Τρυγος στ' αμπελια του Αγιου Γερασιμου

Διανύουμε την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη και μιάς και ο μήνας αυτός είναι ο μήνας του τρύγου, είπαμε να κατευθυνθούμε στην καρδιά των αμπελωνων της Κεφαλονιάς!

Επισκεφτήκαμε την κοιλάδα των Ομαλών και “τσακώσαμε” μικρούς και μεγάλους, γυναίκες και άνδρες, στα αμπέλια του Αγίου να τρυγάνε! Βοστιλίδι και τσαούσι είχε σήμερα το πρόγραμμα! Ανάμεσα στα αμπέλια εντοπίσαμε και ένα γνωστό κεφάλι…. Τον γενικό γραμματέα του Συνεταιρισμού και μέλος της ΚΕΔΗΚΕ, Δημήτρη Προβολισιάνο, να έχει σηκώσει τα μανίκια και να κόβει με προσοχή τσαμπιά από τα αμπέλια! Να και ένας άνθρωπος του Δημάρχου που δεν κάθεται αραχτός στην δροσιά του air condition και του γραφείου του.

Το ξέρατε ότι το βοστιλίδι κανονικά λέγεται γουστουλίδι;

Για λίγες μέρες ακόμα το μάζεμα των σταφυλιών απαιτεί ώρες ατελείωτες εργασίας, κάτω από τον ήλιο! Από το χάραμα έως την Δύση του ηλίου.

Ακολουθήσαμε ένα αγροτικό που συναντήσαμε γεμάτο τελάρα και φτάσαμε στον Συνεταιρισμό Ρομπόλας Κεφαλονιάς.

Εκεί, τα παιδιά του Συνεταιρισμού, με προσοχή τοποθετούσαν τα τελάρα με τα σταφύλια στην τεράστια ζυγαριά… Μέτρημα, απόδειξη, επόμενοςςςςς.

Κάπου εκεί αφήσαμε την φωτογραφική και ξεκινήσαμε την βιντεοσκόπηση! Από την παραγωγή στην κατανάλωση!

Εκείνη την στιγμή είχε φτάσει στον Συνεταιρισμό ένα λεωφορείο με ρουμάνους τουρίστες και ξεκίνησε η ξενάγηση. Από πίσω και εμείς, προσπαθώντας να αποτυπώσουμε καρέ-καρέ την διαδικασία από το μάζεμα των σταφυλιών, έως την εμφιαλίωση!

Μιά βδομάδα ακόμα εντατικής εργασίας και λίγο καιρό αργότερα θα απολαμβάνουμε την νέα σοδειά! Στην υγεία σας!

http://www.youtube.com/watch?v=Cp3mqDxrV30

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

 
• Αναδημοσιευση απο : Τα νεα της Κεφαλονιας.   Αριστεα Χαριτατου.

Ληγμένοι πολιτικοί...

Ληγμένοι πολιτικοί...

Πήραν μια έκφραση από την καθημερινή αργκό και την έκαναν αγορανομική διάταξη. Μια φράση που χρόνια ολόκληρα κυκλοφορούσε ως αστείο («πήρε ληγμένα» ), την πήραν και την έβαλαν κανονικά και με το νόμο στην  καθημερινή διατροφή του χειμαζόμενου λαού, υποβιβάζοντας την ανάγκη του ανθρώπου για τροφή.

Κάποιοι φωστήρες των υπουργείων Ανάπτυξης και Υγείας θεσμοθέτησαν το «φάτε ληγμένα» ως... πνευματικοί απόγονοι της Μαρίας Αντουανέτας.

Μόνο που στην περίπτωσή μας, αφού δεν έχουμε να φάμε παντεσπάνι, θα μπορούμε να τρώμε ελεύθερα ό,τι ληγμένο έχει απομείνει στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Αυτή ήταν η ανήθικη απάντηση στη φτώχεια που μαστίζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αντιμετωπίζοντας ανθρώπους ως δεύτερης διαλογής όντα που τους κάνεις και χάρη να πουλάς σκουπίδια που «αλλιώς θα πέταγες». Αυτή ήταν η απάντηση στην θλιβερή πραγματικότητα των 500.000 παιδιών που, σύμφωνα με την Unicef, υποσιτίζονται σήμερα στη χώρα μας. Ληγμένες αποφάσεις, από ληγμένους πολιτικούς προς ληγμένους πολίτες.

Μόνο που καλά θα κάνουν οι εμπνευστές της συγκεκριμένης διάταξης να κοιτάξουν στην πόρτα του γραφείου τους την ημερομηνία λήξης της δικής τους θητείας στα ράφια των υπουργείων...

Του Πέτρου Κατσάκου από left, μέσω "Το Γρέκι"

Αναδημοσιευση απο : sibilla 

Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς – Το άγνωστο νέκταρ

Η Κεφαλονιά είναι γνωστό ότι παράγει πολλά και καλά κρασιά με πιο γνωστή – σε σημείο που να αποτελεί πλέον το σήμα κατατεθέν της Κεφαλονιάς – τη φημισμένη Ρομπόλα.

Αν όμως για τους περισσότερους η οινική Κεφαλονιά ξεκινάει και τελειώνει στο ΠΟΠ λευκό κρασί της ευγενούς λευκής ποικιλίας, για τους λίγους το νησί προσφέρει άλλο ένα, σκουροκόκκινο αυτή τη φορά, διαμάντι με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, τη ξηρή Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς.

Το σκούρο νέκταρ

Πρόκειται για ένα σκουρόχρωμο, σχεδόν μαύρο εξαιρετικά πλούσιο κρασί με πολύπλοκη και εντυπωσιακή γεύση, γεμάτο σώμα, δυνατή αίσθηση στο στόμα αλλά χωρίς αιχμές, με έντονα αρώματα αποξηραμένων κόκκινων φρούτων (κερασιών, σύκου, δαμάσκηνου), αλλά και σοκολάτας, καφέ, και ευγενών μπαχαρικών μετά την παλαίωση, με νότες γλυκόριζας, σταφίδας, βανίλιας και άγριας μέντας, μαλακές τανίνες και μακρά και απολαυστική επίγευση.

Τι θα συνοδεύσει

Η Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς θα απογειώσει την εμπειρία ενός γεύματος με μαγειρευτά ή ψητά κρέατα (κυρίως μοσχάρι και αρνί), κυνήγι με κόκκινη σάλτσα και τυριά έντονα κίτρινα. Να μη λησμονήσουμε φυσικά ότι το κρασί αυτό δένει απόλυτα και με την κεφαλονίτικη κρεατόπιτα.

Η ποικιλία

Η σπάνια μικρόρογη ποικιλία της Κεφαλονιάς, σε αντίθεση με την Αχαϊκή, είναι ανθεκτική στην ξηρασία ενώ ο τρύγος της γίνεται προς τα τέλη Σεπτέμβρη. Ξεκίνησε το ταξίδι της από τη Θηνιά αλλά σήμερα ευδοκιμεί κυρίως στη χερσόνησο της Παλικής  και λιγότερο στον Ελειό (Αργίνια, Πάστρα, Πόρος, Σκάλα), στον Αγκώνα (έξω από το Αργοστόλι), στη Λειβαθώ (Σβορωνάτα, Σπαρτιά) και στη Σάμη. Η ιδιαιτερότητά του οφείλεται κυρίως στα εδάφη που καλλιεργείται. Τα εδάφη αυτά είναι ασβεστολιθικής σύστασης, σε πολλά σημεία με μάργες (µείγµα αργίλων µε ανθρακικό ασβέστιο – Παλική), στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής (νοτιο-νοτιοδυτική έκθεση του αμπελώνα, γειντίαση με δασικές εκτάσεις και παράλια ζώνη, ανάγλυδο του εδάφους) αλλά και στις εφαρμοζόμενες καλλιεργητικές τεχνικές.

Που θα το βρείτε

Αν βρεθείτε στην Κεφαλονιά (ή και σε κάποια ψαγμένη κάβα) μη διστάσετε να επιλέξετε εκτός από μία καλή ρομπόλα και το σκουροκόκκινο κεφαλονίτικο νέκταρ. Εμφιαλωμένη ή χύμα (Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς θα βρείτε και στον Αγροτικό Συνεταιρισμό στο Αργοστόλι) θα σας προσφέρει μοναδικές στιγμές απόλαυσης και θα αποδείξει για μία ακόμη φορά τη μεγάλη σημασία που έχουν οι παραδοσιακές τοπικές ποικιλίες για τη χώρα μας.

Προτάσεις για την Μαυροδάφνη Κεφαλονιάς:

Κτήμα Σκλάβου: «Οργίων»

Gentilini: «Eclipse»

Οινοποιεία Divino

Κτήμα Χαριτάτου

Να σημειώσουμε τέλος και τον λευκό ξηρό επιτραπέζιο οίνο από το Κτήμα Φοίβος «Αποκάλυψη» που κατέκτησε το Χρυσό Βραβείο στο Berliner Wine Trophy 2013

Πηγή: http://www.kefalonitikanea.gr/2013/07/blog-post_549.html

Αντιγραφη απο : Kefalonitiko.wordpress.com 

«…και η σπεσιαλιτέ του καταστήματος …φέτα Κεφαλληνίας!»

Όταν ο Θανάσης Βέγγος – στην ταινία «Ο παπατρέχας» – εκθείαζε το κορυφαίο βαρελίσιο προϊόν του αυτοσχέδιου μπακάλικου που έστησε  στο θυρωρείο του, για να τα φέρει βόλτα,  η ατμόσφαιρα στο σπίτι, έπαιρνε φωτιά! hqdefaultΑμέτρητος θαυμασμός και περηφάνια, για την κορυφαία και ξακουστή φέτα της Ελλάδας, που έλαχε να παράγεται στον τόπο καταγωγής μας.

Αφού μάλιστα το ανέφερε και ο αρχετυπικός Έλληνας βιοπαλαιστής Θανάσης, κάθε άλλη επιστημονική αναφορά ήταν περιττή. Είχε αποκτήσει την αδιαμφισβήτητη λαϊκή καταξίωση. Άλλωστε την εποχή εκείνη, οι κινηματογραφικές ταινίες, μετέφεραν σχετικά ανεπεξέργαστα τις αντιλήψεις, τον τρόπο ζωής και τις συνήθειες του λαού. Η έλλειψη των ΜΜΕ, με την σημερινή μαζική και καθοδηγούμενη μορφή, δεν είχε κυριεύσει ακόμα την ανάδειξη αναγκών και προτύπων κατανάλωσης, σε άμεση σχέση με την διαφήμιση και τις χορηγίες των εταιριών.

Κάθε Άνοιξη, λοιπόν, το παραδοσιακό ξύλινο βαρελάκι από την Κεφαλονιά, έπαιρνε τη θέση του σε μια γωνίτσα στην κουζίνα. Σήμα κατατεθέν μιας τοπικής μνήμης, μιας ιστορίας,  που μπερδευόταν γλυκά με την πιπεράτη και αψιά γεύση του τυριού.

Μια ιστορία, που ξεκινά από τα Ομηρικά χρόνια, ενώ αναφορές υπάρχουν και στον Ηρόδοτο, για το τυρί από την Κεφαλονιά και την Ήπειρο. Μάλιστα πολλές ιστορικές και λαογραφικές αναφορές, αναφέρουν για τους ξακουστούς τυροκόμους της Κεφαλονιάς που δημιούργησαν στις βαλκανικές χώρες μεγάλες μονάδες τυροκομείων και υπήρξαν δάσκαλοι στην παρασκευή της φέτας.       Οι μάστορες αυτοί, ιδίως από την Βόρεια Κεφαλονιά (Πύλαρο), απουσίαζαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Ιταλία κυρίως, αλλά και στην Ρουμανία και τον Εύξεινο Πόντο, 1936-_~1δουλεύοντας στα μεγάλα τυροκομεία της κάθε περιοχής , παράγοντας την ξακουστή έως στις μέρες μας, κεφαλληνιακή φέτα. Παρεμπιπτόντως, αναφορές υπάρχουν και για την «εξαγωγή» της τέχνης της αμπέλου και του οίνου σε πολλές περιοχές της νοτίου Ευρώπης.

 Η κεφαλλονίτικη φέτα, φτιάχνεται από πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Ιδιαίτερα οι κατσίκες, βόσκουν, λεύτερες,  σε απόκρημνες βουνοπλαγιές αλλά και κοντά στα βράχια της θάλασσας. Εδώ μάλιστα, ένα από τα παράδοξα φαινόμενα της Κεφαλονιάς, μπερδεύεται με τον λαϊκό μύθο(;) για την φυσική πρωτιά της φέτας του νησιού.  Οι κατσίκες, λοιπόν, μένουν ώρες χωρίς νερό και ξεδιψούν με το αλμυρό θαλασσινό αεράκι που ανεβαίνει στους γκρεμνούς, στα βοσκοτόπια και στα … ρουθούνια τους,  ενώ απολαμβάνουν το γεύμα τους.  Η αλμύρα της θάλασσας κάνει ιδιαίτερο τόσο το κρέας, όσο και το γάλα τους, χαρίζοντας μια ιδιότυπη γεύση στο τυρί. Ένα τυρί που είναι μαλακό ή σκληρό, που κόβεται σε ακανόνιστα  κομμάτια (τάκους ) και ωριμάζει φυσικά και σε επαφή με τον αέρα και όχι μέσα σε άλμη.  Το ωρίμασμα από την πρώτη στιγμή μέσα σε άλμη, διαφοροποιεί την φέτα από το τυρί «τελεμέ». «Όταν  φέτα μόλις κοπεί σε «κύβους» ωριμάζει μέσα στην «άλμη» από την πρώτη μέρα , τότε μιλάμε για «τελεμέ», για την βουλγάρικη φέτα. Τα μεγάλα εργοστάσια, λοιπόν, σήμερα, παράγουν «τελεμέ». [1]

Μια βασική διαφορά, λοιπόν είναι πως η κεφαλλονίτικη φέτα, ακόμα αφήνεται να ωριμάσει στο βαρέλι.Είναι, λοιπόν βαρελίσιο τυρί Vancouver-Commercial-Drive-Mediteranean-Store-Barrel-Of-Feta-Uncovered-CheeseForum_org_και ένας από τους λόγους που διατηρεί την παραδοσιακή της συνταγή, είναι ότι παράγεται σε επίπεδο βιοτεχνίας και όχι βιομηχανίας, όπως πολλές γνωστές γαλακτοκομικές φίρμες.

Εκτός αυτού, μια γλυκιά πεποίθηση, μας σπρώχνει να πιστεύουμε πως  η παραδοσιακή ιεροτελεστία της παραγωγής της φέτας, θέλει να υπερασπίσει και την αρχέγονη λαϊκή μαστοριά του τόπου, όπως και κάθε τόπου της Ελλάδας.  Μια γευστική αντίσταση στον ομογενοποιημένο πολτό μιας παγκοσμιοποίησης που διατείνεται την “ποικιλία” και την “διαφορετικότητα”, για να δημιουργήσει το πολιτικά και κοινωνικά μονοδιάστατο άτομο-καταναλωτή.

[1] απο συνέντευξη του καθηγητή Κωνσταντίνου Ευθυμίου. Ο κ. Ευθυμίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Παντρεύτηκε Κεφαλονίτισα, και εντάχθηκε σε Κεφαλονίτικο Σύλλογο της Νέας Υόρκης.. Σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών ολοκληρώνοντας τις σπουδές του με ειδίκευση στην γαλακτοκομία και κτηνοτροφία.  Πηγή: http://eeki.gr/pegasus/bin/pegweb3.dll?method=../h901/faq0011&code=113261&pcode=H901_CD113261

Χρήσιμες αναφορές: Κεφαλονίτικες Ρετσέτες – Νιόβη Φωτεινάτου-Καμπίτση / Εκδόσεις Εικών.
via http://kefalonitiko.wordpress.com/

Αναδημοσιευση απο : Vlahatasamis.gr 

60 χρόνια μετά: Το Ισραήλ αναζητά το μικρό Κεφαλλονιτόπουλο

2

60 χρόνια μετά: Το Ισραήλ αναζητά το μικρο Κεφαλλονιτόπουλο

Εφημερίδα Γεντιότ Αχαρονότ, 25 Αυγούστου 2013

Το χαμένο Ελληνόπουλο του Ναυτικού

Αύγουστος 1953: το πλοίο «Μιβτάχ» του Ισραηλινού Ναυτικού βρισκόταν κοντά στη σεισμόπληκτη Κεφαλονιά και οι ναύτες του έσπευσαν για βοήθεια. Μια γυναίκα που διασώθηκε, συγκινημένη ονόμασε το γιο της Μιβτάχο, από το όνομα του πλοίου. Ο Πρέσβης του Ισραήλ αποφάσισε να αναζητήσει το παιδί.

Του Ιταμάρ Άιχνερ

Συνέβη πριν από 60 χρόνια: σε επιχείρηση διάσωσης του Ισραηλινού Ναυτικού σε σεισμόπληκτο ελληνικό νησί, μια μητέρα ονόμασε τον νεογέννητο γιο της Μιβτάχο, από το όνομα του πλοίου του Ισραηλινού Ναυτικού που είχε καταφθάσει εκεί. Σήμερα, ύστερα από δεκαετίες, ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα πήρε την πρωτοβουλία να αναζητήσει το «χαμένο παιδί».

Αύγουστος 1953: τρεις σεισμοί συνταράζουν το νησί της Κεφαλονιάς. Σκοτώθηκαν 600 άτομα και εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Την ίδια περίοδο είχαν καταπλεύσει στην περιοχή τέσσερα πλοία του Ισραηλινού Ναυτικού υπό τον Σλόμο Ερέλ, ο οποίος ήταν τότε διοικητής του Ναυτικού.

Τα πλοία έσπευσαν αμέσως στο νησί και οργάνωσαν την επιχείρηση διάσωσης. Επί πέντε ημέρες, οι άνδρες εργάζονταν σε εικοσιτετράωρη βάση, διέσωσαν κάτω από τα ερείπια περίπου 500 ανθρώπους, ανάμεσά τους πολλά γυναικόπαιδα, και τους μετέφεραν με τα πλοία σε κοντινό νοσοκομείο.

Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των διασωθέντων, βοήθησαν οι στρατιώτες να γεννηθεί ένα μωρό στο πλοίο του «Μιβτάχ» του Ισραηλινού Ναυτικού. Η μητέρα του, συγκινημένη, αποφάσισε να ανταμείψει το Ισραηλινό Ναυτικό και έδωσε στο παιδί της το ασυνήθιστο όνομα Μιβτάχος.

Όταν έληξε η επιχείρηση διάσωσης, τα Ισραηλινά πλοία εγκατέλειψαν το νησί. Τα χρόνια πέρασαν, το νησί ανοικοδομήθηκε, η ζωή ξαναβρήκε το ρυθμό της, αλλά οι κάτοικοι του νησιού δεν ξέχασαν ούτε στιγμή τους Ισραηλινούς ναυτικούς που τους βοήθησαν εκείνη τη δύσκολη και τρομερή στιγμή.

Ονόμασαν μια από τις κύριες οδούς στο νησί «οδό Ισραήλ», και μάλιστα υπάρχει πινακίδα που αναφέρει τη διάσωση από τον Ισραηλινό Ναυτικό. Επιπλέον, ορισμένοι από τους κατοίκους έδωσαν στα παιδιά τους Ισραηλινά ονόματα. Ο μικρός Μιβτάχος μεγάλωσε, αλλά κάπου η επαφή μαζί του χάθηκε.

Πριν λίγες εβδομάδες ο Πρέσβης του Ισραήλ στην Ελλάδα, Άριε Μέκελ, προσκλήθηκε σε τιμητική εκδήλωση που διοργανώθηκε για το Ισραήλ στο νησί , για τα 60 χρόνια από την επιχείρηση διάσωσης. Κατά την προετοιμασία της εκδήλωσης, ο Μέκελ έπεσε πάνω στην καταπληκτική ιστορία του Μιβτάχου. Εντόπισε κάποιους από τους στρατιώτες που συμμετείχαν στη διάσωση, σήμερα 80-90 ετών, και μίλησε με τον Νταβίντ Σαράνγκα, Ισραηλινό διπλωμάτη, ο πατέρας του οποίου, Ελιάχου Σαράνγκα, συμμετείχε στην επιχείρηση διάσωσης στο νησί.

Ο Μέκελ ήταν σαφής για το τι πρέπει να γίνει: να βρεθεί ο Μιβτάχος. Στο τέλος της εβδομάδας, έφτασε στο νησί για να συμμετάσχει στην εκδήλωση και αμέσως άρχισε μια πρώτη αναζήτηση, η οποία δεν απέφερε κάποιο αποτέλεσμα. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης προσφέρθηκαν να βοηθήσουν και δημοσίευσαν αγγελία με τον τίτλο «Ο Πρέσβης του Ισραήλ αναζητά τον μικρό Μιβτάχο» και οι ηγέτες του νησιού υποσχέθηκαν να κάνουν το παν για να βρεθεί ο μικρός που σήμερα ίσως να είναι και παππούς. Αυτό που είναι σίγουρο για τον Μέκελ είναι το εξής: αν βρεθεί ο «μικρός», θα τον στείλουν να επισκεφθεί το Ισραήλ.

Ενώ η αναζήτηση εντεινόταν, έλαβε στο μεταξύ χώρα στο νησί τιμητική εκδήλωση για το Ισραήλ. Στην εκδήλωση, ο Πρέσβης Μέκελ είπε: «Ήταν θέλημα Θεού που εντελώς κατά τύχη ήταν εκεί τα πλοία του Ισραηλινού Ναυτικού. Όποιος σώζει μια ζωή είναι σαν να σώζει έναν ολόκληρο κόσμο. Η Ελλάδα ανταπέδωσε τη βοήθειά μας στέλνοντας πυροσβεστικά αεροπλάνα για την κατάσβεση της πυρκαγιάς στο όρος Καρμέλ. Από την πλευρά μας, αυτό κλείνει έναν κύκλο».

Οι κάτοικοι του νησιού, που δεν έχουν ξεχάσει ακόμα την Ισραηλινή βοήθεια.

Οι κάτοικοι του νησιού, που δεν έχουν ξεχάσει ακόμα την Ισραηλινή βοήθεια, προσκαλούν με την ευκαιρία αυτή τους Ισραηλινούς να έλθουν και να κατακλύσουν το νησί. Πρόκειται για ένα πανέμορφο νησί, το οποίο επισκέπτονται κάθε χρόνο πάνω από 200 χιλιάδες τουρίστες, στην πλειοψηφία τους από τη Γερμανία και την Ολλανδία. Έτσι, αν θέλετε να ταξιδέψετε στο εξωτερικό, όπου δεν θα σας βρίζουν και δεν θα σας μισούν επειδή είστε Ισραηλινοί, τότε η Κεφαλονιά είναι το σωστό μέρος. «Είναι ένα πού φιλο-ισραηλινό νησί», λέει ο Μέκελ, και οι κάτοικοι αγαπούν το Ισραήλ. Συμφωνήσαμε ότι σύντομα θα στείλω στο Ισραήλ τον περιφερειάρχη και τον αντιπεριφερειάρχη, και θα προσπαθήσω να τους φέρω σε επαφή με ταξιδιωτικά πρακτορεία». Και, ποιος ξέρει, ίσως κάποτε έλθετε σε αυτό το όμορφο νησί και συναντήσετε τον «μικρό Μιβτάχο».

Τα χρόνια πέρασαν, το ερείπια ξανακτίστηκαν, αλλά οι στρατιώτες του Ισραήλ δεν λησμονήθηκα: ο κεντρικός δρόμος του νησιού ονομάστηκε «Ισραήλ» και οι οδηγοί λένε στους Ισραηλινούς: «ελάτε να περπατήσετε στον τόπο σας».

Οι έρευνες για τον μικρό Μιβτάχο μόλις άρχισαν, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης προσφέρθηκαν να βοηθήσουν και οι ηγέτες του νησιού προσφέρθηκαν να συνεισφέρουν στην προσπάθεια.

60 χρόνια μετά: Το Ισραήλ αναζητά το μικρο Κεφαλλονιτόπουλο

Συγγραφέας:Δελτίο τύπου Αντιπεριφερειάρχη

Αντιγραφη απο Kefaloniatoday.com 

Kephalonia (Cefalonia-GR) - #1 -"Physis" - Canon 5D Mark II

Η Μελλοντική Ηγουμένη… – Άγιος Παναγής Μπασιάς

0

Ο παπά Μπασιάς

Μια Κεφαλονίτισσα από το Ληξούρι είχε τέσσερις κόρες. Ο άνδρας της ήταν πολύ ιδιότροπος. Την έβριζε γιατί γεννούσε κορίτσια και ήταν στενοχωρημένη.

Κάποτε σκέφτηκε να πάει να συναντήσει τον όσιο Παναγή Μπασιά και να πάρει την ευχή του. Πήρε μαζί και τις κόρες της.

Στα μαλλιά μάλιστα της μικρότερης είχε βάλει έναν ωραίο φιόγκο.

Όταν έφθασαν στον Άγιο, είδαν ότι είχε συγκεντρωθεί πολύς κόσμος και έτσι περίμεναν υπομονετικά την σειρά τους. Έπειτα από αρκετή ώρα τελείωσαν οι προηγούμενοι και η μητέρα οδήγησε τα παιδιά της στον άγιο:

-Παπά έφερα τα παιδιά μου να τα ευλογήσεις.

Ο όσιος Παναγής ευλόγησε την πρώτη και της είπε:

-Καλώς την Διονύσαινα!

Στην δεύτερη είπε:

-Καλώς την Γιώργαινα!

Στην τρίτη είπε:

-Καλώς την Σπύραινα!

Προφήτευσε δηλαδή τα ονόματα των συζύγων των κοριτσιών.

Την τέταρτη δεν την ευλόγησε. Η μητέρα που μέχρι τότε χαιρόταν, άρχισε ν’ ανησυχεί. Σκέφτηκε ότι θα πέθαινε το τέταρτο παιδί της. Τον παρακάλεσε λοιπόν πιο θερμά να το ευλογήσει. Ο άγιος δεν το ευλογούσε. Η μητέρα ταραγμένη ρωτούσε:

-Παπά μου, θα πεθάνει το παιδί μου; Γιατί δεν το ευλογάς; Τότε σηκώθηκε, γονάτισε μπροστά στο μικρό κορίτσι και του είπε:

-Ευλόγησέ με, αμμά (δηλ. γερόντισσα).

Η μητέρα τρόμαξε περισσότερο μ’ αυτό και αναρωτιόταν τι να σημαίνει. Εκείνος έβγαλε τα στολίδια από τα μαλλιά της μικρής και είπε:

-Αυτά δεν χρειάζονται, ηγουμένη των Λεπέδων.

Και πράγματι! Έπειτα από πολλά χρόνια οι τρεις μεγαλύτερες αδελφές παντρεύτηκαν συζύγους με τα ονόματα που είχε προφητεύσει ο Άγιος, ενώ η μικρότερη έγινε ηγουμένη της μονής των Λεπέδων, με το όνομα Ευγενία.

Αναδημοσιευση απο : Kefaloniatoday.com 

Ο Κεφαλλονίτης Γρηγόρης Δανάλης , που «ανέπνεε για τον κινηματογράφο»

0

Ο Κεφαλλονίτης Γρηγόρης Δανάλης

Μπορούσε να μιλάει επί ώρες για τον τρόπο που το φως μεταλλάσσεται σε ταινία ή που μια ιδέα αποκτά φως και πλάθει ήρωες.

Τον θυμάμαι, κάπου εκεί κοντά στο τέλος (δύο χρονιές συνεργαστήκαμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), όταν πια τα προβλήματα υγείας τον κρατούσαν – οριστικά – μακριά από την κινηματογραφική μηχανή, να μιλάει, καπνίζοντας αρειμανίως. Στο ένα χέρι κρατούσε το τσιγάρο, που «έλιωνε» αργά ως το φίλτρο, και με το άλλο διόρθωνε το σωληνάκι από τη συσκευή οξυγόνου!

Ο «Παππούς», γιατί έτσι τον φώναζαν και έτσι γνώριζαν όλοι τον Γρηγόρη Δανάλη με την χαρακτηριστική λευκή γενειάδα, μορφή ασκητή ίσως και αναχωρητή, με ολύμπια ηρεμία – ακόμη και την ώρα που συζητούσε παραιτήσεις συνεργατών του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! – είναι από τις λίγες μαρκέ φιγούρες του Νέου Ελληνικού Σινεμά. Και ήρθε η ώρα για να φωτισθεί, αυτό το εμβληματικό πρόσωπο πίσω από τις κάμερες, από τους προβολείς ενός ντοκιμαντέρ, που φέρει ακριβώς αυτό τον τίτλο: «Ο Παππούς – Ενα ντοκιμαντέρ για τον κινηματογραφιστή Γρηγόρη Δανάλη».

Δημιουργός του ο Προκόπης Δάφνος (μαζί με τον Τζανέτο Κομηνέα) και πρώτος προορισμός του μια εκδήλωση, με προβολή, την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013, στις 20.00, στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, με αυτουργούς της εκδήλωσης την Ενωση Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης και τον Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης για τα Πνευματικά Δικαιώματα Τεχνικών Κινηματογράφου «Ο Ισοκράτης» (με πρόλογο από τον κριτικό Δημήτρη Κολιοδήμο).

Ο Κεφαλλονίτης Γρηγόρης Δανάλης (1916 – 1993), που «ανέπνεε για τον κινηματόγραφο», είχε ξεκινήσει ως μηχανικός προβολής και ηλεκτρολόγος στα κινηματογραφικά πλατό για να εξελίξει την αγάπη του για το σινεμά σε ταλέντο, ως οπερατέρ 80 ταινιών, σε αρκετές από τις οποίες συνεργάστηκε με τον κινηματογραφιστή επίσης αδελφό του Συρράκο Δανάλη.

Ο «Παππούς», που χρημάτισε επί χρόνια πρόεδρος της Ενωσης Τεχνικών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης, αλλά και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, φωτίζεται στο ντοκιμαντέρ του Προκόπη Δάφνου από ηθοποιούς και τεχνικούς του ελληνικού σινεμά την ώρα που ο φακός επιστρέφει τον θεατή στα χρόνια που «οι τεχνικοί του κινηματογράφου, δουλεύοντας με ελάχιστα μέσα, έκαναν θαύματα, συχνά γυρίζοντας μια ταινία σε μια εβδομάδα» και που «το τράβελινγκ γινόταν με μια… κουρελού!»

Με πρωτότυπη μουσική από τον δραστήριο τρομπετίστα, συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγό Νίκο Ξανθούλη και εμβόλιμα αποσπάσματα από ταινίες στις οποίες έβαλε τη σφραγίδα του ο «Παππούς», από το 1962, όπως ο «Λουστράκος» της Μαρίας Πλυτά, ο «Ουρανός» του Τάκη Κανελλόπουλου, «Ο Διωγμός» και τα «201 καναρίνια» του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Η Εβδομη Μέρα της Δημιουργίας» του Βασίλη Γεωργιάδη, η «Οικογένεια Χωραφά» του Κώστα Ασημακόπουλου.

Αναδημοσιευση απο : Kefaloniatoday.com