Κυριακή 12 Μαΐου 2019

Το παλιο λιμανι στο Αργοστολι. Γράφει η Μαρία Μαρκάτου-Αλυσανδράτου



Συνεχίζοντας τον περίπατό μας από την Ιονική Τράπεζα προς Μέτελα, θα συναντήσουμε το παλιό λιμάνι της πόλης μας, το οποίο ήταν τότε παλιότερο κι από την ίδια την πόλη γιατί βρισκόταν εκεί, πριν η πρωτεύουσα μεταφερθεί στο Αργοστόλι.







Περατζάδα στην αποβάθρα





Ήταν εκείνα τα χρόνια ένας εμπορικός σταθμός για τις Βενετσιάνικες αρχές που ήθελαν μεγαλύτερο έλεγχο από αυτόν που μπορούσε να γίνει από το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων, της αγοράς και του χρήματος της εποχής.










Μαρία Μαρκάτου – Αλυσανδράτου





Γράφει η Μαρία Μαρκάτου-Αλυσανδράτου


Αυτός ήταν ο λόγος που το λιμάνι έγινε ουσιαστικά η μετέπειτα πρωτεύουσα κι όλη η πόλη μαζεύτηκε σαν μυρμηγκιά γύρω του και φυσικά γύρω από την αποβάθρα του.








Άποψη του λιμανιού και της πόλης από ψηλα


Ένας παλιός μας γνώριμος, ο Άγγλος αρμοστής Τσαρλς Τζέημς Νάπιερ είχε βάλει το χέρι του και στο λιμάνι μιας κι ήταν εκείνος που διαμόρφωσε ολόκληρη την ακτογραμμή της παραλίας γύρω στο 1825 και κατασκεύασε ένα μεγάλο υπόστεγο για τα εμπορεύματα.




Άποψη του λιμανιού με τα κριπιδώματα του Νάπιερ και το υπόστεγο στο βάθος δεξιά





Αρχές του 19ου αιώνα εκείνο το υπόστεγο κατεδαφίστηκε από τον Δήμαρχο Σπυρίδωνα Φωκά-Κοσμετάτο και την θέση του πήρε η γνωστή σε όλους τότε Ντουγάνα ή Ντογκάνα όπως έμεινε στην συνείδηση του κόσμου.




Άποψη του λιμανιού και στο βάθος η Ντουγάνα







Κι άλλη άποψη της αποβάθρας στο βάθος


Μπορεί το λιμάνι να μην ήταν πολύ μεγάλο αλλά τότε στο Αργοστόλι έπιαναν από βαρκούλες και καϊκια μέχρι μεγάλα επιβατηγά πλοία που λόγω των ρηχών νερών του λιμανιού έδεναν μακριά από την αποβάθρα κι αναλάμβαναν οι λεμβούχοι να βγάλουν ανθρώπους κι εμπορεύματα στην πόλη.




Ένα από τα πλοία της οικογένειας των Λυκιαρδόπουλων σε μικρή απόσταση από το λιμάνι







Οι μικρέΣτα χρόνια της κατοχής η Ντουγάνα κι η αποβάθρα ερήμωσαν, η μικρή πλατεία απέναντί της με την κρήνη Τουλ σιώπησε, το υπόστεγο τραυματισμένο με κάποια μπάζα γύρω του βυθίστηκε στη σιωπή κι ο κόσμος περνούσε από μπροστά του βιαστικός και σκυθρωπός ταυτόχρονα. Πέρασαν χρόνια ώσπου να αποκτήσει πάλι τη ζωντάνια του.ς βάρκες των λεμβούχων διάσπαρτες


Γύρω από την αποβάθρα είχαν συγκεντρωθεί πλήθος από αποθήκες, απαραίτητες για την εμπορική κίνηση αλλά και καφενεία όπως του Μάντουκα και του Ανθέμιου και φυσικά το γνωστό ξενοδοχείο ‘Aκταίον’, πλαγίως απέναντι από τη θέση που βρίσκεται σήμερα το ξενοδοχείο Kefalonia Grand, το παλιό ‘ Όλγα’.




Δεξιά το ξενοδοχείον ‘Ακταίον’


Ανάμεσα τους, σπίτια και καταστήματα όπως το διώροφο του Σάββα Άννινου από τα Πουλάτα της Σάμης που χτίστηκε το 1875 και στο ισόγειο του στέγασε κατά καιρούς καταστήματα, την Αγροτική Τράπεζα, την Χωροφυλακή, την Καθολική Σχολή Καλογραιών πριν εγκατασταθει στην οδό Ριζοσπαστών και ένα φεγγάρι και το ίδιο το ξενοδοχείο Ακταίον.




Δεξιά το διώροφο του Σάββα Άννινου


Προχωρώντας, η ματιά σου έπεφτε στο ποδηλατάδικο του Μπεκατώρου και στο εστιατόριο ‘Ιόνιον’ στο ισόγειο του κτιρίου Δεστούνη. Λίγο μετά τα καφενεία του Ανθέμιου, του Μάντουκα και του Κανάκη, στο ύψος που σήμερα βρίσκεται το εστιατόριο Captain’s.




Το κτίριο 1 είναι το λιμεναρχείο, στο 2 το καφενείο του Κανάκη και στο 3 το καφενείο του Μάντουκα


Εκεί, κάποιοι απολάμβαναν το καφέ ή την τζιτζιμπίρα τους, ένα υπέροχο δροσιστικό ποτό με άρωμα τζίτζερ (η Κέρκυρα συνεχίζει να το παράγει και σήμερα), ενώ δίπλα τους χαλούσε ο κόσμος από τις φωνές.




Τα καφενεία του Μάντουκα και του Κανάκη με τα τραπεζάκια τους στην παραλία


Λίγο πιο πέρα ξεκινούσε το κτίριο του Λιμεναρχείου με τα καμαρίνια στη στέγη και δίπλα του το συγκρότημα Τελωνείου –Ταχυδρομείου. Το Τελωνείο, φημισμένο για την εποχή του, τύχαινε να έχει καλλιμάρμαρα αποχωρητήρια, τα οποία μάλιστα ήταν δέκτης πολλών επαίνων από τις δημοτικές αρχές. Και τα δυο κτίρια το ένα δίπλα στο άλλο, αν υπήρχαν ακόμα σήμερα, θα ξεκινούσαν από την γωνία απέναντι από το εστιατόριο Captain’s μέχρι και το παλιό κτίριο της Αστυνομίας.




Από αριστερά το καφενείο του Μάντουκα,μετά του Κανάκη, στον αριθμό 1 το Λιμεναρχείο και στο 2 το Τελωνείο


Άνθρωποι πηγαινοέρχονταν με αποσκευές στο χέρι, χειράμαξες και ένστολοι λιμενικοί περιδιάβαιναν, εμπορεύματα κατά μεσής του δρόμου, μικροπωλητές και πλανόδιοι, εφημεριδοπώλες, πιτσιρίκια που βαστούσαν σφικτά τα χέρια των γονιών τους, μπαούλα, κόφες, βαρκάρηδες, κόρνες αυτοκινήτων και η μπορού από τα καράβια να σου τρυπάει τα αυτιά.




Άποψη του λιαμανιού με την συνήθη κίνηση της εποχής


Αλλά έτσι είναι τα λιμάνια ακόμα και σήμερα σε όλο τον κόσμο, ένα πολύβουο μελίσσι. Από εκείνο το λιμάνι έφυγαν για στρατιώτες τα νιάτα του νησιού για τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912, εκεί κατέφτασε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’, ο διάδοχος Παύλος, ο Ιωάννης Μεταξάς κι αργότερα οι κατακτητές του Γερμανικού Άξονα.




Στο ίδιο λιμάνι κατέφτασαν οι συμμαχικές δυνάμεις και τα πρώτα πλοία με την απελευθέρωση με τον κόσμο να ξεχύνεται χαρούμενος στους δρόμους για να τα υποδεχθεί.




Το ανθρώπινο μελίσσι στη Ντουγάνα




Ιστιοφόρο στο λιμάνι και το Τελωνείο πίσω του




Ιστιοφόρο στο λιμάνι και το Τελωνείο πίσω του


Στα χρόνια της κατοχής η Ντουγάνα κι η αποβάθρα ερήμωσαν, η μικρή πλατεία απέναντί της με την κρήνη Τουλ σιώπησε, το υπόστεγο τραυματισμένο με κάποια μπάζα γύρω του βυθίστηκε στη σιωπή κι ο κόσμος περνούσε από μπροστά του βιαστικός και σκυθρωπός ταυτόχρονα. Πέρασαν χρόνια ώσπου να αποκτήσει πάλι τη ζωντάνια του.




Το λιμάνι στα χρόνια της Κατοχής με την κρήνη Τουλ στο βάθος, εκεί που σήμερα είναι το ξενοδοχείο ‘Φωκάς’


Ωστόσο, εκτός από τη Ντουγάνα υπήρχαν κι άλλες αποβάθρες, όπως ήταν αυτή της οικογένειας Τουλ με την ξακουστή Οινοποία, ο Πόντες του Σώντερς αλλά και πολύ μικρότερες καθώς πριν κατασκευαστεί η προκυμαία το 1825, τα περισσότερα σπίτια είχαν την δική τους μικρή αποβάθρα μπροστά από τα σπίτια τους που ήταν πάνω στην ακτή.




Η αποβάθρα του Σώντερς


Προχωρώντας με κατεύθυνση την πλατεία του Μέτελα, συναντούσες τα σπίτια του Μπρουντζά με τις αποθήκες και του Λοβέρδου Δοττοράτου, που ουσιαστικά ήταν δυο σπίτια μεσοτοιχία, με δυο τριγωνικές στέγες κατά την Ιταλική του αρχιτεκτονική.


Επειδή το σπίτι κάποτε το χρησιμοποίησαν οι φραμασόνοι είχε και το περίεργο όνομα ’casa di diabolo’ δηλαδή το σπίτι του διαβόλου αλλά αυτό δεν του στερούσε από την ομορφιά του.


Λίγο πιο πέρα, μπορούσες να δεις το ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, ο οποίος καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς, πολύ πριν χτυπήσει ο εγκέλαδος το νησί. Η εκκλησία κτίστηκε με χρηματοδότηση της οικογένειας Βαλλιάνου και βρισκόταν περίπου εκεί που σήμερα υπάρχει το γωνιακό άδειο οικόπεδο απέναντι από το Ναυτικό Όμιλο Αργοστολίου.


Στην αρχή έγινε για να εκκλησιάζονται οι φαντάροι που έμεναν στους στρατώνες της πλατείας του Μέτελα αλλά αργότερα επετράπει και στους πολίτες να εκκλησιάζονται εκεί. Σήμερα, κιονόκρανο από την γκρεμισμένη εκκλησία του Άη Γιάννη της Παλιάς Πλάκας βρίσκεται στο ναό των Αρχαγγέλων μετά τη δωρεά των οικογενειών Βουτσινά, Σπυροπούλου, Σταθάτου και Μήλα, στων οποίων το οικόπεδο βρέθηκε.




Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, τέρμα δεξιά


Στην συνέχεια, αφού η ακτή αναδιπλωνόταν στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Καββαδία, ανοιγόταν μπροστά σου η πλατεία του Μαίτλαντ ή Μέτελα όπως έφτασε μέχρι τις μέρες μας κι εκεί χανόσουν σε άλλες διαδρομές, εξίσου όμορφες και φορτισμένες από αναμνήσεις.




Στο βάθος η στροφή πριν την πλατεία Μαίτλαντ και το σημείο που σήμερα βρίσκεται το άγαλμα του Καββαδία


Τα χρόνια, οι σεισμοί κι η εξέλιξη άλλαξαν την όψη του λιμανιού, το Λιμεναρχείο ξαναχτίστηκε απέναντι από το παλιό κι από την μεριά της θάλασσας αυτήν την φορά.




Το λιμάνι στο ύψος του Λιμεναρχείου τη δεκαετία του 1960




Αριστερά το Λιμεναρχείο σήμερα, ακριβώς απέναντι από εκεί που ήταν προσεισμικά


Το λιμάνι μεταφέρθηκε λίγο πιο πέρα, οι ανάγκες κι οι ρυθμοί της ζωής μας άλλαξαν επίσης και συμπαρέσυραν οτιδήποτε υπήρξε και θύμιζε μια άλλη, πολύ παλιά και μοναδικά όμορφη εποχή…




Άποψη του λιμανιού σήμερα


√ Οι φωτογραφίες είναι από το ιστορικό αρχείο του Κοργιαλένειου Λαογραφικού Μουσείου, από τον ιστότοπο Κομπόγιο Ιστορίας Κεφαλονιάς και Ιθάκης και το Ριφόρτσο ενώ πηγή και έμπνευση του άρθρου εκτός άλλων ιστορικών αναφορών, αποτέλεσε η συλλεκτική έκδοση Η ΠΑΛΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΕΝΑΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ. Tόμος πρώτος. Έκδοση της Κοργιαλένειου Βιβλιοθήκης.






Αναδημοσιευση απο : Kefaloniapress

Σάββατο 6 Απριλίου 2019

Εκπαιδεύοντας μικρούς μάγους Του Ηλια Τουμασατου.

Το θαυμασιο κειμενο της ομιλιας του Ηλια,στη σημερινη εκδηλωση στη Κοργιαλενειο Βιβλιοθηκη για την "Ημερα παιδικου βιβλιου"

Συνήθως όταν φέρνουμε στο μυαλό μας έναν μάγο, το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι το ραβδί του. Και το δεύτερο, το καπέλο του. Και είναι φυσικό. Διότι το πιο πολύτιμο πράγμα που διαθέτει ο μάγος το έχει κάπου καλά κρυμμένο. Κι αυτό βέβαια δεν είναι άλλο από το μαγικό του βιβλίο. Ή μήπως δεν είναι μόνο ένα; Μήπως ο μάγος έχει κι άλλα βιβλία; Και πού είναι κρυμμένα; Και ποια παράξενα μαγικά γράφουν.

Μπορείτε να φανταστείτε ένα μάγο να ψάχνει στο κινητό του τα μαγικά του; Ή στο τάμπλετ; Ή στο έξυπνο ρολόι του; Αυτά άλλοτε τα έκανε ο Τζέιμς Μποντ στις ταινίες του, τώρα μπορώ να σας πω ότι μπορούν να τα κάνουν όλοι. Αλλά τα αληθινά ξόρκια, τα αληθινά μαγικά είναι γραμμένα σε βιβλία. Δεν μπορώ να σας πω με βεβαιότητα που είναι κρυμμένα αυτά τα βιβλία με τα καλύτερα μαγικά. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι μπορεί να διαβάσεις πολλά βιβλία, πάρα πολλά βιβλία, αλλά τα μεγαλύτερα και ωραιότερα μυστικά, οι πιο ωραίες ιστορίες, θα βρίσκονται σ’ εκείνα που δεν έχεις διαβάσει ακόμα. Που θα τα διαβάσεις αύριο, μεθαύριο, μεταξύ μας, μπορεί και να μην προλάβεις. Αλλά, άμα θέλεις να είσαι μάγος, πρέπει να ψάξεις και να βρεις αυτά τα μαγικά βιβλία. 

Θυμάσαι το πρώτο βιβλίο που διάβασες; Ξέρω πως δεν το θυμάσαι. Δεν θυμάσαι ούτε πώς το λένε. Το πιο πιθανό είναι ότι μπουσουλούσες μέσα στο σπίτι, και κάπου ανάμεσα στα παιχνίδια σου βρήκες ένα βιβλίο. Δηλαδή, εσύ τότε δεν ήξερες ότι αυτό είναι ένα βιβλίο. Ένα ορθογώνιο πράγμα που μοιάζει με κουτί, αλλά δεν είναι κουτί, είναι πολλά χαρτιά που κάποιος τα κόλλησε μεταξύ τους. Και πάνω τους έχουν κάποιες εικόνες και κάποιες μικρές μουτζουριές, σαν σκουληκάκια.

Κάποια στιγμή καταλαβαίνεις ότι αυτό το παιχνίδι δεν τρώγεται και δεν μοιάζει με όλα τα άλλα παιχνίδια. Μπορεί να έχει πλάκα να το σκίσεις, αλλά μάλλον έχει περισσότερη πλάκα να δεις τις εικόνες και τα χρώματα… Και όσο καταλαβαίνεις τι είναι αυτές οι εικόνες, γιατί σε βοηθάει μια φωνή που σε κρατάει αγκαλιά και σου λέει την ιστορία της… ανακαλύπτεις ότι για να μπορέσεις κι εσύ να πεις αυτή την ιστορία, για να μπορέσεις δηλαδή να γίνεις μάγος, πρέπει να καταλάβεις και κάτι περισσότερο από τις εικόνες.

Τα σκουληκάκια. Δεν είναι σκουληκάκια. Είναι μαγικά σύμβολα. Κάτι σημαίνουν. Είναι αυτά που δεν βλέπεις, αλλά που θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις αυτό που βλέπεις.

Είναι οι μαγικές λέξεις. Τα ξόρκια που θα πρέπει να μάθεις να διαβάζεις. Κι όχι μόνο να τα διαβάζεις.

Πρέπει να μάθεις και να τα λες. Γιατί, ναι, ο καλός ο μάγος πρέπει να ξέρει να διαβάζει τα σύμβολα. Πρέπει να καταλάβει αυτό που σημαίνουν. Αλλά και να χρησιμοποιήσει αυτά τα σύμβολα για να κάνει τα δικά του μαγικά.

Γιατί με αυτά τα σκουληκάκια, συγνώμη, τα σύμβολα, μπορείς να φτιάξεις έναν καινούριο, δικό σου κόσμο. Να τα ενώσεις με τις εικόνες, εκείνες που είναι πάνω στο χαρτί κι εκείνες που είναι στον κόσμο γύρω σου. Και μ’ αυτά μαζί, σαν τους παλιούς καλούς μάγους, να ανακατέψεις χρώματα, εικόνες και μαγικές λέξεις, και να φτιάξεις τον δικό σου κόσμο. Τότε, μπορείς να πεις ότι ξεκίνησες να μαθαίνεις την τέχνη της μαγείας. Όταν μέσα στο μυαλουδάκι σου ενωθεί αυτό που νιώθεις, που βλέπεις, που ακούς, που αγγίζεις, που γεύεσαι, με εκείνα τα μικρά σκουληκάκια… συγνώμη, τα σύμβολα. Πώς θα το καταλάβεις;

Θα δεις ένα τζίνι. Και θα σου πει: «Είμαι ο λόγος».

Κι εκεί που θα πας να του δώσεις το χέρι, θα δεις και μια νεράιδα να ξεπηδά από μια άλλη γωνιά του δωματίου. Θα σε δει κι εκείνη, και θα σου πει: «Είμαι η φαντασία».

Κι εκεί που πας κι εσύ να πεις πως σε λένε, σχεδόν δεν σ’ αφήνουν να μιλήσεις και σου λένε… «Τώρα έγινες μάγος». Γιατί έμαθες να αισθάνεσαι, έμαθες να σκέφτεσαι, έμαθες να φαντάζεσαι… κι όλα αυτά… σ’ εκείνα τα μαγικά βιβλία. Όχι, δεν είναι μυστικό, μπορείς να το πεις και σ’ άλλους. Αλλά, προπαντός, να μην ξεχάσεις κάτι. Κι αν έγινες μάγος, δεν θα μείνεις για πάντα μάγος. Γιατί αν ξεχάσεις κάπου τα μαγικά σου βιβλία, θα ξεχάσεις και τα μαγικά σου ξόρκια. Καπέλο θα ξαναβρείς. Μαγικό ραβδί, επίσης. Αλλά… για να μείνεις μάγος πρέπει να ψάχνεις πάντα για καινούρια μαγικά βιβλία. Για καινούρια ξόρκια που θα σου ξεκλειδώσουν καινούριες δυνάμεις. Γιατί το τζίνι κι η νεράιδα σου, ο λόγος και η Φαντασία, είναι πάντα τρυπωμένα μέσα σε κάποιο βιβλίο. Στις ιστορίες που είπαν οι άλλοι. Και στις ιστορίες που θα γράψεις εσύ.

Και θα μου πείτε τώρα, γιατί οι πιο πολλοί από σας ξεχάσαμε ότι είμαστε μάγοι; Γιατί ξεχάσαμε αυτό το φοβερό μυστικό, ότι στα βιβλία κρύβονται τα μαγικά ξόρκια που ξυπνούν το τζίνι, το Λόγο και τη νεράιδα, τη Φαντασία και μας κάνουν πανίσχυρους. Μου φαίνεται πως δεν μας έκανε να το ξεχάσουμε ούτε η τηλεόραση, ούτε το κινητό, ούτε ο υπολογιστής, ούτε το playstation. Δεν λέω, είναι πολύ πιο εντυπωσιακό να παίζεις ένα παιχνίδι με υπέροχα γραφικά, να ντύνεσαι με τη στολή του ήρωα που θέλεις, να βλέπεις μια ταινία με εντυπωσιακά εφέ, ή να περιπλανιέσαι σε όποιο σημείο της γης (και όχι μόνο) θες από τον υπολογιστή σου. Πώς μπορούν τα γράμματα, οι λέξεις, τα σύμβολα, οι φράσεις, οι ιστορίες να είναι πιο μαγικές από όλες εκείνες τις μαγικές εικόνες της οθόνης;

Εδώ κρύβεται ένα φοβερό μυστικό, που δεν μπορώ να μη σας το πω, βέβαια μετά θα πάψει να είναι μυστικό, αλλά θα εξακολουθήσει να είναι φοβερό.

Η οθόνη δεν μπορεί να σε κάνει μάγο. Γιατί στην οθόνη βλέπεις τα τζίνι και τις νεράιδες κάποιων άλλων.  Βλέπεις εκείνου τους κόσμους που δημιούργησε το τζίνι, ο λόγος και η νεράιδα, η φαντασία κάποιου άλλου. Δεν βλέπεις τα δικά σου. Τα δικά σου είναι κρυμμένα. Το δικό σου τζίνι, κι η δικιά σου νεράιδα, κρύβονται κάπου πολύ κοντά σου και περιμένουν να καταλάβεις ότι «είμαι κι εγώ εδώ!». Και δεν είναι κρυμμένα σε κάποιο μηχάνημα στην τσέπη σου ή στο δωμάτιό σου. Είναι κρυμμένα στα μαγικά σου βιβλία. Εκείνα που διάβασες. Εκείνα που θα διαβάσεις. Και εκείνα που ίσως δεν θα διαβάσεις ποτέ.

Χρειάζεται το δικό σου τζίνι κι η δικιά σου νεράιδα για να δεις την εικόνα σ’ εκείνο το βιβλίο να παίρνει ζωή και να κινείται. Για να δεις τη λέξη, εκείνα τα μαύρα ή χρωματιστά γράμματα να γίνονται ζωή. Τη ζωή που θα δώσεις εσύ σ’ εκείνη την εικόνα την τυπωμένη, σ’ εκείνες τις λέξεις τις τυπωμένες. Δηλαδή… τον κόσμο που θα φτιάξεις εσύ, με τα δικά σου τα μαγικά.
Ξέρω ότι φταίμε κι εμείς οι μεγάλοι που ξεχνάς ότι τα βιβλία έχουν μαγική δύναμη, κι έτσι το τζίνι σου κι η νεράιδα σου αποκοιμιούνται.

Ξέρω ότι φταίω κι εγώ. Όταν έρχεσαι στο σχολείο και σου δίνω το βιβλίο και σου λέω «Κάτσε να διαβάσεις». Γιατί «ΠΡΕΠΕΙ». Γιατί πρέπει να μάθεις. Γιατί πρέπει να γίνεις κάτι. Γιατί πρέπει να μορφωθείς. Και ξαφνικά στα χέρια σου το βιβλίο δεν γίνεται τζίνι, γίνεται ο κακός μάγος που θέλει να σου κλέψει την ελευθερία σου. Που θέλει να σου κλέψει το χρόνο από το παιχνίδι σου. Που σε φοβίζει γιατί αύριο κάποιος θα σου ζητήσει να του πεις τι γράφει μέσα αυτό το βιβλίο, κι αν δεν θυμάσαι θα σε τιμωρήσει.

Και κάποια στιγμή, αρχίζεις εκείνα τα βιβλία να τα μισείς. Γιατί νιώθεις ότι βαραίνουν την πλάτη σου, ότι σε γεμίζουν αγγαρείες, ότι δεν διαβάζεις επειδή σε κάνουν να νιώθεις χαρά, αλλά διαβάζεις επειδή κάποιος σε αναγκάζει να το κάνεις. Γιατί πρέπει να πάρεις τη γνώση που περιέχουν. Αλλά πώς μπορούμε να σου ζητάμε κάτι τέτοιο… Αφού η γνώση είναι κάτι που δεν μπορείς να κατακτήσεις με το «πρέπει». Κι όσο περνούν τα χρόνια αυτά τα βιβλία γίνονται πιο πολλά και πιο μεγάλα, και εσένα δεν σου λένε τίποτα, και όλες εκείνες οι γνώσεις που πρέπει να μάθεις περνούν μπροστά από τα μάτια σου και φεύγουν μόλις κλείσει το βιβλίο, μόλις περάσει η επόμενη μέρα, μόλις εγώ, ο δάσκαλός σου, σου κάνω την ερώτηση που, ουφ, ευτυχώς την ήξερες. Κι εγώ θα σου πω μπράβο, και εσύ θα αρχίσεις να σκέφτεσαι ποια είναι η επόμενη αγγαρεία που θα σου βάλω. Γιατί πρέπει.

Αλλά το τζίνι, ο λόγος, και η νεράιδα, η Φαντασία, έχουν αλλεργία σ’ εκείνο το «πρέπει». Και η αλλεργία τους αυτή δεν τους κάνει να φταρνίζονται. Τους κάνει να κοιμούνται. Κι έτσι, όσο περισσότερα «πρέπει» σου βάζω εγώ, τόσο πιο βαθιά τους αποκοιμίζω, και τόσο πιο πολύ σε κάνω να ξεχνάς ότι αυτά τα βιβλία δεν είναι γεμάτα με πρέπει, είναι γεμάτα με μαγικά.

Όσο περνούν τα χρόνια που είμαι δάσκαλος, τόσο σκέφτομαι ότι θα ήθελα ένα σχολείο όπου το βιβλίο δεν θα είναι αγγαρεία για σένα. Που δεν θα χρησιμοποιώ για να σου μεταδώσω γνώσεις αυτό το μαγικό αντικείμενο που θα έπρεπε κανονικά να σε κάνει πραγματικό μάγο. Που αντί να σε κάνω να το αγαπάς, σε κάνω να το μισείς. Και να ξεχνάς αυτό που ανακάλυψες όταν ήσουνα μωρό παιδάκι. Ότι αυτές οι ακίνητες εικόνες κι αυτά τα σκουληκάκια είναι μαγικά. Γιατί κλείνουν μέσα τους χιλιάδες σημασίες. Γιατί κρύβουν μέσα τους τα μυστικά σου ξόρκια. Τις δικές σου μαγικές δυνάμεις.

Σκέφτομαι λοιπόν, μικρέ μάγε, ότι για να σε κάνω να αγαπήσεις τα βιβλία, και να ψάχνεις το τζίνι και τη νεράιδα σου σ’ αυτά, ίσως δεν πρέπει να σου ξαναπώ «Διάβασε από εκεί μέχρι εκεί», «Πες μου αυτό που διάβασες»…  Όσο περισσότερο σου το λέω, όσο περισσότερες σελίδες σε αναγκάζω να διαβάζεις, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχω να σε βοηθήσω να ξυπνήσεις το τζίνι και τη νεράιδα σου.

Θέλω να μπορέσω, όσο είναι νωρίς, όσο είναι καιρός, να σε κάνω να νιώσεις τη λαχτάρα και τη χαρά που ένιωσες μόλις διάβασες την πρώτη σου λέξη. Μόλις έμαθες πώς γράφεται και μόλις τη χρησιμοποίησες κι εσύ. Μόλις συλλάβισες το ονοματάκι σου με ουρίτσες και γραμμούλες και κατάλαβες ότι «Αυτό σημαίνει εγώ». Μόλις έφτιαξες το πρώτο δικό σου παραμύθι, επειδή δεν σου άρεσε το τέλος σ’ ένα παραμύθι που σου διάβασα εγώ. Μόλις έφτιαξες στο μυαλό σου την εικόνα του Βασιλιά Αρθούρου, που δεν μοιάζει με καμία άλλη εικόνα που είδες σε κάποια ταινία ή βίντεο-γκέιμ. Μόλις δημιούργησες τον δικό σου ήρωα. Μόλις έζησες αυτό που διάβασες γιατί το αποκρυπτογράφησες με το δικό σου τζίνι, με τη δική σου νεράιδα.

Για τα παιδιά που τώρα μπαίνουν στη συναρπαστική περιπέτεια της εκπαίδευσης, το στοίχημα είναι τα βιβλία να μη χάσουν, στα μάτια τους, τη μαγική τους δύναμη. Να μη χάσουν τη μαγεία της ανακάλυψης, και γίνουν η ανία της υποχρεωτικής ρουτίνας. Για τα παιδιά που μεγαλώνουν και έχουν ξεχάσει το τζίνι και τη νεράιδα των βιβλίων θέλω να πιστεύω ότι το παιχνίδι δεν έχει χαθεί ακόμα. Γιατί το βιβλίο πρέπει να είναι παιχνίδι. Δεν είναι ούτε αντίπαλος του παιχνιδιού, ούτε κάτι που κλέβει χρόνο από το παιχνίδι τους. Ειλικρινά, αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να βγάλουμε εντελώς από τη ζωή μας τα «διδακτικά εγχειρίδια», γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο με αυτά τα εγχειρίδια να σκοτώνουμε την αγάπη των παιδιών για το βιβλίο. Αν ένα παιδί δεν έχει δέκα κιλά βιβλία στην τσάντα του, κι άλλα τόσα στις τσάντες των φροντιστηρίων, ίσως να νιώσει την ανάγκη να «αποδράσει» μ’ ένα βιβλίο, όπως κι εμείς, ανακαλύπτουμε, όντας μεγαλύτεροι, πόσο σπουδαίο είναι να «ξεφεύγεις» λίγο από τις καθημερινές υποχρεώσεις με τη συντροφιά της ανάγνωσης. 

Πώς να εκπαιδεύσουμε τους μικρούς μας μάγους; Πώς να τους κάνουμε να θέλουν να ψάξουν τα μαγικά τους στα βιβλία; Μόνο αν τους βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι το βιβλίο δεν είναι υποχρέωση, είναι χαρά. Κανένας άνθρωπος δεν αγαπά αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει. Δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω την απάντηση, γιατί, κι εγώ, έχω πολλά ακόμα μαγικά να μάθω, και ίσως αυτό το συγκεκριμένο μαγικό να μην το μάθω και ποτέ. Όμως η αληθινή μαγεία είναι να συνεχίζεις να φυλλομετράς τις σελίδες, να βλέπεις τα γράμματα να ζωντανεύουν, να αγκαλιάζουν τις εικόνες, και όλα αυτά μαζί να ξεπηδούν από τη ματιά σου σαν μικρές αστραπές. Και να κάνουν φωτεινό το μαγικό σου ραβδί. Και να ξέρεις, ότι, έστω για λίγο, είσαι μάγος. Που μπορείς να φτιάξεις κι εσύ τον δικό σου κόσμο. Με τον δικό σου ήρωα. Εσένα.

Ηλίας Α. Τουμασάτος

Ομιλία στην εκδήλωση "Μ' ένα βιβλίο παιδικό", που διοργάνωσε η συντοντίστρια Νηπιαγωγών του 2ου ΠΕΚΕΣ Ιονίων Νήσων κ. Μαρία Βλάχου στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη Αργοστολίου, το Σάββατο 6 Απριλίου 2019, στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.

(αντιγραφη απο το blog https://eliaswords.blogspot.com )

Σάββατο 2 Μαρτίου 2019

Η «απαγωγή» του Ργοστολιώτη Καρνάβαλου . (Ετούτο δεν ήτανε κάζο ατσιτέντε…ήτανε κάζο πενσάτο…)



Η πράξη τούτη , που κόντεψε μέχρι και τον «Κάρλο» , το παλιό Ληξουριώτικο κανόνι που βομβάρδιζε το Ργοστόλι να αναστήσει , συνέβη νύκτα σκοτεινή και χωρίς φεγγάρι , νια βραδιά του Φλεβάρη του 1998…

















Τότε που ακόμα και τα φαντάσματα και οι νεράιδες του Κουτάβου, είχαν συμμαχήσει με τσου «κίοπισω απογόνους του Κολόμβου» για να εισβάλουν στο Αργοστόλι, στα παλιά Τολ , κοντά στα ΚΤΕΛ…..Δέκα μέρες μπριτού την γκράντε παράτα του καρνάβαλου, μια παρέα από οχτώ «διάουτσε» και δυο «σιόρες» με τρία αυτοκίνητα (γνωρίζουμε πλέον ονόματα , ακόμα και το χρώμα των αυτοκινήτων , ένα μπλε , ένα άσπρο, και ένα μπεζ) στον καφενέ τση πλατείας, εσχεδιάσε να κλέψει το "σιορ καρνάβαλο" τ' Γροστολίου. Και μερικές μέρες μπρουτό το πάρατο, αρκινήσανε. Επίανε την γύρα….Ευρήκανε αφύλακτο τον σιορ Καρνάβαλο , και όπως οι Αχαιοί στην Τροία , μπουκάρησαν , αλλά δεν άφησαν πίσω τσου κανέναν Δούρειο Ίππο….(ασε που άμα αφήνανε, οι Ργιοστολιώτες με κειο θα κάνανε παράτα)…..Όμως αν και δεν βρήκανε γκαρτιάνους , εβάλανε εκείνοι …Ένα ζευγάρι από δαύτους (νόμιμο , παράνομο μη με ρωτάτε …) έστεκε μισαγκαλιασμένο παρακεί παριστάνοντας τσου αμορόζους για να γλιέπουν μήπως και φανούν οι ... «Τρώες»!
Και τον επήρανε…και όπου φύγει φύγει για την Χωροπούλα !!!!! Και ο σιορ Καρνάβαλος άλαλος …άλαλος από εφκειό το κάζο πενσάτο….
Την άλλη μέρα , ο σιορ Αντρέας Λασκαράτος (που τόσα χρόνια δείχνει τα όπισθεν του στο Γροστόλι , αλλά οι κιόπισω δεν έχουν καταλάβει τι τσου δείχνει εκεινόνε…) , εκράταε από το χέρι τον σιορ Καρνάβαλο, εδεκεί στο Πόρτο. Εκουρλαθήκανε οι Ργοστολιώτες!!!!! Πάει , απαγωγή μεγάλη , αντίο μαστέλλο ….
Αναβιώσανε τα παλιά πάθη, τα παλιά μίση , οι παλιές έχτρες….Ο Φόρτες επρόσταξε : «εμπρός αδέρφια, πάμε να τσου τον επάρουμε πίσω..» . Και ο Κατσιβέλης άρκίνησε να οχυρώνει το «Ληξούρι» για την επικείμενη εισβολή, που θα έκαναν οι Ργοστολιώτες για να πάρουν την Ωραία Ελένη…..Όμως με παρέμβαση των ψυχραιμότερων, εσυμφωνήθησαν τα «πιστρόφια» του μαγαρισμένου…. Στην παραλία στο Ληξούρι , είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί Ληξουριώτες για να αποχαιρετήσουν τον απαχθέντα προς μεγάλη τους λύπη... Τα μάτια όλων ήταν δακρυσμένα!!!! Αλλά και στην παραλία στο Ργοστόλι, είχαν στείλει τον «κατάσκοπο τσου» ….Τον Βαγγέλη τον Αραβαντινό…Ο οποίος με κλαθμούς και οδειρμούς έσκουζε «Αφέντη μουουουου, τι σου εκάμανε εφκείνοι; Που σε πήγανε; Τι σου κάμανε βωρέ;». Και επέστρεψε ο σιορ Ργοστολιώτης Καρνάβαλος…μαγαρισμένος!!!!
ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ!!!!!!! (μην αρκινήσετε την φάουσα για φκειά τα γραφόμενά μου και μη με βουρλίσεται!!!)


Orestis Kappatos

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

ΟΥΤΕ ΓΗ ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ ΣΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ. ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ





Οι περιφερειακές κινήσεις «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική»,«Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια» και «ΑΡιστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο»στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των πρωτοβουλιών αγώνα ενάντια στις «συμβάσεις έρευνας-εξόρυξης υδρογονανθράκων».


Η δραστηριότητα της εξόρυξης υδρογονανθράκων που σχεδιάζεται από πολυεθνικές εταιρείες (ντόπιες ή μη), με ΜΟΝΟ γνώμονα τον προσπορισμό κέρδους γι’ αυτές θα έχει μεγάλες και αρνητικές επιπτώσεις με καταστροφικά αποτελέσματα για το περιβάλλον, για την υγεία, για τη ζωή των κατοίκων των περιοχών μας.








Οι δεκάδες χιλιάδες γεωτρήσεις – εκρήξεις ,η αποψίλωση δασικής έκτασης, με την διάνοιξη δρόμων, με τα ελικοδρόμια κλπ, η όχληση της άγριας ζωής στην φάση των ερευνών, αλλά πολύ περισσότερο στη συνέχεια σε περίπτωση παραγωγικών γεωτρήσεων,η ατμοσφαιρική και εδαφική ρύπανση, ο κίνδυνος ατυχήματος μεγάλης έκτασης, σε συσχετισμό με την σεισμικότητα των περιοχών , η ρύπανση των υδάτινων οικοσυστημάτων στις γεωτρήσεις, κατά μήκος των αγωγών, στα εργοτάξια, το βαρύ μεταφορικό έργο με δεκάδες μηχανήματα, με εγκαταστάσεις αποθήκευσης, επεξεργασίας και φόρτωσης, είναι θέματα που καθιστούν την δραστηριότητα εξαιρετικά επικίνδυνη


Το ξεπούλημα του υπόγειου πλούτου στις πολυεθνικές της ενέργειας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέχεια της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, εντάσσεται στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου της χώρας. Κανένα όφελος δεν θα φέρει για τους εργαζόμενους και όλο το λαό. Αντίθετα έρχεται να αυξήσει τα κέρδη των πολυεθνικών, που όπως δείχνει η εμπειρία, αφήνουν πίσω τους «Κρανίου Τόπο», αδιαφορώντας για τις συνέπειες, αφήνοντας μόνο ψιχία από τα κέρδη τους στο ελληνικό κράτος.


Οι «συμβάσεις έρευνας – εξόρυξης υδρογονανθράκων» εντάσσονται στον ευρύτερο γεωπολιτικό ανταγωνισμό ιμπεριαλιστικών κέντρων για τον έλεγχο σφαιρών επιρροής, είναι βαμμένες με το αίμα των λαών και εγκυμονούν, στο φλεγόμενο τόξο Βαλκάνια – Μεσόγειος – Μέση Ανατολή, νέους κινδύνους και περιπέτειες για το λαό μας και για τους λαούς της περιοχής.


Μοναδικός δρόμος για να ανατραπούν τα σχέδια αυτά κυβέρνησης – εταιρειών είναι ο πλατύς, μαζικός, παλλαϊκός, παρατεταμένος αγώνας.


Ξέρουμε ότι ο απέναντι μας είναι η κυβέρνηση τα τσιράκια των πολυεθνικών και του ελληνικού κεφαλαίου που θέλει κομμάτι από τη πίτα. Ξέρουμε ότι σε αυτή την προσπάθεια δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν τόσο το «καρότο» των αποζημιώσεων όσο και το «μαστίγιο» της καταστολής. Έχουμε όμως την πείρα και την πίστη πως ο οργανωμένος και ενωμένος λαός μπορεί να ανατρέψει την πολιτική τους και να στείλει αυτούς και τις επενδύσεις τους στα τσακίδια. Ο αγώνας αυτός μόνο οπισθοδρομικός δεν είναι. Παλεύουμε για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στον τόπο μας, για να κάνουμε εμείς κουμάντο πώς θα διαχειριστούμε τους φυσικούς πόρους, για την ειρήνη στην περιοχή μας.


Λέμε όχι στη μαύρη ψευτοανάπτυξη που μας πλασάρουν, καμουφλαρισμένη με δήθεν πακτωλούς χρημάτων αποκρύπτοντας τους κινδύνους (περιβαλλοντικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς).


Καλούμε στο μαχητικό συντονισμό των “πρωτοβουλιών αγώνα”, ενισχύουμε τη δημοκρατική λειτουργία τους και προβάλλουμε την αναγκαιότητα της μαχητικής κοινής δράσης.


Δηλώνουμε ότι θα στηρίξουμε το κίνημα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας και του δικαιώματός της σε μια αξιοβίωτη ζωή, σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, μέσα από την αμφισβήτηση του καταναλωτισμού, του ενεργοβόρου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της κατοχής των πηγών ενέργειας από το κεφάλαιο.


Να υπερασπιστούμε τον τόπο μας, τη ζωή και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας!


οι περιφερειακές κινήσεις


Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική


Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια


ΑΡιστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο (ΑΡ.Π.Η)


Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

H «μούγδα» είναι το μυστικό συστατικό που κάνει ανάρπαστο το βαρελίσιο τυρί της Κεφαλλονιάς

Φέτα, φωτογραφία: EUROKINISSI / ΕΛΕΝΗ ΡΟΚΟΥ


Μια «φέτα» με ιστορία που χρονολογείται από τα ομηρικά χρόνια, είναι αυτή στο νησί της Κεφαλλονιάς και αποτελεί σήμα κατατεθέν μιας τοπικής μνήμης, καθώς κάθε άνοιξη το παραδοσιακό ξύλινο βαρελάκι, παίρνει τη δικιά του θέση σε μια γωνίτσα στην κουζίνα κάθε νοικοκυριού στο νησί.
Το θέμα της ονομασίας του τυριού έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις από τους τυροκόμους της Κεφαλλονιάς, καθώς δεν αναγνωρίστηκε ως ΠΟΠ, η «Φέτα Κεφαλλονιάς» και πλέον είναι ευρέως γνωστή ως «Βαρελίσιο τυρί Κεφαλλονιάς».
Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, ο τυροκόμος Γιάννης Πανταζάτος, «με την ονομασία αυτή δεν μπορούμε να πουλήσουμε το τυρί μας, στην τιμή που πιάνει η φέτα καθώς πωλείται ως απλό βαρελίσιο τυρί, ενώ ουσιαστικά είναι φέτα, όπως όλες οι άλλες, με 70% πρόβιο και 30% κατσικίσιο γάλα».

«Οι Κεφαλλονίτες είμαστε σπουδαίοι τυροκόμοι, και πριν από πολλά χρόνια πήγαμε στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και την Ήπειρο και έχουμε δημιουργήσει πολύ καλά τυριά που τα εξαγάγουν στο εξωτερικό» επισήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πανταζάτος.
Κατά το παρελθόν πολλές ιστορικές και λαογραφικές αναφορές, αναφέρονται στους ξακουστούς τυροκόμους της Κεφαλλονιάς που δημιούργησαν στις βαλκανικές χώρες μεγάλες μονάδες τυροκομείων και υπήρξαν δάσκαλοι στην παρασκευή της φέτας.
Συνολικά στην Κεφαλλονιά υπάρχουν 14 τυροκομεία, το οποία τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πρότυπες μονάδες, καθώς οι ντόπιοι τυροκόμοι, εκμεταλλεύτηκαν όσο μπορούσαν ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα, παίρνοντας στη συνέχεια τις απαραίτητες πιστοποιήσεις ώστε να πουλιέται το «Βαρελίσιο τυρί Κεφαλλονιάς» και εκτός νησιού.
Η ξεχωριστή γεύση του «Βαρελίσιου τυριού Κεφαλλονιάς», μόνο τυχαία δεν είναι καθώς παράγεται από ζώα που βόσκουν ελεύθερα, σε πλαγιές αλλά και κοντά στα βράχια της θάλασσας ενώ στη συνέχεια αξίζει να αναφερθεί ότι οι Κεφαλλονίτες τυροκόμοι, χρησιμοποιούν ένα μυστικό από παραδοσιακά βότανα και ανθότυρο, τη «μούγδα» που δίνει στο τυρί πολύ έντονα και ωραία αρώματα και αυτό το απλώνουν στο εσωτερικό τοίχωμα των παραδοσιακών ξύλινων βαρελιών, ανάμεσα στις στρώσεις της φέτας.

Αντιγραφη απο : /www.iefimerida.gr

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

"Ύμνος στην Κεφαλονιά"/Μικτή Χορωδία Αργυρούπολης/Κώστας Ευαγγελάτος



Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ.


ΠΟΙΗΣΗ ΚΩΣΤΑΣ Χ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΩΣΤΑΣ Θ. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ


Με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκε η μελοποίηση του ποιήματος ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ του ζωγράφου, ποιητή Κώστα Χαριλάου Ευαγγελάτου από τον μαέστρο, συνθέτη Κώστα Θεοδώρου Ευαγγελάτο, που διεύθυνε την Μικτή Χορωδία Αργυρούπολης (Δημοτική). Στο πιάνο συνόδευσε η Λορένα Λευκοκοίλου.



Η πρώτη παρουσίαση της νέας σύνθεσης έγινε στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο “Μίκης Θεοδωράκης” του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, στα πλαίσια της Χριστουγεννιάτικης Χορωδιακής Συνάντησης, με την παρουσία του Δημάρχου κ. Γιάννη Κωνσταντάτου που μίλησε επαινετικά για τους συντελεστές. Εκπρόσωποι πολιτιστικών φορέων, καλλιτέχνες και μεγάλο ακροατηρίο με πολλούς Κεφαλονίτες επευφήμησαν με ενθουσιασμό και χειροκρότησαν θερμά.


Η σύνθεση με Κεφαλονίτικο παραδοσιακό ρυθμό και μελωδικά ηχοχρώματα έχει γραφεί και για μαντολινάτα.
Αναδημοσιευση απο KefaloniaPress

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Ιθάκη και Κεφαλονιά στην Πανελλαδική Ημέρα Δράσης ενάντια στις Εξορύξεις



Η Πρωτοβουλία για την δημιουργία Ανοιχτής Συνέλευσης Ενάντια στην Εξόρυξη Υδρογονανθράκων, συμμετείχε στην σημερινή Πανελλαδική Ημέρα Δράσης ενάντια στις εξορύξεις.


Παράλληλα αναφέρθηκε και στην δυναμική συμμετοχή - παρέμβασή της στην συνέντευξη τύπου που έγινε πριν λίγες ημέρες στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη.







Σύμφωνα με ενημέρωσή της προς τις τοπικές κοινωνίες στην Ιθάκη, στην Κεφαλονιά αλλά και σε ολόκληρο το Ιόνιο, η Πρωτοβουλία συμμετείχε στην πανελλαδική κινητοποίηση ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων με πανό και κείμενο που μοιράστηκε στην χώρα του νησιού (Ιθάκη). Παράλληλα αναφέρθηκε και στην δυναμική συμμετοχή - παρέμβασή της στην συνέντευξη τύπου που έγινε πριν λίγες ημέρες στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη.










Το κείμενό της έχει ως εξής:










Πετρελαιάδες στο Γεροντοδιάολο!






Από την Κέρκυρα ως την Νότια Κρήτη, από την Ήπειρο ως τη Δυτική Πελοπόννησο έχουν εντοπιστεί κοιτάσματα υδρογονανθράκων, που εδώ και χρόνια έχουνε τραβήξει το βλέμμα μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών. Το κράτος λοιπόν έχει χωρίσει όλη αυτήν την θαλάσσια και χερσαία έκταση σε οικόπεδα και έχει υπογράψει συμβάσεις με εταιρείες όπως η Repsol, Energean Oil, Exxon, ΕΛ.ΠΕ και τα έχει παραχωρήσει για να γίνουν έρευνες και στη συνέχεια οι εξορύξεις των ορυκτών.






Όλως τυχαίως, την περασμένη εβδομάδα τα ΕΛΠΕ (Ελληνικά Πετρέλαια), στα πλαίσια της Εταιρικής Κοινωνικής ευθύνης, εμφανίστηκαν με εκπροσώπους τους στην Κεφαλονιά, για να δώσουν συνέντευξη τύπου και να δημιουργήσουν ένα κοινωνικό προφίλ, που συμμερίζεται τις ανάγκες του τόπου και μπαλώνει τα κενά που αφήνει το κράτος. Με όλο το θράσος, χρησιμοποιώντας την σχολική κοινότητα και μάλιστα αυτή της Ειδικής εκπαίδευσης, προσπάθησαν να στήσουν μια φιέστα στο Ειδικό Σχολείο Κεφαλονιάς, παρέχοντας πετρέλαιο. Και φυσικά όλα αυτά με τις ευλογίες διοικητικών στελεχών του τόπου.






Πέρα από όλα αυτά, η εταιρεία επέλεξε να δώσει συνέντευξη τύπου για τα ευεργετήματά της, σε ένα χώρο αλληλένδετο με την παιδεία και την κουλτούρα του νόμου μας, την Κοργιαλένειο βιβλιοθήκη στο Αργοστόλι. Περίπου 20 άτομα από τα δύο νησιά κρίναμε απαραίτητο να παρέμβουμε σε αυτή την φιέστα, που στόχο είχε να αποπροσανατολίσει τον κόσμο, από τις πραγματικές συνέπειες που θα προκαλέσουν οι δράσεις τους. Συνέπειες που επιδεικτικά η Περιφερειακή αρχή αγνοεί, καθώς τάσσεται υπέρ των εξορύξεων. Γεγονός που δεν μας είναι άγνωστο, καθώς ακολουθεί τυφλά το δρόμο που έχει ήδη χαρακτεί από τις αντίστοιχες Περιφέρειες σε Ήπειρο και Κρήτη, θεωρώντας τις εξορύξεις, στροφή στην “ανάπτυξη”.






Προσπαθήσαμε λοιπόν να αποκαταστήσουμε την αλήθεια, καθώς δύο μέρες πριν δούμε το κοινωνικό πρόσωπο της εταιρείας, η σύμπραξη της με την εταιρεία ισπανικών συμφερόντων Repsol, υπόγραφε σύμβαση έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων για την περιοχή βόρεια της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης, με το ελληνικό κράτος. Εμείς λοιπόν παρεμβήκαμε αρχικά, καθιστώντας σαφές πως ο δημόσιος χώρος ανήκει στην κοινωνία και όχι σε αυτούς που σχεδιάζουν την καταστροφή του τόπου. Μόνο η κοινή λογική επιβεβαιώνει, πως μια εξόρυξη στην πιο σεισμογενή περιοχή της Ευρώπης είναι ικανή να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στη θαλάσσια ζωή, το φυσικό περιβάλλον, την οικονομία του τόπου και την ίδια μας τη ζωή. Δεν μπορούμε να φανταστούμε την μετατροπή του Ιονίου σε ένα απρόσητο και τοξικό περιβάλλον, που θα κολυμπάμε στο πετρέλαιο!








Για όλους αυτούς τους λόγους, επιλέγουμε σήμερα να ενώσουμε τη φωνή μας με κατοίκους περιοχών που απειλούνται από τις εξορύξεις, συμμετέχοντας σε μια Πανελλαδική κινητοποίηση. Θεωρούμε πως δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές, αλλά πολιτικές επιλογές, που τα αποτελέσματα τους τα είδαμε φέτος στο Μάτι και πέρυσι στην Μάνδρα και θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε όσο αφήνουμε την τύχη των ζωών μας, έρμαιο στα πολιτικά συμφέροντα.






Καλούμε λοιπόν όλη την κοινωνία της Ιθάκης, της Κεφαλονιάς και όλου του Ιονίου να ενεργοποιηθεί και να αντιδράσει στην ύπουλη στρατηγική που ακολουθούν κράτος και εταιρείες.






Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει εκτενέστερο κείμενο και κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση/συζήτηση.






ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ.










Σύνταξη-Επιμέλεια


Σ.Α/Κεφαλονίτικα Νέα

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

Άκης Τσελέντης για γεωτρήσεις: Ατελής η μελέτη - Υπάρχουν κίνδυνοι από τους σεισμούς - Ρίσκο για τον τουρισμό

Στους κινδύνους από τις εξορύξεις πετρελαίου στο το Ιόνιο αναφέρθηκε ο Άκης Τσελέντης




Ανοιχτά και χωρίς περιστροφές μίλησε ο Άκης Τσελέντης στη χθεσινή πρώτη μέρα του Αναπτυξιακού Συμβουλίου για τους κινδύνους από τις εξορύξεις πετρελαίου στην περιοχή του Ιονίου, για τις ελλείψεις στις μελέτες, για τις ασάφειες που υπάρχουν στο ποιο θα είναι τελικά το οικονομικό όφελος για τις τοπικές κοινωνίες (όφελος που εξαρτάται από τα κέρδη και όχι την παραγωγή) αλλά και για το ποια βήματα πρέπει να ακολουθηθούν για να βελτιωθούν κάποιες από τις ελλείψεις.

Ο Κεφαλονίτης καθηγητής και διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου αναφέρθηκε στο πώς μπορούν οι γεωτρήσεις να προκαλέσουν σεισμούς, κάτι που, όπως ανέφερε, δεν οφείλεται στην μέθοδο fracking, την οποία έσπευσε να εξαιρέσει η κυβέρνηση με πρόσφατη προσθήκη στην σύμβαση (αλλά όπως είπε ο κ. Τσελέντης, η μέθοδος αυτή δεν έχει σχέση με τον ελλαδικό χώρο). Αντίθετα ο καθηγητής ανέφερε τα εξής: «Αυτό το πράγμα ξεχάστε το. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα fracking αλλά ποιος κίνδυνος υπάρχει; Στο τέλος της ζωής μιας γεώτρησης, οι εταιρίες επειδή σίγουρα θα κοιτάξουν να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, θ' αρχίσουν τις πιέσιμες. Και τότε, αν γίνει αυτό το πράγμα θα είναι εγκληματικό».

Κι όμως... υπάρχουν

Απαντώντας μάλιστα στον εκπρόσωπο της εταιρείας, κ. Γρηγορίου, που ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για σεισμούς που προκαλούνται από εξορυκτικές δραστηριότητες, ο κ. Τσελέντης παρουσίασε δεδομένα από σεισμούς που έχει αποδειχτεί ότι προκλήθηκαν από τις γεωτρήσεις, αναφέροντας και το παράδειγμα των σεισμών της Καλιφόρνιας του 1929, οι οποίοι όπως είπε, έχει αποδειχτεί ότι ήταν αποτέλεσμα των πολλών γεωτρήσεων της περιοχής. Από την άλλη πλευρά, τόνισε, στην Καλιφόρνια υπήρχαν χιλιάδες γεωτρήσεις. «Η πιθανότητα να προκληθεί σεισμός από μία μόνο γεώτρηση είναι όση το να μας πέσει ένας μετεωρίτης στο κεφάλι. Είναι απαραίτητη όμως η παρακολούθηση της περιοχής». Θα πρέπει να σημειωθεί όμως, ότι όταν αργότερα ακούστηκε στην αίθουσα ότι οι γεωτρήσεις είναι πιθανόν να είναι πολύ περισσότερες από μία, τότε ο καθηγητής απάντησε ότι αυτό αυξάνει ανάλογα και τον κίνδυνο.

Αναφέρθηκε επίσης στις τεχνικές monitoring που εφαρμόζονται στην Κεφαλονιά και μπορούν να παρακολουθούν την περιοχή της παραγωγής με μεγάλη ακρίβεια.

Η μελέτη είναι ατελής


Ο κ. Τσελέντης μίλησε επίσης ανοιχτά και για την μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων την οποία χαρακτήρισε ατελή, γιατί δεν λαμβάνει υπόψη της τους κινδύνους από την σεισμικότητα.












Αναφέρθηκε σε ελλείψεις που έχουν να κάνουν με την μελέτη συμπεριφοράς του εδάφους καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του έργου. Σημείωσε, επίσης, την έλλειψη προσομοιώσεων επιπτώσεων από την ενεργοποίηση συγκεκριμένων μεγάλων ρηγμάτων της ευρύτερης περιοχής, αλλά και τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από ένα τσουνάμι.

Για το τελευταίο μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί ότι στον πρόσφατο σεισμό της Ζακύνθου δημιουργήθηκε τσουνάμι που έφτασε σε ορισμένες περιοχές μέχρι και το 1.5 μέτρο.

Ο κ. Τσελέντης, ο οποίος είναι διευθυντής και του Κέντρου Τσουνάμι, είπε στην εκδήλωση ότι σε προσομοιώσεις που έγιναν στο κέντρο διαπιστώθηκε ότι το πλάτος κύματος στην περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού στο Ιόνιο, μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 8 μέτρα.

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΛΠΕ upstream Γιάννης Γρηγορίου, ειδικά για το θέμα των μελετών, απαντώντας τόσο στην τοποθέτηση του κ. Τσελέντη όσο και σε σχετική ερώτηση του Γ. Γαβριελάτου (Κίνηση Πολιτών «Κεφαλονιά, Νησί για Όλους», είπε ότι οι μελέτες γίνονται ανάλογα με το στάδιο που βρίσκονται οι εργασίες. «Για τη γεώτρηση δεν έχουν γίνει ακόμα οι κατάλληλες μελέτες. Αυτή τη στιγμή είμαστε στο στάδιο που τις κάνουμε και νομίζουμε ότι αυτές θα είναι έτοιμες για να τεθούν σε διαβούλευση την Άνοιξη του 2019», είπε ο κ. Γρηγορίου.







Σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης


Ο καθηγητής μίλησε επίσης και για το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί στις γεωτρήσεις. Ένα σύστημα, που ειδοποιεί αλλά και κλείνει βασικά συστήματα που μπορεί να κινδυνέψουν στην περίπτωση ενός μεγάλου σεισμού, εκμεταλλευόμενο τη διαφορά στην ταχύτητα μετάδοσης των σεισμικών κυμάτων από αυτά των ραδιοκυμάτων. Τα πρώτα είναι πολύ πιο αργά από τα δεύτερα, με αποτέλεσμα ένα σήμα από κατάλληλα τοποθετημένους πομπούς να μπορεί να προειδοποιήσει για την εκδήλωση ενός έντονου σεισμού αρκετά δευτερόλεπτα πριν τα σεισμικά κύματα φτάσουν στις ευαίσθητες περιοχές, ασφαλίζοντας μέρος του συστήματος.




Η βαριά βιομηχανία είναι ο τουρισμός








Ο κ. Τσελέντης επανέλαβε ότι υπό προϋποθέσεις η σεισμικότητα μπορεί να οδηγήσει σε διαρροές στις περιοχές άντλησης του πετρελαίου. Είναι φανερό ότι για να ελαχιστοποιηθεί αυτή η πιθανότητα θα πρέπει να υπάρξουν επιπλέον μέτρα και έρευνες, ειδικά σε μία περιοχή όπου η βαριά βιομηχανία της είναι ο τουρισμός. «Κι επειδή μια εταιρεία έχει πάντα σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους η Πολιτεία θα πρέπει να επιβάλει τη λήψη επιπλέον μέτρων».






«Θα πρέπει να επιλεχθεί μία περιοχή με όσο το δυνατόν μικρότερη σεισμικότητα και μακριά από τα νησιά μας, να παρακολουθείται συνεχώς η σεισμικότητα, να υπολογιστούν οι μέγιστες πιθανές επιταχύνσεις, τα πιθανολογικά φάσματα κλπ. στη θέση παραγωγής, να αναπτυχθεί μηχανισμός άμεσης επέμβασης στην περίπτωση ατυχήματος», είπε ο κ. Τσελέντης. Και συνέχισε:






«Εδώ δεν είμαστε Νορβηγία που δεν έχουν σεισμούς. Εδώ είμαστε Ιόνιο, που βράζει η περιοχή μας, είμαστε στην γειτονιά του Εγκέλαδου, δεν παίζουμε με την φωτιά».






Πρόσθεσε επίσης ότι θα πρέπει να αναπτυχθούν επιπλέον σενάρια κίνησης της πετρελαιοκηλίδας και να εγκατασταθεί σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης.




7 δις. από τη μία, 5% επί των κερδών, από την άλλη.


Τέλος, ο κ. Τσελέντης, στη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε, αναφέρθηκε και στο θέμα του οικονομικού οφέλους που ενδεχομένως θα έχουν οι τοπικές κοινωνίες, λέγοντας το εξής:






«Το τουριστικό προϊόν της περιοχής μας είναι 7 δισ. Πόσο νομίζετε ότι θα πάρουμε εμείς από τις εξορύξεις; Το 5% επί των κερδών, όχι επί της αξίας του πετρελαίου. Δεν συγκρίνεται ο πλούτος μας ο τουριστικός με αυτά τα πράγματα».






Και κατέληξε: «Εγώ δεν θα ρισκάριζα τη βαριά βιομηχανία μας με το να κάνω κάτι πολύ επιπόλαιο».

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

Άκης Τσελέντης για το πετρέλαιο στα σχολεία: Η Κεφαλονιά δεν είναι Δυτική Παπούα

Με καυστικό τρόπο σχολίασε ο Άκης Τσελέντης την εκδήλωση για την προσφορά πετρελαίου στα σχολεία της Κεφαλονιάς από την ΕΛΠΕ.


Την ώρα που οι πολιτικοί της Κεφαλονιάς, ο ένας μετά τον άλλο (Θ. Γαλιατσάτος, Α. Παρίσης, Α. Θεοπεφτάτου) αποδέχτηκαν μετά... «βαΐων και κλάδων» την προσφορά της ΕΛΠΕ σε πετρέλαιο στα σχολεία της Κεφαλονιάς, κι ενώ όσοι διαμαρτυρήθηκαν (ΕΛΜΕ-ΚΙ, Σύλλογος Ειδικοτήτων στην Ειδική Εκπαίδευση, Τραβέρσο, Ανοιχτή Συνέλευση Κεφαλονιάς και Ιθάκης για τους Υδρογονάνρακες κ.α.) λοιδωρήθηκαν από μερίδα του τύπου, ενώ οι αντιδράσεις «θάφτηκαν» (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) από την ΕΡΤ που έσπευσε να καλύψει την εκδήλωση, ο Άκης Τσελέντης έβαλε το δάχτυλο «επί τον τύπον των ήλων» και επανέλαβε ουσιαστικά τον ισχυρισμό όσων διαμαρτύρονται, ότι η εκδήλωση αυτή έμοιαζε με «καθρεφτάκια σε ιθαγενείς». Μόνο που εκείνος χρησιμοποίησε τη λέξη... «μπιχλιμπίδια».

Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας με καυστικό τρόπο την προχθεσινή εκδήλωση, ο Κεφαλονίτης διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου παρομοίωσε αυτά που έγιναν στην Κεφαλονιά με τα όσα γίνονται στην... Δυτική Παπούα.

Ο κ. Τσελέντης είπε στα Κεφαλονίτικα Νέα, λίγο μετά την ομιλία του στο Αναπτυξιακό Συνέδριο:

«Μου έκανε εντύπωση αυτή η σωρεία προσφορών στην περιοχή μας. Είδα ξαφνικά να γεμίζουν οι δεξαμενές των σχολείων μας από πετρέλαιο. Διερωτώμαι, γιατί όλα αυτά τα πράγματα δεν έγιναν πριν μερικά χρόνια και τα κάνουνε τώρα;

Επειδή εγώ δραστηριοποιούμαι πολύ στο εξωτερικό, είμαι σύμβουλος σε πολλές εταιρείες του εξωτερικού. Ήμουν στην Δυτική Παπούα, σε μια περιοχή της Ινδονησίας. Μου έκανε εντύπωση που η εκεί κρατική εταιρεία πετρελαίου πήγε και μοίραζε... «μπιχλιμπίδια» στους ντόπιους. Ε, η Κεφαλονιά δεν είναι Δυτική Παπούα».

Δείτε σε αναλυτικό ρεπορτάζ που θα ακολουθήσει, τι είπε ο Κεφαλονίτης διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου για τους κινδύνους από τις εξορύξεις πετρελαίου και τις ελλείψεις στις μελέτες.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018

Είπαν «όχι» στις εξορύξεις και στις... φιέστες

Έντονες αντιδράσεις από πλήθος φορέων προκάλεσε η σημερινή εκδήλωση της εταιρείας Ελληνικά Πετρέλαια για την παρουσίαση του προγράμματος «Κοινωνικής Ευθύνης» στην Κεφαλονιά


Έντονες αντιδράσεις από φορείς της εκπαίδευσης, της ειδικής εκπαίδευσης αλλά και ομάδες πολιτών προκάλεσε η σημερινή εκδήλωση στην Κοργιαλένειο στην οποία η εταιρεία Ελληνικά Πετρέλαια παρουσίασε το πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε, μεταξύ των άλλων, και τη δωρεά πετρελαίου σε σχολεία της Κεφαλονιάς, κάτι που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από το την ΕΛΜΕ-ΚΙ αλλά και άλλους εκπαιδευτικούς, ενώ έντονη ήταν η αντίδραση και του Συλλόγου Ειδικοτήτων Ειδικής Αγωγής.

Το Κοινωνικό Εργαστήρι Τραβέρσο έκανε επίσης παρέμβαση με κείμενο που διαβάστηκε στην εκδήλωση ενώ πανό ανάρτησε και η «Ανοιχτή Συνέλευση για τους Υδρογονάνθρακες Κεφαλονιάς και Ιθάκης». Επίσης παρεμβάσεις είχαμε και από απλούς πολίτες.

Έντονη κριτική ασκήθηκε τόσο προς τις εταιρείες όσο και προς τους πολιτικούς εκπροσώπους του νησιού (Γαλιατσάτος, Παρίσης) για την συμμετοχή τους σε μια τέτοια εκδήλωση.

Στο κέντρο της κριτικής βρέθηκε τόσο η έναρξη των εξορύξεων μέσα στο 2019, με όλους τους κινδύνους που αυτές μπορεί να σημάνουν, αλλά και η διοργάνωση μιας τέτοιας εκδήλωσης (φιέστας όπως την ονόμασαν οι φορείς που αντιδρούν).

Επίσης κριτική ασκήθηκε και για την συμμετοχή των σχολείων της Κεφαλονιάς σε ένα τέτοιο πρόγραμμα και ειδικότερα του ΕΕΕΕΚ, κάτι που όπως προείπαμε προκάλεσε την αντίδραση και του συλλόγου των εργαζόμενων στην Ειδική Αγωγή.









Αναδημοσιευση απο : "Κεφαλονιτικα Νεα".