Ιόνιοι νήσοι – Ελλήνων Τόποι – Κεφαλονιά
Τα αρχαιότερα ανθρωπολογικά και αρχαιολογικά (λίθινα) ευρήματα χρονολογούνται το 50.000 περίπου με τον λεγόμενο άνθρωπο του Φισκάρδου, όμοιο τύπο με τους Ηπειρώτες και τους Σικελούς, ενώ υπάρχουν πολλά αρχαιολογικά στοιχεία ανωτέρας πολιτισμένης κατοίκησης της νήσου από την μεσολιθική τουλάχιστον περίοδο ( 10.000 – 6.000 ).
Η Κεφαλλονιά, μαζί με άλλα νησιά του Ιονίου πιθανότατα απετέλεσαν ένα μεγάλο Μυκηναϊκό βασίλειο όπου οι άρχοντές του κατάγονταν από τον Μυκηναίο βασιλιά Περσέα, υπάρχουν δε αρκετά στοιχεία από την Μυκηναική περίοδο, θολωτοί ή λαξευτοί τάφοι, οι σπουδαιότεροι των οποίων ανακαλύφθησαν στα Μαζαρακάτα, Λακήθρα, Μαυράτα, Κοντογενάδα και Διακάτα. Ένας μύθος αναφέρει ότι όταν οι Κεφαλλήνες (Τάφιοι, εκ του γενάρχου Ταφίου υιού του Ποσειδώνος, ή Τηλεβόες) προσπάθησαν να διεκδικήσουν την βασιλεία των Μυκηνών έγινε εκστρατεία εναντίον τους με αρχηγό τον Αμφιτρίωνα, στην οποία έλαβε μέρος ο Κέφαλος από το Θωρικό της Αττικής, γαμβρός του Θησέως. Μετά την νίκη του, ο Αμφιτρύων προσέφερε το νησί στον ήρωα Κέφαλο.
Ωστόσο από ευρήματα της Πύλου αναφέρεται χρονολογικά πολύ πριν το όνομα «Κεφαλλάνες». Άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Κέφαλος, φονεύσας κατά λάθος την γυναίκα του Πρόκνη, εξορίσθη στο νησί αυτό.
Η Κεφαλλονιά, που αορίστως φημολογείται και αυτή ως η Ιθάκη του Οδυσσέως (ο οποίος ήταν απόγονος του Κεφάλου), διαιρείτο σε τέσσερις επαρχίες που αποτελούσαν την Κεφαλληνιακή «Τετράπολη» από τις ομώνυμες οχυρωμένες πόλεις της Πάλης, Κράνης, Πρόννης και Σάμης που αποτελούσαν και ξεχωριστές δημοκρατίες, με Βουλευτήρια και εκκλησίες του Δήμου.
Οι Κεφαλλήνες έλαβαν μέρος στην ναυμαχία των Κερκυραίων με τους Κορίνθιους, στον δε Πελοποννησιακό Πόλεμο η Πάλη υποστήριξε την Σπάρτη και η Κράνη την Αθήνα η οποία την χρησιμοποίησε ως ορμητήριο κατά των Σπαρτιατών.
Επίσης έλαβαν μέρος στη μάχη των Πλαταιών και στις μάχες εναντίον του Φιλίππου. Μπήκαν στην Αιτωλική Συμπολιτεία ( 226 ), στους δε Ρωμαίους υπετάγησαν το 187 μετά από τετράμηνη πολιορκία της Σάμης που κατέληξε σε εκθεμελίωση της πόλεως και εξανδραποδισμό των κατοίκων. Κατά τα βυζαντινά χρόνια, η νήσος υπέστη καταστροφές από τη μανία των χριστιανών και δέχθηκε πολλές επιδρομές από βαρβάρους και πειρατές.
Ναός του Θεού Αίνειου ή Αινησίου Διός
Όπως ανέφερε και ο Ησίοδος, στην κορυφή του Αίνου υπήρχε Ναός του Θεού Διός, όπου είχαν βρεθεί ίχνη και πολλά λείψανα θυσιών τα οποία εσώζοντο μέχρι το 1813 μ.χ.χ.
Ναός Θεού Απόλλωνος
Κοντά στην Σκάλα υπήρχε δωρικός Ναός του Θεού Απόλλωνος του 6ου αιώνος.
Ναός Θεάς Δήμητρος και Κόρης
Στην άκρη της λιμνοθάλασσας Κούταβου υπήρχε δωρικός Ναός αφιερωμένος στις Θεές Δήμητρα και Κόρη. Σήμερα δεν υπάρχουν παρά μόνον ελάχιστα απομεινάρια καθώς κι η αρχαία επιγραφή «Τριοπίς Δάματρι και Κόρα».
Ναός Θεού Ποσειδώνος
Στην περιοχή του Πόρου, που στην αρχαιότητα ήταν κέντρο διέλευσης των πλοίων προς την Μεγάλη Ελλάδα (Ιταλία / Σικελία), υπάρχουν ελάχιστα ίχνη από τον εκεί Ναό του Θεού Ποσειδώνος.Θολωτός τάφος
Μυκηναϊκός θολωτός τάφος
Ευρίσκεται στο Μπόρτζι (Τζανάτα / Πόρος) και είναι ο μεγαλύτερος της βορειοδυτικής Ελλάδος. Είναι δομημένος επάνω σε άλλον, μικρότερο τάφο, που κατεστράφη τον 12ο αιώνα.
Σπήλαιο των Νυμφών ή Μελισσάνης
Αγαλματίδιο του θεού Πανός που εβρέθη στο σπήλαιο των Νυμφών Το σπήλαιο βρίσκεται στην περιοχή του Καραβόμυλου έξω από τη Σάμη. Ο μύθος αναφέρει ότι στο σπήλαιο αυτό αυτοκτόνησε η Νύμφη Μελισσάνθη ή Μελισσάνη, διότι δεν ανταποκρίθηκε στο έρωτά της ο Θεός Πάν, καθώς επίσης και ότι υπήρχαν εκεί μελίσσια (όπως αναφέρει και ο Όμηρος στην Οδύσσεια) που συμβολίζουν την αέναο ροή του κύκλου της ζωής (γέννηση-ζωή-θάνατος) .
Σπήλαιο των Νυμφών ή ΜελισσάνηςΤο βαραθροσπήλαιο των Νυμφών απετέλεσε τόπο λατρείας του Θεού Πανός και των Νυμφών (Ναϊάδες) επί πολλούς αιώνες, ευρέθηκαν δε μέσα στο σπήλαιο Βωμός και αγαλματίδιο του Πανός και πήλινες πλάκες με απεικόνιση Νυμφών.
Σπήλαιο Δράκαινας
Ευρύχωρο σπήλαιο, 200 περίπου τ.μ., με ίχνη λατρευτικής χρήσης πιθανόν γυναικείας θεότητας.
Σπηλιόβουνο
Όπως προδίδει κι η ονομασία υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή σημαντικός αριθμός σπηλαίων με ίχνη χρήσης τους από την αρχαιότητα.
Νησάκι Δίας
Το νησάκι βρίσκεται απέναντι από τα Σβορωνάτα όπου υπήρχε Ιερό του Θεού Διός.
Η Κεφαλλονιά, μαζί με άλλα νησιά του Ιονίου πιθανότατα απετέλεσαν ένα μεγάλο Μυκηναϊκό βασίλειο όπου οι άρχοντές του κατάγονταν από τον Μυκηναίο βασιλιά Περσέα, υπάρχουν δε αρκετά στοιχεία από την Μυκηναική περίοδο, θολωτοί ή λαξευτοί τάφοι, οι σπουδαιότεροι των οποίων ανακαλύφθησαν στα Μαζαρακάτα, Λακήθρα, Μαυράτα, Κοντογενάδα και Διακάτα. Ένας μύθος αναφέρει ότι όταν οι Κεφαλλήνες (Τάφιοι, εκ του γενάρχου Ταφίου υιού του Ποσειδώνος, ή Τηλεβόες) προσπάθησαν να διεκδικήσουν την βασιλεία των Μυκηνών έγινε εκστρατεία εναντίον τους με αρχηγό τον Αμφιτρίωνα, στην οποία έλαβε μέρος ο Κέφαλος από το Θωρικό της Αττικής, γαμβρός του Θησέως. Μετά την νίκη του, ο Αμφιτρύων προσέφερε το νησί στον ήρωα Κέφαλο.
Ωστόσο από ευρήματα της Πύλου αναφέρεται χρονολογικά πολύ πριν το όνομα «Κεφαλλάνες». Άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Κέφαλος, φονεύσας κατά λάθος την γυναίκα του Πρόκνη, εξορίσθη στο νησί αυτό.
Η Κεφαλλονιά, που αορίστως φημολογείται και αυτή ως η Ιθάκη του Οδυσσέως (ο οποίος ήταν απόγονος του Κεφάλου), διαιρείτο σε τέσσερις επαρχίες που αποτελούσαν την Κεφαλληνιακή «Τετράπολη» από τις ομώνυμες οχυρωμένες πόλεις της Πάλης, Κράνης, Πρόννης και Σάμης που αποτελούσαν και ξεχωριστές δημοκρατίες, με Βουλευτήρια και εκκλησίες του Δήμου.
Οι Κεφαλλήνες έλαβαν μέρος στην ναυμαχία των Κερκυραίων με τους Κορίνθιους, στον δε Πελοποννησιακό Πόλεμο η Πάλη υποστήριξε την Σπάρτη και η Κράνη την Αθήνα η οποία την χρησιμοποίησε ως ορμητήριο κατά των Σπαρτιατών.
Επίσης έλαβαν μέρος στη μάχη των Πλαταιών και στις μάχες εναντίον του Φιλίππου. Μπήκαν στην Αιτωλική Συμπολιτεία ( 226 ), στους δε Ρωμαίους υπετάγησαν το 187 μετά από τετράμηνη πολιορκία της Σάμης που κατέληξε σε εκθεμελίωση της πόλεως και εξανδραποδισμό των κατοίκων. Κατά τα βυζαντινά χρόνια, η νήσος υπέστη καταστροφές από τη μανία των χριστιανών και δέχθηκε πολλές επιδρομές από βαρβάρους και πειρατές.
Ναός του Θεού Αίνειου ή Αινησίου Διός
Όπως ανέφερε και ο Ησίοδος, στην κορυφή του Αίνου υπήρχε Ναός του Θεού Διός, όπου είχαν βρεθεί ίχνη και πολλά λείψανα θυσιών τα οποία εσώζοντο μέχρι το 1813 μ.χ.χ.
Ναός Θεού Απόλλωνος
Κοντά στην Σκάλα υπήρχε δωρικός Ναός του Θεού Απόλλωνος του 6ου αιώνος.
Ναός Θεάς Δήμητρος και Κόρης
Στην άκρη της λιμνοθάλασσας Κούταβου υπήρχε δωρικός Ναός αφιερωμένος στις Θεές Δήμητρα και Κόρη. Σήμερα δεν υπάρχουν παρά μόνον ελάχιστα απομεινάρια καθώς κι η αρχαία επιγραφή «Τριοπίς Δάματρι και Κόρα».
Ναός Θεού Ποσειδώνος
Στην περιοχή του Πόρου, που στην αρχαιότητα ήταν κέντρο διέλευσης των πλοίων προς την Μεγάλη Ελλάδα (Ιταλία / Σικελία), υπάρχουν ελάχιστα ίχνη από τον εκεί Ναό του Θεού Ποσειδώνος.Θολωτός τάφος
Μυκηναϊκός θολωτός τάφος
Ευρίσκεται στο Μπόρτζι (Τζανάτα / Πόρος) και είναι ο μεγαλύτερος της βορειοδυτικής Ελλάδος. Είναι δομημένος επάνω σε άλλον, μικρότερο τάφο, που κατεστράφη τον 12ο αιώνα.
Σπήλαιο των Νυμφών ή Μελισσάνης
Αγαλματίδιο του θεού Πανός που εβρέθη στο σπήλαιο των Νυμφών Το σπήλαιο βρίσκεται στην περιοχή του Καραβόμυλου έξω από τη Σάμη. Ο μύθος αναφέρει ότι στο σπήλαιο αυτό αυτοκτόνησε η Νύμφη Μελισσάνθη ή Μελισσάνη, διότι δεν ανταποκρίθηκε στο έρωτά της ο Θεός Πάν, καθώς επίσης και ότι υπήρχαν εκεί μελίσσια (όπως αναφέρει και ο Όμηρος στην Οδύσσεια) που συμβολίζουν την αέναο ροή του κύκλου της ζωής (γέννηση-ζωή-θάνατος) .
Σπήλαιο των Νυμφών ή ΜελισσάνηςΤο βαραθροσπήλαιο των Νυμφών απετέλεσε τόπο λατρείας του Θεού Πανός και των Νυμφών (Ναϊάδες) επί πολλούς αιώνες, ευρέθηκαν δε μέσα στο σπήλαιο Βωμός και αγαλματίδιο του Πανός και πήλινες πλάκες με απεικόνιση Νυμφών.
Σπήλαιο Δράκαινας
Ευρύχωρο σπήλαιο, 200 περίπου τ.μ., με ίχνη λατρευτικής χρήσης πιθανόν γυναικείας θεότητας.
Σπηλιόβουνο
Όπως προδίδει κι η ονομασία υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή σημαντικός αριθμός σπηλαίων με ίχνη χρήσης τους από την αρχαιότητα.
Νησάκι Δίας
Το νησάκι βρίσκεται απέναντι από τα Σβορωνάτα όπου υπήρχε Ιερό του Θεού Διός.
Πηγή άρθρου: hellenismos.ysee.gr/
