Το poulatakefalonias.gr στις εγκαταστάσεις της Kefalonian Beer

Είναι χειροποίητη, είναι φρέσκια και είναι Κεφαλλονίτικη! Είναι η δικιά μας μπύρα που παράγεται στο γειτονικό Καραβόμυλο από τη Μικροζυθοποιία Κεφαλλονιάς & Ιθάκης.

Σε μια εξαιρετικά δύσκολη για το "Επιχειρείν" περίοδο, με τη μακροχρόνια οικονομική κρίση να έχει επηρεάσει  σε καθολικό βαθμό την καθημερινότητα όλων μας, τρεις νέοι άνθρωποι αποφάσισαν να επενδύσουν στο νησί τους. Πρόκειται για τον Γιάννη Πολυχρονάτο και τα αδέλφια Κυριάκο και Νίκο Μωραϊτη.  

Το poulatakefalonias.gr είχε την ευκαιρία να φιλοξενηθεί στις εγκαταστάσεις της Ζυθοποιίας και να συνομιλήσει με έναν εκ των ιδρυτών της, τον κ. Γιάννη Πολυχρονάτο ο οποίος μας ξενάγησε στους χώρους παραγωγής και εμφιάλωσης, μας μίλησε για το πως ξεκίνησε η ιδέα, για τις δυσκολίες του όλου εγχειρήματος, τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας, αλλά και για την αποδοχή της Kefalonian Beer από την τοπική κοινωνία και τα σχέδια της εταιρείας για το μέλλον.

Γιάννη, πότε και πως γεννήθηκε η ιδέα παραγωγής μιας χειροποίητης τοπικής μπύρας και πως τελικά φτάσαμε να κρατάμε σήμερα στα χέρια μας την Kefalonian Beer;

Πρόκειται για ένα όνειρο χρόνων. Ωστόσο, ως  ιδέα σχηματοποιήθηκε την τελευταία πενταετία με οδηγό την αγάπη για τον τόπο μας και το μεράκι για καλή μπύρα. Τα δύο αυτά στοιχεία σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εντοπίσαμε την ανάγκη δημιουργίας ενός τοπικού, επώνυμου και ποιοτικού προϊόντος, μας έδωσε την απαραίτητη ώθηση ώστε να πάρουμε την απόφαση και να ξεκινήσουμε την προσπάθειά μας, φυσικά με πολύ προσεκτικό σχεδιασμό και μελετημένα βήματα. Και είμαστε ευτυχείς με το μέχρι τώρα αποτέλεσμα.

Αναλάβατε κατά κοινή ομολογία  ένα σημαντικό ρίσκο και μάλιστα κάτω από δύσκολες οικονομικά συνθήκες. Ποια ήταν τα σημαντικότερα  προβλήματα  ή εμπόδια που αντιμετωπίσατε;

Όπως σωστά παρατηρήσατε, ουσιαστικά η υλοποίηση της ιδέας μας πραγματοποιήθηκε μεσούσης της οικονομικής κρίσης, με capital controls και κλειστές τράπεζες. Επιπλέον, ήρθαμε αντιμέτωποι με την ελληνική γραφειοκρατία, καθώς από την αδειοδότηση της επιχείρησης μέχρι την έναρξη της παραγωγής, εμπλέκονται πολλοί φορείς και υπηρεσίες με ότι αυτό συνεπάγεται.

Να σημειώσω επίσης ότι λόγω της θεομηνίας που έπληξε την Κεφαλλονιά τον περασμένο Σεπτέμβρη, πλημμύρισαν οι εγκαταστάσεις μας, με αποτέλεσμα να καταστραφεί όλη σχεδόν η παραγωγή και οι πρώτες ύλες και πέραν της οικονομικής ζημίας να καθυστερήσει η όλη διαδικασία κατά τουλάχιστον τρεις μήνες. 

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της Kefalonian Beer που την καθιστούν ξεχωριστή;

Καταρχάς μιλάμε για μια φρέσκια μπύρα με 5% αλκοόλ, η οποία δεν έχει περάσει από τη διαδικασία της παστερίωσης, δηλαδή δεν έχει συντηρητικά και είναι αφιλτράριστη. Με αυτό τον τρόπο διατηρεί αναλλοίωτη τη γεύση της και όλα τα συστατικά από τις πρώτες ύλες παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της μαγιάς η οποία έχει υψηλή διατροφική αξία. Να επισημάνω επίσης ότι είμαστε μια από τις ελάχιστες ζυθοποιίες πανελλαδικά που χρησιμοποιούν 3 είδη ελληνικού και μόνο κριθαριού το οποίο προμηθευόμαστε από Έλληνες παραγωγούς από τη Μακεδονία, καθώς και 3 διαφορετικά είδη λυκίσκου που χαρίζουν στη μπύρα το ξεχωριστό της άρωμα και την πλούσια γεύση της.    

Γιάννη αν θες μίλησε μας για τη διαδικασία παραγωγής της μπύρας.

Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι είναι απαραίτητο σε όλους τους χώρους της ζυθοποιίας να τηρούνται αυστηροί κανόνες υγιεινής και συγκεκριμένες θερμοκρασίες ανάλογα με το στάδιο της παραγωγής. 

Η διαδικασία ουσιαστικά ξεκινά με το άλεσμα του κριθαριού  το οποίο ακολούθως αναμειγνύεται με νερό όπου ανάλογα με τη θερμοκρασία του αλλά και το χρόνο παραμονής στις ειδικές δεξαμενές, παράγεται ένα σακχαρώδες εκχύλισμα που ονομάζεται ζυθογλεύκος. Στη συνέχεια ο ζυθογλεύκος περνάει στο βραστήριο, όπου και πάλι ο χρόνος εξαρτάται από τη συνταγή που ακολουθούμε και προστίθεται ο λυκίσκος που προσδίδει το άρωμα και τη γεύση στη μπύρα. 

Επόμενο στάδιο είναι εκείνο της ζύμωσης η οποία πραγματοποιείται στα λεγόμενα κυλινδροκωνικά δοχεία ωρίμανσης, όπου με την προσθήκη της μαγιάς ξεκινά η διαδικασία της ζύμωσης κατά την οποία  παράγεται το αλκοόλ και το διοξείδιο του άνθρακα που κάνει τη μπύρα αφρώδη.

Όταν τελειώσει η ζύμωση, η μπύρα ψύχεται σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και ξεκινάει το στάδιο της ωρίμανσης που διαρκεί περίπου ένα μήνα. Αφού γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι με τους ειδικούς δοκιμαστικούς σωλήνες, ακολουθεί το τελευταίο στάδιο που είναι η εμφιάλωση. Ακόμη όμως και στο γυάλινο μπουκάλι που είναι πλήρως αποστειρωμένο, η μπύρα μένει ακόμη μερικές ημέρες για επιπλέον ωρίμανση πριν τελικά παραδοθεί στις συνεργαζόμενες εταιρείες για τη διανομή της. 

Πόσο ικανοποιημένοι είστε από την μέχρι τώρα αποδοχή της Kefalonian Beer από την τοπική κοινωνία και τους επισκέπτες του νησιού μας;  

Όπως συμβαίνει με όλα τα νέα προϊόντα στην αγορά, αρχικά υπήρξε μια σχετική επιφύλαξη, η οποία ωστόσο γρήγορα μετατράπηκε σε αποδοχή και πολύ θετικά σχόλια. Και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι καθημερινά όλο και περισσότερα καταστήματα εστίασης, καφέ και μπαρ από την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη εκδηλώνουν ενδιαφέρον για να προμηθευτούν την Kefalonian Beer.

Σε ότι αφορά στους επισκέπτες της Κεφαλλονιάς και ιδιαίτερα στους ξένους, είναι σαφές ότι κατά τη διάρκεια των διακοπών τους δεν επιδιώκουν πλέον μόνο ήλιο, θάλασσα και αξιοθέατα. Θέλουν να γευτούν τοπικά προϊόντα και να μάθουν για την αυθεντικότητα και την ιστορία που κουβαλούν. Το να γευτούν ένα τοπικό πιάτο ή να πιούν ένα τοπικό κρασί ή μια μπύρα, αποτελεί σχεδόν μια βιωματική εμπειρία για αυτούς και με αυτόν τον τρόπο γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές των τοπικών μας προϊόντων στη χώρα τους.     

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Θα δούμε σύντομα την Kefalonian Beer σε σημεία πώλησης και εκτός Κεφαλλονιάς;

Η αλήθεια είναι πως έχουμε ήδη προτάσεις από μεγάλες αλυσίδες λιανεμπορίου που δραστηριοποιούνται σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά και προτάσεις από το εξωτερικό. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι ιδιαίτερα τιμητικό και κολακευτικό για εμάς. Ωστόσο υφιστάμενα η παραγωγική μας δυνατότητα δυστυχώς δεν μας επιτρέπει να καλύψουμε την αυξημένη αυτή ζήτηση.  Κύριος στόχος μας είναι σε πρώτη φάση να καλύψουμε πλήρως την αγορά των νησιών μας και από το 2017 να επεκταθούμε σε επιλεγμένα σημεία διάθεσης στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Σε δεύτερο στάδιο, όταν θα έχουμε ολοκληρώσει το επενδυτικό μας πλάνο που θα μας επιτρέψει να αυξήσουμε την παραγωγή μας, τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να ακολουθήσουμε μια περισσότερο εξωστρεφή εμπορική πολιτική και μάλιστα με περισσότερες ετικέτες, καθώς σχεδιάζουμε την παραγωγή κόκκινης και μαύρης μπύρας. Πολύ σύντομα πάντως θα είμαστε σε θέση να ξεναγούμε στο χώρο μας όσους το επιθυμούν, να τους δείχνουμε τη διαδικασία παραγωγής, τα στάδια που περνούν τα υλικά μέχρι να καταλήξουν στο τελικό προϊόν και να δοκιμάζουν απευθείας την μπύρα μας.      

Ο κλάδος της μικροζυθοποιίας είναι από τους πλέον αναπτυσσόμενους κλάδους της βιομηχανίας τροφίμων και ποτών στην Ελλάδα. Τι δυσκολίες εν γένει αντιμετωπίζει;    

Ο κλάδος μας, όπως εξάλλου και όλοι οι κλάδοι της οικονομίας στις μέρες μας παλεύουν με τον έντονο ανταγωνισμό από τις μεγάλες πολυεθνικές, τη γραφειοκρατία, την έλλειψη χρηματοδότησης, αλλά και τον ορατό κίνδυνο κατάργησης του μειωμένου ειδικού φόρου κατανάλωσης που ισχύει για τις ελληνικές μικρές ζυθοποιίες που έχουν παραγωγή έως και 200.000 εκατόλιτρα μπύρας ετησίως. Η κατάργηση αυτή αντιλαμβάνεστε ότι θα αυξήσει σημαντικά το κόστος παραγωγής και θα πλήξει καίρια τη βιωσιμότητα των μικρών επιχειρήσεων.

Πληροφορηθήκαμε ότι πρόσφατα ιδρύθηκε η Ένωση Μικρών Παραγωγών Ζύθου. Ποιοι είναι οι στόχοι της και πως πιστεύεις ότι μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη του κλάδου;  

Είναι αλήθεια. Η Ένωση μας προσπαθεί να καταρτίσει και να επικοινωνήσει προς όλες τις κατευθύνσεις τις κοινές για τον κλάδο μας θέσεις και να μας εκπροσωπήσει στο διάλογο με την πολιτεία και τους φορείς.

Επιπλέον επιδιώκει  να  εκπαιδεύσει τρόπον τινά τους καταναλωτές και τους επαγγελματίες για τη μικροζυθοποιία και την ουσιαστική ποιοτικά διαφοροποίηση της από τη βιομηχανική μπύρα, η οποία ελέγχεται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες του εξωτερικού.

Γιάννη κλείνοντας τη συζήτησή μας, θα θέλαμε να δώσεις μια συμβουλή στους νέους ανθρώπους της περιοχής μας που ενδεχομένως θα ήθελαν και αυτοί να ξεκινήσουν τη δική τους επιxειρηματική προσπάθεια; 

Θα τους συμβούλευα και θα τους προέτρεπα να μείνουν στον τόπο μας που είναι πραγματικά ευλογημένος και να κυνηγούν τα όνειρά τους ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που ανακύπτουν. Με υπομονή, επιμονή και την Κεφαλλονίτικη κουρλαμάδα, μπορούν να πετύχουν τα πάντα!

Γιάννη, το www.poulatakefalonias.gr σε ευχαριστεί θερμά για τη ζεστή φιλοξενία και εύχεται σε εσένα, το Νίκο και τον Κυριάκο κάθε επιτυχία στα σχέδια σας. Ελπίζουμε δε, η υπέροχη, δικιά μας Kefalonian Beer να ταξιδέψει σύντομα σε όλη την ελληνική και γιατί όχι και την παγκόσμια αγορά, διαφημίζοντας ταυτόχρονα το νησί μας και τα μοναδικά προϊόντα του.

DSC_0375_1

3/8

 Πηγή: www.poulatakefalonias.gr   

Αναδημοσιευση απο : http://www.poulatakefalonias.gr/

Ο Ιούλιος μέσα από τις κεφαλονίτικες παροιμίες . Γαλανός Σωτ. Γεράσιμος

 Ο Ιούλιος είναι ο έβδομος μήνας του έτους και πήρε το όνομά του προς τιμή του Ιουλίου Καίσαρα. Οι αρχαίοι Έλληνες τον είχαν πρώτο μήνα του χρόνου και τον έλεγαν «Εκατομβαιώνα» λόγω που έκαναν πρωτοχρονιάτικες πλούσιες  θυσίες. Πριν ονομασθεί με το σημερινό του όνομα οι Ρωμαίοι τον  έλεγαν  Quintilis,  επειδή στο ημερολόγιο του Ρωμύλου και του Νουμά  Πομπιλίου ήταν ο πέμπτος μήνας του έτους με πρώτον το Μάρτιο. Κατά τον Μεσαίωνα ο Καρλομάγνος  τον ονόμασε μήνα του σανού..

             Είναι ένας μήνας που έχει πολλές γιορτές και πανηγύρια  μέσα σε πολλή ζέστη και καύσωνες, χαρακτηριστικό της καλοκαιρινής περιόδου και που περιμένουμε να ωριμάσουν  τα φρούτα και να γίνουν για τα καλά  τα κηπευτικά. 

Από τις γιορτές που έχει ο Ιούλιος ξεχωρίζουν : Της  Παναγίας της Βλαχέρας τις 2 του μηνός, στις 7 της Αγίας Κυριακής  και στις 8 του Αγίου Προκοπίου, τις 11 της Αγίας Ευφημίας, τις 17 της Αγίας Μαρίνας , τις 20 του προφήτου Ηλία, τις 26 της Αγίας Παρασκευής και τις 27 του Αγίου Παντελεήμονα.

Στην κεφαλονίτικη λαογραφία  βρίσκουμε παροιμίες που αναφέρονται σε  γιορτές και για τη γεωργική κατάσταση που επικρατεί αυτό το μήνα.

 «Τσ’  αγιά Μαρίνας ρώγα και τ ’ άη –Λιός σταφύλι.» ή

«Ο άη- Λιας κόβει σταφύλια  και η αγία  Μαρίνα σύκα.» Παλική

Οι παροιμίες θέλουν  να πουν, πως βρίσκεις ρώγα από σταφίδα  και σύκα τις 17 του μηνός που είναι της αγίας Μαρίνας και τις 20 του προφήτη Ηλία σταφύλι , δηλαδή το σταφύλι ωριμάζει αργότερα από τη σταφίδα. 

Κι άλλη παροιμία συγκρίνει τις ζέστες  και τα λιοβόρια και τα μοιράζει ανάλογα στους καλοκαιρινούς μήνες.

«Τ ’  Αλωναριού τα κάματα , τ’ Αυγούστου τα λιοβόρια» Σάμη

Δηλαδή, τον Ιούλιο κάνει κάμα, δυνατή ζέστη, ενώ τον Αύγουστο φυσάει ζεστός δυνατός ανατολικός άνεμος, το λιοβόρι.

Στην Παλική λένε: «Τ’ Αλωναριού τα μεσημέρια , και του Γεναριού οι νύχτες.»

Υπάρχει δηλαδή η αντίληψη, πως αυτοί οι δύο μήνες που είναι  αντίθετοι μέσα στο έτος, έχουν βαριές στιγμές, γι’  αυτό πρέπει να φυλαγόμαστε από τα ξωτικά.  

Παρόμοια είναι και αυτή που  λέει πως :

«Του Γεναριού το φεγγάρι  είναι σαν του Αλωνάρη.» Παλική

Δηλαδή, είναι πολύ φωτερό.

Στις κεφαλλονίτικες παροιμίες του Δημητρίου Λουκάτου (Κεφαλονίτικα Γνωμικά Αθήνα 1952)βρίσκουμε και αυτή που λένε στη Λιβαθώ:

« Την ημέρα τ’ άη –Λιός  παίρνει ο καιρός αλλιώς.»

Η μέρα του αγίου Ηλία πέφτει τις 20 του μηνός και είναι μέρα πού την προσέχουν πολύ οι τσοπάνηδες, γιατί  αρχίζει  να αλλάζει  εμφανέστατα στο μίκρεμα η μέρα.

            Φαίνεται πως  ο Ιούλιος είναι ο αντίζηλος μήνας του Ιανουαρίου. Και οι δύο είναι οι μεσαίοι μήνες στις εποχές που ανήκουν, έτσι δεν είναι τυχαία η σύγκριση και η σχέση που έχουν μέσα στις κεφαλονίτικες παροιμίες και,  που αυτές με τη σειρά τους έχουν αποτυπώσει τη γνώση και την εμπειρία  του παρελθόντος.

Η παρακάτω παροιμία από το Αργοστόλι πιστοποιεί με πολύ ωραίο παράδειγμα την παραπάνω σκέψη.

« Η καλή αμυγδαλιά  ανθίζει το Γενάρη

  και βαστάει τ’ αμύγδαλα όλον τον Αλωνάρη.» Αργοστόλι  

Ενώ στην Έρισσο, που η οικιακή οικονομία ήταν πολύ σημαντική και βασιζόταν σε και «κτηνοτροφική ασχολία» των πουλερικών ίσχυε το:

« Κάτσε κότα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη»

            Βέβαια τον Αλωνάρη πέφτουν πολλές αγροτικές δουλειές και τα παλιά χρόνια δεν έπρεπε ο νέος που ήθελε να παντρευτεί να κάνει το γάμο του αυτόν το μήνα , γιατί θα ξεχνούσε τις δουλειές για χάρη της προετοιμασίας του γάμου και δεν θα είχε σοδειά για το χειμώνα. Αυτό  λέει και η παροιμία από τη Λιβαθώ.

« Γαμπρός αλωναριάτικος, κακό χειμώνα βγάνει.»

            Επίσης, γιομάτο το νησί μας από αλώνια, που, δυστυχώς ελάχιστα έχουν μείνει για να μαρτυρούν τον κόπο  που τα γιόμιζε από ήχους τόσο από στροφές αλόγων όσο και του αλωνιστή  ο κάματος.

Σ’ αυτά τα αλώνια που διάσπαρτα υπήρχαν στα χωριά, άλλα ήταν πέτρινα κι άλλα χωμάτινα που εξυπηρετούσαν για διάφορες δουλειές.

Και όπως σήμερα κάνεις την έρευνά σου στα χωριά όλο και προβάλει κανένα αλώνι πέτρινο και θαυμάζεις τη λιθιά που το συγκρατεί και, πάνω ντυμένο με πλάκες ή πέτρες κατάλληλες, που τοποθετημένες τεχνικά, δίνουν στο δάπεδο μια τάξη στην πλοκή του μωσαϊκού του.

            Επειδή στο αλώνι έφτανε η δουλειά στο τέλος της και φαινόταν και ο κόπος των  γεωργών, καλό ήταν οι συνέταιροι γεωργοί να είχαν τακτοποιήσει την μοιρασιά ή την πληρωμή πριν φτάσουν στο αλώνισμα.

«Κάλλιο λόγια στο χωράφι , παρά  ντράβαλα (φασαρίες) στ’  αλώνι.» Πυλ.

Δηλαδή με άλλα λόγια καλύτερα να γίνει συμφωνία με τον συνέταιρο στην σπορά.

Βέβαια οι παροιμίες έχουν και το συμβολικό τους χαρακτήρα και το μήνυμα που σου δίνουν ικανοποιεί πολλές περιπτώσεις και καταστάσεις

«Μικρό- μικρό τ’ αλώνι μου, και να’ ν’ μοναχικό  μου.» Πύλαρος –Παλική

Τελικά ο Ιούλιος συμπληρώνει τον Ιούνιο και φυσικό είναι ο λαός να συμπλήρωσε την παροιμία του Ιουνίου λέγοντας:

 « Θέρος , τρύγος , πόλεμος ….και στ’ αλώνισμα χαρές!»

Αντιγραφη απο :  http://damoulianata.blogspot.gr/

Από Φανάρι-Μηνιές με κανό

Καλώς μας όρισες Ιούνιε.

Γράφτηκε από τον Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός


Έρχεται ο Ιούνιος, ο έκτος μήνας του χρόνου και ο πρώτος του καλοκαιριού.




Βέβαια μέσα στο αρχαίο Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν τέταρτος μήνας με 29 ημέρες, πέρασε στο Ιουλιανό ημερολόγιο ως έκτος μήνας με 30 ημέρες, όπου έτσι διατηρείται και σήμερα μετά τη γρηγοριανή μεταρρύθμιση του.

Κατά την ρωμαϊκή παράδοση, ο Ρωμύλος τον ονόμασε Junius, αφιερώνοντας τον ταυτόχρονα στη θεά Ήρα (Juno).



Ο Ιούνιος λέγεται και Θεριστής, γιατί είναι ο μήνας του θερισμού σʼ όλη την Ελλάδα Ο λαός του έχει δώσει πολλά ονόματα και τον εκτιμά πολύ λόγω, που, για την γεωργία είναι σημαντικός, επειδή μετά τον θερισμό «ελευθερώνεται η γη για νέα σοδειά».

Ακολουθεί μια μικρή «περιδιάβαση» για τις γιορτές και τα λαογραφικά χαρακτηριστικά του Ιουνίου, μέσα από τις κεφαλλονίτικες παροιμίες. (Δημ. Σ. Λουκάτου, Κεφαλονίτικα γνωμικά, Αθήνα 1952).

«Μάης –μαΐτσης μαγιανός
και θεριστής θεριστινός» Έρισσος

Ο καθηγητής –λαογράφος, Δημήτριος Λουκάτος μας λέει πως η παραπάνω παροιμία από την Έρισσο έχει φτιαχτές λέξεις για να μας πει, πως ο Μάης έχει ομορφιές και μάγια, μα ύστερα έρχεται ο Ιούνιος (θεριστής), που μας θερίζει από την πείνα. Εννοεί πως η νέα σοδειά δεν έγινε ακόμα.

Την ίδια σκέψη για τον Ιούνιο έχουν και στην Πύλαρο λέγοντας την παροιμία διαφορετικά.

«Ο Μάης έχει τʼ όνομα
κι ο Θεριστής την πείνα»

Στην περιοχή των Πρόννων λένε την παρακάτω παροιμία που βεβαιώνει την πράξη του θερισμού.

«Απʼ αρχής του Θεριστή
του δρεπανιού μας η γιορτή»

Ο Ιούνιος έχει αρκετές «μικρογιορτές» όπως: του «Βαρθολομαίου και Βαρνάβα» τις 11 του μηνός, μέρα που πολλοί δεν δουλεύουν, ιδιαίτερα στα αμπέλια, γιατί το έχουν για κακό. Του όσιου Ονουφρίου, στις 12 του μηνός αυτού, στις 14 του Αγίου Ελισαίου, μέρα που δεν δουλεύουν οι γεωργοί με τα ζώα γιατί ο άγιος αυτός θέλει το σεβασμό του, αλλιώς τα ζωντανά τα πιάνει λύσσα, μας λέει ο λαός. Τις 15 και 16 του μηνός αντίστοιχα εορτάζουν ο προφήτης Άμως και ο άγιος Τύχωνος, ο τελευταίος είναι ο άγιος της τύχης.

Τον μήνα αυτόν έχουμε και το γενέθλιο του Άγιου Ιωάννη του Προδρόμου τις 24 και έχει ταυτιστεί η λατρεία του με το άναμμα της φωτιάς και άλλα μαντικά έθιμα που έχουν αρχαιοελληνική καταβολή, που γίνονται την παραμονή της ημέρα αυτή. Είναι η γνωστή γιορτή του Αγίου Ιωάννου του Λαμπαδάρη και, που ο λαός μας από τόπο σε τόπο του έχει δώσει πολλά ονόματα και θεραπευτικές ιδιότητες.

Ο λαός έχει περάσει μέσα στις παροιμίες του όλη τη σοφία και την πείρα των αιώνων και έτσι οι παροιμίες λειτουργούν ως άγραφοι νόμοι που οδηγούν, διδάσκουν και συνετίζουν. Βέβαια τώρα που τις εργασίες στο χωράφι δεν τις κάνουν τα χέρια, όπως και τον θερισμό του Ιουνίου, η παροιμία πρακτικά φαίνεται να μην ισχύει. Είναι όμως αξίωμα που δε χάνεται ούτε μηδενίζεται και σε κάθε περίσταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέσα στο λόγο και στη ζωή.

Γύρω από το θέρο και το θέρισμα οι παλιές παροιμίες στην Κεφαλλονιά μας λένε:

«Θέλεις θέριζε και δένε,
θέλεις δένε και κουβάλιε» Λειβαθώ

Εδώ η παροιμία θέλει να πει πως και τα δύο τον ίδιο κόπο έχουνε και μάλιστα κόπο σκληρό.

«Θέριζε γέρο γέννημα
και παλλικάρι στάρι» Παλική και Λειβαθώ

Εννοεί πως το γέννημα (κριθάρι) πρέπει να θερίζεται γινωμένο, ενώ το στάρι να είναι νωπό για να μην τρίβεται.

Σε όλο το νησί υπάρχει η παροιμία που συνοπτικά και δυναμικά μας ενημερώνει πως ο θέρος, θέλει χέρια πολλά και να δουλεύουν συνέχεια.

«Θέρος, τρύγος,
πόλεμος δεν περιμένουν»

στην Παλική και στη Σάμη προσθέτουν ή λένε και το εξής: «και στις ελιές ρεμούρο», δηλαδή με πολλή γρηγοράδα για να γίνει το μάζεμα.

Υπάρχει μια άλλη παροιμία που λένε στη Λειβαθώ και μας ενημερώνει, πως, τον Ιούνιο δείχνουν οι ελιές τι καρπό θα κάμουν.

«Τον Θεριστή, ο νοικοκύρης τηράει
την ελιά και τραβάει τα μαλλιά του»

Επειδή κάνει αρκετή ζέστη και τον Ιούνιο αρχίζουν να σκαρώνουν οι σταφίδες, μα κοντά να μπει ο επόμενος μήνας θα είναι έτοιμες. Η παροιμία μας λέει πως:

«Τ΄ άη –Γιάννη με το μαντήλι,
και τση Βλαχερνός με το καλάθι»

δηλ. στις 24 του μηνός του Άη Γιαννιού μπορεί να μαζέψεις μια μαντηλιά σταφίδες, αλλά τις 2 του Ιουλίου, της Παναγίας της Βλαχέρνας, θα χρειαστείς καλάθι.

Θέση εκλεκτή μέσα στο λαό και στην κεφαλλονίτικη παροιμία έχει η μέρα που εορτάζει ο άγιος Ιωάννης ο Λαμπαδάρης, αφού παλιά την ημέρα αυτή την πρόσεχαν και την εκτιμούσαν με λατρείες και μαντικά έθιμα.

«Από τʼ άη –Γιαννιού του Λαμπαδάρη,
η μέρα παίρνει τα πίσω»

δηλ. έχουμε τις θερινές τροπές του ηλίου και η μέρα αρχίζει να μικραίνει. Τα έθιμα που γίνονται αυτή την ημέρα είναι όλα ηλιοτροπικού χαρακτήρα και ποικίλουν από τόπο σε τόπο.

Κορυφαίο είναι το έθιμο που είναι και πανελλήνιο, «το άναμμα της φωτιάς» που ανήκει στα καθαρτήρια έθιμα και δημιουργεί τη νέα εφορεία της γης.

Μέσα στις τοπικές εορτές είναι και αυτή του Αγίου Παναγή (Παπα-Μπασιά) τις 7 του μηνός και επίσης την πρώτη Κυριακή, ως συνήθως, του Ιουνίου γίνεται στο Ληξούρι «το μνημόσυνο των Πέντε» που κρέμασαν οι Γερμανοί τις 5-6-1944 στην πλατεία του Ληξουρίου.

Επίσης στην κινούμενη εορτή των Αγίων Πάντων (φέτος 18 του Ιουνίου), στη Σάμη όπως γίνεται από παλιά, θα εορταστούν οι τρεις Άγιοι Φανέντες, στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται πάνω στην αρχαία ακρόπολη της Σάμης.

Την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου δε, έχει θεσπίσει η Νομαρχία του Νομού Ηλίας για να τιμά με εκδήλωση «την Μάχη στο Λάλα» εκεί που έλαβαν μέρος οι Κεφαλλονίτες και άλλοι Επτανήσιοι και κατεδίωξαν τις 22 Ιουνίου του 1821, έπειτα από σκληρή μάχη τους Λαλαίους Τουρκαλβανούς. Η συμμετοχή στην εκδήλωση τόσο από την Νομαρχία Κεφαλληνίας και Ιθάκης όσο και ο Σύνδεσμος των Εφέδρων Αξιωματικών Κεφαλλήνων δίνουν το παρόν τους τιμώντας μαζί με τους κατοίκους της περιοχής τους Ήρωες και το γεγονός της νίκης.

Έρχεται ο Ιούνιος, ο Θεριστής όπως τον λέει η παράδοση και ο λαός μας. Ωστόσο η ζέστη έχει ήδη αρχίσει να απλώνει τα φτερά της από τον Μάιο και από τις 17 αυτού του μήνα άρχισαν και οι θερισμοί για το χορτάρι που είναι τροφή για τα ζωντανά.

Βλέποντας τα χωράφια στην Παλική άλλα έχουν το ξερό του χρυσαφιού χρώμα κι άλλα ετοιμάζονται να πυρωθούν στα καυτά λουτρά του ήλιου.

Οι κτηνοτρόφοι δεν περιμένουν τον Ιούνιο για να μαζέψουν το ξερό χορτάρι και να γιομίσουν τις αποθήκες τους για το χειμώνα, ήδη η διαδικασία αυτή φθάνει στο τέλος της. Ωστόσο η διαδικασία αυτή που κάνουν οι γεωργοί να σπέρνουν χορτάρι και έπειτα να το πουλούν ως «μπάλα» στους κτηνοτρόφους, είναι μια αθόρυβη συνεργασία και μία σχέση «έντεχνη» της γεωργίας με την κτηνοτροφία.

Περιδιαβαίνοντας του αγροτικούς δρόμους της Κατωγής και όλη της Παλικής αυτή την περίοδο συναντάς χωράφια,που το κομμένο χορτάρι από το θεριστικό μηχάνημα είναι στοιχιμένο και περιμένει την επόμενη διαδικασία της δέσης του σε «μπάλες».Βέβαια έχει επικρατήσει να λέγονται μπάλες το χορτάρι που έχει δέσει το μηχάνημα, άσχετα εάν έχουν σχήμα παραλληλόγραμμο. Υπάρχουν χωράφια που ήδη έχει περάσει το μηχάνημα και έχει δέσει το χορτάρι σε μπάλες και είναι έτοιμο να φορτωθεί για να αποθηκευτεί στις αποθήκες. Εικόνες από πίνακα ζωγραφικής παρουσιάζουν πολλά χωράφια, που,όπως είναι με τις μπάλες διάσπαρτες ή κατά σειρά που τις έχει αφήσει το μηχάνημα, σου δίνουν την εντύπωση πως είναι βαλίτσες που περιμένουν τους ταξιδιώτες τους.

Το μυαλό μου τρέχει στον αγώνα που έκαναν οι παλαιότεροι, όταν δεν υπήρχαν τα μηχανήματα, και τα χέρια μέσα στο λιοβόρι, έπρεπε να θερίζουν και να κάνουν το χορτάρι μπάλες χρησιμοποιώντας μια ξύλινη κασέλα.

Σήμερα κάνοντας απολογισμό επί της ευκαιρίας που έρχεται Ιούνιος, στη γεωργία μπορούμε να πούμε πως η τεχνολογική εξέλιξη πρωτοστατεί με τα μηχανήματά της και η παραγωγή είναι μεγάλη και ικανή. Εκτοπίστηκε βέβαια η συνεργασία μεταξύ των γεωργών και η επικοινωνία ελαττώθηκε, οι δε λαογραφικές εικόνες και οι νοοτροπίες άλλαξαν χαρακτήρα στο μεγαλύτερο μέρος τους.

Κλείνοντας για τον Ιούνιο, που οι άνθρωποι παλιά, ιδιαίτερα αυτόν το μήνα δούλευαν έως ο ήλιος να πάρει γιόμα και έτσουζε η λαύρα στο κορμί τους,ας θυμηθούμε το κείμενο του μεγάλου Ησίοδου: « Καιρός του θερισμού, πού δεν πρέπει να κοιμάσαι το πρωί. Η αυγή θα σε βοηθήσει να θερίσεις το ένα τρίτο από τη δουλειά της ημέρας… να κουβαλήσεις νωρίς τον καρπό στο σπίτι σου, εξασφαλίζοντας τον βίο σου»…(Έργα και Ημέραι, στίχ. 575-78).

Τέλος ας μείνει ως δίδαγμα η παροιμία του θερισμού, που αφορά τον άνθρωπο που δεν έχει παλμό ζωής και ενέργεια πράξης: «Εργάτης αργοκίνητος όλο δρεπάνι αλλάζει».

Αντιγραφη απο :  http://kefalonitis.com/

Ο Κεφαλονίτης… για την αύξηση του ΦΠΑ!

..σιόρ πρίμομινίστρο

σου αβερτίρω αφέντη μου απόστο, τόμου εξεκινήσαμε ανώρος σταματίνα τση φάμπρικες με τσου ΦΠΑδες του ταμειακώνε, έχω ακούσει δέκα παπόρα κατάρες για τση αφεντιός σου, του γκουβέρνου κι εφκειού που σε πέταγε.

…πέραν τούτου σιόρο μου, ευκειό που στιμάρω περί τση φαμόζας ιδέας του γκουβέρνου σου, που διάλε παρ’ κι εσέ και δαύτο, είναι που τόμου κι εισπράξει η αφεντιά σου ένα τάλλαρο ΦΠΑ περισσότερόνε, εμένα να με χέσεις κόντε μου.

…αγλοιά σιόρο μου μη σε πάρουνε με τσι μαρόκες κι εγώ μήτε σε ξέρω μήτε σε είγδα πούπετα.

…καπίς;

Συγγραφέας:Παναγής Νικολάτος
αναδημοσιευση απο : https://www.kefaloniatoday.com
http://sppantelios.blogspot.gr/

Γεράσιμος Σ Γαλανός: Κεφαλονίτικος Παπάς διαβάζει με σοφία….

Κεφαλονίτικος παπάς διαβάζει με σοφία τα Δώδεκα (12) Ευαγγέλια τα βγάζει Δεκατρία (13).

Τούτη η “παροιμιακή φράση” η οποία και διατηρείται στο νησί και ως αριέττα, διακωμωδεί ένα γεγονός που γινόταν στο νησί παλιά. Ο Ληξουριώτης Ιερέας Χαράλαμπος Μαρκέτος[1]ασχολήθηκε με την εξήγηση αυτής της παροιμιακής φράσης και δημοσίευσε την ιστορική εξήγησή της, που δείχνει πως δε βγήκε από ένα σκωπτικό ή τυχαίο γεγονός.

Σύμφωνα, με τον Ιερέα Χαράλαμπο Μαρκέτο αφορά την Εορτή του Ευαγγελισμού (το Ευαγγέλιο του Ευαγγελισμού) όταν η εορτή αυτή σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο έπεφτε μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Η περίπτωση αυτή είναι καταγραμμένη στο μεγάλο Διονυσιακό τυπικό της Μονής του Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος. Έτσι λοιπόν… “Εάν τύχει η Εορτή του Ευαγγελισμού την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, η ακολουθία ψάλλεται ούτως”.

Το πρωί της Μ. Πέμπτης η θεία λειτουργία του Μ. Βασιλείου, εις δε την τράπεζαν καταλύουμεν οίνον και έλαιον. Το απόγευμα, αφού ψαλλεί το απόδειπνο και ενώ έχει προχωρήσει η ημέραν προς το βράδυ, αρχίζει ο Μ. Εσπερινός της Εορτής του Ευαγγελισμού να ψάλλεται, ως έχει, μετά λιτής και ευλογίας άρτων.

Στην ουσία ψάλλονται δύο εσπερινοί. Ο ένας το πρωί της Μ. Πέμπτης με τη λειτουργία του Μ. Βασιλείου ως συνήθως και ο άλλος της εορτής του Ευαγγελισμού. Την Μ. Πέμπτη το βράδυ πριν αρχίσει η ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων. Περίπτωση πράγματι σπάνια και δυσκολότατη. Στο τέλος του δεύτερου Εσπερινού, που είναι ο του Ευαγγελισμού αρχίζει ο όρθρος της εορτής να συμψάλεται με τον όρθρο της Μ. Παρασκευής, που είναι η γνωστή σε όλους ακολουθία των δώδεκα Ευαγγελίων ως εξής:

“Μετά το έβδομο Ευαγγέλιο ψάλετε ο πολυέλαιος και τα καθίσματα της Εορτής, ακολουθούν τα αντίφωνα και το προκείμενο Ευαγγέλιο του Ευαγγελισμού και στην πορεία ο πεντηκοστός ψαλμός και το στιχηρό ιδιόμελο.

Μετά δε το “Σώσον, ο Θεός, τον λαόν σου” λέγεται το όγδοο Ευαγγέλιο της ακολουθίας των Παθών”.

Η περίπτωση αυτή συνέβαινε παλιά στο Μοναστήρι που είναι Σταυροπήγιον και Πατριαρχικό των Κηπουραίων που τιμάται η εορτή της Υπ. Θεοτόκου της Ευαγγελίστριας. Όταν άλλαξε το ημερολόγιο μετά το 1924, η Εορτή του Ευαγγελισμού σπάνια συμπέπτει μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Έτσι τα Δώδεκα (12) Ευαγγέλια γίνονταν Δεκατρία (13).

Γεράσιμος Σ Γαλανός

Αναδημοσιευση απο : http://www.lixourinews.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/

Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ της Δημήτριας Φωκά

Το πολυτιμότερο σύμβολο κάθε έθνους,είναι όπως όλοι γνωρίζουμε η σημαία του,ένα κομμάτι πανί με διαφορετικά χρώματα,εμβλήματα και σύμβολα για κάθε λαό.
Το πολυτιμότερο λάφυρο σε μια μάχη από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα,ήταν και είναι η αρπαγή κι η καταστροφή της σημαίας του εχθρού.
Στη σημαία ορκίζονται πίστη στη πατρίδα,για την σημαία πολεμάνε και σκοτώνονται οι άνθρωποι, για την έπαρση της σημαίας τους αγωνίζονται οι αθλητές στις διεθνείς αθλητικές συναντήσεις,και μεις νοιώουμε ρίγη συγκίνησης να μας διαπερνούν όταν την βλέπουμε να κυματίζει,ενώ τα από αιώνων αντανακλαστικά μας,ξυπνάνε όταν την βεβηλώνουν!
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για την πρώτη Ελληνική Σημαία,διαβάζω ότι είναι αυτή που βρίσκεται στην Ι.Μ.Ευαγγελιστρίας Σκιάθου,όπου ο Νήφων όρκισε το 1807 τον Κολοκοτρώνη,τον Μιαούλη και άλλους αγωνιστές.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ όμως είναι αυτή της ''Επτανήσου Πολιτείας'',με τον χρυσό Ενετικό Λέοντα σε γαλάζιο φόντο(θυμίζοντας την ενετική ιστορία μας),που κρατά κλειστό Ευαγγέλιο με Σταυρό,και την χρονολογία 1800,ενώ βγαίνουν από το ευαγγέλιο, τα επτά βέλη που συμβολίζουν τα επτά μεγαλύτερα νησιά του Ιονίου Αρχιπελάγους και φυσικά τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα του νέου κράτους.
Αυτό το πρώτο ελληνικό κράτος που ιδρύθηκε στις 21 Μαρτίου του 1800 στην Κωνσταντινούπολη και ευλογήθηκε η σημαία του από τον Πατριάρχη και διαλύθηκε στις 8 Ιουλίου του 1807 με την συνθήκη του Τιλσίτ,αυτό το κράτος λοιπόν αποσιωπούν επιμελώς τα βιβλία ιστορίας της Πατρίδας μας.
Η έπαρση της τιμημένης αυτής σημαίας έγινε επίσημα για πρώτη φορά στην Κέρκυρα στην
πρώτη Ιανουαρίου 1801.
Με την Ενωση το προικισμένο παιδί,αφομειώθηκε από μια μητέρα που την είχαν φέρει στα μέτρια μέτρα τους,οι κοτζαμπάσηδες και οι μηχανορράφοι φαναριώτες.

Καθήκον ιερό όλων μας,είναι διατήρηση και η μεταλαμπάδευση του Πολιτισμού μας.
Δεν απολογούμεθα για την διαφορετικότητα μας.

Ακολουθούμε το δόγμα της ''Καθ'ημάς Δύσης'' και σεβόμαστε και συμπορευόμαστε με τους συμπατριώτες μας,που ακολουθούν το δόγμα της ''Καθ'ημάς Ανατολής''.
Αναδημοσιευση απο : http://eptanisos.blogspot.gr/2014/06/blog-post_2872.html

http://sppantelios.blogspot.gr/

KOYBENTIAZONTΑΣ…. ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟ

                                       Πέτρος Πετράτος

Ερώτηση: Έχουμε αφήσει – από πέρυσι τέτοια εποχή -μια κουβέντα στη μέση. Το έχεις ξεχάσει;
Απάντηση: Όχι, βέβαια. Αλλά περίμενα να έρθει ο κατάλληλος καιρός.
Ερ.: Ωραία, λοιπόν. Μπορούμε να τη … συνεχίσουμε;
Απ.: Και βέβαια.

Ερ.: Μου είχες εξηγήσει την προηγούμενη φορά (δηλαδή … πέρυσι) τις διάφορες συνθήκες που υπογράφτηκαν για να πραγματοποιηθεί η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα. Θυμάσαι όμως τι μου είπες στο τέλος; Ότι η Ένωση που εμείς γιορτάζουμε στις 21 Μαΐου δεν είναι εκείνη που οραματίστηκαν οι δικοί μας αγωνιστές ριζοσπάστες Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφερράτος, γι’ αυτό και δεν την υπόγραψαν. Μπορείς λοιπόν να μου εξηγήσεις αυτό το σημείο;
Απ.: Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Έχουμε Αγγλοκρατία στα Επτάνησα. Το 1815 οι Μεγάλες Δυνάμεις εκείνης της εποχής ανακηρύσσουν τα Επτάνησα «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» κάτω από «την άμεση και αποκλειστική προστασία» της Αγγλίας. 
Ερ.: Μα ήταν ελεύθερο και ανεξάρτητο εκείνο το επτανησιακό κράτος;
Απ.: Προφανώς όχι.
Ερ.: Γιατί «προφανώς»;
Απ.: Ούτε ελεύθερο ήταν, ούτε ανεξάρτητο ήταν, ούτε είχε την «προστασία» της Αγγλίας.
Ερ.: Δηλαδή τι θες να πεις;
Απ.: Η Αγγλία ήταν τότε μια μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη με εμπορικό δίκτυο απλωμένο σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Επομένως, θα πρόσφερε την «προστασία» της πρώτα με βάση τα δικά της συμφέροντα, με βάση τους δικούς της σχεδιασμούς και προσανατολισμούς. Τα Επτάνησα τα ήθελε ως (οικονομική και στρατιωτική) βάση της στην ανατολική Μεσόγειο και σταθμό στο δρόμο της προς τις Ινδίες, όπως είχε το Γιβραλτάρ και η Μάλτα. Γι’ αυτό ακριβώς, παραμερίζοντας τα σχετικά με ελευθερία και ανεξαρτησία, μετέβαλε εκείνο το επτανησιακό κράτος όχι απλά σε προτεκτοράτο της αλλά σε κάτι περισσότερο: σε μισο-αποικία της με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ερ.: Άρα φυσικό ήταν να αντιδράσουν οι Επτανήσιοι σε αυτό το καταπιεστικό καθεστώς. Έτσι δεν είναι;
Απ.: Είναι αλήθεια πως δεν αντέδρασαν όλοι οι Επτανήσιοι. Βλέπεις, η κοινωνία των νησιών μας ήταν χωρισμένη, όπως και σήμερα συμβαίνει, σε κοινωνικές τάξεις και έτσι κάθε κοινωνική κατηγορία είχε τα δικά της συμφέροντα και τους δικούς της οικονομικούς και πολιτικούς στόχους.
Ερ.: Δηλαδή δεν υπήρξε ενιαία γραμμή απέναντι στο αγγλοκρατούμενο καθεστώς;
Απ.: Φυσικά όχι. Πρώτα-πρώτα υπήρξαν οι υποστηρικτές του καθεστώτος.
Ερ.: Υπήρχαν δηλαδή Επτανήσιοι που ήθελαν τους Άγγλους:
Απ. Βέβαια. Τα κατάλοιπα της βενετσιάνικης κυριαρχίας, δηλαδή οι μεγάλοι γαιοκτήμονες, αλλά και πλούσιοι αστοί υποστήριζαν το καθεστώς, γιατί ακριβώς τους διατήρησε τα προνόμιά τους. Είναι εκείνοι που ο λαός τους ονόμαζε καταχθόνιους ή καμαρίλα ή περούκες.
Ερ.: Μπράβο, περούκες. Ωραίο προσωνύμιο. Ναι, αλλά ήταν αριθμητικά λίγοι. Άρα, η μεγαλύτερη πλειοψηφία των κατοίκων δε συμφωνούσε με το ισχύον καθεστώς. Έτσι δεν είναι;
Απ.: Περίπου έτσι είναι. Αλλά εδώ χρειάζεται μια προσοχή.
Ερ.: Δηλαδή τι εννοείς;
Απ.: Ανάμεσα σε αυτή τη μεγάλη πλειοψηφία υπήρχαν εκείνοι που δε βολεύονταν καθόλου με την Προστασία, αλλά υπήρχαν και εκείνοι που την ανέχονταν.
Ερ.: Δε σε καταλαβαίνω. Ποιοι και γιατί την ανέχονταν;
Απ.: Υπήρχε μια κατηγορία φιλελεύθερων πολιτών, που πίστευαν ότι, επειδή δεν μπορεί να ανατραπεί η Βρετανική Προστασία, για να ενωθούν τα Επτάνησα με την Ελλάδα, φρόνιμο ήταν να ζητήσουν συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να γίνει πιο φιλελεύθερο το καθεστώς. Ήταν οι λεγόμενοι μεταρρυθμιστές.

Ερ.: Και τότε ποιοι ήταν πράγματι αντίθετοι με την Προστασία;
Απ.: Μόνο οι ριζοσπάστες...
Ερ.: … οι οποίοι δε συμφωνούσαν καθόλου με τις μεταρρυθμίσεις;
Απ.: Τις απέρριπταν χωρίς δεύτερη κουβέντα, γιατί διαφορετικά θα ήταν σαν να αναγνώριζαν το καθεστώς της Προστασίας. Γι’ αυτό ζητούσαν να σταματήσει αυτό το καταπιεστικό καθεστώς και να ενωθούν τα Επτάνησα με το ελληνικό κράτος.
Ερ.: Ωραία. Το καταλαβαίνω αυτό. Μπορούσε όμως τότε, όπως ήταν διαμορφωμένη η διεθνής κατάσταση και με τη μεγάλη δύναμη που διέθετε η Αγγλία, να γίνει η Ένωση; Μήπως δηλαδή, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για την Ένωση, ήταν σωστό να επιδιωχθούν κάποιες μεταρρυθμίσεις, όπως υποστήριζαν οι μεταρρυθμιστές, ώστε να βελτιωθεί το καθεστώς;
Απ.: Οι ριζοσπάστες, όπως σου εξήγησα προηγουμένως, θεωρούσαν τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις συμβιβασμό με την Προστασία. Όποιες μεταρρυθμίσεις και να γίνονταν, η Προστασία θα παρέμενε, και μάλιστα μέσα από αυτές τις μεταρρυθμίσεις ήταν αναμενόμενο να παρατείνει την παραμονή της. Ότι έπρεπε να υπάρξουν ανακουφιστικά για το λαό μέτρα, μέχρι να επιτευχθεί η Ένωση, αυτό δεν το απέρριπταν οι ριζοσπάστες. Οι ριζοσπάστες ζητούσαν βελτιώσεις και όχι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Και μάλιστα είχαν πάρει πολλές πρωτοβουλίες μέσα στη Βουλή για τέτοια βελτιωτικά υπέρ του λαού μέτρα, μέσα στο υπάρχον, εννοείται, προστασιανό καθεστώς.
Ερ.: Επομένως, μόνο ο ριζοσπαστισμός υποστήριζε τον ενωτικό αγώνα;
Απ.: Ναι, μόνο ο ριζοσπαστισμός. Αλλά εδώ πρέπει να εξηγήσουμε κάποια πράγματα. Ο επτανησιακός ριζοσπαστισμός δε ζητούσε απλά μόνο Ένωση…
Ερ.: …Πάλι δεν καταλαβαίνω. Τι άλλο, αλήθεια, θέλαμε τότε εκτός από την Ένωση; Απ.: Θα σου εξηγήσω. Ο επτανησιακός ριζοσπαστισμός ήταν ένα κίνημα. Ένα κίνημα και εθνικό-απελευθερωτικό και αστικό-δημοκρατικό. Δηλαδή ήθελε να ενωθούν τα Επτάνησα με το ελληνικό κράτος με προοπτική τη δημιουργία ενός ενιαίου εθνικού ελληνικού κράτους, αλλά με ένα ελληνικό κράτος ανεξάρτητο και δημοκρατικό, όπου θα ήταν κατοχυρωμένη η ισονομία, η δικαιοσύνη, η λαϊκή κυριαρχία.
Ερ:. Δηλαδή ο ριζοσπαστισμός συνδύαζε το εθνικό με το δημοκρατικό. Σωστά;
Απ.: Σωστά. Έτσι τουλάχιστον τον θεμελίωσαν οι πρωτεργάτες του Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφερράτος. Και στις γραμμές εκείνου του κινήματος συναντήθηκαν αγρότες (ακτήμονες και μικροϊδιοκτήτες), μικρέμποροι, μικροβιοτέχνες και άλλοι μικροαστοί, διανοούμενοι, ναυτικοί, τεχνίτες και άλλοι εργαζόμενοι των πόλεων.

Ερ.: Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, ο Ζερβός Ιακωβάτος και ο Μομφερράτος αγωνίζονταν όχι για μια οποιασδήποτε μορφής και περιεχομένου Ένωση, αλλά ήθελαν μια Ένωση, που να έχει και δημοκρατικά χαρακτηριστικά. Αλλά η Ένωση, που λέγαμε, όταν … πέρυσι κουβεντάζαμε, δεν είχε και τα εθνικά και τα δημοκρατικά χαρακτηριστικά;
Απ.: Ασφαλώς όχι. Και θα σου εξηγήσω γιατί. Το 1851 το καθεστώς εξόρισε τους δυο Κεφαλονίτες ριζοσπάστες αγωνιστές για πεντέμισι περίπου χρόνια. Το κενό ηγεσίας που παρουσιάστηκε το αναπλήρωσε ένας νέος πολιτικός από τη Ζάκυνθο, ο Κων/νος Λομβάρδος.
Ερ.: Δεν ήταν αυτός ριζοσπάστης;
Απ.: Μέχρι το 1852 που εκλέχθηκε, δεν είχε κάποια ιδιαίτερη πολιτική δραστηριότητα. Συνεργάστηκε με τους ριζοσπάστες, μπήκε στο ψηφοδέλτιό τους και εκλέχθηκε. Και από τότε εκλεγόταν συνέχεια. Δεν άργησε να παίξει ηγετικό ρόλο μέσα στο ριζοσπαστικό χώρο, αλλά ο νέος αυτός ηγέτης παραμέρισε και ουσιαστικά διέγραψε τα δημοκρατικά χαρακτηριστικά του ριζοσπαστισμού. Περιόρισε δηλαδή τον αγώνα σε μια απλή Ένωση, γι’ αυτό και ονομάστηκαν αυτός και οι ομοϊδεάτες του ενωτιστές.
Ερ.: Κράτησε δηλαδή μόνο το εθνικό στοιχείο του ριζοσπαστισμού. Έτσι δεν είναι;
Απ.: Ναι. Κατόρθωσε μάλιστα να γίνει αποδεκτός από το μεγαλύτερο μέρος του ριζοσπαστικού κινήματος. Έπαιξαν ρόλο σε μια τέτοια κατεύθυνση και η συνεχιζόμενη τρομοκρατία μαζί με τις συνεχιζόμενες διώξεις των ριζοσπαστών αγωνιστών. Και έτσι, όταν απελευθερώθηκαν το 1857 από την εξορία ο Ζερβός Ιακωβάτος και ο Μομφερράτος, βρήκαν μια διαμορφωμένη κατάσταση.
Ερ.: Και τι έκαναν;
Απ.: Η κατάσταση είχε ήδη ξεφύγει από τα χέρια τους. Υπήρξε βέβαια σκληρή ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση ανάμεσα στον Μομφερράτο ιδιαίτερα και τον Λομβάρδο. Αλλά οι ενωτιστές ήταν πια η πλειοψηφία μέσα στο ριζοσπαστικό κίνημα.
Ερ.: Και τότε τι έγινε;
Απ.: Εδώ λοιπόν τώρα σημειώθηκε και κάτι άλλο. Είχε αρχίσει εκείνα τα χρόνια να αλλάζει πολιτική η Αγγλία στο επτανησιακό ζήτημα. Οι Άγγλοι αντιλήφθηκαν ότι δεν ήταν πια ωφέλιμη γι’ αυτούς η κατοχή των Επτανήσων.
Ερ.: Σε αυτήν την αλλαγή έπαιξαν ρόλο οι αγώνες των ριζοσπαστών τα προηγούμενα χρόνια;
Απ.: Αναμφισβήτητα. Η Αγγλία λοιπόν προσανατολιζόταν να απαλλαγεί από τα Επτάνησα. Και περίμενε την κατάλληλη στιγμή ή καλύτερα προετοίμαζε την κατάλληλη στιγμή.
Ερ.: Και εδώ πού «κολλάνε» οι ενωτιστές;
Απ.: Οι ενωτιστές ζητούσαν Ένωση εδώ και τώρα. Ζητούσαν Ένωση χωρίς να ενδιαφέρονται για το δημοκρατικό της περιεχόμενο. Η Αγγλία από την άλλη πλευρά ήθελε να βγάλει από πάνω της τα Επτάνησα και μάλιστα τη στιγμή που είχε ήδη καταφέρει ο νέος βασιλιάς της Ελλάδας, ο Γεώργιος Α΄, να είναι δικής της επιλογής.
Ερ.: Α, τώρα καταλαβαίνω. Το παζλ συμπληρώνεται. Επομένως καλά δεν έκαναν και διαφώνησαν με μια τέτοια Ένωση ο Ζερβός Ιακωβάτος και ο Μομφερράτος;
Απ.: Αυτοί έβλεπαν, καταλάβαιναν ότι η Ένωση, όχι μόνο είχε απονευρωθεί από το δημοκρατικό-κοινωνικό της περιεχόμενο, αλλά έτσι όπως γινόταν, εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντα της Αγγλίας.
Ερ.: Και αντέδρασαν σε αυτήν την εξέλιξη με την άρνησή τους;
Απ.: Ακριβώς. Δεν ψήφισαν την Ένωση που είχε σχεδιάσει η αγγλική πολιτική και την οποία ουσιαστικά στην πράξη την αποδέχονταν όλοι οι άλλοι βουλευτές. Γνώριζαν πολύ καλά πού πήγαινε το πράγμα…
Ερ.: Δηλαδή εκείνοι που εξορίστηκαν αρκετά χρόνια για τον ενωτικό τους αγώνα, δεν ψήφιζαν τώρα την Ένωση. Δεν είναι τραγικό;
Απ.: Η Ζωή και η Ιστορία δεν κοιτάζουν συναισθηματισμούς. Προχωρούν με βάση τα νέα κάθε φορά δεδομένα. Σημασία έχει εμείς να τα καταλαβαίνουμε, για να αξιολογούμε σωστά τους βηματισμούς της Ιστορίας, αλλά και για να σχεδιάζουμε όσο γίνεται καλύτερα τους δικούς μας, τους τωρινούς μας βηματισμούς…

Αναδημοσιευση απο : vlahatasamis.gr

http://sppantelios.blogspot.gr/

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ''ΕΠΤΑΝΗΣΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ"

ΟΣΟΙ ΤΟ ΧΑΛΚΕΟΝ ΧΕΡΙ

ΒΑΡΥ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ

ΖΥΓΟΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΣ ΕΧΩΣΙΝ

ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τα Επτάνησα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της  Ελληνικής συνείδησης,από την ανατολή της εθνικής ταυτότητας στα Ομηρικά έπη,μέχρι τις μέρες μας.

Είναι το μοναδικό τμήμα του Ελληνικού χώρου,που συμμετείχε και συμμετέχει ενεργά και αδιαλείπτως στις διεργασίες της Ευρωπαϊκής εξέλιξης,χωρίς να έχει υποστεί τις συνέπειες του οθωμανικού ή του παπικού σκοταδισμού.

Πολίτες του κόσμου εδώ και αιώνες,οι Επτανήσιοι μεταλαμπάδεψαν τον Δυτικό πολιτισμό στον ελλαδικό χώρο,προσαρμοσμένο φυσικά στα μέτρα μας.Είμαστε Δυτικοί Ελληνες που πιστεύουμε στην ''καθ'ημάς Δύση'',
αλλά σεβόμαστε τους συμπατριώτες Ελληνες που πιστεύουν στην ''καθ'ημάς Ανατολή'' και όλοι μαζί συμπλέουμε
για το καλό της Πατρίδας μας!

Εδωσαν και δίνουν τα Ιόνια νησιά, πλειάδα προσωπικοτήτων στο Εθνος,με κορυφαίο πάντα, τον Ομηρικό Οδυσσέα,που αναζητά όπως όλοι εμείς,διαρκώς την Ιθάκη του!

Επτανήσιοι στην καταγωγή,αλλά κυρίως στο πνεύμα και στην σκέψη,δημιουργήσαμε έναν φορέα πολιτιστικής,ιστορικής και ιδεολογικής έκφρασης, με επτά προτεραιότητες:

1. Την έρευνα και διάδοση της ιστορίας,λαογραφίας και γενικά της 

πνευματικής κουλτούρας του Ιονίου χώρου

2. Την συντήρηση και διάδοση της Επτανησιακής ντοπιολαλιάς

3. Την προβολή κάθε είδους δημιουργίας που αφορά στα Επτάνησα και την ένταξη της τοπικής ιστορίας μας, στα σχολικά βιβλία αναλυτικά,όπως της αρμόζει

4. Την ανάπτυξη στενών σχέσεων μεταξύ των μελών της ομάδας και κυρίως την έμπρακτη αλληλοβοήθεια σε κάθε περίπτωση ανάγκης.Συνεργαζόμαστε και σεβόμαστε κάθε κίνηση Επτανησίων για το καλό των νησιών μας

5. Την προώθηση των δικαίων αιτημάτων των Επτανησίων για ισότιμη παρουσία στο εθνικό γίγνεσθαι

6. Την αντιμετώπιση των νησιών μας ως ενιαίο σύνολο και όχι ως ξεχωριστές μονάδες.Η τεράστια νησιωτική Ιόνιος επικράτεια αντιμετωπίζεται από εμάς,σαν μια αδιαίρετη ολότητα.Κάθε βράχος του νησιωτικού συμπλέγματος των Ιονίων είναι κομμάτι της ψυχής μας και της καρδίας μας.Στόχος μας είναι η διατήρηση και διάδοση της Επτανησιακής συλλογικής μνήμης.

7. Την καθιέρωση της σημαίας της Επτανήσου Πολιτείας ως συμβόλου τιμής και μνήμης, της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων

Μέλη της ομάδας γίνονται πολίτες έλκοντες την καταγωγή τους από τα Ιόνια νησιά,ακόμα και αν ζουν μακριά από τον φυσικό χώρο τους και κυρίως έχουν Επτανησιακή σκέψη,φρόνημα και συνείδηση,αλλά και γενικότερα ''οι μετέχοντες της Επτανησιακής παιδείας και κουλτούρας''

Κάθε μέλος της ομάδας,απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και του σεβασμού των υπολοίπων μελών με πλήρη προστασία της προσωπικότητας και της ιδιαιτερότητας του.

Η ομάδα σεβόμενη την ιστορικότητα κάθε νησιού καθώς και την γεωγραφική θέση του,ορίζει μεταφερόμενη την έδρα της σε κάθε νησί ανά έτος,με σκοπό την σύσφιξη των σχέσεων των μελών μας

Σύμβολο της ομάδας είναι η σημαία της ''Επτανήσου Πολιτείας'',του πρώτου ανεξάρτητου στον ελλαδικό χώρο κράτους μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,που ιδρύθηκε στις 21 Μαρτίου του 1800 και έδωσε πνοή ζωής στον χειμαζόμενο ελληνισμό. Απετέλεσε καταφύγιο και ορμητήριο,κάθε κατατρεγμένου αγωνιστή ιδεών,καθώς και των αγωνιστών της μετέπειτα Ελληνικής Επανάστασης.

Στο πάνω μέρος της σημαίας αναγράφεται

ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

REPUBBLICA SETTINSULARΕ

και στο κάτω μέρος

21 Μαρτίου Ημέρα Επτανησιακής Υπερηφάνειας.

Για την καλύτερη λειτουργία της ομάδας υπάρχει συντονιστική επιτροπή με επικεφαλής:

Γρηγόρης Μαρκέτος ιδρυτής
και Δημήτρια Φωκά συνιδρύτρια

Σύντολοι!

Ο Λέοντας της Επτανήσου δεν πέταξε ποτέ μακρυά από τα νησιά μας!

Πάντα βρισκόμαστε κάτω από τα άγρυπνο βλέμμα του και μας προστατεύει με τις φτερούγες του!

Η βόγα με το μπατέλο μας, στα καταγάλανα νερά του Ιονίου είναι δύσκολη,αλλά μας ατσαλώνει!

Με τις σκέψεις αυτές ομόφωνα καθιερώνουμε την 21η Μαρτίου ως ημέρα Επτανησιακής Υπερηφάνειας και φυσικά ως ημέρα εορτασμού της ομάδας μας.

Ο Λεων άρχισε να βρυχάται ξανά!

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΤΑΝΗΣΙΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ!

έμβλημα κατοχυρωμένο με την υπ'αριθμό 14.496 15/03/2013 συμβολαιογραφική πράξη στο συμβολαιογραφείο Πατρών Αντρ.Βίτσα-Μαστροκώστα Πατρέως 8-10

Αναδημοσιευση απο :  http://eptanisos.blogspot.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/

Κεφαλονια Κούρος γιδιών & προβάτων. Γράφτηκε από τον Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Γράφτηκε από τον Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

Κούρος γιδιών στην Πύλαρο

Στο μαντρί του Γεράσιμου Κουγιανού, στα Μακριώτικα της Πυλάρου, το πανηγύρι μόλις είχε αρχίσει... Οι ψαλίδες είχαν πάρει φωτιά και ξαφνικά ήλθαν οι φίλοι τσοπαναραίοι για να βοηθήσουν και αυτοί στο κούρεμα των γιδιών.

Ήταν αρχές του Ιουλίου και η μέρα ερχόταν ζεστή, αλλά τα δέντρα που βρίσκονταν πλάι στο μαντρί, μας κρατούσαν σκιά και δροσιά. Μαζευτήκαμε μικροί, μεγάλοι, τα εγγόνια του Γεράσιμου Κουγιανού Κουγιανού, τα παιδιά του, ο Κουγιανός και η Πηνελόπη, φίλοι και χωριανοί του: Διονύσης Αλυσανδράτος, Αναστάσιος Ζαφείρης, Γεράσιμος Βασιλόπουλος, Ευάγγελος Σπυράτος, Αργύρης Αλυσανδράτος (κάτοικος Αυστραλίας), Μιχάλης Μπερδεμπές, όλοι για να βοηθήσουν στον κούρο των γιδιών του Γεράσιμου Κουγιανού.

Ο κούρος, δηλαδή το κούρεμα των προβάτων και των γιδιών, πρέπει απαραίτητα να γίνεται, φυσικά, όταν έρχεται η άνοιξη και ανάλογα με τον καιρό, για να διευκολύνει τον τσοπάνη στο άρμεγμα, αλλά και να μην ζεσταίνονται τα ζώα.

Το μαντρί είναι στη θέση «Τιμόθεος», σε κοίλωμα, που το οριοθετούν τα βουνίσια υψώματα, στα δυτικά της Αγίας Καθίστρας και η Κακιά Ράχη και νότια το Σέλωμα της Αγίας Δυνατής. Στο κόλπωμα που σχηματίζουν τα τρία αυτά βουνά και προς την Αγία Δυνατή, χαράζεται από αυλάκι μεγάλο που το χειμώνα κατεβάζει το νερό με ορμή από τις πλαγιές. 

Πάνω από το αυλάκι προς τα δυτικά, στο πλάτωμα, βρίσκεται το μαντρί του Γεράσιμου Κουγιανού Κουγιανού. Στη μπασιά του μαντριού, απέναντι από το στάβλο, κάτω από τα δέντρα είχε τοποθετηθεί η μεγάλη μαγκάδα και καρέκλες, όπου σε αυτές κάθισαν οι πιο δυνατοί για να κρατήσουν τα ζώα, τα οποία θα τα κούρευαν αυτοί που ξέρουν καλά να χειρίζονται το ψαλίδι. Ο Κώστας, γιος του Γεράσιμου με το γιο του, το νεότερο Γεράσιμο, και τα ανίψια του Νίκο και Στέλιο, έπιαναν ένα ένα τα γίδια και τα οδηγούσαν στους κουρείς. Γέλια και πειράγματα, σατιρικά και σκωπτικά, για ποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη να πιάσει και να κρατήσει το ζώο, μέχρι να το παραδώσει στον κουρέα του. Χαμός πειρακτικός με κέφι και ζωντάνια για να τελειώσει όμορφα η δουλειά αυτή.

Ένα ένα ζώο, όλα γίδια, οδηγούνταν στον κουρέα τους. Καθισμένος κάποιος στην καρέκλα ή στην μαγκάδα, έπιανε το ζώο από το κέρατο, το ακινητοποιούσε και ο κουρέας του με τη μεγάλη ψαλίδα του έκοβε το μαλλί. Φυσικά, του άφηναν μια ποσότητα πάνω στη ράχη, για να μην κρυώνει το ζωντανό, και του «καθάριζαν» τα πλευρά, τα πόδια και το λαιμό. Οι κουρείς ήταν τρεις αρχικά. Έπειτα ήλθαν και άλλοι τσοπαναραίοι, έμπειροι στο κούρεμα και βοήθησαν.

Ο κουρέας ή αυτός που θέλει να κουρέψει ένα ζωντανό, ιδίως γίδι, πρέπει να ξέρει πως δουλεύει την ψαλίδα. Ώστε, να μην πληγώσει το ζώο και το κούρεμα να είναι ομοιόμορφο, χωρίς «σκαλωσιές και αυλάκια», δηλαδή να είναι στρωτό.

Κατά τη διαδικασία του κούρου, ακουστήκανε πολλά και διαφέροντα για τον τρόπο βόσκησης, για τη ζωοκλοπή και τους πρωτεργάτες της, για την ονομασία των γιδιών. Ενώ όλα αυτά συμβαίνανε στο μαντρί, η κυρία Αλίκη Κουγιανού, σύζυγός του Γεράσιμου, μαγείρευε στα Μακριώτικα και μας περίμενε για το τραπέζι.

Ξαφνικά ακούγεται η φωνή του Κουγιανού Κουγιανού και λέει: «Μωρές πάρετε και αυτή τη φλώρα και έπειτα να πάρετε τη μπελίτσο...!»

Βλέπεις, τα πρόβατα και τα γίδια έχουν την ονομασία τους και τις κατηγορίες τους. Θαύμασα την άνεση με την οποία όλοι αυτοί οι τσοπαναραίοι ξέρουν τα ζωντανά τους ένα προς ένα.

Δεν είχε προχωρήσει η ώρα του κούρου και έφτασαν τρία άτομα που πραγματικά αποδείχτηκαν έμπειροι στο κούρεμα: ο Γεράσιμος Μαρκαντωνάτος με δυο παιδιά του, τον Στέλιο και τον Θοδωρή. Καθώς είναι τσοπαναραίοι από κούνια, έπιασαν τα ψαλίδια και με τέχνη κούρεψαν πολλά γίδια. 

Η φωτογραφική μηχανή μου αποτύπωνε την κάθε λεπτομέρεια. Άρχισαν οι διαμαρτυρίες και τα πειράγματα... και ακούστηκε… «Στάσου ορέ, λίγο με το ψαλίδι σου και βγάλε μου μια ψείρα που έχει ανεβεί πάνω μου...» γέλια και αστεία υπέροχα.

Ακούστηκε ο άλλος να λέει...! «Τι φοβάσαι μήπως και σε φάει;» 

Βλέπεις, καθώς κούρευαν τα γίδια ξεπροβάλλανε οι γιδόψειρες και αυτές οι διαβολεμένες, προσπαθούσαν να κρυφτούν όπου μπορούν. 

Κάθε τόσο κάποιος από την ομάδα, ιδίως ένα παιδί, μάζευε τα κομμένα μαλλιά και τα έβαζε σε ένα σακί. Αναρωτήθηκα, τι γίνεται με όλο αυτό το υλικό, δηλαδή ποια είναι η τύχη του. Παλιά, είπε κάποιος, «…τα μαζεύαμε και τα στέλναμε σε ένα εργοστάσιο, στο οποίο φτιάχνονταν κουβέρτες. Πάει χρόνια που το εργοστάσιο έκλεισε και όπως καταλαβαίνει ο καθένας τα μαλλιά τα πετάμε».

Κατάλαβα!... τόσο μαλλί πάει χαμένο, πρωτογενές υλικό αχρησιμοποίητο...

Βλέπεις, άλλαξαν οι εποχές μας... και πού να γυρίσουν και πίσω...! τι έχει να γίνει...!

Στάση λοιπόν για να βγάλουμε τις γιδόψειρες, που μας είχαν κάνει επίθεση.

Ο κούρος των γιδιών έφτανε στο τέλος του και είχαν μείνει στο μαντρί 3-4 πρόβατα που είναι μέρος του κοπαδιού του Κουγιανού.

Εδώ λοιπόν το κούρεμα ήταν διαφορετικό. Τα γίδια λόγω του ότι είναι ατίθασα, κουρεύονται όρθια με τη βοήθεια πάντα κάποιου, που να κρατά το ζώο από τα κέρατα, ή όπως κάνουν σε άλλα μέρη, όπου τα δένουν, ή που τους κάνουν φούρκες, για να μηνμπορούν εύκολα να κουνηθούν και έτσι να υπακούσουν στα χέρια των κουρέων τους.

Τα πρόβατα είναι πιο υπάκουα και εύκολα τα ξαπλώνουν κάτω και ο τσοπάνης μπορεί μόνος του τα κουρέψει με άνεση. 

Το κούρεμα γίνεται με ψαλίδες χειροκίνητες, που ως συνήθως οι τσοπαναραίοι της Κεφαλονιάς προμηθεύονται από την Ήπειρο. Βέβαια, τις χειροκίνητες ψαλίδες και τον παραδοσιακό τρόπο εκτοπίζουν οι ηλεκτρικές μηχανές κουρέματος, ειδικές για τον κούρο των ζώων, οι οποίες είναι ακριβές στην τιμή τους και για ορισμένο αριθμό χρήσεων. 

Χαρήκαμε τον κούρο των γιδιών στο μαντρί του Γεράσιμου Κουγιανού, στην Πύλαρο. Πραγματοποιήθηκε με κέφι, με συμμετοχή των χωριανών του, μα πάνω από όλα με τη βοήθεια των φίλων του τσοπαναραίων της περιοχής. Επίσης, ο κούρος έγινε με τις χειροκίνητες ψαλίδες και όχι με ηλεκτρικές ψαλίδες κουρέματος.

Τέλος, ακολούθησε ο έλεγχος στα ζωντανά, λίγο πριν τα ελευθερώσουν για να βοσκήσουν.

Μπήκε το φάρμακο για τις ψείρες και το σκουλήκι σε όποια ζώα ήταν αναγκαίο. Ακόμη ο ήλιος δεν ήταν μεσούρανα, η ζέστη δε μας είχε προλάβει και ακούστηκε η φωνή του Γεράσιμου Κουγιανού να πάμε στο σπίτι του για το τραπέζι. 

Στην αυλή του είχε στρωθεί το γεύμα... μυρουδικά και ψητά, βραστά και κομμάτια κρέας καλομαγειρεμένο από τα χέρια της Αλίκης Κουγιανού. Πλούσια τα φαγητά και τα εδέσματα.

Καθίσαμε... και στρωθήκαμε να γιομίσουμε τη γαστέρα μας, ικανοποιημένοι για τον κούρο των γιδιών. Να... και το κρασί στο τραπέζι. Πες και πιες, να σου και κατέβαινε η μπουκάλα του κρασιού... και τα πειράγματα συνεχίζονταν.

Άδραξα την ευκαιρία με την κεφαλονίτικη παροιμία. Και είπα... Παιδιά προσέξτε!

«Οι μήνες που δεν έχουν ρ, βάλτε στο κρασί νερό».

Ακούστηκε η ριμναδόρικη απάντηση από γέρο «κρυφοερωτευμένον».

«Εγώ κρασί δεν έπινα ρακί για να μεθύσω
τώρα τα πίνω και τα δυο για να σε αλησμονήσω»

Τίποτε, όλη η παρέα έτρωγε και έπινε και κατέβαιναν οι στάθμες στις μποτίλιες.

Αφού είδα πώς η κατάσταση είχε προχωρήσει σε κέφι, μπήκα στο πειρασμό να ρωτήσω για τη ζωοκλοπή και τους πρωτεργάτες της.

Χείμαρρος ξεχύθηκε η μνήμη και η φωνή του Γεράσιμου Κουγιανού, τύπος υπέροχος, χρόνια στα κοινά και παλιός γνώστης της παράδοσης του τόπου του.

Με μια ρίμνα μίλησε για την Πύλαρο και τη ζωοκλοπή.

Τόπος με άγρια περνάρια
που γεννάει παλικάρια
λεβεντόκορμα και αψά
που στην κάθε καταιγίδα
την αρπάζουνε τη γίδα
με την πρώτη αστραψιά. 

Μιλήσαμε για τους ζωοκλέφτες και την δράση τους, που ακόμη και σήμερα κάποιοι από αυτούς συνεχίζουν και καλλιεργούν «το χούι τους».

Άγιε Δημήτρη ρίξε αστραπόβροντα 
να βγουν οι Μακριάδες να κλέψουν πρόβατα.

Όμως αυτοί οι ζωοκλέφτες είχαν και κοινωνικό σκοπό και προσφορά, τουλάχιστον όταν γιόρταζε ο Άγιος Δημήτριος στα Μακριώτικα. Όπως ήταν φυσικό, στο γιορτάσι του Αη Δημήτρη, τού έφερναν κάτι από τα κλεψιμαίικα, για να τον τιμήσουν και να κρατήσουν το πανηγύρι του μεγάλο σε διάρκεια. Έτσι, ξανακούστηκε η ρίμα του Γεράσιμου Κουγιανού για τα κλεψιμαίικα του πανηγυριού.

Το πανηγύρι κράταγε πάντοτε μια βδομάδα
για να τελειώσουν τα σφαχτά που μπήκανε απʼ την μπάντα.

Και του χρόνου να είμαστε καλά και να βρεθούμε στον κούρο των γιδιών στην Πύλαρο.

Κούρος προβάτων στην Θηνιά

Στη ρεματιά της Αγίας Κυριακής στη Θηνιά, 500 μέτρα πριν φτάσουμε στη θάλασσα, στο μαντρί του Γεράσιμου Παναγή Ξένου πραγματοποιήθηκε κούρος προβάτων κατά τα μέσα του Ιουνίου.

Από το πρωί μαζεύτηκε η παρέα, αποτελούμενη από φίλους του Γεράσιμου Ξένου, τσοπαναραίοι από άλλα μέρη του νησιού που ήλθαν να βοηθήσουν για το κούρεμα των προβάτων. Αρχηγός ο Παναγής ο Ξένος, πατέρας του Γεράσιμου, ο Διονύσης Λυκούδης από την Παλική, ο Χαράλαμπος Ραυτόπουλος από την Έρυσσο και δυο τρεις Βορειοηπειρώτες που κατοικούν στην περιοχή και ασχολούνται με την κτηνοτροφία.

Ξεκίνησε το κούρεμα των προβάτων, με το Γεράσιμο τον Ξένο να πιάνει ένα ένα τα πρόβατα από το μαντρί και να τα οδηγεί στους κουρείς. Άλλος κουρέας είχε την παραδοσιακή ψαλίδα και με τέχνη κούρευε τα ζωντανά και άλλος με την ηλεκτρική κουρευτική μηχανή και έτσι η δουλειά δεν άργησε να ολοκληρωθεί. Όταν τα μαλλιά από το κούρεμα μαζεύονταν σωρό, κάποιος από την παρέα τα έβαζε σε τσουβάλια. 

Τα κούρεμα των προβάτων όπως και των γιδιών είναι απαραίτητο κοντά να φτάσει το καλοκαίρι για να παίρνει «αέρα το ζώο» και να εξυπηρετεί τον τσοπάνη στο άρμεγμα. Βασικά, στα τέλη Απριλίου και αρχές Μαΐου κόβουν το μαλλί των προβάτων στο πίσω μέρος του ζώου, δηλαδή κάνουν «κολόκουρο» και κατά τα τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου κάνουν τον «κούρο ή σόχουρο». Παλαιότερα, μετά τον κούρο πήγαιναν τα πρόβατα στην θάλασσα και τα έπλεναν.

Επίσης, τα πρόβατα κουρεύονται πιο εύκολα από τα γίδια, μιας και αυτά τα ζωντανά είναι υπάκουα. Η υπακοή οφείλεται στο ότι το πρόβατο φοβάται και το ψαλίδι και τη θάλασσα και στέκει ακίνητο, με αποτέλεσμα να διευκολύνει τον κουρέα του.

Έτσι, ακούστηκε η φράση του Παναγή του Ξένου, που αφορά στην περίπτωση του κούρου αυτών των ζωντανών.

«Η ψαλίδα και το μπάνιο γεράζει την προβατίνα»

Κατά τη διάρκεια του κουρέματος οι τσοπαναραίοι κουρείς μιλούσαν για τις ονομασίες των προβάτων, τα χρώματά τους και για τα χαρακτηριστικά που έχει η κάθε ράτσα. Τα καφέ πρόβατα τα λένε κάτσενα, το μούργο είναι αυτό που μαυρίζει στο μουσούδι του, το μπελίτσο όταν είναι άσπρο, το λάγιο όταν είναι μαύρο, το σίβο όταν έχει καφέ αχνό χρώμα, μουργοκάλεσσο όταν έχει πικές. Φυσικά δίνουν και άλλες ονομασίες σε προβατίνες, ανάλογα με το πώς είναι τα κέρατά: με ορθά κέρατα τη λένε ορθοκέρα, με πίσω κέρατα την λένε καϊλάτη και άλλη με πολύ γυριστά κέρατα, μπουτσικογκέσα. Όταν τα αυτιά της είναι μικρά τη λένε τσιόλα μούργα. 

Η παρέα των τσοπαναραίων κούρεψε τα πρόβατα με σβελτοσύνη, φρόντισε με σχολαστικό έλεγχο το κάθε ζωντανό. Όλα αυτά με καλή διάθεση και πειράγματα, αστεία και καλαμπούρια.

Τελείωσε ο κούρος των προβάτων και καταλήξαμε για τραπέζι στο σπίτι του Παναγή Ξένου στα Ζόλα. Ακούστηκαν πολλά και ενδιαφέροντα για την ποιμενική ζωή. Γιομίσαμε την κοιλιά μας με υπέροχα φαγητά, που η οικογένεια Ξένου είχε φτιάξει, ιδίως η πρωτομαγείρισσα, σύζυγος του Παναγή, η Τζόγια. Βασική μας πρόποση ήταν η υπόσχεση να βρεθούμε και πάλι του χρόνου για τον κούρο στην Θηνιά, στο μαντρί του Γεράσιμου Παναγή Ξένου.

 

Αναδημοσιευση απο : http://kefalonitis.com/