ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙ

-Από που είσαι;

-Από το Ληξούρι.

-Α, Κεφαλονίτης δηλαδή!

-Όχι, Ληξουριώτης.

Αν είχα 1€ για κάθε φορά που έχω κάνει τον παραπάνω διάλογο, θα είχαμε ξεχρεώσει. Ληξούρι, #Ληξουράρα, η πρώτη πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ, το μέρος που αγαπώ όσο κανένα άλλο. Ναι, είναι πιο μικρό από το Αργοστόλι. Ναι, έχει λιγότερες επιλογές. Αλλά δεν είναι μια κοινότυπη πόλη: το Ληξούρι είναι ΙΔΕΑ; Για μένα, το Ληξούρι έχει τα πάντα εκτός από 1 βασικό: το ενδιαφέρον της πολιτείας για την αποκατάσταση των ζημιών του μεγάλου σεισμού του 2014.

Γιατί είμαι ερωτευμένος με το Ληξούρι; Για τα παρακάτω:

1. Παραλία Πετανοί: η ωραιότερη παραλία του νησιού (αν όχι της Ελλάδας), ένα κράμα απίθανων γαλάζιων νερών και άγριου γκρεμού. Και αν δεν θες κύμα, πας στους Φωτεινούς (όσοι έχουν πάει ξέρουν). Οκ, καλός κι ο Μύρτος για φωτογραφία από πάνω, αλλά 9 στις 10 είναι βρώμικος.
2. Πόρτο: ο λιμενοβραχίονας μπροστά από το λιμεναρχείο, Εκεί που πηγαίναμε για βουτιές κάθε πρωί μέχρι τα 16, εκεί όπου έχουν παρελάσει όλοι οι έρωτες του νησιού, τα τελευταία 60 χρόνια.
3. Παραλία & Ταβέρνα Λέπεδα: Σαν παιδιά κάναμε μπάνιο στη γνωστή λιμνούλα. Μετά παίζαμε beach volley με τις ώρες (μέχρι να μας κατεβάσει το φιλέ ο Τζέρι). Παράλληλα, πηγαίναμε τα βράδια με τις κιθάρες για να παίξουμε ξανά και ξανά τα γνωστά χιλιοπαιγμένα έντεχνα (γείτονες συγγνώμη). Τώρα, παίζουμε στην ίδια λιμνούλα με τα παιδιά των φίλων μας και απολαμβάνουμε τους υπέροχους μεζέδες της ταβέρνας, πάνω στην άμμο, από το πρωί ως αργά το βράδυ.
4. Παραλία Ξι: Φήμες λένε ότι κάποιος πήγε στο Ξι και δεν πασαλείφτηκε με βρεγμένο ασκίλακα, ούτε έβγαλε φωτογραφία μετά. Χιλιόμετρα κόκκινης άμμου, με θέα τους Βαρδιάνους. Τυχεροί όσοι προλάβαμε το Averto, όταν ακόμα ήταν μια μικρή καντίνα πάνω στην άμμο, με τις μουσικάρες του Αντρέα του Πρεντάνου. Τότε που φεύγαμε με το λεωφορείο από τα ΚΤΕΛ στις 15:00 και μέναμε μέχρι να πέσει ο ήλιος.
5. Παραλία Πλατιά Άμμος: Όσο ξεθέωμα κι αν ήταν το κατέβασμα και το ανέβασμα με τα (φερόμενα ως) σκαλιά, τόσο σε αποζημίωνε η θέα, η παραλία και τα νερά. Φτιάξτε ξανά τα σκαλιά!
6. Inside Bar: Από εδώ έχει παρελάσει όλο το Ληξούρι. Εδώ έχει μάθει μουσική όλο το Ληξούρι. Μερικοί είμαστε πιο τυχεροί και έχουμε παίξει μουσική. Ο Σπύρος το αναγέννησε μετά τον σεισμό, κρατώντας το ίδιο και συνάμα καινούριο.
7. Νόστιμον Ήμαρ: Το μαγαζί που με έκανε άντρα μουσικά, αφού ο Φρέντζος έκανε το λάθος να με εμπιστευτεί στη μουσική το 2007. Ντεκόρ που ζηλεύει μαγαζί της Αθήνας και 1 εκατομμύριο αξέχαστες βραδιές.
8. Διόνυσος Bar: Αντρέας Πρεντάνος volume 2, αφού αυτός ο άνθρωπος μας έμαθε μουσική και ο Διόνυσος ήταν/είναι ο χώρος του φροντιστηρίου.
9. Fishbones στον Μέγα Λάκκο: Ο ορισμός του chill spot. Χαλάρωση στο φουλ, αιώρες, σεζλόνγκ και υπέροχο φαγητό. 1 μέρα εκεί και έχεις βγάλει 15 μέρες στην Αθήνα από πάνω σου.
10. Άγαλμα Λασκαράτου: Μόνο που έχει γυρισμένη την πλάτη του στο Αργοστόλι, μπήκε στον πάνθεο.
11. Ριγανάδα στα Βάτσα: Δεν ξέρω τι βάζει μέσα ο Σπύρος, ούτε θέλω να μάθω. Αλλά είναι η καλύτερη ριγανάδα στην υφήλιο.
12. Outside Club: Το ωραιότερο καλοκαιρινό club όλων των εποχών. Από παιδιά, μας έκανε άντρες. Αγγαρεύαμε τους γονείς μας να μας πάνε και έχει να γυρνάμε μέχρι και 10-15 άτομα στην καρότσα αγροτικού. Χορός μέχρι το ξημέρωμα, ακούγοντας το Silence από
13. Space Club: Το club με την ωραιότερη θέα. Πρώτη φορά πήγα το 1994 με τους γονείς μου, 10 χρονών σκατό, για να ακούσουμε τον θείο μου τον Λάκη να παίζει μουσική (μακράν ο καλύτερος dj που έχει περάσει από το νησί). Δεν θα ξεχάσω να κατεβαίνουμε τρέχοντας την κατηφόρα για το Ληξούρι, για να προλάβουμε τον ήλιο πριν βγει και να γλιτώσουμε την κατσάδα από τους γονείς.
14. Φαράκια: Παραλία δεν είναι. Εύκολη πρόσβαση δεν έχει. Κάτι βράχια είναι, κάτω από τον φάρο στα Λαγκαδάκια. Έχει όμως, φοβερά νερά (όπως και όλο το νησί), είσαι εσύ κι ο θεός και τα ανακαλύψαμε με την ωραιότερη παρέα.
15. Παραλία Λαγκαδάκια: Ίσως η πιο cult παραλία της Παλικής, μετά τα φύκια μπροστά στο Summery. Μόνιμα με κρύα νερά, αυτή η παραλία γεννήθηκε και παρέμεινε vintage.
16. Ηλιοβασίλεμα στα Κηπούρια: Καμία Σαντορίνη (καλά, δεν έχω πάει και δεν ξέρω, αλλά κάπως πρέπει να πουλήσω το μέρος). Ο ήλιος βουτάει κυριολεκτικά μέσα στο πέλαγος, δίνοντας τις ωραιότερες αποχρώσεις στον ουρανό και τη θάλασσα.
17. Παγωτό στο iScream: Δεν μπορώ να γράψω πολλά, τρέχουν τα σάλια μου.
18. Σουβλάκι του Ντάγκλα: Ό,τι πιο cult έχει να επιδείξει η Ληξουράρα. Απλά.
19. Οι Ληξουριώτες/ισσες: Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι ήρωες. Γιατί παρόλο το γράψιμο από την πολιτεία και τις χιλιάδες ανοιχτές πληγές του σεισμού του 2014, δεν χάνουν δευτερόλεπτο την τρέλα τους, το γέλιο τους και την όρεξη να σε πειράξουν. Να ναι καλά το γονίδιο.

Θα μπορούσα να γράψω ένα κάρο πράγματα ακόμα. Άλλωστε για 22 σερί χρόνια (καλοκαίρια, Πάσχα, Απόκριες) δεν έχω πάρει απουσία. Από παιδάκι που παίζαμε ποδόσφαιρο στην πλατεία Πεσόντων και μπάσκετ στο Summery, από τα πρώτα ποτά στο Vertigo (3ος όροφος του Νοβιτά), τις αμέτρητες βραδιές κιθάρας σε Πόρτο και Λέπεδα, τα πρώτα ξενύχτια σε Outside και Space μέχρι και σήμερα: το Ληξούρι μας πήρε παιδιά και μας έκανε άντρες. Δεν είναι τυχαίο που, όσοι φίλοι έχουν έρθει φιλοξενούμενοι, θέλουν σαν τρελοί να ξανάρθουν.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΜάκης Μοσχόπουλος

ΠΗΓΗ:http://www.savoirville.gr/

Αντιγραφη απο :  http://www.lixourinews.gr/

http://sppantelios.blogspot.gr/

ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΤΑΣ

Το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016 ξεκινούν την λειτουργία τους τα παιδικά τμήματα της Χορωδίας και Μαντολινάτας του Συλλόγου της ΧΟΡΩΔΙΑΣ & ΜΑΝΤΟΛΙΝΑΤΑΣ στη λέσχη μας στο κτήριο Τζιλιάνου στο Μαϊστράτο.

Το Τμήμα της Παιδικής Χορωδίας ξεκινά στις 5 μμ. με δασκάλα την Άντζελα Τκατς. Το Τμήμα της Παιδικής Μαντολινάτας ξεκινά στις 6:30 μμ. με δάσκαλο τον Σωκράτη Μπένο. Σε αυτές τις πρώτες συναντήσεις που θα παραβρεθούν και οι γονείς θα συζητηθούν και θα συμφωνηθούν οι μέρες και ώρες των μαθημάτων , καθώς και όροι συμμετοχής των παιδιών.

ΚΑΛΟΥΜΕ όσα παιδιά ενδιαφέρονται να μάθουν την τέχνη της μουσικής στα τμήματα του συλλόγου μας και επιθυμούν να ενταχτούν σε αυτά να πλαισιώσουν την προσπάθεια μας και να έρθουν σε αυτές τις πρώτες συναντήσεις.
ΚΑΛΟΥΜΕ τους γονείς των παιδιών να εμπιστευτούν την εμπειρία και την υπευθυνότητα του συλλόγου μας , και να φέρουν τα παιδιά τους στα τμήματά μας για να αποτελέσουν την συνέχεια και το φυτώριο των τμημάτων των ενηλίκων.

Σημειώνουμε ότι ο σύλλογος διαθέτει μουσικά όργανα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά στα πρώτα βήματα γνωριμίας στα μαθήματα.

ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ: Εξώφυλλο και περιεχόμενα 20ού τεύχους

Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 20ου ΤΕΥΧΟΥΣ

• Εξώφυλλο (εξήγηση φωτογραφίας) Πέγκη Ν. Μοσχονά
• Της εκδότριας. Ανοίχτε τα παράθυρα, δεν αντέχεται αυτή η σιωπή...
• Γεώργιος Ν. Μοσχόπουλος. Κύριο άρθρο. Περί Παλικής και Ληξουρίου συνέχεια...
• Επιστολές 
• Θέματα κρίσεως και προβληματισμού 
• Πρωτοπρ. Γεώργιος Φ. Αντζουλάτος. Η εύρεση των Αγίων Φανέντων σε χαρακτικά 
του 17ου αιώνα

• Κωνσταντίνος Στάβερης. Βυζαντινές Οικογένειες στην Κεφαλονιά και η διαδρομή τους 
στον χρόνο μέχρι σήμερα
• Παναγιώτης Δ. Καγκελάρης. Κεφαλονίτικα Επώνυμα. Μετεξέλιξη και καθιέρωση των
προσωνυμίων. Συμπλήρωμα και κατάταξη με βάση το αρχικό επώνυμο
• Ιωάννης Βρεττός. Εξαφανισμένοι οικισμοί που υπήρξαν στην περιοχή της Σάμης μεταξύ 
16ου και 19ου αιώνα. Συνοπτική συνεισφορά στην τοπωνυμική έρευνα και καταγραφή 
• Νίκος Γ. Μοσχονάς. Πειρατεία σε κεφαλονίτικο καΐκι από Θιακούς κι έναν Ρισιάνο 
• Πρωτοπρ. Δρ Ιωάννης Δ. Μεσολωράς. Η Παναγία η Γραβαλιώτισσα στην Πάστρα. 
Παραδόσεις υπό το φως της ιστορίας 
• Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός. Η λαϊκή μουσικοχορευτική παράδοση της υπαίθρου. 
Οι διασώστες των ασμάτων και ο μόχθος τους (2ο μέρος) 
• Παγκόσμια Ομοσπονδία Κεφαλλήνων & Ιθακησίων «Οδυσσεύς». 21 χρόνια δράσης για 
να μη σβήσει η φλόγα του νόστου 
• Ηλίας Βενέζης ο Κεφαλλήν 
• Φώτης Δημητρόπουλος. Μύηση στην ωραιότητα της Επτανησιακής Τέχνης. 
Τα δύο Λευκώματα του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων 
• Μαρίνα Λυκούδη. Ο Καββαδίας μού κρατούσε συντροφιά... 
• Σπύρος Γ. Μοσχονάς 
• Ρούλα Γονατά-Μουστάκη. Τάκης Δραγώνας (1921-1969) 
• Γεράσιμος Σπ. Μπάλλας. Σχέδια-«Μαντήλια» αποχαιρετισμού. Μνήμη 
καθηγητή Σπύρου Κουλουμπάκη 
• Μαρία Μερσυνιά. Παναγία η Συνεμπάστρα ή Δελλαπόρταινα. Η εικόνα 
Γέννηση της Παναγίας διά χειρός Θ. Πουλάκη και Γερ. Ματσούκη (2ο μέρος) 
• Άννα Βενέζη-Κοσμετάτου. Ο Βοτανικός Κήπος Κεφαλονιάς 
• Μιχαήλ Ξανθάκης & Χρήστος Μαρούλης. Τα Αρπακτικά πτηνά της Κεφαλονιάς 
• Ο κινηματογραφιστής και σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος είναι ο εμπνευστής και 
δημιουργός του SeaNema, του κινηματογραφικού φεστιβάλ στην Κεφαλονιά 
• Η Γλυπτοθήκη του Μεμά Καλογηράτου 
• Οι εραστές του Φισκάρδου 
• Γεράσιμος Σπ. Μπάλλας. Της ζωής μου ενθυμήματα. Ομολογίες, μονοπάτια και σταθμοί 
• Ανδρεάς Τραυλού-Μεσσάρη. Αν είχα μπάρμπα στην Κορώνη... 
• Πολυτίμη Λυκιαρδοπούλου. Μια περατζάδα αεράτη 
• Βιβλία 
• Διήγημα του Θεοδόση Μοσχόπουλου. «Το σακάκι» 
• Εξομολογήσεις του π. Ξενοφώντα Ζαρκάδα. «Ο Μιχάλης... Ένας κάποιος Μιχάλης...» 
• Μάκης Μωραΐτης. Στο μπάλωμα της τράτας 
• Σπύρος Συνοδινός. Εικόνες του Χθες. Ο Γλάρος της Σιδερένιας Γέφυρας 
• Άννα Γιαννακοπούλου-Κεκάτου. Γνωρίζουν τα παιδιά μας ποια Μουσεία, ποιες Πινακοθήκες και ποιες ιδιωτικές συλλογές φιλοξενούν έργα του σπουδαίου γλύπτη Γεράσιμου Σκλάβου;

ΕΛΜΕ-ΚΙ: ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ!!!

ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ – ΙΘΑΚΗΣ (ΕΛΜΕ-ΚΙ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΚΑΤΩ  ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ!!!

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καταγγέλλει τη σύμπραξη του Υπουργείου Παιδείας με την αμερικάνικη πρεσβεία προκειμένου να οργανώσουν επιμορφωτικά σεμινάρια για 800 συναδέλφους, τα οποία σχετίζονται με την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων που ζουν στη χώρα μας. Η παρέμβαση αυτή της αμερικάνικης πρεσβείας αφορά πολύ ευρύτερα ζητήματα και όχι απλά κάποιες «στρατηγικές διδασκαλίας». Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και αμερικάνικη πρεσβεία, δήθεν ουδέτερα, «βοηθούν» - όπως δηλώνεται στο πρόγραμμα - τους εκπαιδευτικούς να κατανοήσουν τι σημαίνει πρόσφυγας και τι μετανάστης, καθώς και ποιες είναι οι ανάγκες κάθε «ομάδας»!!!

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ απευθύνει τα εξής ερωτήματα:
• Με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναθέτει στην πρεσβεία των ΗΠΑ την επιμόρφωση 800 εκπαιδευτικών και την εκπαίδευση χιλιάδων προσφυγόπουλων, που σε ό,τι αφορά την οργάνωση, τις προϋποθέσεις και το περιεχόμενο, πρέπει να αποτελούν αποκλειστικά κρατική ευθύνη;
• Από πού κι ως πού, η πρεσβεία των ΗΠΑ, που μαζί με τους υπόλοιπους ιμπεριαλιστές έχουν μακελέψει τους λαούς της περιοχής, προκαλώντας και τις στρατιές των ξεριζωμένων από τις δικές τους ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, θα «δασκαλέψουν» τους εκπαιδευτικούς για τις ανάγκες των προσφύγων και το... σεβασμό είτε αυτόνομα είτε μέσω των ελεγχόμενων από αυτές ΜΚΟ;
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι για μια ακόμα φορά εκτεθειμένη, αφού όχι μόνο δεν έχει κάνει τίποτα ώστε έγκαιρα να εξασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ουσιαστική εκπαιδευτική διαδικασία για τα παιδιά των προσφύγων, με αποκλειστικά κρατική ευθύνη, αλλά με πρόσχημα το σοβαρό αυτό ζήτημα ανοίγει ορθάνοιχτα τις πόρτες για να παρεμβαίνουν πρεσβείες, μηχανισμοί και ΜΚΟ, να προωθούνται κάθε λογής σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και να χύνεται το ρατσιστικό δηλητήριο εντός και εκτός των σχολείων. Αντίστοιχα για το θέμα αυτό τσιμουδιά δεν έχουν βγάλει ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και λοιποί υπέρμαχοι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δείχνοντας την συναίνεση που παρέχουν στην κυβέρνηση για το ζήτημα αυτό. Κατά τα άλλα έξω η πολιτική από τα σχολεία!!!
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ επιστρέφει ως απαράδεκτες τις προσκλήσεις και παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων και διεκδικεί να εξασφαλιστούν με αποκλειστικά κρατική ευθύνη όλες οι προϋποθέσεις για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων και μαζί απαιτεί την κατάργηση των συμφωνιών της ΕΕ που έχει συνυπογράψει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εγκλωβίζοντας χιλιάδες πρόσφυγες στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως πρόσχημα για κάθε είδους σχεδιασμούς και παρεμβάσεις. 
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ καλεί τον κλάδο σε επαγρύπνηση και δηλώνει πως θα ακυρώσει τέτοιου είδους σεμινάρια οποτεδήποτε κι αν επιχειρηθεί να πραγματοποιηθούν.
Αργοστόλι 07/10/2016
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ
Ο Πρόεδρος
                                                 Η Γενική Γραμματέας
Γεωργόπουλος Διονύσης                   Ποταμιάνου Σοφία

http://www.sppantelios.blogspot.gr/

Σαν σήμερα το 1980 ναυαγεί στη Ζάκυνθο το «Παναγιώτης» και δυο Κεφαλονίτες κάμανε πλούσιους τσου Ζακυνθινούς

Σαν πρόλογο στο θέμα να υπενθυμίσουμε ότι ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ήταν ..Κεφαλονίτικων συμφερόντων με πλοιοκτήτη δαιμόνιο Κεφαλονίτη επιχειρηματία. ΤΟ ναυάγιο λοιπόν είναι Κεφαλονίτικο. Αλλά η ιστορία έχει και συνέχεια.. Ενας άλλος Κεφαλονίτης, ο διαφημιστής Παύλος Παπαδάτος περί τα 1990 είχε αναλάβει  από τον ΕΟΤ  την ανάδειξη τουριστικών σημείων και τη προβολή τους σε όλο τον κόσμο. Εκείνη την εποχή οι Ζακυνθινοί θέλανε να διαλύσουν το ναυάγιο του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ το θεωρούσαν παλιοσίδερα που ρύπαιναν τη περιοχή. Για καλή τους τύχη όμως πέταξε πάνω απο τη Ζάκυνθο με ελικόπτερο ο Παύλος Παπαδάτος και είδε τα..παλιοσίδερα. Εντυπωσιακή εικόνα, ένα κλικ στο φωτογραφικό φακό και όλα άλλαξαν για το τουρισμό της Ζακύνθου….. Και οι Κεφαλονίτες “σωσανε” το τουρισμό τση Ζάκυνθος! Ε, μα!

===

Διάσημο τουριστικό αξιοθέατο της Ζακύνθου με χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Πρόκειται για το ναυάγιο του λαθρεμπορικού πλοίου «Παναγιώτης», που συνέβη την 1η Οκτωβρίου 1980 στις βορειοδυτικές ακτές του νησιού.

Η ιστορία του μότορσιπ «Παναγιώτης», 450 τόννων, ξεκινά το 1937 από τη Σκωτία, όπου ναυπηγήθηκε με το όνομα «Saint Bedan». Το 1964 περνά σε ελληνικά χέρια (Μ. Γκιγκιλίνης) και μετονομάζεται σε «Μερόπη». Δύο χρόνια αργότερα αλλάζει ιδιοκτησία και μετονομάστηκε σε «Χάρις» από τον νέο του ιδιοκτήτη Ν. Κάλφα. Το 1975 μεταπωλείται για τρίτη φορά και αλλάζει το όνομά του σε «Παναγιώτης» από την πλοιοκτήτρια εταιρεία «P. Lisicatos & Company» με έδρα τον Πειραιά.

 Λίγες ημέρες πριν από το ναυάγιο, το «Παναγιώτης» εντοπίζεται από το Λιμενικό στ’ ανοιχτά της Ζακύνθου να μεταφέρει λαθραία τσιγάρα για λογαριασμό της ιταλικής Μαφίας. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει και εξ αιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών, προσάραξε στα αβαθή ενός μικρού γραφικού κόλπου στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Το πλήρωμά του πλοίου, αποτελούμενο στην πλειονότητά του από έλληνες ναυτικούς, το εγκατέλειψε, αλλά συνελήφθη λίγες ημέρες αργότερα.

Το «Ναυάγιο» με την πάροδο του χρόνου θα γίνει ένας από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς της Ζακύνθου. Θρυλείται ότι οι ντόπιοι επωφελήθηκαν από το φορτίο του πλοίου και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια κανένα νόμιμο καπνικό προϊόν δεν πουλήθηκε στο νησί.

Αναδημοσιευση απο : KefaloniaPress.gr

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ VILLA ΡΟΔΟΠΗ

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν στη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη στο Αργοστόλι, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και εκθέσεις στα πλαίσια της εικαστικής έκθεσης «16 ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ ΥΠΟΘΗΚΕΣ» του ζωγράφου, λογοτέχνη, θεωρητικού τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου.

Στη Villa Ροδόπη από αρχές Ιουνίου μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου έγιναν ξεναγήσεις μαθητών σχολείων, βιβλιοπαρουσιάσεις, μουσικές και θεατρικές performance, εικαστικές εκθέσεις και δρώμενα που κυριολεκτικά εντυπωσίασαν τους πολλούς συμμετέχοντες και φιλότεχνους, ντόπιους και ξένους, που τα παρακολούθησαν.

Την καταληκτήρια βραδιά ο Κώστας Ευαγγελάτος ευχαρίστησε θερμά όλους τους συνεργάτες του, τους καλλιτέχνες, φίλους, υποστηρικτές και συμπολίτες του για την ενθουσιώδη κοινωνική απήχηση του ανεξάρτητου εγχειρήματος του στη γενέθλια πόλη και στους διαμορφωμένους εκθεσιακούς χώρους και τον κήπο του πατρικού του σπιτιού στην παλιά γειτονιά της Ανάληψης.

Στη συνέχεια έκανε ξενάγηση σε ορισμένα από τα νεότερα αποκτήματα της συλλογής του, με επιλεγμένα έργα σύγχρονων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, που έχουν προσφερθεί ευγενικά και με εμπιστοσύνη, για την εκπαιδευτική διάσταση που έχει η μόνιμη συλλογή έργων και εκδόσεων της Villa Ροδόπη.

Εκπροσωπήθηκαν με έργα τους οι εικαστικοί: ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ, ΡΕΝΑ ΑΝΟΥΣΗ-ΗΛΙΑ, ΘΕΜΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑΚΗΣ ΒΕΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΡΥΣΑ ΒΕΡΓΗ, CHRYSA (ΒΑΡΔΕΑ), SUGAR BONGARD, ΒΟΥΛΑ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑ, KARYNE DUNBAR, ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΣΩ ΚΑΤΡΑΚΗ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΛΟΥΒΑΤΟΣ, ΑΡΙΑ ΚΟΜΙΑΝΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΒΔΑΣ, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΛΑΓΑΝΑ, ΓΙΟΥΛΙΚΑ ΛΑΚΕΡΙΔΟΥ, ΗΛΙΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ-ΘΕΟΦΙΛΙΔΟΥ, ΕΛΒΙΡΑ ΛΙΓΝΟΥ, ΤΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑΤΟΣ, ΒΑΣΩ ΜΑΡΑΛΙΟΥ, ΤΖΕΝΗ ΜΑΡΚΑΚΗ, ΜΑΡΙΑ ΜΑΤΑΛΑ, ΤΖΕΝΝΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ, ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΜΟΡΡΕΣ, ΜΑΙΡΗ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, RAMADAN MARGJOKA, ΠΑΥΛΟΣ ΜΟΣΧΙΔΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΣΧΟΥ, ΕΛΕΝΗ ΝΤΙΝΙΑ-ΜΠΟΥΝΤΑΛΗ, ILONA NOVGORODOVA, ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΛΛΑΝΤΖΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΣΠΑΣΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΕΡΑΚΗ, ΕΥΑ ΠΕΛΕΚΙΔΟΥ, ΠΑΡΙΣ ΠΡΕΚΑΣ, ΜΕΡΟΠΗ ΠΡΕΚΑ, FRANCK RETTORE, ΦΑΝΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΔΗΣ, ΛΙΑ ΣΒΩΚΟΥ, ΕΛΕΝΗ ΣΕΡΡΑ-ΧΕΡΜΑΝ, ΣΠΥΡΟΣ ΣΟΥΡΤΖΙΝΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΟΥΠΑΘΗΣ, PAT SWAIN, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΗΝΙΑΚΟΣ, NICK TZANOFF, ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΦΩΚΑ, ΠΟΠΗ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ΕΛΕΝΗ ΧΑΤΖΗΠΟΥΛΙΔΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΙΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΩΜΟΔΟΤΗΣ κ.α.

Ιστορίες πάθους με παλιά ιστιοπλοϊκά. Απο τη ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ εφημεριδα "Καθημερινη".

Μπορεί ο 3ος Διεθνής Αγώνας Κλασικών και Παραδοσιακών Σκαφών «Corfu Classic Yacht Race 2016» να μην πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα γιατί αέρας δεν φύσηξε, αλλά η διοργάνωση στέφθηκε με επιτυχία. Τα πληρώματα των 28 σκαφών από διάφορες χώρες, που έδωσαν ραντεβού στον όμιλο της Κέρκυρας, απόλαυσαν με την καρδιά τους την προετοιμασία, τα πάρτι, ενώ ατελείωτες ήταν οι ιστορίες πάθους των ιδιοκτητών με τα παλιά ξύλινα σκάφη, τα περισσότερα ανακατασκευασμένα, που μοιάζουν να αντιδρούν σαν... άνθρωποι.

Ο Γιάννης Μαρουλάκης λέει ότι μια φορά τον τιμώρησε επειδή έλειψε για ολιγοήμερες διακοπές. «Την είχα αφήσει εδώ και όταν γύρισα με πέταξε από τη σκάλα». Πήγε να ανεβεί και, τσουπ, παραπατά και πέφτει. «Δεν είναι τυχαίο», λέει. «Μου κρατούσε μούτρα». Αυτά έχουν οι έρωτες – και αυτός του κ. Μαρουλάκη, προέδρου του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Κέρκυρας, με την «Alexandra» του κρατά από το ’13 και είναι θυελλώδης.

Μην πούμε ψέματα, κι εμείς αργήσαμε να καταλάβουμε ότι δεν μιλούσαμε για γυναίκα αλλά για σκάφος. Αλλά τι σκάφος. Είχε ναυπηγηθεί το ’65 στο Ρίμινι της Ιταλίας από τον Francesco Nanni, που της χάρισε το όνομα της γυναίκας του, είχαν κάνει μαζί εννέα φορές τον διάπλου του Ατλαντικού, μία φορά μάλιστα στις Βερμούδες κινδύνεψαν σοβαρά. Κάποια στιγμή όμως ο ιδιοκτήτης της, μεγάλος πια, την εγκατέλειψε στην Κέρκυρα να βρει την τύχη της. Εκεί τη γνώρισε ο Γιάννης, που φρόντισε να της αποκαταστήσει τις πληγές και να την επαναφέρει στην αρχική της ομορφιά. Είναι γεμάτος τέτοιες ιστορίες ο κόσμος της κλασικής ιστιοπλοΐας, των ξύλινων σκαριών και των ιδιοκτητών τους που τραβούν μαζί πορεία. Βουτήξαμε λίγο σε αυτόν το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα, με αφορμή τον 3ο Διεθνή Αγώνα Κλασικών και Παραδοσιακών Σκαφών «Corfu Classic Yacht Race 2016».

Ο αγώνας δεν έγινε τελικά ποτέ, αφού ο αέρας δεν μας έκανε τη χάρη να φυσήξει στα πανιά μας, ούτε το Σάββατο ούτε την Κυριακή, αλλά η διοργάνωση στέφθηκε με επιτυχία. Αλλωστε, τα πληρώματα των 28 σκαφών από διάφορες χώρες που έδωσαν ραντεβού στον Ομιλο της Κέρκυρας γνωρίζουν ότι πολλά μπορούν να ελέγξουν, όχι όμως και τον άνεμο. Και απόλαυσαν με την καρδιά τους τα τρία πάρτι που έστησαν οι διοργανωτές. Οπως είπε χαριτολογώντας και ο πρόεδρος Επιτροπής Αγώνων Αντώνης Ασημάκος, «ως γνωστόν, η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό κάνει την κατάληψη αλλά το Ναυτικό την καλύτερη δεξίωση».

Μυστήρια σχέση

Επιχειρώντας να εξηγήσει τη μυστήρια σχέση που αναπτύσσεται στην παραδοσιακή ιστιοπλοΐα μεταξύ σκάφους και ιδιοκτήτη, ο Βρετανός Guy Venables διηγήθηκε το εξής: «Είχα κάποια στιγμή αποφασίσει να αγοράσω το δικό μου σκάφος. Βρήκα ένα πολύ όμορφο σκαρί που είχε βγάλει προς πώληση ένας Γάλλος. Είχαμε συμφωνήσει στην τιμή, όταν με ρώτησε: “Πού θα την βγάλεις στο νερό;”. “Στην Αγγλία”, του λέω. “Α συγγνώμη δεν γίνεται. Δεν θα της αρέσει η Αγγλία”». Ο Guy βρέθηκε στην Κέρκυρα ως πλήρωμα του πανέμορφου «Pandora», πιστού αντιγράφου σκάφους του 17ου αιώνα.

Οταν πριν από πολλά χρόνια ο Ρώσος ιδιοκτήτης της (σ.σ. τα ιστιοπλοϊκά είναι πάντα θηλυκού γένους) βρέθηκε δολοφονημένος στο Παρίσι, το πλήρωμά του πήγε στη Γένοβα, όπου ήταν αραγμένη η «Pandora» για να «γδύσει» το εσωτερικό της και να το πουλήσει, αφήνοντάς τη να βουλιάξει στο λιμάνι. Την ανέσυρε τη δεκαετία του ‘80 ένας Ιταλός και την ανακατασκεύασε. Στο συνεργείο του ήταν και ο 15χρονος Λούκα, ο οποίος ποτέ δεν την ξέχασε. Την αγόρασε πριν από λίγα χρόνια και τη μετέτρεψε σε σχολείο ναυτοσύνης. Η «Pandora» πλέει καθημερινά με πλήρωμα παιδιά 6-16 ετών που μαθαίνουν παραδοσιακή ιστιοπλοΐα, αλλά κυρίως πώς να συνεργάζονται σαν ομάδα.

Η διήμερη παρέλαση των μοναδικών σκαφών, με ανοιγμένα τα πανιά παρά τη νηνεμία, προσέλκυσε το ενδιαφέρον ακόμη και των ιδιοκτητών καϊκιών. «Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί ιδιοκτήτες κερκυραϊκών καϊκιών ήρθαν και μας ζήτησαν να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν ξανά πανιά, τα οποία είχαν καταργήσει εδώ και χρόνια» λέει στην «Κ» η Αμαλία Κανελλοπούλου, από την οργανωτική επιτροπή των αγώνων.

«Υπάρχουν πολλά τουριστικά σκάφη που είναι πραγματικά διαμάντια αλλά που οι ιδιοκτήτες τους δεν το γνωρίζουν». Είναι χαρακτηριστικό ότι η «Διώνη», ένα από τα σκάφη που έκλεψε την καρδιά του κοινού, βρέθηκε από τον ιδιοκτήτη της κ. Σωτήρη Βλάχο, ιδρυτή του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Κέρκυρας, εγκαταλελειμμένη σε αποθήκη. «Σαπάκι» την έλεγαν οι ντόπιοι. «Η κλασική ιστιοπλοΐα είναι για εραστές», λέει η Αμαλία. «Θέλει να πηγαίνεις περισσότερο με τις ανάγκες του σκάφους παρά με τις δικές σου. Να το ακούς».

Αναδημοσιευση απο την εφημεριδα " ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ " ,14 Σεπτεμβρίου 2016

http://sppantelios.blogspot.gr/

Έντυπη

Αν σου συμβαίνουν αυτά, τότε είσαι… Κεφαλλονίτης!

Δεν είναι πολλές μέρες που έφθασε στο site της «Εφημερίδας των Κεφαλλήνων» από τον αγαπημένο φίλο κ. Μαρίνο Χιόνη ένα άρθρο με τίτλο: «Αν σου συμβαίνουν αυτά, τότε είσαι … Έλληνας».

Άρπαξα την ιδέα και σκέφθηκα: «Γιατί να μην στελιάσω κι εγώ ένα για τους Κεφαλλονίτες που στο κάτω κάτω έχουμε ουκ ολίγες μοναδικότητες»;

Ε … λοιπόν. Να το!

Κεφαλλονίτης είσαι όταν:

• Νομίζεις ότι ανήκεις σε μια ιδιαίτερη φυλή, σε έναν άλλο λαό. Ανήκεις σε μια ράτσα μοναδική που δεν ταυτίζεται με καμμία άλλη στον κόσμο.

• Γενιές και γενιές προγόνων σου επιμένουν να μένουν στον τόπο παρόλο που παραμονεύει ο Εγκέλαδος στο γεμάτο μυστήρια υπέδαφος. Κι όσες φορές ισοπέδωσε τα υπάρχοντά τους και τη ζωή τους μαζί, αυτοί όλο και περισσότερο πείσμωναν, αγωνίζονταν, ανάσταιναν κι ανασταίνονταν από τα ερείπια.

• Όλοι ξέρουν πως η Κεφαλλονιά είναι αυτή: εκεί, στη μέση του Ιόνιου Πελάγους κι έχει στο βορρά τη Λευκάδα, ανατολικά της την Ιθάκη, τις Εχινάδες και τον ελλαδικό κορμό, δυτικά –κάπου στο βάθος- την Ιταλία και στο νότο τη Ζάκυνθο. Εσύ όμως ξέρεις πως τούτη είναι μόνο η Μητροπολιτική Κεφαλλονιά. Η Κεφαλλονιά έχει ξεχειλίσει. Είναι πέρα μακριά κι είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που νομίζουν όλοι οι άλλοι. Είναι η ασύνορη Κεφαλλονιά τση Διασποράς.

• Λες και ξαναλές πως διεθνείς στατιστικές φέρνουν το νησί σου πρώτο –βάσει πληθυσμού- σε «παραγωγή» ανθρώπων της επιστήμης, του πνεύματος, της τέχνης και του λόγου.

• Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, όπου κι αν ταξιδέψεις θα βρεις τουλάχιστον έναν συμπατριώτη σου –συνήθως- πετυχημένο, όποιο επάγγελμα κι αν κάνει. Σκοπός της ζωής του είναι η επιστροφή στις «άγιες πέτρες που κουνιούνται» και μαγική λέξη του ο ΝΟΣΤΟΣ.

• Σε όποιο μέρος πάς κι ακούσεις «Ε… Μεμά, ε… ορέ Μάκηηη… », γυρίζεις να δεις ποιος σε φωνάζει, κι ας είναι το όνομά σου … σιόρα Πιερουτζέτα.

• Ξέρεις πως είσαι «πολυσπόρι» -ε, τόσους κατακτητές που είχες πάνω από 750 χρόνια, τι να κάνανε κι οι νιές οι χήρες;-. Είσαι και «διαολόσπορος». Φουσκώνεις ολόκληρος από περηφάνεια σαν λες πως «Ο διάολος έκανε τρία παιδιά. Το ’να τ’ άφησε στην Κρήτη, τ’ άλλο στη Μάνη και το τρίτο στην Κεφαλλονιά. Επειδή όμως ο τόπος τ’ άρεσε έκατσε κι ο ίδιος».

• Ο Θεός όμως, βλέποντας πως του θρονιάστηκε πατέρας και γιός στο νησί, αποφάσισε κι έστειλε Προστάτη Άγιο που θεραπεύει δαιμονισμένους.

• Εκειό το «αλαφρύ» «Μά τον Άγιο» (εν. Γεράσιμο) το ’χεις ψωμοτύρι – οι περισσότεροι όρκοι άλλωστε είναι «δεμένοι» μαζί Του-. Κι όσο για τις βλαστήμιες… πλημμύρα τση Βενετιάς. Άλλωστε, το λένε κι οι κανταδόροι μας: «Όλη μέρα βλαστημάμε και το βράδυ τραγουδάμε». Όταν όμως ακούσεις τον διπλανό σου –που δεν είναι από τον ίδιο τόπο με σένα- να ξεστομίζει όρκους και βλαστήμιες που να περιέχουν έστω τη λέξη «Άγιος» (χωρίς ούτε καν να υπάρχει ο προσδιορισμός -«Γεράσιμος»)… ουαί κι αλλοίμονο του. Κάλλιο φόντο λόντο που ‘χε το θράσος και τη ξεδιαντροπιά να πιάσει στο στόμα του τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ Άγιο, Αυτόν που, όταν με πίστη ανάβεις το κερί σου στη μικρή εκκλησιά Του, σε πιάνει δέος και σου κόβονται τα γόνατα, Αυτόν που πάντα καλείς να έρθει αρωγός σου γιατί είναι ο Προστάτης σου.

• Παρόλο που απεχθάνεσαι τις «κατάρες», ξεπετιώνται -άγνωστο πώς- αυτόματα από μέσα σου πού και πού, και είναι του τύπου: «Οπού να μη δουρίσει», «οπού ο κόριζας να βγάλει γραμπαούνι μέσαθέ του και να κουρλαθεί», «οπού να φάει σούζουμους και μουταλιασμένους μπουρθακλάδες με ρομπαρμπαρίνο και να ντον εύρει μπουνέλλο», κ.ο.κ. (κοινώς, ό,τι σού ’ρθει στην άκρη της γλώσσας εκείνη την ώρα. Αν τώρα, ο διπλανός σου απευθυνόμενος σε σένα, σου πει έστω κι μια φράση τέτοιου είδους κι εσύ τον κοιτάξεις με ματιά που φανερώνει άγνοια ή πεις ευγενικά «Ευχαριστώ», τότε δεν έχεις καμμιά σχέση με την Κεφαλλονιά. Και φυσικά δεν προβλέπεται δια παντός να αποκτήσεις).

• Μπορείς άνετα να κατανοήσεις τον κύριο που λέει: «Μπα γιέ, μπα γιέ. Θα μ’ εύρει κόλπο φουλμινάντε με το μπεμπεούρι εδεπά. Ούρδου βωρέ. Γάνιασα να το ρεπομπάρω». Ξέρεις τι είναι ο «κουλόζος», το «ριφόρτσο» και το «μπατίκι». Γνωρίζεις όταν «ταρδίρεις» κι όταν «κιουκιουρίζεις» τι κάνεις ακριβώς, όταν «χλεμπονιάζεις» κι όταν «κλαπάρεις» τι παθαίνεις.

• Σε πιάνει το γλυκί σου όταν ο μανάβης αρνείται πως έχει μέσπολες, κάβολε, περσίμουλο και μορόπουλα ενώ τα βλέπεις φαρδιά πλατιά μπροστά στα μάτια σου. Και μάλιστα μπόλικα.

• Η προνόννα σου μαζί με τη μπαολίνα, τσι αμπαρέ καλικότες, τσι σοτανέλλες και τη σοταμπάρκα, είχε στα προικιά της μια κλανιόρα και ένα αναπαψόλι –ήτανε αρκόντισσα βλέπεις-.

• Όταν σε ρωτάνε ποια ήταν τα βαφτιστικά των προγόνων σου ποτέ δεν τα ξέρεις. Αντ’ αυτών λες πως τον νόννο σου τον έλεγαν Άμπωσον και ήταν γιός του Κούδα και τση Μπούρλας. Τον μπάρμπα σου, γιό του Μόνε και τση Σάλιας, τον φώναζαν Ρουπανέλο. Η θειά σου η Παούρα ήταν κόρη του Μπονμαρσέ και τση Βερβελίθρας. Η νόννα σου απ’ τη μάνα σου ήταν η Μπατάγια θυγατέρα του Πορτοθούρη και τση Τσαρλαδώραινας. Κι η νόννα σου απ΄τον σιορ-πάρη σου λεγόταν Πίργια και ήταν κόρη του Μουζοντούρη και τση Θεοξούρας απ΄την Κολομπία. (Εδώ πάντα δημιουργείται σύγχυση. Όχι. Δεν έχει πρωτεύουσα την Μπογκοτά. Αλλά το Ληξούριον). Κι εδώ που τα λέμε, εσένα σε λένε Λιγκόνη και είσαι γιός του Κουκούδη και τση Βδέλλας. Αλλά το κρύβεις επιμελώς πίσω από το βαφτιστικό σου, ενώ το επώνυμό σου έχει -κατά κύριο λόγο- κατάληξη -άτος.

• Το στέρνο σου διπλασιάζεται από περηφάνεια επαναλαμβάνοντας ότι η Corriere della sera αναφερόμενη στον τόπο σου έγραψε πως «είναι ένα νησί όπου η ‘τρέλα’ είναι συνηθισμένο φαινόμενο».

• Όταν καλείς τους φίλους σου να τους κάνεις το τραπέζι, τους προσφέρεις κρεατόπιτα με φύλλο που έχεις ανοίξει με τα χεράκια σου με ρομπόλα και λάδι. Την πίτα τη συνοδεύετε με φέτα και ξεροτύρι, πίνετε βοστυλίδι και τσαούσι, μετά τρατάρεστε μπουτίνο και παστοκύδωνο και στο τέλος κλείνετε με ροσόλι τριαντάφυλλο.

• Δεν σε ξαφνιάζει το γεγονός ότι πριν πολλά πολλά χρόνια κάποιος συμπατριώτης σου, μούτσος που ναυάγησε στο Σιάμ, έγινε Αντιβασιλιάς και τον προσκυνούσαν σαν Θεό. Το θεωρείς μάλιστα πολύ φυσικό για τη ράτσα σου.

• Επίσης, είναι οικείο για σένα και μάλιστα καμαρώνεις πως στο νησί σου υπήρξε ένας παπάς που τα δώδεκα ευαγγέλια τα έβγαλε δεκατρία. –Κι αυτό απόλυτα κατανοητό-.

• Όταν νευριάζεις πολύ, περνάς ασυναίσθητα τον δεξιό σου αντίχειρα ανάμεσα στον δείκτη και στον παράμεσο, ξεντώνεις το χέρι σου προς τον αίτιο του «κακού» και λες: «Ορέ πάρτα». (Βλ. Φάσκελο μονό ξεμυτιστό. Υπάρχει και το διπλό ξεμυτιστό, αλλά συνήθως θέλει υποβοήθηση. Δηλαδή, «πλέκεις» το μονό ξεμυτιστό και επιπλέον, για να ενισχύσεις το αποτέλεσμα, περνάς τον μικρό ανάμεσα σε παράμεσο και μέσο –κι εδώ ακριβώς έρχεται η αρωγή από το άλλο χέρι, εκτός κι αν, δώσε δώσε καβαλικεύει το δάχτυλο μόνο του. Επειδή όμως δεν σε διακρίνει τέτοια ευλυγισία, προτιμάς πάντα το μονό ξεμυτιστό και «καθαρίζεις» γρήγορα, εύκολα, άμεσα, αποτελεσματικά).

Προσοχή: Η μούντζα με όλα τα δάκτυλα ανοιχτά είναι ελληνική συνήθεια.

• Αν ΟΛΑ τα παραπάνω σού συμβαίνουν, τότε είσαι Κεφαλλονίτης. Βεβαιωμένο. Τέλος. Αν όμως τούτο ΄δω δεν σου φτάνει, τότε λοιπόν:

Αν θέλεις την ανεξαρτησία σου και νομίζεις πως ο τόπος σου είναι άλλη επικράτεια γιατί σε χωρίζει απ΄την πρωτεύουσα του νησιού «τρικυμιώδης θάλασσα τριών μιλίων»,

Αν πιστεύεις πως το Αργοστόλι είναι «στη λάκα» και το πλακώνει ο όγκος του Αίνου, κι οι ‘Ργοστολιώτες είναι «μουντοί και μουζοντούροι»,

Αν κορδώνεσαι για τον Ανδρέα Λασκαράτο –κι ας είναι θαμμένος, κατόπιν επιθυμίας του, στην πρωτεύουσα-,

Αν νομίζεις πως ζεις στο Πίκολο Παρίσι γιατί το «ποτάμι» που το διασχίζει επιμένεις να το αποκαλείς «Σηκουάνα»,

Αν θεωρείς πως η πόλη σου είναι η Αιώνια Πολιτιστική Πρωτεύουσα τουλάχιστον της Ευρώπης ολόκληρης,

Αν για να εισέλθει ακόμα και Κεφαλλονίτης στην ανεξάρτητη επικράτειά σου απαιτείται «διαβατήριο»,

Αν προσπαθείς με το άστε ντούε να πείσεις τον οποιοδήποτε πως έχει ρίζες από τον τόπο σου –έστω επειδή μια προννόνα τού προννόνου του «έκλεισε το βέντουλο» με έναν απ’ τα Κουράτα-,

Αν αποφάσισαν οι προ-προ-πρόγονοί σου να βομβαρδίσουν την πρωτεύουσα γιατί δεν έγινε η δική τους πρώτη πόλη του νησιού,

Αν πιστεύεις πως οι αρκόντοι γεννιούνται μόνον στο «Όγδοο Επτάνησο»,

Αν το πείραγμα κι η σάτιρα κυλούν στο αίμα σου πυρετωδώς και σε πνίγουν αν δεν τα «εξαπολύσεις» -φυσικά και μόνον εναντίον των ‘Ργοστολιωτών,

Αν βιώνεις το καλύτερο καρναβάλι,

ε… τότε είσαι Ληξουριώτης.

Ευρυδίκη Λειβαδά 

Υ.Γ. Παρακαλώ οι αντιρρήσεις ή οι προσθήκες στο mail της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ (info [at] odusseia [dot] gr, news [at] odusseia [dot] gr).

Αναδημοσιευση απο : https://www.kefaloniatoday.com/kefalonitika/afieromata/sou-simvenoun-afta-tote-ise-kefallonitis-90136.html                   
http://sppantelios.blogspot.gr/

Στην «Πλατεία τση Καμπάνας»…

Θυμάμαι γύρω στο ΄80, τη θέση που είχε το μνημείο της Καμπάνας, στην κεφαλλονίτικη μυθολογία μου. Ένα ιστορικό μνημείο, που γνώρισα από τις αφηγήσεις των παλιών, και το οποίο για κάποια χρόνια ήταν γιαπί. Έστω κι έτσι, τότε, αποτελούσε αναπόσπαστο σημείο της πόλης,  συνδεδεμένο, τόσο με την ιστορική μνήμη, όσο και με την καθημερινότητα. Αργότερα, ολοκληρώθηκε η οικοδόμησή του, παίρνοντας την σημερινή του μορφή. 

Το ρολόι της Καμπάνας, όσο και η αντίστοιχη ομώνυμη πλατεία, συνδέεται με την περίοδο της Ενετοκρατίας και τηςΑγγλοκρατίας  και βρίσκεται προς το τέλος του Λιθοστρώτου, που τότε ονομαζόταν οδός Κρανίων. Υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε γύρω στο 1790, ο «Πύργος του Ωρολογίου», σχεδόν τρεις ορόφους πιο ψηλά από τα υπόλοιπα κτήρια της πόλης. Η πλατεία τότε ονομαζόταν Πλατεία του Αγίου Μάρκου και η καμπάνα του ρολογιού και ο χαρακτηριστικός ήχος της, έδωσαν τελικά στον πύργο και σε ολόκληρη την πλατεία την ονομασία που διατηρούν ως και σήμερα: «Πλατεία και Πύργος Καμπάνας».

Το 1797, η πλατεία του Αγίου Μάρκου, μετονομάσθη σε Πλατεία Ελευθερίας, όταν οι Γάλλοι Δημοκρατικοί, μεταλαμπάδευσαν στον νησί το πνεύμα και τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και σε τούτη την πλατεία κάηκε το Χρυσό Βιβλίο των Ευγενών της Κεφαλλονιάς (Libro d’oro), ενώ φυτεύτηκε το Δένδρο της Ελευθερίας. «Το δέντρο αυτό τη Ελευθερίας στη Σπιανάδα- σύμβολο της κατάλυσης της Βενετσιάνικης κυριαρχίας και της ανακήρυξης της Δημοκρατίας, κατά την εμφύτευσή του ευλογήθηκε από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Κεφαλλονιάς και Ζακύνθου Ιωαννίνιο Άννινο. Τα πλήθη χόρευαν, ζητοκραύγαζαν και τραγουδούσαν τη Μασσαλιώτιδα και έκαιγαν τη λεγόμενη “Χρυσή Βίβλο”. Ανάρτησαν γύρω από το δέντρο επιγραφές στις οποίες τονιζόταν ότι, η αγάπη προς την πατρίδα και το μίσος στα προνόμια είναι οι βάσεις της Δημοκρατίας και, η Ενότητα και Αδελφοσύνη όλων των πολιτών είναι η δύναμη της Δημοκρατίας»(Σπύρος Λουκάτος, ιστορικός , στην Εφημερίδα των Κεφαλλήνων ΟΔΥΣΣΕΙΑ). Μα από τότε, μέχρι τη σύγχρονη εποχή, σαν η ιστορική μοίρα να ταύτισε την πλατεία τση Καμπάνας ως τόπο αντίστασης, σημειώθηκαν, πολλές άλλες εθνικοαντιστασιακές πράξεις και εκδηλώσεις, για τις οποίες θα γίνει αναφορά σε προσεχή μας ανάρτηση.

Η καμπάνα του ρολογιού χτυπούσε τις ώρες και τα ημίωρα και καθόριζε την αρχή και την λήξη κάθε δραστηριότητας στην πόλη την εποχή που λίγοι πολίτες είχαν δικό τους ρολόι. Η καμπάνα ανάγγειλε και τα μεγάλα χαρμόσυνα γεγονότα (π.χ. εθνικές και εκλογικές νίκες), ενώ μαρτυρείται πως κάποιες φορές έσπασε από τον ενθουσιασμό αυτών που την σήμαιναν καθώς γινόταν ταυτόχρονα το μηχανικό και το ανθρώπινο χτύπημα της καμπάνας. Η κεντρική πύλη του πύργου του ρολογιού μέχρι το1900-1910 ήταν τοξοειδής με εντοιχισμένο ανάγλυφο που αναπαριστούσε δύο χέρια σε χειραψία: επρόκειτο για το μεσαιωνικό έμβλημα της Κεφαλλονιάς, που κοσμούσε όλα τα δημόσια κτήρια της εποχής και είναι το το έμβλημα των μοναχών του Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης. 

Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας και συγκεκριμένα το 1857, ο Πύργος Καμπάνας υψώθηκε κατά τρία περίπου μέτρα για να δεχθεί καινούριο μηχανισμό τελευταίας τεχνολογίας, κατευθείαν από το Λονδίνο! Ειδικός «χορδιστής» φρόντιζε για την ακριβή λειτουργία του, ενώ μετά την Ένωση των Επτανήσων (1864), την αρμοδιότητα αυτή είχε ειδικός υπάλληλος του Δήμου. Σύμφωνα με τον ιστορικό Σπύρο Λουκάτο, επί Αγγλοκρατίας, η πλατεία της Καμπάνας ήταν τόπος των βασανιστηρίων και μαρτυρίων των αντιστασιακών του νησιού, οι οποίοι τις περισσότερες φορές υφίσταντο δημόσιο μαστίγωμα.

Επίσης,

Στις 12 Αυγούστου του 1953 σημειώθηκε ο καταστροφικός σεισμός και ο πύργος του ρολογιού κατέρρευσε. Ότανανασύρθηκαν τα ερείπια η καμπάνα βρέθηκε θαμμένη αλλά ακέραιη. Ο Πύργος ανοικοδομήθηκε μέσω εράνου με πρωτοβουλία της Κεφαλονίτισσας Μαριγούλας Αλιβιζάτου, η καμπάνα τοποθετείται  εκ νέου στη θέση της και το1985 το ρολόι λειτούργησε για πρώτη φορά μετά από τον σεισμό.

Σήμερα, την πλατεία τση Καμπάνας, εκτός από τον Πύργο-ρολόι, σηματοδοτούν οι τέσσερις αιωνόβιοι φοίνικες (σχεδόν 150 ετών), αλλά και τα παρακάτω μνημεία:

Στο κέντρο της πλατείας Καμπάνας, υπάρχει η χαρακτηριστική τρόμπα-αντλία αρτεσιανού φρέατος, μια βρύση από την οποία παλαιότερα έτρεχε πόσιμο νερό και χρησιμοποιήθηκε για την ύδρευση μέρους της παλιάς πόλης του Αργοστολίου.

Στην άκρη της πλατείας, υπάρχει γλυπτό μνημείο αφιερωμένο στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973 κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών. Πρόκειται για ορειχάλκινο έργο του Κεφαλονίτη καλλιτέχνη Μεμά Καλογηράτου που στήθηκε εδώ το 2010. Παριστάνει δύο μορφές νέων, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, που βρίσκονται πολύ κοντά, δίνοντας το αίσθημα της ενότητας που διακατείχε τους αγωνιστές.

Το 2000, ιδρύθηκε η Κοι.Σ.Π.Ε. «Ρότα» του Δήμου Αργοστολίου, με σκοπό την απασχόληση άνεργων νέων και ΑΜΕΑ. Στεγάστηκε στον Πύργο της Καμπάνας, καταλαμβάνοντας το ισόγειο του κτίσματος. Λειτουργούσε ως παραδοσιακό καφενείο με τοπικά αναψυκτικά και γλυκά και διέθετε πρατήριο πώλησης των παραδοσιακών προϊόντων που παρασκεύαζαν οι εργαζόμενοι του καφενείου. Παράλληλα ήταν ανοικτό στο κοινό που επιθυμούσε να επισκεφτεί το ιστορικό κτίριο και το ρολόι του Πύργου της Καμπάνας.

Το Μάιο του 2013 αποφασίστηκε από το Δήμο Κεφαλλονιάς η διακοπή της λειτουργίας του καφενείου με αιτιολογία τη μη-βιωσιμότητα της κοινωνικής επιχείρησης λόγω συσσώρευσης χρεών. Η υπόθεση απασχόλησε έντονα την τοπική κοινωνία, ενώ κοινοποιήθηκε αναφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εναντίον του Δήμου, για έλλειψη ευαισθητοποίησης απέναντι σε ΑΜΕΑ. Το Καφενείο παραμένει κλειστό και το κτήριο της Καμπάνας δεν είναι επισκέψιμο.

Δημήτρης Ναπ.Γ

Αναδημοσιευση απο :  https://kefalonitiko.wordpress.com/   του καλου μου φιλου Δημητρη Γιαννατου.

ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ. 32Η ΧΟΡΩΔΙΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ «O ΚΕΦΑΛΟΣ»

Μπαίνοντας στην φθινοπωρινή περίοδο, η Χορωδία και Μαντολινάτα Αργοστολίου διοργανώνει το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016 και ώρα 21:15 στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου, την 32η ΧΟΡΩΔΙΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ.

Τη μέρα αυτή , μέρα εορτής της πολιούχου της πόλης του Αργοστολιού, θα τραγουδήσουμε πανηγυρικά με την Πολυφωνική Χορωδία Αιγιαλείας του Συλλόγου Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Αιγιαλείας και Καλαβρύτων και την Χορωδία ΑΡΜΟΝΙΑ, Καλαμάτας.  Την επόμενη μέρα, Κυριακή 25/9 όλοι θα συμμετέχουμε χορωδιακά στην Ι.Θ. Λειτουργία, στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος.

Το Δ.Σ. της Χορωδίας και Μαντολινάτας Αργοστολίου

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΡΟΜΟΥ

Σας γνωρίζουμε ότι φέτος, ο ιστορικός Τηλεμάχειος Αγώνας δρόμου, έχει αναβαθμισθεί αγωνιστικά μετά από προσπάθεια των τοπικών κοινοτήτων Πόρου-Σκάλας και της Κ.Ε.ΔΗ.ΚΕ. Συγκεκριμένα, θα υποστηριχθεί με λεωφορείο όπου θα μεταφέρει τους δρομείς από τον τερματισμό στην αφετηρία προκειμένου να επιστρέψουν στα οχηματά τους που θα βρίσκονται στο σημείο της αφετηρίας.
Στους νικητές των κατηγοριών θα δοθεί κύπελλο, ενώ θα διεξαχθούν αγώνες καταλλήλων αποστάσεων για παιδιά όλων των ηλικιών, προνηπίων, νηπίων, δημοτικού, γυμνασίων-λυκείων. Στο τέλος θα προσφερθεί κέρασμα στους δρομείς που προετοίμασαν οι κάτοικοι της περιοχής. Ο αγώνας των ενηλίκων θα ξεκινήσει τις έξι οπότε παρακαλείσθε να προσέλθετε νωρίτερα στην πλατεία της Σκάλας και αφετηρία της διοργάνωσης.

Ο αγώνας αυτός είναι από τους παλαιότερους, ωραιότερους από πλευράς διαδρομής και αρκετά απαιτητικούς δρομικά τόσο λόγω της απόστασης όσο και εξαιτίας του ανισόπεδου της διαδρομής. Σας προσκαλούμε όλους να παραβρεθείτε και να τον στηρίξετε με την παρουσία και την συμμετοχή σας.

Εκ του Συλλόγου Δρομέων Κεφαλονιάς

ΕΝΑΡΞΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΤΟΝ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ «ΚΕΦΑΛΛΗΝΕΣ»

Ενημερώνουμε τους νέους φίλους που θέλουν να γνωρίσουν από κοντά τη δραστηριότητα μας, ότι εγγραφές και ενημέρωση για τη νέα χορευτική χρονιά 2016-2017, θα πραγματοποιούνται από Δευτέρα 5/9 έως και Παρασκευή 9/9 και ώρες 19:00 μ.μ. – 21:00μ.μ. στη διεύθυνση: Λεωφόρος Γ. Βεργωτή 124 (Ισόγειο), Αργοστόλι.
Σας καλούμε όλους κοντά μας, γιατί… «Παράδοση δεν είναι η διατήρηση της στάχτης, αλλά η μεταφορά της φλόγας…»
Έναρξη μαθημάτων: Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου.

Μουσείο Λαδιού Διλινάτων Κεφαλονιας ''Το λιτρουβιό της Παναγίας''

ΤΟ ΛΙΤΡΟΥΒΙΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΛΙΓΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Μοναστηριακό ελαιοτριβείο της Υ.Θ.Λάμιας
Πιστοποιητικό της κοινότητας ΔΙΛΙΝΑΤΩΝ (20 Φεβρουαρίου1940) αναφέρει ότι το μοναστήρι της Υ.Θ.Λάμιας κατέχει ‘’από παλαιοτάτων χρόνων’’ ιπποκίνητο ελαιοτριβείο στην θέση ‘’Βαρτελάτα’’.
Το 1938 η Εκκλησία αγόρασε από τον Δημήτριο και Βασίλειο Βικάτο του Βίκου το οίκημα που στεγάζεται σήμερα .
Την ίδια χρονιά αγοράζονται για τον εκσυγχρονισμό του Ελαιοτριβείου η Ντηζελομηχανή και η μηχανοκίνητη πρέσα από τα Βαλσαμάτα.
Η εκκλησία ενοικίαζε το Λιτρουβιό σε κομπανίες Διλινάδων Λιτρουβιαρέων που με μόχθο πάλευαν για το λαδάκι του κόσμου .
Και θέλουμε να τους μνημονέυσουμε έτσι όπως ήτανε…Με τα νύχια κατάμαυρα από το λιόζουμο και το λιοκόκκι:
Τον Ναπολέοντα Καππάτο, τον Γεράσιμο Γιαννάτο, τον Βασίλη Αντωνάτο,τους αδελφούς Λεωνίδα και Γεράσιμο Γιαννάτο, τον Χαρίλαο Γιαννάτο, τον Βαγγέλη Γιαννάτο, τον Γεράσιμο Βικάτο, τον Μηνά Πεφάνη,τον Γεράσιμο Σουπιωνα(Κουφάκια), τον Γιώργη Σουπιώνα, τον Σπύρο Τζωρτζάτο (Κάρμπενο) και άλλους πολλούς.
Το λιτρουβιό πληρωνόταν κρατώντας το 10% από το παραγόμενο λάδι και έπαιρνε και τον πυρήνα. Οι Λιτρουβιαραίοι δούλευαν από το ξημέρωμα μέχρι τα μεσάνυχτα, και από Οκτώβριο μέχρι τον Γενάρη , ανάλογα την παραγωγή.
Αξέχαστοι παραμένουν οι χοροί που διοργάνωναν έξω από το Λιτρουβιο κατά την καρναβαλικη περίοδο.
«Φέτος οι Λιμοκοντόροι
Με τους τρόπους τους ώραίους
Εγινήκανε ρεζίλι από τους Λιτρουβιαραίους» Γ.Μολφέτας

Ο Α. Μηλιαρακης στο έργο του «Γεωγραφία Πολιτική Νέα και Αρχαία του Νομού Κεφαλληνίας» αναφέρει ότι σε απογραφή του Υπουργείου οικονομικών του 1892 τα Διλινάτα παρήγαγαν 53.000 οκάδες έλαιο, για να φτάσουμε στα 1937 και να παράγονται σύμφωνα με την έκθεση του Σταθμάρχη Χωροφυλακής Διλινάτων Ι.Κατρινάκη 97.500 οκάδες έλαιο, παραγωγή τόση που να επιτρέπει την χορήγηση άδειας λειτουργίας στο Λιτρουβιού της Παναγίας από την Νομαρχία Κεφαλληνίας, παρά τις έντονες αντιδράσεις των άλλων δύο ιδιοκτητών ελαιοτριβείων που λειτουργούσαν στο χωριό.
Το ελαιοτριβείο σταμάτησε να λειτουργεί στα τέλη της δεκαετίας του ΄60 οπότε και εγκαταλείφθηκε με ορατές της συνέπειες της εγκατάλειψης του, κυρίως στην στέγη, που είχε ήδη καταρρεύσει,.
Το 1990 ανέλαβε ο Εξωραϊστικός-Επιμορφωτικός σύλλογος Διλινάτων με τα πενιχρά του οικονομικά μέσα αλλά με την αξιοθαύμαστη εθελοντική δουλειά των μελών του,να αποκαταστήσει την στέγη και τα κουφώματα και να το προστατεύσει από τον μαρασμό και την εγκατάλειψη.
Σήμερα ο Σύλλογος με υπερηφάνεια παραδίδει στην τοπική κοινωνία ένα Λιτρουβιό-στολίδι για τον τόπο μας.
Σκοπός μας είναι να διατηρήσουμε τις μνήμες που σχετίζονται με αυτόν τον χώρο ζωντανές και να δημιουργήσουμε νέες.
Να τιμήσουμε τους ανθρώπους και τον κόπο που κατέβαλαν για να δουν το θαύμα του λαδιού στα πιθάρια.
Και τέλος θέλουμε το λιτρουβιό και η διάσωση του να λειτουργήσει σαν παράδειγμα συλλογικότητας, ανιδιοτελούς προσφοράς και αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της τοπικής μας κοινωνίας.

Αναδημοσιευση απο /www.facebook.com/Μουσείο-Λαδιού-Διλινάτων-Κεφαλονιας-