‘Οταν χρειάζεται να γίνει μία επισκευή στο βαπόρι, ο εφοπλιστής την κάνει μόνο αν πρόκειται για την κύρια μηχανή η τ’ αμπάρια. Την κύρια μηχανή την επισκευάζει για να τρέχει το βαπόρι πιο γρήγορα, και τ’ αμπάρια τα βάφει, τα επισκευάζει για να μπορεί να πάρει μεγαλύτερο φορτίο και να οικονομήσει περισσότερα.

 

Για την ασφάλειά μας δεν φροντίζει καθόλου. Το σπουδαίο στην όλη υπόθεση είναι ότι για την ασφάλεια ναυσιπλοΐας, εμείς οι ναυτικοί δεν έχουμε πετύχει μέχρι τώρα να είμαστε εμείς που ελέγχουμε αν οι βάρκες, τα φώτα ναυσιπλοΐας, οι πυροσβεστήρες είναι εντάξει. Και έχει ανατεθεί αυτός ο έλεγχος σε λιμενάρχες και σε προξένους που δεν κάνουν ποτέ μα ποτέ τίποτα. Δεν έχουμε συναντήσει περίπτωση λιμενάρχη η πρόξενου που να έχει απαγορεύσει σε βαπόρι να ταξιδέψει επειδή είναι τρύπια η βάρκα.

 

Στις δίκες που είχαμε τελευταία, και συγκεκριμένα από το πειθαρχικό συμβούλιο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, μας έγινε η εξής ερώτηση: “Λέτε ότι δεν είχε το βαπόρι φώτα πορείας, λέτε ότι δεν είχε πυροσβεστήρες, ότι το βαπόρι δεν ήταν εντάξει. Το βαπόρι όμως είχε πιστοποιητικά, κάποιοι είχαν υπογράψει, δηλ. οι πρόξενοι και οι λιμενάρχες. Τους απαντήσαμε ότι “ασφαλώς και το Ηράκλειο που βυθίστηκε και είχε 100 ναυαγούς, είχε πιστοποιητικά”.

 

Προσωπικά, έχω δεί αυτούς τους ανθρώπους, είτε λέγονται πρόξενοι, είτε λιμενάρχες, ν’ ανεβαίνουν στο βαπόρι, να πηγαίνουν στην τραπεζαρία, στο σαλόνι του καπετάνιου, να πίνουνε μαζί κανένα ουζάκι, να τους δίνει κάποιο φάκελο και να μην ελέγχουν απολύτως τίποτα.

 

Μίλησα μέχρι τώρα για το πρόβλημα τροφοδοσίας και ναυσιπλοΐας. Μένει να πω μερικά πράγματα και για το πρόβλημα της μισθοδοσίας. Από τον Πειραιά, ξεκαθαρίζουμε το βασικό μισθό. Υπάρχουν όμως υπερωρίες και έξτρα αμοιβές για επισκευές, γιατί ειδικά εμείς του πληρώματος δεν είμαστε μόνο για την κίνηση του βαποριού, αλλά μας έχουν φορτώσει κι ένα σωρό επισκευές που σ’ άλλες ναυτιλίες γίνονται από συνεργεία. ενώ στις ελληνικές τις κάνουμε εμείς οι ίδιοι.

 

Αυτό το θέμα υποτίθεται ότι κανονίζεται με ελεύθερη συμφωνία πληρώματος-πλοιάρχου. Αλλά στην ουσία αποτελεί ένα πεδίο διαρκούς σύγκρουσης ανάμεσα στους ναυτικούς που ζητάνε να πληρώνονται καλά αυτές οι δουλειές και στον καπετάνιο που φροντίζει να κάνει οικονομικά τη δουλειά του, και καλλιεργεί γι’ αυτό τη διάσπαση: διάσπαση ανάμεσα σε ‘Ελληνες κι αλλοδαπούς ναυτικούς, ανάμεσα σε Γ’ και Β’ μηχανικό, κλπ.

 

Στο Aeolian, υπήρχαν μερικοί αλλοδαποί ναύτες.Πως εμφανίστηκε συγκεκριμένα το θέμα της ενότητας και της αλληλεγγύης ανάμεσα στους ναύτες διαφορετικών εθνικοτήτων;

 

Στην πλειοψηφία ήμασταν ‘Ελληνες. Υπήρχαν όμως 4-5 Τούρκοι, υπήρχαν Πακιστανοί και Ινδοί. Πρέπει να τονίσω ότι δεν χρειάστηκε καθόλου να τους πείσουμε.

 

‘Εβλεπαν όπως κι εμείς ότι ο καπετάνιος εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του εφοπλισμού. Κι έτσι δέχτηκαν αμέσως την πρόταση που τους κάναμε για κοινό μέτωπο ενάντια στον κοινό εχθρό, δηλαδή τον εφοπλισμό που μας εκμεταλλεύεται όλους. Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα κινητοποιήθηκαν δραστήρια, πολλοί απ’ αυτούς συνελήφθησαν και τώρα βρίσκονται και πάλι μαζί μας στις δίκες.

 

Μίλησες προηγουμένως για μία διαρκή σύγκρουση ανάμεσα στους ναυτικούς και τους εκπροσώπους του εφοπλισμού.Ωστόσο μία απεργία σε καράβι δεν είναι και τόσο συνηθισμένη μορφή αγώνα. Πως την αποφασίσατε και πως τη μεθοδεύσατε;

 

Αφού είχαμε δει όλα αυτά τα προβλήματα, αποφασίσαμε στη Βραζιλία, και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Ρίο, να εξετάσουμε τι μπορούσαμε να κάνουμε για να λυθούν.

 

Στις 28 Γενάρη, μαζευτήκαμε στην πρύμνη του βαποριού γύρω στα 25 άτομα. Σ’ αυτήν τη συγκέντρωση δε συμμετείχαν 4-5 που είχαν στενούς δεσμούς με τον εφοπλισμό, δηλαδή ο καπετάνιος, ο Β’ καπετάνιος, ο Α’ μηχανικός και ο καμαρότος. Εκεί εξετάσαμε το θέμα της τροφοδοσίας, της ασφάλειας, της μισθοδοσίας και γενικά κάθε θέμα που είχε σχέση με τη ζωή μας. Το σπουδαιότερο που αποφασίσαμε ήταν ότι κανένας άλλος εκτός από μας δεν είχε το δικαίωμα να παρεμβαίνει και να καθορίζει το πως θα λύνονται τα προβλήματά μας. ‘Αποψη όλων ήταν ότι από δω και πέρα, ειδικά η τροφοδοσία έπρεπε να ελέγχεται από μας, Δηλαδή να παραγγέλνουμε εμείς οι ίδιοι τρόφιμα και να φροντίζουμε για τη συντήρησή τους και για τα πάντα.

 

‘Οπως και στο θέμα της ασφάλειας, αποφασίσαμε να μην επιτρέψουμε σε λιμενάρχες και πρόξενους να παίζουν κορώνα-γράμματα με τη ζωή μας και αποφασίσαμε ότι μόνο εμείς θα είχαμε το δικαίωμα να ελέγχουμε. Για να πετύχουμε όλους αυτούς τους στόχους, αποφασίσαμε να κάνουμε απεργία την επόμενη μέρα, 29 του μήνα. Και πράγματι, απεργήσαμε όλοι από την πρώτη στιγμή. Ο καπετάνιος και η κλίκα της εξουσίας προσπάθησαν να μας τρομοκρατήσουν αλλά ήμασταν τόσο δεμένοι μεταξύ μας που δεν κατάφεραν τίποτα. Το Σάββατο συνεχίσαμε την απεργία, κάναμε έλεγχο στις δεξαμενές πόσιμου νερού, στις αποθήκες και στα ψυγεία και απομακρύναμε ο’τι ήταν άχρηστο. Ο καπετάνιος υποχρεώθηκε να παραγγείλει φρέσκα τρόφιμα όπως το απαιτούσαμε.

 

Στη συνέχεια τα παραλάβαμε εμείς, αφού πρώτα τα ζυγίσαμε και υπογράψαμε την παραλαβή, για να αποφύγουμε τις λαδιές που γίνονται συνήθως, γιατί τίποτα δεν εμποδίζει έναν καπετάνιο να παραλάβει 70 κιλά κρέας και να γράψει ότι παρέλαβε 200. Κατόπι, απαιτήσαμε για να γυρίσουμε στη δουλειά, τις μπύρες που δικαιούμαστε, επειδή σύμφωνα με τη νομοθεσία, ο καθένας από μας δικαιούται δύο μπύρες τη μέρα. ‘Ετσι πήραμε επιπλέον και 40 κάσες μπύρες, που βέβαια δεν προλάβαμε να πιούμε.

 

Αυτές οι κατακτήσεις μπορεί να μη θεωρηθούν και πολύ μεγάλες, αλλά για μας η σημασία τους βρισκόταν κύρια στο γεγονός ότι για πρώτη φορά μπήκε ένα καυτό θέμα, δηλ. το να παραλαβαίνουμε εμείς τα τρόφιμα, το να ελέγχουμε εμείς τα ψυγεία και τις αποθήκες τροφίμων, το να δουλεύουμε εμείς όπως θέλουμε. ‘Ετσι κάναμε τα πρώτα βήματα για να γίνουμε εμείς κύριοι στους χώρους δουλειάς.

 

Τι μεσολάβησε ώστε ν’ αμφισβητηθεί αυτή η νίκη; Τι ρόλο έπαιξε ο πρόξενος που, ανάμεσα στ’ άλλα, σας κατηγορεί στις πρόσφατες δίκες και για στάση;

 

Ενώ έδειχνε να υποχωρεί μπροστά στην αποφασιστικότητά μας, ο καπετάνιος έκανε την ίδια στιγμή επαφές με τον ‘Ελληνα πρόξενο του Ρίο, με το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και με την εταιρεία στον Πειραιά.

 

Προετοίμαζε έτσι την επίθεσή του. Και φτάνουμε στις 31 του μήνα. Το απόγευμα αυτής της μέρας αρχίζει κατά κάποιο τρόπο η επίθεση του εφοπλισμού. Συγκεκριμένα, στις 6 η ώρα, εμφανίζεται ο καπετάνιος με δύο αστυνομικούς και ειδοποιεί τον Β’ μηχανικό ότι σε πέντε λεπτά πρέπει να εγκαταλείψει το βαπόρι. Είχαμε φυσικά προβλέψει ότι αυτά που πετύχαμε, για να τα κρατήσουμε, θα έπρεπε να αγωνιστούμε. Είχαμε προβλέψει ότι ήταν δυνατό να δεχτούμε μία επίθεση αυτού του είδους. Γιατί βασικά οι εφοπλιστές, όπως κι όλοι οι κεφαλαιοκράτες, όταν δεν μπορούν να περάσουν σε μία ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε 25 άτομα, είναι φυσικό να προσπαθούν να διώξουν μερικούς για να πέσει το κίνημα.

 

‘Οταν όμως απαίτησαν από τον Β’ μηχανικό να εγκαταλείψει το βαπόρι, κινητοποιήθηκαν αμέσως όλοι οι συνάδελφοί του που απεργούσαν, καταλάβαμε τους διαδρόμους και τη σκάλα του βαποριού, κι έτσι αναγκάσαμε τους δύο αστυνομικούς να εγκαταλείψουν αυτοί το βαπόρι.

 

Την ίδια ώρα, κάτω από το βαπόρι, ήταν περίπου 20 ένοπλοι αστυνομικοί που προσπάθησαν ν’ ανέβουν. Σηκώσαμε όμως τη σκάλα και αποφύγαμε προς στιγμή τη σύλληψη. Μετά απ’ αυτό, στις 11 το βράδυ, καταφθάνει κι ο έλληνας πρόξενος. Στην αρχή δεν δεχτήκαμε ν’ ανέβει στο βαπόρι για να κάνει διαπραγματεύσεις, για τον απλούστατο λόγο ότι ξέρουμε ξεκάθαρα πως υπερασπίζεται τα συμφέροντα του εφοπλισμού. Τελικά όμως τον αφήσαμε, αλλά όπως αποδείχτηκε, όπως φαίνεται και σήμερα στις δίκες, αυτός ήταν ο υπ’ αριθμόν ένα νεκροθάφτης μας.

 

‘Οταν λοιπόν ανέβηκε επάνω και αντιμετώπισε σχεδόν όλο το πλήρωμα ξεσηκωμένο ενάντια στον εφοπλισμό, αναγκάστηκε κι αυτός να δαγκώσει τη γλώσσα του και να “αναγνωρίσει” ότι είναι δίκαια τα αιτήματά μας, ότι θα λυθούν, κλπ. Μας “συνέστησε ψυχραιμία” και “να πάμε να κοιμηθούμε ήρεμοι στα κρεβάτια μας”. Πάνω σ’ αυτό, βέβαια, δεν ξεγέλασε κανέναν. Ξέραμε ότι προσπαθούσε να μας στείλει για ύπνο για να διευκολύνει το έργο της αστυνομίας, που έξω ετοιμαζόταν για το μεγάλο “ντου”. Πράγματι, κατά τις 1 τη νύχτα, έφυγε ο πρόξενος από το βαπόρι, και κατά τις 2.30 άρχισαν να καταφθάνουν πυροσβεστικά οχήματα και να στήνουν σκάλες στο βαπόρι, οπότε έγινε και η τελική επίθεση.

 

‘Εγινε γνωστός ο αγώνας σας στους Βραζιλιάνους εργάτες που δούλευαν στο λιμάνι;

 

Κατ’ αρχή, είχαμε την υποστήριξη των Βραζιλιάνων εργατών που δούλευαν πάνω στο βαπόρι, και που είδαν από κοντά τι συνέβαινε. Μάλιστα, στις φωτογραφίες που τράβηξε η βραζιλιάνικη αστυνομία, υπήρχαν σημαδεμένοι με βέλος μερικοί Βραζιλιάνοι εργάτες και μας ανέκριναν αργότερα συνέχεια για να τους ανακαλύψουν. Στο λιμάνι, όμως, επειδή ήταν κάπως αργά, και μας είχαν απομονώσει δυνάμεις της αστυνομίας μαζί με 40-50 ασφαλίτες με πολιτικά και οπλισμένους με αυτόματα, που πιστεύω πως θα ήταν το “ανφάν γκατέ” και το καλύτερο στήριγμα της Βραζιλιάνικης χούντας, η κινητοποίηση δεν μπόρεσε να πάρει έκταση. Νομίζω όμως ότι ο αγώνας μας πρέπει να είχε απήχηση στους Βραζιλιάνους εργάτες που βρίσκονταν εκεί. Εξάλλου, είχαμε φροντίσει να βάλουμε και δύο πανό πάνω στη σκάλα με τα συνθήματα “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” και “Απεργούμε”, μεταφρασμένα στα βραζιλιάνικα.

 

Βέβαια, αν είχαμε μπορέσει να κρατήσει η απεργία αρκετές μέρες ακόμα, πιστεύω ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη κινητοποίηση και συμπαράσταση των Βραζιλιάνων εργατών.

 

‘Οταν έγινε η επίθεση της Βραζιλιάνικης αστυνομίας, πως την αντιμετωπίσατε; Και πως καταφέρατε στη συνέχεια να γλιτώσετε από τα μπουντρούμια της χούντας;

 

Βλέποντας ότι κάθε λεπτό κατέφθαναν και καινούργιες δυνάμεις της αστυνομίας κι ‘οτι από στιγμή σε στιγμή θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε την επίθεσή τους, συζητήσαμε στα γρήγορα διάφορες προτάσεις για το τι θα έπρεπε να κάνουμε. Μία πρόταση ήταν να αντιμετωπίσουμε δυναμικά τους αστυνομικούς για να μη μπορέσουν ν’ ανεβούν επάνω, η δεύτερη ήταν να παραδωθούμε αμέσως.

 

Η τρίτη λύση, που φάνηκε και η πιο σωστή, ήταν να κρυφτούμε σε καλά σημεία, να κάνουμε συσκοτισμό του βαποριού, ώστε να μη μας συλλάβουν τη νύχτα και να έχουμε την επόμενη μέρα την υποστήριξη των Βραζιλιάνων λιμενεργατών και ναυτών. Αυτό κι έγινε. Μόλις οι πρώτοι έκαναν να ανέβουν πάνω στο βαπόρι, εμείς τρέξαμε κατευθείαν στις ηλεκτρομηχανές, τις σταματήσαμε, κάναμε συσκότιση και κρυφτήκαμε σε πολλά σημεία του βαποριού, σε αμπάρια λόγου χάρη κι οι περισσότεροι στο μηχανοστάσιο.

 

Προς στιγμή, οι Βραζιλιάνοι αστυνομικοί βρέθηκαν σε αμηχανία και τους καθυστερήσαμε πολύ. ‘Αρχισαν την επίθεση στις 2.30 και ο τελευταίος συνελήφθη στις 7 το πρωί μέσα σε μία δεξαμενή γεμάτη λάδια απ’ όπου έπλεε μόνο το κεφάλι του. Αλλά και πάλι θα μας είχαν πιάσει πολύ αργότερα αν δεν είχαν χρησιμοποιήσει, κι αυτοί με τη σειρά τους, ορισμένες μεθόδους αντάξιες αστυνομικών κι ιδιαίτερα Βραζιλιάνων αστυνομικών. ‘Οχι μόνο γιατί δέχτηκαν βοήθεια από πολεμικά βραζιλιάνικα πλοία -είμαστε και κοντά στο ναύσταθμο- που έριξαν τους προβολείς τους πάνω στο Aeolian.

 

Αλλά το χειρότερο ήταν ότι όποιον συνελάμβαναν, και συνέλαβαν αμέσως ένα-δύο άτομα που δυστυχώς άκουσαν τον πρόξενο και πήγαν να κοιμηθούν, τον σάπιζαν κυριολεκτικά στο ξύλο και τον ανάγκαζαν να ομολογήσει τα πιθανά μέρη όπου κρυβόντουσαν οι άλλοι συνάδελφοι. Πρέπει να πω εδώ ότι κανένα από τα παιδιά αυτά δεν ήθελε φυσικά να καταδώσει τους συναδέλφους του, αλλά οι βασανισμοί ήταν τόσο τρομεροί -να σκεφτείς ότι σ’ ένα συνάδελφο έσβυσαν και τσιγάρο πάνω στο χέρι του, ενώ όλους τους χτυπούσαν με γκλομπς ακόμα και στο κεφάλι- που κατάφεραν κατά τις 7 το πρωί να μας έχουν συλλάβει όλους.

 

Τότε μας οδήγησαν μπροστά στον καπετάνιο, ο οποίος κατέδιδε έναν-έναν αυτούς που θεωρούσε πρωτεργάτες και μας παρέδιδε στην αστυνομία. Δώδεκα από μας μπήκαν έτσι σε κλούβες, και μάλιστα στο πορτ-μπαγκάζ τους, που είναι φαίνεται για τους υπερβολικά επικίνδυνους, και μας οδήγησαν κατευθείαν στα κρατητήρια της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Βραζιλίας.

 

 

Με... κανόνια επιτέθηκαν σε ναυτικούς μας στη Βραζιλία

 

Σταύρος Αλατάς

Αυγή, 19.02.1977

 

 

[...] Στο λιμάνι του Ρίο, όπου είχε αγκυροβολήσει το πλοίο, το πλήρωμα ζήτησε να δημιουργηθεί επιτροπή από μέλη του που θα ελέγξει την ποιότητα των τροφίμων. Δεν βρέθηκε ίχνος φρέσκου κρέατος, ενώ επεσήμαναν φουσκομένες κονσέρβες, ζυμαρικά με σκουλίκια, σαπισμένες ντομάτες, και άλλα σκάρτα φαγητά.

 

Ο πλοίαρχος, μάλιστα, απευθύνθηκε στον Μηχανικό και του είπε: "Δεύτερε, ετοιμάσου, έχεις απολυθεί και σε πέντε λεπτά πρέπει να έχεις εγκαταλείψει μετά συνοδεία αστυνομικών τους οποίους έχει διατάξει ο πρόξενος να σε συλλάβουν. Ο Β' Μηχανικός ρώτησε τον καπετάνιο: "Γιατί, κύριε πλοίαρχε, απολύομαι; Με ποιο αιτιολογικό με απολύεις; Και πως έγινε η απόλυση εν αγνοία μου, ενώ ο νόμος λέει να βρίσκομαι παρών κατά την απόλυσίν μου". Ο πλοίαρχος δεν του απάντησε, αλλά έδωσε εντολή στους αστυνομικούς ότι σε πέντε λεπτά πρέπει να τον απομακρύνουν από το πλοίο. Στο διάστημα αυτών των γεγονότων, το υπόλοιπο πλήρωμα είχε αντιληφθεί ότι η αστυνομία προσπαθούσε να πάρει τον Β' μηχανικό.

 

Μαζεύτηκε λοιπόν στην τραπεζαρία και διαμαρτυρόντανε προς τον πλοίαρχο.

 

Οι αστυνομικοί, βλέποντας αυτή τη διαμαρτυρία, πιθανώς κατάλαβαν ότι υπάρχει κάποιο γενικότερο πρόβλημα. Παραιτήθηκαν της προσπάθειας απομάκρυνσης του Β' μηχανικού και ζήτησαν να μάθουν τι συμβαίνει, στο μεταξύ είχε εμφανισθεί και ο πράκτορας του βαποριού, ο οποίος και μιλούσε εγγλέζικα. Δια μέσου του πράκτορα, ενημερώσαν τους αστυνομικούς ότι υπάρχει γενικότερο πρόβλημα στο βαπόρι και ότι δεν θα απομακρυνθεί ο Β' μηχανικός. Εν συνεχεία, ο πλοίαρχος κάλεσε τον πράκτορα και τους δύο αστυνομικούς στη καμπίνα του.

 

Κοντά στη σκάλα του βαποριού βρισκόταν όχημα της τοπικής αστυνομίας με δύναμη 10 ανδρών οπλισμένων και προτεταμένα τα όπλα προς το πλοίο. 'Ακουσαν να τα οπλίζουν. Αμέσως μετά αποχώρησαν από το πλοίο οι δύο αστυνομικοί και ο πράκτορας. Οι αστυνομικοί πρσπάθησαν να ανέβουν από τη σκάλα με τα όπλα στραμμένα κατά πάνω. Η ώρα ήταν 17.50. Μη ξέροντας τις διθέσεις τους οι ναυτικοί σήκωσαν τη σκπάλα και στη συνέχεια τοποθέτησαν την ελληνική σημαία. Η αστυνομία βλέποντας την ελληνική σημαία στη σκάλα παραιτήθηκε από την προσπάθεια ν' ανέβει στο πλοίο. Απομακρύνθηκαν περίπου στα 10 μέτρα και περίμεναν παρατεταγμένοι με τα όπλα στραμμένα πάντα έναντι των ναυτικών.

 

Νέα αστυνομική δύναμη με δέκα οχήματα πλησίασε στο πλοίο. Επίσης άρχισαν να καταφθάνουν διάφορα οχήματα της τοπικής αστυνομίας. Συζητήσανε με τους ναυτικούς και τους ρωτήσανε γιατί ανέβασαν τη σκπάλα. Κι εκείνοι απάντησαν:

 

"Ανεβάσαμε τη σκάλα διότι δεν ξέρουμε τον λόγο που βρίσκονται οι αστυνομικές δυνάμεις στο ντόκο. Για να κατεβάσουμε δε τη σκάλα όπως μας ζητούσαν αυτοί, τους είπαμε και πάλι ότι πρώτα πρέπει να έλθει ο έλληνας πρόξενος διοτί δεν έχουνε κανένα πρόβλημα με τις βραζιλιάνικες αρχές. Και ότι τα προβλήματά μας είναι θέματα ελληνικά. Δεν πήραμε απάντηση."

 

Καταφθάσανε και άλλα αστυνομικά οχήματα. Ερχόμαστε σε συζήτηση και με αυτούς. Οπλοφορούσαν όλοι.

 

Κι αυτοί μας υποσχέθηκαν ότι ήδη ψάχνουν τον πρόξενο που σε λίγο θα έλθει στο πλοίο. Στο διάστημα αυτό γράψαμε δύο πανό. Στο ένα, στα ελληνικά "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" και στα βραζιλιάνικα "Κάνουμε απεργία".

 

Η αστυνομική δύναμη ενισχυόταν συνεχώς και περικύκλωνε όλο το παπόρι, από τη μεριά δε της θάλασσας είχαν έλθει δύο ρυμουλκά και ένα ταχυκίνητο της δίωξης, από την πρύμνη δε του βαποριού βρίσκονταν δεμένο ένα πολεμικό με τα κανόνια να έχουν στραφεί εναντίον μας. 'Αλλα δύο πολεμικά στο απέναντι μέρος της προβλήτας έχοντας και αυτά τα κανόνια στραμμένα επάνω μας."

 

Στη συνέχεια ανέβηκε πάνω ένας αξιωματικός της βραζιλιανικής αστυνομίας και κατηγόρησε το πλήρωμα ότι κρατούσε κλειδωμένο τον καπετάνιο. 'Οπως όμως και ο ίδιος διαπίστωσε, τέτοιο πράγμα δεν συνέβαινε.

 

Στις 11.30 το βράδι φτάνει ο 'Ελληνας πρόξενος μαζί με αστυνομικούς.

 

Διαβεβαίωσε το πλήρωμα ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Δηλώνει επίσης ότι αυτός δεν έστειλε την αστυνομία.

 

Προθυμοποείται κιόλας να δοκιμάσει -για να πειστεί- κάποια κονσέρβα. Αηδιάζει και δεν προχωρεί.

 

Η αστυνομία εξακολουθεί να βρίσκεται γύρω από το πλοίο

 

Η επίθεση

 

Αργά το βράδι φτάνουν πυροσβεστικές αντλίες και ανεβάζουν τις σκάλες τους στο πλοίο.

 

Στις 2.10 μετά τα μεσαύχτα εισβάλουν οι αστυνομικοί στο πλοίο πυροβολώντας και φωνάζοντας.

 

Οι ναυτικοί σβήνουν τα φώτα του πλοίου.

 

Στις 2.20 αρχίζουν οι πρώτες συλλήψεις σπάζοντας τις πόρτες με τσεκούρια και πριόνια, ενώ τα πολεμικά πλοία έχουν στραμμένα τα πυροβόλα τους κατά του πληρώματος.

 

Κάθε άτομο που συλλαμβάνεται μεταφερόταν με άγριους ξυλοδαρμούς στην προβλήτα.

 

Ο πλοίαρχος ρωτούσε έναν έναν το πλήρωμα: "Με ποιον είσαι;"

 

Στην αρνητική απάντηση συνεχιζόνταν οι ξυλοδαρμοί και λυπόθυμα το πλήρωμα οδηγήθηκε στις κλούβες.

 

'Οταν οι αστυνομικοί άρχισαν να αντιμετωπίζουν δυσκολίες για την ανεύρεση των υπολοίπων, ξαναέσερναν δεμένα πλέον ορισμένα άτομα και τα βασάνιζαν για να μαρτυρίσουν που ευρίσκονται οι υπόλοιποι ή που είναι τα φιλμ που είχαν τραβήξει κατά τις προηγούμενες διαδραματισθέντες σκηνές, τα οποία και μετά κατέσχεσαν.

 

Δακρυγόνα και γκλομπς

 

'Αρχισαν επίσης να ρίχνουν δακρυγόνα, ενώ άνδρες του πολεμικού ναυτικού χρησιμοποιόντας στιλέτα, σιδηρόβεργες και κάνοντας χρήση υποκοπάνων και γκλομπς εισέβαλαν στο πλοίο.

 

Οι αστυνομικοί ανεβάζουν τον Β' μηχανικό σέρνοντάς τον μισόγυμνο και σε κακή κατάσταση, συνέχισαν να τον βασανίζουν για να τους αποκαλύψει που κρυβόταν ο ανθυποπλοίαρχος. Μετά από αρκετή ώρα βασανισμού του Β' μηχανικού και μη κατορθώνοντας να βρουν τον ανθυποπλοίαρχο, έφυγαν αφήνοντας το πλοίο μετά από την βάρβαρη επίδρομή τους να θυμίζει πεδίο από μάχη μεταξύ εχθρικών στρατευμάτων. Πήρανε μαζί τους δώδεκα άτομα τους οποίους προηγούμενα είχε υποδείξει ο πλοίαρχος.

 

'Ολους τους μετέφεραν στη φυλακή, όπου ανακρίθηκαν κάτω από βάρβαρες συνθήκες.

 

Στις 4 Φεβρουαρίου οι ναυτικοί ήταν σε άθλια κατάσταση. Και όμως, στις 6 Φεβρουαρίου, αποφασίζουν να κάνουν απεργία πείνας.

 

Στις 11 Φεβρουαρίου, η αστυνομία ανακοινώνει ότι εφτά άτομα θα φύγουν με δικά τους έξοδα για την Ελλάδα. Πρόκειται γι' αυτούς που κατήγγειλαν τα γεγονότα στην Αυγή.

Αυτοπυρπολήθηκε "αντάρτης" του Αιόλιαν Γουιντ

 

Δ. Μαυρογένη

Ελευθεροτυπία, 23.08.1977

 

 

Αυτοπυρπολήθηκε χθες τα ξημερώματα στην ταράτσα του σπιτιού του στο 'Ανω Καλαμάκι, ο ναυτικός Παναγιώτης Λιβερέτος, 29 χρονών, αρχιμηχανικός. Ο Λιβερέτος ήταν ο αρχηγός στην "ανταρσία" του πληρώματος του φορτηγού Αιόλιαν Γουίντ σε λιμάνι της Βραζιλίας πριν από μερικούς μήνες. Το πλήρωμα που διαμαρτυρόταν για τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης, κατέληξε στις βραζιλιάνικες φυλακές και όταν γύρισε στην Ελλάδα, κατηγορήθηκε για ανταρσία.

 

Στο πειθαρχικό, όπου παραπέμφθηκαν, καταδικάστηκαν σε αφαίρεση του ναυτικού φυλλαδίου για διάστημα από 8 ως 30 μήνες.

 

Η υπόθεση της ανταρσίας θα δικάζονταν και ποινικά στο Κακουργιοδικείο. Ο αρχημηχανικός - ένας πραγματικός αγωνιστής όπως τον περιγράφουν οι φίλοι του- είχε ξαναπάει στα δικαστήρια γιατί το 1974, όταν έγινε το πραξικόπημα στην Κύπρο, είχε υψώσει την κυπριακή σημαία στο πλοίο του που ήταν στον Περσικό Κόλπο. Είχε συλληφθεί από τις περσικές Αρχές και στη δίκη του στην Αθήνα είχε αθωωθεί.

 

"Η τελευταία, όμως, περιπέτεια τον τσάκισε", μας είπε στενός του φίλος.

 

Ο Λιβερέτος άρχισε να απομονώνεται και να μελαγχολεί. Χθες τα ξημερώματα, στις 4.10, οι αδελφές του βρήκαν το καβουρνιασμενο πτώμα του στην ταράτσα του σπιτιού του.

 

Αναδημοσιευση απο : https://www.lifo.gr/blogs/almanac/nikos-kabbadias-panagiotis-liberetos