Αντιγραφη απο : KefaloniaPress
http://www.sppantelios.blogspot.gr/
http://www.sppantelios.blogspot.gr/
Φλωρεντία
|
Απρίλια (μικρή πόλη κοντά στη Ρώμη)
|
Βερόνα
|
Μπρέσια
|
Marche (Κεντρική Ιταλία) | |
Piemonte | Πάρμα |
Σαν Λορέντζο | Τοσκάνη |
Βενέτο |
Βενέτο
|
Ούντινε | Μιλάνο |
Δρόμος «Των Μαρτύρων της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς», Marciana Marina | Δρόμος «Των Μαρτύρων της Κεφαλονιάς», Μιλάνο |
Μιλάνο |
Εμιλιάνα Ρομάνα
|
«Λεωφόρος των Ηρώων», Ρώμη |
«Λεωφόρος των Ηρώων της Κεφαλονιάς», Ρωμη
|
"Kefalonia Gardens", Βόρειος Καρολίνα
|
Πενσυλβάνια
|
Νέα Υόρκη
|
Νέα Υόρκη
|
Πάφος
| Λευκωσία |
Λάρνακα | Λεμεσός |
Nαι, έτσι πάει
Δ
ε λειτουργούσε σωστά η ΕΡΤ. Το γνωρίζαμε όλοι. Κάποιος έπρεπε να τη φτιάξει. Αντί γι’ αυτό ήρθε κάποιος και την έκλεισε. Γιατί; Επειδή έτσι. Επειδή τον βόλευε, επειδή βαριόταν να ασχοληθεί, επειδή δεν ήξερε, επειδή δεν τον νοιάζει. Πολλά επειδή.Δε λειτουργούν σωστά τα πανεπιστήμια. Το γνωρίζαμε όλοι. Θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερα. Απλώς θα έπρεπε να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά, να συζητήσει, να γνωρίζει, να ακούσει, να δημιουργήσει. Αντί γι’ αυτό, ήρθε κάποιος και λέει απολύονται οι υπάλληλοι κι ας μη μπορούν τα πανεπιστήμια να λειτουργήσουν. Υπάρχουν και...
τα ιδιωτικά, υπάρχει και το εξωτερικό. Γιατί; Επειδή έτσι τον βόλευε, επειδή βαριόταν να ασχοληθεί, επειδή δεν ήξερε, επειδή δεν τον νοιάζει. Πολλά επειδή.Δε λειτουργούσε σωστά το δημόσιο σύστημα υγείας. Το γνωρίζαμε όλοι. Θα μπορούσε να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους ασθενείς, να είναι πιο ανθρώπινο, να κυνηγηθεί αποτελεσματικά το φακελάκι, να ελεγχθούν οι προμήθειες. Αντί γι’ αυτό, αποφάσισαν να το ιδιωτικοποιήσουν, να το δώσουν σε ασφαλιστικές εταιρείες, να το απογυμνώσουν, να το τελειώσουν. Γιατί; Επειδή έτσι βόλευε κάποιους, επειδή τα κέρδη από την υγεία είναι πολλά, επειδή έπρεπε να κρυφτούν πολλά σκάνδαλα κάτω από τα ερείπια. Πολλά επειδή.Δε λειτουργούσε σωστά ο ΟΣΕ. Το γνωρίζαμε όλοι. Θα μπορούσε να είχε εκσυγχρονιστεί, να μην είχε γεμίσει σκάνδαλα, να μην κατάπινε χρήματα. Αντί γι’αυτό, θα τον κλείσουν, θα τον πουλήσουν, θα τον ξεκάνουν και θα τον ξεχάσουμε. Γιατί; Επειδή έτσι βόλευε κάποιους, επειδή όλα πρέπει να ξεπουληθούν, επειδή κανείς δεν αντιδρά. Πολλά επειδή.Δε λειτουργούν σωστά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί φοροδιαφυγής. Θα μπορούσαν να λειτουργούν άψογα. Να ελέγχονται όλοι και να τιμωρούνται οι επίορκοι ελεγκτές. Αντί γι’ αυτό, κλείνουμε τα μάτια στη φοροδιαφυγή, καλύπτουμε όσους ξέρουμε ότι φοροδιαφεύγουν και κάνουμε τα πάντα για να μειωθεί ο έλεγχος. Γιατί; Επειδή έτσι γουστάρουμε κι επειδή τα σόγια μας είναι μπλεγμένα σε λίστες φοροφυγάδων.Θα δω την κατάσταση όσο πιο μαλακωδώς καλοπροαίρετα γίνεται. Οι άνθρωποι αυτοί που κυβερνούν, δεν κλείνουν, γκρεμίζουν, καταστρέφουν και ξεπουλάνε τα πάντα επειδή έχουν ή εξυπηρετούν συμφέροντα, αλλά επειδή δεν ξέρουν πώς να δημιουργήσουν ή να βελτιώσουν. Όμως εδώ και τέσσερα χρόνια διδάσκουν στο λαό τους την πρακτική «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι».Ξεχνάνε κάτι βασικό. Ότι η δημοκρατία τους και ο κοινοβουλευτισμός τους έχουν τόσα σάπια δόντια που το στόμα τους ζέχνει από τη μπόχα όποτε το ανοίξουν. Ως εκ τούτου, ας μην «αγανακτούν» όταν ακούνε για κρεμάλες και λαιμητόμους. Δεν ξύπνησε ως δήμιος ο καθένας ένα πρωί. Αυτοί τον έφτιαξαν. Μας έμαθαν ότι όταν πονάει δόντι, κόβεις κεφάλι. Τα υπόλοιπα μπορούν να τα μάθουν διαβάζοντας ιστορία.Έγραψε ο ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Αναρτήθηκε από Greki στις 11:51 π.μ.
Αύξηση αιτημάτων φιλοξενίας παιδιών από οικογένειες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα παρατηρείται στο δημοτικό ίδρυμα «Άγιος Στυλιανός» όπου, από τα 29 παιδάκια που περιθάλπονται, τα 6 αφέθηκαν προσωρινά εκεί...
μέχρι οι γονείς τους να σταθούν «στα πόδια» τους.
Επίσης αυξάνονται και τα αιτήματα για υιοθεσία παιδιών και είναι ενδεικτικό ότι μόνο το τελευταίο εξάμηνο του 2013 κατατέθηκαν 83 αιτήσεις, τη στιγμή που το 2012 που είχαν κατατεθεί συνολικά 86!
Τα στοιχεία έδωσε στη δημοσιότητα η πρόεδρος του ιδρύματος Μαρία Τσιουτάνη, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού.
«Υπάρχει αύξηση των μεταναστριών μητέρων οι οποίες έμειναν άνεργες και δυσκολεύονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους» εξήγησε, υπογραμμίζοντας ότι στο ίδρυμα δέχονται όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου χρώματος ή εθνικότητας, ακόμα και αν οι γονείς δε διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα.
Εντούτοις, υπάρχει άνοιγμα της «ψαλίδας» παιδιών που μπορούν να υιοθετηθούν και ενδιαφερόμενων ζευγαριών καθώς οι δικαστικές διαδικασίες πολλές φορές είναι χρονοβόρες.
«Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή στο ίδρυμα δεν μπορεί να δοθεί κανένα παιδί για υιοθεσία αφού δεν έχουν ολοκληρωθεί οι απαραίτητες διαδικασίες ενώ περιμένουμε ακόμα την τελεσιδικία για 3 παιδάκια» ανέφερε η κ. Τσιουτάνη, διευκρινίζοντας ότι είναι λίγα τα παιδιά που δίνονται για υιοθεσία.
Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά δίνονται σε ανάδοχες οικογένειες και ήδη, 14 παιδιά φιλοξενούνται σε ισάριθμες οικογένειες με την οικονομική και ηθική στήριξη του ιδρύματος.
«Βέβαια, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι να βρούμε ανάδοχες οικογένειες για παιδιά που έχουν κινητικά προβλήματα ή προέρχονται από ένα βεβαρυμένο περιβάλλον» τονίζει η κ. Τσιουτάνη.
Στην κατεύθυνση αυτή, πρόθεση του ιδρύματος είναι η δημιουργία ενός δικτύου αναδόχων οικογενειών που θα έχουν περάσει από ειδική εκπαίδευση από επιστήμονες του ιδρύματος, προκειμένου να είναι έτοιμες να υποδεχθούν τα παιδιά.
Στόχος, επίσης, της διοίκησης του ιδρύματος είναι η δημιουργία και ενός συμβουλευτικού σταθμού επίτοκης γυναίκας ή λεχώνας μητέρας.
Ο «Άγιος Στυλιανός» είναι ένα από τα τρία ιδρύματα στην Ελλάδα που συμπράττουν σε υιοθεσίες παιδιών, είναι ΝΠΔΔ και έχει δυνατότητα φιλοξενίας 30 παιδιών.
Επίσης, στις εγκαταστάσεις του λειτουργεί και παιδικός σταθμός, δυναμικότητας 130 παιδιών.
«Θέλουμε τα παιδιά που φιλοξενούνται στο ίδρυμα, να μην παραμένουν εδώ για περισσότερους από 10 μήνες και μέχρι στιγμής το έχουμε καταφέρει» καταλήγει η κ. Τσιουτάνη κάνοντας και ιδιαίτερη μνεία στην αύξηση των δωρεών κατά 47% το 2012 και κατά 64% το 2013.
Ένα παιδί μετράει τα δικαιώματά του
Δράση για την Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού πραγματοποίησε η ΑΡΣΙΣ - Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων, στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη με διαδραστικά παιχνίδια με θέμα τα δικαιώματα του παιδιού και δραστηριότητες από το Κινητό Σχολείο - Mobile School.
Εθελοντές της οργάνωσης μοίρασαν ενημερωτικό υλικό στους περαστικούς, μπαλόνια στα παιδιά και ανάρτησαν ένα πανό με λέξεις που συμπύκνωναν το νόημα της ημέρας:
«Ένα παιδί μετρά τα δικαιώματά του: υγεία, αγάπη, οικογένεια, παιχνίδι, σχολείο»…
Tο συγκλονιστικό γράμμα του Έλληνα από τη Βραζιλία, όπου ζει και εργάζεται στο Μπέλο Οριζόντε της Βραζιλίας της ανάπτυξης, της αναδυόμενης οικονομίας, του επερχόμενου Μουντιάλ...
Tο συγκλονιστικό γράμμα του Έλληνα από τη Βραζιλία, όπου ζει και εργάζεται στο Μπέλο Οριζόντε της Βραζιλίας της ανάπτυξης, της αναδυόμενης οικονομίας, του επερχόμενου Μουντιάλ και γράφει για την πραγματικότητα μιας χώρας που λέγεται Βραζιλία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά τα ευφορικά κουραφέξαλα που έχουμε στο μυαλό μας για αυτή...Μπέλο Οριζοντε, Δευτέρα 17.06.2013Αγαπητέ φίλε, ναι μιλάω σε εσένα που ακούς Βραζιλία και σκέφτεσαι παραλίες, τακουνάκια, ανάποδα ψαλίδια, υπερμεγέθεις κώλους και ατελείωτα πάρτι. Συγγνώμη που σου χαλάω το όνειρο, αλλά το πάρτι τελείωσε. Η μάλλον έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν σου το είπανε. Εδώ εξάγουμε, αλλά δεν πίνουμε καφέ, δεν χορεύουμε σάμπα εκτός των ορίων του Ρίο ντε Ζανέιρο ή μαλλον χορεύουμε σπάνια έτσι κι αλλιώς. Μέχρι και στην μπάλα εξάγουμε πλέον αμυντικά χαφ και στόπερ. Τα στερεότυπα μας τελείωσαν όπως και η... υπομονή.
Τελείωσε η υπομονή. Την τελευταία εβδομάδα πήραμε τους δρόμους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν για την αύξηση 7 λεπτών του ευρώ στις συγκοινωνίες αλλά πλέον διαμαρτυρόμαστε για όλη τη σαπίλα πίσω από αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τα επτά λεπτά αλλά τα βασικά δικαίωματα. Η στρατονομία, κατάλοιπο της δικτατορίας, μοιράζει αφειδώς λαστιχένιες σφαίρες και ληγμένα δακρυγόνα. Αλλά είναι πλέον αργά. Ο κόσμος επιτέλους ξύπνησε και ζητά επίπεδο ζωής ανάλογο με την θέση της χώρας στο οικονομικό χάρτη. Βαρέθηκε να βλέπει τους λίγους να γεμίζουν τις τσέπες, να επανεκλέγονται εδώ και δεκαετίες. Βαρέθηκε ο φτωχός αλλά, επιτέλους βαρέθηκε και ο πλούσιος, και θα στο εξηγήσω.
Στην Βραζιλία ο βασικός μισθός είναι 234 ευρώ. Το εισιτήριο του λεωφορείου ειναι 1 ευρώ και το ρημάδι έρχεται όποτε γουστάρει. Κάποιος που ζει στο Μπέλο Οριζόντε κερδίζοντας βασικό μισθό, μένει τουλάχιστον 15 χιλιόμετρα από την δουλειά του και θέλει δύο λεωφορεία και μιάμιση ώρα για να φτάσει εκεί όταν δεν έχει κίνηση. Και όταν μιλάμε για κίνηση, μιλάμε για χάος. Στο Σάο Πάουλο για παράδειγμα κάθε μέρα εχουμε ουρές 70 χιλιομέτρων στις ώρες αιχμής. Εκεί συναντιούνται ο φτωχός με τον πλούσιο. Ο φτωχός στο λεωφορείο και πλούσιος στην αμαξάρα του με τα φιμέ τζάμια.
Ο πλούσιος που θα γυρίσει στο σπίτι του για το οποίο πληρώνει κατα μέσο όρο 1500 ευρώ ενοίκιο και άλλα 400 για κοινόχρηστα. Πληρώνει ιδιωτική ασφάλιση υγείας γιατί το δημόσιο δεν δουλέυει, πληρώνει πανάκριβα σχολεία για τα παιδιά του γιατί στο δημόσιο είναι δύσκολο να μάθουν οτιδήποτε, πληρώνει τα διπλάσια για οποιδήποτε προϊόν (αυτοκίνητο, ρούχα, υπολογιστής κλπ.) έρχεται απέξω γιατί ο φόρος εισαγωής ειναι 60% συν το κέρδος του εμπόρου. Πληρώνει με φόβο, γιατί δεν μπορεί να βγεί απο το «κάστρο» με τον ηλεκτρικό φράχτη όποτε θέλει. Γιατί δεν μπορεί να πάει μια βόλτα όπου και όποτε του γουστάρει. Γιατί φοβάται για την ζωή του καθημερινά. Και σου μιλάω πάντα για το Μπέλο Οριζόντε και τις άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας. Αν πάρεις τον δρόμο και πας προς το βορρά ξέχνα τα όλα αυτά, εκεί εισαι πλέον σε στάνταρντς Αφρικής.
Κανείς σχεδόν δεν τα περνάει όσο ωραία φαντάζεσαι στην Βραζιλία. Ναι, έχουμε παραλίες και ήλιο αλλά αναλφαβητισμός είναι στο 10% και κάθε μέρα περίπου 13 εκ. δεν έχουνε φαΐ στο τραπέζι τους.
Είμαστε η 6η οικονομική δύναμη στον κόσμο και την ίδια στιγμή πολύ χαμηλά στους δείκτες της παιδείας και της δημόσιας υγείας. Όσον αφορά στη διαφθορά και την γραφειοκρατία πρέπει να είμαστε στο τοπ 3 εύκολα. Πολύ ψηλά είμαστε και στην εγκληματικότητα με τα νούμερα νεκρών σε Ρίο και Σάο Πάουλο να είναι μεγαλύτερα από εκείνα σε εμπόλεμες ζώνες (49 χιλ στο 2010). Δυστυχώς το Μουντιάλ και η Ολυμπιάδα δεν θα αλλάξουν τίποτα από όλα αυτά.
Για μια ακόμα φορά μας δούλεψαν ψιλό γαζί. Μας υποσχέθηκαν πως θα αλλάξει η ζωή μας, επιτέλους, προς το καλύτερο. Πως θα έχουμε συγκοινωνίες και δρόμους πρώτου και όχι τρίτου κόσμου θα αλλάξουμε, λέει,επίπεδο σε όλα. Πως όλο αυτό το «φαγοπότι» θα αξίζει τον κόπο. Αντίθετα, μέχρι τώρα όλη αυτή η ιστορία έχει στοιχίσει πάνω από 27 δισ. δολάρια, περισσότερα από όσο τα τελευταία τρία μουντιάλ μαζί. Εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, το Μινεϊράο κόστισε 270 εκ. ενώ αρχικά είχε υπολογιστεί σε 146εκ. Να σου πω ακόμα πως πήγα στο στάδιο «Ιντεπεντένσια», επίσης εδώ στο Μπέλο Οριζόντε, που κόστισε 45 εκ. ευρώ, παραδόθηκε με 2 χρόνια καθυστέρηση και λόγω κατασκευαστικού λάθους έχει πάνω από 6 χιλιάδες θέσεις που δεν βλέπουν το ένα τέρμα. Ανάλογες και χειρότερες είναι οι ιστορίες και στα υπόλοιπα γήπεδα.
Μιας και μιλάμε για μπάλα, να σου πω πως οι περισσότεροι Βραζιλιάνοι θα δουν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Το φτηνό εισιτήριο για το Κύπελλο Συνομοσπονδιών για τον αγώνα Ταϊτή – Νιγηρία κοστίζει κοντά στα 50 ευρώ. Φαντάσου λοιπόν τι θα πρέπει να πληρώσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μην ξεχνάς, ο βασικός μισθός είναι στα 243 ευρώ.
Μουντιάλ για ποιόν λοιπόν; Ίσως για εκείνους που θα έρθουν για να «ζήσουν το όνειρο» τους στην Βραζιλία. Αυτή ακριβώς την στιγμή γύρω στις 200 χιλιάδες Βραζιλιάνοι σε οκτώ μεγαλουπόλεις είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν για τα δικαιώματα του. Δεν τους νοιάζει το Μουντιάλ, δεν πίνουν καφέ και σίγουρα δεν χορεύουν σάμπα.