Μανταμίτσα... Ταύτα λαβείν, μωρή
νοσούσα. (Πάρ'τα μωρή άρρωστη)
Κατά την ομιλία της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, στην οποία μετέχουν εκπρόσωποι των εργοδοτών, των εργαζομένων και των κοινωνικών φορέων, η Κριστίν Λαγκάρντ ειρωνεύτηκε Έλληνα εργαζόμενο που ήθελε να τις απευθύνει ερωτήσεις. Η απάντηση που έλαβε ο κύριος Γιώργος Ντάσης, ως εκπρόσωπος των εργαζομένων, αλλά και όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι από την Λαγκαρντ ήταν: “Μιλάω μόνο αρχαία ελληνικά και δεν θα συννεοηθούμε”!
Χιουμοράκι γαλλικό με ύφος Αντουανέτας απέναντι στην αγωνία επιβίωσης. Η ευγενική ψυχή του Έλληνα εκπροσώπου δεν του επίτρεψε να της απαντήσει στα ανάλογα γαλλικά πράγμα που δεν θα κάνουμε ούτε εμείς ως ευγενικοί, με ευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό, γαλουχημένοι στην ευρωπαϊκή κουλτούρα τιμώντας πάντοτε τα δυτικοευρωπαϊκά ιδεώδη που μάς εμφύσησαν οι νταντάδες μας μπουκώνοντας μας στο πρωινό με κρουασάν, γκρέιπ φρουτ, πατέ πάπιας, κρεμ μπρουλέ πριν τα κατ' οίκον μαθήματα γαλλικών και πιάνου.
Θα απαντήσουμε στην μαντάμ Κριστίν εις την αρχαίαν ελληνικήν εφόσον την μιλά άπταιστα.
Λάβε ταύτα, Κριστινάκι, και ποίησέ τα επί του πλαισίου:...
Ω γυνή γραία, χαλκιδίτις ούσα ου μόνον, αλλά και δρομάς μύζουρις πιθηκαλώπηξ, βδέεις ως ανασεισίφαλλος λαλήσασα την γλώτταν ημών.
Μανιόκηπος γαρ, λαλείς άνευ αντιπάλου ένεκα της από ετών ασκήσεως πολιτικής εις την ημετέραν χώραν από ρωποπερπερήθρες, οι οποίοι από καιρό να ανακράξουν έπρεπε εις όλα τα λέχρια όντα λάικ γιού: Ταύτα λαβείν, μωρή νοσούσα.
Συ χαράν θα απολάμβανες λαμβάνουσα τους διδύμους ημών, αλλά, ωωωω απόψυγμα, η εσχάρα σου περιτρυγυρισμένη από το μυρρίνιον, βρώμας εστία κατέστη.
Ο άροτος δι' εσέ είναι ανάμνησις αιώνων δι΄αυτό και κατάντησες ως αβροβόστρυχος αναζητών κύωνα ντούρο. Βουβονιάς από θέσην ισχύος αναπολούσα πόσθωνες και τροφαντούς διδύμους. Δι΄ου ο λόγος, γιού εισί δια τον πόσθωνα, και αφουγκραζόμενοι τους λόγουν υμών, δεν ποιείς έτερον ουδέν παρά το ίνα πέρδεις επί των διδύμων ημών.
Μοίρα σκληρά οι αιώνες που βαραίνουν την φύσην της γυναικός, ειδικά η Νέμεσις της δικής σου τιμωρίας με την συνεχή αναπόλησιν των εποχών όταν περιβασώ ούσα δεν άφηνες παλούκιον δια παλούκιον όρθιο.
Τώρα που η δελφύς σου καντάντησε ως μαραμένον σύκον και τα γογγύλια κατήλθον εις στην πατούσα, χαιρέτα μας το πλατύφυλο, έγινες σποδηριλαύρα.
Εν κατακλείδι, συ τε οι εντόπιοι ρωποπερπερήθρες υπάγεται γ@μηθ€ίν@ι και μη μας τους κύκλους (κυριολεκτικώς) τάρατε.-
Του Γιάννη Λαζάρου
