Κεφαλονίτης: Ωρέ μου κουνήθηκε το μαδέρι!

..Το ξεκαθαρίζω, η φωτογραφία είναι από τις Άμμες, που 2 μέτρα γης έπεσαν μέσα στη θάλασσα, εκεί που ακριβώς έχει βγει η φωτογραφία. Όμορφη δεν είναι;

Ωρέ κακόμοιριά σας, αναθέμά σας ξόανα. Άμα θέλετε αρπάξτε το τσίπουρο για το κρυολόγημα αφού το παρα-πόντζι δεν το λυσμονήσατε. Τι μαγκουφιά είναι εφκίνη; Σεισμός εγίνηκε πάλι, το κέρατό μου το τράγιο και και τι επάθατε; Κουνήθηκε το μαδέρι;
Οι ελλαδίτες αμά κουνιόντουσαν τόσο, θα τους είχε φύγει το τσερβέλο! Οι Αθηναίοι ένα σεισμό καταφέρανε να κάμουνε 10 χρόνια τώρα, και εμείς ακόμα το τραγούδι του προ-νόνου μας τραγουδάμε μετά τσου 3000 σε ένα μήνα. Αφού ο παπάς από τη Σκάλα δεν την κατάφερε τη δασκάλα, με κρίσεις και αιδίες θα ασχοληθούμε;  Φαντάσου να είχανε στην Ελλάδα 3000 σεισμούς!
Κουρλαμάδα!!! Θα είχανε κρίση! Μα ήδη έχουνε μωρέ!
Άντε ξεχώρισε τη μαγκουφιά τη μία από την άλλη. Και μπλέκουμε εμείς έδεκι στη μέση και ασχολιόνται μαζί μας γιατί δεν έχουν να περάσουν την ώρα τους. Άντε πάλι να λένε τσι κουρλαμάδες τους επειδή κουνήθηκε ο Αίνος μισό πόντο πιο μακριά από την Ελλάδα!  Μήπως αυτό τσου νοιάζει, ότι φεύγουμε επειδή τσου βαρεθήκαμε;

Λουλούδι στις Άμμες, εκεί που δύο μέτρα γης έπεσαν στην θάλασσα από το σεισμό

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/kefalonitis-ore-mou-kounithike-maderi-92327.html#sthash.sYTwZT6A.dpuf

.

6 Μαρτίου 1910, Κιλελέρ, Μαρίνος Αντύπας.

Μαρίνος Αντύπας, ο Φεραίος του αγροτικού διαφωτισμού. Στην ουσία ο πρώτος νεκρός του Κιλελέρ. Ο πρώτος που έβαλε τα στήθη του στις δολοφονικές κάνες, κι ας μην ήταν αγρότης ο ίδιος.

Αγωνιστής του αγροτικού κινήματος (1872 – 1907). Μία μεγάλη μορφή του αγροτικού κινήματος που γεννήθηκε στο ορεινό χωριό Φερεντινάτα στην Κεφαλονιά το 1872. Όταν τελείωσε το Γυμνάσιο πήγε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Ως φοιτητής ήρθε σε στενή επαφή με προοδευτικούς, δημοκρατικούς και σοσιαλιστικούς κύκλους της Αθήνας, που επέδρασαν σημαντικά στον ιδεολογικό του προσανατολισμό.

Όταν ξέσπασε η Κρητική επανάσταση του 1896, ο Αντύπας με άλλους φοιτητές κατέβηκε εθελοντής αγωνιστής στην Κρήτη. Σε μια σύγκρουση όμως με τους Τούρκους, τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αθήνα.

Το 1897 πήρε δραστήριο μέρος στην οργάνωση λαϊκού συλλαλητηρίου στην πλατεία Ομονοίας, όπου κατηγόρησε τη στάση της Βασιλείας και ζήτησε την εξακολούθηση του πολέμου κατά των Τούρκων μέχρι τέλους. Το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί να φυλακιστεί και να δικαστεί στις 8 Ιανουαρίου του 1898. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε φυλάκιση ενός έτους.

Μετά την αποφυλάκισή του, επέστρεψε στην Κεφαλονιά και εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα “Ανάστασις”, όπου το πρώτο φύλλο της κυκλοφόρησε στις 29 Ιουλίου του 1900. Το περιεχόμενο του πρώτου φύλλου προκάλεσε την καταδίωξη του Αντύπα και την εισαγωγή του σε δίκη, με αποτέλεσμα τη διακοπή της έκδοσης της εφημερίδας. Όμως από τις 3 Ιουλίου 1904 ως τις 27 Απριλίου 1907 συνεχίστηκε η έκδοσή της χωρίς καμιά διακοπή.

Η κοινωνική και πολιτική του δραστηριότητα δεν περιορίστηκε μόνο στην Κεφαλονιά αλλά ξεδιπλώθηκε και στην Αθήνα. Έπαιρνε ενεργό μέρος στη διοργάνωση συλλαλητηρίων.

Κορύφωση της πολιτικής του δραστηριότητας ήταν η υποψηφιότητά του ως Βουλευτή Κρανιάς κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1906. Το κατεστημένο συσπειρώθηκε εναντίον του και φυσικά χάνει τις εκλογές. Απέτυχε η υποψηφιότητά του με μικρή μειοψηφία, μαζεύοντας 2.550 ψήφους εργατών και χωρικών.

Φεύγει για τον Πυργετό της Θεσσαλίας. Όλη του τη δραστηριότητα και φλόγα από το 1906 την αφιερώνει για το ξύπνημα των σκλάβων της Θεσσαλίας. Από τη θέση του επιστάτη στα κτήματα του θείου του Σκιαδαρέση, στον Πυργετό της Λάρισας, προπαγανδίζει τις ιδέες του στον τυραννισμένο κόσμο της γης και βάζει μπουρλότο σ’ όλη τη Θεσσαλία.

Μετά την τουρκοκρατία το 1881 τα τσιφλίκια του Αλή Πασά αγοράστηκαν και πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων τσιφλικάδων, στους Κεφαλονίτες Αριστείδη Μεταξά από την πλευρά του Πυργετού και του Γεώργιου Σκιαδαρέση με έδρα το Ομόλιο (Λασποχώρι), σύνολο έκτασης 300000 στρέμματα. Ο Σκιαδαρέσης ήταν πλούσιος γεωπόνος από το Βουκουρέστι. Εκεί πήγε ο ανιψιός του Μαρίνος Αντύπας και τον έπεισε να αγοράσει χωράφια, όπως και έγινε. Εκεί διόρισε επιστάτες τον Μαρίνο Αντύπα και τον Παναγιώτη Σκιαδαρέση.

Ο Αντύπας άρχισε να ασχολείται με το αγροτικό ζήτημα και τα δικαιώματα των αγροτών που ζούσαν σε άθλιες συνθήκες στην ύπαιθρο. Προτείνει να μην εργάζονται την Κυριακή, αλλά να πηγαίνουν τα παιδιά Σχολείο. Άρχισε να τους διδάσκει ανθρώπινα δικαιώματα. Στις ενέργειές του αυτές είχε την κάλυψη και σύμφωνη γνώμη του θείου του που ήταν ένθερμος υποστηρικτής των αγροτών και άρχισε να παραχωρεί εκτάσεις για βοσκότοπους για να χτίσουν σπίτια και τους χάριζε μέρος της παραγωγής.

Οι αγρότες τον λάτρευαν, οι τσιφλικάδες άρχισαν να ανησυχούν.

Αψήφησε πραγματικά την τρομοκρατία των τσιφλικάδων, με αποτέλεσμα να πέσει θύμα δολοφονίας στον Πυργετό, στις 8 προς 9 Μάρτη του 1907. Τον δολοφόνησε ο Γιάννης Κυριακός, έμπιστος επιστάτης του μεγαλοκτηματία Αριστείδη Μεταξά., αντί του ποσού των 12000 δρχ . Έτσι χάθηκε αυτός ο πραγματικός αγωνιστής και διαφωτιστής των κολίγων, η ψυχή της αγροτιάς του Θεσσαλικού κάμπου, πληρώνοντας με τη ζωή του τις ιδέες του.

Οι αρχές κάλυψαν τον δολοφόνο του. Ο θείος του Σκιαδαρέσης, πικραμένος για το χαμό του ανιψιού του πούλησε το τσιφλίκι κι έφυγε.

Ο Αντύπας προαισθάνθηκε το τέλος του κι έλεγε στους αγρότες «Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ΄ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».

Η δολοφονία του Αντύπα έμελλε να γίνει ο προπομπός, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την εξέγερση στο Κιλελέρ, την ίδια ημερομηνία με το θάνατό του 3 χρόνια αργότερα στις 6 Μαρτίου 1910. 

Ο Θάνατός του προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση. Τάφηκε στο χώρο εκείνο που αγωνίστηκε. Ο τάφος του βρίσκεται στο χωριό Ομόλιο, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένη η προτομή του, στο προαύλιο της νεόδμητης εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου.

Παραθέτουμε ένα μέρος της αρχής από το τελευταίο του άρθρο, με τίτλο “ΤΙ ΕΙΜΑΙ”, που μας δείχνει το “πιστεύω” αυτού του μεγάλου αγωνιστή:

“Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα”.

Ύστερα από τη δολοφονία του Αντύπα, οι Θεσσαλοί αγρότες άρχισαν έντονο αγώνα. Συγκροτήθηκε Πανθεσσαλική επιτροπή και αποφασίστηκε να γίνει συλλαλητήριο στην πόλη της Λάρισας στις 6 Μαρτίου 1910, με αίτημα την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.
Από το πρωί- πρωί άρχισαν να έρχονται από τα χωριά οι αγρότες. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ (Κυψέλη) μαζεύτηκαν οι κολίγοι, για να πάρουν το τρένο και να πάνε στη Λάρισα.

Όταν έφτασε το τρένο από το Βόλο, οι κολίγοι θέλησαν να ανέβουν χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Τότε ο πρόεδρος των σιδηροδρόμων Πολίτης, που ταξίδευε με το τρένο, διέταξε τους στρατιώτες να τους πετάξουν έξω. Τότε οι αγρότες άρχισαν να πετούν πέτρες και οι στρατιώτες, κατόπιν διαταγής, ανταπέδωσαν τα πυρά. Σε εκείνο το σημείο έπεσαν νεκροί δυο αγρότες και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν βαριά. 

Καθώς το τρένο προχωρούσε, στο σταθμό Τσουλάρ ήταν συγκεντρωμένοι πολλοί αγρότες, που ζητούσαν να σταματήσει το τρένο. Μα το τρένο δε σταματάει. Νέος πετροπόλεμος, νέα πυρά, δυο ακόμα αγρότες νεκροί .Το ίδιο έγινε αργότερα και στη Λάρισα. Οι σκλάβοι της γης που αιώνες πότιζαν με τον ιδρώτα τους τη γη, την πότισαν και με το αίμα τους. Το αίμα είχε χυθεί και ποτίσει τον κάμπο. Ο αγροτισμός έγραψε μια μεγάλη σελίδα. Και το σύνθημα του αγώνα , της πάλης είχε δοθεί με το αίμα και τα κορμιά που έπεσαν.

Κείμενα - Φωτογραφίες:  http://7gym-laris.lar.sch.gr

(το βρήκαμε στο http://tilevoaskefalonias.blogspot.com)

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr/2012/03/6-1910.html#ixzz2v9rfhJWg

Αποδομώντας το Ποτάμι

Λουκάς Χαλανδριτσάνος

Μια προσεχτική και διεισδυτική ανάγνωση του "μανιφέστου" του νέου κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη.

Εδώ και δύο μέρες υπάρχει στα σόσιαλ μίντια ένα σχετικό βουητό σαν αυτό που ακούς σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο πριν μπει ο πιο τρελάρας καθηγητής. Μια φήμη που ήθελε τον Σταύρο Θεοδωράκη να φτιάχνει πολιτικό κόμμα και να κατεβαίνει στις επερχόμενες Ευρωεκλογές επιβεβαιώθηκε και το buzz ακόμα δεν έχει σταματήσει. Τρελάρας ο Θεοδωράκης; Κάθε άλλο.

Στην αρχή νόμισα πως είναι μια καρναβαλική τρολιά από “to koulouri”, μέχρι που διάβασα το άρθρο του “Ξεκινάμε!” στο protagon.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε ορισμένα σημεία του μανιφέστου.
ADVERTISEMENT

“Η Ιδέα δεν είναι δική μου, είναι δική σας.”  - Οι γκρούπις και οι φανς του Θεοδωράκη σε Λέρο, Βόλο, Χανιά, Θεσσαλονίκη δεν του είπαν ποτέ να κάνει κόμμα αλλά  αυτός μέσα από την μαζική κατάθλιψη και τα συγχαρητήρια για τις εκπομπές του, αυτό κατάλαβε. Λες και αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν αρκετά κόμματα που καλύπτουν όλες τις πολιτικές επιλογές στην Ελλάδα για να επιλέξει κανείς. Ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεκινάει άγαρμπα και με τρακ, θέλοντας να μοιραστεί την ενδεχόμενη νίκη που θα του έχει δώσει ο ούριος άνεμος της υποτιθέμενης φρεσκάδας, να δούμε όμως αν θα μοιραστεί και την ενδεχόμενη ήττα.

Μας γράφει πως όταν τον καλούν σαν motivational speaker σε σχολεία ανά την επικράτεια, καταλαβαίνει πως τα παιδιά δεν είναι πρόβατα, πως ξέρουν για τα λάθη των μεγάλων. Πως να κρυφτείς από τα παιδιά έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα, το πιάσαμε το υπονοούμενο. Δυστυχώς όμως για τον Θεοδωράκη τα παιδιά δεν ψηφίζουν και είναι πολύ καλή αναφορά για φτηνούς λαϊκίστικους συναισθηματισμούς που γίνονται άμεσα αντιληπτοί.

Πιο κάτω διαβάζουμε: ” Το θέμα είναι όμως τι κάνεις εσύ για την πατρίδα σου και όχι τι σκόντο θα σου κάνουν αυτοί που σε δανείζουν.” Εδώ παραφράζει το γνωστό “Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για τη χώρα σου.” του JFK προσαρμόζοντας το στην σύγχρονη Ελλάδα του ΔΝΤ, όπως ακριβώς κάνει με τα ατακαδόρικα bio των αρθρογράφων του protagon. Το παρατηρήσατε και εσείς έτσι; Και σκόντο να μη μας κάνουν, αν η πατρίδα πρέπει να ξεχρεώσει στην ΕΚΤ και το ΔΝΤ τότε θα πρέπει να ξαναματαβάλουμε όλοι πλάτη. Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό!

prot--2-thumb-large

Στη συνέχεια ειπώνεται κάτι που στο επικοινωνιακό team της Ν.Δ. ακόμα χτυπιούνται που δεν το σκέφτηκαν: “Να δούμε τα κοινωνικά προβλήματα με τη λογική, χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις. Μετανάστες, ναρκωτικά, σκουπίδια. {…} Οι μετανάστες δεν είναι κακοί, αλλά ούτε χωράνε όλοι. “Από πότε αγαπητέ οι μετανάστες είναι πρόβλημα; Και ένα πρόβλημα δίπλα στα ναρκωτικά και τα σκουπίδια; Να σας πω εγώ ποιό είναι το πρόβλημα κύριε Σταύρο. Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι πως υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς που θεωρούν πρόβλημα τους μετανάστες και όχι την πολιτική της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους εντός και εκτός των Ευρωπαϊκών συνόρων. Το πρόβλημα είναι πως οι μετανάστες είναι αναγκασμένοι να φύγουν από τον τόπο τους επειδή δεν έχει μείνει πέτρα στην πέτρα από πολέμους που η «πολιτισμένη» Δύση οργανώνει και συμμετέχει, καταφεύγουν αναγκαστικά στα ίδια κράτη που κατέστρεψαν  τον τόπο τους. Και τότε, τα ίδια κράτη που τους κάνουν μετανάστες, κανονίζουν ώστε η μετανάστευση τους να είναι και «παράνομη»! Και όλο αυτό μας σερβίρεται ως ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ! Και στην τελική ποιος είναι αυτός που ξέρει αν χωράνε ή δεν χωράνε; Πως γίνεται να χωράνε στην Μανωλάδα αλλά όχι στο Παγκράτι και τον Άγιο-Παντελεήμονα; Ή μήπως να τους πάρει το ποτάμι τους μετανάστες όπως δηλαδή  κυριολεκτικά συμβαίνει στον παγωμένο Έβρο;

Όμως είπαμε όχι φτηνά λογοπαίγνια με την λέξη “ποτάμι”. Υπάρχει το twitter για αυτή τη δουλειά.

“Το χώμα, ο ήλιος και η θάλασσα.”  - Πολύ ποιητικό, έχει διαβάσει μπόλικο Ελύτη ο Θεοδωράκης και φαίνεται. Ελπίζω αν κάποια στιγμή κάνει κόμμα ο Λάκης Γαβαλάς να μην έχει ως αντίστοιχο σύνθημα το “Love, Luxury and Leisure” γιατί είναι άδικο άλλοι να διάβαζαν Ελύτη και άλλοι Vogue. Τα τρίπτυχα στην πολιτική έπιαναν πάντα, από το ριζοσπαστικό Liberté, Egalité, Fraternité, το αλησμόνητο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια και το ξανά επίκαιρο Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. Και επειδή με ποίηση κανείς δεν νίκησε σε εκλογές, έρχεται με ένα ριζοσπαστικό πρόταγμα να σηκώσει το μπαϊράκι της αλλαγής: “Για να φύγουμε όμως μπροστά πρέπει να γκρεμίσουμε το γραφειοκρατικό σύστημα που θρέφει τα κόμματα.” Ολίγον Αγανακτισμένος των πλατειών, ολίγον πρωτοποριακός, ο άνθρωπος που έγραψε αυτή τη γραμμή δεν είναι διόλου τυχαίος. Είναι ένας μεγαλοδημοσιογράφος του MEGA, σαρξ εκ σαρκός αυτού του γραφειοκρατικού συστήματος που θρέφει τα κόμματα. Αν ο ΔΟΛ και το MEGA δηλαδή ο Ψυχάρης, ο Μπόμπολας και οι επιχειρήσεις τους, δεν είναι η ατμομηχανή αυτού του συστήματος που θρέφει τα κόμματα τότε και οι χρυσαυγίτες δεν είναι νεοναζί και μας ψεκάζουν και η Τατιάνα Στεφανίδου είναι δημοσιογράφος.

Όμως εκτοξεύει βέλη και κατά της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής ή μη: “Δυστυχώς όμως δεν μπορούν να μας σώσουν και όσοι είναι δέσμιοι θεωριών του 19ου αιώνα. Δεν μπορούν αυτοί, που ακόμη και σήμερα επαναλαμβάνουν ότι η Ελλάδα θα σωθεί αν … επιστρέψει στο παρελθόν.”  Ενώ με την λύση “χώμα-γεωργία, κτηνοτροφία θάλασσα-ψάρια και τουρισμός” δεν πάμε πίσω, πάμε κατευθείαν στον 22ο αιώνα με το κοσμοδρόμιο της Καλαμάτας να στέλνει πυραύλους στον Άρη. Ο Θεοδωράκης έχει δίκιο, οι θεωρίες του 19ου αιώνα δεν μπορούν να μας σώσουν, όμως ξεχνάει κάτι πολύ σημαντικό που ακυρώνει το όλο επιχείρημα του. Πως οι θεωρίες δεν σώζουν, οι πράξεις των ανθρώπων σώζουν. Και όταν με τις θεωρίες κατανοήσεις κάτι τότε οι πράξεις σου γίνονται πιο εύκολες. Απλά μαθηματικά Α’ Γυμνασίου.

IMG-5856-JPG

Ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε μέχρι πρότινος μια εκπομπή που λειτουργούσε άλλοτε ως προσωπογραφίες πρωταγωνιστών στο δικό του φαντασιακό ενώ η κάμερα ήταν πάντα στραμμένη πάνω του και άλλοτε ως πλυντήριο ανθρώπων όπως ο Βορίδης, ο Μιχαλολιάκος, ο άγνωστος ΜΑΤατζής και κουκουλοφόρος, των λιμενικών στο Φαρμακονήσι, ή την παρουσίαση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα ως μια διένεξη, έναν “χαζοτσαμπουκά”.

Αν και οι εκπομπές του θεωρούνται από πολλούς τηλεοπτικό γκουρμέ, η κίνηση του για κάθοδο στις Ευρωεκλογές είναι μια παλιά συνταγή κακοφτιαγμένη και ακόμα χειρότερα… ξαναζεσταμένη:δημοσιογράφος που κατεβαίνει στην πολιτική. Τόσο πρωτότυπο όσο το ταπεραμέντο και τα πάφ-πούφ της Λιάνας Κανέλλη στα τηλεοπτικά στούντιο. Και επειδή πιάσαμε την Λιάνα, δηλαδή άλλη μια δημοσιογράφο που κατέβηκε στην πολιτική αρένα, να θυμίσω στα γρήγορα ορισμένους δημοσιογράφους που έκαναν το ίδιο. Παντελής Καψής, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Σίμος Κεδίκογλου, Φωτεινή Πιπιλή, Γιάννης Μιχελάκης, Κ. Γκιουλέκας, Γιώργος Βαρεμένος, Τέρενς Κουΐκ, Πέτρος Ευθυμίου, Γιάννης Ρουμπάτης, Γιώργος Ρωμαίος, Νάσος Αθανασίου, Γιάννης Δημαράς, Άννα Καραμανλή, Σοφία Βούλτεψη, Αργύρης Ντινόπουλος και άλλοι… Και ας μην θυμίσω όσους απλά πολιτεύτηκαν ως υποψήφιοι και δεν βγήκαν ποτέ.

Και όχι μόνο αυτό, ο Θεοδωράκης είναι ακόμα ένας τολμηρός που φτιάχνει ένα κόμμα, σαν τον συνονόματο του στην ΣΠΙΘΑ, όπως ο Σαμαράς την Πολ.Αν., ο Μάνος την Δράση, ο Τζήμερος την Δημιουργία Ξανά, ο Καρατζαφέρης το ΛΑ.Ο.Σ., ο Βασίλης Λεβέντης την Ένωση Κεντρώων, ο Βεργής τους Έλληνες Οικολόγους και ο Πατσαντζής το Χριστοπιστία…

Ο τηλεορασάνθρωπος με το σακίδιο και το κόκκινο moleskin είδε πως η Δημ.Αρ. μας τελείωσε, πως οι 58 δεν ήταν ικανοί να γίνουν ούτε καν 59 και έτσι είπε να χτυπήσει την κατάλληλη στιγμή. Είπε να εμφανιστεί ως “νέα πνοή στον τόπο” ακριβώς γιατί έχει ένοχη συνείδηση. Δηλαδή; Η ηθική σύγκρουση μέσα του μεταξύ του να κρατήσει αυτό το ψαγμένο-ανθρώπινο-εναλλακτικό προφίλ του δημοσιογράφου που έχει και στο να γίνει ένας αρχηγός κόμματος όπως οι παραπάνω, είναι το περιεχόμενο όλου του “ποταμιού”. Μια νεύρωση που είναι σήμερα πάρα πολύ συνηθισμένη δυσαρμονία στις προσωπικότητες όσων έχουν περάσει έστω και για ένα λεπτό από την οποιαδήποτε Αριστερά, μια νεύρωση όσων θαμπώθηκαν από την δημοσιότητα και φυσικά ξέρουν πως αυτή θα είναι η προωθητική δύναμη που θα τους στείλει στο πολιτικό διάστημα. Η αναγνωρισιμότητα στις μέρες μας όμως μπορεί να είναι σαν καύσιμο είναι όμως και εύφλεκτη. Εξαιτίας λοιπόν αυτής της νεύρωσης δεν κατεβαίνει ως υποψήφιος ο ίδιος αλλά βάζει άλλους να λερωθούν. Με την πετυχημένη συνταγή της Χ.Α. δηλαδή βάζουμε νέους άφθαρτους, άσχετους με την πολιτική ανθρώπους της καθημερινότητας ενάντια στο κατεστημένο μακριά από κόμματα, το αναμενόμενο virality, τη δεδομένη στήριξη του megaλου καναλιού και την έλλειψη ενός πόλου της κεντροαριστεράς, ο Θεοδωράκης νομίζει πως θα έχει αποτελέσματα και ποσοστά και γιαυτό και θα πάει να το παλέψει. Ξεχνάει όμως πως από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί τόσα κόμματα όσα τα τελευταία 30 χρόνια.

Το “ΠΟΤΑΜΙ” του Σταύρου Θεοδωράκη είναι ακόμα ένα μεταμνημονιακό μόρφωμα που η μόνη διαφορά του από τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού φάσματος που επικαλείται πως ανήκει είναι πως ένα αρκετά αστείο όνομα. Και επειδή μου αρέσουν πολύ τα αστεία ονόματα και η Αριστερά, αλλά όχι οι κοροϊδίες, τότε θα ψηφίσω κάποιο άλλο κόμμα με αστείο όνομα όπως ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Υ.Γ. Θα ήθελα πολύ να μάθω από που βγήκε το όνομα “ΠΟΤΑΜΙ” και αν το εμπνεύστηκε από τις εκδόσεις “ΠΟΤΑΜΟΣ” που κυκλοφορούν τα τρία βιβλία του, τότε θεωρώ πως ένα ακόμα αίνιγμα των ημερών μας λύθηκε. Και τέρμα η πλάκα με τον άνθρωπο, και καλή τύχη στις Ευρωεκλογές, θα την χρειαστείτε. ΠΟΛΥ.
http://popaganda.gr/apodomontas-potami/

Ουκρανία: «Λοιπόν, πώς τα περνάτε με τον καπιταλισμό;»

του Ν. Μπογιόπουλου

Ας δούμε μερικά κομμάτια του παζλ των εξελίξεων στην Ουκρανία, παρακολουθώντας την ανθρωπογεωγραφία της λεγόμενης «αντιπολίτευσης» και τα μπουμπούκια που την συνθέτουν:

Α) Ο τύπος ονομάζεται Αρσένι Γιατσένιουκ.

Ο τύπος αυτός, που τον βλέπουμε να αποδίδει στους οπαδούς του άψογο... αρχαιοελληνικό χαιρετισμό, αναλαμβάνει τη θέση του πρωθυπουργού της Ουκρανίας. Αυτός ο τύπος, που τελεί υπό τη σκέπη της δημοκρατικής ΕΕ και της ακόμα πιο δημοκρατικής Αμερικής, είναι παλιός γνώριμος των αφεντικών του. Στην επόμενη φωτογραφία τον βλέπουμε σε τρυφερό (πλην επαγγελματικό)  τετ α τετ με την πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, την Κοντολίζα Ράις.

Θυμίζουμε ότι η δημοκράτισσα Κοντολίζα Ράις είναι αυτή που ως υπουργός των κυβερνήσεων του Μπους κατέσφαξε το Ιράκ και όχι μόνο. Επισημαίνουμε, επίσης, ότι στις δημόσιες συναντήσεις τους τύποι σαν τον Γιατσένιουκ και τη Ράις δεν χαιρετιούνται ναζιστικά. Περιορίζονται στις χειραψίες...

Ο τύπος αυτός, πρόεδρος του ουκρανικού κοινοβουλίου μέχρι πρότινος, που προωθείται δημοκρατικότατα για πρωθυπουργός της Ουκρανίας, παρότι με τη λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση» παρέλασε από διάφορες θέσεις (όπως του υπουργού Οικονομικών και Εξωτερικών – σημειωτέον: αυτός ήταν που πρόσδεσε την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και ξεκίνησε τη διαδικασία ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ), δείτε πόσο λαοπρόβλητος είναι: Όταν έθεσε το 2010 υποψηφιότητα για πρόεδρος της Ουκρανίας σε πανουκρανικό επίπεδο δεν κατόρθωσε να πάρει πάνω από το 7% των ψήφων. Μάλιστα στο Κίεβο ψηφίστηκε από το 0,34% των ψηφοφόρων, στη δε Κριμαία, όπου είχε χρηματίσει και «περιφερειάρχης», έλαβε το εκκωφαντικό... 0,02% των ψήφων.

Δυο χρόνια αργότερα προσχώρησε στο κόμμα «Πατρίδα» ως τσιράκι της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο, η οποία εκτός από «ηρωίδα» υπήρξε κατά τη θητεία της και συνώνυμο της διαφθοράς...

Με την ανακοίνωση της πρωθυπουργοποίησής του, ο τύπος αυτός έκανε δυο δηλώσεις. Η πρώτη ήταν πως «πρέπει άμεσα να συνάψουμε συμφωνία για ένα πρόγραμμα συνεργασίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο». Η δεύτερη, μιλώντας στο BBC, πως «πρόκειται να λάβουμε εξαιρετικά αντιλαϊκά μέτρα...».

Και κάτι ακόμα: Πριν από περίπου δυο εβδομάδες, έκανε τον γύρο του κόσμου η μαγνητοφωνημένη συνομιλία της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ με τον Αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο. Η κυρία υφυπουργός, δίνοντας τόσο το στίγμα των επιθυμιών των ΗΠΑ για την εξέλιξη της κρίσης στην Ουκρανία, όσο και των αντιπαραθέσεων των Αμερικανών με την ΕΕ, αλλά και περιγράφοντας με ενάργεια τις δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθούνται στην Ουκρανία, ακούγεται να δίνει σαφείς οδηγίες στον πολιτικό της υφιστάμενο. Του είπε: «Γ@μ@ την ΕΕ, εμείς θέλουμε τον Γιατσένιουκ»...

Β) Ο τύπος , αυτός που βρίσκεται αριστερά από τον Αμερικανό γερουσιαστή και υποψήφιο για την προεδρία των ΗΠΑ, τον ΜακΚέιν, ονομάζεται  Όλεχ Τιαγκνιμπόκ.

Ο τύπος αυτός, εκλεκτό μέλος της ουκρανικής αντιπολίτευσης, ηγείται του κόμματος «Σβόμποντα» (Ελευθερία). Μόνο που το κόμμα του δεν λεγόταν πάντα έτσι. Μέχρι τη δεκαετία του 2000 είχε άλλο όνομα. Λεγόταν «Εθνικοσοσιαλιστικό»... Το «Σβόμποντα» δεν συνιστά παρά την πολιτική ομπρέλα του λεγόμενου «Δεξιού Τομέα».

Τα φασιστόμουτρα του «Δεξιού Τομέα», με τα ναζιστικά τους περιβραχιόνια, τις στρατιωτικές στολές παραλλαγής και σε πλήρη εξάρτηση, στους δρόμους του Κιέβου...

Ο «Δεξιός Τομέας», που με τα μέλη του με όπλα και λοστάρια πρωτοστατεί στο πλιάτσικο, στην τρομοκρατία και στην πυρπόληση κτιρίων στην Ουκρανία, απαρτίζεται από κάθε λογής λουμπεναριό και φασιστικό κατακάθι της ουκρανικής κοινωνίας. Αποτελεί τον ένοπλο βραχίονα της ναζιστικής ακροδεξιάς. Επιδίδεται σε λαμπαδηδρομίες στους δρόμους του Κιέβου στα πρότυπα της Κου Κλουξ Κλαν. Διατηρεί «αδελφικές» σχέσεις με το φασιστικό κόμμα «Jobbik» της Ουγγαρίας, με το κόμμα της Λεπέν στη Γαλλία, με το φασιστικό «Forza Nuova»της Ιταλίας, με το ναζιστικό «Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα» της Γερμανίας. Σύμφωνα με τη λίστα του διεθνούς Κέντρου Βίζενταλ, το «Σβόμποντα» του Τιαγκνιμπόκ κατατάσσεται στην πρώτη δεκάδα των ανά τον κόσμο αντισημιτικών μορφωμάτων.

Αυτό το κόμμα, που υιοθετήθηκε από τη Δύση ως φορέας της «δημοκρατίας» στην Ουκρανία και που στις συγκεντρώσεις του τρέχει ο ΜακΚέιν, έχει για ήρωα τον διαβόητο Στέπαν Μπαντέρα. Διοργανώνει μάλιστα και πορείες με πορτρέτα του Μπαντέρα στους δρόμους της Ουκρανίας όπως αυτό πίσω από το λεβεντόπαιδο με το τσουλούφι της φωτογραφίας.

Σημείωση 1η: Ο Στέπαν Μπαντέρα ήταν ένα καθίκι, συνεργάτης των Γερμανών ναζί της περίοδο της εισβολής του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση. Κάτι σαν τους «δικούς μας» δωσίλογους και ταγματασφαλίτες, δηλαδή...

Στο μέσον της φωτογραφίας ο Μπαντέρα με τη γερμανική ναζιστική στολή του, φυσικά...

Σημείωση 2η: Για να έχουμε μια ιδέα πως η «δημοκρατία» και η Δύση - ως εγγυητής της - προάγουν και αναθρέφουν τον φασισμό πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι αμέσως μετά τη λεγόμενη «Πορτοκαλί Επανάσταση» το 2004, ο τότε εκλεκτός του ευρωατλαντισμού πρόεδρος της Ουκρανίας, ο Βίκτορ Γιούσενκο, είχε ανακηρύξει επίσημα τον Μπαντέρα, όπως και τον ναζιστή ομοϊδεάτη του, τον Σούκεβιτς,«ήρωες της Ουκρανίας»...

Σημείωση 3η: Το κόμμα «Πατρίδα» της Γιούλια Τιμοσένκο (που τόσο την αγαπούν οι Γερμανοί...), της «ηρωίδας» που ήταν στη φυλακή για απάτες και υπεξαιρέσεις και από το οποίο προέρχεται ο νέος πρωθυπουργός της Ουκρανίας (που τόσο τον αγαπούν οι Αμερικάνοι...), στις τελευταίες εκλογέςσυμμάχησε με το ναζιστικό «Σβόμποντα» γεγονός που άνοιξε τον δρόμο, ώστε οι ναζί να μπουν στο ουκρανικό κοινοβούλιο...

Γ) Ο τρίτος της παρέας που μάχεται για την εμπέδωση των ευρωπαϊκών άμα τε και δημοκρατικών αξιών στην Ουκρανία ονομάζεται Βιτάλι Κλίτσκο.

Το παλικάρι, που ήταν πυγμάχος και δημιούργησε το κόμμα «Γροθιά», αν και έχει αμερικανική υπηκοότητα, ενδιαφέρεται βασικά για την προώθηση στην Ουκρανία των γερμανικών... αξιών. Άλλωστε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στο σπίτι του στη Γερμανία τα έχει περάσει, από το «Ίδρυμα Konrad Adenauer» του ανατέθηκε να ηγηθεί ακροδεξιού μορφώματος με αποστολή την «γερμανοποίηση» της Ουκρανίας και φυσικά είναι πάντα ευπρόσδεκτος από την κυρία Μέρκελ, η οποία κάνει πολύ κέφι όταν τον συναντά...

Η κυρία Μέρκελ με τον Κλίτσκο (εκ δεξιών της), αλλά και τον Γιατσένιουκ (εξ αριστερών της) σε χαρούμενες στιγμές...

Δ) Όλοι αυτοί οι τύποι τώρα, ο Γιατσένιουκ, ο Τιαγκνιμπόκ και ο Κλίτσκο, ως ηγέτες της αντιπολίτευσης, συγκροτούν το αγλάισμα της επιδοτούμενης από τις ΗΠΑ και την ΕΕ... δημοκρατίας στην Ουκρανία. Μάλιστα, ήδη πριν από τα γεγονότα, είχαν ανακοινώσει ότι θα κατέβαιναν μαζί στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Τα τρία αγαπημένα και «δημοκρατικά» παιδιά της Δύσης (ο ναζί, ο φασίστας και ο κρυφοφασίστας), μαζί. Και στη μέση η κυρία Νούλαντ. Η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ...

Όσο για τις πρώτες κιόλας κινήσεις της κυβέρνησης που συγκροτούν ή στηρίζουν από κοινού τα «δημοκρατικά» παιδιά, είναι οι εξής:

• Προώθηση νόμου για την απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας.
• Προώθηση νόμου για την κατάργηση κάθε απαγόρευσης που περιορίζει την ναζιστική προπαγάνδα.
• Προώθηση νόμου με τον οποίο η διοίκηση του υπουργείου Εσωτερικών παραδίδεται στους ναζί του «Δεξιού Τομέα».
• Κάλεσμα στο ΝΑΤΟ να παράσχει βοήθεια στην Ουκρανία στο οποίο άμεσα ανταποκρίθηκε ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, ο Ράσμουσεν, ο οποίος και δήλωσε: «Είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε την Ουκρανία για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις της» προσθέτοντας ότι το ΝΑΤΟ εγγυάται «την εθνική κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας» (σσ: αξίες ευρύτατα γνωστό ότι εμπνέουν το ΝΑΤΟ αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά από την Κύπρο μέχρι τη Γιουγκοσλαβία, κι από το Ιράκ μέχρι τη Λιβύη και το Αφγανιστάν...).

Η απαγόρευση του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι μια σωστή σκέψη εκ μέρους των «δημοκρατών» της Ουκρανίας και των ευρωαμερικανών φίλων τους. Βλέπετε εκεί οι κομμουνιστές γεμίζουν τους δρόμους των πόλεων με αφίσες όπως αυτή με την εικόνα του Λένιν, ο οποίος «ρωτά» τους κατοίκους: «Λοιπόν, πώς τα περνάτε με τον καπιταλισμό;»...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014 

***

Ορισμένες σκέψεις:

Πρώτο: Η Ουκρανία περνά μια από τις πιο δραματικές στιγμές στην ιστορία της. Μάζες ανθρώπων βγήκαν στους δρόμους εκφράζοντας τη βαθιά κοινωνική δυσαρέσκεια και την απέχθειά τους προς το καθεστώς της κλίκας του Γιανουκόβιτς. Αυτή η κλίκα, υπηρέτησε τον πλουτισμό της ως βαστάζος εκείνης της μερίδας των εκμεταλλευτών του ουκρανικού λαού, που έχουν συνδέσει τα κέρδη τους και το ιδιοτελές συμφέρον τους με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό.

Δεύτερο: Η άλλη κλίκα, της άλλης μερίδας των ολιγαρχών, που έχουν συνδέσει τα κέρδη τους με τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, προωθεί τα δικά της σχέδια μέσα από την ωμή επέμβαση της Δύσης στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας. Για τα συμφέροντά της δεν διστάζει να αναγορεύσει σε «δημοκράτες» και «απελευθερωτές» το σκυλολόι των ναζιστικών, εθνικιστικών, φιλοαμερικανικών και φιλογερμανικών κομμάτων και μορφωμάτων.

Τρίτο: Ο ουκρανικός λαός, λόγω της απουσίας κινήματος με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, εγκλωβίστηκε ανάμεσα σε αυτές τις δυο κλίκες και χρησιμοποιήθηκε ως πιόνι της γεωστρατηγικής σκακιέρας και ως πυροκροτητής για ελεγχόμενες από το σύστημα πολιτικές ανατροπές που περιορίζονται στην εναλλαγή των διεφθαρμένων ανδρείκελων.

Τέταρτο: Παρότι ο λαός στην Ουκρανία συντάσσεται κάτω από σημαίες ξένες, και όχι τις σημαίες των δικών του συμφερόντων, βλέπουμε ότι οι ΕΕ, ΗΠΑ, Ρωσία, στο πλαίσιο της ενδοκαπταλιστικής και ενδοιμπεριαλιστικής τους σύγκρουσης παρεμβαίνουν με τον οξύ τρόπο που παρεμβαίνουν. Το γεγονός ότι  εκδηλώθηκε μία τέτοια αντίδραση από μέρους του ξένου παράγοντα (ένοπλη παρέμβαση, αξιοποίηση του ναζισμού και ανάδειξή του σε πολιτικό παράγοντα κλπ) καθιστά σαφή τον τρόπο που οι δυνάμεις αυτές θα αντιδράσουν (όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά οπουδήποτε) στο ενδεχόμενο διεκδίκησης και εφαρμογής από το λαό, από τον κάθε λαό, ενός πραγματικά φιλολαϊκού προγράμματος. Πόσο μάλλον ενός προγράμματος που θα αφαιρεί την εξουσία από τους ολιγάρχες. Η επέμβασή τους στην περίπτωση αυτή θα είναι εκατοντάδες φορές πιο σφοδρή. Αυτό σημαίνει αποδοχή της «μοίρας» μας; Όχι. Αυτό σημαίνει ότι:Μόνο ένας στην συντριπτική του πλειοψηφία ενωμένος, συνειδητοποιημένος, οργανωμένος, χειραφετημένος πολιτικά και αποφασισμένος λαός μπορεί να διεκδικήσει το δίκιο του. Μόνο έτσι μπορεί να κάνει τους εχθρούς του να σκεφτούν το τίμημα που θα καταβάλουν, αν επιχειρήσουν να υποσκάψουν με μη ειρηνικό τρόπο τις λαϊκές επιλογές. Να αποτρέψει τις έξωθεν και έσωθεν παρεμβάσεις. Αυτή είναι η μόνη προϋπόθεση που υπάρχει: Ο ενωμένος, συνειδητοποιημένος, οργανωμένος και ταξικά αποφασισμένος λαός. Το ερώτημα που μας αφορά ως Ελλάδα και τίθεται ειδικά προς τους κάθε είδους των εξ ημών αριστερών, είναι: Αυτή η προϋπόθεση εξασφαλίζεται όταν η συνείδηση του λαού διαμορφώνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρεί ως «φίλους» τους εχθρούς του;

Πέμπτο: Οι προηγούμενες εκλογές στην Ουκρανία έγιναν σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα και σύμφωνα με αυτή τη λογική προέκυψε μία «δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση». Τα όσα συνέβησαν εκεί, όμως, η ωμή επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ, οι διαδηλώσεις με τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, της υπεύθυνης για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ, των Αμερικανών αξιωματούχων και λοιπών, η ωμή ένοπλη βία με την χρησιμοποίηση των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων στην πρώτη γραμμή κλπ, αποσιωπήθηκαν ή πέρασαν στα ψιλά από την διεθνή και ελληνική ειδησιογραφία. Αυτό, τι άλλο αποδεικνύει από την υποκρισία ορισμένων για το πως αντιλαμβάνονται το θέμα της νομιμότητας; Θυμόμαστε όλοι, για παράδειγμα, εκείνα τα «καταδικάζουμε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται», ή τα άλλα από τον κύριο Μητσοτάκη μέχρι τον κύριο Πρετεντέρη γύρω από το θέμα της«τήρησης και σεβασμού του Συντάγματος» κλπ. Αλλά πώς και τους διαφεύγει; Στην Ουκρανία τόσο ο εκλεγμένος πρόεδρος, όσο και το ισχύον Σύνταγμα καταργήθηκαν με τρόπο έκδηλα αντίθετο από τον προβλεπόμενο από την ισχύουσα «νομιμότητα». Κάτι που δεν είδαμε να ενοχλεί ιδιαίτερα τους «ουκρανολόγους» στα εγχώρια ΜΜΕ. Υποψιαζόμαστε, λοιπόν, ότι για ορισμένους το ασίγαστο πάθος που επιδεικνύουν για την «τήρηση της νομιμότητας» αναβλύζει από μέσα τους μόνο όταν πρόκειται για εκείνη την νομιμότητα που οι ίδιοι γουστάρουν.

Έκτο: Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Τουτέστιν: Εμείς, οι υπόλοιποι, που όταν απεργούμε ή διαδηλώνουμε ακούμε μύδρους από τους «εισαγγελείς» ότι «διασαλεύουμε τη νομιμότητα», δεν έχουμε παρά να κρατήσουμε την ανομολόγητη παραδοχή των νομιμοφρόνων κατηγόρων μας. Την παραδοχή τους όπως αυτή απορρέει από τη στάση τους στην Ουκρανία, η οποία ταυτόχρονα, συνιστά και τον εφιάλτη τους: Ότι η πλειοψηφία του λαού - αφού και κατά το αστικό Σύνταγμα ο λαός είναι κυρίαρχος και πηγή όλων των εξουσιών - είναι εκείνη η δύναμη που με τη θέλησή της μπορεί και δικαιούται, τελικά, όταν το αποφασίσει, να ανατρέψει τα πάντα.

Νίκος Μπογιόπουλος

Πηγή: iskra.gr, enikos.gr

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr/2014/02/blog-post_5339.html#ixzz2udEuyRBH

Το μπαζωμένο ποτάμι

Το μπαζωμένο ποτάμι

ΟΣταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωσε την πρωτοβουλία για την δημιουργία Κίνησης που θα κατέλθει στις ευρωεκλογές. Το όνομα της Κίνησης θα είναι «Το Ποτάμι» αλλά αυτό δεν είναι και πολύ έξυπνο, αφού είναι γνωστό πως στην Ελλάδα τα ποτάμια τα μπαζώνουν.

Εντελώς συμπτωματικά, η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας του Σταύρου Θεοδωράκη για συμμετοχή στις ευρωεκλογές γίνεται την επομένη της αποχώρησης της πρωτοβουλίας των 58 από την Ελιά.

Επίσης, εντελώς συμπτωματικά, πριν από μερικές ημέρες, ο Σταύρος Θεοδωράκης κατήγγειλε...

μέσω του δελτίου του Mega –παρέα με τον Πρετεντέρη, την Τρέμη και τον Τσίμα- πως πρωτοδίκης από την Κω άσκησε λογοκρισία στην εκπομπή του και στο Mega για το Φαρμακονήσι.

Τον κυνηγάει το σύστημα τον Σταύρο Θεοδωράκη γιατί είναι πολύ επικίνδυνος. Τα αποκαλυπτικά άρθρα του και οι εκπομπές του μετά την χρεοκοπία της χώρας είναι γροθιά στο στομάχι και προκαλούν έντονες συζητήσεις στα κομμωτήρια ανάμεσα στις κομμώτριες και τις πελάτισσες, με αποτέλεσμα να μην στρώνει η περμανάντ.

Είδα από περιέργεια την εκπομπή για το Φαρμακονήσι που ήταν ένα ωραιότατο πλυντήριο για τους λιμενικούς.

Διάβασα την ανακοίνωση του Σταύρου Θεοδωράκη για την ίδρυση του κινήματος και σκέφτομαι πως δεν μπορεί να είναι τόσο αφελής.

Όταν έχεις υπηρετήσει το σύστημα Σημίτη και τον Λαμπράκη, δεν περιμένεις να πάρει κάποιος στα σοβαρά όλα αυτά που εσύ ξαφνικά ανακάλυψες τον Φεβρουάριο του 2014.

Ο συστημικός Σταύρος Θεοδωράκης ζητάει απ’ όλους να ξεχάσουν ποιος είναι και για ποιους εργάζεται. Ζητάει να ξεχάσουμε το Mega, τον Ψυχάρη, τον Μπόμπολα και τους άλλους ολιγάρχες.

Τον ενοχλεί τον Σταύρο Θεοδωράκη που δεν υπάρχει Δικαιοσύνη στη χώρα –έτσι γράφει στην ανακοίνωση- αλλά δεν τον ενοχλεί που δουλεύει, ως πρωτοπαλίκαρο, σε ένα κανάλι που επί 24 χρόνια δεν έχει άδεια.

Ούτε τον ενοχλεί που έχει γίνει πλούσιος από αυτό το κανάλι.

Τόσες λέξεις έγραψε στην ανακοίνωση ο Σταύρος Θεοδωράκης αλλά ούτε μια για τα ΜΜΕ και τους ολιγάρχες ιδιοκτήτες. Για να μην έχει κανείς απορία, ποιοι είναι πίσω του.

Τα πράγματα είναι απλά: ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία κάηκαν, οι ολιγάρχες καταρρέουν και προσπαθούν να αποτρέψουν την πτώση τους.

Πετάνε κι έναν Σταύρο Θεοδωράκη, μπας και τσιμπήσουν οι απολιτίκ και οι χαζογκόμενες, αλλά το χαρτί «Σταύρος Θεοδωράκης» είναι μια κίνηση απελπισίας. Είναι μια αποδοχή της ήττας.

Τα τηλεοπτικά πρόσωπα είναι καμένα. Πλούσια αλλά καμένα.

Βέβαια, αν ζούσε ο Λαμπράκης, μπορεί τα πράγματα να ήταν αλλιώς.

Ο Λαμπράκης κατάφερε να κάνει δημοσιογράφο τον Κακαουνάκη, οπότε τον Θεοδωράκη –που είναι συμπαθής και ευγενής- θα τον έβγαζε σίγουρα πρωθυπουργό.

(Σταύρο, ήσουν για μεγαλύτερα πράγματα. Αρκεί να θυμόσουν πού και πού το παιδάκι που πουλούσε κουλούρια στα δικαστήρια της Πανεπιστημίου. Το ξέχασες. Καλή τύχη. Φιλικά.)

 Εγραψε o Pitsirikos

Αγαπητε Μεμα... του Σπυρου Αλεβιζοπουλου.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και άξιο απορίας για την κίνηση των «58» και άλλων παρόμοιων κινήσεων που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, σε μια προσπάθεια διεκδίκησης πολιτικού λόγου και ύπαρξης κατά τη διάρκεια της επόμενης ημέρας μετά την εκλογική συντριβή των κομμάτων της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, είναι ότι δεν έχουν να πουν τίποτε για την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία διαλύει και ισοπεδώνει τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Δεν έχουν απολύτως τίποτε να πουν για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα με τους εταίρους – δανειστές να αλωνίζουν και να επιβάλλουν το «δίκαιο του δανειστή». Είναι αποκρουστικό το θέαμα ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούν να ανασυστήσουν την «Κεντροαριστερά», δηλαδή να φτιάξουν ένα νέο «αναζωογονημένο» νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, το οποίο απλά θα καταφέρει να αυξήσει κάπως τα εκλογικά του ποσοστά ή ακριβέστερα θα εξασφαλίσει εκείνο το ποσοστό, το οποίο θα του επιτρέπει να εισέρχεται στη Βουλή και να συγκυβερνά με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά.

Κοντολογίς, η κατάσταση στην «Κεντροαριστερά» ή στη με το …ζόρι προσπάθεια ανασύστασής της πηγαίνει αντάμα και έχει κοινή μοίρα με την πορεία των κομμάτων – απομειναριών της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Η χώρα και ο ελληνικός λαός χρειάζονται μια νέα αφήγηση, ένα νέο όραμα και κυρίως μια νέα κυβέρνηση, η οποία είναι διατεθειμένη να υπηρετήσει τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα και όχι να κάνει «μοίρασμα καρεκλών» σε μια προσπάθεια να «σώσει» τη χώρα. Το δείγμα γραφής όμως της «Κεντροαριστεράς» ή όπως αλλιώς θέλει να ονομάζεται είναι σαφές όχι τόσο για το παρελθόν, το οποίο είναι γνωστό σε όλους όσο για το θλιβερό παρόν, το οποίο βιώνει η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού. 
_____________

Σώστε τα παραδοσιακά σκάφη και καρνάγια

• .

.

Ημερίδα από τον Ελληνικό Σύνδεσμο Παραδοσιακών Σκαφών για την ναυτική κληρονομιά της χώρας μας

Η διάσωση των παραδοσιακών σκαφών και καρνάγιων αλλά και ο ρόλος τους στη ναυτική κληρονομιά της χώρας μας, ήταν το θέμα ημερίδας που διοργανώθηκε τη Δευτέρα το πρωί στο Ναυτικό όμιλο Ελλάδος από τον Ελληνικό Σύνδεσμο Παραδοσιακών σκαφών. Στην αίθουσα του ομίλου συγκεντρώθηκαν άνθρωποι της θάλασσας που συζήτησαν για περισσότερο από 7 ώρες σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λάτρεις των παραδοσιακών σκαφών.

Το κυρίαρχο θέμα της ημερίδας ήταν «η διαμόρφωση προτάσεων για τη διάσωση των παραδοσιακών σκαφών και καρνάγιων» ενώ σε επιμέρους ενότητες συζητήθηκε η φορολόγηση ή μη, των παραδοσιακών ξύλινων ιδιωτικών σκαφών αναψυχής, η αναγκαιότητα έκδοσης διευκρινιστικής εγκυκλίου της ΚΥΑ περί καθορισμού σκάφους ως παραδοσιακού και οι αδειοδοτήσεις λειτουργίας των παραδοσιακών καρνάγιων.

Όλοι οι ομιλητές αλλά και οι προσκεκλημένοι της ημερίδας συμφώνησαν πως πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί αλλά και να επιβιώσει η ελληνική ναυτική παράδοση μέσω της ναυπηγικής τέχνης, όπως αυτή εκτελείται στα διάφορα παραδοσιακά καρνάγια της χώρας. Άλλωστε όπως επισήμανε και ο πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Παραδοσιακών σκαφών κ. Νίκος Καβαλιέρος στο protothema.gr : «Τα παραδοσιακά σκάφη δε ζουν στις καρτποστάλ ούτε στις πλατείες των Δήμων. Ζούν μονάχα στη θάλασσα ταξιδεύοντας».

Από την πλευρά του ο κ. Αντώνης Δημητρακόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της PRAXIS YACHTS  μιλώντας για τη μη φορολόγηση των παραδοσιακών ξύλινων ιδιωτικών σκαφών τόνισε πως: «Σε αντίθεση λοιπόν με την ευνοική φορολογική και νομοθετική πολιτική που ισχύει επί πολλά έτη στην Ευρώπη, στη χώρα μας σήμερα η νέα γενιά Ελλήνων πολιτικών και ειδικών νομοθετών έρχεται με ένα φορολογικό νομοθέτημα που προσπαθεί να εξαφανίσει ότι έμεινε από τα ιστορικά αυτά θαυμάσια παραδοσιακά πλοία μας». Στην εκδήλωση, θεσπίστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του Συνδέσμου το «βραβείο Θεμιστοκλής» το οποίο δόθηκε σε έξι σημαντικούς εργάτες της θάλασσας, καραβομαραγκούς, αρμαδώρους κ.α.



Τα συμπεράσματα και οι επιμέρους προτάσεις που κατατέθηκαν στη διάρκεια της ημερίδας, θα καταγραφούν και θα αποσταλούν προς κάθε αρμόδιο, εντός και εκτός Ελλάδος, προς αξιολόγηση και λήψη αποφάσεων.

Ανακοινώθηκε επίσης η πρόθεση σύστασης «Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Παραδοσιακών Σκαφών και Καρνάγιων» για τον καλύτερο συντονισμό των προσπαθειών διάσωσης και ανάδειξης της ναυτικής παράδοσης.



Κατά το κλείσιμο  της ημερίδας το διοικητικό συμβούλιο έδωσε νέο ραντεβού στα Μέθανα, για το δεύτερο ναυτικό σαλόνι παραδοσιακών σκαφών, το τελευταίο τριήμερο του Μαΐου 2014.

Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις – ζάμπλουτοι επιχειρηματίες!

Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις – ζάμπλουτοι επιχειρηματίες!

Είναι υπερδανεισμένοι, ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία, με απειροελάχιστες δυνατότητες να επιστρέψουν στο ορατό μέλλον στην κερδοφορία, αλλά απαιτούν περισσότερα δάνεια από τις τράπεζες, απειλώντας διαφορετικά με την διατήρηση των θέσεων εργασίας. Στην πράξη πρόκειται για την νέα γενιά των προβληματικών επιχειρήσεων, όπου τον ρόλο του ΟΑΕΔ έχει αναλάβει το τραπεζικό σύστημα. Τις εμπνεύσεις Αρσένη τις πληρώνουμε ακόμη. Οι υπερδανεισμένοι του 2014, όμως, απειλούν...

να μας  καρφώσουν μέσα στο φέρετρο!

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι σπαταλούνται εθνικοί πόροι για να ζουν οι διοικήσεις αυτών των εταιρειών ζωή χαρισάμενη. Δεν είναι μόνο η οργή που προκαλεί το γεγονός ότι έχουμε χρεοκοπημένες επιχειρήσεις με ζάμπλουτους επιχειρηματίες. Είναι και η απροθυμία του ελληνικού κράτους να βρει τα κλεμμένα. Τα δάνεια που έγιναν καταθέσεις στην  Ελβετία!

Δεν μιλάμε για επιχειρηματικότητα, αλλά για συμμορίες από γκάγκστερ! Κι ασφαλώς δεν αναφερόμαστε σε εταιρείες που βρέθηκαν στο  κόκκινο λόγω της κρίσης ή εξαιτίας των όποιων λαθεμένων επιλογών του παρελθόντος. Αλλά για επαγγελματίες κλέφτες που ζουν ως κηφήνες με τα λεφτά των άλλων και κρύβουν τις παρανομίες τους εξαγοράζοντας τον πολιτικό κόσμο. Οι διάφορες λίστες με πλούσιους καταθέτες του εξωτερικού είναι διαθέσιμες στην ελληνική πολιτεία για να αναζητήσει τους παρανόμους, αλλά και πάλι αυτή βρίσκει χίλια δύο προσχήματα για να μην τις εξετάσει! Αν τις εξετάσουν μπορεί να πέσουν και πάνω στους εργοδότες τους! Ούτε στη Λατινική Αμερική δεν γίνονται αυτά!

Τα χρήματα που έχουν δανείσει οι τράπεζες είναι χρήματα των αποταμιευτών. Αλλά και οι ίδιες οι τράπεζες ζουν εξαιτίας των χρημάτων των φορολογουμένων. Κατά συνέπεια, η όποια απάτη σε βάρος του τραπεζικού συστήματος είναι απάτη σε βάρος του ελληνικού λαού. Κι οι διοικήσεις των τραπεζών οφείλουν άμεσα να αλλάξουν ρότα και να βάλουν ένα τέλος σε αυτή την ιστορία.

Να πάρουν από τα χέρια των αμαρτωλών διοικήσεων την διαχείριση, να μετοχοποιήσουν σημαντικό μέρος των δανείων  και στην συνέχεια να τις εξυγιάνουν και να προσπαθήσουν να τις πουλήσουν. Είναι ο μόνος τρόπος για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους οι τράπεζες (ή έστω κάποια από τα λεφτά που έχουν ήδη δώσει) και να διασωθούν οι θέσεις εργασίας. Οτιδήποτε άλλο θα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ζημιές και να γίνεται όλο και πιο δύσκολη η προσπάθεια ανασυγκρότησης της επιχείρησης.

Η δυνατότητα των τραπεζών για χρηματοδότηση είναι περιορισμένη και συγκεκριμένη. Αν τα χρήματα αυτά πετιούνται μέσα σ΄ ένα πηγάδι δίχως πάτο, τότε είναι περιττό να συζητάμε για την όποια πιθανότητα ανάκαμψης. Τα χρήματα των τραπεζών πρέπει να χρησιμοποιηθούν σωστά και έτσι να αποκτήσουν πολλαπλασιαστική δύναμη στην αγορά. Και ταυτόχρονα θα πρέπει όλοι να λάβουν το μήνυμα ότι η αγορά θα αρχίσει να αποκτά κανόνες, για να μπορούμε κάποια στιγμή να μιλάμε για μία κοινωνία που θα προσφέρει στους πολίτες της ίσες ευκαιρίες.

Θανάσης Μαυρίδης από capital