–We are landing? Μιλούσε αγγλικά αλλά η προφορά του μου θύμιζε Μεσόγειο.
-Yes, απάντησα και συνέχισα στη γλώσσα που υπόθεσα μητρική του. Σε πέντε λεπτά θα προσγειωθούμε. Έρχεστε για διακοπές; Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε το νησί;
-Ναι, αλλά σαν να την γνωρίζω από πάντοτε. Από φοιτητής είχα υποσχεθεί στην οικογένεια μου, σαν δώρο, ένα ταξίδι στην ομηρική Ιθάκη όταν κλείσω τα… πενήντα! Και με το δείκτη σχεδίασε ένα τόξο πάνω από τα δυό μπροστινά καθίσματα σαν να μου παρουσίαζε με περηφάνια την οικογένεια του. Είναι ο δικός μου πηγεμός! Επιτέλους το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Αύριο έχω τα γενέθλια μου. Κλείνω τα πενήντα!
Ένα ρίγος διαπέρασε τα εύθραυστα φτερά μου και κατέληξε κάτω βαθιά στα ακροδάχτυλα. Αθέλητα έριξα το βλέμμα ανάμεσα απ την μισάνοιχτη πόρτα της καμπίνας. Μου φάνηκε ότι ο Καβάφης κυβερνούσε εκείνο το ελικοφόρο αεροπλάνο και μπορεί ακόμα να το οδηγεί.
Θέα από το White Rocks
Κάτω η Κεφαλονιά, γεροδεμένη, περήφανη, πιτσιλισμένη με πράσινα υψώματα και ασύλληπτους γαλάζιους, υδροχωμάτινους γκρεμούς μας περίμενε. Τον, από εκείνη τη στιγμή απρόσμενο φιλοξενούμενο μου, κι εμένα. Αυτοί είχαν κλείσει στο οικογενειακό Ενάλιον, Εγώ στο σύνηθες και ουδέποτε απογοητευτικό White Rocks σε δωμάτιο η σε συμφέρουσα μεζονέτα, με την εμφαντική ταράτσα του πάνω από το Πλατύ Γιαλό και το μεσημεριανό self service ρεστοράν του, που σε αφοπλίζει μες τη σκιά πανύψηλων θυσανοειδών ελάτων. Και τα δυό εκ των επιφανών του νησιού, ελαφρώς ημίψηλων οικονομικών απαιτήσεων, αλλά που η ποιότητα τους και η θέση τους είναι άκρως προτεινόμενη. Βέβαια τόσο στη Λάσση όπου βρίσκονται και τα δυο όσο και σε άλλα σημεία του νησιού με το κατάλληλο ψάξιμο μπορείς να βρεις απίθανα καταλύματα με πιο προσιτές τιμές. Στο βόρειο μέρος του νησιού στο γοητευτικό Φισκάρδο, ο κος Αντώνης Τσελέντης έκτισε ένα φανταστικό σπίτι με δυο κυκλικούς ορόφους απ όπου η θέα είναι Θεά, μα τον Άγιο Γεράσιμο, από τις λίγες που έχω στη ζωή μου αντικρύσει. Και δεν κάνω διάκριση γιατί έτσι το νοιώθω.
Οι ξενώνες έχουν το όνομα Στέλλα και το τλφ για να κλείσετε νωρίς και οικονομικά, τα κυκλικά δωμάτια για όλη την οικογένεια είναι 26740 41261. Οι μεριμνούντες πρώιμα των διακοπών μπορούν να έλθουν σε επαφή από νωρίς στο τλφ της Αθήνας 2104941280. www.stella-apartments.gr. Στο Αργοστόλι, τόσο στο κέντρο όσο και στη περατζάδα του Κούταβου υπάρχουν επώνυμα οικογενειακά και ισορροπημένα ξενοδοχεία όπως το Miramare. Το ίδιο συμβαίνει στην Άσσο αλλά και στην λιγότερο αναγνωρίσιμη ακτή της “νέας“ Σάμης, χτισμένη από τους Σάμιους της σημερινής Ιθάκης, όπως και η Αιγαία καταπράσινη Σάμος /γιατί η Ομηρική Ιθάκη ήταν και είναι λογικά και αναμφισβήτητα η Κεφαλονιά/, αλλά και στον εύφορο νότο με την δυστυχώς ξενοκρατούμενη Σκάλα και τον γλυκύ “στερεοελλαδίτικο” Πόρο!
Η Κεφαλονιά είναι αίσθημα.., συναίσθημα προσθέτει ο φίλος μου Τάσος Παλιμέρης, αφοσιωμένος του Αγίου που οι συντοπίτες μπορούν να βλασφημούν αλλά οι “ξένοι“ όχι, και το εννοεί. Κάθε του Οκτώβρη είκοσι, στου Αγίου, σαν θυελλώδης άνεμος κατηφορίζει στη Πάτρα τη Κυλλήνη η τον γραφικό Αστακό κι από εκεί περνά απέναντι με τα απίστευτα φτωχά μέσα που οι κυβερνόντες έχουν διαθέσει για αυτό το μοναδικό προορισμό! Που όμως στο ξεπληρώνει πλουσιοπάροχα αν αναγνωρίσεις τις χάρες του όπως τις υμνεί ο φιλοξενούμενος μου. Γι’ αυτό σήμερα το Βράδυ αφού ξεκουραστήκαμε από το νυχτερινό ταξίδι και κάναμε το πρώτο μπάνιο μας στην Καραϊβική του Ιονίου, κλείσαμε για φαγητό στηνΚυανή Ακτή, στον παραλιακό δρόμο μπροστά στην Ναυτική σχολή του Αργοστολίου. Τλφ 2671026680 www.kyani-akti.gr.
Μια ξύλινη πλατφόρμα σφηνωμένη στη λιμνοθάλασσα, φορτωμένη με εύγευστα ορεκτικά και πλουτισμένη με θαλασσινά φρέσκα και δυσεύρετα που η κυρία Ιωάννα φροντίζει πάντα να μετατρέπει σε πιάτα που θα ζήλευαν οι ποιο φημισμένοι Σεφ των παγκοσμίων γαστρονομικών οδηγών. Ο κοκκινιστός της κόκορας είναι άριστος και υπεργευστικός, το ριζότο με καραβίδες και η μακαρονάδα με δακτυλίους η μ’ άλλα ζηλευτά φρούτα της θάλασσας, πανδαισία, και …
-…Ότι η ψυχή σου, του Οδυσσέα, ζηλέψει, ανέφερα περήφανα στον καινούργιο αλλοδαπό μου φίλο καθώς παίρναμε θέση στη πιο ανατολική γωνιά της ταβέρνας! Σε κάθε περίπτωση, ο υπεύθυνος και αβρός μου φίλος Ανδρόνικος, θα σας συνοδεύσει στο διευχών του γεύματος με ένα προσωπικής του εκλογής τσίπουρο η θα σας κάνει παρέα με την ίδια διαφανή ρομπόλα που γευματίσατε, δοκιμασμένη όπως πάντοτε στον συνεταιρισμό παραγωγών ρομπόλας του νησιού που βρίσκεται στα Ομαλά, ακριβώς στη πλάτη του μοναστηριού του Αγίου Γερασίμου. Εκεί που το Θεϊκό σμίγει με το τερπνό και λίγοι θνητοί τολμούν να ξεχωρίσουν στις προτιμήσεις τους. Μια συμβουλή: Αν θα πάτε μόνο μια βραδιά στου Ανδρόνικου φυλάχτε αυτή την απόλαυση για μια μέρα που να μη φυσάει βοριαδάκι.
Μετά από μια εβδομάδα όταν ο καινούργιος μου φίλος μας αποχαιρέτησε για να γυρίσει στη χώρα του και τον ρώτησα, τι του έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση από την Κεφαλονιά, χωρίς να διστάσει απάντησε:
-Θάλασσα! αποχρώσεις …ο κόσμος!
-Και μετά;
-Το νερό, η Θάλασσα, η λιτανεία των μπλε, ο κόσμος!
-Και μετά;
-Τιρκουάζ; Νερά; Θάλασσα; Ο κόσμος!
Στην επεξήγηση μου είπε ότι τον ενθουσίασε ο Πλατύς κι Μακρύς Γιαλός, η Άβυθος, η Αντίσαμος του καπετάν Κορέλι, Το Φώκι… ο Μύρτος… Αναντίκριστες παραλίες!
-Τώρα καταλαβαίνω τη λαχτάρα του Οδυσσέα να επιστρέψει στο νησί του. Υποψιάζομαι ποιες ήταν οι Πηνελόπες του! Έκλεισε πονηρά τη συζήτηση, εκτονώνοντας το χιλιοστό βίβα!
Από τη Λάσση στο Αργοστόλι είναι σκάρτα δυο χιλιόμετρα. Μπορείς να πας περπατώντας, να νοικιάσεις ποδήλατο, μοτοσικλέτα η αυτοκίνητο. Μια οικονομική πρόταση θα ήταν ν’ απευθυνθούμε στο info [at] rentcarkefalonia [dot] gr, η σε άλλους ντόπιους πριν από τις πολυεθνικές φίρμες. Εφ όσον λοιπόν νοικιάσαμε αμάξι προτείνω να πάμε Αργοστόλι κάνοντας το γύρο της Λάσσης, λίγα λεπτά πριν την δύση του ολοστρόγγυλου ηλιακού δίσκου που θα χαθεί αργά πάνω απ το φάρο των αγίων Θεοδώρων, τόπου συνάντησης ρομαντικών φωτογράφων. Μετά το φάρο κι από τις καταβόθρες, που λένε πως το νερό τους βγαίνει στη Μελισσάνη, ως τη ταβέρνα του Ανδρόνικου και από κει στο Λιθόστρωτο, θα απαντήσουμε δυο τρεις ταβέρνες για φρέσκο ψάρι και μεζέδες. Αν πριν το δείπνο ορεχτείς ένα καλοχτυπημένο Μιλκ Σεικ βανίλια, ένα παγωτό η ένα χορταστικό γλύκισμα σε μια γωνιά της κεντρικής πλατείας σε περιμένει το Premier. Για το δείπνο ήδη είπαμε ότι προέχουν άλλα, αρκετά και διαφόρων ειδών όπως η απλή τρις σημειωτέα πιτσαρία στο στενάκι του Λιθόστρωτου με το όνομα Al Forno. Η Παλιά Πλάκα, ο Πατσούρας, ο Καλαφάτης με ταράτσα στη θάλασσα πλάι στη απαιτητική κεντρική αγορά, είναι πιο φθινοπωρινές, για πιστούς θαμώνες της παραδοσιακής κουζίνας. Είναι καλοφαγάδισσα η μικρή πρωτεύουσα του νησιού.
Αργοστόλι / Κούταβος
Το Αργοστόλι είναι η πρωτεύουσα του νησιού και του Δήμου. Πήρε τα σκήπτρα από το κάστρο του Αϊ Γιώργη, που ήταν η πρωτεύουσα της Ενετοκρατίας. Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1500, ο μεγαλύτερος στρατηγός της χρυσής Ισπανικής εποχής και ένας από τους “Μνηστήρες “ της… Ισαβέλλας, Gonzalo Fernandez de Córdoba, el Gran Capitán, μετά από παράκληση του βενετού δόγη πολιόρκησε το Κάστρο και μετά από κακουχίες και στρατηγική υπομονή πάταξε τους 700 γενιτσάρους που το προφύλασσαν και το επέστρεψε τρόπαιο στη ρεπούμπλικα της Βενετίας. Από τότε και για δυο αιώνες το νησί “επανααποικίστηκε “ ειρηνικά από Έλληνες της διασποράς, θύματα του Τούρκικου κρίματος που επιδεινώθηκε ανά τον Ελληνισμό μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Έτσι οι καινούργιοι Κεφαλλήνιοι κατά το 90% προέρχονται πλέον από την Πόλη, την πρόσφατα αλωμένη Μεθώνη, την Κρήτη, το Μοριά και το Βένετο, αλλά και τη Νάπολι και άλλες περιοχές της διαμελισμένης εκείνη την εποχή Ιταλίας. Το υπόλοιπο μικροποσοστό δυστυχώς ήταν όσοι διασώθηκαν μετά τις σφαγές του 1479 και 1484, όταν οι Τούρκοι πετσόκοψαν τον πληθυσμό κι άλλους έστειλαν για σκλάβους στην Καππαδοκία. Το κάστροπου κι ακόμα σήμερα επιβάλει τη μεγαλειότατη σκιά του πάνω απ τις πεδιάδες της Λειβαθούς, επιδιορθώθηκε και επισκευάστηκε από τους νεόσταλτους σύνδικους του Δόγη, μετά τις ζημιές από τα μπουρλότα του Pedro Navaro, και σήμερα στέκεται αγέρωχο να μας θυμίζει την Βενετσιάνικη αίγλη του και τη μεγάλη σημασία της επανάκτησης του.
Σήμερα στον εξωτερικό του χώρο και στο ωραίο και δροσερό ταβερνείο/καφετέρια, το Παλατινό, μπορεί ο ορειβάτης να ξεκουραστεί και να πάρει δυνάμεις με ένα σωστό σε ποιότητα και τιμές φαγητό. Υπάρχουν και δυο τρία μικρά μαγαζιά με σουβενίρ για όσους δεν μερίμνησαν να προμηθευτούν σε άλλο μέρος. Αν η επίσκεψη στο Κάστρο γίνει το απόγευμα μπορείτε να το συνδυάσετε με ένα μίνι τουρ στα ωραία της Λειβαθούς.
Τα Κουρκουμελάτα χωριό ξανακτισμένο με αρχοντική φινέτσα από τα θεμέλια, μετά τους σεισμούς του 1953, δωρεά ενός εκ των επιφανών Κεφαλλήνιων ανά τον κόσμο θα το βρούμε στο δρόμο μας μετά την επίσκεψη στους θολωτούς μυκηναϊκούς τάφους στα Μαζαρακάτα. Κατηφορίζοντας εκεί που το γαλάζιο σμίγει με την άμμο θα κάνουμε μια μικρή, πολύ μικρή στάση για να φωτογραφίσουμε την έφηβη παραλία της Άβυθος και να βάλουμε σημάδια στο δρόμο για να τη βρούμε την επαύριο γαληνεμένη, να τη χαρούμε απόλυτα γιατί είναι ένα από τα στολίδια του νησιού. Αφού τη σημειώσουμε σαν ένα από τους στόχους μας μπορούμε να κερδίσουμε χρόνο για το δείπνο περνώντας από τα διατηρητέαΣβορωνάτα στην αριστερή πλευρά, για να πισωγυρίσουμε στα πόδια του κάστρου από άλλο δρόμο.
Στο δρόμο που πάει απ΄ το κάστρο προς τη μονή του αγίου Γερασίμου θα συναντήσουμε ταΤρωιανάτα. Εκεί στην ακτή του στενού δρόμου και με ένα πολύ προσωπικό “οικόσημο”, Την αλαζονική απείθεια δυο Αιγών, είναι η ψησταριά Χερσώνας όπου θα απολαύσουμε τα πιο σπιτικά φαγητά σε τιμές μεσαιωνικές. Παιδάκια από το κοπάδι του ιδιοκτήτη, λαχανικά απ το κήπο του και λάδι και κρασί, καθώς και τα τυριά και το ψωμί του. Δικές του κι οι πατάτες, αν και στο “Μπότσολο”, στα Ομαλά στο δρόμο απ τα Φραγκάτα για τον Άγιο είναι ανυπέρβλητες τόσο όσο τα παιδάκια και η “χωριάτικη” με ντόπια φέτα που θα σας προτείνει ο ακούραστος κι ευγενικός Μάκης,. Αλλά για να γυρίσουμε στο Χερσώνα, το θεϊκό είναι η ψητή Γίδα, αντίγραφο απ το οικόσημο, για όσους προτιμούν τις δυνατές λιχουδιές.
Αργά το βράδυ, ανυπομονώντας το ξημέρωμα για το πηγεμό μας στη Πύλαρο την Ερισσό και το Φισκάρδο, ένα ποτήρι άσπρο κρασί απ τη βιολογική ρομπόλα του συνεταιρισμού στην απαθή ταράτσα του ξενοδοχείου, θα μας οδηγήσει λάγνα στη μέθη της βουκολικής αλλά και ατίθασης Κεφαλονιάς που μας περιμένει. Κι αφού για οινοποσία ο λόγος ιδού κάποια προτεινόμενα ντόπια κρασιά. Εκτός από την Βιολογική και μη ρομπόλα του συνεταιρισμού που προτείναμε, θα διαλέγαμε τη ρομπόλα Celar, του αμπελώνα στις Μηνιές, Gentilini, πάλι για ψάρι και θαλασσινά. Για κρεατικά και για τα ασύλληπτα Κεφαλλονίτικα τυριά του νησιού η καινούργια ετικέτα “Οργίων”, μαυροδάφνη του αμπελώνα Σκλάβου, φαίνεται να ισορροπεί για πρώτη φορά τη φήμη του αδίστακτου λευκού, ανώτερης προέλευσης, Ρομπόλα!
Αν δεν θες να επαναλάβεις πρωινό στο ξενοδοχείο, ανηφορίζοντας προς το Φισκάρδο, μπορείς να πιεις το καφεδάκι σου, απολαμβάνοντας την θέα της λιμνοθάλασσας του Κούταβου από τα Φάρσα, γενέτειρα του αξέχαστου Α. Τρίτση. Και για ψάρι ο Αστρολάβος.Κι ύστερα από χείμαρρους βουνών και κορυφές κυμάτων, ύστερα απ οροσειρές ελαιώνων και αμπελώνες από ομπρέλες στις παραλίες της Λυγιάς, του Λίθου η της Αγίας Κυριακής στα πόδια του Αγκώνα, η αίσθηση μιας αστραποβολής, μιας κυκλώπειας γροθιάς στο πρόσωπο σου θα κρατήσει ορθάνοικτα τα μάτια σου στην εναλλάξ εμφάνιση των κόλπων που δημιουργεί η Ομηρική φύση από το Μύρτο ως πέρα και αρκετά μετά από την παραμυθένιαΆσσο. Όσες φωτογραφίες και να ‘χετε δει, όσα καρτ ποστάλ κι αν έχετε θαυμάσει ο προσωπικός εμπειρισμός της στιγμής θα σας μείνει αλησμόνητος. Διαλέξαμε την πιο ήπια ημέρα όχι πάνω από 2/3 μποφόρ για να μπορέσουμε να απολαύσουμε τη θεϊκή μας βάπτιση στο γλαυκό του Μύρτου.
Είναι τόσο μελετημένη η ημέρα που σκεφτόμαστε να κολυμπήσουμε διαδοχικά και στις τρεις παραλίες της εκδρομής μας. Μετά από εδώ στην Άσσο και στο τέλος της ημέρας στον ελλαιόσπαρτο κόρφο που αγκαλιάζει το Φώκι. Δροσεροί και εμβρόντητοι απ την μεγαλοσύνη του Μύρτου, συνεχίζουμε το ταξίδι μας για την Άσσο, αφού πρώτα φωτογραφήσουμε μέχρι εσχάτης από το άνω παρατηρητήριο τη κυανή απεραντοσύνη του.
Μεσημέρι ώρα για φαγητό και ξεκούραση και η πρόταση μας έχει δυο σκέλη. Στην Άσσο, στον σκιερό Πλάτανο η λίγο μετά στις Βασιλικάδες στη ψησταριά του Μάκη. Διευκολύνω το τλφ γιατί αν θέλετε να γευτείτε το φημισμένο γουρουνόπουλο στη σούβλα που ψήνει το καλοκαίρι Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο και το χειμώνα μόνο τα Σάββατα, πρέπει να το προ-παραγγείλετε. 2674051556. Αλλιώς ευφρανθείτε τις πίτες του και τις άλλες λιχουδιές του. Όμως αν το ακύματο γαλάζιο της μικρολίμνης της Άσσου σας παρέσυρε στο δεύτερο μας μπάνιο και προτιμάτε τη δροσιά του Πλάτανου τότε…Το κατσίκι του στη λαδόκολλα, τα γεμιστά του, η κεφαλλονίτικη φέτα και η ρομπόλα χύμα, αμήν και η περαιτέρω σπιτική του κουζίνα, θα σας ανταμείψουν που χάσατε την τετ α τετ επαφή με τη πρώτη γραμμή της θάλασσας. Και οι τιμές του κατ’ ευχήν.
Δεν μπορώ να παραλείψω /αν ο δρόμος σας από πριν, σας είχε φέρει στη παραλία της Αγίας Κυριακής/τη καλύβα του ψαρά που ψήνει ότι ψάρι πιάσει κι αν λάχει ψαρόσουπα, η αν σας πάει πιο αργά στις Αλατιές, τους μεζέδες και τις πίτες, έντεχνα αρμονισμένες με τη μαγεία της μικροσκοπικής παραλίας που προσφέρει το μοναδικό μεζεδοπωλείο της…
Αλλά επειδή μας περιμένει το Φώκι και η μεσαιωνική κτήση του Ιππότη Γκισκάρδου φύγαμε για να προλάβουμε με το φως τη πιο ερωτόπληκτη μαρίνα της μεσογείου με το έντονο κοραλλί του ουρανού και το σμαραγδί της θάλασσας Κι απέναντι ο αόριστος όγκος ιόχρου σαμαριού, που επέβαλε ο εξωτικός Θεός των Φοινίκων Σάμας στο Ιόνιο, και που η λογική επιβάλει ότι ήταν η αρχαία Σάμη και σήμερα έχει επωμιστεί το βάρος να λέγεται Ιθάκη!
Το Φισκάρδο, μοιάζει επιπαλάμιο πέτρινο ιστιοφόρο, που ορμίζει θριαμβευτικά στην αγκαλιά της δύσβατης Ερισσού και γίνεται περιπατητής της ανάμεσα από τα πενήντα σπαρμένα σπίτια αναμειγμένα με τα παραλιακά τραπεζάκια, τα μικρομάγαζα και τα μπαράκια. Βέβαια η πρώτη μου επίσκεψη, όπως εδώ και χρόνια, είναι στης καλής μας φίλης Ελένης Γερμενή και στην Ίριδά της. Καφέ η φαγητό με βάση τους μεζέδες. Ποτέ δεν απογοητεύει. Θα σας εκπλήξει και με τις γνώσεις της στα κεραμικά και είδη τέχνης, κάτι που κληρονόμησε η κόρη της και τώρα έχει ανοίξει εργαστήριο κεραμικής εκεί κοντά. Και μιας που μιλάμε για τέχνη, δεν ξέρω αν ακόμα επιζούν οι σειρήνες που σε τοίχο του χωριού καλλιτέχνησε η καταξιωμένη Κεφαλλονίτισσα κεραμίστρια Έφη Σπηλιώτη, μια από τις ιέρειες αυτής της τέχνης στην Ελλάδα. Μιλώντας για την Ίριδα, προτιμώ αυτά τα επίγεια στέκια απ τα Θεοφόρα, των γαστρονομικών οδηγών, που τρίζουν τσουχτερά στη τσέπη σου.
Στου Νικόλα που η θέα του είναι δεσπόζουσα, και η λατρεμένη κεφαλλονίτικη τρέλα παρούσα, μπορείτε να γευτείτε/αν αυτός θελήσει/ σχεδόν φτηνά και σχεδόν επίλεκτα, μια διαφορετική αστακόμακαρονάδα μόνο να μην φυσάει ανατολικά και είναι ημέρα εορτής για τις μέλισσες της γειτονιάς. Αφού προσθέσαμε και μια νότα χιούμορ, θυμίζω ότι αν αναδυθήκατε από τα κύματα στο Φώκι κατά την ευλαβή ώρα του φαγητού, ανεβαίνοντας τα δέκα σκαλιά ως το δρόμο, απέναντι, ένα μικρό ταβερνάκι με κάρβουνα για φρέσκο και προσιτό ψάρι θα σας εξυπηρετήσει πάλι οικονομικά. Συγχωρήστε μου που ποτέ μετά από 30 χρόνια δεν ρώτησα τ όνομα του.
Ο δρόμος που ψάχνει το γυρισμό στο νότο περνά αγγίζοντας τα Πατρικάτα, πιθανή γενέτειρα του Γιαννούλη Πατρίκιου, ένα από τα ελάχιστα ονόματα που ως τώρα έχω εντοπίσει ότι πήραν μέρος στην άλωση του Κάστρου απ τον Gran Capitán. Πιθανόν απ’ εκεί να έφυγαν και οι πρόγονοι του φίλου μου Δημήτρη Πατρίκιου. Ο δρόμος της ξενιτειάς,της θαλασσοπορίας, της αναζήτησης, ήταν πάντα κίνητρα για τους ακατάβλητους απογόνους του ήρωα Κέφαλου με του οποίου το όνομα βάφτισαν οι Αργοστολιώτες το επιβλητικό τους θέατρο. Δίπλα του η Κοργιαλένιος βιβλιοθήκη, λογοτεχνική ψυχή του νησιού και της διασποράς του. Στο Αρχαιολογικό μουσείο που στέκι λίγα βήματα μπροστά της, θα βρείτε τεκμήρια από την Ομηρική η τη κλασική περίοδο. Τα πληθωρικά τεκμήρια της σύγχρονης, δυσκατάληπτης εποχής, θα τα βρείτε στις ανεκτίμητες ψυχές των Κεφαλλονιτών όπου κι αν βρίσκονται.
Όποιος θέλει να διαβάσει για την Ιστορία της Κεφαλονιάς υπάρχουν βιβλία του Γ. Μοσχόπουλου και της Σ. Ζαπάντη. Κατατοπιστικά και εύληπτα γράφει και η Ε. Λειβαδά. Αν κάποιος θελήσει να εισχωρήσει βαθύτερα στα Ιστορικά μπορεί να ψάξει τον Ηλία Τσιτσέλη. Αν η ποίηση σας γεμίζει θυμηθείτε ότι απ το νησί ήταν ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο Μικέλης Άβλιχος, ο Ηλίας Μηνιάτης, ο Ιούλιος Τυπάλδος και ο φάρος ψυχής, Νίκος Καββαδίας που όσοι δεν τον διάβασαν σίγουρα τον τραγούδησαν μέσα απ’ το Πούσι η το Μαραμπού. Αν όμως τη Μαρία Φαραντούρη τραγούδησες, κόρη είναι κι αυτή Γεράσιμου, Κεφαλλονίτη. Ο μεταγενέστερος του Οδυσσέα θαλασσοπόρος, Ιωάννης Φωκάς η Απόστολος Βαλεριάνος/Juan de Fuca, που έζησε τον 16ο αιώνα κι ανακάλυψε το στενό του Βανκούβερ για Ισπανικά συμφέροντα, γεννήθηκε στο μεγαλύτερο νησί του Ιονίου κι είχε ανάμεσα σε διαπρεπείς προγόνους, δυο Βυζαντινούς αυτοκράτορες.
Μετά το Μύρτο αντί να γυρίσουμε απ’ τον ίδιο δρόμο στρίβουμε αριστερά και σε λίγα χιλιόμετρα διασχίζουμε την ανιούσα κωμόπολη της Αγίας Ευφημίας. Αυτό που με ελκύει πάντα είναι το ήσυχο λιμανάκι με τα αμέτρητα καφέ και ρεστοράν κοντά στο κύμα. Επίσης οι σπιθαμιαίες παραλίες με τα άσπρα βότσαλα που βρίσκονται διάσπαρτες στο δρόμο μας μέχρι τη Σάμη. Στο έβγα του χωριού συνιστούμε την ταβέρνα Δενδρινού. Στη Σάμη φτάνει το πλοίο από τη Πάτρα και τον Αστακό. Αυτά της Κυλλήνης έχουν προορισμό τον Πόρο και τώρα τελευταία, κάποιο νυχτερινό, το ίδιο Αργοστόλι.
Αντίσαμος
Τρία στολίδια έχει η Σάμη. Τα θαυμάσια σπήλαια της Μελισάνης και της Δρογαράτης και την κινηματογραφική Αντίσαμο της Πηνελόπης του Χαβιέρ Μπαρδέμ κι όχι του δικού μας Οδυσσέα. Ευτυχώς που για τα σπήλαια έχουν γραφτεί τόσα που περιττεύουν οι λέξεις. Είναι από τα οφειλόμενα. Εγώ μόνο θα προσθέσω το γαστρονομικό στοιχείο που θα μας οδηγήσει πολύ κοντά, στα Πουλάτα, στη Κρεατοπανδαισία της ψησταριάς Ρόμπολης για κοκορέτσι, παιδάκι η κοντοσούβλι. Επειδή κάποιες φορές έπεσα σε “Κλειστόν” η σε …πανηγύρι! καλύτερα τηλεφωνήστε, στο 26740 23323 πριν χαράξετε πορεία. Για την παραλία συνίστανται πλαστικά πέδιλα γιατί η εντυπωσιακή υδάτινη θεά Αντίσαμος,… έχει κάποιες πέτρες! Πριν από τη Σάμη υπήρχε ξύλινο καΐκι, το Σάμη εξπρές, που έκανε μια πολύ όμορφη εκδρομή ως την Ιθάκη. Τώρα βγήκε σε σύνταξη και τη θέση του πήρε ένα μοντέρνο σκάφος.
Όσοι μη ρομαντικοί προσέλθετε. Πλησίον της Σάμης και η λιμνούλα του Καραβόμυλου. Στην επιστροφή μας απ τις σπηλιές για τη πρωτεύουσα θα συναντήσουμε τον “Μελίτη” Αίνο η όπως οι Βενετοί τον αποκάλεσαν, για το σκούρο χρώμα της ελάτινης κορυφογραμμής του, Monte Nero. Αξίζει μια και πολλές φορές μια βόλτα ως την κορυφή του. Το τοπίο είναι θρασύ, ασύλληπτο και ατελείωτο. Κάντε ένα δακτυλίδι με το μολύβι γύρω από το δάκτυλο για να μην ξεχάσετε τη φωτογραφική μηχανή στο δωμάτιο σας. Θα ήταν κρίμα να πέσετε πάνω σε μια αγέλη αγρίων αλόγων με τον επιβήτορα επικεφαλής και να μην τα αποθανατίσετε! Έχω ακούσει ότι υπάρχουν στο νησί προσφορές για ορειβασία η Ιππασία, αλλά μου λείπουν προσωπικές εμπειρίες και δεν κρίνω ποτέ αν δεν έχω για κάτι, ιδία γνώμη. Όταν από τον Αίνο κατηφορίζουμε προς το Αργοστόλι οι καρτ ποστάλ διαδέχονται η μια την άλλη ώσπου να εξαντληθούν στο αντίκρισμα του Οβελίσκου. Πριν από κάμποσα χρόνια ο πέτρινος δρόμος της λιμνοθάλασσας /η γέφυρα Δεβοσέτου/ που διαβαίνει τον Κούταβο ως την απέναντι όχθη, ήταν βατός και με αυτοκίνητο και αυτή η ηδονική αίσθηση του κίτρινου Beatle διασχίζοντας τα κύματα, μου έχει μείνει ακόμα στη μνήμη σαν το παραπότζι, τη ποιο σπαρταριστή κεφαλλονίτικη καντάδα.
Ο Μύρτος έχει ένα δίδυμο αδελφάκι στην πιο δυτική μεριά της Παλικής. Πετανοί!Παρεξηγημένο κι απόμακρο τοπίο που συγκρατεί αγριότερη ομορφιά απ αυτή του άλλου Διόσκουρου. Αλλά αξίζει τον κόπο να τον φτάσουμε και να του αφιερώσουμε έστω ένα μπάνιο γιατί έτσι θα εκμεταλλευτούμε στο γυρισμό να δούμε την κουνόπετρα και το μοναστήρι των Κηπουραίων, να φάμε στο Ρεμέντζο στο Βραχινάρι και να ξανακολυμπήσουμε με το απομεσήμερο στο Ξι, τυλιγμένοι στην τετραχρωμία της άμμου -απόχρωσης ματζέντα- που σελαγίζει το τοπίο και το κάνει ταυτόχρονα γηγενή και εγχώριο. Από την πρωτεύουσα της Παλικής, το Ληξούρι των σατυρικών, που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από το Ξι, φεύγει /η έρχεται/ το μικρό φεριμπότ κάθε μισή ώρα μέχρι τις έντεκα το βράδυ.
Μετά από ένα σύντομο ταξίδι γυρίζουμε ξανά στο Αργοστόλι ανήσυχοι γιατί τελειώνουν οι καλύτερες διακοπές μας εδώ και χρόνια και δεν προλάβαμε να χαρούμε πιο πολύ το νότο, Τη Σκάλα με την Ρωμαϊκή έπαυλη των ψηφιδωτών η τον “οικογενειακό” Πόρο και τον άγνωστο τάφο στα Τζανάτα που μπορεί να αποκαλύψει Οδύσσεια μυστικά γι’ αυτά που κονταροχτυπιούνται χρόνια τα τέσσερα νησιά του Ιονίου, σύγχρονοι μνηστήρες, στην αναζήτηση του πιο ποθητού βασιλικού ανακτόρου. Και που δεν μπορέσαμε να σκαρφαλώσουμε στα πάλε ποτέ απάτητα χωριά του Πυργιού μου, τα πιο φιλόξενα απ όλα του νησιού ή να ρεμβάσουμε τα απόβραδα στα τραπεζάκια απ’ τις ταβέρνες στο Κάτω Κατελειό όπως της Πέρσας, η στην ατέλειωτη αμμουδερή ακτογραμμή στα Λουρδάτα.
Για τον αποχαιρετισμό μου έρχονται στο νου, κάποιες “ριψοκίνδυνες” προτάσεις.
-Τι λέτε; Πάμε με πλοιάριο στη παραλία Βάτσα; Και με μοναχικό απίθανο ταβερνάκι!
-Κοντά στη μονή Κηπουραίων η παραλία Πλατιά άμμος, περιμένει τους πιο τολμηρούς να κατέβουν τα πολλά σκαλιά που ναι μόνο για γερά πόδια, αλλά είναι πολύ κοντά “ο Στάθης” με καλοψημένα παϊδάκια για να επανακτήσουμε δυνάμεις.
-Τι λέτε; Ξυπνάμε στις πέντε το πρωί και με λίγη τύχη και λιγότερο κύμα περνάμε Ζάντε / Ζάκυνθο από Πεσάδα; Εμείς δυο φορές προσπαθήσαμε, δυο φορές αποτύχαμε, γιατί το πλοίο δεν περνούσε και μείναμε υπναλέοι και χωρίς Ναυάγιο κι όπως λέει η γνωστή καντάδα:
“Για σέ τα γιούλια μάζεψα, για σέ και τα’ άλλα τα’ άνθη,
Απόψε σ’ ονειρεύτηκα κι ο ύπνος μου εχάθη“
Ο Rodi de Fuca Η ΑΙΧΜΗ και το aixmi-news.gr στο οδοιπορικό με συνοδεία χρήσιμων tips, που είναι απαραίτητα σε κάθε επισκέπτη.
