Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ
Δύο φορές το τελευταίο διάστημα ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος προκάλεσε την κοινή γνώμη. Οχι τόσο με τις αποφάσεις του που συνδέονται με μνημονιακες επιλογές και δέχονται ούτως ή άλλως κριτική από παντού, αλλά με τις επιλογές του να στηρίζει ιδιωτικές εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες. Ενώ έχει ταχθεί να υπηρετεί και να προασπίζεται τη δημόσια εκπαίδευση, δεν χάνει την ευκαιρία να διαφημίζει και να στηρίζει, προσωπικά μάλιστα, φίλο του επιχειρηματία που μονοπωλεί σχεδόν την πίτα της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Την πρώτη φορά ανέθεσε σε εταιρεία συμφερόντων του, έναντι αμοιβής, την καταγραφή του δυναμικού της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προκειμένου να αποφασίσει ποια τμήματα θα συγχωνευθούν και ποια θα καταργηθούν στο πλαίσιο του σχεδίου «Αθηνά», που άλλαξε το χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης. Κι αυτό ενώ οι υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας διαθέτουν μηχανισμό, εμπειρία κι έχουν ήδη στο ηλεκτρονικό αρχείο τους όλα τα δεδομένα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τη δεύτερη φορά παρέστη προσωπικά στα εγκαίνια μητροπολιτικού κολεγίου στον Πειραιά, εκθειάζοντας τη συγκεκριμένη επένδυση. Τα εγκαίνια έγιναν Πέμπτη. Τέσσερις μέρες αργότερα ο υπουργός ανακοίνωσε την κατάργηση 50 ειδικοτήτων στην τεχνική εκπαίδευση (που συνεπάγεται την απόλυση 2.000 καθηγητών) χωρίς καμία απολύτως αναφορά για την τύχη των 15.000 μαθητών που ήδη φοιτούν σε αυτές. Το ότι δεν έλαβε καμία μέριμνα για τους μαθητές, επιβεβαιώθηκε πλήρως από τις κινήσεις που ακολούθησαν. Ο κ. Αρβανιτόπουλος άφησε να περάσουν δύο ημέρες κι αφού μεσολάβησαν δημοσιεύματα που ρωτούσαν για την τύχη των μαθητών, έβγαλε μια ανεπίσημη ανακοίνωση με την οποία μας ενημέρωσε ότι η φοίτησή τους θα ολοκληρωθεί χωρίς προβλήματα διότι θα προσλάβει ωρομίσθιους καθηγητές από τους 2.000 απολυμένους, των οποίων τον κλάδο έχει καταργήσει. Ανεπίσημα επίσης μάθαμε ότι στο νομοσχέδιο για το νέο Τεχνικό Λύκειο που ετοιμάζει, θα δίνει τη δυνατότητα στους αποφοίτους του Γυμνασίου να μεταπηδούν κατ’ ευθείαν σε ΙΕΚ, πράγμα το οποίο σήμερα δεν γίνεται, αφού απαιτείται απολυτήριο Λυκείου.
Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει δυο πράγματα: α) Συμπιέζει προς τα κάτω τον πήχυ της μέσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αφού πολλά παιδιά, είτε για οικονομικούς λόγους είτε από αδυναμία, αντί να συνεχίζουν τη φοίτησή τους στο Λύκειο, θα σταματούν στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Κι αυτό γιατί θα μπορούν από το Γυμνάσιο να συνεχίσουν σε κάποιο μεταγυμνασιακό ΙΕΚ, με την προσδοκία να βγουν πιο γρήγορα στην αγορά εργασίας. β) Ενισχύει τα ΙΕΚ (μεταγυμνασιακά και μεταλυκειακά) τα οποία είναι πλέον τα μόνα που θα παρέχουν εκείνες τις (50) ειδικότητες που καταργήθηκαν στην τυπική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Τυχαίνει μάλιστα αυτές οι ειδικότητες να έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση, ιδίως ο τομέας της Υγείας και Πρόνοιας. Και τυχαίνει επίσης ο υπουργός Παιδείας να έχει φίλους πολλούς ιδιοκτήt ες ΙΕΚ.
