Τι λενε... οι "αλλοι " για το νησι μου.

Κεφαλλονιά: Νησί καμωμένο από σμαράγδι και μάντολες

Άσσος Κεφαλονιάς

Υπάρχει ένας μύθος ο οποίος αναφέρει ότι στην πραγματικότητα η Κεφαλονιά  ήταν «η Ιθάκη» του Οδυσσέα. Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει ιστορικά αυτό το μύθο.
Η αλήθεια όμως είναι ότι όποιος έχει την τύχη να επισκεφτεί την «Νύμφη του Ιονίου», μαγεύεται και πάντα κάτι τον κάνει να θέλει να γυρίσει εκεί.
Τα σμαραγδένια νερά, οι μπουκαμβίλιες και η κατανυκτική ατμόσφαιρα συνθέτουν έναν ιδανικό προορισμό διακοπών, ξεκούρασης και εσωτερικής γαλήνης.
Φτάνοντας με το καράβι στο λιμάνι της Κεφαλονιάς, το Αργοστόλι, η επτανησιακή αύρα κατακλύζει με μιας την ψυχή όσων επισκέπτονται αυτό το πανέμορφο νησί. Το όνομα του το πήρε από τον μυθικό Κέφαλο, ο οποίος έφτασε εκεί σαν πρόσφυγας από την Αθήνα. Επομένως, πρόκειται για ένα ιστορικό νησί, που σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, κατοικήθηκε από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του Ελληνικού  πολιτισμού και επιβιώνει μέχρι σήμερα. Ακόμα και μετά  από τον μεγάλο σεισμό του 1953, μεγέθους 7 ρίχτερ, ο οποίος ισοπέδωσε το νησί, κατάφερε να αναγεννηθεί, ανακτώντας την ατμόσφαιρα και τη μαγεία που είχε και πρώτα.
Η Κεφαλονιά είναι το πιο ορεινό νησί του Ιονίου, με υψηλότερο βουνό τον Αίνο, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί από το 1962 ως Εθνικός Δρυμός, χάρη στην πλούσια χλωρίδα και πανίδα που φιλοξενεί. Από την άλλη, οι εντυπωσιακές παραλίες, με βασίλισσα την παραλία του Μύρτου, που θεωρείται από τις πιο σημαντικές τις Μεσογείου, δεν αφήνουν κανέναν επισκέπτη ασυγκίνητο.
Πρόκειται για έργα τέχνης, που η ίδια η φύση δημιούργησε και οι άνθρωποι αγκάλιασαν, χωρίς ευτυχώς να έχουν επέμβει. Τα σμαραγδένια χρώματα, τα άγρια βράχια και η  φυσική βλάστηση, μαρτυρούν ότι αυτό το μέρος θα μπορούσε δικαίως να χαρακτηριστεί δικαίως ως ο «επίγειος παράδεισος».
Βασική πηγή θετικής ενέργειας στο νησί είναι αναμφισβήτητα οι ίδιοι οι κάτοικοι. Είναι άνθρωποι φιλόξενοι, που αγκαλιάζουν όλους όσους επισκέπτονται τον τόπο τους, αλλά και άνθρωποι που τους αρέσει να γλεντάνε σε κάθε ευκαιρία. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάτε στην Κεφαλονιά και να μη συναντήσετε παραδοσιακό γλέντι ή να μην σας αφιερώσουν μια επτανησιακή καντάδα.
Άλλωστε οι ιστορικές πηγές μαρτυρούν ότι το Ληξούρι είναι η γενέτειρα της καντάδας. Είναι όμως και άνθρωποι με βαθιά θρησκευτική πίστη. Υπάρχουν στο νησί εκκλησίες και μοναστήρια που τα ακολουθεί ένας θρύλος όσον αφορά την ίδρυσή τους, γεγονός που αποτυπώνεται έντονα στην πίστη των Κεφαλλονιτών.
Αξίζει να βρεθείτε στην Γιορτή του Αγίου Γερασίμου στις 16 Αυγούστου για να συνειδητοποιήσετε την ακριβή σημασία των λέξεων «πίστη» και «κατάνυξη».

Ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Κεφαλονιάς και το μόνο που δεν καταστράφηκε από το σεισμό, είναι το Φισκάρδο. Είναι ένα μέρος που δύσκολα μπορούν οι λέξεις να το περιγράψουν γιατί ίσως το αδικήσουν.  Η άψογη αρχιτεκτονική των σπιτιών, με τις διακοσμητικές λεπτομέρειες στο εξωτερικό μέρος, το λευκό, το γαλάζιο, το πράσινο χρώμα, τα πλακόστρωτα και φυσικά  το γεγονός ότι βρίσκεται σχεδόν πάνω στο νερό είναι μόνο λίγα από στοιχεία που κάνουν το Φισκάρδο τόσο μοναδικό και τόσο αγαπητό.
Απολαύστε μια αστακομακαρονάδα στην Βάσω, ατενίζοντας αυτή την εξαιρετική θέα και σίγουρα αυτή η εμπειρία θα σας μείνει αξέχαστη. Εξίσου γραφικό με το Φισκάρδο είναι το λιμανάκι Άσσος. Ο οικισμός της Άσσου είναι χτισμένος αμφιθεατρικά και φημίζεται για τα πεύκα και για τα γραφικά ταβερνάκια.
Μετά από μια περιπλάνηση στα σοκάκια του Φισκάρδου και στην Άσσο, ίσως ήρθε η ώρα για μια δροσερή βουτιά στη θάλασσα. Οι παραλίες του νησιού χαίρουν όλες ανεξάντλητη φυσική ομορφιά. Η πιο φημισμένη παραλία είναι αυτή του Μύρτου και οι λόγοι είναι αμέτρητοι.
Εκτός όμως από το μύρτο, η παραλία της Αντίσαμου, με τον καταπράσινο λόφο και τον κοραλόσπαρτο  βυθό, είναι εξίσου εντυπωσιακή. Η Σάμη, το δεύτερο λιμάνι του νησιού και ο Πόρος, το τρίτο κατά σειρά, είναι δύο ακόμα μέρη που θα σας κόψουν την ανάσα.
Η διαδρομή ειδικά από τα δύο αυτά μέρη προς το Αργοστόλι είναι μια μοναδική εμπειρία, ιδιαίτερα αν έχετε την τύχη να επιστρέφεται την ώρα της δύσης. Το ασημένιο χρώμα που παίρνει ο ουρανός, με τις μωβ ανταύγειες, προκαλεί συναισθήματα που ξαφνιάζουν και σαγηνεύουν.  Ο Πλατύς και ο Μακρύς Γιαλός είναι δύο τέλειες επιλογές για όσους αγαπούν την κοσμοπολίτικη ζωή και τα θαλάσσια σπορ.
Μιλώντας όμως για την Κεφαλονιά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφερθούμε στο Ληξούρι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού μετά από το Αργοστόλι. Οι δύο πόλεις είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους που δίνουν την αίσθηση ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά νησιά.
Όσοι επισκεφτείτε το Ληξούρι μην παραλείψετε να κολυμπήσετε την παραλία Ξι, με την χαρακτηριστική κόκκινη άμμο και τα ιαματικά νερά. Τα Βάτσα είναι μια ακόμα συναρπαστική παραλία, η οποία φιλοξενεί μια ταβέρνα διάσημη για τα φαγητά της που κατασκευάζονται όλα με ντόπια προϊόντα του  ιδιοκτήτη.
Στην πλατεία του χωριού υπάρχει ένα παραδοσιακό καφενείο με υπέροχο παγωτό, ίσως το καλύτερο στην Ελλάδα.
Η μονή Κορωνάτου και την μονή Κηπουραίων, τέλος, είναι τα  δυο βυζαντινά μοναστήρια που φυλάσσουν σπάνια εκκλησιαστικά μνημεία τα οποία αξίζει να δείτε από κοντά.

Ένας τρόπος όμως για να αφουγκραστεί κανείς όμως το νησί, πέρα από την επίσκεψη σε όλα τα μαγευτικά μέρη και μνημεία, είναι να δοκιμάσει τα τοπικά προϊόντα. Κάποιοι λένε ότι τα καλά που παράγει  κάθε μέρος κρύβουν την ψυχή, το χαρακτήρα και την προσωπικότητα των κατοίκων τους και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης τους. Η Κεφαλονιά είναι διάσημη για τη Ρομπόλα. Πρόκειται για μια μοναδική ποικιλία λευκού κρασιού, με χαρακτηριστική οξύτητα και απαλή υποψία φρούτων
. Η Ρόμπολα φανερώνει το κέφι και το μεράκι των κατοίκων του νησιού, την αγάπη τους στην καλή ζωή.
Οι μάντολες, το γλύκισμα με το αμύγδαλο και την κρυσταλλωμένη ζάχαρη, το χρησιμοποιούν οι ντόπιοι αντί για κουφέτο στις μπομπονιέρες. Είναι μια λιχουδιά που αποδεικνύει τη γλυκύτητα των κατοίκων και τη διαφορετικότητα τους. Η Κεφαλλονίτικη φέτα, δεσπόζει σε κάθε τραπέζι, ενώ το ελαιόλαδο, το οποίο  παρομοιάζεται με κεχριμπάρι, χαρίζει στο φαγητά μια ιδιαίτερη γεύση και μια χαρακτηριστική σπιρτάδα.
Η πατρίδα του Νίκου Καββαδία και του Ανδρέα Λασκαράτου, είναι ένα νησί γεμάτο αντιθέσεις.
Είναι καταπράσινο αλλά και γεμάτο απόκρυφες πλαγιές και χρυσαφένιες αμμουδιές.  Οι κάτοικοι έχουν μια έντονη επαναστατική αύρα αλλά και μια καλοσύνη.
Οι πόλεις του νησιού είναι κοσμοπολίτικες ενώ τα χωριά γραφικά και παραδοσιακά.
Αυτές οι αντιθέσεις όμως είναι που το κάνουν ένα περιζήτητο και ονειρεμένο καταφύγιο.

Πηγή άρθρου: xanthitimes.gr

Δανεισμενο απο : KefaloniaToday.com