Οι Ξωμάχοι της Κεφαλονιάς
ΚΑΘΕ καλοκαίρι και καθώς μπαίναμε στον Αύγουστο, στα χρόνια τα προπολεμικά στο μεγάλο κόρφο του νησιού μας έφταναν, «μουσαφίρηδες» απρόσκλητα τα εγγλέζικα πολεμικά καράβια. Η αρμάδα της Μεσογείου…
ΠΑΛΙΕΣ οι γνωριμιές με τα Ιόνια νησιά και την Κεφαλονιά από τον καιρό που τους είχαμε «προστάτες», που έστηναν κρεμάλες και «φούρκιζαν» τους ξωμάχους που ξεσηκώνονταν στην άγρια φεουδαρχική εκμετάλλευση.
ΕΦΤΑΝΑΝ, πάνω στην ώρα που θα ξεκινούσε ο τρύγος της σταφίδας κι η αγωνία όλων ήταν να μην τους λάχει να ξεσπάσουν βροχές και μπουρίνια που τότε θα σάρωναν τα αλώνια κι έτσι θα έχαναν τη σοδειά που πάνω της στήριζαν ολοχρονίς του σπιτιού το ψωμί κι όλα τα άλλα. Ετσι κι οι ξωμάχοι αντίκριζαν τα πολεμικά να καταφθάνουν το ‘χαν κακοσημαδιά την παρουσία τους καθώς τους χρέωναν τους γαρμπήδες και τα μπουρίνια που πολλές φορές ξεσπούσαν με το φτάσιμό τους. Τα «βουλιασμένα έρχονται”, έλεγαν στ’ αλώνια τους οι ξωμάχοι… Μακριά κι αλάργα…
ΑΛΛΑ είχαν κι άλλους λόγους που τους θεωρούσαν ανεπιθύμητους. Τα πληρώματα των πολεμικών, με τα ταχύπλοα πλεούμενά τους γυρόφερναν το νησί, αναζητώντας τα πιο απάτητα ακρογιάλια για να κολυμπήσουν. Φυσικά, σ’ αυτές τις αναζητήσεις εξορμούσαν σ’ αμπέλια στα μποστανικά και προκαλούσαν μεγάλες ζημιές.
ΚΑΘΕ τόσο ο νομάρχης βαρούσε προκλάμο (έβγαζε ανακοινώσεις) τις κολλούσε στα πλατάνια και φοβέριζε εκείνους, που στις παρθένες ακρογιαλιές καιροφυλαχτούσαν και τους άρπαζαν τα ρούχα και τους άφηναν ξεβράκωτους να γυρίσουν στα καράβια τους…
ΚΑΙ ΤΟΤΕ όπως και σήμερα με τον 6ο στόλο είχαν εκεί οι Εγγλέζοι και τα «χελιδόνια» τους. Ηξεραν τα δρομολόγια και πανέτοιμοι, παρόντες δραγουμάνοι. Στο βιβλίο του Αγγελου – Διονύση Δεμπόνου: Το Αργοστόλι διασκεδάζει, διαβάζουμε. «… Σε κάθε τέτοιο ερχομό (του στόλου) τα σαντάν, τα καμπαρέ ξεπεταγότανε σαν μανιτάρια. Ετούτο, που γίνηκε το σωτήριο αυτό έτος (το 1930) έπηξε το λιμάνι της Κεφαλονιάς από τα εγγλέζικα δεν είχε ματασταθεί (ξαναγίνει). Το Αργοστόλι και τα περίχωρα γέμισαν από «οίκους»…
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ Κεφαλονιά ποτέ δεν ξεχνούσε τους διαβόητους αυτούς «προστάτες» και τους κρεμασμένους αγωνιστές. Συχνά οι παππούδες στα νυχτέρια που έκαναν στα αλώνια καρτερώντας να «ψηθεί» η σταφίδα ονομάτιζαν τοποθεσίες και δέντρα που οι Εγγλέζοι κρέμασαν ξωμάχους αγωνιστές που πολεμούσαν τους ξένους κατακτητές αλλά και το αρχοντολόι που χρόνια και χρόνια τους ρουφούσε το αίμα.
ΤΟ ΝΗΣΙ έτσι δεν άφηνε ευκαιρία και μ’ όποιο τρόπο μπορούσε πολεμούσε να φανερώσει το δικό του, το αληθινό πρόσωπο κι όχι αυτό που σέρβιραν οι χοροί και οι κάθε λογής «περιποιήσεις» που πρόσφεραν οι αφεντάδες στις σάλες των αρχοντικών τους.
ΗΤΑΝ το 1934, που στην Κεφαλονιά μαθεύτηκε, πως ο εγγλέζικος στόλος θα έμενε λίγες μέρες στο νησί κι έπειτα θα τραβούσε για την Κίνα. Θα βοηθούσε τον Τσαγκ-Κάι Σεκ με αποβάσεις στον πόλεμο με τον κινέζικο λαό και το στρατό του.
ΤΟ ΚΚΕ που είχε τότε γερή οργάνωση στο νησί καθώς και ΟΚΝΕ (γραμματέας της ο Αντώνης Αμπατιέλος) τύπωσαν και μοίρασαν στους Εγγλέζους ναύτες προκήρυξη που μ’ αυτήν τους καλούσαν να μην χτυπήσουν τους Κινέζους εργάτες κι αγρότες. Ο Αγγλος ναύαρχος έκανε διαβήματα διαμαρτυρίας και τελικά ο στόλος σήκωσε άγκυρα κι έφυγε πιο γρήγορα. Δεν αποξεχνιούνται τα «βουλιασμένα», όπως έλεγαν οι ξωμάχοι για τους «προστάτες» με τις κρεμάλες τις φυλακές και τις εξορίες. Υστερα από λίγο με τον πόλεμο θα σταματούσαν πια οι «βίζιτες» και το άγαλμα του Μέτελα που το κουβαλούσαν οι Ιταλοί για να το λιώσουν στην Ιταλία θα χανόταν για πάντα στο Ιόνιο.
Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ
