Η πασοκική ελονοσία…

Η πασοκική ελονοσία…

ΈΈχουμε αναλύσει πολλές φορές ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα εκείνο που εξαπάτησε και χλεύασε τον ελληνικό λαό, αλλά και την Ιστορία, όσο κανένα άλλο…
Έχουμε υπογραμμίσει ιδιαίτερα:
«Το ‘’λίπος’’ της παρασιτικής αχρειότητας έχει γίνει καθεστώς στο ΠΑΣΟΚ και δεν καίγεται με τίποτα: ΣΗΜΕΡΑ, κάτω από την επιδερμίδα της καλοαναθρεμμένης πασοκικής «αλητείας» κατακάθεται το ξύγκι του πιο αποτρόπαιου πολιτικού αμοραλισμού, της αχαλίνωτης διπροσωπίας, της εκτυφλωτικής φαυλοηλιθιότητας, της χυδαιότητας και της μοχθηρής κακογουστιάς…».

Σήμερα τα κουρέλια του πασοκικού θιάσου έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ιλαρότητας, αλλά και....

κάθε όριο εξοργιστικού, φρενοβλαβούς εμπαιγμού του ελληνικού λαού.

Στο Βενιζέλο καταγράφεται εκτυφλωτικά το «ξύγκι» του αποτρόπαιου αμοραλισμού, του ψεύδους και του δωσιλογισμού: Αυτός είναι εκτός συναγωνισμού…

Στα άλλα παράσιτα των πασοκικών κουρελιών απαστράπτει εκτός από την αβυσσαλέα υποκρισία και φαυλοηλιθιότητα, η ολοκληρωτική και γλοιώδης γελοιότητα.

Το δικό τους «ξύγκι» είναι οι κουτοπόνηρες χυδαιότητες της ρητορικής βλακείας τους…

Διαβάστε το τι είπαν στη Βουλή:  

Σκανδαλίδης: «Παίρνετε και σήμερα την ψήφο εμπιστοσύνης μας. Ουσιαστικά, πρόκειται για υφαπαργή, γιατί δεν σας ανήκει, αλλά με αναγκάζετε να τη δώσω».

Μωραΐτης: «Δίνω ψήφο επώδυνης ανοχής. Ας μην δοκιμάζουν άλλο την αντοχή της».

Καλά δεν έχει μείνει πάνω τους ούτε ίχνος αυτογνωσίας και τσίπας. Δεν είναι σε θέση να αντιληφτούν τις «κοτσάνες» τους και το θέατρο της ηρωικής και γλοιώδους βλακείας τους;;;

Εδώ συμμετέχουν σε όλες τις δωσίλογες κυβερνήσεις, έχουν υπογράψει και στηρίξει ΟΛΑ τα συμβόλαια θανάτου του ελληνικού λαού, ΟΛΕΣ τις διαταγές της διεθνούς χρηματιστηριακής χούντας, την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ αποτέφρωση της ελληνικής κοινωνίας και μας λένε, σήμερα, ότι «εξαναγκάζονται» να ψηφίσουν αυτά που ΠΡΑΚΤΙΚΑ στήριζαν και ψήφιζαν ΟΛΑ αυτά τα χρόνια;;;

Και θέλουν να το παίξουν και «ήρωες» με τις «απειλές» του τύπου: «δεν δίνουμε λευκή επιταγή» ή «Ας μην δοκιμάζουν άλλο την αντοχή της».

Δεν έχει πάτο η γελοιότητα, η ηλιθιότητα, ο δωσιλογισμός και ο αυτό-εξευτελισμός…

Στο ίδιο μήκος κύματος της κουτοπόνηρης ηλιθιότητας και του κυνικού εμπαιγμού μας κινούνται και κάποιες δήθεν αντίθετες απόψεις του τύπου:

«Η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναγκαία για να διαλυθούν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις ότι, όλοι και οι 155, είτε συνειδητοί υποτελείς, είτε ασυνείδητοι ερασιτέχνες, είναι συνένοχοι του εγκλήματος που διαπράττεται σε βάρος της χώρας και του λαού, εκτελώντας ανερυθρίαστα εντολές των πολυχρονεμένων επικυρίαρχων».

Από τα κακαρίσματα και τα σώου του κατοχικού «ορνιθώνα» της Βουλής (που ούτε καν τον παρακολουθεί ο ελληνικός λαός, λόγω αηδίας) θα διαλυθούν οι ψευδαισθήσεις;

Εδώ ζει στο πετσί του ΟΛΗ την ΚΟΛΑΣΗ της καταστροφής και τη ΦΡΙΚΗ των δωσίλογων ανδρεικέλων καθημερινά και ανελέητα και θα έρθει η πρόταση μομφής να του διαλύσει τις «ψευδαισθήσεις»;

Τέτοιες καραμπινάτες ηλιθιότητες ξεστομίζουν τα άλλα παπαγαλάκια της ροζ «αριστεράς»…

Επί της ΟΥΣΙΑΣ αυτό που καλλιεργεί η πρόταση μομφής (ανεπιτυχώς βεβαίως γιατί ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον) είναι τούτο: Τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες και τον εκλογικό κρετινισμό.

Και ακόμα χειρότερα: Δίνει άλλοθι στην κατοχική Βουλή, τη νομιμοποιεί, την εμφανίζει σαν το «ναό» της «δημοκρατίας», ξεπλένοντας έτσι την κατοχική της «νομιμότητα» ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ «ξεπλένει» τα «αριστερά» εξαπτέρυγα του 4ου Ράιχ…

Γιατί είναι και οι 300 της Βουλής υπεύθυνοι και συνυπεύθυνοι…

Και αυτές οι κουτοπονηριές πασοκικής προέλευσης είναι: Της πασοκικής καρικατούρας του νέου «συριζαίικου» ΠΑΣΟΚ…

Η πασοκική παρασιτική ελονοσία και αχρειότητα έχει μολύνει τους πάντες και τα ΠΑΝΤΑ…

Γι αυτό και η ανοησία έχει πάρει τέτοιες χειμαρρώδεις μορφές παράνοιας…

Από resaltomag, μοντάζ Γρέκι

Nikos Platyrachos/Νίκος Πλατύραχος

Σάββατο, 9 Νοεμβρίου 2013

Nikos Platyrachos/Νίκος Πλατύραχος

Nikos Platyrachos was born in Athens in 1965, to a family originating from Rethymno, Crete. Over the past 15 years, he has lived and worked in Athens. But also in Cologne and Munich, Germany, where he mainly composes film scores.

Having studied piano and advanced music theory at theNational Conservatory of Athens, he pursued composition studies at the music academies of Hanover and Cologne with Hans Werner Henze, as well as postgraduate studies at the Studio for Electronic Musci in Cologne, where he was taught by H. U. Humpert and was awarded the German DAAD scholarship: he graduated in 1991

He has composed music for over 15 European films and he regularly collaborates with directors Haris Patramanis, Spyros Taraviras, Rained Matsunani and Adolf Winklemann. His music for the film “FLUG IN DIE NACTH” ( “Flight into the Night”) was awarded the first prize at the Trossingen Film Festival.

His activities also extend to various works for orchestra and smaller ensembles, which have been performed in several European cities (by the Bavarian Radio Symphony Orchestra etc.) In Greece, his works have been performed, amongst other places, at the Odeon of Herodes Atticus and the Athens Concert Hall by the Orchestra of Colours, the Italian “Divertimento Ensemble”, and the Symphony Orchestra of the Hellenic Broadcasting Corporation(E.R.T)

He collaborated with Manos Hadjidakis during the final four years of the late composer’s life, in arrangements and orchestrations of works for the Orchestra of Colours (“Blood Wedding”, film music, Nino Rota song cycle), as well as with Mikis Theodorakis (“Akolouthia is Kekimimenous”, “Epiphania Averoff”).

In November 1995, at the FILMMUSIKTAGE 95 in Bonne, his music for Rainer Matsunani’s film “Nur ober meine Leiche” was awarded the federal film music prize. His most recent CD, “September”,  which constists of performances of his film music by the Orchestra of Colours. He composed the soundtracks for the films that were awarded the first prizes in the “fiction film” and  “documentary film” categories at the 2005 Thessaloniki Film Festival (“Chariton’s Choir” – Director: Grigoris Karandinakis and “Buzz” – Director Spyros Taraviras).

Ο Νίκος Πλατύραχος γεννήθηκε στην Aθήνα το 1965 και κατάγεται από το Pέθυμνο. Tα τελευταία 12χρόνια, παράλληλα με την Aθήνα, ζει και δρα στην Kολωνία και το Mόναχο της Γερμανίας όπου ασχολείται κυρίως με τη σύνθεση μουσικών υποκρούσεων σε κινηματογραφικές ταινίες. Aφού σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Eθνικό Ωδείο Aθηνών, συνέχισε με σπουδές σύνθεσης στη μουσική ακαδημία του Ανοβέρου και της Κολωνίας με τον Hans Werner Henze, καθώς και με μεταπτυχιακές σπουδές στο Studio ηλεκτρονικής μουσικής της Kολωνίας με καθηγητή τον H. U. Humpert και με την υποστήριξη της γερμανικής υποτροφίας DAAD, απ' όπου αποφοίτησε το 1991. Έχει γράψει τη μουσική σε πάνω από 15 ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου και συνεργάζεται συστηματικά με τους σκηνοθέτες Xάρη Πατραμάνη, Rainer Matsutani και AdolfWinkelmann.

Στην Eλλάδα μεταξύ άλλων, έργα του έχουν εκτελεσθεί στο Hρώδειο Ωδείο και στο MέγαροMουσικής Aθηνών, από την Oρχήστρα των Xρωμάτων, από την ιταλική ορχήστρα "DivertimentoEnsemble", καθώς και από τη Συμφωνική Oρχήστρα της EPT. Συνεργάστηκε με τον Mάνο Xατζιδάκι τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του, σε επεξεργασίες και ενορχηστρώσεις έργων για την ορχήστρα των χρωμάτων ("Mατωμένος Γάμος", κινηματογραφικά, κύκλος "Nino Rota"), καθώς και με τον Mίκη Θεοδωράκη ("Aκολουθία εις κεκοιμημένους", "Eπιφάνεια Aβέρωφ").

Tον Nοέμβριο του 1995 του απενεμήθη το ομοσπονδιακό βραβείο κινηματογραφικής μουσικής, στα πλαίσια των εκδηλώσεων FILMMUSIKTAGE95 στη Bόννη, για τη μουσική του στην ταινία του RainerMatsutani "Nur uber meine Leiche" (CD Sony Music). H δισκογραφική του έκδοση με τίτλο "Σεπτέμβριος", αφορά σε κινηματογραφικά μουσικά του θέματα, που αποδίδονται από τηνOρχήστρα των Xρωμάτων. H τελευταία του δισκογραφική του δουλειά στην Ελλάδα ονομάζεται "Ονειρογραφία" (Νοεμβ. 2011).

Ονειρογραφία  Nikos Platyrachos

Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει Nikos Platyrachos

Τσάμικος Nikos Platyrachos *

Ragtime Nikos Platyrachos

"September"

I would certainly not wish an introductory note to «September» to be marked by an academic and “solemn” style, even though the fact alone that it is performed by a large symphony orchestra, probably predisposes to do so. We tend to associate orchestral with classical music – serious and complex to our ears- and consequently with something difficult, since we are seldom given opportunities for a different approach. Art however requires no honorary titles to work its magic, just as true nobles have no need for finery and jewels. And “nobleness”, as Hadjidakis taught it to us, means that we should approach a Mahler symphony and a Greek rebetiko song by Tsitsanis with exactly the same respect and sensibility.

Back to «September» though, I would like to say a few words about how it was created. It all began in 1991 when a friend of mine, director Harry Patramis, asked me to compose the music for his film «Flight into the Night». Back then we were both student in Germany and it would be my first involvement in cinema. I confess I was quite nervous. But the project turned out to be a success and I have been writing music for European films ever since, the quintessence of which is September, It is a selection of musical themes I have chosen with care, which for a long time were persistently playing in my mind, until the time’s passage moulded this work into its present autumnal form

As you may realize, «September» is mainly cinematic work – with a few exceptions, such as The Song of Manos and The Fool’s March. This the means that it requires your participation with memories, representations and images existing within you, or which you wish were there, awaiting to be coaxed into awakening. This is the reason for its somewhat «anachronistic» usical language, as in cinema any means used to achieve a goal is holy, and innovative, contemporary and revolutionary compositional techniques and other similar high-sounding trends may often be ignored.

My warmest thanks to all the contributors and especially to: Miltos Logiadis who conducted the orchestra, Yannis Gikas who orchestrated three pieces, Manos Vafiadis for the production, Elias Lakkas for performing the sound engineering, the Commercial Bank of Greece for sponsoring part of the production and, naturally, the Orchestra of Colours and its artistic director Giorgos Kouroupos. Without their participation, none of this would have been possible.

For download HERE

"Σεπτέβριος"

Ένα εισαγωγικό σημείωμα για το «Σεπτέμβριος» δε θα ‘θελα σε καμία περίπτωση να χρωματίζεται από ακαδημαϊκό, «σοβαρό» ύφος, παρόλο που και, μόνο η χρήση μίας μεγάλης συμφωνικής ορχήστρας, θα προδιέθετε πιθανόν κάτι τέτοιο. Συχνά συνδέουμε την ορχηστρική μουσική με την κλασσική, την αυστηρή, την πολύπλοκη για τα αυτιά μας και τελικά κάτι το δύσκολο, εφόσον σπάνια μας δίνονται αφορμές για την προσέγγισή της. Η τέχνη όμως δε χρειάζεται τίτλους τιμής για να λειτουργήσει, όπως κ οι πραγματικοί άρχοντες δεν έχουν ανάγκη από στολίδια και κοσμήματα. Και η Αρχοντιά, όπως μας της έμαθε π Χατζιδάκις, υπαγορεύει ν’ αντιμετωπίζουμε μία συμφωνία του Μάλερ με τον ίδιο σεβασμό και ευαισθησία που θα αντιμετωπίζαμε ένα ρεμπέτικο του Τσιτσάνη.

Για να επανέλθουμε όμως στο «Σεπτέμβριο», θα ήθελα να σας πω δυο λόγια για το πώς δημιουργήθηκε. Αφορμή στάθηκε ένας φίλος μου σκηνοθέτης, ο Χάρης Πατραμάνης, που το 1991 μου ζήτησε να του κάνω τη μουσική στην ταινία του «Πτήση μέσα στη νύχτα». Ήμαστε τότε σπουδαστές στη Γερμανία και για μένα θα ‘ταν η πρώτη φορά που θα καταπιανόμουν με τον κινηματογράφο κι είχα αρκετή αγωνία , σας ομολογώ. Το εγχείρημα πάντως πέτυχε κι από τότε γράφω μουσική για ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, απόσταγμα των οποίων είναι κι ο «Σεπτέμβριος». Πρόκειται για τα μουσικά θέματα που ξεχώρισα περισσότερο και που για καιρό επίμονα αναμόχλευαν τη σκέψη μου, ώσπου ο χρόνος αποκρυστάλλωσε το έργο σ’ αυτή τη φθινοπωρινή μορφή.

Όπως καταλάβατε, ο «Σεπτέμβριος» είναι έργο κινηματογραφικό -  με λίγες εξαιρέσεις, όπως Το Τραγούδι του Μάνου και Το Εμβατήριο των Τρελών. Αυτό σημαίνει ότι έχει ανάγκη τη συμμετοχή σας, με μνήμες, παραστάσεις και εικόνες που βρίσκονται ή θα θέλατε να βρίσκονται εντός σας και περιμένουν ένα ειδικό ερέθισμα για ν’ αφυπνιστούν. Εκεί οφείλεται και η ολίγον «αναχρονιστική» μουσική του γλώσσα, μια και ο κινηματογράφος , για να λειτουργήσει, αγιάζει κάθε μέσο, αδιαφορώντας συχνά για πρωτοπορίες, σύγχρονες επαναστατικές τεχνικές σύνθεσης και άλλα παρόμοια ηχηρά.

Ευχαριστώ θερμά όλους τους επιφανείς και αφανείς συντελεστές, τον Μίλτο Λογιάδη που διηύθυνε την ορχήστρα, τον Γιάννη Γκίκα που ενορχήστρωσε τρία κομμάτια, τον Μάνο Βαφειάδη που ανέλαβε την παραγωγή, τον Ηλία Λάκκα που έκανε την ηχοληψία, την Εμπορική Τράπεζα που χορήγησε ένα μέρος της παραγωγής και βεβαίως την Ορχήστρα των Χρωμάτων και τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Γιώργο Κουρουπό. Χωρίς τη συμμετοχή τους η εργασία αυτή θα ήταν αδύνατη.

Track List  YouTube HERE

Nikos Platyrachos Live (Μπουάτ Απανεμιά)

Τι σημαίνει το "α μπε μπα μπλον, του κείθε μπλον";

Η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσης είναι αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη!
Ολοι έχουμε παίξει "κρυφτό" τρέχοντας να βρούμε τις πιο περίεργες και μακρυνές "τρύπες" να χωθούμε! Οταν ερχόταν η ώρα για το ποιός θα τα "φυλάξει" στον τοίχο, έπρεπε να επιλέξει η τύχη με το τραγουδάκι:

«Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν»

Τι σημαίνουν αυτά; Μα, τι άλλο, ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες, θα πεί κάποιος.

Όμως δεν είναι έτσι.

Ατυχώς, η ελληνική, δέχτηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά., που δεν κατανοούσαν την ελληνική -ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων – εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς τις συχνότατα και έτσι διεστραμμένα και παραμορφωμένα, έφθασαν μέχρι των ημερών μας, ώστε πλέον να μη αναγνωρίζονται.

Κατ' αυτόν τον τρόπο, εισήχθησαν εις την ελληνική, όροι, λέξεις και φράσεις, ως μέσα από παραμορφωτικό κάτοπτρο είδωλα, καθιστάμενα αγνώριστα στον απλό κόσμο.

Ας επανέλθουμε στο πιο πάνω.

Η όλη στιχομυθία, προήρχετο από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και ου μόνον), και ταυτόχρονα εγυμνάζοντο στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.

Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης! (βλέπετε παίζοντας και με τα γράμματα, προκύπτον συνδεόμενες έννοιες.Πολίτης – Οπλίτης)

Τι έλεγαν λοιπόν οι αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που τόσον παραφράσθηκε από τους μεταγενέστερους??

Ιδού η απόδοση:

«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!...» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)

Τι σήμαιναν ταύτα; Μα... απλά ελληνικά είναι! « Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!!!».

briefingnews.gr

Ο Α.Λασκαράτος, ο σιορ Γερασιμάκης και τα κέρατα

5

Ανδρέας Λασκαράτος.(Πηγή φώτο:el.wikipedia.org)

Κάποιο απόγιομα, κάνοντας την περαντζάδα του ο Ανδρέας Λασκαράτος στο Ληξούρι, πέρασε κάτω από το σπίτι του σιορ Γερασιμάκη, φανατικού εχθρού του, μια και ο ποιητής τον είχε βάλει πόστα πολλές φορές με τις Λυχνιές του (άρθρα στην εφημερίδα του «Ο Λύχνος»).

Θέλοντας λοιπό ο σιορ Γερασιμάκης να πάρει το αίμα του πίσω κογιονάροντας το σιορ Αντρέα του πέταξε δυο κέρατα. Ο σιορ Αντρέας, χωρίς να τα χάσει, του απάντησε: «Ε! σιορ Γερασιμάκη, πρόσεχε ωρέ ότα χτενίζεσαι!»

Ο σιορ Αντρέας Λασκαράτος είχε ένα σέμπρο στα φέουδά του, το Μπάμπη.

Ο Μπάμπης πήαινε στο Αργοστόλι για να πουλήσει ό,τι έβγανε το χτήμα. Ένα πρωΐ το λοιπό, εκεί που περίμενε τη βεζίνα για να γυρίσει στο Ληξούρι, βλέπει να περνάει ο σιορ Παναγάκης, άλλο θύμα του Λύχνου και του σιορ Αντρέα.

Μόλις βλέπει ο Παναγάκης το Μπάμπη κοντοσταματάει και του λέει:
«Μπάμπη, πας για το Ληξούρι;»
«Ναίσκε σιορ Παναγάκη μου».
«Θα μου κάμεις ωρέ ένα θέλημα;»
«Μετά χαράς, ορίστε».
«Εκεί που θα πας, θέλω να δώκεις στον αφέντη σου ένα φάσκελο ξεμυτιστό».
«Δε μου λες σιορ Παναγάκη, άμα δεν έβρω το σιορ Αντρέα, να στο φέρω πίσω;»

Πηγή άρθρου: KefaloniaTodayTeam

Χορτάτα Κεφαλονίτικα γέλια!

6

Eκκλησία

Παπά «Τούτο» τον λέγανε στο χωριό του. Κι’ ήτανε ένας από τους πιό ενάρετους κι΄ευλαβικούς παπάδες της Κεφαλονιάς. Κι’ ο παπά…Τούτος κόντευε κι’ ο ίδιος να ξεχάσει την ονομασία του, ακούγωντας το πατατσούκλι, ο «Τούτος»

Κι΄αφού σε πολλούς προκαλούσε την περιέργεια να μάθουνε γιατί τα ζιζάνια του χωριού το ξαναβάφτισαν «Τούτο» ακούστε την ιστορία του.

Τσοπάνης ήτανε ο παπάς μας. Τσοπάνης φτωχός κι΄αγράμματος, αλλά ευλαβικός κι’ ενάρετος. Από παιδί δεν έλειπε από την εκκλησιά του χωριού του και σα μεγάλωσε και παντρεύτηκε, άφηνε τη γυναίκα του με το κοπάδι κι΄έτρεχε κάθε Κυριακή και γιορτή στην εκκλησιά τους να διαβαστεί σαν καλός χριστιανός.Έτσι αν και σχεδόν τελείως αγράμματος ήξερε όλα τα παπαδίστικα και τα ψαλτικά ανακατωτά κι΄απόξου. Γι’ αυτό και μόλις πέθανε ο γέρο παπάς του χωριού του, όλοι οι συχωριανοί του τον υποδείξανε στον Δεσπότη γιά παπά τους.

Ο Πανιερώτατος όμως είχε τις αντιρρήσεις του.

-Δεν έχει τέκνα μου τα απιτούμενα παρά της εκκλησίας προσόντα

-Μα και στην εκκλησιά μας από μικροπαίδι δεν λείπει, Πανιερώτατε, και τα Ευαγγέλια και τα Συναξάρια τα ξέρει όλα και κάτι καπακίζει κουτσοδιαβάζοντας!..

Αλλά ο Δεσπότης ήταν ανένδοτος πως του λείπανε τ΄απαιτούμενα παρά της «Μητρός Εκκλησίας….προσόντα»

Όλα τούτα οι συγχωριανοί του, τα είπανε στον μέλλοντα παπά «Τούτον» και ετούτος τους διαβεβαίωσε πως θα πάει μοναχός του στο Δεσπότη και….

-Μωρέ εμένα να με φτύσετε αν δεν με κάμει αμέσως ο Δεσπότης παπά σας. Μόλις του δείξω…. χειροπιαστά τα προσόντα μου.

Σα να το είχε δε και στην τσέπη του, που λέει ο λόγος, πως ο Δεσπότης μόλις θα τον αντίκρυζε, θα τον χειροτονούσε παπά, άρχισε ν΄αφήνει να μεγαλώνουν τα γένια του, τα μουστάκια του και τα μαλλιά του. Βρήκε δε και πούλησε το κοπάδι του, πιάνοντας δέκα κολλαριστά χιλιάρικα.

Την επομένη δε με τις ευχές όλων των συγχωριανών του καβάλλησε το γαϊδουράκι του και κατηφόρισε γιά του Δεσπότη κρατώντας στα χέρια του ένα φάκελλο λευκό από μπρος και από πίσω.

-Σου δώσανε γράμμα να πας στο Δεσπότη και το έχεις σίγουρο πως θα σε κάνει παπά, τον ρώτησε ο πρόεδρος καθώς τον αποχαιρετούσε.

Αλλά ο «Τούτος» τον κοίταξε πονηρά και του τόνισε.

-Μέσα σε τούτο το φάκελλο, πρόεδρέ μου, έχω κλείσει όλα μου τα προσόντα γιά παπάς.

Ο δε αθώος και απονήρευτος πρόεδρος σταυροκοπήθηκε με κατάνυξη αναρωτιόμενος.

-Μωρέ, τι διάολο προσόντα νάχει τούτος μέσα σε τούτο το φάκελλο αφού δεν έχει γράμμα ή μπιλλιετάκι του βουλευτή μας;

Κάποια στιγμή ο «Τούτος» φτάνει μπροστά στον Δεσπότη.

-Δεν δύναται τέκνον μου να γίνει τούτο, του δήλωσε κατηγορηματικά ο Σεβασμιώτατος.

-Μα Σεβασμιώτατε κι’ ηθικός και τίμιος και νοικοκύρης είμαι, αλλά και όλα τα ψαλτικά μας τα ξέρω απόξω.

-Δεν αρκούν τέκνο μου μόνο αυτά τα προσόντα σου και μην χάνεις τον καιρό σου άδικα.

Οπότε ο ήρωάς μας ξετρύπωσε από την τσέπη του το λευκό φακελλάκι

-Έχω και τούτο το προσόν ακόμα, Σεβασμιώτατε, ο κακομοίρης. Μελέτησέ το με την υπομονή σου και περνάω σε κάμμια ώρα να μου δώσεις την ευλογία σου και την οριστική σου απάντηση.

Και φιλώντας ευλαβικά το άγιο χέρι του ιεράρχη του, διακριτικά και σεβαστικά αποχώρησε, αφού του πασάρησε τον μαγικό φάκελλο. Μέσα στον οποίο είχε κλεισμένα τ΄αναμφισβήτητα της χειροτονίας του προσόντα. Ήτοι τα πέντε από τα δέκα κολλαριστά χιλιάρικα, που είχε πιάσει από την πούληση του κοπαδιού του και τα οποία μόλις αντίκρυσε ο Σεβασμιώτατος χαμογέλασε με ικανοποίηση, ψυθιρίζοντας με κατανυκτικότητα

-Μάλιστα. Με….τούτο μου φαίνεσαι άξιος γιά παπάς.

Την άλλη δε Κυριακή ανέβηκε στο χωτιό του και τον χειροτόνησε ενώ όλο το εκκλησίασμα αναφωνούσε άξιος και υπεράξιος

Μόνο που ο νεοφώτιστος άξιος, μόλις αποχώρησε ο Δεσπότης κι΄οι χωριανοί του τον καταφιλούσαν με σεβασμό και αγάπη μουρμούρησε χαμογελώντας στον πρόεδρο.

-Θυμάσαι πρόεδρε τι σου είπα;

-Αλήθεια παπά μου. Τι προσόντα είχες μέσα στο φάκελλο όταν τράβηξες γιά τον Δεσπότη;

Ο δε παπά «Τούτος» βγάζοντας από την τσέπη του τα άλλα πέντε κολλαριστά χιλιάρικα και κάνοντάς τα σα βεντάλια στο χέρι του, αερίστικε με δαύτα και του τόνισε.

-Άλλα πέντε από «Τούτα» μωρέ θεοπάλεβε πρόεδρε!

Και αφού…τούτο αποδείχτηκε σαν ατράνταχτο προσόν χειροτονίας για τον Δεσπότη λογικά και ευλαβικά οι συγχωριανοί του ξέχασαν τ’ ονοματεπώνυμο του παπά τους και τον βάφτισαν ο παπά….»Τούτος»

Από το βιβλίο του Χρήστου Βουνά: 2 ώρες με χορτάτα Κεφαλονίτικα γέλια.

Αναδημοσιευση απο : KefaloniaToday.com

Εφημερίδα των Συντακτών: Ρατσιστικό παραλήρημα στην Κεφαλονιά

1

Οικογένεια Ρομά στο Ληξούρι

Μια οικογένεια Ρομά με έξι ανήλικα παιδιά θα έμενε άστεγη στην Κεφαλονιά την περασμένη εβδομάδα, όταν αναγκάστηκαν λόγω ιδιοκατοίκησης να εγκαταλείψουν το σπίτι όπου έμεναν.

Ο αντιδήμαρχος Βαγγέλης Θεοφιλάτος εισηγήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο να εγκατασταθούν προσωρινά σε εγκαταλελειμμένο κτίριο του δήμου στα Λέπεδα της περιοχής Παλλική. Από τότε, ο ίδιος και η οικογένεια δέχονται τα ομαδικά πυρά κατοίκων και επαγγελματιών της περιοχής.

Οχι ότι είναι ρατσιστές οι κάτοικοι και οι επαγγελματίες. Απλά η οικογένεια είναι Ρομά και η περιοχή είναι τουριστική. «Ξέρετε, τους τουρίστες που θα μας φέρετε από το Σαν Μαρίνο και τη Γερμανία θα τους περνάμε από εκεί, για να τους δείχνουμε πώς τρέχουν τα παιδιά βρόμικα στους δρόμους και πώς απλώνουν τα χέρια και ζητάνε το οτιδήποτε…, από παγωτό μέχρι πέντε ευρώ», καταγγέλλει μια επαγγελματίας.

Σίγουρη την έχει την οικονομική καταστροφή της περιοχής επειδή θα μένουν Ρομά στον κεντρικό(!) δρόμο. «Με τη δική σας απόφαση το αποτέλεσμα θα είναι να μείνει η δική μου οικογένεια άπορη και να έρχομαι να σας παρακαλώ να μου βρείτε σπίτι», γράφει.

Από κοντά και η ευαισθησία για την ερειπωμένη βίλα, δωρεά στον δήμο, δέκα χρόνια εγκαταλελειμμένη. Ο Σύνδεσμος Τουριστικών Επιχειρήσεων Παλλικής καλεί τον δήμαρχο, αφού απομακρύνει την οικογένεια, να προστατέψει «την περιουσία του δήμου από βανδαλισμούς και κλοπές που ίσως έχουν συντελεστεί», να αναζητήσει «ευθύνες για όποιες ζημιές έχουν συντελεστεί» και να ορίσει «φυσικό πρόσωπο υπεύθυνο για την προστασία και φύλαξη της βίλας για να μη διαχέεται η ευθύνη και στο τέλος κανείς δεν θα είναι υπεύθυνος για την κατάντια της».

Τέτοιος καημός για ένα «ερειπωμένο ακίνητο, σε τρισάθλια κατάσταση», όπως το περιγράφει ο Χρ. Παπαδάτος, εκδότης της εφημερίδας «Ημερήσιος» σε επιτόπιο ρεπορτάζ του, που προσγειώνει τους περιοίκους από τα σύννεφα των στερεοτύπων στην πραγματικότητα. «Μέσα στη “βίλα” η μούχλα κυριαρχεί. Πόρτες, παράθυρα, τοίχοι και ταβάνια χρειάζονται πολύ μεγάλες παρεμβάσεις για να αποκτήσει το ακίνητο προδιαγραφές χρήσης σε ανθρώπινες διαστάσεις. Στην ίδια κατάσταση είναι και οι εξωτερικές όψεις του κτιρίου», γράφει.

«Ανοιχτόκαρδος στη φτώχεια»

Κι ακόμα: «Η οικογένεια ήδη έχει προβεί σε ένα “σουλούπωμα” της όλης κατάστασης», δείχνει «ιδιαίτερα θετική διάθεση και ενθουσιασμό» για να κάνει το σπίτι όμορφο και κατοικήσιμο, με «επισκευές, βάψιμο, παράθυρα και πόρτες, ντουλάπια, κουζίνα» και λουλούδια στον κήπο.

Μπροστά στον κίνδυνο να μείνει στον δρόμο, η οικογένεια εμφανίστηκε κλαίγοντας στο γραφείο του αντιδημάρχου. Κι αυτός έκανε αυτό που αν έκαναν άλλοι δημοτικοί άρχοντες, αντί να παρακρατούν ευρωπαϊκά κονδύλια προορισμένα για τη στέγαση των Ρομά, εκείνοι θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση, η συνύπαρξή τους με τους μη Ρομά πολύ αρμονικότερη και η χώρα δεν θα καταδικαζόταν για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Με κατηγορούν ότι κινήθηκα για να γίνω αρεστός στους Ρομά. Εγώ όμως κινήθηκα με βάση την πνευματική μου και ψυχική μου διάθεση για να δώσω μια λύση άμεση και προσωρινή. Οταν μου λένε “έχω έξι παιδιά άστεγα” κι ήταν η γυναίκα στα πόδια μου και έκλαιγε, με συγκίνησε. Από παιδί χωριάτης ήμουνα, με τους Ρομά και τα αλογομούλαρά τους ζούσαμε στο χωριό. Ο πατέρας μου δεν είχε τα βιώματα της κοινωνίας των πλουτοκρατών, καταλάβατε; Μ’ έχει μάθει να είμαι στη φτώχεια ανοιχτόκαρδος. Η κοινωνία των επαγγελματιών, των τουριστικών επαγγελμάτων, είναι εναντίον μου. Αλλά πιστεύω να ‘χω κερδίσει κι εγώ την εύνοια αυτών που κινούνται με την ψυχή κι όχι μόνο με το συμφέρον και την ιδιοτέλεια», λέει στην «Εφ.Συν.».

Ο ίδιος υπογράφει ως «Γύφτος, Τσιγγάνος και Ρομά» άρθρο του με τίτλο «Προς “Γύφτους” επιστολή»: «Τους Γύφτους τούς κατανοώ, τις γυφτιές των αναπτυξιολόγων απεχθάνομαι… [...] Και βρήκαν την ευκαιρία οι βιλάτοι, οι σκαφάτοι κι οι λιμουζινάτοι να ξιφουλκήσουν… Ε ρε Ρασούλης που σας χρειάζεται…», γράφει.

Είναι ανεξάρτητος, προερχόμενος από τη Ν.Δ., όπως και δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής του, που τον έχουν βάλει στο στόχαστρο. Την εισήγησή του υποστήριξαν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης.

Για όσα γράφτηκαν στον τοπικό Τύπο από κατοίκους και επαγγελματίες κατά της οικογένειας, το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά για παράβαση των αντιρατσιστικών νόμων 927/79 και 3304/2005.

Συγγραφέας:Δημήτρης Αγγελίδης

Πηγή άρθρου: efsyn.gr

Αναδημοσιευση απο :KefaloniaToday.com

ΝΕΚΡΩΝ ΟΧΙ

ΝΕΚΡΩΝ ΟΧΙ

Ξεκινήστε τις ετοιμασίες. Γυαλίστε ιστούς και σιδερώστε σημαίες, κάντε το μάτι να βουρκώσει με ηρωικά κατορθώματα των νιάτων του '40 και μετά ξανά πίσω στο μαντρί. Πιο μεγάλη ιστορική ειρωνεία δεν υπάρχει στους αιώνες. Να πανηγυρίζεις το "ΟΧΙ" στους κατακτητές ενώ οι απόγονοι των κατακτητών σε έχουν υπό κατοχή. Ευρωπαίοι και εκείνοι, Ευρωπαίοι και τούτοι εδώ.
Η απορία όμως είναι γιατί εσύ ως απόγονος εκείνων των νιάτων, που έβγαλαν το φίδι από την τρύπα, χαίρεσαι και κοκορεύεσαι στον παλμό της επετείου. Τι σχέση έχεις εσύ με τον παππού σου; Εσύ άλλαξες μέσα στα 70 χρόνια που... πέρασαν. Κοίτα όμως τους απογόνους των κατακτητών σου. Δεν άλλαξαν καθόλου. Ίσα- ίσα που από "απλοί σφαγείς" που ήταν οι πρόγονοί τους (όπως αποκάλεσε η κατακριτέα από την Γερμανία έκθεση της Κομισιόν) ετούτοι εδώ έχουν εξελιχθεί. Δεν πράττουν απλά κτηνωδίες, τις σκέφτονται και τις εφαρμόζουν χωρίς να λερώσει το κουστούμι τους ούτε μία σταγόνα αίμα, χωρίς να χαλαλίσουν ούτε μία σφαίρα. Η σφαίρα κοστίζει, η ζωή σου όμως έχει αποδεδειγμένα μηδενική αξία. Ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ και όλα τα άλλα καλόπαιδα είναι περήφανοι στους τάφους τους για τους απογόνους που αμόλησαν στον πλανήτη. Το ίδιο περήφανοι όμως σίγουρα δεν είναι οι πρόγονοι τούτων εδώ των Ελλήνων. Είτε ενταφιασμένοι, είτε άταφοι έχουν χάσει την ησυχία της ψυχής τους με την εξέλιξη του δικού τους είδους.

Από το "ΑΕΡΑ", στο "Ειρηνικές και μαζικές διαδηλώσεις". Από το "Κορόιδο Μουσουλίνι", στο "Ευρώπη του Νότου". Από το "Κάτω ο φασισμός", στο "Ολοκληρωτικό όραμα της Ευρώπης". Από τον "Τοίχο της Καισαριανής" στο "Μαζί ενωμένοι για το Ευρωπαϊκό Όνειρο". Από το Ρούπελ, στο "Δρόμο για τις Βρυξέλλες". Τέτοιες κουβέντες εκσφενδονίζουν καθημερινά από όλους τους χώρους οι σωτήρες σου και υπερασπιστές της εθνικής σου αξιοπρέπειας. Τέτοιοι μάς πρέπουν αφού χ€ζόμαστε μπροστά σε ανδρείκελα που μας κουνάνε το δάχτυλο σαν δάσκαλοι της κακιάς ώρας και μας βάζουν τιμωρία με το πρόσωπο στον τοίχο και το ένα πόδι πάνω.

Άιντε στις παρελάσεις να κουνάμε σημαιάκια και να ακούμε την κάθε αρλούμπα του κάθε δημοκρατίσκου περί Ελευθερίας και Ιδανικών. Αντί να κλείσεις τα παραθυρόφυλλα εκείνη την μέρα και να κλαις, έχεις και το θράσος να κατέβεις στο δρόμο να καμαρώσεις τα χάλια σου. Βγάλτε τους νεκρούς των βουνών και των κάμπων, των νησιών και των πόλεων να αντισταθούν για μας.

Από ζωντανούς που επέλεξαν να ζήσουν μία ζωή εν τάφω οριζόμενη από κατακτητές μην περιμένεις τίποτε. Η Ελλάδα δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες. Η Ελλάδα ανήκει στους νεκρούς της.-

Του Γιάννη Λαζάρου, μέσω "Το Γρέκι"

Αντιγραφη απο : sibilla