Θρασίμια

Βαγγέλας "Μη-μου-σηκώνεις-το-δάχτυλο-εμένα" Βενιζέλος

Ελληνική βουλή, 2014. Στο βήμα ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ ετοιμάζεται να κατακεραυνώσει την αξιωματική αντιπολίτευση με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Στα έδρανα του ΣυΡιζΑ επικρατεί αναβρασμός, με αφορμή τον λόγο επί προσωπικού που ζήτησε ο Δραγασάκης και δεν του έδωσε ο πρόεδρος Τραγάκης. Ο Βαγγέλας αρχίζει τον λόγο του.

Παρακολουθούμε, δυστυχώς, αυτή την κατρακύλα... 

Οι βουλευτές τού ΣυΡιζΑ εντείνουν τις διαμαρτυρίες τους. Ο Βαγγέλας επιμένει απτόητος:...

...την κατρακύλα... κατρακύλα... εμ! κατρακύλα...

Σύσσωμη η αξιωματική αντιπολίτευση σηκώνεται κι ετοιμάζεται να αποχωρήσει. Ο Βούτσης χειρονομεί προς τον Βενιζέλο και φωνάζει δίχως να ακούγεται. Ο Βαγγέλας θίγεται:

Μη μου σηκώνεις το δάχτυλο εμένα!

Οι βουλευτές τού ΣυΡιζΑ αποχωρούν, καταγράφοντας ταυτόχρονα μια παγκόσμια πρωτοτυπία: για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά, βουλευτές ενός κόμματος αποχωρούν από την συνεδρίαση ενώ συζητείται πρόταση δυσπιστίας που έχει υποβάλει το κόμμα τους! Ο Βαγγέλας χαμογελάει έμπλεως ειρωνείας και τους κατευοδώνει:

Έλα! Έλα, στο καλό! Στο καλό! Στο καλό! Στο καλό! Στο καλό!

"Μη μου σηκώνεις το δάχτυλο εμένα!" Αγοραία μαγκιά από τον άνθρωπο που κουνάει το δάχτυλο στα μούτρα ολόκληρης της κοινωνίας. Από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης στην οποία προΐσταται ο άλλος γνωστός "μάγκας", εκείνος με την φράντζα και και το αλλοσούμπαλο περπάτημα, που δεν κοιτάει τον αρχηγό τής αξιωματικής αντιπολίτευσης για να μη βάλει τα γέλια.

Κι όταν μια κυβέρνηση έχει δυο βαρύμαγκες στην κορυφή, πώς να μη γίνει στάνη για κάθε λογής κουτσαβάκι τής κακιάς ώρας; Σαν τον καταγέλαστο χαρβαρντιανό υπουργό υγείας, ο οποίος θεωρεί τιμή του και καμάρι του το να αναδεικνύεται σε τροϊκανότερο των τροϊκανών και, άμα λάχει, τρώει στην καθησιά του καμμιά τριανταριά συνδικαλιστές για πρωινό. Ή τον μουστακαλή "κάτσε-καλά-γιατί-εγώ-φοράω-παντελόνια" πρόεδρο της βουλής, που άμα λάχει λύνει και το ζουνάρι του για καβγά και απειλεί πως "δεν θ' αφήσουμε το πεζοδρόμιο να κάνει κουμάντο στην Αθήνα". Εμ, βέβαια. Πού να μάθει ο πρόεδρος της βουλής ότι το πεζοδρόμιο δεν είναι βρισιά για τον απλό λαό αλλά τίτλος τιμής; Πού να ξέρει πώς σκέφτεται ο απλός λαός;

Και δεν είναι μόνο τα μεγάλα κεφάλια, έτσι; Ξαφνικά, η πολιτική σκηνή γέμισε μαγκάκια. Μαγκάκια στο παρασκήνιο, από Φαηλομουρούτηδες μέχρι βλαχοδήμαρχους του στυλ Λοβέρδου και Πολύδωρα αλλά και στο προσκήνιο, με έναν σωρό γιαλαντζί τσαμπουκάδες βουλευτές, οι οποίοι στα κανάλια κορδώνονται ότι θα καταψηφίσουν το τάδε νομοσχέδιο αλλά στην βουλή καταπίνουν την γλώσσα τους και ψηφίζουν ότι τους ζητηθεί.

Ψευτόμαγκες με τους οποίους δεν θα καταδεχόταν να ασχοληθεί ούτε ο αλήστου μνήμης Μπαϊρακτάρης. Καρικατούρες στις οποίες ο μακαρίτης ο Τσιφόρος δεν θα αφιέρωνε ούτε δυο αράδες. Ανθρωπάκια που ποτέ δεν έμαθαν ότι "η δουλειά κάνει τους μάγκες". Και που ποτέ δεν θα καταλάβουν ότι δεν πρόκειται με τίποτε να γίνουν μάγκες αλλά σε όλη τους την ζωή θα παραμείνουν θρασίμια.

Από Cogito ergo sum