Στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος μετά την Επανάσταση του 1821, διαθήκες, κληρονομικά, γάμοι, διαζύγια και σχεδόν όλες οι υποθέσεις της οικογενειακής ζωής ενέπιπταν στην αρμοδιότητα της Γραμματείας Εκκλησιαστικών και Δημοσίου Παιδεύσεως.
Μεταγενέστερη (1842) απόφαση της Γραμματείας να τελεστεί μνημόσυνο για τους αδελφούς Ζωσιμάδες Η Γραμματεία είχε συσταθεί το 1822 στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και αρχικά είχε τον τίτλο «Μινιστέριον της Λατρείας» και αργότερα της «Θρησκείας», έως ότου μετονομαστεί σε Γραμματεία επί Καποδίστρια.Η εκκλησιαστική αρχή ουσιαστικά συνέχιζε την επίλυση των οικογενειακών ζητημάτων όπως συνέβαινε και επί Τουρκοκρατίας, με δεδομένο ότι δεν υπήρχαν ακόμη δικαστήρια.
Η αναφορά με αριθμό πρωτοκόλλου: ΑΥΕ. Φ. 68/1-Νοεμβ. 1830, την οποία είχε υποβάλλει ο LuiziCampius (Λουίζι Κάμπιος), είχε θέμα τη μοιχεία. Κατήγγειλε τη γυναίκα του ότι τον απάτησε και ξαναπαντρεύτηκε με ένα Κεφαλλονίτη και μάλιστα το μυστήριο έκανε ο παπάς που τους είχε ήδη παντρέψει.Η σπαρταριστή αναφορά του απατημένου Λουίτζι:
Προς την σεβαστήν Γραμματείαν του Θρησκευτικού.
Είναι σχεδόν χρόνια επτά όπου ο υποφαινόμενος, διατρίβοντας εις Νήσον Κέαν, είχα αγοράσει μιαν νεανίσκην αιχμάλωτόν Οθωμανήν, από τίνα πλοίαρχον Αναγνώστην Κρανίδιον, δια μιαν ποσότητα γροσίων, η οποία ευθύς άρχισεν να με παρακαλή ότι με κάθεν της θεληματικήν ευχαρίστησιν είναι έτοιμη να βαπτισθή και δεχθή τα της ορθοδόξου χριστιανικής θρησκείας χρέη. Κλίνοντας λοιπόν εις τα θερμάς της αιτήσεις έκαμα και δια μέσον και άδειαν του Αρχιερέως Κέας να την βαπτίση… και την ωνόμασαν Ελένη.Μετά μήνας τέσσαρους από της νυμφέυσεώς μας από μερικάς μου υποθέσεις εβιάσθην ν΄ αναχωρήσω εις Κρήτην, με εν φορτίον κρασί και άλλα είδη απαρατώντας την ειρημένη σύζυγόν μου εις τίνα κύριον Μιχαήλ Πάγκαλον, Κίον, άνθρωπον τίμιον και καλοτάτης διαθέσεως, εις τον οποίον απαράτησα και τα αναγκαία έξοδα (….) Μετά μήνας πέντε της αναχωρήσεώς μου εγέννησεν η σύζυγός μου Ελένη, ένα κορίτσι και ο ρηθείς επίτροπός μου Πάγκαλος την εμετακόμισεν εις έτερην οικίαν, δια περισσότερη ευρυχωρότητα και ησυχίαν της, προβλέποντάς την εν ταυτώ και τα αναγκαία της έξοδα.   Η αυτή σύζυγός μου, εις καιρόν όπου εχρεωστούσε να δειχθή η πλέον σταθερή και πιστή τιμής, δι όλας τας φιλανθρωπικάς επιχειρήσεις μου, επρόκρινε να δοθή εις τα ατίμους θελήσεις τίνος Αναστασίου Βασιλόπουλου Παρτζίνη, Κεφαλλήνεως, όπου κατά τύχην εδιάτριβεν εις Κέαν, ο οποίος ήταν υπανδρεμένος εις την πατρίδα του.Γνωστοποιώντας περί τούτου και θέλοντας να απέλθω εις Κέαν δια να πληροφορηθώ κατ΄ αλήθειαν, πλην αι έκτοτε περιστάσεις με έκαμαν να φοβηθώ και την ίδιαν μου ύπαρξιν, επειδή ο ανω ειρήμενος εραστής ίσχυεν αυτόσε με το να έχη κάποιαν συγγένειαν εις την Κέαν.
Στη συνέχεια ο παθών γράφει ότι πήγε στην Τζια και βρήκε τη γυναίκα του παντρεμένη με τον φίλο της και μάλιστα είχαν αποκτήσει και δύο παιδιά. Τον γάμο είχε κάνει ο ίδιος ιερωμένος εναντίον του οποίου βάλλει ο απατημένος σύζυγος.
Γράφει ο Λουίτζι:
Δια όλα αυτά τα άνω ειρημένα, ορθά και νόμιμα δικαιώματά μου, θερμώς παρακαλώ την Σ. Γραμματεία δια μέσου της εξουσίας της να προσκαλέσει και βιάση τον άνω ειρημένον Αρχιερέα Κέας, να παρρησιασθή προσωπικώς ίνα παρρησία του Οφφικίου τούτου και προς εμέ να δώση τους λόγους και τας αιτίας, όπου εσυνέζευσεν τον αυτόν Σπαρτζίνη, ο οποίος κατά το παρόν έχει αποβιώσει, με την σύζυγόν μου διαμαρτύρωντας εν ταύτω κατά του ρηθέντος Αχριερέα, όλα τα έξοδα, χαϊμόν καιρού, συλλογισμένα αι ασυλλόγιστα, προφυλαττόμενα εγκαίρως και διά την σύζυγόν μου και με το βαθύτατον σέβας υποσημειούμαι.

  Ναύπλιον τη 27 Οκτωβρίου 1830
  Ο πολίτης  Luizi Campius(Λουίζι Κάμπιος)                                                                                                                                                                                                          
Ο ξένος, κατά τα φαινόμενα υπήκοος, τις αναφορές του οποίου υπέβαλλε ο Γάλλος αντιπρέσβης Ρουάν, έχει υποβάλλει ουσιαστικά δύο αναφορές. Μία κατά του αγίου Κέας στο δικαστήριο Άνδρου και Κέας με σαφείς υπαινιγμούς περί «φιλοδωρίας» και μία για διαζύγιο στο δικαστήριο Τήνου και Μυκόνου.Όμως, όπως φανερώνει το γνωμοδοτικό σημείωμα της Γραμματείας του Δικαίου, οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν:«Κατά την απολογίαν του αγίου Κέας, η γυνή περί της οποίας γίνεται λόγος, παρά του Λουίτζι Κάμπιος, είναι ελευθέρα. Ο άγιος Κέας δεν χρεωστεί λόγον προς αυτά, περί ουδενός πράγματος και αν έχη να το ζητήσει ή από την γυναίκα ή από τον επίτροπόν του.Ο αυτός Κάμπιος φαίνεται αχρείος άνθρωπος και η αυτά αναφορά του τον αποδεικνύει τοιούτον.Νομίζω ότι και ο άγιος Κέας, όχι άπαξ έπραξε παρά – κανόνα, αλλά ο δικαστής του, δεν συγχωρείται να είναι ο Κάμπιος και αι παραβάσεις του αγίου Κέας, δεν δίδουν εις αυτός αιτίαν αγωγής».Κοινώς, ο Λουίτζι πήγε να τα βάλει με κράτος και εκκλησία. Άνιση μάχη από καταβολής ελληνικού κράτους. Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr