Αφήνουν στο έλεος του σεισμού την Κεφαλονιά (Σταύρος Αντύπας)

https://sppantelios.blogspot.com

Ανατριχιαστικές οι συμβάσεις παραχώρησης 

 Στη δίνη της καταστροφής ολόκληρο το Ιόνιο

Σ τερεις συμβάσεις τρομακτικής και εξοργιστικής πολιτικής μυωπίας και προκλητικής κυβερνητικής αδιαφορίας για την Κεφαλονιά και συνολικά το Ιόνιο, το σενάριο για τον “Τελευταίο” Αύγουστο της Κεφαλονιάς, φαίνεται να επιβεβαιώνεται στα κύρια σημεία του, με τον πιο σκληρό και καταστροφικό τρόπο.

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, επικίνδυνος πλέον για τα νησιά και τη θάλασσα του Ιονίου, κατέθεσε μόλις χθές προς έγκριση και ψήφιση στη Βουλή τις συμβάσεις ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο και τα ανάδοχα σχήματα, για την πραγματοποίηση ερευνών και την εκμετάλλευση Υδρογονανθράκων στις τρεις περιοχές της Δυτικής Ελλάδας.

ο υπουργός Γιάννης Μανιάτης

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα έκτρωμα καταστροφικού αμοραλισμού, που λεηλατεί τον φυσικό πλούτο, εγχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα, αλλοιώνει τα φυσικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά περιοχών ολόκληρης της δυτικής πλευράς της χώρας και αφήνει στη μανία της εξορυκτικής δράσης και των ενεργειακών συμφερόντων, το σπάνιο σε ομορφιά, ιστορία, παράδοση, Ιόνιο Πέλαγος.

Εκείνο όμως που μόνο ως ρεαλιστικό σενάριο καταστροφικής εκδοχής δεν μοιάζει, αλλά αντίθετα πρόκειται για την πιο σκληρή, ανατριχιαστική, άμεση και άκρως επικίνδυνη προυπόθεση του ελληνικού ενεργειακού “ονείρου” σύμφωνα με τα κείμενα των συμβάσεων, είναι ο εφιάλτης του σεισμού στα θαλάσσια οικόπεδα που παραχωρούνται γύρω από την Κεφαλονιά και όχι μόνο.

Στην πιο σεισμογενή περιοχή της Ευρώπης, η Κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός, με κυνική, προκλητική και σκόπιμη αδιαφορία, έξω από κάθε όριο λογικής και ευαισθησίας, εξαιρούν τους αναδόχους και εκμεταλλευτές των κοιτασμάτων από τις ευθύνες τους σε περίπτωση σεισμού, τόσο σε προοληπτικό επίπεδο, όσο και στην αποκατάσταση των συνεπειών.

Συγκεκριμένα, με το τερατούργημα του άρθρου 26, προβλέπεται πως “Αδυναμία ή καθυστέρηση του Εκμισθωτή (Δημόσιο) ή του Μισθωτή (Ανάδοχος-Εκμεταλλευτής) στην εκπλήρωση οποιασδήποτε συμβατικής υποχρέωσης δεν θεωρείται παράβαση της Σύμβασης και δεν γεννά κανένα δικαίωμα ή αξίωση κατά του άλλου Συμβαλλομένου Μέρους εφόσον η αδυναμία ή καθυστέρηση οφείλεται σε Ανωτέρα Βία ή σε συνέπειες που απορρέουν από αυτήν. Και ως γεγονός ανωτέρας βίας ενδεικτικά αναφέρεται στο κείμενο, ο ΣΕΙΣΜΟΣ.

Με λίγα λόγια, σε περίπτωση σεισμού, κάτι καθόλου σπάνιο στην περιοχή, τα συμβαλλόμενα μέρη αποδεσμεύονται των υποχρεώσεων τους, ακόμη και αυτών που γενικά και αμυδρά περιγράφονται σε άλλα σημεία των συμβάσεων, ως μέτρα αντιμετώπισης κινδύνων ή ως περιβαλλοντικοί όροι, αφήνοντας ουσιαστικά στο έλεος της τύχης τους την Κεφαλονιά, το Ιόνιο και τις γειτονικές νησιωτικές και ηπειρωτικές περιοχές, στην συνηθισμένη για τα μέρη αυτά περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού. Χωρίς ούτε καν να προβλέπεται η περίπτωση αποζημίωσης.

Η περιγραφείσα ανωτέρα βία, ιδιαίτερα συχνός όρος σε κείμενα συμβάσεων, όχι όμως τέτοιου χαρακτήρα, έντασης και περιεχομένου, ειδικά σε μια περιοχή που ούτε ανωτέρα, ούτε βία είναι ένα σεισμικό γεγονός, αντιθέτως πρόκειται για σχεδόν τακτικό και περιοδικό φαινόμενο, αποκαλύπτει τον εξοργιστικό κυνισμό με τον οποίο οι εμπνευστές και οι εφαρμοστές των συμβάσεων, αντιμετωπίζουν την Κεφαλονιά, το Ιόνιο συνολικά και τους κατοίκους τους. Έτσι, σε ενδεχόμενο “ατύχημα” λόγω σεισμού, με ταυτόχρονη διαρροή πετρελαίου στην περιοχή, ο ανάδοχος εκμεταλλευτής αποδεσμεύεται των όποιων υποχρεώσεών του, δεν ευθύνεται για ζημίες και καταστροφές στο φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον, το κόστος της αποκατάστασης των οποίων και επιστρέφει στον Έλληνα φορολογούμενο.

Ο υποτελειακός αυτός όρος, για άλλη μια φορά, περιγράφει την προχειρότητα και τη σκοπιμότητα με την οποία η Κυβέρνηση σπεύδει να χαραμίσει το φυσικό πλούτο της χώρας σε πολιτικές επιλογές και ενεργειακούς εργολάβους, χωρίς κανένα όφελος για τους ντόπιους πληθυσμούς, αντιθέτως με τις τραγικές συνέπειες ενός ενδεχόμενου ατυχήματος στις πλάτες τους. Οι τραγικά ανυπολόγιστες και πλέον πιθανές συνέπειες, στην ομορφιά και τη μοναδικότητα των περιοχών, στους ανθρώπους και τις τοπικές κοινωνίες, στον τουρισμό αλλά και σε άλλες οικονομικές δραστηριότητες, μένουν ουσιαστικά ακάλυπτες με τον απροκάλυπτο όρο της ανωτέρας βίας.

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr/2014/08/blog-post_140.html#ixzz3Bqr8QuEa

Καρφιά Δημητράτου για Γαλιατσάτο και ΑΝ.Α.Σ.Α.

,

Έχω μια οφειλή προς όσους ψήφισαν «Ριζοσπάστες Ξανά» και προς όλους τους Κεφαλονίτες. Πρέπει να δώσω μια δημόσια απάντηση σε όσους προφορικά ή γραπτά μου καταλόγισαν ευθύνες, προσπαθώντας να καλύψουν τις δικές τους ενοχές, για ένα αποτέλεσμα που δημιουργεί νέα δεδομένα:

Ως σήμερα, είχαμε επαγγελματίες πολιτικούς που εξυπηρετούσαν επιχειρηματικά συμφέροντα. Τώρα πια, οι ίδιοι οι επιχειρηματίες ανέλαβαν να διαχειριστούν την τοπική εξουσία, αδιαφορώντας για τα προβλήματα του κόσμου και την ανθρωπιστική καταστροφή.

Και η συνεισφορά του Θόδωρου Γαλιατσάτου στην εδραίωση μιας επιχειρηματικής τάξης πραγμάτων στην πολιτική ηγεσία της Κεφαλονιάς είναι μεγάλη. Και η ευθύνη των μελών της Ν.Ε. και όλων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεφαλονιά, είναι ακόμα μεγαλύτερη. Νομιμοποιούν, με την ψήφο τους,  το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όταν ο σκοπός είναι, ιδιαίτερα, θολός και αφήνει απ’ έξω την τραγική κατάσταση της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας.

Στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δύο διαφορετικές καταστάσεις ανθρώπων:

-          Αυτοί που βρέθηκαν τα τελευταία 4 χρόνια στους δρόμους, στις πλατείες και στις πρωτοβουλίες αντίστασης των πολιτών.

-          Και αυτοί που ήταν απόντες, χτίζοντας «κοινωνικές συμμαχίες» με τον κόσμο της διαπλοκής και της συγκυβέρνησης.

Οι δεύτεροι νίκησαν. Αλλά ποιος ηττήθηκε; Ο μόνος που φαίνεται να είναι ηττημένος είναι ο άνεργος, ο οφειλέτης, ο ανασφάλιστος, που δεν έχουν δική τους φωνή στο Δήμο και την Περιφέρεια. Αυτό φάνηκε στην πράξη και θα συνεχίσει να φαίνεται, όσο η πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ δεν συμπαρατάσσεται με τους κατατρεγμένους. Η διακυβέρνηση ενός τόπου δεν είναι αυτοσκοπός. Δεν έχει λόγο ύπαρξης, όταν εξυπηρετεί μόνο προσωπικά συμφέροντα και δεν οργανώνει τη μαζική και ενωτική αντίσταση του λαού.

Το ποιοι δεν εμφανίστηκαν ποτέ εκεί που ο λαός έδινε τις μάχες του είναι γνωστό σε όλους.

Τα αίτια της «ήττας»:

Το 10% εκλαμβάνεται από κάποιους, ως ήττα των «Ριζοσπαστών Ξανά», του ΣΥΡΙΖΑ και εμένα προσωπικά.

Κατ’ αρχήν, έγραψα ποιοι, πραγματικά, ηττήθηκαν. Ας δούμε πώς προέκυψε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα και κατά πόσο ήταν «ήττα».

Από το 2010, που ξεκίνησε η κρίση, πρωτοβουλίες πολιτών ξεκίνησαν διάλογο για κοινή τοπική δράση, συμπεριλαμβανομένης της ενωτικής συμμετοχής στις εκλογές. Στις τοπικές εκλογές του 2010, η τότε και σημερινή ηγεσία του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε την αυτόνομη κάθοδο ενός ενωτικού ψηφοδέλτιου, για να μπορεί στηρίξει τον Θεοφ. Μιχαλάτο.

Από τότε, απείχε από κάθε διαδικασία και προσπάθεια αντίστασης.

Μετά τις εκλογές του 2012, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κεφαλονιά έγινε πρώτη πολιτική δύναμη, διαμορφώθηκαν ευνοϊκές συνθήκες για μια συνεννόηση με τις δυνάμεις της αντίστασης, οι οποίες είχαν λάβει και οργανωτική μορφή:

«Διάλογος-Διάδραση, «Μελάμπους», «Έστω», «Αποφασισμένοι στην Κεφαλονιά»(οφειλέτες), «Κίνημα χωρίς μεσάζοντες», «Εναλλακτικό Δίκτυο Κοινωνικής Οικονομίας Κεφαλονιάς, "Ελάτη"», «ΙΝΚΑ Κεφαλονιάς», «Τραβέρσο», «Ομάδα ανταλλαγής σπόρων», «Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Κεφαλονιάς για τους υδρογονάνθρακες», «Πρωτοβουλία για τη στήριξη της Καμπάνας»  κ.ά.

Οι διάφορες ομάδες, είτε συνομιλούν μεταξύ τους είτε τα ίδια πρόσωπα συμμετέχουν σε περισσότερες από μία ομάδες, συζητώντας και για μια παρουσία στις δημοτικές εκλογές. Σε όλες τις πρωτοβουλίες συμμετείχαν ενεργά, με σημαντικό ρόλο, μέλη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ήταν μόνοι, με τη μονοπρόσωπη κομματική ηγεσία να απουσιάζει και δίχως κομματική άποψη για το τι μέλει γενέσθαι. Η τοπική «καθοδήγηση» του ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε εξέφρασε άποψη για τα τεκταινόμενα και για τη σχέση που έπρεπε να έχει το κόμμα με αυτές τις πρωτοβουλίες. Ήταν σαν να μην υπήρχαν.

Αντ’ αυτού, παρέλασαν από τις κομματικές εκδηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σωρεία προσώπων, που ήταν φανερό ότι ήθελαν να λάβουν το «χρίσμα» του υποψηφίου δημάρχου. Τα ονόματα είναι γνωστά και κατά καιρούς εμφανίστηκαν στα τοπικά ΜΜΕ, ως υποψήφιοι δήμαρχοι του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν φανερό ότι κάποιος έταζε σε κάποιους την καρέκλα του «υποψηφίου δημάρχου». Το διέδιδαν και οι ίδιοι. Μόνο που στη Ν.Ε. δεν ετέθη ποτέ το θέμα. Γι’ αυτό μιλώ για την «αρχή του ενός ανδρός».

Τον Οκτώβρη του 2013, μετά από 4 χρόνια, δίχως κριτική στην υπάρχουσα δημοτική αρχή και τα έργα της. η τοπική ηγεσία έκαμε την πρώτη της κομματική εμφάνιση με θέμα «αυτοδιοικητικές εκλογές». Χωρίς, επισήμως, να έχουν συζητηθεί ταχτικές και στρατηγικές για ευρύτερες συμμαχίες και ένα τοπικό πολιτικό σχέδιο. Η έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας ήταν μια τυπική διαδικασία διεκπεραίωσης.

Αποκορύφωμα της αποδόμησης των δυνατοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ, για μια αποτελεσματική παρουσία στις δημοτικές εκλογές, ήταν η πανολομέλεια για την επιλογή υποψηφίου δημάρχου. Φτάσαμε σε αυτές τις διαδικασίες, «με τραβηγμένο το χαλί κάτω από τα πόδια». Καλούμασταν να αντιμετωπίσουμε σε 2 μήνες τα 4 χρόνια αδράνειας και ανακολουθιών. Αλλά, ακόμα και τώρα, αυτό έπρεπε να υπονομευθεί:

Ο συντονιστής της Ν.Ε. και Πρόεδρος της διαδικασίας, Θ. Γαλιατσάτος, με προσωπική ευθύνη, συμπεριέλαβε στη διαδικασία της ψηφοφορίας τρία άτομα, που δεν είχαν δηλώσει, γραπτώς, την επιθυμία τους να είναι υποψήφιοι. Φυσική αντίδραση σε αυτή την ενέργειας ήταν να ακολουθήσουν σωρεία καταγγελτικών δηλώσεων και άρθρων, για τη «δημοκρατικότητα» των διαδικασιών.

Το «χρέος» του Θόδωρου Γαλιατσάτου είχε ολοκληρωθεί. Μόνο που δεν ήταν το χρέος που όφειλε απέναντι στην οργάνωση και το λαό. Δια πράξεων και παραλείψεων, είχε φροντίσει για την απαξίωση του κόμματος και της όποιας υποψηφιότητας.

Ουδείς, από αυτούς που παρέλασαν από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ ή «αναγορεύθηκαν», κατά καιρούς, «υποψήφιοι δήμαρχοι», βρέθηκε δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήρθε η ώρα της τελικής μάχης.

Από εδώ και πέρα, αρχίζει η δική μου εμπλοκή, ως υποψηφίου δημάρχου, γνωρίζοντας το τι θα ακολουθήσει, τι θα χρεωθώ και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα.

Οι προσωπικές μου απόψεις, για το πολιτικό περιεχόμενο μιας εκλογικής αναμέτρησης έχουν καταγραφεί, τόσο σε δημόσιες παρεμβάσεις, όσο και σε εσωκομματικές διαδικασίες(υπάρχουν καταγεγραμμένες).  

Ήταν και είναι: Μια πολιτική οργανωμένης αντίστασης και ενότητας, στη βάση των κοινών συμφερόντων όλων όσων πλήττονται από την κρίση. Με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες, που θα απέκλειαν κάθε κατηγορία καπελώματος και απόπειρα εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων.

Τίποτε από αυτά δεν είχε γίνει και η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ είχε δύο λύσεις:

-          Να αποφασίσει τη μη συμμετοχή της στις δημοτικές εκλογές και να απομείνει μοναδική επιλογή για τα μέλη και τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τους στυλοβάτες της συγκυβέρνησης, διαταγμένους σε τρία ψηφοδέλτια.

-          Να δώσει τη μάχη της, επιδιώκοντας, έστω και την ύστατη στιγμή, να υπάρξει μια ψήφος αξιοπρέπειας για όσους διαφωνούν με την κυβερνητική πολιτική.

Ως γνωστόν, επέλεξε το δεύτερο και μου ανατέθηκε να διεκπεραιώσω το δύσκολο έργο. Όλη η οργάνωση κι εγώ προσωπικά, γνωρίζαμε το αποτέλεσμα. Για κάποιους ανθρώπους, το 10% δεν είναι ήττα. Ήταν προτιμότερο από το 0%. Η οργάνωση επέλεξε να δώσει μια ψήφο, για την οποία δεν θα ντρέπεται. Στον λίγο χρόνο, εξαντλήσαμε όλα τα στενά περιθώρια διαλόγου, για συνεργασίες της ύστατης στιγμής. Δεν είναι μόνο  δική μου ή του ΣΥΡΙΖΑ η ευθύνη για την μη πραγματοποίηση τους. Οι μόνιμοι θαμώνες των κομματικών εκδηλώσεων, που βρέθηκαν σε ψηφοδέλτια της συγκυβέρνησης, οφείλουν τις δικές τους εξηγήσεις .

Ας πάψουν τα μισόλογα, όσοι, μετά τις εκλογές, λένε «εμείς σας προτείναμε συνεργασία». Να πουν, δημόσια, σε ποιον την πρότειναν, γιατί γνωρίζουν ότι σε εμένα δεν την πρότειναν. Δεν θα εμπλακώ στη φιλολογία των «μυστικών συμφωνιών». Όσοι τις έκαμαν γνωρίζουν και ο λαός, επίσης, γνωρίζει και μιλά. Εγώ, προσωπικά, δεν τα είπα ποτέ, πριν τις εκλογές. Κι ας μου το καταλογίζει η απόφαση της Ν.Ε., η οποία ρίχνει ευθύνες:

«4.      στην απουσία ευρύτερων συμμαχιών,

  5.      στην μη ταύτιση του από πολιτική άποψη με τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο λόγω της στήριξης του από συμπολίτες που ανοικτά και δημόσια κατέκριναν το κόμμα μας όσο και λόγω πολιτικών θέσεων που διακηρύκτηκαν από το ψηφοδέλτιο ( κοπή τοπικού νομίσματος),

  6.      και φυσικά στην επιτελική ομάδα που δημιουργήθηκε  και η οποία δεν μπόρεσε να στηρίξει επαρκώς τόσο την συγκρότηση  του ψηφοδελτίου όσο και θέματα τεχνικού χαρακτήρα που είχαν σαν αποτέλεσμα την απόρριψη μέρους των υποψηφίων η την τοποθέτηση άλλων σε άσχετες περιοχές.

            Η προσπάθεια που έγινε να μετατεθούν οι ευθύνες για την εικόνα αυτή σε συντρόφους του Περιφερειακού ψηφοδελτίου με απόδοση και πρόθεσης για κτύπημα των Ριζοσπαστών Ξανά υπέρ άλλων δημοτικών ψηφοδελτίων, η διασπορά φημών (και μέσω του διαδικτύου) για «ανταλλαγή» ψήφων ήταν κομματικά και πολιτικά απαράδεκτη, εμπόδισε την συσπείρωση των κομματικών δυνάμεων στον κοινό στόχο, εμπόδισε την ΝΕ να λειτουργήσει σε κρίσιμες στιγμές , δηλητηρίασε τις σχέσεις μεταξύ μας και οπωσδήποτε επηρέασε  αρνητικά την εκλογική επίδοση μας».

(απόσπασμα από την απόφαση της Ν.Ε.)

            Για το 4:

            Σίγουρα, δεν επεδίωξα «ευρύτερες συμμαχίες» με τις τοπικές καθεστωτικές δυνάμεις. Και, σίγουρα, δεν κέρδισε η ΑΝΑΣΑ, επειδή έκαμε συμμαχία με τους διασπασμένους ΑΝΕΛ και την ανύπαρκτη «Πολιτική Συμφωνία». Η νίκη της ήταν αποτέλεσμα των πολυδιάστατων συμμαχιών του Θόδωρου Γαλιατσάτου, όπως αυτή εκφράστηκε και με υποψήφιους του Περιφερειακού ψηφοδέλτιου που στήριζαν, φανερά, τα ψηφοδέλτια της συγκυβέρνησης.

Για το 5:

Οι θέσεις μου ήταν γνωστές, πριν την επιλογή μου, ως υποψήφιου δημάρχου. Και τέθηκαν και υπόψη συντρόφων, πριν εκδοθούν, δίχως να υπάρξουν αντιρρήσεις. Ουδείς, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ,  πλην του ΚΚΕ, έκαμε αναφορά ή επίκριση στις πολιτικές θέσεις των «Ριζοσπαστών».  Να μας πουν ο συντονιστής και η Ν.Ε. σε ποια σημεία των πολιτικών θέσεων του δημοτικού ψηφοδέλτιου διαφωνούν.

Η αναφορά στην «κοπή τοπικού νομίσματος» δεν υπάρχει στις θέσεις μας. Είναι επινόηση και ανακάλυψη του συντονιστή, που, άκριτα, υιοθέτησαν οι «αδιάβαστοι» της Ν.Ε.. Οι «Ριζοσπάστες Ξανά», για το θέμα έχουν γράψει: "...επειδή γνωρίζουμε πώς παίζεται το παιχνίδι της εξαθλίωσης των λαών και της υποδούλωσης των κρατών: Το χρήμα είτε ευρώ είτε δραχμή, να γίνει δημόσιο εργαλείο, δημοκρατικά διαχειριζόμενο. «Λεφτά υπάρχουν», αλλά τα δημιουργούν, τα διαχειρίζονται και τα δανείζουν, μονοπωλιακά, οι τραπεζίτες".

Κι αν δεν ξέρουν τι θα πει «παράλληλο νόμισμα», να φροντίσουν να μάθουν. Πρόκειται για έναν από τους τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης από το του λαό. 

Μόνο ως αστειότητα, μπορεί να διατυπωθεί ότι η ΑΝΑΣΑ κέρδισε τις εκλογές «γιατί είχε θέσεις ΣΥΡΙΖΑ». Οι 7 από τους 11 υποψήφιους της ΑΝΑΣΑ δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο ως ανέκδοτο, μπορεί να λεχθεί ότι στις δημοτικές εκλογές έγινε μάχη προγραμμάτων και θέσεων. Γράψατε, μετά από δική μου παρέμβαση, ότι η εκλογική απήχηση των «Ριζοσπαστών Ξανά» οφείλεται:

« 2.      στο γεγονός ότι η οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αντίστοιχη σε αριθμό, εμπειρία και γνώση με το απότομο εύρος της εκλογικής του δύναμη, σε αντίθεση με τις πελατειακές δυνατότητες που ανέπτυξαν οι άλλοι συνδυασμοί και οι παλαιοκομματικοί τοπάρχες τους.

   3.      στην χαλαρή σύνδεση της οργάνωσης μας με την κοινωνία και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που επέτρεψε την λεηλασία του χώρου μας από τις πελατειακές δυνάμεις των παλαιοκομματικών».

 Η ανακολουθία και η αντίφαση των κειμένων σας είναι προφανείς και έγινε, για να θολωθεί η πραγματική αιτία του εκλογικού αποτελέσματος.  

Οι Ριζοσπάστες Ξανά παρουσίασαν ένα πολιτικό πρόγραμμα, που μπορεί να αγκαλιάσει το όλον του πληθυσμού που υποφέρει, πέρα  από ιδεολογικές και κομματικές διαφορές και χωρίς να ακυρώνει την κομματική ένταξη ή την πολιτική πεποίθηση οποιουδήποτε.

Για το 6:

Την ευθύνη όλων, που αναγνωρίζει στις παραγράφους 2. και 3., την επαναφέρει ως προσωπική μου ευθύνη. Η χρήση «δύο μέτρων και δύο σταθμών» για αξιολόγηση των ίδιων πραγμάτων δείχνει μεροληψία και κακή πρόθεση.

Ο υπεύθυνος για την μερική ακύρωση του ψηφοδελτίου έχει δηλώσει στη Ν.Ε. ότι «μπορεί να έκανα και λάθος». Και σε ραδιοφωνική εκπομπή, με τον κ. Φώτη Χαλιώτη, «είδα το ψηφοδέλτιο κάτω από πίεση χρόνου».

 Τα λάθη είναι ανθρώπινα, αλλά κάποιοι, για δικούς τους λόγους, προσπαθούν να τα καταλογίσουν σε άλλους.

Για την τελευταία παράγραφο:

Ενώ όλοι, εχθροί και φίλοι,  μιλούσαν για «συμφωνίες κάτω από το τραπέζι», εγώ σε όλη την προεκλογική περίοδο σιώπησα και το χρεώθηκα.

Όσα έλεγε ο λαός, έχουν συνοψιστεί σε κείμενο από μέλος αντίπαλου ψηφοδέλτιου(Φι.Κ.Ο.):

«Όλη η νήσος βοούσε προεκλογικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διασπαστεί σε «Σύριζα εσωτερικού» και «Σύριζα εξωτερικού». Στη σκέψη κάθε Κεφαλονίτη ήταν ο φημολογούμενος ρόλος του κ. Γαλιατσάτου ως «φυτεύματος» του κ. Λυκούδη. Γιατί ουδείς εκ των «Ριζοσπαστών» δεν διέψευσε ή επιβεβαίωσε ευθέως τη φήμη;; Γιατί το πρόβλημα αναφέρεται τώρα, κατόπιν εορτής, ακροθιγώς, μόνο και μόνο για να καταλήξουμε στο ΦΙ.Κ.Ο. φταίχτη; Φταίχτη γιατί τόλμησε να μπει σε ξένα χωράφια, αυτά των «επαγγελματιών» πολιτικών;;

Μήπως, λέω μήπως, οι «Ριζοσπάστες Ξανά» (εσωτερικού) φοβούνται να χαλάσουν την «ενότητα» (μαύρη ενότητα) του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, που πλέει πλησίστιος προς την πολυπόθητη Κυβέρνηση και γι αυτό κύπτουν την κεφαλή προς φάπα;;»

Κάτω από την πίεση των ερωτήσεων εκπροσώπων των ΜΜΕ και του λαού, το μόνο που είπα, για να μην με περνάνε για αφελή, ήταν:

 «θα αποδοθούν ευθύνες σε εχθρούς και φίλους».

Αυτό κάνω σήμερα, ως χρέος κάθε προσώπου που εμπλέκεται στα κοινά. Δεν ανήκω στους επαγγελματίες πολιτικούς, για να σωπαίνω.  Η Ν.Ε. απέδωσε ευθύνες σε μένα, ενώ κάποια από τα μέλη της άλλα έλεγαν έξω από αυτήν και πριν υποταχθούν στις επιλογές του ενός ανδρός. Οι «νηφάλιες» δημόσιες τοποθετήσεις ξεχάστηκαν και όλοι μαζί(πλην ενός) ταυτίστηκαν με την αναζήτηση «εξιλαστήριου θύματος» και «αποδιοπομπαίου τράγου».

Σε κάθε μάχη, αυτοί που χάνουν δεν σημαίνει ότι έχουν κι άδικο.

Οι «Ριζοσπάστες Ξανά», με την παρουσία τους στις δημοτικές εκλογές, αποκάλυψαν την έκταση της διαπλοκής του τοπικού πολιτικού παραγοντισμού.  Χωρίς αυτούς όλα θα ήταν «μία από τα ίδια» και «καλά καμωμένα». Οι μάσκες έπεσαν και υποχρεώθηκαν να δράσουν φανερά και σε συνεργασία σε κάθε γωνιά της Κεφαλονιάς.  Κι εγώ έχω ακόμα φωνή:

Η πολιτική έχασε στη μάχη που έδωσε με τους διαχειριστές της εξουσίας, τις ανήθικες συναλλαγές, την εξαγορά συνειδήσεων, τις ποικίλες προσωπικές εξυπηρετήσεις, την αδιαφανή και προκλητική διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Ο κόσμος, και με δική μας ευθύνη και στο μέτρο των δυνατοτήτων και του χρόνου που είχαμε, δεν πείστηκε ότι ο Δήμος μπορεί να αποτελέσει εργαλείο επίλυσης ατομικών και συλλογικών προβλημάτων και ισχυρό ανάχωμα  απέναντι στην κυβερνητική επίθεση εξαθλίωσης του λαού.

Και η πλειοψηφία της Ν.Ε. συμβάλει στην πολιτική νομιμοποίηση και παγίωση αυτής της ξένης προς τα συμφέροντα του λαού αθλιότητας.  

Θεωρώ ότι κάποιοι, που λένε ότι ανήκουν στην «αριστερή αντιπολίτευση» μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μέρος του συστήματος που οδηγεί το λαό στην εξαθλίωση και τον εγκαταλείπει στην τύχη του.

Η ιστορία θα κρίνει αν οι πράξεις και οι παραλείψεις του καθένα μας  είναι απλά λάθη ή οφείλονται σε πρόθεση. Θα είναι, όμως, πολύ αργά, όταν οι πολιτικές και ιδεολογικές συγγένειες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ οδηγήσουν το κόμμα σε μια διακυβέρνηση καταστροφικής υποτέλειας. Μετά τις εκλογές, εμφανίστηκαν αιτήσεις εγγραφής μελών στον ΣΥΡΙΖΑ, από υποψήφιους των ψηφοδελτίων της συγκυβέρνησης. Για να συνεχιστούν και να ολοκληρωθούν οι «ευρύτερες συμμαχίες» και μέσα στο κόμμα. Για να δικαιωθούν όσοι τις επιθυμούν, αλλά και όσοι τις αποκάλυψαν.  Είναι ευθύνη των μελών του να μην αφήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει το «νέο ΠΑΣΟΚ», που άλλα έταζε και άλλα έκανε. Αν αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ζήσουμε τον απροκάλυπτο φασισμό και, μάλιστα, με την ψήφο του απελπισμένου λαού. 

Προσωπικά, θεωρώ ότι έχω κάμει το χρέος μου. Και θα συνεχίσω να το κάνω.

Όσο η εξαθλίωση συνεχίζεται, θα υπάρχει πάντα η ανάγκη για Ριζοσπάστες.

Οι «Ριζοσπάστες Ξανά» ήρθαν για να μείνουν και να μεγαλώσουν την πολιτική δύναμη των ανθρώπων που απειλούνται ή βρίσκονται σε κατάσταση καταστροφής. Προτείνουν ενότητα και οργάνωση, μόνο στη βάση των κοινών μας συμφερόντων.

Όλοι μαζί μπορούμε, 

να υπερασπιστούμε όσα απειλούνται,

να διεκδικήσουμε αυτά που μας έκλεψαν και αυτά που θέλουμε,να χτίσουμε όσα μπορούμε.

Η ευθύνη όσων δε συμμετάσχουν είναι δική τους. 

Μάκης Δημητράτος

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr/2014/08/blog-post_224.html#ixzz3BnRrNB7U

Άνω – κάτω ο Δικηγορικός Σύλλογος Κεφαλονιας.

Ο καθ'ενας "γλειφει" οπου μπορει.

Η δημοσιευθείσα στις 27.8.2014 επιστολή που υπογράφει ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κεφαλληνίας εξ ονόματος του Δικηγορικού Συλλόγου Κεφαλληνίας και την απευθύνει στον Πρωθυπουργό της Χώρας με την οποία τον ευχαριστεί για την εξαγγελθείσα « απαλλαγή» από τον ΕΝΦΙΑ της Κεφαλονιάς για το έτος 2014 απηχεί τις προσωπικές απόψεις του συντάκτη και αποστολέα της εν λόγω επιστολής.

Η εν λόγω επιστολή με το περιεχόμενο και το ύφος που την διέπει συντάχθηκε και απεστάλη στα ΜΜΕ ερήμην των συλλογικών οργάνων του Δικηγορικού Συλλόγου Κεφαλληνίας. Η πλειοψηφία των δικηγόρων, όπως και των λοιπών ελευθέρων επαγγελματιών, των αυτοαπασχολουμένων και των εργαζομένων υφίσταται μια βάρβαρη, ανελέητη φορομπηχτική, φοροληστρική πολιτική, μέρος της οποίας είναι και η επιβολή από την συγκυβέρνηση του ΕΝΦΙΑ, που στόχο έχει τα βάρη της οικονομικής κρίσης να φορτωθούν στον λαό προκειμένου να βγούν από την κρίση αλώβητοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί – μονoπωλιακοί όμιλοι. Από αυτήν την πλευρά δεν νιώθουμε καμία ανάγκη να εκφράσουμε τις « ευχαριστίες » μας για την μονιμοποίηση του τάχα « έκτακτου» χαρατσιού με το οποίο καλείται ο ελληνικός λαός να πληρώνει εφ όρου ζωής ενοίκιο για το σπίτι που απέκτησε με κόπους και θυσίες και ταυτόχρονα με την διεύρυνση του και την επιβολή του για πρώτη φορά στα αγροτεμάχια, στα οικόπεδα και στα μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα. Ο λαός καλείται να πληρώσει ενοίκιο για τα αγροτεμάχια του ενώ παράλληλα προβλέπονται προκλητικές ελαφρύνσεις από τον φόρο αυτό για τις βιομηχανίες, τα μεγάλα ξενοδοχεία και τις off shore εταιρείες. Ακόμη και στην επιστολή που απέστειλε στον Πρωθυπουργό της Χώρας ο ΔΣΚ, με την οποία ζητούνταν η απαλλαγή της Κεφαλονιάς από τον ΕΝΦΙΑ για το 2014, η Αντιπρόεδρος του ΔΣΚ είχε διαφωνήσει ριζικά, εκφράζοντας την άποψη ότι το μέτρο επιβολής ΕΝΦΙΑ είναι παράνομο και αντισυνταγματικό, καθόσον μονιμοποιείται η επιβολή ενός επιπρόσθετου χαρατσιού, εις βάρος ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Αργοστόλι, 28-8-2014
Σταματούλα Δελακά, Αντιπρόεδρος του ΔΣΚ.
Ελευθέριος Κρητικός, Γραμματέας του ΔΣΚ.
Ιωάννης Γαβριελάτος, δικηγόρος, μέλος του ΔΣΚ.
Γιάννης Κουρούκλης δικηγόρος, μέλος του ΔΣΚ.
Παναγής Γερολυμάτος, μέλος του ΔΣΚ.
Διονύσης Βάλσαμος, μέλος του ΔΣΚ.
Γκρατσιέλα Μικελέτη, μέλος του ΔΣΚ.
Μαγδαληνή Γεωργάτου, μέλος του ΔΣΚ.
Μαρία Δρακάτου, μέλος του ΔΣΚ.
Αθανάσιος Σιμωτάς, μέλος του ΔΣΚ.

Διονυσία Βιτωράτου, μέλος του ΔΣΚ                                               .http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Μάκης Δημητράτος: Παραμένουμε σεισμόπληκτοι.

,

Ενοχλησε η κριτικη του Μακη, καποιους "αυλοκολακες" του ΣΥΡΙΖΑ,για τα αποτελεσματα των εκλογων και τις ευθυνες ορισμενων. Ας καταλαβουν επιτελους οι "αριστεροι" του ΣΥΡΙΖΑ,οτι δε χρειαζομαστε "αριστερη" διαχειρηση του συστηματος,αλλα ΑΛΛΑΓΗ. Και θα τη πετυχουμε. Με οποιονδηποτε τροπο.

Ήταν η πρώτη ανακοίνωση μου, ως υποψήφιου δημάρχου, όταν επισήμανα την προχειρότητα με την οποία ο Δήμος, η Περιφέρεια και η Κυβέρνηση αντιμετώπισαν την αίτηση βοήθειας από το «Ταμείο Αλληλεγγύης» της Ε.Ε. .
Επισημάναμε την, χωρίς απολογισμό ζημιών, εν κρυπτώ, βιαστική και καθυστερημένη υποβολή αίτησης αρωγής.
Δώσαμε, προς βοήθεια κάθε ενδιαφερόμενου, τους λόγους που μπορούμε να επικαλεστούμε και τεκμηριώνουν το δικαίωμα της Κεφαλονιάς να διεκδικήσει ποσό έως τα 500 εκατομμύρια, που είναι το όριο.

Αντ' αυτών, Δήμος, Περιφέρεια και Κυβέρνηση συνέταξαν την αίτηση συνδρομής, με τη διάχυτη λογική εκείνων των ημερών σε περιφέρεια και Δήμο να υποβαθμίζουν τη ζημιά και να αποφεύγουν την υποβολή «υπερβολικών» αιτημάτων.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει ποιο ήταν το περιεχόμενο της αίτησης για βοήθεια ύψους 147 εκατομμυρίων ευρώ. Λες και είναι κρατικό μυστικό. Ή για να μη φανεί η προχειρότητα.
Σε κάθε περίπτωση, η ανταπόκριση του Ταμείου Αλληλεγγύης της Ε.Ε. στο αίτημα της Ελλάδας, με το ποσό των 3,7 εκατομμυρίων ευρώ, αποτελεί αποτυχία και απόδειξη ανικανότητας. Λάβαμε τη μικρότερη βοήθεια από τις 4 χώρες, που επλήγησαν φέτος.

Ακόμα και η ίδια η Ε.Ε. παραδέχεται, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το ποσό της χρηματοδότησης είναι μικρό.
Στο Δελτίο Τύπου της 27/8/2014, βλέποντας το ύψος της ενίσχυσης, η Ε.Ε. νιώθει την υποχρέωση να κάμει ειδική αναφορά μόνο για την Κεφαλονιά και  να δώσει εξηγήσεις. Αυτό δεν το κάνει με καμία άλλη περιοχή, που στηρίζει(Σαρδηνία, Σλοβενία, Κροατία). Οι βροχοπτώσεις και οι χιονοθύελλες προκάλεσαν μεγαλύτερες ζημιές από ένα σεισμό και αυτό, πιθανά, να τους φάνηκε παράξενο(επιδότηση: 16.3, 18.4 και 8.6 εκ ευρώ, αντίστοιχα).
Στο συνοπτικό «ιστορικό» δεν αναφέρεται περιγραφή ζημιών στην Κεφαλονιά, ενώ γίνεται αναφορά στο είδος, την έκταση και σε ορισμένες περιπτώσεις στο ύψος της καταστροφής στις υπόλοιπες χώρες.  Κάτι λέει για σχολεία και νηπιαγωγεία που δεν λειτούργησαν, για βραχοπτώσεις και ζημιές /σε κοινωνικές υποδομές.
Καλό θα είναι η Περιφέρεια να δώσει σε δημοσιότητα τι ήταν αυτό που περιγράψαμε ως καταστροφή.
Στην πραγματικότητα, η Ε.Ε. ρίχνει ευθύνη σε αυτούς που υπολόγισαν τη ζημιά στα 147 εκ, από τα οποία λάβαμε το 2,5%. Και προσπαθεί να μας καθησυχάσει, λέγοντας ότι για την κάλυψη της ζημιάς θα πάρουμε χρήματα, μέσω της Περιφέρειας, του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.
Ότι κάποιοι δεν μπορούν να κάμουν μια σωστή απογραφή ζημιών, δεν το λέμε εμείς. Το λέει η Ε.Ε.
Αν αυτή δεν είναι η ορθή ερμηνεία της «ειδικής αναφοράς», ας μας πει κάποιος γιατί η Ε.Ε. μπήκε στον κόπο να την κάμει.

Σε αυτή την απαράδεκτη οικ. ενίσχυση, που αφορά δημόσια έργα,
 να προσθέσουμε την άγρια περικοπή των τιμολογίων που προσκομίζουν οι ιδιώτες, που υπέστησαν ζημιές στους φέροντες οργανισμούς και όχι μόνο,
να προσθέσουμε την ερμηνεία του νόμου, από τις υπηρεσίες, με την οποία αποκλείονται από τη χρηματοδότηση όλοι οι ιδιώτες που τα κτίρια τους δεν χαρακτηρίστηκαν «κόκκινα» ή «κίτρινα».

Το άθροισμα όλων αυτών μας δίνει ένα πλήθος κόσμου, φορτωμένου με το κόστος μιας μεγάλης ζημιάς. Μας δίνει μια Κεφαλονιά που δεν μπορεί να κλείσει τις πληγές της.

Εκεί που «όλα πήγαν καλά» ήταν στην προεκλογική διαχείριση της ιδιωτικής και κρατικής βοήθειας, με, ακόμα, άγνωστα τα κριτήρια διανομής.

Εξακολουθούμε να είμαστε μόνοι και αβοήθητοι και η αυτονόητη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ είναι το «φύλλο συκής» , με το οποίο προσπαθούν να κρύψουν τη γύμνια τους όσοι διαχειρίζονται προϋπολογισμούς και ζωές.

Όσο δεν αλλάζουμε τρόπο σκέψης, όσο περιμένουμε βοήθεια από αυτούς που δημιουργούν τα προβλήματα, όσο δεν οργανωνόμαστε για να κάνουμε μόνοι μας αυτά που μπορούμε και θέλουμε,
θα παραμένουμε σεισμόπληκτοι, για όλη μας τη ζωή.
Η Ζωή θέλει Επανάσταση, στη σκέψη, στον τρόπο, στις σχέσεις μας.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΔΗΜΗΤΡΑΤΟΣ, δημοτικός σύμβουλος

Read more: http://www.kefalonitikanea.gr/2014/08/blog-post_109.html#ixzz3BlJoc4B9    http://www.sppantelios.blogspot.gr

Κεφαλονιά: «Θέρος, τρύγος, πόλεμος και στ’ αλωνίσματα χαρές»

Αλωνάρης

Πέρασαν τα χρόνια και η τεχνολογική εξέλιξη και πρόοδος βοήθησαν τη ζωή να καλυτερέψει και να διευκολυνθεί στον αγώνα της για επιβίωση. Ιδιαίτερα στον τομέα της γεωργίας, που ο κάματος παλιά μετρούσε το βράδυ τους πόνους του και από δύση έως ανατολή ερωτοτροπούσε βάναυσα η αξίνα στα χέρια, έγιναν μεγάλα βήματα με την χρησιμότητα και τη δούλεψη των γεωργικών μηχανημάτων.
Βέβαια αυτή η πρόοδος έχει πολλά θετικά, πάνω απ’ όλα εκτόπισε τα ματωμένα χέρια, αλλά στέρησε και τη δημιουργία και παραγωγή στιγμών μιας άλλης συνέχειας του παλιού τρόπου ζωής.Και οι σκέψεις αυτές σου έρχονται στο μυαλό όταν συναντάς πράγματα του παρελθόντος και δημιουργήματα παλαιοτέρων, που σήμερα έχουν «ξεπεραστεί».
Λόγω του Ιουλίου, η αναφορά που θα ακολουθήσει θα γίνει για τα παλιά αλώνια και τους αλωνιστές, που σήμερα αλώνια βουβά συναντάμε σε χωριά, ενώ οι αλωνιστές «χάθηκαν» όπως μαζί με αυτούς ελάττωσαν και τα ζωντανά που συνεταιρίζονταν για να βγει η δουλειά.
Άμα είχαν μαζέψει τα στάχυα αθεμονιές ή θημωνιές, κοντά στο αλώνι κι ήταν όλα έτοιμα, άρχιζαν οι προετοιμασίες για το αλώνισμα. Τι ωραία εικόνα, ζωγραφική φυσική πινελιά, να έρχονται τα ζωντανά, γαϊδούρια ή άλογα φορτωμένα με τα δεμάτια κοντά στο αλώνι για να τα στρώσουν οι αλωνιστές στο δάπεδο του παλέματος. Τα δεμάτια τα λέγανε κουντούρες πολύ παλιά, και όπως χρυσωμένες ήταν καταλάβαινες το χρώμα που έχει αυτό ο μήνας, ο Γιούλιος όπως τον λέει ο λαός.
Και πριν να στρώσουν την πραμάτεια από τα δεμάτια, τις κουντούρες όλο και κοιτούσε ο αλωνιστής κατά που φυσάει, όλο και προσευχόταν αθόρυβα να πιάσει μαΐστρος για να βγει η δουλειά.
Τα αλώνια, άλλα από πέτρα φτιαγμένα κι άλλα από χώμα, δεν ξεχώριζαν στην δουλειά και στον κόπο. Πάντα στα αλώνι μετράς τη δύναμή σου. Βλέπεις, σκληρή δουλειά μα με χαρά και με γέλια γινόταν παλιά. Άλλα χρόνια, που οι κτηνοτρόφοι και οι γεωργοί είχαν αλληλοβοήθεια μεταξύ τους και ο κόπος δεν φαινόταν στη σκληράδα του.
Κουβαλούσαν τις κουντούρες και όταν απόσωναν κι άδειαζε η πυργωτή αθημωνιά που ήταν δίπλα ετοίμαζαν το αλώνι.
Ολοστρόγγυλο, μεγαλοδιάμετρο, πλυμένο το χώμα και αλειμμένο με βοΐδοβουνιά λειωμένη να μην ξερνάει χώμα κι ανακατεύεται με τον καρπό.
Μα το αλώνι δεν ήταν ένας σκέτος γύρος από χώμα καλά ξυσμένος ή ένα ξέφωτο στρογγυλό, παρά είχε τη δική του μαστοριά. Το έκτιζαν ανάμεσα σε δομούς ή ξέφωτα και το έζωναν με ξερολιθιά στα τόξα του για να στερεώσουν τα χώματα και να μην κατρακυλάνε μέσα στο αλωστήρι. Βέβαια στην Κεφαλονιά μας υπάρχουν στα χωριά αλώνια περίτεχνα, ολοστρόγγυλα και γυρισμένα με πέτρα και γείσο υπερυψωμένο. Πέρα από την γερή και καλοφτιαγμένη γυριστή λιθοδομή που το κρατά και το ορίζει το πάνω μέρος ήταν πλακόστρωτο με γιομάτους αρμούς που έδεναν τις πλάκες στέρεα.
Στο κέντρο του αλωνιού έμπηγαν το στιερό ή στυγερό ή στοιχερό ή ο στρίγερος. Ένα κάθετο παλούκι μπηγμένο σε μια τρύπα που την είχαν περιχτίσει με πέτρες για να μην χώνεται. Στο στυγερό έδεναν το μακρύ σκοινί το οποίο κατέληγε στο ζευγάρωμα των αλόγων εκείνων που θα αλώνιζαν με ασταμάτητους κύκλους πάνω στα απλωμένα στάχυα.
Όταν υπήρχε ένα άλογο στο αλώνισμα ήταν μεγάλο βάσανο και κούραση και το αλώνισμα αργούσε. Συνήθως έβαναν ζευγάρια τα άλογα τα οποία ζεύανε, γεφύρωναν τις σφαές τους με λαμαριές. Επίσης στα πίσω πόδια είχαν λουριά, μια λαμαριά που δέναν τη σβάρνα.
Στη συνέχεια έλυναν τις κουντούρες μέσα στο αλώνι, άλπωναν τα στάχυα, ώσπου να γιομίσει σε πάχος μισό περίπου μέτρο.

Ετοίμαζαν τα ζωντανά, σε κάποιες περιπτώσεις ήταν και γαϊδούρια και αρχίναγε το αλώνισμα, που άλλοτε γινόταν με τη σβάρνα κι άλλοτε μόνο με τα άλογα. Ο αλωνιστής ακολουθούσε τα άλογα πίσωθέ τους ή στεκόταν στην άκρη ή έξω απ’ την περιφέρεια. Τα κτύπαγε κάπου κάπου για να τρέχουν ή τους μιλούσε με έντονη φωνή για να τα παρακινήσει για μεγαλύτερους ρυθμούς. Και καθώς τα άλογα γυρίζανε και έκαναν κύκλους ασταμάτητα γύρω από το στυγερό, πατούσαν τα στάχυα, τις ράπες με τα καλιγωμένα τους ποδάρια. Γύρο τον γύρο έφταναν και στο κέντρο του αλωνιού. Έπειτα σταμάταγαν και άλλαζαν αντίθετα τη φορά του σκοινιού και τα άλογα άρχιζαν ξανά το ποδοβολητό και έφταναν κύκλο στον κύκλο στην άκρη του αλωνιού, δηλαδή στην περιφέρεια. Δηλαδή τα άλογα στο αλώνι κάνουν ομόκεντρους κύκλους από το στυγερό /προς την περιφέρεια και ανάποδα.
Την ημέρα έκαναν κύκλους ασταμάτητους. Η σβάρνα ήταν μια ξύλινη πλατφόρμα με στερεωμένες κοφτερές πέτρες ή στουρναρόπετρες σε σειρά και πάνω στη σβάρνα πολλές φορές στεκόταν όρθιος ο αλωνιστής και το άλογο ή τα άλλα ζωντανά κουράζονταν πολύ.
Αφού είχε τελειώσει το αλώνισμα τότε πρόσεχαν τα ζώα για να μη κρυώσουν ή πλευριτώσουν επειδή ήταν αναμμένα και ιδρωμένα μετά από αυτόν τον αγώνα. Τα ετάιζαν στη σκιά, τα πότιζαν, ήταν η ώρα της ξεκούρασης.
Τα άλογα που έβαζαν για το αλώνισμα προσπαθούσαν να είναι όμοια, δηλαδή να ταιριάζουν σε όλα για να έχουν κοινή αντοχή, αυτό ανάγκαζε τους αλωνιστές να συνεταιρίζονται με άλλους αγρότες και να αναπτύσσουν έτσι αλληλεγγύη και φιλικό συνεργατικό πνεύμα.
Η δουλειά έπρεπε να αρχίσει από το πρωί και όταν ήταν όλα έτοιμα ιδιαιτέρως στρωμένο το αλώνι τότε έπαιρναν ένα μαχαίρι μαυρομάνικο και το έμπηγαν πάνω στο στυγερό για να διώχνει το κακό μάτι.
Όταν τέλευε ο αλωνισμός άρχιζε η άλλη διαδικασία που είχε σκοπό να ξεχωρίσει τον καρπό από τα άχυρα. Κοιτούσε ο αλωνιστής από γέρνει ο άνεμος, από πού φυσούσε και τότε έβαζαν ένα μεγάλο πανί ή τέντα κοντά στο αλώνι ώστε να πέφτουν τα άχυρά μέσα σε αυτό.
Ο αλωνιστής ή και άλλοι γίνονταν ανεμιστάδες που με το δικριάνι ή ανεμιστήρι στο χέρι θα έκαναν τη δουλειά.
Τα δικριάνι ήταν σαν πιρούνα μεγάλη με μακριές διχάλες για να αρπάζει τη συνθλιμμένη ράπη, τη σήκωνε ψηλά. Ο αγέρας έπαιρνε το άχυρο και το έριχνε στο πανί ή στο χώρο που είχαν καθαρίσει κοντά στο αλώνι και ο καρπό έπεφτε στο αλώνι.
Όταν είχαν ξεδιαλέξει στα χοντρά το άχυρο από τον καρπό του σταχιού τότε γινόταν το καρπολόι. Το καρπολόι ήταν μια μακριά ξύλινη κουτάλα με την οποία σήκωναν καρπό και ψιλά άχυρα και τα ανεμίζανε. Με αυτό τον τρόπο γινόταν ο τελικός για τα καλά χωρισμός του καρπού από τα άχυρα.
Έπειτα ακολουθούσε το τσουβάλιασμα και η τακτοποίηση της σοδειάς στα κατώγια ή όπου έπρεπε να πάει.
Βέβαια τα αλώνια δεν ήταν μόνο για το στάρι αλλά και για τη φακή ή και για άλλους καρπούς που θέλουν την ίδια διαδικασία για να βγουν από το κέλυφός τους.
Με το αλώνισμα ολοκληρωνόταν ο τελετουργικός τρόπος στο όλο δρώμενο, σποράς -θέρου –αλωνισμού. Μια δουλειά γεμάτη κόπο, τέχνη μεράκι και «μαστοριά».
Κείμενα – Παρουσίαση: Γαλανός Σωτ. Γεράσιμος

Πηγή άρθρου: kefalonitis.com

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/kefalonia-theros-trigos-polemos-ke-st-alonismata-chares-99348.html#sthash.nWTY8zm2.dpuf    http://www.sppantelios.blogspot.gr

Κεφαλονιά, με δυο ή με ένα “λ”; Επανέρχεται η συζήτηση.

Επανέρχεται η συζήτηση μεταξύ φιλολόγων και άλλων διανοούμενων της Κεφαλονιάς αν θα πρέπει το «Κεφαλονιά» να γράφεται με ένα ή δυο «λ».
Ο Σύνδεσμος φιλολόγων το 2011 είχε εκδώσει ανακοίνωση όπου ανέφερε τα εξής:
«Η σημασία της λέξης Κεφαλλήνες σχετίζεται, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Μαρινάτο και τον ιστορικό Σακελλαρίου, με την ορεινή καταγωγή του φύλου, το οποίο κατοίκησε το συγκεκριμένο νησί του Ιονίου. Στην αρχαία ελληνική γλώσσα οι κορυφές των ορέων ονομαζόταν κεφαλαί (Λεξικά Liddle- Scott, και Μπαμπινιώτη). Άρα, ετυμολογικά η λέξη Κεφαλλήνες (έτσι ονομάζει τους υπηκόους του Oδυσσέα ο Όμηρος) προέρχεται από τη λέξη κεφαλή με την προσθήκη του επιθήματος -ήνες: Κεφαλ + ήνες Κεφαλήνες. (Το επίθημα -ήνες συναντάται και σε άλλα ονόματα ελληνικών φύλων).
Όμως η γραφή με δυο -λ- της λέξης Κεφαλλήνες, που εμφανίζεται στον Όμηρο, οφείλεται σε μετρική αναγκαιότητα, στην προσπάθειά του δηλαδή ο ποιητής να συνθέσει σε δακτυλικό εξάμετρο, το κατεξοχήν μέτρο του έπους, διπλασίασε το σύμφωνο -λ- (αυτή την τακτική τη συναντάμε όχι μόνο στον Όμηρο αλλά και σε άλλους ποιητές), με αποτέλεσμα να καθιερωθεί το διπλό -λ-.
Από τη λέξη Κεφαλλήνες προήλθε η λέξη Κεφαλληνία, η οποία πρωτοεμφανίζεται στον Ηρόδοτο, ο οποίος τη γράφει με δύο -λ-. Αλλά και ο Θουκυδίδης, ο Παυσανίας και αρκετοί άλλοι υιοθέτησαν την παραπάνω γραφή με δύο -λ-, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί το διπλό -λ- στις λέξεις Κεφαλληνία και Κεφαλλήνες. 
Ωστόσο, από την αρχαία κιόλας εποχή υπήρξαν συγγραφείς, όπως ο εξερευνητής του 6ου αι. π.Χ. Σκύλακας, ο Πτολεμαίος, 1ος -2ος αι. μ.Χ. και βυζαντινοί λόγιοι, οι οποίοι έγραφαν τη λέξη Κεφαλληνία με ένα -λ-. 
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι και στις αρχαίες επιγραφές, που έχουν βρεθεί στο νησί, η λέξη γράφεται πάντα με ένα -λ-. 
Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι, ενώ οι λέξεις Κεφαλληνία, Κεφαλλήνες έπρεπε να γράφονται με ένα -λ- (αφού οι λέξεις προέρχονται από τη λέξη κεφαλή, που γράφεται με ένα -λ-), επικράτησε η γραφή με δύο -λ-.
O νεότερος τύπος Κεφαλονία, Κεφαλονιά θα εμφανιστεί κατά τα πρωτοβυζαντινά χρόνια με ένα -λ-, ενώ συναντάται και με -ω-.
Η λέξη Κεφαλονία προέκυψε αναλογικά προς άλλα τοπωνύμια, όπως Καπαδοκία, Πελαγονία κ.ά.
Η γραφή με ένα -λ- στις λέξεις Κεφαλονία, Κεφαλονιά θα καθιερωθεί: τη συναντάμε σε σημαντικά έργα, όπως στα κείμενα του βυζαντινού ιστορικού Προκόπιου, στην «Ιφιγένεια» του Π. Κατσαΐτη, στη «Γεωγραφία Νεωτερική» των Κωνσταντά- Φιλιππίδη, στο Λεξικό του Δ. Μάγνη κ.ά., αλλά και σε κείμενα Κεφαλονιτών νοταρίων. 
Η γραφή Κεφαλλονία με δύο -λ-, ανάμεσα σε πολλές άλλες παραλλαγές, συναντάται στο «Χρονικό του Μορέως» του οποίου συγγραφέας είναι κάποιος εξελληνισμένος Φράγκος του 14ου αι μ.Χ. 
Επομένως, από τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι ο τύπος Κεφαλλονιά που εμφανίζεται είναι αυθαίρετος καθώς δε δικαιολογείται ετυμολογικά. Η σωστή γραφή είναι Κεφαλονιά με ένα -λ-.»

Υπήρξαν κι άλλες ανακοινώσεις γύρω απ’ αυτό το θέμα, όλες μιλούν για ένα «λ».
Είναι άξιο παρατήρησης γιατί το υπουργείο εσωτερικών υιοθέτησε μια τέτοια εξέλιξη. Ποιος μεσολάβησε …ορμώμενος από την Κεφαλονιά – ασφαλώς «χέρι» κεφαλονίτικο δημιούργησε αυτή την ανωμαλία – αλλά κανείς δεν αντέδρασε. Ούτε ακόμα και ο τελευταίος Δήμαρχος του Αργοστολίου Γιώργος Τσιλιμιδός, ο οποίος όπως λένε οι πληροφορίες μας αιφνιδιάστηκε.
Ωστόσο, άλλες πληροφορίες λένε ότι καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Λούκα Κατσέλη στέλεχος της κυβέρνησης τότε, μεσολάβησε μάλλον πιεζόμενη από την Κεφαλονιά από το φιλικό της περιβάλλον. Αλλά και ο καθηγητής Γιώργος Μοσχόπουλος έχει πει ότι υπάρχει μια μειοψηφική άποψη για τα δυο “λ”, αλλά το θέμα έχει συζητηθεί σε συνέδρια και τέτοιο θέμα δεν υπάρχει. Επίσης όλοι αναζητούν με ποιο σκεπτικό το υπουργείο πήρε την απόφαση η Κεφαλονιά να γράφεται με δυο “λ”.

Σήμερα εν έτει 2014, όπως μαθαίνουμε δημιουργείται μια νέα «Κίνηση» για τα δυο «λ» με παρεμβάσεις σε Περιφερειάρχη και Δήμαρχο αλλά και το Υπουργείο. Ποιες θα είναι εξελίξεις κανείς δεν γνωρίζει. Αλλά οι περισσότεροι είναι οργισμένοι με την τότε παρέμβαση, όλα έγιναν μόνο και μόνο από «αρχαιολατρικές» εμμονές, και με καμία επιστημονική γνώση.

Αναδημοσιευση απο :http://kefalonianews.gr

/http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Η Χρυσαυγίτικη "μαγκιά" σκοτώνει τη νεολαία

Το δράμα για την ελληνική κοινωνία είναι ότι η Χρυσαυγίτικη νοοτροπία του μπράβου με ολίγο ψευτοπατριωτισμό και πολύ ναζισμό, «διδάχτηκε» στα σχολεία, στα γυμναστήρια, στους τόπους συγκέντρωσης νεαρών....

http://www.antinews.gr/

Όποιος έχει παρακολουθήσει την υπόθεση της διπλής δολοφονίας στην Καλαμάτα, όπου θύτες είναι δύο αμούστακα παιδιά και θύματα ένας 25χρονος και ένας 26χρονος, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί τι συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία ή τουλάχιστον σε ένα μέρος της.

Και δικαιολογεί όλη αυτή η υπόθεση την εκτίναξη της Χρυσής Αυγής, μιας εγκληματικής οργάνωσης που στηρίζεται εν πολλοίς στις ψήφους πολιτών σαν κι αυτούς που συνθέτουν το δράμα των τελευταίων ημερών.

Χωρίς καμιά δόση ασέβειας προς τους νεκρούς αλλά και προς τους δολοφόνους, το όλο σκηνικό είναι αυτό που όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει αλλά ποτέ δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει.

Τι είναι αυτό το σκηνικό; Αναβολικά τόσο δυνατά που εκτός από τεράστιους μύες «καίνε» και τα μυαλά. Διακίνηση παράνομων προϊόντων μέσα από γυμναστήρια και μποντιμπιλντεράδικα, εκεί που εκατοντάδες νέοι λιώνουν για να γίνουν... μπρατσαράδες.

Και μόλις γίνονται είναι οι πρώτοι μάγκες στην τοπική κοινωνία τους. Κανείς δεν τολμά να τους μιλήσει, είναι τσαμπουκάδες, ατρόμητοι και κυκλοφορούν στη νύχτα χωρίς πολλές κουβέντες.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι τα όπλα. Δύο 18χρονα, αμούστακα παιδιά έπαιζαν με τις καραμπίνες, φωτογραφίζοντας στο διαδίκτυο, έκαναν το «κομμάτι» τους με όπλα και διαφήμιζαν τη μαγκιά τους και την προέκταση του... χεριού τους.

Το τρίτο είναι η ακροδεξιά και φυσικά το πιο ανησυχητικό. Κανείς δεν κατηγορεί κανέναν για τις πεποιθήσεις του, ιδιαίτερα κάτι αριστεροί του Κολωνακίου σαν τον Παπαδημούλη. Αλλά κι αυτός απειλές δέχθηκε μέσω ίντερνετ από τους θύτες, οπότε τι να πει κανείς.

Ακροδεξιές κορώνες, τατουάζ με ναζιστικούς σταυρούς, βρισιές έναντι του «αντιπάλου», τζάμπα εθνικισμός και πατριδοκαπηλία από παιδάκια με καμμένα μυαλά που δεν γνωρίζουν ούτε τη δημοκρατική ιστορία της χώρας, ούτε τις τραγωδίες που πέρασε αυτός ο τόπος από τους ναζί.

Όλο αυτό το σκηνικό σας θυμίζει κάτι; Γιατί εμάς μας θυμίζει ακριβώς αυτό που είναι ο κεντρικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής. Οι «φουσκωτοί» μπράβοι που εν μια νυκτί έγιναν βουλευτές, οι Χρυσυαγίτες που έκαναν τσαμπουκάδες μέσα στη Βουλή, οι Κασιδιάρηδες, Λαγοί, Παναγιώταροι και λοιποί που αγριοκοίταζαν, έσπρωχναν, έβριζαν όποιον τολμούσε να τους πάει κόντρα.

Αλλά αυτοί είναι ότι είναι. Το δράμα για την ελληνική κοινωνία είναι ότι η Χρυσαυγίτικη νοοτροπία του μπράβου με ολίγο ψευτοπατριωτισμό και πολύ ναζισμό, «διδάχτηκε» στα σχολεία, στα γυμναστήρια, στους τόπους συγκέντρωσης νεαρών που πολλές φορές δεν ήξεραν τι τους γίνεται αλλά και πολλές άλλες που βίωναν την απίστευτη οικονομική κρίση και την κοινωνική και πολιτική απαξία.

Η Χρυσή Αυγή έκανε πολύ δουλειά στα σχολεία τα τελευταία χρόνια. «Έχτισε» τα Τάγματα Εφόδου ποντάροντας πάνω στα 15χρονα, 16χρονα και 17χρονα παιδιά που έλκονται από τους σωματαράδες με τις ξανθιές γκόμενες, ένα πρότυπο που καλλιέργησε με επιμέλεια ο Κασιδιάρης και πολλοί άλλοι.

Με πολύ κατήχηση στα καλοκαιρινά... καμπ της Χρυσής Αυγής, δεν ήθελε και πολύ για να δημιουργηθούν οι στρατιές των νεαρών Χρυσαυγιτών οι οποίοι έμαθαν μια στρεβλή ιστορία για την Ελλάδα και πίστεψαν στα ψεύτικα και πομπώδη λόγια των υπερπατριωτών της ακροδεξιάς.

Ε, δε θέλει και πολύ να αγαπήσεις τα όπλα, να μιμηθείς τον Κασιδιάρη και τον Αρβανίτη που κοιμόταν με την καραμπίνα του κι όχι με τη γυναίκα του, όπως κι ο ίδιος έλεγε.

Δε θέλει και πολύ όταν είσαι 17 και 18 χρονών να θεωρείς ότι όλη σου η ζωή είναι γυμναστήριο, μπράτσα, αναβολικά, γκόμενες και νυχτοκάματα βίας. Και σίγουρα δε θέλει και πολύ να πυροβολείς 7 φορές και να σκοτώνεις σα σκυλί δύο άλλους νέους ανθρώπους, της ίδιας περίπου παρέας.

Το σκηνικό της Καλαμάτας υπάρχει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Απλά η κακιά η ώρα έφερε το θάνατο δύο παιδιών. Δε θα αργήσει όμως να ξανασυμβεί όσο η κοινωνία και η πολιτικοί πιστεύουν ότι είναι συγκυριακό φαινόμενο η δημιουργία μιας γενιάς απογοητευμένων νέων που βρίσκουν διεξόδους στα αναβολικά, τα όπλα, τις σβάστικες, τους τσαμπουκάδες, την ακροδεξιά και τέλος της Χρυσή Αυγή. Υπάρχει θέμα εδώ και δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει ως μια απλή δολοφονία που έτυχε και... πέτυχε. Υπάρχει κάτι πολύ πιο σάπιο στην ελληνική κοινωνία.

Εκ των ημετέρων δυνάμεων, δύο χρυσαυγίτες νεκροί. Του Άρης Χατζηστεφάνου.

Υπάρχει μια φράση από την ιστορία των ταγμάτων ασφαλείας που συνοψίχει όσο ελάχιστες το πνεύμα του Ελληνικού δοσιλογισμού.

Γραμμένη σε ένα κομμάτι χαρτί, η χειρόγραφη επιστολή του ταγματασφαλίτη αξιωματικού στην Εύβοια, Χ. Γερακίνη, κατέληγε ως εξής:«Απώλειαι: Εκ των ημετέρων εις Γερμανός βαρέως τραυματίας».

Θυμήθηκα τη συγκεκριμένη φράση βλέποιντας τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν αρκετά ελληνικά ΜΜΕ τη δολοφονία των δυο εμπόρων αναβολικών ουσιών.

Ήταν σαν να είχαν χάσει δυο “δικούς τους ανθρώπους”. “Δυο νέους ανθρώπους με αγάπη για τα τατουάζ” όπως έγραψε κάποιος.

Θα ρωτήσει κανείς: είναι καλό που δολοφονήθηκαν δυο άνθρωποι;

Η απάντηση είναι όχι;

Θα ξαναρωτήσει ο ίδιος: αποτελελεί η συγκεκριμένη πληροφορία σημαντική είδηση;

Η απάντηση είναι ίσως. Αν αποτελεί ειδηση το ξεκαθάρισμα λογαριασμών χρυσαυγιτών ντίλερ δεν θα έπρεπε να δικαιούται τον ίδιο χρόνο και ένας πρεζέμπορας που ψηφίζει οποιοδήποτε άλλο κόμμα;

Ακόμη περισσότερο, γιατί είναι σημαντική είδηση το ξεκαθάρισμα λογαριασμών
και όχι ο θάνατος ενός εργάτη σε ένα εργοτάξιο;

Η προφανής απάντηση είναι ότι τα κανάλια ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις δολοφονίες για να επαναφέρουν τη θεωρία των δυο άκρων. Θυμόμαστε όλοι πως στην προηγούμενη δολοφονία δυο χρυσαυγιτών ο Πρετεντέρης είχε σπεύσει να βγάλει το πόρισμα ότι οι δράστες “προέρχονται από τον ακροαριστερό χώρο” πριν υπάρξει οποιαδήποτε σχετική ένδειξη.

Τώρα δυστυχώς δεν τους βγήκε. Οι δράστες δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή αναρχικοί και η συνταγή απέτυχε.

Η κάλυψη της συγκεκριμένης πληροφορίας όμως κρύβει και κάτι βαθύτερο.
Ο τρόπος παρουσίασης του περιστατικού αποτελεί σαφή πολιτική τοποθέτηση – με τον ίδιο τρόπο που οι αναφορές στην προσωπική ζωή του Κασιδιάρη, από τηλεοπτικούς σταθμούς όπως το STAR της οικογένειας Βαρδινογιάννη, συνιστούν ανοιχτή στήριξη στο νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.

Έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας και είναι πλέον προφανές ότι το μιντιακό κατεστημένο αποφάσισε να βγάλει για δεύτερη φορά από τη ναφθαλίνη το κουστούμι του φασισμού.

Ανάλογα με τα επίπεδα πανικού που θα επικρατήσουν στις οικονομικές ελίτ θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα παίξουν με την light εκδοχή του Καρατζαφέρη ή με τον πυρήνα της Χρυσής Αυγής. Τα πειράματα με τα ποτάμια και τις γέφυρες πάντως απέτυχαν και για μια ακόμη φορά κάποιοι αποφάςιςαν να ποντάρουν στο μαύρο.

Άρης Χατζηστεφάνου

ΜΙΚΕΛΗΣ ΑΒΛΙΧΟΣ

Μικελής Άβλιχος: ο Κεφαλλονίτης ποιητής - σάτυρα και Μπακούνιν

Ένα υπέροχο δημιούργημα του Νίκου Σουρή και της Μέμης Σπυράτου για τον αναρχικό Άβλιχο, αλλά και το γενικότερο κεφαλληνιακό πνεύμα του πολιτισμού και της πολιτικής....

Οι Κανταδοροι του Αργοστολιου.

Εκθεση αγιογραφιας παπα Βασιλη Παυλατου Αυγουστος 2014

Εκθεση αγιογραφιας με τη μεθοδο της πυρογραφιας του παπα Βασιλη Παυλατου. Η εκθεση πραγματοποιηθηκε στο βιβλιοπωλειο ΚΥΒΟΣ στο Αργοστολι,τον Αυγουστο 2014.

Εξασφαλίζοντας καλής ποιότητας σπιτικό κρασί

Η παρασκευή σπιτικού κρασιού είναι σε γενικές γραμμές μια απλή διαδικασία, υπάρχουν όμως και μικρά μυστικά που εξασφαλίζουν εύγευστο και καλής ποιότητας κρασί.

Οι Κεφαλλονίτικες ποικιλίες σταφυλιών ανήκουν στις λεγόμενες «όψιμες ποικιλίες» οι οποίες κινδυνεύουν από τις βροχές και όχι από την ηλιοφάνεια και την ξηρασία. Ο πρώιμος τρύγος συνδέεται με την πιθανότητα ύπαρξης μειωμένης ποσότητας τρυγικού οξέος στο κρασί, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την γεύση και το άρωμά του. Ωστόσο είναι προτιμότερο συνεκτιμώντας μια σειρά παραγόντων, από την πρόγνωση του καιρού ως τον βαθμό ωρίμανσης, τα σάκχαρα του φλοιού (γράδο – Μπομέ), τα αρώματα και την γεύση του σταφυλιού, να τρυγήσει κανείς πρώιμα και να επέμβει κατά την οινοποιία με διορθωτικές κινήσεις παρά να διακινδυνεύσει την καταστροφή της σοδειάς από τις ασθένειες.

Η περίοδος της ωρίμανσης αρχίζει αμέσως μετά το στάδιο του γυαλίσματος (όπου η χλωροφύλλη διασπάται και εμφανίζεται ο χρωματισμός σε κάθε ποικιλία). Μετράμε συνεχώς τους βαθμούς Μπομέ και το βάρος των ρογών από διαφορετικά πρέμνα και περιοχές του αμπελώνα. Μόλις διαπιστώσουμε ότι και οι δύο μετρήσεις μας παραμένουν περίπου σταθερές για 3-4 μέρες έφθασε η ώρα του τρύγου.

Τα υγιή σταφύλια δίνουν το καλό κρασί. Δώστε έμφαση στη φυσική κατάσταση των σταφυλιών. Προσέξτε να μην είναι σάπια και να μην έχουν προσβληθεί από την ασθένεια «στάχτωμα» κατά την οποία οι ρόγες μαυρίζουν. Το τσαμπί κόβεται με ειδικά ψαλίδια από την βέργα αποφεύγοντας τραυματισμούς της ρόγας και τοποθετείται σε δοχεία αδρανούς υλικού, συνήθως πλαστικές κλούβες μικρής χωρητικότητας αποφεύγοντας επαφή με σιδερένια αντικείμενα ή δοχεία. Συνήθως ο τρύγος πραγματοποιείται το πρωί για να μην καταστρέφονται τα ευαίσθητα σταφύλια από τον καυτό αέρα και τον ήλιο ενώ αποφεύγεται σε μέρες με υψηλή ατμοσφαιρική υγρασία.

Αν αγοράζετε λευκό μούστο προσέξτε την μεταβολή του χρώματος με το πέρασμα του χρόνου. Αν μέσα σε 5-6 ώρες σκουραίνει σταδιακά σημαίνει ότι το υγρό οξειδώνεται και η ποιότητά του είναι χαμηλή. Αντιστοίχως, ο ερυθρός μούστος πρέπει να έχει έντονο κόκκινο χρώμα ενώ για καλύτερο χρωματισμό θα πρέπει να παραμείνει με τις φλούδες των σταφυλιών για περίπου 4 μέρες. Είναι σημαντικό το ίζημα να κατακάθεται γρήγορα μετά τις πιθανές ανακινήσεις και ο μούστος να παραμένει διαυγής, έχοντας γλυκό και φρουτώδες άρωμα.

Το ιδανικό είναι να μην προσθέσετε χημικά στον μούστο. Η πραγματικότητα όμως έχει διδάξει ότι τουλάχιστον ένα ελαφρύ συντηρητικό συχνά απαιτείται.
Το είδος του βαρελιού επηρεάζει την τελική γεύση. Ενώ το ξύλινο βαρέλι προσδίδει αρώματα, τα πλαστικά δοχεία καθαρίζονται εύκολα ενώ τα ανοξείδωτα βοηθούν στην διατήρηση των γεύσεων των νωπών σταφυλιών καθώς αυτά μετατρέπονται σε κρασί.

Μόλις ολοκληρωθεί ο βρασμός περίπου σε 20-30 μέρες ακολουθεί η «απολάσπωση» ώστε να απομακρυνθεί η λάσπη που σχηματίζουν τα κύτταρα της σάρκας του σταφυλιού, από το μούστο, και σφραγίζεται το δοχείο. Η ώρα της ησυχίας διαρκεί περίπου δύο μήνες όπου τα εναπομείναντα κατακάθια διαχωρίζονται από το υγρό κρασί και ξεκινά η απόλαυση. Το καλύτερο είναι να εμφιαλώσετε το κρασί σε καθαρές φιάλες, με καινούργιους φελλούς. Για να εντοπίσετε την γευστική διαφορά ενός γεμάτου και ενός μισοάδειου δοχείου, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε ταυτόχρονα και τα δύο κρασιά.

Δρ. Σ.Α.Θεοτοκάτος

Αναδημοσιευση απο : http://www.inkefalonia.gr

/http://www.sppantelios.blogspot.gr/