Πετανοί: Μια ξεχωριστή περιοχή στην Κεφαλονιά
.
Οι πηγές με το γλυκό νερό, που τις ζώνουν μύθοι με νεράιδες, ο τόπος που μοιάζει να γεννήθηκε μέσα από κάποιο μεγάλο σεισμό, τα άσπρα βότσαλα της τοξωτής ακτής, που έχει μήκος 850μ., τα ρεύματα που χρωματίζουν το απέραντο θαλασσινό λιβάδι, με όλες τις αποχρώσεις του μπλε, αποτελούν το περίτεχνο σκηνικό της φύσης των Πετανών, στα δυτικά παράλια της Κεφαλονιάς, στη χερσόνησο της Παλικής.
Ο δρόμος που θα πάρετε για να φτάσετε στον όρμο των Πετανών είναι εκείνος για την Ανωγή, δυτικά από το Ληξούρι. Η διαδρομή, εάν τη δείτε στο χάρτη, θα σας φανεί προς στιγμήν κουραστική, καθώς έχει ατέλειωτες φιδίσιες στροφές, όμως η θέα στα ανοίγματα των βουνών και οι εικόνες που εναλλάσσονται, κατηφορίζοντας για την παραλία, θα κερδίσουν τις εντυπώσεις σας.
Στην πιο μεγάλη στροφή του δρόμου, κατεβαίνοντας, του Γοργορίνη όπως τη λένε οι ντόπιοι, είναι σίγουρο ότι θα σταματήσετε για να αποτυπώσετε στην ψυχή και το φακό σας όλα όσα θα αντικρύσετε.
Η παραλία ξεπροβάλει στην “αγκαλιά” των βράχων που μοιάζουν με πέτρινα τείχη σμιλεμένα από την θάλασσα. Μικρά και μεγάλα άσπρα βότσαλα, ασβεστολιθικά πετρώματα, που αιώνες τώρα τρέφει η αλμύρα, ντύνουν στα λευκά την ακτή.
Ανάμεσα από τις πέτρες φυτρώνουν ρείκια, άνθη και αθανασιές, που προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερη ομορφιά στον τόπο που παλεύει με τα κύματα που τον διαβρώνουν και μεγαλώνουν την παραλία του.
Σε μια άκρη θα ανακαλύψεις τα απομεινάρια από κάποιο καρνάγιο, ενώ εάν γυρίσεις το βλέμμα στις πλαγιές θα δεις σκαρφαλωμένα καλαίσθητα σπίτια.
Αν σκάψεις στην παραλία, ακόμη και με τα χέρια, θα βρεις γλυκό νερό, γιατί τα βράχια που περιστοιχίζουν τον όρμο δεν συγκρατούν νερά της βροχής. Ακόμη και μέσα στην θάλασσα αναβλύζουν πηγές, γι’ αυτό σε ορισμένα σημεία τα νερά είναι κρύα.
Μύθοι και παραδόσεις “τυλίγουν” τις πολλές πηγές που υπάρχουν στις γύρω ράχες. Είναι οι πηγές στις Χάλκες, στον Τυχιά, στα Γυριά, στο Κεράσι και στο Γιούτι, όπου εμφανίζονταν οι Νεράιδες και έπλεναν τα ρούχα τους.
Η συνεχής ροή του νερού όλο το χρόνο στη συγκεκριμένη τοποθεσία, που αναφέρεται και στην Οδύσσεια ως “Επηετανοί”, υποστηρίζει την εκδοχή για την ονομασία της.
Τον όρμο των Πετανών οριοθετούν δύο μικρές γλώσσες στεριάς, του Αγίου Ανδρέα από τα αριστερά κοιτάζοντας το πέλαγος και της κυρά-Άννας, από τη δεξιά πλευρά. Λένε, ότι η κυρά-Άννα ήταν μια γυναίκα που στην προσπάθεια της να γλιτώσει το παιδί της από τα μανιασμένα κύματα, χάθηκε ή ίδια μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Ανάμεσα στην παραλία των Πετανών και της Αγίας Ελένης αξίζει να πάτε να δείτε το καταφύγιο για τα άγρια περιστέρια, τη σπηλιά του “Μαγγάνα”.
Όμορφα γλυπτά της φύσης, είναι δύο μεγάλοι βράχοι που συμπληρώνουν την ομορφιά της ακτής. Ο ένας που λέγεται “τραπεζάκι”, είναι κρυμμένος μέσα στην θάλασσα πίσω από το ακρωτήρι της Κυρά-Άννας, ενώ ο δεύτερος, “του Μαλτέζου”, ορθώνεται στο κέντρο του όρμου.
Στο ύψωμα, στη νότια πλευρά πάνω από τους Πετανούς, στην τοποθεσία Γυριά, υπάρχουν τα ερείπια του μοναστηριού των Ιερείων ή Γεριών. Όταν το μοναστήρι καταστράφηκε, σύμφωνα με την παράδοση, η καμπάνα του έπεσε μέσα στην θάλασσα.
Εκεί, στο χείλος του γκρεμού, υπάρχουν ίχνη από κάστρο της μυκηναϊκής εποχής. Για τους ναυτικούς και τους ψαράδες ο καιρός στα Γυριά έδινε την πρόγνωση για όλη την περιοχή. Ακόμη και σήμερα, οι ντόπιοι χρησιμοποιούν τη φράση: “Όταν αστράψουν τα Γυριά, δεν υπάρχει καμιά παρηγοριά…”.
Σημείο αναφοράς στην ακτή στους Πετανούς ήταν ο γερό-Ξούρας, με την ταβέρνα του από τσίγκο και ψαθί. Οι επισκέπτες και οι θαλασσινοί έβρισκαν φρέσκο ψαρί και κακκάβια, μαγειρεμένη από τον ίδιο. Σήμερα, την παράδοση συνεχίζει η κόρη του η Ερασμία, που με το ίδιο χαμόγελο φιλοξενεί τους επισκέπτες. Πάντως, όλοι έχουν να θυμούνται ιστορίες με το γέρο-Ξούρα, που ταυτίστηκε με τον τόπο και άφησε εποχή.
Αν βρεθεί κάποιος στους Πετανούς, αξίζει να μείνει εκεί μέχρι το τέλος της ημέρας, γιατί το ηλιοβασίλεμα λέγεται πως είναι το πιο μαγικό στο Ιόνιο Πέλαγος.
Ο δρόμος που θα πάρετε για να φτάσετε στον όρμο των Πετανών είναι εκείνος για την Ανωγή, δυτικά από το Ληξούρι. Η διαδρομή, εάν τη δείτε στο χάρτη, θα σας φανεί προς στιγμήν κουραστική, καθώς έχει ατέλειωτες φιδίσιες στροφές, όμως η θέα στα ανοίγματα των βουνών και οι εικόνες που εναλλάσσονται, κατηφορίζοντας για την παραλία, θα κερδίσουν τις εντυπώσεις σας.
Στην πιο μεγάλη στροφή του δρόμου, κατεβαίνοντας, του Γοργορίνη όπως τη λένε οι ντόπιοι, είναι σίγουρο ότι θα σταματήσετε για να αποτυπώσετε στην ψυχή και το φακό σας όλα όσα θα αντικρύσετε.
Η παραλία ξεπροβάλει στην “αγκαλιά” των βράχων που μοιάζουν με πέτρινα τείχη σμιλεμένα από την θάλασσα. Μικρά και μεγάλα άσπρα βότσαλα, ασβεστολιθικά πετρώματα, που αιώνες τώρα τρέφει η αλμύρα, ντύνουν στα λευκά την ακτή.
Ανάμεσα από τις πέτρες φυτρώνουν ρείκια, άνθη και αθανασιές, που προσδίδουν ακόμη μεγαλύτερη ομορφιά στον τόπο που παλεύει με τα κύματα που τον διαβρώνουν και μεγαλώνουν την παραλία του.
Σε μια άκρη θα ανακαλύψεις τα απομεινάρια από κάποιο καρνάγιο, ενώ εάν γυρίσεις το βλέμμα στις πλαγιές θα δεις σκαρφαλωμένα καλαίσθητα σπίτια.
Αν σκάψεις στην παραλία, ακόμη και με τα χέρια, θα βρεις γλυκό νερό, γιατί τα βράχια που περιστοιχίζουν τον όρμο δεν συγκρατούν νερά της βροχής. Ακόμη και μέσα στην θάλασσα αναβλύζουν πηγές, γι’ αυτό σε ορισμένα σημεία τα νερά είναι κρύα.
Μύθοι και παραδόσεις “τυλίγουν” τις πολλές πηγές που υπάρχουν στις γύρω ράχες. Είναι οι πηγές στις Χάλκες, στον Τυχιά, στα Γυριά, στο Κεράσι και στο Γιούτι, όπου εμφανίζονταν οι Νεράιδες και έπλεναν τα ρούχα τους.
Η συνεχής ροή του νερού όλο το χρόνο στη συγκεκριμένη τοποθεσία, που αναφέρεται και στην Οδύσσεια ως “Επηετανοί”, υποστηρίζει την εκδοχή για την ονομασία της.
Τον όρμο των Πετανών οριοθετούν δύο μικρές γλώσσες στεριάς, του Αγίου Ανδρέα από τα αριστερά κοιτάζοντας το πέλαγος και της κυρά-Άννας, από τη δεξιά πλευρά. Λένε, ότι η κυρά-Άννα ήταν μια γυναίκα που στην προσπάθεια της να γλιτώσει το παιδί της από τα μανιασμένα κύματα, χάθηκε ή ίδια μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Ανάμεσα στην παραλία των Πετανών και της Αγίας Ελένης αξίζει να πάτε να δείτε το καταφύγιο για τα άγρια περιστέρια, τη σπηλιά του “Μαγγάνα”.
Όμορφα γλυπτά της φύσης, είναι δύο μεγάλοι βράχοι που συμπληρώνουν την ομορφιά της ακτής. Ο ένας που λέγεται “τραπεζάκι”, είναι κρυμμένος μέσα στην θάλασσα πίσω από το ακρωτήρι της Κυρά-Άννας, ενώ ο δεύτερος, “του Μαλτέζου”, ορθώνεται στο κέντρο του όρμου.
Στο ύψωμα, στη νότια πλευρά πάνω από τους Πετανούς, στην τοποθεσία Γυριά, υπάρχουν τα ερείπια του μοναστηριού των Ιερείων ή Γεριών. Όταν το μοναστήρι καταστράφηκε, σύμφωνα με την παράδοση, η καμπάνα του έπεσε μέσα στην θάλασσα.
Εκεί, στο χείλος του γκρεμού, υπάρχουν ίχνη από κάστρο της μυκηναϊκής εποχής. Για τους ναυτικούς και τους ψαράδες ο καιρός στα Γυριά έδινε την πρόγνωση για όλη την περιοχή. Ακόμη και σήμερα, οι ντόπιοι χρησιμοποιούν τη φράση: “Όταν αστράψουν τα Γυριά, δεν υπάρχει καμιά παρηγοριά…”.
Σημείο αναφοράς στην ακτή στους Πετανούς ήταν ο γερό-Ξούρας, με την ταβέρνα του από τσίγκο και ψαθί. Οι επισκέπτες και οι θαλασσινοί έβρισκαν φρέσκο ψαρί και κακκάβια, μαγειρεμένη από τον ίδιο. Σήμερα, την παράδοση συνεχίζει η κόρη του η Ερασμία, που με το ίδιο χαμόγελο φιλοξενεί τους επισκέπτες. Πάντως, όλοι έχουν να θυμούνται ιστορίες με το γέρο-Ξούρα, που ταυτίστηκε με τον τόπο και άφησε εποχή.
Αν βρεθεί κάποιος στους Πετανούς, αξίζει να μείνει εκεί μέχρι το τέλος της ημέρας, γιατί το ηλιοβασίλεμα λέγεται πως είναι το πιο μαγικό στο Ιόνιο Πέλαγος.
Πηγή άρθρου: healthyliving.gr
