Τόχουμε το χούι του… κερατά!

Η Αντζελα Γκερεκου

Δεν κατάλαβα; Μας πείραξε η Άντζελα; Που στο κάτω κάτω της γραφής και καλλίπυγος είναι και προϋπνιους στεναγμούς μας έχει προσφέρει και ως κορίτσι τής Μάνης αποτέλεσε το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου μας. Εμείς, λοιπόν, είμαστε το ΘΕΜΑ.

Όταν την ψηφίζαμε και τη στέλναμε στο πλευρό του φωστήρα Γιωργάκη, να γίνει η Πασιονάρια του ΠΑΣΟΚ, τι προσδοκούσαμε από τη φαντασίωση του απόλυτου θηλυκού; Είχε διαβάσει κανείς το βιογραφικό της; Ότι πέρασε από την Ιταλία για σπουδές στην αρχιτεκτονική – Χ….ε ψηλά κι αγνάντευε- κι ότι ο Φελίνι έκανε τούμπες για να τη πείσει να μείνει κοντά του, αλλά αυτή προτίμησε τη… Γαρίτσα. Κι εγώ θυμάμαι πως την πρωτοείδα κι έπαθα πλάκα «τι γκόμενα Θεέ μου»!! Ήταν τότε που ένας φραγκάτος παράγοντας της ΑΕΚ χρηματοδότησε για πάρτη της την ταινία «Το κορίτσι τής Μάνης» και μας κάλεσε να την δούμε σ ένα κινηματογράφο, στα Πατήσια. Εκεί πάθαμε τη. πλάκα μας μας, καθώς ξετύλιξε το αβυσσαλέο πάθος της, προσφέροντας μας σε κοινή θέα...

κάθε πτυχή της μοναδικής της κορμάρας. Στη συνέχεια, αφού περιήλθε την κοσμική Αθήνα, με ισάξιες της ωραιότητός της γνωριμίες, κι αφού ο Κουτσομύτης έτυχε να είναι -Φευ- ο μοναδικός σκηνοθέτης που ανακάλυψε το ταλέντο της, ηράσθη τον Άρχοντα της νύχτας. Πάντα γενναιόδωρος ο Τόλης με τις γυναίκες, της έκαμε κι έναν δίσκο! Όπου εκτιμήσαμε και τις φωνητικές της ικανότητες. Κι αφού ανατριχιάσαμε σύγκορμοι, αναφωνήσαμε «τύφλα νάχει η Νίνου και η Μοσχολιού».

Γυναίκες όμως σαν την Άντζελα, ξέρουμε καλά όσοι αντιμετωπίζουμε με ρεαλισμό τα θηλυκά, δεν ανήκουν μόνον σ έναν άντρα, ούτε σ ένα Κόμμα. Ανήκουν στο Λαό και σ όποιον γουστάρουν… Τι ζητάτε λοιπόν και τα ρέστα;

Μήπως όταν την ψηφίζατε θαρρούσατε πως έχει ξετινάξει όλα τα εγχειρίδια του Σοσιαλισμού. Δεν είχε τι να κάμει στα διαλείμματα των γυρισμάτων στη Μάνη και ξεφύλλιζε Μαρξ, Ένγκελς και Κορνήλιο Καστοριάδη; Κι όλοι εσείς οι αφελέστατοι ΠΑΣΟκοι νομίσατε πώς αποκτήσατε τη δική σας Ρόζα Λούξεμπουργκ; Μην τρελαθούμε κιόλας…

Αυτοί είμαστε κι αυτό μας αξίζει. Ο,τι λάμπει και μας το πλασάρουν, τρέχουμε σα μαλάκες και το ψηφίζουμε. Κι η Κατερίνα Στανίση, στα ωραία της, να είστε σίγουροι πως θα μπορούσε να είναι υπουργός Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ. Μη βλέπετε τώρα που ξέπεσε στο Γκλέτσο!

Η Άντζελα, λοιπόν, η πρασινομάτα, κάτοικος παρακαλώ του Λιστόν, σύντροφος του «το φεγγάρι πάνωθε μου, κάτωθε μου κι ολοτρίγυρα», είναι γυναίκα της ταραχής, έτοιμη να την κοπανήσει για κάτι καλλίτερο και ωραιότερο. Δεν ανήκει στις γυναίκες που θα κάτσουν να σκάσουν, ή να μαραζώσουν δίπλα στην ανημπόρια και την ανεπάρκεια. Είναι γυναίκα θρύλος. Τέτοιες γκόμενες δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Κι όλοι εσείς που την ψηφίσατε μην έχετε παράπονο. Τόχετε το χούι, του κερατά!

Ψηφίζετε ο,τι γυαλίζει κι ας είναι σκέτος τενεκές. Γι αυτό κι η Βουλή τα τελευταία χρόνια θυμίζει περισσότερο σκηνή επιθεώρησης του 50, παρά κοινοβούλιο!

Του Άρη Σκιαδόπουλου από imerodromos μέσω farmakoglwssa-kirki

https://sppantelios.blogspot.com

Οι Μελισσούλες ... του Κοινοβουλίου!

Μετά από το ξεγύμνωμα της αξιοπιστίας πολλών επώνυμων πολιτικάντηδων και την αποδεδειγμένα και με δόλο συμμετοχή τους στην προσχεδιασμένη πορεία και τραγική κατάληξη της χώρας, τελευταία παρατηρούμε ότι δημιουργείτε και μια άλλη κατηγορία βουλευτών και βουλευτίνων  οι “Μελισσούλες”!

Ναι οι Μελισσούλες οι οποίες περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα (όπως οι πραγματικές μέλισσες από άνθος σε άνθος) αναιρώντας με ευκολία τα πιστεύω, τα γραφόμενα και τα λεγόμενα τους!

Πολλοί δε από αυτούς αυτογελοιοποιούνται....

αφού πολλές φορές πηγαίνουν και “γλείφουν” εκεί που έφτυναν υπερασπιζόμενοι πρόσωπα και ιδέες που μέχρι πρότινος κατηγορούσαν ή ακόμα και ... λοιδορούσαν!

Προσωπικά πιστεύω ότι όλες αυτές οι “Αποστασίες” είναι αποτέλεσμα δοσοληψιών και συμφωνιών κάτω από το τραπέζι! (με ότι συνεπάγεται από αυτό).

Την συγκεκριμένη στιγμή έχουμε πολλές “Μελισσούλες” (για να μη πω τίποτα πιο βαρύ και χαρακτηριστικό) οι οποίες πέρα από τα μπαξίσια που ίσως πήραν, φιγουράρουν και σε εκλόγιμες θέσεις στα ψηφοδέλτια του νέου τους κόμματος!

Δυστυχώς όπως προανέφερα όλα αυτά απαξιώνουν περαιτέρω και κάνουν πιο έντονη την πολιτική δυσοσμία των τελευταίων χρόνων αφού πάψαμε να θεωρούμε ότι υπάρχουν πλέον πολιτικοί άνδρες με "παντελόνια" αλλά και Γυναίκες οι οποίοι θα κρατήσουν στο μέλλον τις υποσχέσεις και τα λόγια τους!

Ναι φίλες/οι μας κυβέρνησαν “λελέδες” και ξεπουλημένα τομάρια και δυστυχώς αυτοί οι ίδιοι προσπαθούν τώρα με όλα τα μέσα (θεμιτά και αθέμιτα) να μας κοροϊδέψουν για άλλη μία φορά!
   

Κλείστε λοιπόν τ’ αφτιά και τα μάτια σας στις “Κασσάνδρες” του εσωτερικού και του εξωτερικού και πηγαίνετε την Κυριακή 25 Ιανουαρίου να τους δώσετε αυτό που τους πρέπει και τους αξίζει!!!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός


http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Τα ΜΜΕ συγκαλύπτουν το έγκλημα της κυβέρνησης και του εφοπλιστικού κεφαλαίου

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ 

(8 σημεία που ποτέ δε θα ακούσετε στο MEGA και μπορούν να στείλουν τον κ. Μπάμπη στο λυσσιατρείο).

5 μέρες μετά το «ατύχημα» στο «Norman Atlantic», κι ενώ κανείς δε ξέρει ακόμη πόσοι ήταν οι επιβαίνοντες, πόσοι είναι οι αγνοούμενοι, πόσοι είναι οι νεκροί, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να συγκαλύψουν το έγκλημα, ένα έγκλημα που η αποκάλυψή του σε προεκλογική περίοδο θα σήμαινε την...

απόλυτη συντριβή των κυβερνητικών εταίρων.

Στον ίδιο ρόλο της συγκάλυψης, μαζί με τα ΜΜΕ, και ο ίδιος ο υπουργός Μ. Βαρβιτσιώτης, ο οποίος έδωσε αμέσως τη «γραμμή» ότι η τραγωδία στην Αδριατική είναι ένα «δυστύχημα», σαν να πρόκειται για τροχαίο σε επαρχιακή οδό.

Τι δεν θα ακούσετε ποτέ από τους παρακοιμώμενους των κυρίαρχων ΜΜΕ;

1. Το «Norman Atlantic» ήταν υπερφορτωμένο. Κουβάλαγε περισσότερα οχήματα από όσα επέτρεπε η άδειά του. 222 έναντι 195.

2. Το πλήρωμά του ήταν το μισό από όσο έπρεπε! 55 αντί για 90 ναυτικοί. Η μείωση των πληρωμάτων έχει αγγίξει σε διάστημα ενός έτους το 40%. Παράλληλα, επεκτείνεται η πρόσληψη ναυτικών ξένων εθνικοτήτων, καθώς με τον τρόπο αυτόν οι ναυτιλιακές εταιρείες υπάγονται στην εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία της χώρας προέλευσης των εργαζομένων και δεν υποχρεούνται στην καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο ΝΑΤ. Τη δυνατότητα αυτή τούς παρέχει η σχετική νομοθεσία που έχει κοπεί στα μέτρα των συμφερόντων τους. Την κρίσιμη στιγμή οι ελάχιστοι ναυτικοί δεν μπορούσαν καν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

3. Από τις 4 το πρωί, ώρα εκδήλωσης της πυρκαγιάς, μέχρι τις 10 π.μ. (τις πρώτες 6 κρίσιμες ώρες) που ήταν στην αποκλειστική ευθύνη των ελληνικών αρχών, το φλεγόμενο πλοίο και οι εκατοντάδες επιβάτες ήταν αφημένοι στο έλεος του Θεού. Η δήλωση του αρχηγού του Λιμενικού Σώματος Θ. Αθανασίου, ότι «Οι εξαιρετικά αντίξοες καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν στα επιχειρησιακά μέσα να δράσουν» δείχνει όλο το μέγεθος των ευθυνών της πολιτείας, καθώς εκείνο το χρονικό διάστημα είχαν ήδη προσεγγίσει το πλοίο ιταλικά αλιευτικά.

4. Δεν έσπευσαν, από την πρώτη στιγμή, ούτε ρυμουλκά ανοιχτής θαλάσσης, με ευθύνη της ΑΝΕΚ, καθώς κάτι τέτοιο προϋποθέτει υψηλό κόστος και δαπάνη που βαραίνει την εταιρία.

5. Το πλοίο ήταν RoRo (φορτηγό) και μετασκευάστηκε σε RoRo Passenger, έγινε δηλαδή οχηματαγωγό επιβατηγό. Από ποιόν ελέγχθηκε η μετασκευή; Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι το ναυάγιο του «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα οφείλεται στα σοβαρά λάθη κατά τη μετατροπή του πλοίου από δεξαμενόπλοιο σε επιβατηγό-οχηματαγωγό, λάθη που είχαν υπονομεύσει την ευστάθεια και την ασφάλεια του ήδη καταπονημένου σκάφους και είχαν κοστίσει τη ζωή σε 273 επιβάτες.

6. Στις 19 του Δεκέμβρη οι λιμενικές αρχές είχαν επιθεωρήσει το πλοίο και είχαν σημειώσει αρκετές ελλείψεις. Και όμως το πλοίο ταξίδευε παρά το ότι είχαν γίνει παρατηρήσεις από το Κεντρικό Λιμεναρχείο της Πάτρας ότι δεν υπήρχε σχέδιο διάσωσης ούτε και εξοπλισμός να αντιμετωπιστεί τυχόν πυρκαγιά. Ποιός έχει την ευθύνη για την απόφαση αυτή; Και γιατί ο υπουργός ναυτιλίας επιμένει ότι ο καράβι έφυγε από την Πάτρα ως πλήρως αξιόπλοο;

7. Ο καιρός ήταν άθλιος. 10 έως 11 μποφόρ. Γιατί επιτράπηκε να ταξιδέψει ένα πλοίο με τόσα προβλήματα ενώ είχε έγκαιρα εκδοθεί δελτίο καιρού;

8. Η χώρα διαθέτει συνολικά 12 super puma. Από αυτά μόνο 2 συμμετείχαν στη διάσωση , προερχόμενα από το ΒΔ Αιγαίο. Πού ήταν τα υπόλοιπα και σε ποια κατάσταση;

Οι 12 επιβεβαιωμένοι και οι 28 (μέχρι τώρα) αγνοούμενοι θα πρέπει να προστεθούν στην ατελείωτη λίστα των θυμάτων του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της κυβερνητικής συνενοχής.

Μέσα σε μια πενταετία μόνο (1993-1998), 523 ναυτεργάτες είχαν θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους, σε 31 συνολικά ναυτικά «δυστυχήματα» σε πλοία ελληνικών συμφερόντων, ελληνικής και ξένης σημαίας.

Ένα διαρκές έγκλημα που έχει τις ρίζες του στην επιδίωξη της μέγιστης κερδοφορίας και στον ανταγωνισμό μεταξύ των ακτοπλοϊκών εταιριών, ο οποίος πυροδοτήθηκε και από τον κανονισμό 3577/92 της Ε.Ε. για την «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών και απειλεί ευθέως την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής με τα «οριακού αξιόπλοου» καράβια, που σήμερα είναι σε χειρότερη κατάσταση και από το «ΣΑΜΙΝΑ».

Το εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν είναι απλά μια ομάδα πλοιοκτητών. Μέσω γιγαντιαίων επιχειρηματικών ομίλων ελέγχουν μεγάλο μέρος του τραπεζικού, του ενεργειακού και του mediaκού τομέα. Ελέγχουν την κεφαλαιακή ροή, την ενεργειακή επάρκεια και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της χώρας.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει προνομιακούς δεσμούς με τη νεοναζιστική οργάνωση της Χ.Α, η οποία έχει αξιοποιηθεί ήδη ως εκτελεστικός βραχίονας στη Ζώνη.

Η αριστερά οφείλει να μιλήσει για το έγκλημα. Και οφείλει να προετοιμάζεται. Γιατί σε μια κυβέρνηση της αριστεράς οι σωστικοί λέμβοι μπορεί και να μη λειτουργούν στην εντέλεια.

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Από iskra μέσω resaltomag

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Πρόσωπο του 2014: o Ηλίας Τουμασάτος

Έφηβος ετών …40!  Δικηγόρος , θεατρολόγος,  καθηγητής ανεπίδεκτος ..κανόνων,  έφερε στη ζωή μας έναν  «μικρό μάγο» ρίχνοντας βάλσαμο στις πληγές του 2014  και ελπίδα για τα δύσκολα που μας περιμένουν  το 2015.

Το 2014 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Κεφαλονιά. Ξεκίνησε με  σεισμούς και  καταστροφές και έκλεισε με μια μεγάλη πολιτική αβεβαιότητα και αγωνία για τις κάλπες.  Το 2014 πέρασαν από το προσκήνιο της ζωής μας, σεισμολόγοι, καταστροφολόγοι, οικονομολόγοι.. πολιτικολόγοι.  Τα παιδιά, οι έφηβοι , το 2014 με τους σεισμούς έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Η ασφάλεια και η σιγουριά του σπιτιού μέσα σε μια νύχτα έγινε εφιάλτης..  Αρκετοί δάσκαλοι και καθηγητές ξεπερνώντας τους προσωπικούς τους φόβους στάθηκαν δίπλα στα παιδιά, τα ενθάρρυναν και τα βοήθησαν να ξαναμπούν στις τάξεις.  Ανάμεσά τους ένας καθηγητής του Λυκείου Κεραμειών λίγο.. διαφορετικός από τους άλλους.. Ιδιόρρυθμος , εκτός κανόνων και τυπικής δεοντολογίας , χωρίς φόβο να «τσακαλώσει» την εικόνα του (γινεται ακόμα και καρτουν),

όχι μόνο στάθηκε δίπλα στη τάξη και τα παιδιά του αλλά τους χάρισε και έναν «μάγο» .. Έναν μικρό μάγο, κραυγή αγωνίας ενός καθηγητή να επικοινωνήσει καλύτερα με τα παιδιά του για τα αληθινά και ουσιώδη της ζωής.

Ηλίας Τουμασάτος,  καθηγητής-λογοτέχνης  με  ανησυχίες, αγωνίες  , προσδοκίες,  έφερε στη ζωή μας "εναν μικρό μάγο" για να μας μάθει να επικοινωνούμε.    Ηλίας Τουμασάτος, έφηβος ετών 40 , φανατικός εργένης τόσο που να ανησυχούν για αυτόν οι μαθητές του και να του γράφουν.. στιχάκια και να του ζωγραφίζουν σκίτσα.

Αυτός ο γλυκός άνθρωπος, ο καθηγητής με το πιο φωτεινό χαμόγελο, επιλέχτηκε απο τη συντακτική ομάδα του Kefalonia press ως η προσωπικότητα του 2014 για την ελπίδα που έφερε η πένα του στα παιδιά , για την ηλιακτίδα στα συντρίμια των σεισμών και στα αποκαίδια της κρίσης..  Kαι κυρίως για αυτά που θα βγάλουν τα συρτάρια του τα επόμενα χρόνια! Γνωρίστε τον ..

Ο Ηλίας Τουμασάτος γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1974. Κατάγεται από τον Αγκώνα (από τη μεριά του πατέρα του) κι από το Κάστρο της Άσσου (από τη μεριά της μητέρας του). Στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Αγκώνος έμαθε τα πρώτα του γράμματα, στο μεταίχμιο μεταξύ πολυτονικού και μονοτονικού.  Στο Αργοστόλι φοιτά στο 1ο Γυμνάσιο και στο 1ο Λύκειο της πόλης και το 1991 αφήνει την Κεφαλονιά για την Αθήνα, για να σπουδάσει με υποτροφία του ΙΚΥ στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία τελειώνει το 1995.  Τελείωσε νωρίς, για να γλιτώσει νωρίς. Ποτέ δεν αγάπησε τα νομικά και τη δικηγορία. Παρόλο που απέκτησε την άδεια του δικηγόρου και έγινε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών το 1997, δεν αγόρευσε ποτέ σε αίθουσα δικαστηρίου. Μετά τη θητεία του αποφασίζει να σπουδάσει κάτι που πραγματικά αγαπάει, κι έτσι δίνει με επιτυχία κατατακτήριες εξετάσεις στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Νάσος Βαγενάς. Από το τμήμα Θεατρικών Σπουδών αποφοιτά με άριστα, και με πολύτιμες αποσκευές, το καλοκαίρι του 2000.  Ήδη από την άνοιξη του 2000 είχε επιστρέψει στην Κεφαλονιά, όπου προσλήφθηκε στη θέση του Διευθυντή της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης Αργοστολίου. Στη θέση αυτή παρέμεινε για 9,5 χρόνια, ως το καλοκαίρι του 2009, οπότε και παραιτήθηκε. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων συμμετείχε ενεργά στις δράσεις, τα προγράμματα, τις εκδηλώσεις  και τις εκδόσεις της Βιβλιοθήκης.  Στον χώρο αυτό «μαθήτευσε» κοντά σε σημαντικές μορφές της κεφαλονίτικης πνευματικής ζωής, όπως ο καθηγητής Γεώργιος Ν. Μοσχόπουλος, αλλά και οι αείμνηστοι Γεράσιμος Πεντόγαλος, Γεώργιος Γ. Αλισανδράτος και Σπύρος Λουκάτος. Μετά την παραίτησή του από τη Βιβλιοθήκη, διορίστηκε  μέσω διαγωνισμού του ΑΣΕΠ στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και μέχρι σήμερα εργάζεται στο Βαλλιάνειο  Γενικό Λύκειο Κεραμειών ως καθηγητής πολιτικών και κοινωνικών επιστημών. Η πρώτη του δημοσίευση γίνεται το 1991 στο περιοδικό Κυμοθόη. Το 2003 θα κυκλοφορήσει από το Κοργιαλένειο Μουσείο η μελέτη του «Ιππηλάσιον-Γκιόστρα, άθλημα και θέαμα στα βενετοκρατούμενα Επτάνησα». Το 2004 έγραψε τα κείμενα για το λεύκωμα του Κοργιαλενείου Ιδρύματος «Η παλαιά Κεφαλονιά – ένας ατέλειωτος Αύγουστος», όπου παρουσιάζεται το προσεισμικό Αργοστόλι μέσα από τα μάτια μιας φανταστικής ηρωίδας, της Χριστίνας, την 9η Αυγούστου 1953, οπότε σημειώθηκε ο πρώτος από τους τρεις καταστροφικούς σεισμούς που ισοπέδωσαν το νησί. Το 2007 μετέφρασε το βιβλίο του Robert Bittlestone «Οδυσσεύς Λυόμενος», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Πολύτροπον». Στα χρόνια της Βιβλιοθήκης έγινε έφορος του Διοικητικού Συμβουλίου της βραβευμένης από την Ακαδημία Αθηνών Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών , και συμμετείχε στην οργανωτική επιτροπή αλλά και με ανακοινώσεις στα επιστημονικά συνέδρια που οργάνωσε η Εταιρεία. Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό της Εταιρείας «Κεφαλληνιακά Χρονικά». Δημοσίευσε επίσης μελέτες σε επιστημονικά και φιλολογικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους, καθώς και σε τοπικές εκδόσεις. Έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους φορείς και πολιτιστικούς συλλόγους της Κεφαλονιάς και έχει συμμετάσχει σε ημερίδες, εκδηλώσεις και παρουσιάσεις βιβλίων στο νησί. Αντικείμενο του ερευνητικού ενδιαφέροντός του είναι κυρίως η ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με έμφαση στην επτανησιακή λογοτεχνία, το νεοελληνικό θέατρο και την ιστορία του τύπου στην Ελλάδα. Το 2013 υποστήριξε στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Χαραλάμπης Άννινος (1852-1934): Ένας Επτανήσιος στην Αθήνα», με επιβλέποντα τον Καθηγητή του Ιονίου Πανεπιστημίου Θεοδόση Πυλαρινό, και έγινε διδάκτορας  με το βαθμό «άριστα». Από μικρός αγαπάει τη λογοτεχνία και «πειραματίζεται» με τη γραφή.  Το 2000 βραβεύτηκε από την Ελληνική Ραδιοφωνία για το διήγημά του «Ο Αυλός του Πανός», με θέμα το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Το διήγημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Χρονικά» το 2001. Οι λογοτεχνικές του δοκιμές είτε έμεναν στο συρτάρι, είτε, λιγότερο συχνά, δημοσιεύονταν σε ιστολόγια που διατηρούσε, με τελευταίο το eliaswords.blogspot.gr που διέκοψε τη λειτουργία του στο τέλος του 2014. Στις αρχές του 2014, λίγο μετά τους σεισμούς, τυπώνεται από τις εκδόσεις «Αιγιαλός» του Παναγή Μοσχονά το πρώτο του βιβλίο «Ο μικρός μάγος και άλλες ιστορίες». Το βιβλίο αποτελείται από εικοσιέξι μικρές ιστορίες, που γράφτηκαν την τελευταία δεκαετία.  Ιστορίες που αποτυπώνουν βιώματα της παιδικής και νεανικής ηλικίας, αλλά και παραμύθια που «κρύβουν» ή «φανερώνουν», ανάλογα πώς το βλέπει κανείς, κάποιες από τις αλήθειες της ζωής. Αλήθειες απλές και καθημερινές, που αφορούν μικρά, αλλά πολύτιμα και ουσιαστικά πράγματα.

Η ιστορία που έδωσε τον τίτλο της στο βιβλίο μιλά για έναν μικρό μάγο που ενηλικιώνεται, και ξεκινάει το δικό του, ξεχωριστό ταξίδι στη ζωή. Ένας μαθητής του Ηλία, ο Δημήτρης, είναι ο αληθινός μικρός μάγος, στο πρόσωπο του οποίου καθρεφτίζονται όλα εκείνα τα παιδιά που ξεκινούν με ανήσυχο πνεύμα, ανασφάλειες, αλλά κυρίως με όνειρα και ελπίδες την ενήλικη ζωή. Ο «Μικρός Μάγος» αγκαλιάστηκε από το κοινό της Κεφαλονιάς – η πρώτη του έκδοση εξαντλήθηκε και ξανατυπώθηκε για να συνεχίσει τα ταξίδια του.

Ο Ηλίας ζει στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Δεν έχει δική του οικογένεια, αλλά γι’ αυτόν ο πρώτος του γιος είναι ο μικρός μάγος. Και τα υπόλοιπα παιδιά του, όλοι οι μαθητές του. Και προσπαθεί να γράφει και να πειραματίζεται, και παράλληλα να διαβάζει ωραία κείμενα και να ακούει πολλή μουσική. Δεν τον πολυνοιάζει αν θα δημοσιεύονται τα κείμενά του – ένας άνθρωπος που ασχολείται με το γράψιμο πρέπει να φροντίζει να έχει μεγάλα, ευρύχωρα συρτάρια…

αναδημοσιευση απο : http://kefaloniapress.gr/ http://www.sppantelios.blogspot.gr/

“Εις το ΛΗΞΟΥΡΙΟΝ…”

 Το Λιμανι Ληξουριου το 1939. Φωτογραφια του Σπυρου Μελετζη.

Και στο μέρος αυτό της Κεφαλονιάς έζησαν πολλοί και ονομαστοί ριμναδόροι,ο  δε ανταγωνισμός μεταξύ αυτών γιμόνταν  με αρκετό πείσμα, όπως και στα άλλα μέρη του Νησιού μας.Τώρα πλέον έρχόμεθα στο ξακουστό Ληξούρι. Το λεγόμενο  “πίκολο Παρίσι”, που πλένει στο γιαλό τα ποδαράκια  του κατά τον τον αθάνατο Λασκαράτο.
Στα Ρίφο-Δαμουλιανάτα  π.χ. εδώ και  χρόνια έζησαν δύο έξοχοι τοιούτοι παγκεφαλονίτικης φήμης ριμναδόροι. Ο περίφημος  Διονύσιος Μαλιώρης και ο  Μαντζαβίνος Γαβριελάτος…
Τα ποιήματα των δύο αυτών ριμναδόρων ήσαν πολλά και διάφορα. Πλην πολύ λίγα διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα.Στο Ρίφι  ήτο ο Ριμναδόρος Παναγής Γιακουμάτος.
Ή παράδοση αναφέρει, πως ο  εκ της Άγιας Θέκλης ριμναδόρος Σπυρίδων Λιβιεράτος. ενώ εχόρευε στο Ρίφι, είπε σε κάποιο χορό:
“Εγύρεψα να παντρευτώ στο βουλιασμένο Ρίφι,
μα δ’ μ’ αρέσ’ η πεθερά, δε μου γουστάρ’ η νύφη”
Οι Ριφιώτες, προσβληθέντες, παρακαλέσανε το Μαντζαβίνο να πάει την άλλη Κυριακή στην ‘Αγία θέκλη και να απαντήσει στον  Λιβιεράτο. Ο Μαντζαβΐνος, καίτοι λυπημένος από το θάνατο του αδελφού του, πήγε και άρχισε το χορό ως εξής:
“Αχείλι ξεμαράσου, πες το και της καρδιάς
και τα φαρμάκια ρίξτα στη ρίζα της εληάς.
Αν θέλης να τα φτιάκωμε και να συχωρεθούμε,
ότι σου πω κι’ ότι μου πης να μην το βαργομούμε” ( βαργομούμε= να μην το έχουμε βάρος )
Αν θέλης να τα φτιάκωμε φέρε’ οχτώ προβάτες
να τις ξοδεύω τις τρινές να βάλουμε αργάτες.!!!”
Είπαμε προηγουμένως, πως ο Μαλιώρης ή Γιάννος είχε άνταγωνιστή το Μαντζαβΐνο. Αληθινά όλες οι πληροφορίες μας καταλήγουν εις το συμπέρασμα, ότι οι ρίμνες και των αυτών ριμναδόρων της Άνωγής ήσαν τόσο έξυπνες, ώστε ώρες ολόκληρες κρατούσαν το χορό, χωρίς διόλου να κουράσουν τους ακροατές.
Ήταν αδύνατο να παρουσιαστεί νέος στο χορό, χωρίςο τρομερός σατυρικός Μαλιώρης να μη του πει το κατάλληλο δίστιχο ή τετράστιχο.
Για να λάβει μια  ιδέα ο  αναγνώστης για το Μαλιώρη σημειώνουμε τα κατωτέρω ανέκδοτά του.
Κάποια γυναίκα τη στιγμή, που χόρευε ο  Μαλιώρης, ήλθε στο χορό με γεμάτο το πρόσωπο από πούδρα, την οποίαν στην “Ανωή¹) λένε πούρβερη. Ό ευφυής λοιπόν ριμναδόρος, κοιτάζοντας τη γυναίκα αυτή, ξεφωνίζει.
” Η  πούρβερη το πρόσωπο, πως το κατασκευάζει, σαν κότα το Μαγιάπριλο, όπου ξαναπουλιάζει”.
Κάποιος παππάς στο χωριό του είχε τη συνήθεια να φορη 1»α ζωνάρι κόκκινο. Μόλις τον είδε ό Μαλιώρης αρχίζει.
“Κόσμο πολύν εγύρισα και νύχτες με φεγγάρι, μα δεν απάντησα παππά με κόκκινο ζωνάρι.”
Όταν δε σε κάποιο άλλο χορό ήλθε ένας διάσημος ζωοκλέφτης, ο  Μαλιώρης του φώναξε.
“Ολ’  οι παππάδες του χωριού θε να σεαφορέσουν,
πάνε  να φέρης πέντ’ αρνιά για να σε συγχωρέσουν.
Αν θαν τα φέρης ναν καλά και ναν από δικά σου
να  ιιην τα πάρης άλλουνού, πούναι το μάθημα σου”.
Στα Δαμουλιανάτα ζούσε κάποιος γέρος, που φορούσε στενά πανταλόνια, τα άλλαξε απότομα και φόρεσε πλατοβράκια (κούδες), επειδή έπαθε από κήλη και δεν ήθελε να το μάθουν οι χωριανοί του.
Ο τρομερός Μαλιώρης το πήρε μυρουδιά και μόλις τον βλέπει στο χορό, αρχίζει.
“Για πέτε μου γυναίκες μου, φίλοι μου και παιδάκια,
τ’ επαθ’ ο Γέρο-Νικολής κι’ έβαλε πλατοβράκια ;”
Στο ίδιο χωριό ζούσε κάποιος φτωχός νέος, πού φορούσε διαρκώς ρολόι χρυσό, ενώ στο σπίτι του πεινούσαν.
Ο  Μαλιώρης, σατυρίζοντας αυτόν, έλεγε.
“Βλέπετ αυτόν τον μπροστινό, όπου φορεί ρολόι ;
στο σπίτι του για το ψωμί πιάνουν το μοιρολόι.
Με μπαουλίνα ‘) περπατεί, το σέρνει με καμάρι,
στο λείψανο του ο παππάς πεντάρα δε θα πάρη!”
Κάποια φορά πάλι, σατυρΐζοντας την . . . αγάπη !! που έχουν οι Νύφες με τις πεθερές, τραγουδούσε.
“Αν έλθουν τα Δεματορά (χωριό) να σμίξουν με το Ρίφι, 
τότενες  θε ν’ αγαπηθούν η Πεθερά κι’ η  Νύφη.”

Πηγή άρθρου: H Σάτυρα στην Κεφαλονιά

- Seemore at: http://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/lixourion-102227.html#sthash.MfIjkIZK.dpuf

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Χριστούγεννα στους Ωκεανούς με τον Κεφαλονιτη καπετάν Νικόλα Τζαμαρία

Στο Νότιο Αντλαντικό, τρεις μέρες απόσταση απο την Βραζιλία,  έκανε Χριστούγεννα ο Κεφαλονίτης καπετάνιος Νικόλας Τζαμαρίας και όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος μας έστειλε τις φωτογραφίες απο τη γιορτή του πληρώματος.  Χρόνια πολλά καπετάν Νικόλα και στο πλήρωμά σου ! Ηρεμες θάλασσες τη νέα χρονιά.

Αναδημοσιευση απο : http://kefaloniapress.gr/ http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Αργοστόλι: Βόλτα μια ηλιόλουστη Παραμονή Χριστουγέννων

Παραμονή Χριστουγέννων 2014

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου σήμερα… Παραμονή Χριστουγέννων.  Μια βόλτα στο Αργοστόλι περνώντας μέσα από το Λιθόστρωτο και φτάνοντας μέχρι την Κεντρική Πλατεία Αργοστολίου μέχρι το Χριστουγεννιάτικο χωριό.

Τα παιδάκια να λένε τα Κάλαντα στα μαγαζιά, κόσμος να απολαμβάνει το καφεδάκι του στις καφετέριες και ένας ήλιος να μας κάνει να ξεχνάμε ότι είναι Δεκέμβριος….

-  http://www.kefaloniatoday.com/epikerotita/argostoli-volta-mia-iliolousti-paramoni-christougennon-102336.html#sthash.p0w9UjJI.dpuf   http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Τα έθιμα της δεύτερης ημέρας των Χριστουγέννων στην προσεισμική Κεφαλονιά

Τα έθιμα της δεύτερης ημέρας των Χριστουγέννων στην προσεισμική Κεφαλονιά

Η  ημέρα των Χριστουγέννων για την προσεισμική Κεφαλονιά ήταν ημέρα της οικογένειας, ημέρα που δεν έφευγαν από το σπίτι, αντίθετα η επόμενη  ήταν ημέρα αφιερωμένη στους συγγενείς.  Κομβόι ολόκληρα με γαϊδουράκια και άλογα ξεκίναγαν χαράματα μέσα στον χιονιά και το τσουχτερό κρύο για να επισκεφτούν τους συγγενείς σε άλλα χωριά.  Όπως μου διηγείται η μάνα μου Αθηνά Χιόνη, θυγατέρα του + παπα-Βαγγέλη Χιόνη, η οικογένειά της στον Κατελειό δεχόταν συγγενείς ακόμα και από τη Λειβαθώ!  Για τις μετακινήσεις αυτές υπήρχε κώδικας.  Οι οικογένειες λόγου χάρη με νεογέννητα δεν μετακινιούνταν αλλά δέχονταν τους συγγενείς.  Ηταν ευκαιρία για να γνωρίζονται και τα εξαδέλφια μεταξύ τους, καθώς οι επισκέψεις δεν ήταν ευκολο πράγμα.  Ηταν μια μέρα που όλοι περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία. Για τις νοικοκυρές όμως ήταν μέρες μαρτυρίου καθώς θα έπρεπε να ετοιμάσουν το γεύμα με τους μουσαφίριδες μέσα στις μικρές άβολες κουζίνες, να βάλουν φωτιά έξω από το σπίτι, να στρώσουν με τα καλά σκεπάσματα..  Οσο χαρά και να υπήρχε που θα έβλεπαν τους δικούς τους, η κούραση τις λύγιζε.  Για τα παιδιά (τα αγόρια) ήταν μεγάλο πανηγύρι. Με το που φθάνανε τα ξαδέλφια τους έτρεχαν στα χωράφια με τις λαστικέρες να παραβγουν στο σημάδι.Τα κορίτσια σκλάβες στο σπίτι να βοηθάνε τη μάνα στα τραταρίσματα και στην περιποίηση των ξένων.   Οι καλεσμένοι φέρνανε μαζί τους πολλά φιλέματα. Απαραίτητο το Χριστόψωμο. Η μάνα μου θυμάται κάτι τεράστια Χριστόψωμα «σαν αλώνι» (ετσι φάνταζαν στο παιδικό μυαλό της, ) , με αλεύρι σπιτικό , τριμμένο στο νερόμυλο.  Η μυρωδιά τους σε μεθούσε (και η πείνα τους επίσης)..  Οι οικοδεσπότες συνηθιζαν αυτή την ημέρα να ανοίγουν το νεό βαρέλι με κρασί και να επιδεικνύουν την τέχνη τους στην οινοποιία.   Τις περισσότερες φορές λόγω και της μικρής χειμωνιάτικης ημέρας, οι επισκέπτες διανυχτέρευαν για να σηκωθούν χαράματα για το ταξίδι της επιστροφής. Εστρωναν ότι είχαν σε σκεπάσματα δίπλα στη γωνιά, ξάπλωναν και όλη νύχτα οι μεγάλοι κουβέντιαζαν για τις οικογενειακές υποθέσεις και διευθετήσεις. Όχι σπάνια αυτές οι κουβέντες κατέληγαν σε άγριους καυγάδες για τα λεγόμενα «περιουσιακά», αλλά η ιερότητα της ημέρας τους συνέφερνε. Πριν σελώσουν τα γαϊδούρια έπιναν ζεστό κρασί στο οποίο βουτούσαν μαύρο ψωμί και νοστίμευσαν με ελιές. Οσοι είχαν πρόβατα είχαν και την πολυτέλεια της φέτας. Για τα παιδιά είχαν γάλα , αν δεν υπήρχαν πρόβατα, ένα κομμάτι μαύρο ψωμάκι με ελίτσες ήταν αρκετά και για τα παιδιά. Αυτά τα έθιμα κράτησαν –τουλάχιστον στο σπίτι της μητέρας μου- έως τους σεισμούς του 1953. Δυσκόλεψαν είναι αλήθεια στα χρόνια της κατοχής, και χάθηκαν στην δεκαετία του ’60 καθώς οι προηγούμενες εστίες είχαν καταστραφεί από τους σεισμούς, τα σπίτια είχαν μετακινηθεί σε άλλα χωριά , αλλά κυρίως γιατί η μετανάστευση άρπαξε τους άνδρες και οι γυναίκες μόνες με τα παιδιά δεν «επιτρεπόταν» να μετακινούνται και να  διανυχτερεύουν σε άλλα σπίτια.. Από το τέλος της δεκαετίας του ’70 που οι Κεφαλονίτισσες άρχισαν να μπαίνουν στην παραγωγή (δημόσιοι υπάλλληλοι, δασκάλες κλπ)  και απέκτησαν οικονομική ανεξαρτησία   όλα άλλαξαν στην οικογενειακή εστία  στα ήθη και στα έθιμα..

Οι παλιές φωτογραφίες του κειμένου ειναι του Ελβετού φωτογράφου Fred Boissonnas που έχει φωτογραφήσει ανθρώπους της Ελλάδας στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας 1930- 1940. Αναδημοσιευση απο : http://kefaloniapress.gr/ http://www.sppantelios.blogspot.gr/