ΖΗΤΩ Η 31η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.Ο ΑΓΙΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

Είναι αλήθεια ότι η επέτειος του Αγίου Ναρκίσσου δεν τιμήθηκε όπως έπρεπε στην Κεφαλονιά. Δεν έγιναν οι αρμόζουσες εκδηλώσεις. Το πολιτικό προσωπικό του τόπου είναι αλήθεια ότι με ταπεινότητα ανάλωσε την ημέρα σε σεμνές δραστηριότητες και ειδικότερα:

Ο ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Ο τουριστικός Βαγγέλης, ο και εντιμότατος κατά την πρόσκληση του κεφαλονίτικου συλλόγου του Μόντρεαλ, μας ενημερώνει ότι αναχωρεί σε «διεθνείς δράσεις», δηλαδή εκδρομές σε Λουγκάνο Ελβετίας, από εκεί για Λονδίνο και στην συνέχεια κατάκοπος θα πάει να χορέψει στον χορό των Κεφαλλήνων στο Μοντρεαλ του Καναδά, ο εντιμότατος χρονιάρα μέρα.

Ο ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΓΛΥΨΙΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΛΥΚΟΥΔΗ

Την ίδια μέρα ο εντιμότατος δήμαρχος δήλωνε με αφορμή την επίσκεψη του υπουργού Χρυσοχοϊδη: «η Κεφαλονιά οφείλει να ευγνωμονεί τον Χρυσοχοίδη, έχει πάρει πάνω του την Κεφαλονιά». 

Δεν ξέχασε όμως και τον Λυκούδη ο  δήμαρχος του: «με την βοήθεια του Λυκούδη» είπε ο πιλότος, χρονιάρα μέρα.

Ο ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΣ ΛΥΚΟΥΔΗΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΓΛΥΨΙΜΟ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗ

Ο Λυκούδης αντίθετα, τράβηξε ένα καλό-καλό γλείψιμο στον Χρυσοχοίδη: «Κεφαλονίτης μέγας ο Χρυσοχοίδης, φτιάχνει νέο νησί, είμαι συγκινημένος», είπε  ο εντιμότατος, χρονιάρα μέρα.

Ο ΛΙΜΕΝΟΤΑΤΟΣ ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΓΛΥΨΙΜΟ ΣΤΟΝ... ΤΖΩΡΤΖΑΤΟ

Ο  Τζωρτζάτος των θαλασσών, την ίδια μέρα έδωσε συνέντευξη στην κ.Κουλουριώτη. 

Είπε για τον εαυτό του ο σεμνός: «έχω δώσει μεγάλους και δύσκολους αγώνες, ξέρω να κάνω διοίκηση, αυτονομία, αξιοκρατία, σωστές λύσεις, όραμα, δεν κάνω συμβιβασμούς, θα είμαι πάρα πολύ σκληρός».                                                                                                                                                                                                            Αναδημοσιευση απο :
http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Σχολικός Λαχανόκηπος, Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου

.

ΛΗΞΟΥΡΙ: μια δασκάλα κινητοποίησε παιδιά, Δήμο, επαγγελματίες, σχολές και γείτονες για να μετατραπεί ένα χωράφι σε καταπράσινο λαχανόκηπο με κηπουρούς τα παιδιά..     Μια μοναδικη ιστορία,ένα καταπληκτικό ρεπορταζ διαβάσαμε  σήμερα στο facebook. Μια δασκάλα , η Ελένη Αντωνέλου, που γνωρίσαμε  στην διάρκεια των σεισμών  ως εθελόντρια, συνεχίζει να προσφέρει.. Αυτή τη φορά κινητοποίησε τα "παιδιά της", τους μαθητές της, τα διπλανά σχολεία, το Δήμο, επαγγελματίες, σχολές για να μετατρέψουν ένα άχαρο χωράφι ανάμεσα σε δυο σχολεία σε  πράσινο λαχανόκηπο!   Πόλλά συγχαρητήρια σε όλους ΄σους συμμετείχαν σε αυτή την προσπάθεια..Διαβάστε την ιστορία του λαχανόκηπου έτσι όπως την παρουσιάζει η Ελένη στο facebook της..     Σχολικός Λαχανόκηπος, Πετρίτσειο Γυμνάσιο Ληξουρίου Μας φιλοξενεί το κτίριο του ΕΠΑΛ Ληξουρίου, μετά τους σεισμούς.. Εκεί βρήκαμε ένα κομμάτι γης, χωρίς μπετόν και άσφαλτο.. Είπαμε να προσπαθήσουμε να αφήσουμε ένα λαχανόκηπο.. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε, έχουμε όλη τη διάθεση, ο καιρός μας δυσκολεύει για αρχή, αλλά λέμε να προσπαθήσουμε... (Είναι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι προσφέρθηκαν να συνδράμουν ο καθένας με τον τρόπο του, αφιλοκερδώς, εδώ στην πόλη μας και όχι μόνο.. Τους ευχαριστούμε για τη βοήθειά τους στο να κάνουμε έστω την αρχή!        Κηπουροί στο χωράφι (δεν ήταν ακόμη χωράφι)      Στην είσοδο της Βαλλιάνειου Γεωργικής Σχολής στο Αργοστόλι, με το άγαλμα του Παναγή Βαλλιάνου (ιδρυτή της).        Χωράφια και θερμοκήπια της Βαλλιάνειου Γεωργικής σχολής        Στη Γεωργική σχολή ακολουθούν Βιολογική καλλιέργεια!        Με τον Διονύση Μπενετάτο, διευθυντή της Γεωργικής Σχολής (να μάθουμε περί της Βιολογικής καλλιέγειας και την αξία των καθαρών σπόρων)          Μαθαίνουν να σπέρνουν          Και σπέρνουν                                Τα σπορεία έμειναν στη Γεωργική Σχολή μέχρι να έρθουν στο χωράφι στο Ληξούρι..        το χωράφι πριν        Έγινε εκσκαφή με τη βοήθεια μηχανημάτων του Δήμου και έφυγε όλο το υλικό που υπήρχε        Σε συνεργασία με την εταιρεία "Διονυσάτος Μπετόν"       Η εταιρεία "Διονυσάτος Μπετόν" μας πρόσφερε, αφιλοκερδώς, 3 φορτηγά χώμα!!!!           Κυριακή (!), 19 Οκτωβρίου, η "Διονυσάτος Μπετόν" αδειάζει το τελευταίο φορτηγό χώμα..        Ο Δημήτρης Διονυσάτος επί του ισιώματος... αργότερα μας βρήκε και τρακτέρ να το οργώσει! (Το ευχαριστώ είναι λίγο!!)          Και βρέχει .... οι γράνες που ανοίξαμε παλεύουν να το στραγγίξουν        Νερό, πολύ νερό...        Περιμένουμε να στραγγίξει, για να καταφέρουμε να φυτέψουμε...        Αυτοσχέδιο θερμοκήπιο.. Με προσφορά: μπετόβεργες και πλέγμα από την μάντρα σιδήρου των Στέλιου & Γιάννη Μαγδαληνού, ναϋλον προσφορά από τους Αφούς Μουδήλου, παλιά θρανία σπασμένα για πάγκους, και σακιά από άμμο από την ευγενική γειτόνισσα κα Αντωνάτου!          Το θερμοκήπιο στήθηκε με τη βοήθεια του Βαγγέλη Αντωνέλου, παλιού μαθητή τόσο του Πετρίτσειου οσο και του ΕΠΑΛ και του Μπάμπη Ρόκου, καθηγητή του ΕΠΑΛ.. Ευχαριστούμε Βαγγέλη και Μπάμπη!!        Σήμερα! 1η Νοεμβρίου! Καλό μήνα σε όλους! Σπείραμε στο θερμοκήπιό ΜΑΣ!        Σπείρανε        Το φόντο "παλιό τραπεζομάντηλο", που βρήκαμε πρόχειρο, μας βόλεψε μια χαρά, για να μην σκορπίσουμε το χώμα όπως και το διπλανό ναϋλον! Ευχαριστούμε την κυρία Τούλα Απέργη!!        Εργαλεία, γάντια, δωρεά των Ιχθυοτροφείων Κεφαλονιάς, χώμα, σπορεία προσφορά των φυτώριων Ρεμούντη, επιπλέον σπόροι από το κατάστημα γεωπονικών Βαγγέλη Μαρούλη, ξύλα για κατασκευή πόρτας θερμοκηπίου προσφορά από το ξυλουργείο Βαγγέλη Μαρούλη, καφάσια από το κατάστημα μαναβικής - mini market του Στάθη Λυκούδη! Τους ευχαριστούμε όλους                      Σπείρανε κι οι σπόροι....        Δεν είναι κηπουροί.. Είναι Διαμάντια!              Κτίριο ΕΠΑΛ... Ευχαριστούμε το Σπύρο Ποταμιάνο - Παγώνη, διευθυντή του ΕΠΑΛ Ληξουρίου, για την άδεια της παρέμβασης στο χώρο του ΕΠΑΛ          Ελπίζουμε να πάνε όλα καλά...        Πηγή : facebook Ελενη Αντωνέλου  Αναδημοσιευση απο : kefaloniapress.gr                                          http://www.sppantelios.blogspot.gr/

“Ποιός είναι λοιπόν πατριώτης;”

    Τη νύχτα της 30^ης προς 31^η Μάη του 1941, μέσα στη βαθιά Κατοχή, ο Γλέζος και ο Σάντας κατεβάζουν τη μισητή σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη. Ποιός Έλληνας δεν είναι περήφανος για εκείνη την πράξη;

    Ναι, αλλά τότε υπήρχαν και εκείνοι που έλεγαν αυτά:  

Η εφημερίδα «Βραδυνή» της 1^ης Ιουνίου 1941 καταγγέλλει σαν «παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας» αυτούς που κατέβασαν την χιτλερική σημαία η οποία αξίζει «την προσήκουσαν τιμήν και τον ειλικρινή σεβασμόν»…

    Μέσα στη ναζιστική σκλαβιά ορθώθηκε το ανάστημα του αδούλωτου λαού για την αποτίναξη του φασιστικού ζυγού, για την εθνική απελευθέρωση και την αναδημιουργία της Ελλάδας:

«Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα (…). Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα’ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας»

 (Από το ιστορικό γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη, γραμματέα του ΚΚΕ, 31 Οκτώβρη 1940).

    Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν και εκείνοι οι προσκυνημένοι, τα ελληνόφωνα όργανα του κατακτητή, τα φασιστικά Τάγματα Ασφαλείας και της θηριωδίας, προς τα οποία επιδαψίλευαν δάφνες ο Χίτλερ και ο Χίμλερ:

    Η 28^η Οκτωβρίου είναι η ημέρα μνήμης και τιμής για τους πραγματικούς πατριώτες, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά. Και ο όρκος τους ήταν αυτός:

   «Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού καιυπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του»

    (Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).

    Αλλά και τότε δεν έλειψαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στον ελληνικό λαό. Εκείνοι που βγήκαν από τις τάξεις του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και τα χωριά. Υπήρχαν οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

    Έτσι ήταν τα πράγματα τότε.

Τότε, στις 29 Οκτώβρη του 1944, την ώρα που οι απόντες και οι άκαπνοι από τον αγώνα ενάντια στον φασισμό επέστρεφαν στην Ελλάδα συνοδεύοντας τον Σκόμπυ, ο Άρης Βελουχιώτης, μιλώντας στην απελευθερωμένη Λαμία παρουσίαζε την πολιτική του ΕΑΜ εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ και τόνιζε: «Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε».

    Σε εκείνη την ιστορική ομιλία, που στην ουσία αποτελούσε μια οξυδερκή ανακεφαλαίωση του τετραετούς αγώνα που είχε προηγηθεί, της πολιτικοϊδεολογικής σύγκρουσης που είχε έρθει στο προσκήνιο, αλλά που αποδείχτηκε και ασφαλής πρόγνωση όσων ακολούθησαν, ανάμεσα στα άλλα έλεγε:

    «(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο Πρόγραμμά του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ (...)

    Μα ας πούμε ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; (...)

    Συνεπώς, καταλαβαίνετε τώρα ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν, μάλιστα, εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σ' αυτούς δεν υπάρχει ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος (...)

    Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. 

    Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929 - 31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.

    Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.

    Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε,όλοι αυτοί οι "ηθικοί", που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή! Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής. Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του (...).

    Όταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύουνται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή (...)».

    Έτσι ήταν τότε τα πράγματα. Είναι υπόθεση του καθενός να απαντήσει αν εκείνο το ερώτημα - «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;» - ισχύει και σήμερα…

email: mpog@enikos.gr 

 http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Από το Κάστρο Αγίου Γεωργίου στο Αργοστόλι (1757)

Posted on 23/10/2014 by Spyros Karydis

Από το Κάστρο Αγίου Γεωργίου στο Αργοστόλι (1757-2007). Η βενετική κυριαρχία στην Κεφαλονιά (1500-1797), Συνέδριο Ιστορίας, Αργοστόλι 27-30 Σεπτεμβρίου 2007, τ. Α΄-Β΄, Αργοστόλι 2010.

Το συνέδριο εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν στο Αργοστόλι το 2007 για τα διακόσια πενήντα χρόνια από τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Κεφαλονιάς από το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου στο Αργοστόλι. Οι δημοσιευμένες ανακοινώσεις αφορούν τη μεταφορά της διοικητικής έδρας και τους λόγους που η Βενετία αποφάσισε τη μεταφορά, τον χώρο και τους κατοίκους του Αργοστολίου τον 18ο αιώνα, την κίνηση του λιμανιού και την εμπορική δραστηριότητα, τους ναούς και τη θρησκευτική ζωή του Αργοστολίου. Εξετάζονται επίσης γενικότερα ζητήματα που αφορούν την Κεφαλονιά, όπως οι παλαιότερες πρωτεύουσές της, ο κεφαλληνιακός μοναχισμός του 18ου αιώνα, η γυναίκα της Κεφαλονιάς τον 16ο-18ο αιώνα, οι χαρτογραφικές απεικονίσεις του νησιού, η έννοια της πόλης, αλλά και θέματα που αφορούν γενικότερα τα νησιά του Ιονίου, όπως το δίκαιο και η δικαιοσύνη.

Περιεχόμενα τόμων:

Τόμος Α΄

Νίκος Μοσχονάς – Γεώργιος Πηλείδης – Σέργιος Μοσχονάς, Translatioregiminis Cefaloniae. Το ζήτημα της μεταφοράς της διοικητικής έδρας της Κεφαλονιάς, σ. 21-35.

Δέσποινα Βλάσση, Από το Κάστρο στο Αργοστόλι «για το καλό των υπηκόων και το συμφέρον της Γαληνοτάτης», σ. 36-47.

Γεράσιμος Πεντόγαλος, Αργοστόλι 1757. Ο χώρος και οι κάτοικοι, σ. 48-59.

Γεώργιος Μοσχόπουλος – Χρήστος Χαρμπίλας, Ο πρώτος βενετός διοικητής (provvetitore) της Κεφαλονιάς μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας στο Αργοστόλι, σ. 60-63.

Νικόλαος Μαραγκάκης, Από την πόλη της Κεφαλληνίας (La cita di Cefalonia) στο Αργοστόλι, σ. 64-83.

Σταματούλα Ζαπάντη, Υπόμνημα της Κοινότητας Κεφαλονιάς προς τον Δόγη τον Ιούλιο του 1637 για οχύρωση του Αργοστολίου σε ρόλο διοικητικού κέντρου, σ. 84-95.

Πέτρος Πετράτος, Αργοστόλι: Ετυμολογική επισκόπηση – Μια άλλη ετυμολογική προσέγγιση, σ. 96-105.

Γερ. Βλάχος, Αφίξεις ιστιοφόρων στο Αργοστόλι – Ιούνιος 1796/Ιούλιος 1797. Προέλευση/προορισμός, σημαίες, πορτάδα, φορτία και ναυτικοί. Η πόλη και ο λιμένας Αργοστολίου, σ. 106-126.

Νικόλαος Καρπούζης, Πληροφορίες για εμπορική δραστηριότητα στο Αργοστόλι κατά τον ΙΖ΄ αιώνα, σ. 127-141.

Sonia Anderson, Andrea Morosini, Proveditore of Cephalonia 1621-3, and his treatise on the island (1628), σ. 142-150.

Σοφία Νεοφύτου, Από την αρχαία Κράνη στο Αργοστόλι της βενετικής περιόδου. Βιβλιογραφική προσέγγιση, σ. 151-170.

Ε. Πολλάτου, Ενα Κάστρο, ένα επίνειο και οι αδικημένοι: Προσπάθεια προσέγγισης του «1757» μέσα από την ανθρωπολογία του τοπίου, σ. 171-180.

Ευγενία Λιοσάτου, Οι ιταλιστί καταγραφές εις το «Βραβίον Παλαιόν τις εκλησίας Αγίας Τριάδος», σ. 181-199.

Νίκος Τόμπρος, Μοναστηριακές αποτυπώσεις και διαπιστώσεις για τον κεφαλληνιακό μοναχισμό του 18ου αιώνα, σ. 200-214.

Σπυρίδων Πλουμίδης, Όψεις της ιστορίας των γυναικών της Κεφαλονιάς (16ος-18ος αιώνας), σ. 215-223.

Ηλίας Τουμασάτος, Η έννοια της πόλεως στο θέατρο του Πέτρου Κατσαΐτη (Κεφαλληνία, circa 1720), σ. 224-232.

Ιωάννης Βολανάκης, Μεταβυζαντινές εικόνες από τον Ναόν της Παναγίας Ευαγγελιστρίας του Κάστρου Αγίου Γεωργίου Κεφαλληνίας, σ. 233-250.

Τόμος Β΄

Ιωάννης Μεσολωρᾶς, Αρχεία της προσεισμικής εκκλησίας της Αγίας Τριάδος Αργοστολίου, σ. 7-25.

Παναγιώτα Μοσχονά, Η έξωθεν μαρτυρία για το Αργοστόλι στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, σ. 26-34.

Κωνσταντίνος Πανίτσας, Η μετεξέλιξη του επινείου «Αργοστόλι» σε πόλη: 18ος-19ος αιώνας. Συνοπτική ιστορική και οικονομική διερεύνηση με ιδιαίτερη έμφαση στον 19ο αιώνα και στην βιοτεχνία, σ. 35-43.

Γεράσιμος Γαλανός, Οι μεταφορές (λιτανείες) του σκηνώματος του Αγίου Γερασίμου στο Αργοστόλι κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας και Αγγλοκρατίας στην Κεφαλλονιά, σ. 44-50.

Θεοδόσης Πυλαρινός, Από τα κάστρα στις Σκάλες (λογοτεχνικές μαρτυρίες για μεταφορά πόλεων και μετακινήσεις πληθυσμών), σ. 51-57.

Χαράλαμπος Μπαμπούνης, Η ιστορική τοπική, παλαιότερη και νεότερη, βιβλιογραφία για τη μεταφορά (1757) της πρωτεύουσας της Κεφαλονιάς από το Κάστρο του Αγ. Γεωργίου στο Αργοστόλι, σ. 58-65.

Διονύσιος Γαρμπής, Στοιχεία για την κοινωνία του Αργοστολίου κατά τα έτη 1635-1642 στις πράξεις του νοτάριου Ραφαήλ Πινιατόρου, σ. 66-134.

Γεράσιμος Μπάλλας, Πληροφορίες για ναούς στην περιοχή του Αργοστολίου, στα χρόνια της βενετικής κυριαρχίας, σ. 135-145.

Αγγελο-Διονύσης Δεμπόνος, Αργοστόλι 1757-1797. Σαράντα χρόνια πρωτεύουσα της ενετοκρατούμενης Κεφαλονιάς. Η Δυναμική του «άλλου δόγματος», σ. 146-160.

Ευάγγελος Λιβιεράτος, Σχήματα και ονόματα της Κεφαλονιάς. Χαρτογραφικές απεικονίσεις μέχρι τον 18ο αι., σ. 161-185.

Σπύρος Λουκάτος, Αργοστόλι: Η πρώτη δεκαετία μετά την κατάλυση της Βενετοκρατίας, 1797-1807, σ. 186-207.

Ντιάνα Αντωνακάτου, Οι πρωτεύουσες της Κεφαλληνίας από την αρχαιότητα έως σήμερα, σ. 208-221.

Σπύρος Γασπαρινάτος, Το δίκαιο και η δικαιοσύνη επί Βενετοκρατίας στα νησιά του Ιονίου πελάγους, σ. 222-234.

Αγγελο-Διονύσης Δεμπόνος, Η γενέθλιος πράξη της κεντρικής πλατείας Αργοστολίου 1829, σ. 235-251.

Αναδημοσιευση απο : http://venetocrazia.wordpress.com  /http://www.sppantelios.blogspot.gr/

About these ads

Τα πραγματικά αίτια της επίθεσης στο τσιγάρο – Εγκώμιο στην ελευθερία του καπνίζειν

Κάπνισμα

Βαθιά υποκριτική, παντελώς ατελέσφορη, επικίνδυνα θολή και σίγουρα κατάφορα «αντιδημοκρατική», αποδεικνύεται η «σπουδή» της Πολιτείας να απαγορεύσει το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους, 6 χρόνια μετά τη σχετική υπουργική απόφαση που συμπεριέλαβε – με ορισμένες εξαιρέσεις – εντός της «κόκκινης»-απαγορευτικής γραμμής, τους χώρους εργασίας, τα κέντρα διασκεδάσεως, τα μπαρ και τα καφενεία.

Απαγορεύοντας τη χρήση ενός καθόλα νόμιμου προϊόντος (όπως εξάλλου το αλκοόλ, τη βενζίνη κίνησης που μολύνει το περιβάλλον, τα πλούσια σε λιπαρά, τρόφιμα και μια σειρά προϊόντων που στην κατάχρησή τους βλάπτουν αποδεδειγμένα την Υγεία) η τότε αλλά και η σημερινή κυβέρνηση, προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις στην καπνοβιομηχανία, τη βιομηχανία του θεάματος και της διασκέδασης ενώ φύτεψαν αναπόφευκτα σκέψεις υποψίας σε νομικούς, ακαδημαϊκούς και απλούς ανθρώπους αναφορικά με τα πραγματικά τους κίνητρα που δεν είναι άλλα από την πρόθεση ενεργοποίησης μια υπόγειας και υποχθόνιας «μηχανής» περιορισμού μιας σειράς ελευθεριών και δικαιωμάτων του πολίτη.

Από το 2008 μέχρι σήμερα βεβαίως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι οι σχετικές απαγορεύσεις μείωσαν την κατανάλωση καπνού μιας και οι αλλεπάλληλες φορο-επιθέσεις του πάγιου και αναλογικού φόρου επιβάρυναν δραματικά την καπνική αγορά που σίγουρα εξώθησαν τους καπνιστές αν όχι στην …ακαπνία σίγουρα στη χρήση παράνομων και λαθραίων προϊόντων. Τα οποία παρεμπιπτόντως είναι τόσο ανεξέλεγκτα και ανθυγιεινά όσο και συμπληρωματικά μιας ευρύτερης παράνομης αγοράς που περιλαμβάνει το εμπόριο λευκής σαρκός, τη διακίνηση όπλων κ.ά. Σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ, το λαθρεμπόριο τσιγάρων «έκαψε» μεταξύ άλλων και 700 εκατ. ευρώ έσοδα από τη φορολόγηση της νόμιμης αγοράς υπέρ του Δημοσίου.

Τον περασμένο Μάρτιο η κ. Μακρή θέλησε να κόψει με το «στανιό» το τσιγάρο στους Έλληνες καπνιστές, κυρίως γιατί ο αντικαπνιστικός νόμος της υφυπουργού Υγείας, στους χώρους που απαγορεύει το κάπνισμα, εκτός από τους δημόσιους, εντάσσει και τους ιδιωτικούς που χρησιμοποιούνται για παροχή εργασίας. Είναι όμως δημόσιοι, οι χώροι εργασίας;

Ποιος όμως αποφασίζει για τον χώρο του, ο εργοδότης ή το Δημόσιο; Είναι δημόσιος χώρος ένα καφενείο που οι θαμώνες επισκέπτονται για να εκτονωθούν, να απολαύσουν τον ελεύθερο χρόνο τους και να καταναλώσουν ένα νόμιμο προϊόν;

Ας δούμε τι υποστηρίζει ο Aeon Skobble, καθηγητής Οικονομικών και Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Bridgewater State, Southeastern Massachusetts στο απολαυστικό βίντεο που συνοδεύει την επιχειρηματολογία του με τίτλο «Απαγορεύοντας το κάπνισμα – απαγορεύοντας την ελευθερία» το οποίο δημοσιεύει το Learnliberty.gr.

“Σε πολλές περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα, βλέπουμε ολοένα και περισσότερες απαγορεύσεις του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Αυτό φαίνεται σαν μια σύγκρουση ανάμεσα σε δικαιώματα, καθώς ο καπνιστής ισχυρίζεται «Έχω το δικαίωμα να καπνίζω!», ενώ ο μη καπνιστής θα πει «Έχω το δικαίωμα να αναπνέω καθαρό αέρα!». Σε πολλές όμως από τις περιοχές αυτές, η έννοια του δημόσιου χώρου περιλαμβάνει μπαρ ή εστιατόρια. Και υπάρχει ένας σημαντικός λόγος που αυτοί οι χώροι δεν είναι δημόσιοι, αλλά ιδιωτικοί:

Tα μπαρ και τα εστιατόρια έχουν ιδιοκτήτες, όπως ακριβώς εσείς είστε οι ιδιοκτήτες των σπιτιών σας. Αν είστε στο σπίτι μου, δεν έχετε δικαίωμα να καπνίσετε, εκτός αν εγώ πω ότι μπορείτε να καπνίσετε. Και αν είμαι στο σπίτι σας, δεν έχω δικαίωμα στον καθαρό αέρα, εκτός αν εσείς πείτε ότι το έχω. Αν είμαι στο σπίτι σας, το αν θα καπνίσουμε ή όχι εξαρτάται από το ποιοι είναι οι κανόνες σας.

Αν είμαστε σπίτι μου, το αν θα καπνίσουμε ή όχι εξαρτάται από το ποιοι είναι οι δικοί μου κανόνες. Και όπως θα περίμενε κανείς ότι εσείς θα θέτετε τους κανόνες για το δικό σας σπίτι, σίγουρα και ο εστιάτορας θα έπρεπε να μπορεί να θέσει κανόνες για το τι συμβαίνει στο εστιατόριο του. Δεν έχετε το δικαίωμα να παραπονιέστε – είτε επιτρέπεται, είτε απαγορεύεται το κάπνισμα. Κι αυτό γιατί το εστιατόριο δεν είναι δικό σας. Ο εστιάτορας ξέρει την πελατεία του. Ξέρει αν το κατάστημα είναι τέτοιο που θα το συμφέρει περισσότερο να επιτρέψει ή να απαγορεύσει το κάπνισμα. Γιατί λοιπόν να μην αφήνουμε τον εστιάτορα να παίρνει αυτές τις αποφάσεις για το κατάστημά του, όπως ακριβώς και εσείς μπορείτε να θέσετε αυτούς τους κανόνες για το δικό σας σπίτι; Άλλωστε, δεν είστε υποχρεωμένοι να πάτε στο εστιατόριο. Αν θέλετε να πάτε σε ένα εστιατόριο όπου το κάπνισμα δεν επιτρέπεται, τότε θα έπρεπε να πάτε σε ένα εστιατόριο όπου το κάπνισμα δεν επιτρέπεται. Αν θέλετε να πάτε σε ένα εστιατόριο όπου το κάπνισμα επιτρέπεται, τότε θα έπρεπε να πάτε σε ένα τέτοιο εστιατόριο. Με το να το διατυπώσουμε όμως αυτό με όρους σύγκρουσης δικαιωμάτων, χάνουμε το σημαντικό σημείο που είναι το για τίνος τα δικαιώματα μιλάμε. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια σύγκρουση ανάμεσα στα δικαιώματα των καπνιστών και σε εκείνα των μη καπνιστών.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα ζήτημα δικαιωμάτων των ιδιοκτητών. Στην ιδιοκτησία σας, έχετε το δικαίωμα να καπνίζετε, όπως έχετε και το δικαίωμα να έχετε ένα περιβάλλον χωρίς καπνό. Όμως δεν έχετε δικαίωμα στην μία ή την άλλη κατάσταση αν βρίσκεστε στην ιδιοκτησία κάποιου άλλου. Τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη είναι αυτά που θα πρέπει να καθορίζουν τους όρους χρήσης της εν λόγω ιδιοκτησίας. Δεν έχετε δικαιώματα που υπερισχύουν έναντι των δικαιωμάτων του ιδιοκτήτη. Αν είμαι στο δικό σας εστιατόριο, το αν μπορώ να καπνίσω ή όχι εξαρτάται από εσάς, όχι από μένα”.

Την άποψη αυτή φαίνεται να ενστερνίζεται και το ΣτΕ που έχει αποφανθεί ότι πρόκειται για περιορισμό στην ελευθερία όσων επιλέγουν να καπνίζουν σε καφετέριες, καφενεία, ταβέρνες, μπαρ και άλλους τέτοιου είδους χώρους. Ωστόσο, η απαγόρευση αυτή είναι θεμιτή, κατά το ΣτΕ, διότι το σχετικό μέτρο στηρίζεται στο άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος, που προβλέπει την υποχρέωση του κράτους να μεριμνά για την προστασία της υγείας των πολιτών. Στην περίπτωση λοιπόν αυτή το ΣτΕ δέχεται την επίκληση του Συντάγματος, το οποίο προφανώς ισχύει για άλλες περιπτώσεις στις οποίες το κράτος καταδεικνύει ολέθρια ολιγωρία: Στην πολιτική Υγείας, στο θέμα των φαρμάκων, στο ζήτημα των εθνικών δρόμων.

Το πιο σημαντικό που βλάπτει την υγεία αλλά απειλεί και τη ζωή των Ελλήνων; Η πολιτική της συγκυβέρνησης και των μνημονίων. Ο αριθμός των αυτόχειρων, των εγκεφαλικών και εμφραγμάτων μεταξύ μη καπνιστών αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Το κάπνισμα τους έφταιξε…. Προφανώς η σπουδή τους για περιορισμό ελευθεριών είναι εντονότερη από αυτήν της προστασίας της Υγείας.

Συγγραφέας:Σόνια Χαϊμαντά

Πηγή άρθρου: newsbomb.gr   Αναδημοσιευση απο : http://www.kefaloniatoday.com/

- See more at: http://www.kefaloniatoday.com/epikerotita/ygeia/ta-pragmatika-etia-tis-epithesis-sto-tsigaro-egkomio-stin-eleitheria-tou-kapnizin-100690.html#sthash.9PVeig45.dpuf                                    http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Κεφαλονια. ΟΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ» ΡΩΣΟΙ ΚΑΙ Ο «ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ» ΟΥΣΑΚΩΦ Ή ΠΩΣ ΠΑΡΑΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

γράφει ο Πέτρος Πετράτος      ΟΙ  «ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΕΣ»  ΡΩΣΟΙ  ΚΑΙ  Ο  «ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ»  ΟΥΣΑΚΩΦ Ή  ΠΩΣ  ΠΑΡΑΠΟΙΕΙΤΑΙ  Η  ΙΣΤΟΡΙΑ            Κατά τη διάρκεια της «Ρωσικής Εβδομάδας» και κατά την παραμονή στο λιμάνι του Αργοστολιού του «ιερού» πλοίου «Άγιος Πέτρος» με τα οστά του αγίου (κατά τη Ρωσική Εκκλησία από το 2000) ναυάρχου Ουσακώφ  ακούστηκε και από τους Ρώσους υπεύθυνους των σχετικών εκδηλώσεων και από τοπικούς θεσμικούς παράγοντες και αναπαράχθηκε, ανυποψίαστα προφανώς, από τα τοπικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ότι «το 1800 οι Ρώσοι απελευθέρωσαν τα Επτάνησα». Κάτι τέτοιο δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορική πραγματικότητα.           Τώρα λοιπόν, που σταμάτησε ο απόηχος των εκδηλώσεων της «Ρωσικής Εβδομάδας», τώρα που το «ιερό» πλοίο «Άγιος Πέτρος» έφυγε από το νησί μας, ας σκεφτούμε ψύχραιμα και νηφάλια τι ακριβώς είχε συμβεί τότε: Γιατί ήρθαν οι Ρώσοι του Ουσακώφ στο Ιόνιο; Μήπως είχαν μαζί τους ως συμμάχους; τους Οθωμανούς Τούρκους; Από ποιους οι ενωμένοι Ρωσότουρκοι «απελευθέρωσαν» τα Επτάνησα;  Ρωσοτουρκική επέμβαση και κατοχή – Όχι απελευθέρωση           Ο Μ. Ναπολέοντας και ως φορέας των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης εκείνη την περίοδο και ως στρατιωτική δύναμη έχει καταστεί επικίνδυνος για τις απολυταρχικές δυνάμεις της Ευρώπης. Στα μέρη που επικρατούσε διαδίδονταν και πραγματώνονταν στον έναν ή στον άλλο βαθμό οι φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Είχε ήδη καταλύσει το κράτος της Βενετίας και τα Επτάνησα είχαν περιέλθει στην εξουσία του (Συνθήκη του Καμποφόρμιο, 1797).            Τα Επτάνησα, βέβαια, λόγω της στρατηγικής τους σημασίας, μπορούσαν να  χρησιμοποιηθούν από τη Γαλλία ως ορμητήριο για οποιαδήποτε επιχείρησή της εναντίον των Βαλκανίων, της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και της Αιγύπτου, που ήταν βέβαια ζωτικοί χώροι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της τσαρικής Ρωσίας. Αλλά και μέσω των Επτανήσων υπήρχε ο φόβος της διάδοσης των νεωτερικών φιλελεύθερων ιδεών στο διπλανό οθωμανοκρατούμενο ελληνικό χώρο με συνέπεια ενδεχομένως μια εξέγερση των υπόδουλων Ελλήνων.           Έπρεπε, λοιπόν, να αντιμετωπιστεί ο Ναπολέοντας, έπρεπε να απομακρυνθεί ο φόβος ευρύτερης διάδοσης των επαναστατικών ιδεών στα Βαλκάνια, έπρεπε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του τσάρου και σουλτάνου στην Ανατολή. Την ευθύνη της εκστρατείας στη Μεσόγειο και της εκδίωξης των Γάλλων από τα νησιά του Ιονίου ανέλαβε τα τέλη Αυγούστου του 1798 ο ικανότατος Ρώσος αντιναύαρχος Φιοντόρ (Θεόδωρος) Φιοντόροβιτς Ουσακώφ, κάτω από τις διαταγές του οποίου τέθηκε και η οθωμανική ναυτική μοίρα με τον Καντίρ μπέη. (Να σημειώσουμε ότι την ίδια περίοδο τα Ιόνια νησιά επιβουλεύονταν και οι Άγγλοι, οι οποίοι μετά από δέκα χρόνια θα εφαρμόσουν με επιτυχία σχέδιο κατάκτησής τους).           Έτσι, ο ενωμένος ρωσοτουρκικός στόλος από το φθινόπωρο του 1798 μέχρι το Φεβρουάριο του 1799 κατόρθωσε να εκδιώξει τους Γάλλους, να καταλάβει τα Επτάνησα και να επαναφέρει το παλαιό αριστοκρατικό καθεστώς. Αυτό έγινε τότε – τίποτε παραπάνω, τίποτε παρακάτω. Διώχτηκαν οι δημοκρατικοί Γάλλοι και νέοι κυρίαρχοι έγιναν οι απολυταρχικοί Ρώσοι και Οθωμανοί Τούρκοι. Επομένως, από πουθενά δεν προκύπτει «απελευθέρωση». (Πάντως είναι κρίμα οι υποστηρικτές της «απελευθέρωσης» να αδικούν τους «απελευθερωτές» Τούρκους και να παίρνουν τις τιμές μόνο οι «απελευθερωτές» Ρώσοι…). Αντίθετα, σημειώθηκε πισωγύρισμα της ιστορίας. Από τη φιλελεύθερη αναγέννηση στο δεσποτισμό και την απολυταρχία           Έχει, ωστόσο, σημασία να γνωρίσουμε επιπλέον άλλα δυο πράγματα, για να κατανοήσουμε καλύτερα το κλίμα εκείνης της εποχής: Α.  Τι νέο είχε φέρει η γαλλική κατοχή στα Επτάνησα και ποιους αυτό ενοχλούσε;   1. Άρχισε να πνέει αέρας φιλελεύθερος και να εφαρμόζονται στα νησιά μας για πρώτη φορά πρακτικές ισονομίας και λαϊκής συμμετοχής.  Αναφέρουμε τις σημαντικότερες: α) καταργήθηκε το Λίμπρο ντ’ Όρο, το σύμβολο της αριστοκρατίας, β) όλοι οι κάτοικοι ονομάστηκαν πολίτες, γ) στην τοπική αυτοδιοίκηση συμμετείχαν πρόσωπα από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, δ) καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα στη διοίκηση και στα δικαστήρια η ελληνική γλώσσα (μέχρι τότε η ιταλική), ε) ξεκίνησε η ίδρυση δημόσιων σχολείων. 2. Με αυτή τη νέα κατάσταση δυσανασχετούσαν μόνο οι ευγενείς – αυτοί που μέχρι τότε δυνάστευαν το λαό – γιατί έχαναν τη δύναμή τους, κυρίως την πολιτική. Τώρα τα ανερχόμενα αστικά στρώματα και ο απλός λαός των πόλεων και των χωριών μπορούσε να ανασάνει. Β. Ποιοι συνέβαλαν στην εκδίωξη των Γάλλων, ποιοι δηλαδή βοήθησαν τους νέους κατακτητές των Επτανήσων, τους Ρωσότουρκους, προσβλέποντας προφανώς στην επαναφορά του παλαιού καθεστώτος; 1. Οι πράκτορες των Ρώσων στα νησιά, οι ευγενείς δηλαδή, διακινούσαν προκήρυξη του Ουσακώφ, με την οποία ο Ρώσος ναύαρχος δήλωνε την πρόθεσή του να «ελευθερώσει» τα νησιά από τους Γάλλους. 2. Ο τότε πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄ (είναι ο ίδιος εκείνος που αργότερα θα αφορίσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τους πρωτεργάτες της Επανάστασης του 1821, ενώ λίγο πριν (1797) είχε απαγορεύσει την κυκλοφορία του περίφημου Συντάγματος του Ρήγα) με εγκύκλιό του καλούσε τους ορθόδοξους Επτανήσιους να συμπράξουν με τον αναμενόμενο στα Ιόνια νησιά ρωσοτουρκικό στόλο, για να διωχτούν οι «άθεοι» Γάλλοι, που απειλούσαν την «κραταιά βασιλεία» (του σουλτάνου δηλαδή), και  γνωστοποιούσε ότι θα αφορίσει όσους θα πρόσφεραν βοήθεια στον «όφη του Σατανά» (τους Γάλλους δηλαδή). Είναι, άλλωστε, ιστορικά τεκμηριωμένο ότι η επίσημη Εκκλησία ήταν κατά του Γαλλικού και του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, εναντιούμενη σε όλα τα φιλελεύθερα μυαλά της εποχής και καταδικάζοντας την επιστήμη και τη φιλοσοφία. 3. Στα νησιά οι ευγενείς, εκμεταλλευόμενοι τα αρνητικά, που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν, της γαλλικής διοίκησης, ξεσήκωναν τους αγρότες, τους οποίους εύκολα χειραγωγούσαν, εναντίον των Γάλλων, αξιοποιώντας και τη διακήρυξη του ομόδοξου Ουσακώφ και την εγκύκλιο του Γρηγορίου Ε΄.           Ενωμένοι, λοιπόν, οι Ρωσότουρκοι εκδίωξαν τους δημοκρατικούς Γάλλους από τα Επτάνησα και από τους πρώτους μήνες του 1799 ανέλαβαν αυτοί ως νέοι κυρίαρχοι. Επομένως, συνιστά παραποίηση, παραχάραξη της ιστορικής πραγματικότητας η άποψη περί Ρώσων «ελευθερωτών». Οι Ρωσότουρκοι ήταν ελευθερωτές μόνο για τους «αρχόντους», αφού αμέσως αποκαταστάθηκε στα Επτάνησα το παλιό αριστοκρατικό καθεστώς, το οποίο είχε καταργηθεί από τους Γάλλους, και οι ευγενείς ξαναπήραν τα καταργημένα προνόμιά τους.    Ίδρυση της Επτανήσου Πολιτείας           Την άνοιξη του 1799 οι αρχηγοί των δύο στόλων (Ουσακώφ και Καντίρ μπέης) ανακοίνωσαν ότι τα Ιόνια νησιά θα αποτελούσουν ενιαίο κρατικό σχηματισμό με κεντρική κυβέρνηση (Γερουσία), που θα εδρεύει στην Κέρκυρα. Το φθινόπωρο του 1799 αντιπροσωπία της  Γερουσίας πήγε στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί ένα τμήμα της στην Πετρούπολη, για να συζητήσει με το σουλτάνο και τον τσάρο αντίστοιχα τη δομή, τη λειτουργία και τη διεθνή θέση της νέας κρατικής οντότητας. Μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις το Μάρτιο του 1800 η Ρωσία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραψαν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, με την οποία αποφασιζόταν ότι τα Ιόνια νησιά θα συγκροτούσαν ενιαίο κράτος με την ονομασία «Επτάνησος Πολιτεία» ή και «Πολιτεία των Επτά Ενωμένων Νησιών», την οποία θα κυβερνούσαν οι πρόκριτοι και οι επιφανείς του τόπου και θα ήταν κάτω από την επικυριαρχία και την προστασία του σουλτάνου, στον οποίο θα πλήρωνε φόρο.           Πάντως, αυτή η εξέλιξη έχει την αξία της, καθώς τα Επτάνησα αποτέλεσαν το πρώτο αυτόνομο ελληνικό κρατικό μόρφωμα των νεότερων χρόνων. (Μετά από τριάντα χρόνια, το 1830, θα ιδρυθεί το ανεξάρτητο νεοελληνικό κράτος). Παρά τη συντηρητική πολιτειακή της κατεύθυνση, καθώς κυνήγησε τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και υπονόμευσε τον εκδημοκρατισμό των Επτανήσων, η Επτάνησος Πολιτεία, ως οργανωμένο αυτόνομο κράτος, παρείχε μια  αισιόδοξη προοπτική ελευθερίας στον υπόδουλο ελληνισμό: για παράδειγμα, ο Αδαμάντιος Κοραής ευχόταν να ξεκινήσουν από τα Επτάνησα οι απαρχές της ελληνικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Ωστόσο, με το σύνταγμα της Επτανήσου Πολιτείας του 1806 αναγνωρίστηκε στη Ρωσία το δικαίωμά της να επεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα του νέου κράτους, με αποτέλεσμα τον επόμενο χρόνο η Ρωσία να παραχωρήσει τα Επτάνησα με τη Συνθήκη του Τιλσίτ (1807) στη Γαλλία…           Από τα παραπάνω δεν προκύπτει ότι ο Ουσακώφ υπήρξε ο «θεμελιωτής» της Επτανήσου Πολιτείας, όπως έχει χαραχτεί στο μνημείο, που έχει στηθεί στο Αργοστόλι, στο χώρο προσόρμισης των κρουαζιερόπλοιων, στο γνωστό «μπαστούνι». Η Επτάνησος Πολιτεία υπήρξε αναμφίβολα το θετικό αποτέλεσμα της ρωσοτουρκικής επέμβασης του 1798-1799, αλλά αυτό απέχει πολύ από το χαρακτηρισμό του Ουσακώφ ως «θεμελιωτή» της Επτανήσου Πολιτείας. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Γι’ αυτό επιβάλλεται η διόρθωση της επιγραφής του μνημείου. Αν δε διορθωθεί, δικαιολογημένα κάποιος θα κατηγορήσει τους υπεύθυνους ανέγερσης του μνημείου για σκόπιμη παραπληροφόρηση και για συνειδητή παραχάραξη του ιστορικού γεγονότος. Και φρόνιμο είναι να μη φτάσουμε μέχρι εκεί. Ναι στη φιλία των λαών αλλά στη βάση τεκμηριωμένων ιστορικών γεγονότων           Κανείς δεν πρέπει να εναντιώνεται σε εκδηλώσεις, που αποβλέπουν στην αλληλογνωριμία, στη συναδέλφωση και τη φιλία των λαών· όλοι οφείλουμε να στηρίζουμε προσπάθειες, πρωτοβουλίες  και ενέργειες, που στοχεύουν στη σύσφιγξη σχέσεων μεταξύ λαών με κοινές παραδόσεις και κοινούς αγώνες. Τέτοιες δραστηριότητες πρέπει να αγκαλιάζονται και να διευρύνονται. Το ζήτημα, όμως,  είναι αυτές οι δραστηριότητες να εδράζονται σε αναμφισβήτητα γεγονότα και να αξιοποιούν σωστά τα συμπεράσματα της ιστορικής επιστήμης. Σε διαφορετική περίπτωση η χρησιμότητά τους είναι αμφίβολη και ελέγχονται ιδεολογικά και πολιτικά, ενώ παράλληλα δημιουργούν ψευδή συνείδηση, που αποπροσανατολίζει πολίτες και πολιτικούς και προσφέρει κακό μάθημα στο σήμερα και το αύριο.           Ειδικότερα με τους Ρώσους η περίπτωση του «απελευθερωτή» Ουσακώφ δεν προσφέρεται για τους παραπάνω σκοπούς. Η ρωσική πλευρά έχει ενδεχομένως τους λόγους της, αλλά εμείς γιατί πρέπει να ενδώσουμε; Τιμά την ιστορική μας διαδρομή ως Κεφαλονιτών να ερχόμαστε να τιμήσουμε αυτόν που σταμάτησε μια διαδικασία φιλελεύθερης και δημοκρατικής αναγέννησης και ανάπλασης στο νησί μας και γενικότερα στα Επτάνησα, αυτόν που γύρισε πίσω τους δείχτες της τοπικής μας ιστορίας;           Αντίθετα, υπάρχουν άλλα πρόσωπα και άλλα γεγονότα, δικά μας και της Ρωσίας, ιστορικά τεκμηριωμένα, που προσφέρονται για τη σύσφιγξη των σχέσεων των δύο πλευρών. Καλό είναι οι αρμόδιοι να τα σκεφτούν όλα αυτά.    Πέτρος Πετράτος Υ.Γ. Είχε ολοκληρωθεί το κείμενο αυτό, όταν διάβασα σε τοπικές δημοσιογραφικές ιστοσελίδες τον απολογισμό της «Ρωσικής Εβδομάδας στα Ιόνια νησιά» (σε ελληνική μετάφραση από τη ρωσική ιστοσελίδαhttp://voskres.ru/info/sobinfo529.htm). Αλλά κάποιους προβληματισμούς μου σε σχέση με αυτόν τον απολογισμό θα καταθέσω σε επόμενο κείμενό μου.                                                                                                                     Π. Π. Αναδημοσιευση απο :http://kefaloniapress.gr/                                      http://www.sppantelios.blogspot.gr/